Έρωτας είναι να ρισκάρεις...

[medousa]

σχετικα με τιν ιστορια που διαβασα , ενα εχω να πω.Ακομα κι αν δεν υπηρχε ο νεος ερωτας του διαδυκτιου παλι η σχεση αυτη θα τελειωνε.Οι σχεσεις ειναι δυνατες μονο οταν και οι δυο νιωθουν τα ιδια συναισθυματα ο ενας για τον αλλον. Στην προκειμενη περιπτωση ομως η σχεση αυτη δεν ειχε μελλον διοτι ο ενας εκ των δυο ειχε ηδη φυγει (απο τη σχεση )απλα δεν το ειχε συνιδητοποιησει.Οποτε καλυτερα που χωρισε πριν βρεθει παντρεμενη μαζι του και χωριζε αργοτερα εχοντας κανει και οικογενεια. Δεν την θεωρω επιπολαιη την θεωρω αρκετα ειλικρηνη και ρεαλιστρια.

[laziali]

Πραγματικα αν δε μπεις στο χορό ...
Δεν ειναι να λεμε μεγαλα λογια, γιατι η ζωή μπορει να μας τα φέρει και να το ζήσουμε όσοι το θεωρούσαμε χαζό και αδύνατο.
Η αντίδραση του καθενός εξαρτάται από την εμπειρία της στιγμης.
Καλυτερα να μην αποκλείουμε τιποτα

[stabie]

Διάβασα το θέμα...
Διάβασα όλες τις απόψεις και αποφάσισα να απαντήσω...

Ρίσκο...
Πήρα τα ρίσκα μου και πήρα και τα μαθήματά μου...
Δεν ντρέπομαι να μιλήσω εκ πρόσφατων εμπειριών. Πήρα το ρίσκο όταν εκείνος εμφανίστηκε στη ζωή μου. Πήρα το ρίσκο να είμαστε μαζί και ήταν ρίσκο γιατί ήταν ένας άνθρωπος τελείως διαφορετικός από μένα σε όλα. Δεν είχε καμμιά σχέση ούτε με τον τρόπο ζωής μου, ούτε με τον τρόπο σκέψης μου δεν συναντιόμασταν πουθενά. Μπήκα σε μια κατάσταση που ήξερα πως θα με πονάει. Το ρίσκαρα...Κάτι με έσπρωχνε εκεί.
Ρίσκαρα όταν εκείνος ήταν μακριά να δοκιμάσω κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό...
Πήρα πάλι το ρίσκο και μάλιστα δύο φορές. Δεν το μετάνιωσα καμμία φορά.
Τις δύο τελευταίες όμως τίποτα δεν ήταν ολοκληρωμένο...και χάθηκαν...
Το αρχικό ρίσκο που φαινόταν το πιο επικίνδυνο και πιο δύσκολο ακόμα όμως παραμένει. Όλα όσα ρισκάρισα με οδήγησαν πάλι εκεί...

Δεν ξέρω αν ο έρωτας είναι ρίσκο εγώ ό9μως έμαθα πως μέσα απο το ρίσκο βρήκα κατα κάποιο τρόπο τον έρωτα...ή τουλάχιστον τον πλησίασα...

Δεν ξέρω αν είμαι ευτυχισμένη, μπερδεμένη περισσότερο...
Το ρίσκο δεν θέλει συναίσθημα γιατί θα πονέσεις...

Ρίσκο δεν είναι ούτε να μένει ούτε να φεύγεις...
Ρίσκο είναι να μπαίνεις μέσα σου και να βρίσκεις την απάντηση στο ερώτημα "τι θέλω;" είναι ρίσκο γιατί καμμιά φορά και εσύ ο ίδιος μπορεί να μείνεις έκπληκτος από την απάντηση...

[Marlene]

Ax μην ακουω για Γιαννηδες...γκκρρρρρρρρ

*μου βγηκε ο παλιμπαιδισμος μου:embarrest ,με συγχωρειτε αλλα καιγεται η γουνα μου σε καθημερινη βαση:sick: *

[panosf42]

Αν σας ενδιαφέρει η γνώμη ενός άνδρα μεσήλικα ας κάνω και εγώ μιά μικρή παρέμβαση, Όσον αφορά τις σχέσεις για νά είναι δύο άνθρωποι μαζί πρέπει να να το θέλουν και οι δύο
διφορετικά ..... , έχω όμως και κάποιες απορίες γιατί το πρώτο διάστημα μιάς σχέσης όλοι είμαστε ερωτευμένοι και όλα είναι τέλεια , κάποια στιγμή αυτό τελειώνει και ή δεν υπάρχει τίποτα πλέον ή μετασχηματίζεται σε κάτι καλύτερο οπότε συνεχίζει το ζευγάρι μαζί , εδώ όμως μου φαίνεται μεγάλο διάστημα τα πέντε χρόνια για να καταλάβει κάποιος τι συμβαίνει , το ποιό πιθανό είναι ότι έμενες μαζί του από συνήθεια και φόβο για το άγνωστο ,το ότι μας φέρεται κάποιος καλά δεν αρκεί για να είμαστε μαζί αλλά πρέπει να μας κάνει και αυτό το<<κλίκ>>.

[Marina 7771]

Νομίζω ότι η διήγηση αυτής της ιστορίας είχε σκοπό να δείξει το ρίσκο για τον έρωτα. Αφήνει κανείς πίσω του μια σχέση που παρέχει σιγουριά και ρισκάρει στην αναζήτηση του έρωτα σε ένα καινούργιο και άγνωστο πρόσωπο. Συνήθως η αναζήτηση αυτή ξεκινάει όταν στην σταθερή και σίγουρη σχέση δεν υπάρχει πια έρωτας. Το αν δίνει ο έρωτας τη θέση του σε κάτι καλύτερο, όπως γράφει και ο panosf42 είναι κάτι σχετικό. Καμμιά φορά την σκυτάλη παίρνει η ρουτίνα και τότε "κολλάει" μία σχέση και συνεχίζει να υπάρχει μόνο γιατί δίνει την ψευδαίσθηση της σιγουριάς. Το καλό δεν είναι αρκετό όταν ψάχνουμε το καλύτερο.

[Ζωή και Ζώδια]

... Το καλό δεν είναι αρκετό όταν ψάχνουμε το καλύτερο.

Πολλές φορές όμως, αφήνοντας πίσω μας το παλιό, ανακαλύπτουμε και την αξία του. Και είναι αργά για να γυρίσουμε. Μήπως χρειάζεται κάποιος άλλος τρόπος;

[fillenia]

Εμείς και οι Αλλοι.... μια σχέση αμφίδρομη και αναγκαία για να μάθει η μία πλευρά την άλλη. Μαθαίνουμε τον εαυτό μας σχετιζόμενοι με τους άλλους. Τα λάθη είναι χρήσιμα γιατί μας χτυπάνε το καμπανάκι... "Πρόσεξε την επόμενη φορά".
Το πρόβλημα με το λάθος δεν είναι αθροιστικό, δεν έχει σημασία πόσες φορές θα το κάνουμε. Αν το αξιολογήσουμε σωστά θα το διορθώσουμε. Αν όχι... η οδύνη είναι υπομονετική και μας περιμένει στη γωνία.
Η ψυχή είναι tabula rasa, δεν της αρκεί η νόηση, χρειάζεται και την αισθητική εμπειρία, τον πειραματισμό. Ετσι αποκτά μια πιο ολοκληρωμένη γνώση.
Ιδανικές λύσεις δεν υπάρχουν, μόνο εξιδανικευμένες καταστάσεις και άνθρωποι....ποσειδώνιες καταστάσεις που αργά ή γρήγορα ξεθολώνουν.

[Fotini Christodoulou]

Πολλές φορές όμως, αφήνοντας πίσω μας το παλιό, ανακαλύπτουμε και την αξία του. Και είναι αργά για να γυρίσουμε. Μήπως χρειάζεται κάποιος άλλος τρόπος;

Πιστευω οτι αρκεί να ξέρουμε γιατί αφήνουμε κάτι, για κάτι άλλο.
Γιατί το να σε συγκινήσει,να ερωτευτείς κάτι άλλο απο αυτό που "εχεις",σημαίνει αυτόματα οτι κάτι δεν σε καλύπτει,ή κάτι αλλο χρειάζεσαι για να εισαι ευτυχισμένος.
Το ότι θα ρισκάρεις δεν σημαίνει οτι θα βγείς "κερδισμένος",αλλά κι απ΄την άλλη το να μένεις σε μια κατάσταση από δειλία μήπως "χάσεις" και μετά μετανοιώσεις,είναι λάθος.

Συνταγές επιτυχίας δεν υπάρχουν και όπως λεει και η φίλτατη fillenia, δοκιμάζεις,παθαινεις και μαθαίνεις.
Ρισκάρεις ,είτε μένοντας ,είτε φευγοντας,γιατί δεν ξέρεις εκ των προτέρων την εξέλιξη για καμία απο τις δύο περιπτώσεις.

[Marina 7771]

Αν κάτι είναι καλό για μας συνήθως το ξέρουμε μόνο εμείς. Απ' την άλλη μεριά αν το έχουμε και δεν μπορούμε να το αναγνωρίσουμε αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Και αυτή η περίπτωση μέσα στα πλαίσια του ρίσκου είναι. Συμφωνώ με την roadrunner, συνταγές επιτυχίας δεν υπάρχουν. Έτσι κι αλλιώς όλα ρίσκο είναι. Το σημαντικό είναι να ζεις χωρίς να φοβάσαι και να τολμάς να ζήσεις όσα περισσότερα μπορείς. Ζώνες ασφαλείας και αλεξίπτωτα δεν υπάρχουν και ούτε είναι σωστό να χρησιμοποιούμε κάποιον μόνο για να νιώθουμε εμείς ασφαλείς.