ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ: Τα όρια του μύθου και της αλήθειας

[katiakiss]

- Έχω αλλά δεν "μπαίνω" συχνά...

Εδώ θα διαφωνήσω αγαπητέ μου. Ο κόσμος ποτέ δεν «έμπαινε» στην προσωπική του ζωή επί της ουσίας και γι’ αυτό βρήκε χώρο η ηλεκτρονική ζωή.
Επιστημονικές μελέτες λένε ότι οι αντικοινωνικοί άνθρωποι ή οι κοινωνικά αποκλεισμένοι έχουν επικίνδυνη σχέση με τον διαδικτυακό κόσμο.
Κάποιοι, αποκτούν τέτοια σχέση με το PC τους, όταν η ζωή τους διέρχεται κρίση και για όσο αυτή η κρίση κρατήσει. Μετά επιστρέφουν στους κανονικούς τους ρυθμούς.
Ο Ποσειδώνας μπορεί να ευθύνεται για πολλά. Αλλά στα όρια του μύθου και της αλήθειας, η εξάρτηση από την ηλεκτρονική ζωή είναι ακόμα ένας τρόπος φυγής από το πρόβλημα. Για το πρόβλημα όμως, δεν ευθύνεται ο Ποσειδώνας. Μόνο για τη φυγή.

ΥΓ: 25 e-mails ? Εσύ μιλάς για ευκαιριακή περιπετιούλα. Από100 mails και πάνω αρχίζει το πράγμα να γίνεται σοβαρό.

[Atrapos]

Είναι αλήθεια ότι στις μέρες μας ολοκληρώνεται ο πρώτος μεγάλος κύκλος του Ποσειδώνα γύρω από τον ζωδιακό. Βέβαια, πρώτος από τότε που ανακαλύφθηκε, που μπήκε στη συνείδηση του κόσμου. Σε όλα αυτά τα περίπου 160 χρόνια εμφανίστηκαν πολλές θεωρίες, ιδεολογίες και πιστεύω που διαψεύστηκαν αφού πρώτα πότισαν με αίμα τη γη μας.

Είναι ένα διάστημα που λες και ο κόσμος μας πάτησε το γκάζι και προσπάθησε να χωρέσει ιστορία χιλιετηρίδων μέσα σε μερικές δεκαετίες. Σήμερα έχουμε πλούσια συλλογική εμπειρία αλλά δεν ξέρω πόσο σοφοί έχουμε γίνει από αυτήν. Βασικά αμφιβάλλω για τη δυνατότητα κρίσης και διάκρισης που είναι απαραίτητη για να χαραχθεί μια καινούργια πορεία. Οι κοινωνίες μας απέτυχαν αλλά οι άνθρωποι φαινόμαστε πολύ αδύναμοι για να αντισταθούμε στη λάμψη οτιδήποτε μοιάζει με χρυσάφι αλλά δεν είναι παρά μια οπτασία, μια υπόσχεση που θα μας βάλει να τρέξουμε ενθουσιασμένοι για την εκπλήρωσή της μέχρι να διαψευστεί κι αυτή. Νομίζω ότι ποτέ στην μέχρι τώρα ιστορία ο άνθρωπος δεν είχε εθιστεί τόσο πολύ σε υποκατάστατα κι αυτό δεν είναι αισιόδοξο για τη μελλοντική πορεία.

Πολύ φοβάμαι ότι δεν μπορούμε να χτίσουμε πολλά πράγματα πάνω στο υπάρχον σύστημα. Μου φαίνεται ότι ο Πλούτωνας και ο Ουρανός έχουν πολλή δουλειά να κάνουν μέχρι να μιλήσουμε για συλλογική εξέλιξη και πνευματική ανύψωση. Θα μου πεις ότι είναι πολύ Κρόνια η προσέγγισή μου. Δεν έχεις άδικο και μακάρι να διαψευστώ. Ας ελπίσουμε ότι στο νέο κύκλο που ξεκινάει τώρα θα μπορέσουμε να δέσουμε αρμονικά το όνειρο με την πραγματικότητα.

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Αχ και να ήξερες πόσο μα πόσο κατανοώ την ανησυχία σου Δημήτρη μου.

Είμαι παιδί της ξυπολισιάς, του συσσίτιου, του φρέσκου και βρεγμένου ψωμιού με λίγο λαδάκι και βουτηγμένο στη ζάχαρη αντι για γλυκό, του παγωτού ξυλάκι 1 1/2 δραχμή το ένα μοιρασμένο στα τρία -όσοι είμασταν εγώ με τα αδέλφια μου - του πανηγυριού αντί της τηλεόρασης, και της παράγκας.

Είμασταν ανθρώπινοι, φτωχοί μα πλούσιοι ο ένας δίνοντας χέρι βοηθείας στον άλλον -ότι ευτυχώς άρχισε να συμβαίνει και στις μέρες μας - και πάρα πολύ ευτυχισμένοι, μα και πάρα πολύ πεινασμένοι.

Τα δικά μας Ποσειδώνια όνειρα περιστρέφονταν σε ένα διαμερισματάκι στον 5ο /6ο όροφο και ας ήταν και γκαρσονιέρα 30 τ.μ. ενώ οσφριζόμασταν στο ξύπνιο και στον ύπνο μας, μήνες και μήνες την κότα ή το αρνί που τρώγαμε μια φορά το χρόνο.

Τώρα, εγώ τουλάχιστον είμαι πάλι εκεί. Και επειδή το ξέρω το έργο και τα καταφέρνω, και δεν λυπάμαι για εμένα, όσο για όλους εσάς τους νεότερους.

Ναι θα πάρει χρόνο. Πολύ χρόνο. Ομως είτε το θέλουμε είτε όχι έτσι είναι η αέναη ροή ζωής και κύκλων. Ας ονειρευτούμε τα καλά της, και τουλάχιστον ας προσπαθούμε να ξεπερνάμε στα κακά της.

Δίχως ατομική βιωματική εμπειρία, αυτό που τότε για εμάς ήταν η εκπλήρωση του ονείρου, είναι η καταστροφή του τώρα, και ίσως το τωρινό όνειρο αποδειχτεί πιο απατηλό από οποιδήποτε άλλο.

Πιστεύω πως δεν έχει νόημα να αναρωτιόμαστε και ακόμα χειρότερα να θλιβόμαστε, για τίποτε από όλα αυτά τώρα. Η αποδοχή είναι εκείνη που λυτρώνει. Η ελπίδα που μεστώνει, και η σωστά οριοθετημένη προσδοκία που μας βοηθά να είμαστε σίγουροι για το καλύτερο αύριο.

Φιλικά,

Χρυσάνθη

[sior]

Μην ξεχναμε οτι Ποσειδωνας με κεφαλαιο ειναι κυριως κατα την ταπεινη μου γνωμη ο πλανητης που μας συνδεει με το πραγματικο Θειο . Δεν ενοω θρησκειες και εκκλησιες αλλα το πραγματικο θειο . Αν εχει βιωσει καποιος τον ποσειδωνα σε τριγωνο με τον ηλιο του καταλαβαινει πολυ καλα τι λεω . Η αστρολογια ειναι κατα την γνωμη μου μια ανθρωπιστικη επιστημη που σκοπο εχει την βοηθεια του ανθρωπου να αντιμετωπισει την ζωη . με το περας της παρουσας ενσαρκωσης ειναι πλεων αχρηστη . Το κοματι της εκεινο που αφορα καποιες οψεις του ποσειδωνα και την σχεση μας με την πραγματικη μας πατριδα , την χωρα του θερους , ειναι το σημαντικοτερο και αυτο που θα θυμομαστε παντα .