Πλουτωνας κ΄Ηλιος

[aries engineer]

Σε προσωπικό επίπεδο και έχοντας τετράγωνο :nuts:, μπορώ να πω ότι είναι παλιοόψη:bigsmile:
Είναι βέβαια και ο συνδυασμός με άλλες παραμέτρους που δημιουργεί "μοιραίες" καταστάσεις. Θα μπορούσα να πω πολλά, αλλά επειδή δεν θες να το βαρύνουμε φιλοσοφικά και εγώ είμαι Τοξότης, θα επιστρατεύσω τον Ερμή μου και θα σου πω ότι έχω βιώσει τη ρήση "κάνε την καταστροφή της χαράς χαρά της καταστροφής", αν και οι "επαφές" μου με άτομα εξουσίας δεν διακρίνονταν για την αβρότητά τους δεν έχω κανένα πρόβλημα να ασκήσω εξουσία (λέμε και καμια πατάτα, για να περάσει η ώρα ), ακόμα μπορώ να σε βεβαιώσω ότι πολλά "μαθήματα" τα έχω πάρει μέσω τελείως καταστροφικών και στη συνέχεια αναγεννησιακών καταστάσεων.

Παρατηρώντας όμως όψεις συνόδου και τετραγώνου σε γυναικεία ωροσκόπια (όμως όχι τόσο πολλά ώστε να χαρακτηριστούν ως αντιπροσωπευτικό δείγμα, απλώς σαν μυρουδιά ένα πράμα) είδα ότι έπαιζε θέμα με τους συζύγους τους. Δύο χήρες, μια που έμεινε 1 φορά χήρα αλλά είχε παντρευτεί 3 φορές και άλλη μία πάλι με 3 γάμους

Ξαναλέω βέβαια ότι πρέπει να βλέπουμε σφαιρικά και συδυαστικά τα πράγματα και ότι από μια μεμονωμένη όψη έχουμε κάποια στοιχεία αλλά όχι το σύνολο :bigsmile:

Διορθωσε με αν κανω λαθος...αλλα μηπως εννοεις οτι εχουν μια αυρα γκαντεμιας?..και οσοι πλησιαζουν πολυ..κοντα κατι παθαινουν???:blink::blink:

[Μητσάκος]

καλησπερα κ απο μενα....14/10/1980 ωρα 00:15 τοπος αθηνα.....εχω ηλιο συνοδο -πλουτων μπορει καποιος να μου μιλησει για το πωσ πρεπει να δουλευτει αθτη η ισχυρη οψη?

Με σύνοδο Ήλιου-Πλούτωνα και ζητάς να σου πούμε εμείς;
Πέρα από τα αστειάκια, γιατί δεν προσπαθείς να βρείς μόνος σου κάποια πράγματα; Για παράδειγμα, έχει σε αυτόν το σύνδεσμο ένα περιεκτικότο άρθρο για τον Πλούτωνα, το οποίο θα σου δώσει να καταλάβεις πολλά γύρω από από τις ιδιότητές του: http://www.myhoroscope.gr/99-%E1%ED%...EF%F2-%E1.html
Παράλληλα, μπορείς σιγά σιγά, διαβάζοντας τα άρθρα που αναφέρονται σε αυτόν το σύνδεσμο http://www.myhoroscope.gr/114-%EF%E9...%E3%DF%E1.html
να μπεις στο γενικότερο πνεύμα και να ξεκινήσεις σιγά σιγά να διαμορφώνεις προσωπική άποψη. Έχω την εντύπωση ότι θα τα βρεις όλα ενδιαφέροντα και σίγουρα θα σε βοηθήσουν.
Αναλογίζομαι ότι με το να στεκόμαστε μονοδιάστατα σε τυπικές ερμηνείες και αναλύσεις, χωρίς μόνοι μας να έχουμε αναζητήσει και δεχόμενοι απλώς τις απόψεις των άλλων (σωστές ή λάθος, δεν έχει σημασία), πώς θα προχωρήσουμε και πώς θα αποκτήσουμε κριτήριο επιλογής, προσωπική άποψη και κατ' επέκταση πώς θα γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας; Για παράδειγμα, θα μπορούσα να σου πω ότι αυτή η σύνοδος δείχνει άτομο που μπορεί να γοητεύει, να έχει έντονα πάθη και ενίοτε να παρασύρεται από αυτά, με εξουσιαστικές τάσεις, με έντονες συμπάθειες και αντιπάθειες, με ισχυρή προσωπικότητα. ¶ρα θα έπρεπε να κατευθύνει τις θεωρητικά ισχυρές δυνατότητές του όχι εις βάρος των άλλων και γινόμενος ένας δυνάστης, αλλά αξιοποιώντας τες και για το κοινό καλό. Θα σε ικανοποιούσε κάτι τέτοιο; Νομίζω πως όχι, άλλα πράγματα θες να μάθεις. Έτσι δεν είναι; :bigsmile:

[Μητσάκος]

Διορθωσε με αν κανω λαθος...αλλα μηπως εννοεις οτι εχουν μια αυρα γκαντεμιας?..και οσοι πλησιαζουν πολυ..κοντα κατι παθαινουν???:blink::blink:

Ε, όσο νά 'ναι, μια ...μαυρίλα την έχει ο Πλούτωνας, όπως και να το κάνουμε :bigsmile: Δεν είναι λογικό αυτή η μαυρίλα να ακουμπά και όσους την πλησιάζουν;

[aries engineer]

Ε, όσο νά 'ναι, μια ...μαυρίλα την έχει ο Πλούτωνας, όπως και να το κάνουμε :bigsmile: Δεν είναι λογικό αυτή η μαυρίλα να ακουμπά και όσους την πλησιάζουν;

Οχι τιποτα αλλο ...απλα ειχα μια υποψια...:σφύριγμα

[Μητσάκος]

Οχι τιποτα αλλο ...απλα ειχα μια υποψια...:σφύριγμα

Ωραία, ας γίνει η υποψία σου βεβαιότητα :bigsmile:

[Βασιλης Παπαδολιας]

Η απώλεια είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο προσπαθεί κανείς να μην αλλάξει απολύτως τίποτε. Αυτή την αλλαγή ο Πλούτωνας την αντιλαμβάνεται ως απειλή και το "εγώ" εμμένει στην κυρίαρχη τάση του να έχει την απόλυτη εξουσία των καταστάσεων.
Όταν κανείς μπορέσει να είναι ανοιχτός σε αυτή την αλλαγή και δεν την πολεμά, ο Πλούτωνας δεν θα τον "στραπατσάρει".

Στράτο, μ' αρέσει η λέξη απώλεια. Δεν ξέρω αν συμφωνείς αλλά στην περίπτωση του Πλούτωνα νομίζω δεν πρέπει να λέμε γενικά αλλαγή, αλλά συγκεκριμένα απώλεια. Με τη λέξη αλλαγή δημιουργούμε σύγχυση με τον Ουρανό.

Θα συμφωνούσα περισσότερο δηλαδή αν οι προτάσεις σου ήταν ως εξής:

Η απώλεια είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο προσπαθεί κανείς να μην χάσει/θυσιάσει απολύτως τίποτε. Αυτή την αντίσταση ο Πλούτωνας την αντιλαμβάνεται ως απειλή και το "εγώ" εμμένει στην κυρίαρχη τάση του να έχει την απόλυτη εξουσία των καταστάσεων.
Όταν κανείς μπορέσει να είναι ανοιχτός στην απώλεια και δεν την πολεμά, ο Πλούτωνας δεν θα τον "στραπατσάρει".

Sorry, αν το ψειρίζω...

ΥΓ: Μητσάκο, σου την έχουμε σπάσει που λέμε καθένας το μακρύ του και το κοντό του;

[stratos11]

Βασίλη, ναι, έχεις δίκιο ότι η λέξη απώλεια ταιριάζει καλύτερα στην περίπτωση. Η αλλαγή είναι πιο πολύ Ουράνιο χαρακτηριστικό.
Τη χρησιμοποίησα γιατί ήθελα να δείξω τη βαθιά, ριζική αλλαγή σε ψυχολογικό επίπεδο που συνήθως επέρχεται με τον Πλούτωνα. Η σωστή λέξη είναι μεταμόρφωση, με την κυριολεκτική της έννοια. Για να "μεταμορφωθεί" κάτι, πρέπει να απωλέσει την προηγούμενη μορφή του.
Αυτή βέβαια δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, ούτε τελείται από την μια στιγμή στην άλλη. Είναι πιστεύω αυτό που λέμε έγινε άλλος άνθρωπος, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο.
Ο Πλούτωνας είναι μια πρόκληση, γιατί, όπως κι Ουρανός "ταρακουνάει" τα θεμέλια που πάνω τους έχουμε χτίσει τις ζωές μας, τα θεμέλια του Κρόνου δηλαδή.
Η αντιστοίχισή του με έναν σεισμό (υπόγεια ενέργεια), θα ήταν νομίζω πολύ κατάλληλη. Στην ουσία αυτός που ανθίσταται στην "αλλαγή", στην μεταμόρφωση, είναι ο Κρόνος, όχι ο Πλούτωνας. Ο τελευταίος αντιδρά στην απώλεια, όχι στην μεταμόρφωση, γιατί του "προξενεί" έντονο πόνο (συναισθηματική φόρτιση).
Ο Πλούτωνας έρχεται να "πάρει" (να αφαιρέσει) αυτό που έχει πια φθαρεί, που έχει πια "πεθάνει" και δεν έχει πια λόγο ύπαρξης. Αυτό που πια δεν χρησιμεύει για την προσωπική εξέλιξη του ατόμου. Και το άτομο "πρέπει" να το αφήσει να πεθάνει (let it go), να μην γαντζωθεί πάνω του. Δεν μπορεί να "αφαιρέσει" κάτι το "αληθινό", όποια σημασία κι αν δίνει κανείς σε αυτή τη λέξη.
Όπως πολύ σωστά είπε και η offcloud, καμμιά δοκιμασία δεν μας "δίνεται" χωρίς την ικανότητα να την ανταπεξέλθουμε.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, κάτι πρέπει όντως να θυσιάσουμε, να απωλέσουμε, γιατί αλλιώς η απώλεια θα είναι μεγαλύτερη.
Το πρόβλημα με τον Πλούτωνα έιναι ότι τα "βλέπει" όλα, άσπρο-μαύρο, νίκη ή ήττα στην προκειμένη περίπτωση. Του λείπει η διαλλακτικότητα και η ευελιξία.
Αν οποιαδήποτε θυσία ή παραχώρηση χρειαστεί να κάνει, θεωρεί ότι του επιβλήθηκε, είναι φυσικό να την εκλαμβάνει ως ήττα, γιατί δεν ήταν δική του απόφαση. Η απόφαση για μεταμόρφωση με τον Πλούτωνα είναι απαραίτητο να προέρχεται από εμάς τους ίδιους. Κάτι όμως πρέπει να απωλέσουμε, κι αυτό συνήθως είναι το πρόβλημα.

[cancerian]

καλα τα λες strato11....

[Βασιλης Παπαδολιας]

Και τώρα που συμφωνήσουμε ας πω και κάτι αιρετικό...:bigsmile:
Γιατί αν φύγουμε όλοι ευχαριστημένοι, η συνείδηση μας θα ξανακοιμηθεί ευχαριστημένη κι αυτή.

Λέω λοιπόν το εξής: Μήπως οι απόψεις που εκφράζουμε εμείς εδώ και συμφωνούμε αφορούν το συγκεκριμένο τρόπο που βλέπουμε εμείς τα πράγματα;

Έχετε αναρωτηθεί για παράδειγμα γιατί σε μία κοινωνία όπως η Ρωσία ο αυταρχικός ηγεμόνας θεωρείται καλός ηγεμόνας; Το βάζω έτσι σαν πρόκληση.

Οι άνθρωποι εκεί δείχνουν να εκτιμούν ιδιαίτερα και να στηρίζουν πλουτώνιους ηγέτες. Το ίδιο είχε συμβεί με τη Γερμανία του Χίτλερ.

Υπάρχουν δηλαδή στιγμές στην ιστορία ή λαοί που αποδέχονται ότι οι πλουτώνιες μέθοδοι (βίαιη επιβολή, εκ θεμελίων αναδιαμόρφωση, πλήρης απώλεια της "χριστιανικής" συμπόνοιας στη διαδικασία διακυβέρνησης, πλήρης αποφασιστικότητα που για τους δυτικούς θεωρείται "αδίστακτη" διακυβέρνηση, κλπ) είναι θετικές μέθοδοι διακυβέρνησης.

Τι θα λέγαμε για όλα αυτά; Όχι ότι θαυμάζω τους χιτλερικούς ή τους σταλινικούς αλλά μήπως θα έπρεπε να κρατήσουμε "πισινή" ότι όλα αυτά είναι έτσι απλά επειδή έτσι .... νομίζουμε;

[black moon]

Και τώρα που συμφωνήσουμε ας πω και κάτι αιρετικό...:bigsmile:

Γιατί αν φύγουμε όλοι ευχαριστημένοι, η συνείδηση μας θα ξανακοιμηθεί ευχαριστημένη κι αυτή.

Λέω λοιπόν το εξής:

Μήπως οι απόψεις που εκφράζουμε εμείς εδώ και συμφωνούμε αφορούν το συγκεκριμένο τρόπο που βλέπουμε εμείς τα πράγματα;

Έχετε αναρωτηθεί για παράδειγμα γιατί σε μία κοινωνία όπως η Ρωσία ο αυταρχικός ηγεμόνας θεωρείται καλός ηγεμόνας; Το βάζω έτσι σαν πρόκληση.

Οι άνθρωποι εκεί δείχνουν να εκτιμούν ιδιαίτερα και να στηρίζουν πλουτώνιους ηγέτες. Το ίδιο είχε συμβεί με τη Γερμανία του Χίτλερ.
Υπάρχουν δηλαδή στιγμές στην ιστορία ή λαοί που αποδέχονται ότι οι πλουτώνιες μέθοδοι (βίαιη επιβολή, εκ θεμελίων αναδιαμόρφωση, πλήρης απώλεια της "χριστιανικής" συμπόνοιας στη διαδικασία διακυβέρνησης, πλήρης αποφασιστικότητα που για τους δυτικούς θεωρείται "αδίστακτη" διακυβέρνηση, κλπ) είναι θετικές μέθοδοι διακυβέρνησης.

Τι θα λέγαμε για όλα αυτά; Μήπως θα έπρεπε να κρατήσουμε "πισινή" ότι όλα αυτά είναι έτσι απλά επειδή έτσι .... νομίζουμε;;

Καλημέρα πρωτα απ'όλα!

Εγω πάντως δεν πιστευω πως αποδέχονται και εκτιμούν......αλλο φόβος, άλλο αποδοχή και εκτίμηση.Με εξαίρεση μια μερίδα που πιστεύει οτι ανηκει σ'αυτους που απολαμβάνουν ή μοιράζονται λιγη απο την εξουσία και μια άλλη που νιώθει να εξιτάρεται με οτι το να μπορεί να προκαλέσει και η ίδια φόβο(εστω και αν δεν ειναι παρα απλα το μέλος μιας κοινωνίας-λαού).