Πλουτωνας κ΄Ηλιος

[Βασιλης Παπαδολιας]

Βασίλη θα μπορούσες σε παρακαλώ να αναλύσεις την προταση λίγο περισσότερο ή να δώσεις ένα παράδειγμα για αυτό που θες να πεις? . Εχω μια διαφωνία στο θέμα αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα καλά τι εννοείς

Με απλά λόγια, Γεωργία, αν πιστεύουμε γενικά ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και δεν έχουν απώτερα κίνητρα κάποια στιγμή βλέπουμε κάποια ενέργεια τους που δεν την αναγνωρίζουμε. Αισθανόμαστε προδομένοι από αυτούς και το συναίσθημα της προδοσίας στην ουσία υποδηλώνει ξάφνιασμα. ¶ν όμως σε κάθε ενέργεια είμαστε υποψιασμένοι, τότε το παζλ καμιά φορά είναι λίγο πολύ συμπληρωμένο πριν έρθει η στιγμή που θα μας ξαφνιάσει.

[ZorZeta]

Με απλά λόγια, Γεωργία, αν πιστεύουμε γενικά ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και δεν έχουν απώτερα κίνητρα κάποια στιγμή βλέπουμε κάποια ενέργεια τους που δεν την αναγνωρίζουμε. Αισθανόμαστε προδομένοι από αυτούς και το συναίσθημα της προδοσίας στην ουσία υποδηλώνει ξάφνιασμα. ¶ν όμως σε κάθε ενέργεια είμαστε υποψιασμένοι, τότε το παζλ καμιά φορά είναι λίγο πολύ συμπληρωμένο πριν έρθει η στιγμή που θα μας ξαφνιάσει.

Σε ευχαριστώ πολύ και όχι μόνο ΔΕΝ θα διαφωνήσω αλλά ΘΑ συμφωνήσω και απόλυτα μαζί σου. Φαινεται να είναι πολύ λεπτή η γραμμή που διαχωρίζει το ουράνιο με το πλουτώνιο αποτέλεσμα και είναι καλύτερο που το αναλύεις πλήρως γιατί σε άλλη περίπτωση μπορεί να είχαμε ανοίξει μια διαφωνία που ουσιαστικά όμως να μιλούσαμε για το ίδιο πράγμα.

[stratos11]

Κάτι τέτοιο ένας Πλουτώνιος είναι δύσκολο να το δεχθεί. Και μόνο η σκέψη πονάει. Είναι σαν να αποδέχεσαι να σε ακολουθεί μια ήττα.

Στράτο και εγώ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, και παρατηρώ όπως πάντα, κάθε σου νέα είσοδος είναι δυναμική. Τι φόρα είναι αυτή φίλε μου? Την άποψη που κατέθεσες θα την διαβάσω μερικές φορές ακόμη να εμπεδώσω πλήρως τι θες να πεις γιατί νομίζω πως όταν μιλάμε για πλούτωνα δεν πρέπει ποτε να ξεχνάμε την συγκινησιακή του φύση, που παράλληλα υπάρχει με οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του.

Καλησπέρα Ζορζέττα
Δεν ισχυρίστηκα ότι είναι εύκολο να το αποδεχθεί - το αντίθετο.
Και σίγουρα θέλει χρόνο. Αλλά πολλές φορές προσκολλούμαστε σε καταστάσεις που έχουν ήδη πεθάνει. Η εμπειρία μου από το θέμα πάντως μου λέει ότι ποτέ δεν είναι τόσο τρομερό όσο νομίζουμε ότι είναι.
Και η ήττα μέσα στο παιχνίδι είναι, αλλά τη φράση να σε ακολουθεί η ήττα, τη βλέπω υπερβολική. Δεν αντιμετωπίζεις κρίση του Πλούτωνα κάθε τρείς και λίγο.
Απλά;;; είναι απαραίτητο να μην επιδιώκεις συνέχεια και πάση θυσία να έχεις τον απόλυτο έλεγχο των καταστάσεων (και του εαυτού σου συμπεριλαμβανομένου) -δεν μπορείς άλλωστε.

[offcloud]

Συμφωνώ με τον Στράτο και θα ήθελα να προσθέσω ότι το σημείο στο οποίο στεκόμαστε διαμορφώνει την οπτική μας. Αν π.χ. αποδίδουμε στην «ήττα» την έννοια που γενικά επικρατεί, αυτή του “loser”, τότε θα την θεωρήσουμε σαν κάτι αρνητικό, ένα καίριο πλήγμα στο εγώ και εκεί θα σταθούμε. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό, αν ο άνθρωπος δεν είναι έτοιμος να πάει παρακάτω. Στην περίπτωση όμως που θα θελήσει να προχωρήσει, τότε η ίδια θεώρηση θα είναι περιοριστική για την εξέλιξή του. Όταν βρεθεί εκεί, όταν είναι έτοιμος και το επιθυμήσει να προχωρήσει, θα είναι αναγκαίο να δει ότι η «ήττα» είναι μία ευκαιρία, ένα μάθημα για την εξέλιξή του – το αν θα το αξιοποιήσει είναι άλλη ιστορία και επίσης θέμα προσωπικής ετοιμότητας και επιλογής.

Έχω την αίσθηση ότι όποια πρόκληση «μας δίνεται», μας δίνεται μαζί με την ικανότητα / τον τρόπο / το δρόμο να την αντιμετωπίσουμε – το «αντίδοτο» ας πούμε, ή έστω το …manual:-) Προσωπικά τουλάχιστο, τον τελευταίο καιρό που ασχολούμαι, η όλο και βαθύτερη ανάγνωση του χάρτη μου, αυτό έρχεται να μου επιβεβαιώσει με έναν πολύ αποκαλυπτικό τρόπο.

Δεν μπορώ να συμφωνήσω λιγότερο με αυτό που ειπώθηκε για τις πλουτώνιες εμμονές για έλεγχο, κτητικότητα, παιχνίδια εξουσίας - όλα αυτά που πηγάζουν από αισθήματα ανεπάρκειας σε προσωπική ασφάλεια και αξία - ότι δηλαδή το κλειδί είναι η παραίτηση, ένα μάθημα που τις περισσότερες φορές έρχεται αναγκαστικά μέσα από την απώλεια. Νομίζω το γιατί το εξηγεί πολύ καλά ο Καστανέντα: «όταν ένας άνθρωπος ανησυχεί, η απελπισία του τον κάνει να προσκολλάται σε οτιδήποτε και από τη στιγμή που έχει προσκολληθεί είναι γραφτό να εξαντληθεί ή να εξαντλήσει οποιονδήποτε ή οτιδήποτε είναι αυτό από το οποίο κρέμεται». Ένας αγαπημένος δάσκαλος το πάει πάρα πέρα με μια πολύ γλυκιά παρομοίωση: λέει ότι το πουλάκι στο κλαδί κελαηδεί ανέμελο και χαίρεται τη στιγμή γιατί δεν φοβάται ότι θα χάσει το κλαδί, ξέρει ότι αν το κλαδί σπάσει, υπάρχει άλλο να πάει.

Ο Πλούτωνας έρχεται μαζί με τις προκλήσεις του αλλά και με πολύ σημαντικά μαθήματα, δύσκολα, επίπονα και δίχως τελειωμό. Αν θέλει κανείς να τα παρακολουθήσει εναπόκειται στον ίδιον. Πάντως για αρχή θα πρότεινα, πάντα κατά την γνώμη μου, να ξεκινήσει με την αποδοχή των …πλουτώνειων χαρακτηριστικών του: όταν «πολεμάς» ή καταπιέζεις ή απορρίπτεις αυτό που θεωρείς «αρνητικό», τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να το δυναμώνεις αντί να το αλλάζεις.

[ZorZeta]

Καλησπέρα Ζορζέττα
Δεν ισχυρίστηκα ότι είναι εύκολο να το αποδεχθεί - το αντίθετο.
Και σίγουρα θέλει χρόνο. Αλλά πολλές φορές προσκολλούμαστε σε καταστάσεις που έχουν ήδη πεθάνει. Η εμπειρία μου από το θέμα πάντως μου λέει ότι ποτέ δεν είναι τόσο τρομερό όσο νομίζουμε ότι είναι.
Και η ήττα μέσα στο παιχνίδι είναι, αλλά τη φράση να σε ακολουθεί η ήττα, τη βλέπω υπερβολική. Δεν αντιμετωπίζεις κρίση του Πλούτωνα κάθε τρείς και λίγο.
Απλά;;; είναι απαραίτητο να μην επιδιώκεις συνέχεια και πάση θυσία να έχεις τον απόλυτο έλεγχο των καταστάσεων (και του εαυτού σου συμπεριλαμβανομένου) -δεν μπορείς άλλωστε.

................Όταν βρεθεί εκεί, όταν είναι έτοιμος και το επιθυμήσει να προχωρήσει, θα είναι αναγκαίο να δει ότι η «ήττα» είναι μία ευκαιρία, ένα μάθημα για την εξέλιξή του – το αν θα το αξιοποιήσει είναι άλλη ιστορία και επίσης θέμα προσωπικής ετοιμότητας και επιλογής.


..........Δεν μπορώ να συμφωνήσω λιγότερο με αυτό που ειπώθηκε για τις πλουτώνιες εμμονές για έλεγχο, κτητικότητα, παιχνίδια εξουσίας - όλα αυτά που πηγάζουν από αισθήματα ανεπάρκειας σε προσωπική ασφάλεια και αξία - ότι δηλαδή το κλειδί είναι η παραίτηση, ένα μάθημα που τις περισσότερες φορές έρχεται αναγκαστικά μέσα από την απώλεια..............

................. Πάντως για αρχή θα πρότεινα, πάντα κατά την γνώμη μου, να ξεκινήσει με την αποδοχή των …πλουτώνειων χαρακτηριστικών του: όταν «πολεμάς» ή καταπιέζεις ή απορρίπτεις αυτό που θεωρείς «αρνητικό», τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να το δυναμώνεις αντί να το αλλάζεις.

Καταρχήν για να συστηθώ κιόλας. Εχω στο χάρτη μου σύνοδο Ηλιου-Πλούτωνα και έναν έντονο Αρη που τετραγωνίζει την σύνοδο. Αυτό αγαπητέ Στράτο το αναφέρω για να σου πω οτι υπάρχει και η περίπτωση να αντιμετωπίζεις κρίσεις πλούτωνα κάθε τρεις και λίγο:bigsmile:
Τα βρίσκω πάρα πολύ ωραία όλα όσα είπατε αλλά..........
Offcloud με τα λόγια του Καστανέντα που παρέθεσες έδωσες και την απάντηση την δική μου. Μιλάτε για την αποδοχή των πλουτώνιων χαρακτηριστικών και την παραίτηση στην απώλεια. Συμφωνώ απολύτως, αλλά αν μπορούσες να διαχειριστείς τα πλουτώνια και απλά να παραιτηθείς μετά την απώλεια τότε θα είσουν κρόνιος και όχι πλουτώνιος. Συμφωνώ επίσης πως με τον πόλεμο το μόνο που καταφέρνεις είναι να το δυναμώνεις αλλά πείτε μου κάτι, με ποια διάθεση θα συνεχίσεις, θα ξαναπροσπαθήσεις να κερδίσεις ότι είχες χάσει, εάν παραδεχτείς ότι έχεις ηττηθεί. Για ποια ζωή μιλάμε τότε? Επίσης ποια δύναμη θα μπορέσεις να αντλήσεις από τον εαυτό σου την στιγμή που προσπαθείς να ανακτήσεις τον έλεγχο του ίδιου σου του εαυτού?. Μπορείς να παραιτηθείς στην δίνη της απώλειας κατά την διάρκεια που αυτή συμβαίνει, δεν μπορείς όμως να παραιτηθείς στην αποδοχή αυτής όταν πλέον φτάνεις στο σημείο που ξαναανακτάς τον ελεγχό σου.

Καστανέντα: «όταν ένας άνθρωπος ανησυχεί, η απελπισία του τον κάνει να προσκολλάται σε οτιδήποτε και από τη στιγμή που έχει προσκολληθεί είναι γραφτό να εξαντληθεί ή να εξαντλήσει οποιονδήποτε ή οτιδήποτε είναι αυτό από το οποίο κρέμεται»

Οταν λοιπόν ένας άνθρωπος ανησυχεί ή βιώνει το παραπάνω, ή το ξεπερνά με διαφορετικό τρόπο, που σαν αποτέλεσμα έχει να μην χρειάζεται να μιλάμε άλλο σε αυτή την ενότητα να ανοίξουμε μία άλλη για τον Κρόνο π.χ. Με αφορμή καποια προηγούμενα σχόλια θεωρώ ότι είναι σημαντικός ο ρόλος ενός εξωγενή παράγοντα.

Παιδιά, όπως και να έχει το πράγμα, το σίγουρο είναι οτι το σύνολο του χάρτη παίζει μεγάλο ρόλο στο πως περνάς, καταλαβαίνεις, ή ξεπερνάς την όλη κατάσταση.
Ενα δεύτερο σίγουρο είναι πως όλη αυτή η κουβέντα βοηθάει στο να αναγνωρίσουμε ή να συνηδειτοποιήσουμε και μια άλλη διάσταση του θέματος που ο καθένας μπορεί να απορρίψει ή να αξιοποιήσει.

Με εκτίμηση

Γεωργία

[Βασιλης Παπαδολιας]

...αν μπορούσες να διαχειριστείς τα πλουτώνια και απλά να παραιτηθείς μετά την απώλεια τότε θα είσουν κρόνιος και όχι πλουτώνιος.

Έχω την άποψη ότι η Γεωργία έχει πιάσει κάτι σημαντικό. Το ζήτημα της "παραίτησης" ή της "αποδοχής της ήττας" όπως ειπώθηκε παραπάνω είναι θέμα αποδοχής της απώλειας του ελέγχου και πιστεύω στην ουσία ότι είναι υπέρβαση του Κρόνου στο χάρτη μας. Ο Κρόνος συνδέεται με τον έλεγχο και ζητούμενο στην παραδοχή της ήττας είναι η αποδοχή ότι υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.

Πιστεύω όπως είπα και πιο πάνω (με τις αμφιβολίες που μου γέννησε είναι αλήθεια ο Στράτος) ότι υπάρχουν δύο δρόμοι παραδοχής της ήττας. Το με την ελεύθερη βούληση μας άνοιγμα της ψυχής μας, που προσωπικά αποδίδω σε ουράνια επίδραση και η "με το ζόρι" κατανόηση του μαθήματος της απώλειας που μας διδάσκει ο Πλούτωνας. Κάπου ενδιάμεσα μπαίνει ίσως κι ο τρίτος από τους εξωκρόνιους πλανήτες, ο Ποσειδώνας που με τη σύγχυση των ορίων μας κάνει να ξεπερνάμε τον εαυτό μας και να παραδιδόμαστε στον έρωτα ή στο όνειρο, χάνοντας τον έλεγχο.

Στην ουσία οι εξωκρόνιοι πλανήτες μας δίνουν διαφορετικά μονοπάτια αποδοχής της "ήττας του Εγώ" που δεν είναι τίποτα άλλο παρά απόδοχή ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Παράλληλα όμως, μας δίνουν τη δυνατότητα κάνοντας ανατοποθέτηση του εαυτού μας όπως ωραία το είπε ο Μητσάκος στην αρχή της συζήτησης με το παράδειγμα για την καταστροφή της χαράς να μάθουμε να λειτουργούμε ως μέρος ενός όλου, ενός ρεύματος που υπάρχει πάνω από μας και αντί να αντιστεκόμαστε όπως κάνει το Εγώ, να γινόμαστε μέρος αποδεχόμενοι ότι μέσα στο Όλο είναι δυνατόν να απωλέσουμε την ατομικότητα μας κι αυτό δεν είναι παρά μία έμμεση (ή και άμεση) μορφή θανάτου αλλά παράλληλα και μία ενδεχόμενη υπόσχεση αθανασίας (αλλά με άλλη μορφή).

[ZorZeta]

.........
Πιστεύω όπως είπα και πιο πάνω (με τις αμφιβολίες που μου γέννησε είναι αλήθεια ο Στράτος) ότι υπάρχουν δύο δρόμοι παραδοχής της ήττας. Το με την ελεύθερη βούληση μας άνοιγμα της ψυχής μας, που προσωπικά αποδίδω σε ουράνια επίδραση και η "με το ζόρι" κατανόηση του μαθήματος της απώλειας που μας διδάσκει ο Πλούτωνας. Κάπου ενδιάμεσα μπαίνει ίσως κι ο τρίτος από τους εξωκρόνιους πλανήτες, ο Ποσειδώνας που με τη σύγχυση των ορίων μας κάνει να ξεπερνάμε τον εαυτό μας και να παραδιδόμαστε στον έρωτα ή στο όνειρο, χάνοντας τον έλεγχο.
............................

Πολύ μου άρεσε αυτό Βασίλη. Τοποθέτησες το καθένα απο όσα ειπώθηκαν στην σωστή του βάση.

[stratos11]

Συμφωνώ με όσα είπε ο Βασίλης σχετικά με τους εξωκρόνιους πλανήτες. Το θέμα σχετικά με τον Πλούτωνα είναι η αλλαγή, η μεταμόρφωση, και αυτή με τον Πλούτωνα θα συμβεί, με το καλό ή με το ζόρι. Το κακό είναι ότι ο πλανήτης δεν έχει καμμία όρεξη να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί, και όσο πιο πολύ αντιστεκόμαστε στην αλλαγή, τόσο αυτή καθίσταται πιο επώδυνη. Η απώλεια είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο προσπαθεί κανείς να μην αλλάξει απολύτως τίποτε. Αυτή την αλλαγή ο Πλούτωνας την αντιλαμβάνεται ως απειλή και το "εγώ" εμμένει στην κυρίαρχη τάση του να έχει την απόλυτη εξουσία των καταστάσεων.
Όταν κανείς μπορέσει να είναι ανοιχτός σε αυτή την αλλαγή και δεν την πολεμά, ο Πλούτωνας δεν θα τον "στραπατσάρει".
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται πολύ θεωρητικά, και είναι, αλλά πιστεύω πως αυτή είναι η ουσία. Απώλεια επέρχεται όταν δεν είμαστε διατεθειμμένοι να αλλάξουμε τον τρόπο που θεωρούμε και προσπαθούμε να επιβάλλουμε πως πρέπει να λειτουργούν οι καταστάσεις, οι σχέσεις, το εγώ μας.
Και συμφωνώ με την offcloud, ότι είναι θέμα θέασης των πραγμάτων, η ήττα.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι εγώ έχω μάθει να διαχειρίζομαι τον Πλούτωνα, απλά προσπαθώ να τον "καταλάβω" και να συμφιλιωθώ μαζί του.
Και για να συστηθώ, έχω σύνοδο ¶ρη - Πλούτωνα σε τετράγωνο με τον Ήλιο.:bigsmile: Μην νομίζεις, Ζορζέτα, ότι είμαστε οι μοναδικοί που ταλαιπωρούμαστε από τον εν λόγω κύριο.:bigsmile::bigsmile:

[skorpion]

Πλουτωνας στο σκορπιο σε οψη εναμιση τετραγωνο με σεληνη,με ωροσκοπο και βορειο δεσμο στους διδυμους...Δεν ειναι ηλιος αλλα τον πλουτωνα μας τον εχουμε και μεις....χιχιιχ...



Υ.Γ ειπα μονο τις ασχημες οψεις οπως κανω σχεδον παντα

[Fillipos]

καλησπερα κ απο μενα....14/10/1980 ωρα 00:15 τοπος αθηνα.....εχω ηλιο συνοδο -πλουτων μπορει καποιος να μου μιλησει για το πωσ πρεπει να δουλευτει αθτη η ισχυρη οψη?