Αρχαία γιγάντια σχήματα - Νάζκα

[Λίλιαν Σίμου]

Οι μορφές και τα σχήματα σχεδιασμένα στο έδαφος, που ήταν προορισμένα να φαίνονται από ψηλά, δεν είναι σπάνια σε όλη τη γη. Στο Γκλάστονμπουρυ της Αγγλίας, υπάρχει ένα τεράστιο σε διάσταση ζώο στο έδαφος. Στις όχθες του Χάφλερ υπάρχει το φτερωτό σχήμα ενός αρχαίου ναού και στους λόφους του Ντόρσεν βλέπουμε ένα μεγάλο αριθμό από λευκά άλογα. Στη Μάλτα και στη Σαχάρα υπάρχουν «πίστας» και στην έρημο Μοχάβε της Καλιφόρνια, υπάρχουν μορφές γιγάντιων ανθρώπων σχεδιασμένες με πέτρες. Αυτά και άλλα πολλά, εντυπωσιάζουν τους σύγχρονους ερευνητές και δεν μπορούν να εξηγηθούν λογικά, γιατί αρχαίοι λαοί σχεδίαζαν τόσο μεγάλα σχήματα, που τα βλέπουμε μόνο από αέρος.

Ένα πολύ γνωστό σημείο της γης με ανάλογα σχέδια, είναι στη Νάζκα του Περού. Η αρχαία αυτή πόλη βρίσκεται στους πρόποδες των Άνδεων, όχι μακριά από τη θάλασσα. Από τις δύο πλευρές της κοιλάδας του Πάλπα υπάρχει ένα ίσωμα, μία λωρίδα γης ολόσπαρτη από χαλίκια μικρά, που μοιάζουν με κομματάκια σκουριασμένο σίδερο. Είναι μήκους 60 μέτρων και πλάτους δύο χιλιομέτρων. Οι ντόπιοι αποκαλούν αυτό το μέρος «πάμπα» έστω κι αν δεν έχει βλάστηση.

Πετώντας με ένα αεροπλάνο πάνω από τη πεδιάδα της Νάζκα, διακρίνει κανείς πελώριες γεωμετρικά διατεταγμένες γραμμές, παράλληλες, ή διασταυρούμενες, ή σε τραπεζοειδή σχήματα. Τα σχέδια αυτά απλώνονται εντυπωσιακά σε απόσταση 100 χιλιομέτρων! Κι όλα περιέχουν ακρίβεια μαθηματικής γνώσης και γεωμετρίας.

Οι αρχαιολόγοι ισχυρίζονται πως αυτά είναι δρόμοι των Ίνκας! Τι ανάγκη είχαν να σχεδιάσουν οι Ίνκας τέτοιους δρόμους, παράλληλους ή διασταυρούμενους σε ένα ομαλό έδαφος και που σταματούν απότομα; Και γιατί συγκεκριμένα σχήματα, όπως αυτό ενός πιθήκου, ή άλλο ενός παπαγάλου, φαίνονται μόνο από αέρος; Τι ενδιαφέρον θα είχαν οι αρχαίοι άνθρωποι να τα φτιάξουν, αφού δεν πετούσαν κατά τα λεγόμενα της γνωστής ιστορίας και δεν θα τα έβλεπαν ποτέ από ψηλά; Εξ άλλου, τα σχέδια αυτά οι ερευνητές πιστεύουν πως είναι παλαιότερα των Ίνκας, σε μία εποχή δυσδιάκριτη στο παρελθόν.

Ο καθηγητής Άλντεν Μέισον ειδικός στην αρχαιολογία του Περού, θεωρεί πως ήταν σύμβολα κάποιας θρησκείας, ίσως ένα ημερολόγιο.
Ο γνωστός ερευνητής Έριχ Φον Νταίνικεν, θεωρεί πως είναι ένα αεροδρόμιο. Πιστεύει, όπως αναφέρει στα βιβλία του, πως είναι η γιγαντιαία μεγέθυνση ενός προτύπου με την βοήθεια ενός συστήματος συντεταγμένων ή έχει κατασκευαστεί σύμφωνα με οδηγίες που δίνονταν από ένα αεροπλάνο.
Στον κόλπο Πίσκο του Περού, έχουμε αν σχήμα 250 μέτρων, σαν τρίαινα ή σαν τρίφωτη λυχνία.
Ο γάλλος ερευνητής Ρομπέρ Σαρρού, που αγάπησε το Περού και θεωρεί πως για κάποιους λόγους έχει παραγνωριστεί σκόπιμα από την ιστορία, έκανε έρευνες εκεί. Λέει λοιπόν πως τα πάντα στη Νάζκα είναι σχεδιασμένα με εντυπωσιακή γνώση της γεωμετρίας.
Ο Πωλ Κοσόκ και η Μαρία Ράιχε, πιστεύουν πως η Νάζκα είναι ένα αστρονομικό ημερολόγιο, που χρησιμοποιήθηκε από αρχαίους λαούς για να υπολογίζουν τις ισημερίες και τις εκλείψεις, κυρίως για τη γεωργία τους.
Ο αστρονόμος Τζέραλντ Χώκινς, πιστεύει πως είναι ένα αστρονομικό ημερολόγιο και υπολογίζει πως κατασκευάστηκε μεταξύ 100π.Χ. και 100μ.Χ.

Κάποιες από τις υποθέσεις φαίνονται απίθανες. Η περιοχή δεν καλλιεργήθηκε εδώ και χιλιάδες χρόνια, λόγω εδαφικής ιδιομορφίας. Οι κυνηγοί θησαυρών εκεί δεν βρήκαν κάτι πολύτιμο, όσο κι αν προσπάθησαν.

Τα σχήματα είναι πάνω σε σκληρή άμμο και συμπαγή, ίσως γι’ αυτό διατηρήθηκαν για τόσα χρόνια αναλλοίωτα. Η περιοχή έχει αναρίθμητα σπασμένα αγγεία, με πολύχρωμες ζωγραφιές, περίπου 2000 χρόνια παλιά, κατά τους καθηγητές Ρόου και Μέντσελ. Ο αριθμός αυτών των σπασμένων αγγείων έχει υπολογιστεί στις 250.000, που μπορεί να μας δείχνει πως η πάμπα ήταν κάποτε μία τεράστια νεκρόπολη, αν και βρήκαν μόνο λίγα κόκαλα μικρών άγριων ζώων εκεί. Και ήταν μακριά από τις πόλεις.
Τα αγγεία, λοιπόν, είναι άγνωστο γιατί μεταφέρθηκαν εκεί, και το μόνο που γνωρίζουμε πως είναι ένα σύμβολο θανάτου.

Ένα από αυτά τα γιγαντιαία σχήματα, σχηματίζει το τρίφωτο κηροπήγιο ή τρίαινα των Άνδεων, πάνω σε ένα μεγάλο αμμόλοφο. Το μήκος του είναι 180 μέτρα. Αυτό το μυστηριώδες σχέδιο φαίνεται από αέρος, αλλά και από το έδαφος, όταν είμαστε πάνω σε ένα μεγάλο λόγο της χερσονήσου, ή από τη θάλασσα σε απόσταση 400 μέτρων περίπου. Αλλά στην πραγματική τοποθεσία είναι αδύνατον να το παρατηρήσουμε ολόκληρο. Μόνο ευθείες γραμμές είναι ορατές, χωρίς θα δίνουν την εικόνα του σχεδίου. Προτάθηκε η ιδέα που αναπαριστά το Δέντρο της Ζωής. Στα αριστερά του, φαίνεται ένα σαυροειδές. Ωστόσο, το μυστήριο για το τεράστιο μέγεθος και τη χρησιμότητά του, δεν το έχει απαντήσει επαρκώς κάποιος.
Ο άξονας της Τρίαινας, αν επιμηκυνθεί νότια, εκτείνεται ως της Ίκα (με την μυστηριώδη πέτρινη βιβλιοθήκη του Δρ Καμπρέρα) και μετά προς την λίμνη Τιτικάκα και το Τιαχουανάκο, μία κρύπτη της Αυτοκρατορίας των προ-Ίνκα.
Συγκεκριμένα, υπάρχουν τρία μέρη – κρύπτες στις Άνδεις:
- Παράκας: ένα νεκροταφείο, προορισμένο για άντρες λευκούς, γενειοφόρους, κοκκινότριχους, ξένους, για τους οποίους δεν γνωρίζουμε τίποτα.
- Ίκα: το πέτρινο μουσείο
- Τιαχουανάκο: μία αινιγματική πόλη-ναός, όπου η Πύλη του Ήλιου έχει χαραγμένες παράξενες μηχανές και τετραδάχτυλους ανθρώπους (όπως τους χωρίς αντίχειρα Ανώτερους Προγόνους των λίθων της Ίκα), που δεν ανήκουν στη δική μας φυλή.

Σύμφωνα με μία τοπική παράδοση, η Ορεγιόνα, η μάνα της ανθρωπότητας, προσεδαφίστηκε μέσα σ’ ένα διαστημόπλοιο «φωτεινότερο από τον Ήλιο». Ιδιαίτερα, αφού η Ορεγιόνα είχε τέσσερα δάχτυλα στα χέρια και ένα κρανίο μακρουλό, όπως αυτά που βρέθηκαν στον ναό του Τιαχουανάκο και εκτίθενται στο μουσείο της Λα Πλαζ.
Αυτή η παράδοση, με την περιγραφή της, μας εντυπωσιάζει, καθώς μας μιλά καθαρά για μία φυλή από ανώτερα όντα, που δεν προέρχονται από τον πλανήτη μας. Μπορεί να είναι εξωγήινα όντα, ή ανθρώπινα, αλλά από ένα άλλο πολιτισμό, πιο προηγμένο από τον τοπικό πληθυσμό και με μεγάλη τεχνολογία και γνώσεις.

Πολλά γιγαντιαία σχήματα ανά τον κόσμο, αφήνουν άναυδους τους ερευνητές και χωρίς απάντηση την αιτία της ύπαρξής τους. Αλλά σε κάθε τοπική παράδοση, βρίσκουμε μύθους για θεούς που ήρθαν από ψηλά, με ένα πτητικό όχημα, και προσέφεραν στον τοπικό πληθυσμό. Αυτό έχει εξάρει την φαντασία πολλών ανθρώπων στο πέρασμα του χρόνου κι έχουν ενστερνιστεί οράματα, ανεξέλεγκτα, χωρίς καν τον προβληματισμό. Ο θέμα των διαπλανητικών μας σχέσεων πρέπει να αντιμετωπιστεί με σοβαρότητα. Είναι πολλοί αυτοί που είναι έτοιμοι να «δουν» ιπτάμενους δίσκους, για να δικαιώσουν την ύπαρξή τους και φαντάζονται πως είδαν.

Είναι γεγονός πως δεν πρόκειται για σύμπτωση πως πολλοί λαοί, χωρίς να έχουν σχέση μεταξύ τους, έκαναν κάποτε, σε ένα πολύ μακρινό παρελθόν, τέτοια τεραστίου μεγέθους σχήματα. Σίγουρα υπήρχε λόγος και κατά πάσα πιθανότητα κοινός. Η ύπαρξη επισκεπτών από το διάστημα, δεν φαντάζει σήμερα ανέφικτη για πολλούς από εμάς. Οι πέτρες της Ίκα, δείχνουν την παρουσία ενός προηγμένου λαού, με γνώσεις χειρουργικής, γεωγραφίας, φυσικής, αστρονομίας, που ίσως αναχώρησαν ή εξαφανίστηκαν, λίγο μετά την άφιξή τους, αφού δεν άφησαν κανένα μνημείο για την παρουσία τους (διαρκές – γιατί αν είχαν αφήσει ένα υπολογιστή, ένα αντίστοιχο του σημερινού μιρκο-τσιπ το οποίο χάθηκε στην πορεία του χρόνου, πώς θα αποδειχθεί αυτό?). Όπως και στους φτερωτούς θεούς των Παπούα (αμερικανοί αεροπόροι), ή στην αναχώρηση των Μυητών της Ιρλανδίας (Τουάθα ντε Ντανάν), οι λαοί που ήρθαν σε επαφή μαζί τους, αφιέρωσαν τελετουργίες στα ανώτερα αυτά όντα, είτε με ντολμέν και μενίρ στην Ευρώπη, είτε με φωτιές στον Ειρηνικό. Στο Περού περιγράφουν τον μύθο της Ορεγιόνα και το σκάφος του Έρωτα, με τα σχέδια στην Πύλη του Ήλιου, στις πέτρες της Ίκα και στα σχέδια της Νάζκα.

Παρά την καταστροφική μανία των εκπολιτισμένων κονσισταντόρων που έφτασαν εκεί, αν μελετηθεί ό,τι έχει απομείνει, ιδιαίτερα η Νάζκα, η σημασία ανοίγεται μπροστά μας με την εξής υπόθεση:
Μυστηριώδεις λευκοί γενειοφόροι, κοκκινομάλληδες άνθρωποι, με ιδιαίτερες γνώσεις, προηγμένη τεχνολογία, πτητικές μηχανές, περίεργα σχήματα κεφαλής (σκάφανδρα-καπέλα?) και τέσσερα δάχτυλα (είδος γαντιών?), ήρθαν κάποια στιγμή από μία χώρα μακρινή. Ήταν εξωγήινος πολιτισμός, ή ήταν εναπομείναντες της βυθισμένης Ατλαντίδος, εξ ου και η Τρίαινα, σύμβολό της, από τον Ποσειδώνα που θεωρείτο βασιλιάς και προστάτης της;
Τουλάχιστον αυτό το τελευταίο υποστηρίζει ο Ρομπέρ Σαρρού, μετά από σειρά προβληματισμών και πολλών λεπτομερειών. Σίγουρα όμως, εκείνο που είναι πια αποδεκτό είναι, πως οι ανοιχτόχρωμοι «θεοί» με την υψηλή τεχνολογία, δεν ήταν ντόπιος πληθυσμός, δεν ήταν καν λαός από άλλο μέρος της γης (αν οι ιστορικοί μας λένε την αλήθεια για την ιστορική διαδρομή των λαών της γης).

Τότε δύο υποθέσεις υπάρχουν: είτε υπήρξε ένας πολιτισμός που μας αποκρύπτουν (και η απορία είναι «γιατί»?), είτε υπήρξε επαφή με εξωγήινα όντα. Και τα δύο όμως ανατρέπουν πολλά γνωστά έως σήμερα δεδομένα και εξηγούν τα ανεξήγητα ιστορικά μυστήρια.


Βιβλιογραφία

• Πληροφορίες από τα βιβλία του Έριχ Φον Νταίνικεν, κυρίως το «Αναμνήσεις από το Μέλλον» εκδόσεις Ηριδανός.
• Ρομπέρ Σαρρού «Τα μυστήρια των Άνδεων» εκδόσεις Ορφανίδη.

[ioni]

πολύ καλό έχω διαβάσει βιβλία του ντένικεν