Οι λεπτομέρειες στην ανθρώπινη συμπεριφορά

[impulse]

Ορμώμενος από το πολύ καλό άρθρο για την "γλώσσα του σώματος", θέλω να καταθέσω και τις δικές μου εμπειρίες, επεκτείνοντας το θέμα στις γενικότερες διαπροσωπικές σχέσεις (φιλία, συνεργασίες, κλπ). Θα συμφωνήσω με όλα όσα γράφτηκαν και θα προσθέσω κάποια επιπλέον "σημάδια" που μας βοηθούν να κατανοήσουμε καλύτερα αυτά που συμβαίνουν "μπροστά στα μάτια μας" και "πίσω από την πλάτη μας".

Για μένα, έχει πολύ μεγάλη σημασία να παρατηρούμε τις λεπτομέρειες, εκείνα τα μικρά σημεία που στο σύνολο τους μας δίδουν ένα αποτέλεσμα, λεπτομέρειες που δεν εντοπίζονται μόνο στα μάτια ή στο ξύσιμο της μύτης, στην εφίδρωση ή στο αν τα χέρια είναι μέσα στην τσέπη ή πίσω κλπ.
Λένε ότι τα μάτια δεν λένε ποτέ ψέματα. Αυτό είναι αλήθεια. Είναι βέβαιο, ότι ο άνθρωπος που αρνείται να μας κοιτάξει στα μάτια, κρύβεται, φοβάται. Είναι επίσης βέβαιο ότι ο άνθρωπος που τα μάτια του "παίζουν" την ώρα που μας μιλάει και μας κοιτάζει κατάματα, επίσης φοβάται.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με τη φωνή (χροιά, ένταση). Ο άνθρωπος που η φωνή του τρέμει ή που η ένταση της αυξομειώνεται χωρίς κάποιον συγκεκριμένο λόγο, επίσης φοβάται, κρύβεται. ¶νθρωπος που του μιλάς κανονικά (όχι εριστικά) και απαντάει με φωνές, επίσης προδίδει μια διάθεση να καλύψει την αδυναμία του προσπαθώντας ταυτόχρονα να επιβληθεί με μια διαδικασία άμυνας.
Το ίδιο όμως συμβαίνει και με την γενικότερη συμπεριφορά.
Οι ξαφνικές αλλαγές στην συμπεριφορά που άλλοτε είναι ορατές και άλλοτε όχι, είναι επίσης ένας σημαντικός δείκτης για τις προθέσεις / διαθέσεις του άλλου σε σχέση με εμάς.
Όλοι αντιλαμβανόμαστε την αλλαγή συμπεριφοράς κάποιου ατόμου απέναντι μας κι αν δεν την αντιλαμβανόμαστε στην πράξη, την διαισθανόμαστε.
Υποθέτουμε λοιπόν ότι ο/η φίλος σας / συνεργάτης κλπ, έχει μπει σε μια διαδικασία αλλαγής συμπεριφοράς. Κι αν δε σας το δείχνει ευθέως, το διαισθάνεστε. Πρώτα απ' όλα ξεκινήστε με την παρατήρηση του "σώματος" για να διαπιστώσετε εάν και κατά πόσο σας λέει ψέματα. Ρωτήστε "τι συμβαίνει" και ανάλογα με το πως σας απαντήσει προχωρήστε. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η πλέον συνηθισμένη απάντηση είναι "δεν συμβαίνει τίποτα"! Ας υποθέσουμε ότι καταφέρνει να σας πείσει με το "σώμα" ότι δεν συμβαίνει τίποτα, αλλά η διαίσθηση σας προειδοποιεί ότι τα πράγματα δεν είναι έτσι και ότι όντως κάτι συμβαίνει.

Φταίω σε κάτι;
Πρώτα απ' όλα αναζητήστε μια πιθανή δική σας ευθύνη στην όλη κατάσταση. Κάνατε κάτι που δεν έπρεπε; Είπατε κάτι που εκλήφθηκε με λάθος τρόπο; Θυμηθείτε ότι οι άνθρωποι που τους έχουμε κάνει κάτι (όχι απαραίτητα εσκεμμένα), το λένε, το εκφράζουν. ¶λλοτε ήρεμα, άλλοτε με νεύρα αλλά το λένε!
Ας υποθέσουμε λοιπόν ότι δεν έχετε κάνει κάτι που να δικαιολογεί την αλλαγή συμπεριφοράς απέναντι σας. Σε αυτή την περίπτωση, πάρτε μια απόσταση από τα πράγματα και αρχίστε να παρατηρείται τις λεπτομέρειες.

Αποφεύγει να μιλάει μπροστά σας ενώ μέχρι πριν λίγο δε το έκανε; Σας μιλάει τυπικά ενώ πριν δε το έκανε; Σας αποφεύγει; Μιλάει με τρίτους ψιθυριστά και ταυτόχρονα σας κοιτάζει προσπαθώντας να καταλάβει αν ακούτε; Σας απευθύνει ερωτήσεις που φυσιολογικά δε θα τις έκανε;
Σε αυτές τις περιπτώσεις δύο πράγματα μπορεί να συμβαίνουν: α) υπάρχουν προσωπικές αδυναμίες, ζήλια και πολλά κρυμμένα κόμπλεξ. β) όλα τα προηγούμενα αλλά σε σχέση και με ένα τρίτο πρόσωπο. Από την προσωπική μου εμπειρία, το πλέον συνηθισμένο είναι το δεύτερο, ένα τρίτο πρόσωπο που έχει υποδαυλίσει την όλη κατάσταση εκμεταλλευόμενο τις όποιες αδυναμίες του προσώπου που μας ενδιαφέρει.
Αρχίστε λοιπόν να παρατηρείτε τα άτομα που και οι δύο γνωρίζετε, κοινούς γνωστούς, κοινούς συνεργάτες, κοινούς φίλους. Παρατηρήστε την δική τους συμπεριφορά απέναντι σας. Σας αποφεύγουν, δε σας μιλάνε ή σας μιλάνε τυπικά; Τους μιλάτε και δε σας απαντάνε; Μήπως έχουν γίνει πιο φιλικοί απέναντι σας ενώ πριν δεν ήταν; Συνήθως το άτομο με αυτή τη συμπεριφορά, είναι η αιτία του κακού.

Τι κάνω;
Η δική μου συμβουλή - από προσωπική εμπειρία - είναι να μη κάνετε τίποτα, εκτός κι αν διακυβεύονται άμεσα ζωτικά συμφέροντα σας, οικογενειακή γαλήνη ή ακόμα και η δουλειά σας. Σε αυτές τις περιπτώσεις μιλάτε στα ίσια και με επιχειρήματα και απαιτείται να μάθετε τι συμβαίνει. Ποτέ όμως με θυμό. Εάν όμως δεν υπάρχει άμεσος κίνδυνος συμφερόντων, αφήστε τα πράγματα να εξελιχθούν. Εσείς συνεχίστε να είστε ο εαυτός σας και αφήστε τους άλλους να συμπεριφέρονται όπως θέλουν. Αργά ή γρήγορα θα αποκαλυφθούν και τότε εσείς θα έχετε το πλεονέκτημα να γελάσετε τελευταίοι γιατί εσείς θα έχετε στα χέρια σας όλα τα κομμάτια του παζλ ενώ η απέναντι πλευρά θα νομίζει ότι δεν τα έχετε.
Η εμπειρία που έχω αποκτήσει λόγω της εμπλοκής μου στη διοίκηση επιχειρήσεων όπου έχω κληθεί να αντιμετωπίσω πολλούς και διαφορετικούς χαρακτήρες ανθρώπων από διευθυντικές θέσεις, με έχει διδάξει ότι οι άνθρωποι που στρέφονται εναντίον σου χωρίς κάποιο προφανές αίτιο, στο τέλος απογυμνώνονται και γελοιποιούνται. Οι "από κάτω" στρέφονται εναντίον σου είτε γιατί εποφθαλμιούν την θέση σου, είτε γιατί απλά ζηλεύουν. Οι "από πάνω σου" μπορεί να στραφούν εναντίον σου φοβούμενοι ότι μπορεί να τους διώξεις, είτε γιατί δεν αντέχουν στην ιδέα να καταφέρνεις πράγματα που αυτοί δεν κατάφεραν κλπ.

Οι άνθρωποι πάντα με εκπλήσσουν κι όταν αρχίζω να παρατηρώ τις "μικρές" λεπτομέρειες από απόσταση, με εκπλήσσουν περισσότερο.
Έμαθα πλέον ότι το να "βγαίνω από τα ρούχα μου" δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.
Παρατηρώ - Προστατεύομαι - Περιμένω. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος.
Να θυμάστε όμως, ότι τα πάντα είναι θέμα action - reaction. Εάν δεν έχετε κάνει κάτι το επιλήψιμο, τότε έχετε κάνει κάτι καλό που απλά έχει ενοχλήσει τον περίγυρο σας. Το δικό σας "καλό" θα επιστρέψει σε εσάς και το "δικό τους κακό" θα επιστρέψει σε αυτούς.
Καλό είναι να βλέπουμε τους άλλους με "καλό μάτι" αλλά δεν βλάπτει να παρατηρούμε τις μικρές λεπτομέρειες, να τις συλλέγουμε σε μια άκρη και να αφήνουμε τους άλλους να εξελίσσονται απέναντι μας.
Αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να βάλουμε τους πάντες στο μικροσκόπιο. Θα ήταν άρρωστο να κάνουμε κάτι τέτοιο. Ούτε οι ενδείξεις είναι πάντα ο κατάλληλος σύμβουλος, γιατί πολλές φορές οι ενδείξεις είναι αποτέλεσμα των δικών μας αναγκών να αποδείξουμε κάτι και είναι πολύ εύκολο να γλιστρήσουμε στην παγίδα των "ενδείξεων" ορμώμενοι από τις δικές μας ανασφάλειες.

[Alien1]

Από την προσωπική μου εμπειρία, το πλέον συνηθισμένο είναι το δεύτερο, ένα τρίτο πρόσωπο που έχει υποδαυλίσει την όλη κατάσταση εκμεταλλευόμενο τις όποιες αδυναμίες του προσώπου που μας ενδιαφέρει.
Αρχίστε λοιπόν να παρατηρείτε τα άτομα που και οι δύο γνωρίζετε, κοινούς γνωστούς, κοινούς συνεργάτες, κοινούς φίλους. Παρατηρήστε την δική τους συμπεριφορά απέναντι σας. Σας αποφεύγουν, δε σας μιλάνε ή σας μιλάνε τυπικά; Τους μιλάτε και δε σας απαντάνε; Μήπως έχουν γίνει πιο φιλικοί απέναντι σας ενώ πριν δεν ήταν; Συνήθως το άτομο με αυτή τη συμπεριφορά, είναι η αιτία του κακού.

Θα συμφωνησω απολυτα σε αυτο και απο τις δικες μου προσωπικες εμπειριες

Παντα συνηθως σε ενα τετοιο ζητημα ευθυνεται τριτος\τριτη (η και καμια φορα τριτοι) που δινει πισωπλατες μαχαιριες

Το γνωστο κατιναριο που αντι να τα βαλει μαζι σου ευθεως προσπαθει να χρησιμοποιησει τους αλλους επηρεαζοντας τους αρνητικα την γνωμη για να στραφουν εναντιον σου

Ειναι το ατομο το δειλο και τιποτενιο απο τα χειροτερα του ειδους που δεν εχει κοτσια να τα βαλει μαζι σου και χρησιμοποιει λασπολογια για να σε καταστρεψει οπως μπορει

Θα προσπαθησει να επηρεασει αρνητικα τοσο τα τριτα ατομα που δεν σε ξερουν μεχρι και συγγενεις, φιλους η δεσμο για να τα στραψει εναντιον σου και να εχουν κακη γνωμη για σενα

Παρατηρώ - Προστατεύομαι - Περιμένω. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος.

Σωστο
Επισης
Η αδιαφορια πιστευω σε αυτα τα θεματα ειναι και το καλυτερο οπλο...
"Δεν εγινε τιποτα" η "δεν υπαρχεις"

αλλα με την διαφορα οτι εγω προσωπικα δεν καθομαι με σταυρωμενα τα χερια
αμα αποκαλυφθει και ειμαι 100% σιγουρος για το ποιος ριχνει πισωπλατα λασπη στο προσωπο μου θα εχει να κανει μαζι μου χωρις πισωπλατες μαχαιριες μια και ειμαι ευθυς χαρακτηρας και δεν παω πλαγιως...και ουτε ο θεος ο ιδιος δεν τον σωζει

Η αντεπιθεση ειναι και η καλυτερη αμυνα

[Fotini Christodoulou]

Οι άνθρωποι πάντα με εκπλήσσουν κι όταν αρχίζω να παρατηρώ τις "μικρές" λεπτομέρειες από απόσταση, με εκπλήσσουν περισσότερο.
Έμαθα πλέον ότι το να "βγαίνω από τα ρούχα μου" δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.
Παρατηρώ - Προστατεύομαι - Περιμένω. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος.

Ούτε οι ενδείξεις είναι πάντα ο κατάλληλος σύμβουλος, γιατί πολλές φορές οι ενδείξεις είναι αποτέλεσμα των δικών μας αναγκών να αποδείξουμε κάτι και είναι πολύ εύκολο να γλιστρήσουμε στην παγίδα των "ενδείξεων" ορμώμενοι από τις δικές μας ανασφάλειες.

Πολύ ωραία η ανάπτυξη του θέματος impulse.:bigsmile:

Ειδικά τα κομμάτια που παραθέτω άπό το κείμενο σου με εκφράζουν απόλυτα.

Θα έλεγα γενικά ότι οι περισσότεροι το τρίπτυχό σου το εκλαμβάνουν κάποτε λανθασμένα, σαν παθητικότητα ή έλλειψη αντίληψης.Βέβαια η πεποίθηση αυτή καποιων ανθρώπων είναι που συμβάλλει στο να γελάς τελευταίος

[Anastasy]

Το άρθρο μου άρεσε πολύ και περιέχει πολλά πολύ εύστοχα στοιχεία! Η παρατήρηση της συμπεριφοράς των άλλων είναι όντως πολύ σημαντική, θεωρώ όμως ότι ακόμα πιο σημαντική είναι η παρατήρηση του εαυτού μας.

Να συμπληρώσω ότι όπως αντιλαμβανόμαστε ή διαισθανόμαστε τις αντιδράσεις στην συμπεριφορά των άλλων, έτσι αντιλαμβάνονται και οι άλλοι τις δικές μας. Στην επικοινωνία δημιουργείται μια σχέση αλληλεπίδρασης. Για παράδειγμα αν συνομιλούμε με το αφεντικό μας, τον οποίο κατά βάθος αντιπαθούμε, παρόλο που και με τις λέξεις αλλά και με τη γλώσσα του σώματος προσπαθούμε να του δείξουμε το αντίθετο, είναι πολυ πιθανό να αντιληφθεί τα συναισθήματα μας και να υπάρξουν αλλαγές στην συμπεριφορά του, που συνήθως εκφράζονται με νευρικότητα.

Αντίστροφα, μπορεί να συνομιλούμε με κάποιο φιλικό μας πρόσωπο, το οποίο για κάποιον άσχετο από εμας λόγο είναι θυμωμένο. Παρόλο που δεν εκφράζει τον θυμό του λεκτικά ή εξωλεκτικά είναι πάρα πολύ πιθανό κατά τη διάρκεια της συζήτησης να νιώσουμε εκνευρισμό.

[SKYLOROCK]

Έμαθα πλέον ότι το να "βγαίνω από τα ρούχα μου" δεν εξυπηρετεί σε τίποτα.
Παρατηρώ - Προστατεύομαι - Περιμένω. Αυτός είναι ο μόνος τρόπος.

Έχεις απόλυτο δίκιο σε αυτό :bigsmile:
Καλύτερα να περιμένεις παρά να εκνευρίζεσαι...Έτσι έχεις τον απόλυτο έλεγχο...
Εξάλλου η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται πάντα κρύο...
Η αναμονή σχεδόν σε όλα τα ζητήματα μόνο καλύτερα αποτελέσματα μπορεί να φέρει..Ίσως με καθυστέρηση αλλά έρχονται... :bigsmile:

[diml]

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ! Πολύ περιεκτικά μεστό το άρθρο σου και θεωρώ πως θα ήταν καλό να το συμβουλευτούν όλοι όσοι "διαχειρίζονται" ανθρώπινο δυναμικό..άν και δεν απευθύνεται μόνο σε αυτούς.
Προσωπικά πάντα πίστευα πως γελάει καλύτερα όποιος γελά τελευταίος και εδώ, με συμπεριφορές ανάλογες, αυτό υφίσταται.

[impulse]

Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου ! Πολύ περιεκτικά μεστό το άρθρο σου και θεωρώ πως θα ήταν καλό να το συμβουλευτούν όλοι όσοι "διαχειρίζονται" ανθρώπινο δυναμικό..άν και δεν απευθύνεται μόνο σε αυτούς.
Προσωπικά πάντα πίστευα πως γελάει καλύτερα όποιος γελά τελευταίος και εδώ, με συμπεριφορές ανάλογες, αυτό υφίσταται.

Όντως δεν απευθύνεται μόνο σε όσους "διαχειρίζονται" ανθρώπινο δυναμικό, αλλά σε όλους μας. Ειδικότερα όμως για εμάς που "διαχειριζόμαστε" ανθρώπινο δυναμικό και όταν η θέση μας είναι τέτοια που μας οδηγεί στο να "μπαλατζάρουμε" ανάμεσα σε διοίκηση και σε "εκτελεστικό" προσωπικό, νομίζω ότι είναι εξαιρετικά χρήσιμο να παρατηρούμε τις "λεπτομέρειες" στις ανθρώπινες συμπεριφορές καθότι είναι πανεύκολο να βρεθούμε εκτεθιμένοι και φυσικά υπόλογοι για τις επιλογές μας. Διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε, πως ότι και να κάνουν "οι από κάτω", αυτός που είναι υπόλογος απέναντι στο / στα αφεντικό / κά, είναι ο ενδιάμεσος... Αυτός / αυτή που του/της ανέθεσαν να φροντίζει ώστε οι "από κάτω" να παράγουν έργο. Βέβαια δεν καθόλου ασύνηθες το φαινόμενο, οι "από πάνω" να κάνουν δύσκολη την ζωή των "ενδιάμεσων" όταν διαπιστώνουν ότι τελικά κατάφεραν αυτό που οι ίδιοι δεν είχαν καταφέρει για χρόνια... Πίστεψε με, τότε τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα. Χίλιες φορές να έχεις ανίκανους υφισταμένους από το να έχεις έναν και ζηλόφθονα προϊστάμενο.