Πλουτωνας κ΄Ηλιος

[Toksotaki]

ναι αλλα ο Πλουτωνιος εχει σκοπο και επιγνωση του τι κανει ενω ο Ποσειδωνιος οχι!

[may]

ναι αλλα ο Πλουτωνιος εχει σκοπο και επιγνωση του τι κανει ενω ο Ποσειδωνιος οχι!

Θες να πεις ότι ο Ποσειδώνιος σου θολώνει την κρίση χωρίς να το θέλει αλλά ο Πλουτώνιος επειδή το θέλει;;

[Toksotaki]

bingo!ναι αυτο ακριβως....

[may]

bingo!ναι αυτο ακριβως....

οκ, αλλά θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω κάθετα... Λες ότι κ οι δύο πλανήτες έχουν τις ίδιες ιδιότητες... σωστά;; Kάτι που από βάσης του δεν στέκει... κ αν διαβάσεις προσεκτικότερα τις ιδιότητες τους νομίζω θα εντοπίσεις τις διαφορές. Tώρα το ακούσια ή το εκούσια το βλέπουμε σε δεύτερη μοίρα...

[Toksotaki]

Θα μου επιτρεψετε και εμενα να διαφωνησω καθετα!Δεν ειπα αυτο αλλο αν το παρερμηνευσατε,οι διαφορες μερικες απο τις οποιες εντοπισα ειναι σε προηγουμενα ποστ.Δεν ειπα οτι ειναι ιδιοι

[Βασιλης Παπαδολιας]

Ένα γενικό σχόλιο καταρχήν...

Νομίζω ότι για μας τους σπουδαστές αυτές οι συζητήσεις είναι πολύ θετικές για να εμβαθύνουμε στο νόημα των συμβόλων. Μπράβο και στον cancerian που έδωσε την αφορμή...

Δυο τρία σχόλια κι από μένα...

Συμφωνώ με την παρομοίωση του Μητσάκου για τον Ουρανό ότι λειτουργεί ως καταρράκτης. Για τον Πλούτωνα θα ήθελα κάτι πιο υπόγειο από παγετώνα. Ίσως ένα κενό κάτω από τη γη που καταρρέει κάποια στιγμή. Η διαφορά από τον Ουρανό πιστεύω είναι κυρίως ότι ο Ουρανός δουλεύει στο προσκήνιο ενώ ο Πλούτωνας υπόγεια και πίσω από τη συνείδηση. Ως προς το αποτέλεσμα όμως πιστεύω κι ο Πλούτωνας μπορεί να δώσει απότομο αποτέλεσμα (για κάποιον που δεν ξέρει να παρατηρήσει τις μέχρι τούδε υπόγειες διαδικασίες φαίνεται απότομο).

Επίσης με βρίσκει σύμφωνο η τοποθέτηση της black moon για το πλουτώνιο στοιχείο. Μάλιστα για να το προχωρήσω λίγο πιστεύω ότι σε πλουτώνιο επίπεδο δεν υπάρχει η έννοια του καλού και του κακού. Υπάρχει μόνο ο σκοπός και το μέσο. Επειδή η συνείδηση δουλεύει σε primal επίπεδο, υπάρχει μόνο η επιβίωση. Το καλό και το κακό είναι έννοιες μεταγενέστερες, κοινωνικές και κρόνιες. Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι η συνείδηση δουλεύει σε διαφορετικά επίπεδα, δεν είναι μονοδιάστατη. Ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο έχουμε στρέψει την προσοχή μας οι έννοιες του καλού και του κακού αλλάζουν. Για παράδειγμα αν είσαι στην έρημο με άγρια θηρία το να σκοτώσεις για να ζήσεις είναι καλό. Το να περιμένεις να σε φάνε, αν και χριστιανικό δε βγάζει νόημα.

Συμφωνώ επίσης ότι η προπαγάνδα είναι περισσότερο θέμα των Ποσειδώνιων ως διαδικασία όμως. Το λόγο που δημιουργείται η προπαγάνδα συνήθως τον εφευρίσκουν οι Πλουτώνιοι. Κι είναι αυτοί που συνήθως "χειρίζονται" τους Ποσειδώνιους ως μέσα. Δεν ξέρω αν αυτό γεφυρώνει τη διαφωνία στα τελευταία post. Βέβαια, όπως λέει κι η Κυριακή δεν έχει νόημα να ενοχοποιούμε. Η βασική κατανόηση των Πλουτώνιων διαδικασιών είναι απαραίτητη για όλους μας, για να ξέρουμε ότι όλοι έχουμε υποσυνείδητες ορμές εξουσίας που πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να διαχειριστούμε. Η κατανόηση ότι όλοι έχουν τέτοιες τάσεις δίνει και μεγαλύτερη ανοχή προς τον ¶λλο, λιγότερη προκατάληψη και σύγκρουση. Με δυο λόγια καταλαβαίνουμε ότι λίγο πολύ όλοι είμαστε στο ίδιο καζάνι.

[stratos11]

Ωραίο αλλά και δύσκολο το θέμα.
Καταρχάς ο Πλούτωνας όντως δρα υπόγεια. Έχει να κάνει με τις υποσυνείδητες τάσεις του ατόμου για έλεγχο και κυριαρχία πάνω στις καταστάσεις.
Ο Πλούτωνας απευθύνεται στα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπινου είδους, το ένστικτο της αναπαραγωγής (σεξ) και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης (επιβίωση).
Αυτά τα δύο ένστικτα αποτελούν πύλες προς το υποσυνείδητο και γι αυτό ο άνθρωπος είναι ευάλωτος σε αυτά, ακριβώς επειδή μπορούν να διεγερθούν χωρίς τη μεσολάβηση του συνειδητού νου.
Αυτή είναι και η τακτική που ακολουθούν όσοι χρησιμοποιούν την τεράστια δύναμη που έχει ο Πλούτωνας (είτε είναι άτομα είτε ομάδες), για την χειραγώγηση των άλλων. Σε συλλογικό επίπεδο αυτό γίνεται φανερό με την χρησιμοποίηση του εστίκτου αναπαραγωγής (σεξ) ακόμα και σε φαινομενικά άσχετα θέματα (όπως στη διαφήμιση με απώτερο σκοπό την αγορά του προϊόντος) και την χρησιμοποίηση του ενστίκτου αυτοσυντήρησης με την εσκεμμένη καλλιέργεια κλίματος φόβου και πανταχού παρόντα κινδύνου (τρομολαγνείας) από τα ΜΜΕ.
Η παραπάνω αποτελεί και την κακή χρήση της Δύναμης του Πλούτωνα, που συνίσταται στην εύρεση του αδύνατου σημείου του άλλου και την άσκηση ελέγχου πάνω του. Γιατί όταν κάποιος μπορεί να διεγείρει κατά βούληση την τεράστια δύναμη που κρύβουν τα αρχέγονα ένστικτά μας, μπορεί να ελέγχει σε μεγάλο βαθμό και τις αντιδράσεις μας.
Η δύναμη του Πλούτωνα για την εξυπηρέτηση αυστηρά ιδιοτελών σκοπών είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγεται και να τίθεται κάτω από την τέλεση ενός ανώτερου σκοπού.
Σε πιο "καθημερινό" επίπεδο ο Πλόυτωνας σχετίζεται με την μεταμόρφωση, την αφαίρεση και την απώλεια. Όταν κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με πλουτώνεια θέματα θα πρέπει να μάθει να παραδίνεται (και δεν εννοώ στον πλανήτη αλλά να μάθει να απελευθερώνει, να μην κρατάει σφιχτά αυτό με το οποίο ταυτίζεται).
Η απώλεια αυτή (είτε πρόκειται για άλλο πρόσωπο είτε για οποιαδήποτε άλλη κατάσταση), εκλαμβάνεται από το "εγώ" ως απειλή για την υπόστασή του και τείνει να την θεωρεί σαν ζήτημα ζωής και θανάτου, μια μάχη επιβίωσης. Εκτός όμως από τις λιγοστές περιπτώσεις που όντως πρόκειται για κάτι τέτοιο, τις υπόλοιπες αυτό που κινδυνεύει είναι το "εγώ" μας που έχει ταυτιστεί με κάτι εξωτερικό.
Αν αυτό είναι κάποιος άλλος μπορεί το άτομο να οδηγηθεί -σε ακραίες καταστάσεις- σε εγκλήματα πάθους ή και αυτοκτονία μπροστά στην διαφαινόμενη ΄"απώλεια" . Αν είναι κάποια άλλη κατάσταση σε χρησιμοποίηση όλων των μέσων (ο σκοπός αγιάζει τα μέσα) για την διατήρηση της υπάρχουσας θέσης του.
Το "κακό" στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι αυτή είναι μια μάχη χαμένη εκ προοιμίου και όσο πιο γρήγορα το άτομο το αποδεχθεί τόσο λιγότερο θα ταλαιπωρηθεί από τον Πλούτωνα, όσο πιο πολύ θα μάχεται μάταια τόσο περισσότερο θα παίζει το "παιχνίδι" του.
Την στιγμή που θα εγκαταλείψει τη μάχη αυτόματα συντελείται μια απελευθέρωση, καθώς όλη αυτή η τεράστια ενέργεια που δεσμευόταν σε αυτή τη μάχη θα είναι διαθέσιμη για κάτι άλλο.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Πλούτωνας σχετίζεται με την αναγέννηση, γιατί όταν κάτι "πεθάνει" συγχρόνως γεννάται κάτι άλλο.
¶λλωστε αυτό που "πεθαίνει" δεν είμαστε εμείς αλλά αυτό που το εγώ μας θεωρεί απαραίτητο και ταυτίζεται μαζί του.

[Βασιλης Παπαδολιας]

Καλώς το Στράτο...

Καιρό είχαμε να σε δούμε...

Πολύ καλή η σύνδεση που κάνεις με την έννοια της απώλειας. Είχα την τάση να πιστεύω ότι ο Πλούτωνας συνδέεται μόνο με τη σκοτεινή πλευρά μας, αλλά κάτι η δημοσίευση σου, κάτι κάποιες συζητήσεις που κάνω τελευταία και σε άλλους χώρους αρχίζουν να με πείθουν ότι ο Πλούτωνας μπορεί να είναι και η αναγκαία προϋπόθεση της "παραίτησης" που χρειάζεται για να δεχθεί κανείς και την ουράνια αγάπη...

Και πάλι καλωσήλθες...

[ZorZeta]

Ένα γενικό σχόλιο καταρχήν...


Συμφωνώ με την παρομοίωση του Μητσάκου για τον Ουρανό ότι λειτουργεί ως καταρράκτης. Για τον Πλούτωνα θα ήθελα κάτι πιο υπόγειο από παγετώνα. Ίσως ένα κενό κάτω από τη γη που καταρρέει κάποια στιγμή. Η διαφορά από τον Ουρανό πιστεύω είναι κυρίως ότι ο Ουρανός δουλεύει στο προσκήνιο ενώ ο Πλούτωνας υπόγεια και πίσω από τη συνείδηση.


Ως προς το αποτέλεσμα όμως πιστεύω κι ο Πλούτωνας μπορεί να δώσει απότομο αποτέλεσμα (για κάποιον που δεν ξέρει να παρατηρήσει τις μέχρι τούδε υπόγειες διαδικασίες φαίνεται απότομο).

Βασίλη θα μπορούσες σε παρακαλώ να αναλύσεις την προταση λίγο περισσότερο ή να δώσεις ένα παράδειγμα για αυτό που θες να πεις? . Εχω μια διαφωνία στο θέμα αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα καλά τι εννοείς

[ZorZeta]

Καλώς το Στράτο...

Καιρό είχαμε να σε δούμε...

Πολύ καλή η σύνδεση που κάνεις με την έννοια της απώλειας. Είχα την τάση να πιστεύω ότι ο Πλούτωνας συνδέεται μόνο με τη σκοτεινή πλευρά μας, αλλά κάτι η δημοσίευση σου, κάτι κάποιες συζητήσεις που κάνω τελευταία και σε άλλους χώρους αρχίζουν να με πείθουν ότι ο Πλούτωνας μπορεί να είναι και η αναγκαία προϋπόθεση της "παραίτησης" που χρειάζεται για να δεχθεί κανείς και την ουράνια αγάπη...

Και πάλι καλωσήλθες...

Κάτι τέτοιο ένας Πλουτώνιος είναι δύσκολο να το δεχθεί. Και μόνο η σκέψη πονάει. Είναι σαν να αποδέχεσαι να σε ακολουθεί μια ήττα.

Στράτο και εγώ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, και παρατηρώ όπως πάντα, κάθε σου νέα είσοδος είναι δυναμική. Τι φόρα είναι αυτή φίλε μου? Την άποψη που κατέθεσες θα την διαβάσω μερικές φορές ακόμη να εμπεδώσω πλήρως τι θες να πεις γιατί νομίζω πως όταν μιλάμε για πλούτωνα δεν πρέπει ποτε να ξεχνάμε την συγκινησιακή του φύση, που παράλληλα υπάρχει με οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του.