Απλανείς Αστέρες - Algol

[Ε. Σούρδη-Ζάχαρη]

Οι απλανείς αστέρες είναι ουράνια σώματα, οι σπουδαιότεροι των οποίων (Α', Β', Γ' και Δ' μεγέθους) είναι ορατοί με γυμνό οφθαλμό. Αυτός είναι ο λόγος που είναι γνωστοί από την αρχαιότητα. Δεν μετακινούνται εύκολα στις ζωδιακές μοίρες γι’ αυτό τους λαμβάνουμε σοβαρά υπ’όψιν μας. Από αυτή τη στήλη θα σας παρουσιάσουμε τους σπουδαιότερους απλανείς και θα σας συμβουλεύσουμε για το πώς αυτοί εκφράζονται αστρολογικά σε έναν γενέθλιο χάρτη. Η ανοχή σε όψεις για τους απλανείς του Α' μεγέθους είναι 6ο, του Β' μεγέθους 5ο , του Γ' 4ο και του Δ' 3 μοίρες.


Αλγκόλ (Algol) 26ο 02΄ Ταύρου (η θέση του στον ζωδιακό το 1990)
Βήτα Περσέως Β΄ - Δ΄ μεγέθους, (Ανοχή 4ο)

Ο απλανής Αλγκόλ ανήκει στον αστερισμό του Περσέως. Είναι διπλός αστέρας, δηλαδή αποτελείται από δύο αστέρες οι οποίοι γυρίζουν ο ένας γύρω από τον άλλο. Ο ένας αστέρας είναι δευτέρου μεγέθους και ο άλλος τετάρτου. Ο αστερισμός του Περσέως καταλαμβάνει μήκος περίπου 28ο στον ουράνιο θόλο και θεωρείται ένας από τους μάλλον εκτεταμένους αστερισμούς, δικαιολογώντας έτσι το επίθετο «επιμήκεστος», που του αποδίδει ο Άρατος. Για τον αστερισμό του Περσέως αναφέρουν στα κείμενά τους πολλοί αρχαίοι συγγραφείς. Ας τους αφουγκραστούμε:

• «Της Ανδρομέδας δε ο αριστερός ο ώμος δείχνει τον πιο βόρειο Ιχθύ, γιατί βρίσκεται πολύ κοντά σ’εκείνη.
• Και τα πόδια της τα δύο δείχνουν τον άνδρα της, τον Περσέα, και συμβαδίζουν με τους ώμους του.
• Αυτός είναι πιο βόρειος από τους άλλους αστερισμούς και το δεξί του χέρι φτάνει στην άμαξα της πεθεράς του (Κασσιόπειας).
• Υψώνει τα πόδια σαν να καταδιώκει κάποιον που υποφέρει από την οργή του πατέρα του, του Δία.
• Κοντά σε αυτόν, και κάτω από το αριστερό του γόνατο, οι Πλειάδες, όλες, περιστρέφονται μαζί. Ο χώρος που κατέχουν όλες είναι πολύ μικρός κι έχουν και λίγη λάμψη». (Άρατος ο Σολεύς)

«Γι' αυτόν ιστορείται ότι τοποθετήθηκε στα άστρα για τη δόξα. Τον γέννησε η Δανάη όταν συνευρέθηκε με το Δία που είχε πάρει τη μορφή της χρυσής βροχής. Ο Πολυδέκτης τον έστειλε στις Γοργόνες, ενώ παρέλαβε από τον Ερμή την περικεφαλαία και τα πέδιλα, με τα οποία μπορούσε να πετάει. Φαίνεται, δε, ότι ο Ήφαιστος του έδωσε ένα αδαμάντινο ξίφος, όπως λέει ο ποιητής Αισχύλος στις «Φορκύδες». Τις Φορκύδες γριές είχαν για φύλακες οι Γοργόνες. Αυτές είχαν ένα μάτι και το έδιναν η μία στην άλλη, όταν άλλαζαν σκοπιά. Αφού δε παραφύλαξε ο Περσεύς, τη στιγμή που παρέδιναν το μάτι, το πήρε και το πέταξε στην Τριτωνίδα λίμνη. Έτσι πλησίασε τις κοιμισμένες Γοργόνες και αφαίρεσε την κεφαλή της Μέδουσας, την οποία η Αθηνά τοποθέτησε στο θώρακά της. Τον δε Περσέα τοποθέτησε ανάμεσα στα άστρα, απ’όπου φαίνεται να κρατά την κεφαλή της Γοργόνας.

Έχει δε αστέρες ως εξής: Έναν αστέρα στο κεφάλι. Ανά ένα λαμπρό σε κάθε ώμο. Στην άκρη του δεξιού χεριού έναν λαμπρό. Στον αγκώνα έναν. Στην άκρη του αριστερού χεριού από το οποίο φαίνεται να κρατά την κεφαλή της Γοργόνας έναν. Στην κοιλιά έναν. Στο δεξιό μηρό έναν λαμπρό. Σε κάθε γόνατο έναν. Στο αντικνήμιο κάθε ποδιού έναν αμυδρό και γύρω από τους πλοκάμους της Γοργόνας τρεις. Η δε κεφαλή και το ξίφος φαίνονται μέσω μιας νεφελώδους συστροφής. Σύνολο δεκαπέντε». (Ερατοσθένης ο Κυρηναίος)

Και ο Πτολεμαίος στην «Τετράβιβλό» του, αναφέρει τα εξής:
«αυτοί (εννοεί τους αστέρες) στον Περσέα, (έχουν την επιρροή) του Δία και του Κρόνου• η ομάδα στη λαβή του ξίφους, του Άρη και του Ερμή»


Αλλά ας ασχοληθούμε με τον Αλγκόλ:
Είναι ο αστέρας της «κεφαλής της Μέδουσας Γοργόνας». Έλαβε την ονομασία του από το αραβικό «Algol» που σημαίνει «Δαίμων» ή «Σκαρδαμύσσων Δαίμων» από το Αραβικό «Ras al Ghul», το οποίο σημαίνει «Κεφαλή του Δαίμονα», λόγω της χρωματικής μεταβλητότητάς του. Στον κατάλογο του Πτολεμαίου αναφέρεται σαν «των εν γοργονίω, ο λαμπρός». Ο Al Tizini, ενώνοντας τον Αλγκόλ με τους π, ρ και ω του Περσέως, τους ονομάζει με το όνομα «Gorgonea prima». Η ομάδα αυτή από τον Χρυσοκόκκη ονομάζεται Γοργόνιον, από τον Βιτρούβιο «Gorgoneum Caput» από τον Υγίνο (Hyginus), «Caput Gorgonis» και από το Μανίλιο «Gorgonis ora». Πριν από τρεις αιώνες κάποιοι συγγραφείς ονόμαζαν τον Αλγκόλ «Caput Larvae» δηλαδή «Κεφαλή Φαντάσματος». Ο Algol από τους Εβραίους ονομαζόταν «Rosh ha Satan», δηλαδή «Κεφαλή του Σατανά» ή και Lilith από το όνομα της μυθικής πρώτης συζύγου του Αδάμ κατά τους Ταλμουδιστές, αναβίωση της οποίας, στο Μεσαίωνα, αποτελεί η μάγισσα Lilis. Οι Κινέζοι τον ονόμαζαν «Tseih She», «Σωρό πτωμάτων» και τον θεωρούσαν σαν τον πλέον ατυχή, βίαιο και επικίνδυνο απλανή.

Ο Αλγκόλ είναι μέρος διπλού αστέρινου συστήματος, όπως ανέφερα, στο οποίο το πιο σκοτεινό μέλος περιφέρεται γύρω από το πιο φωτεινό με περίοδο εξήντα εννέα (69) ώρες, έτσι ώστε στη Γη κατά τη διάρκεια εννέα (9) ωρών παρατηρούμε έκλειψη του αστέρα και έπειτα - περιοδική αλλαγή της λάμψης. Αυτή η συνεχής αλλαγή της λάμψης κυμαίνεται μεταξύ 2,2 έως 3,5. Ο πιο σκοτεινός έχει καθαρά κρόνεια φύση, ενώ ο πιο φωτεινός αντανακλά όχι μόνο την κρόνεια, αλλά και ουρανο – αρειανή επιρροή. Αν το σκοτεινό μέλος είναι στραμμένο προς τη Γη, τότε δημιουργούνται αόρατες καταστρεπτικές ενέργειες. Είναι οι ώρες που ο Αλγκόλ είναι λιγότερο ευκρινής. Στην αρχαιότητα οι άνθρωποι τον φοβούνταν. Τον Αύγουστο του 1959 ο Δρ. Λομέρ έγραψε στο περιοδικό «Κοσμοβιολογία» το εξής: «Οι Άραβες στρατιωτικοί διοικητές πρόσεξαν ότι σε περιόδους εκστρατείας για την κατάκτηση εδαφών, δεν πρέπει να ξεκινάς αποφασιστικής σημασίας μάχες, όταν ο Αλγκόλ είναι στη χάση».

Παρά την ουσιαστική απόσταση από την εκλειπτική, η επίδραση αυτού του διπλού αστέρα είναι αρκετά αισθητή και σε πολλές περιπτώσεις καταστρεπτική. Η συλλογική συνείδηση των αρχέγονων λαών γενικά κατευθύνεται προς τη βαναυσότητα και τη βία στις περιόδους που ο Αλγκόλ ενώνεται με τον Ερμή ή τον Κρόνο. O Aλγκόλ αντιπροσωπεύει ένα δυνατό πάθος που σε ξοδεύει και το οποίο μπορεί να εμφανιστεί με θυμό και οργή. Περιέχει μία υποσυνείδητη τάση να πάρει εκδίκηση, και εστιάζει αυτό το πάθος σε ένα παραγωγικό αποτέλεσμα. Οποιονδήποτε πλανήτη ακουμπάει στο χάρτη, θα τον φορτίσει με δυνατή, έντονη σεξουαλική ενέργεια, η οποία θα έχει το δυναμικό ή να είναι όμορφη ή αν είναι καταπιεσμένη να οδηγήσει σε οργή και βία. Εάν έχεις γεννηθεί την ημέρα που ο Αλγκόλ ανατέλλει με τον Ήλιο, τότε η ύπαρξή σου είναι τροφοδοτημένη με πάθος και ένταση. Το λιγότερο που μπορεί αυτό να σου φέρει είναι ότι θα είσαι ένα άτομο που δεν ανέχεται την αδικία. Επί πλέον, επειδή μπορείς να αντέξεις την ένταση θα συναντήσεις τέτοιου είδους καταστάσεις κατά τη διάρκεια της ζωής σου. Στο χειρότερο σενάριο, ο Αλγκόλ σε αυτήν τη θέση μπορεί να εκφράσει τον εαυτό του, σαν δαίμονας - καταστροφέας με έναν αιματηρό και απάνθρωπο τρόπο. Εάν μεσουρανεί, βρίσκεται δηλαδή κοντά στην ακμή του 10ου οίκου, μπορεί να φέρει δολοφονία, ξαφνικό θάνατο, ηλεκτροπληξία, αδικία, αποκεφαλισμό. Εάν κοντά του βρίσκονται σε σύνοδο ο Ήλιος, η Σελήνη ή ο Δίας, δίνει νίκη σε πολεμικά γεγονότα.

Εάν δεν μεσουρανεί και είναι σε σύνοδο με τον Ήλιο ή τη Σελήνη, προξενεί βίαιο θάνατο και ακραία ασθένεια. Αυτό, βέβαια, θα συμβεί εάν δεν σχηματίζει ευνοϊκή όψη ή δεν υπάρχει κανένα όφελος στον όγδοο οίκο, (κληρονομιές ) και η γενέθλια θέση του Ήλιου και της Σελήνης είναι σε τετράγωνο ή αντίθεση με τον Άρη. Σε σύνοδο με τον Άρη το άτομο μπορεί να γίνει δολοφόνος, με άσχημο τέλος. Εάν κάνει σύνοδο με τον Κλήρο της Τύχης, (Fortuna), φέρνει φτώχεια. Κατά τη γνώμη του Άσμπογκ, πολύ δύσκολα αποφεύγει κανείς τα ατυχήματα και τις βαριές κακώσεις, αν ο Αλγκόλ ενώνεται με τον Ήλιο, τη Σελήνη ή τους κακεργέτες.

Στο ωροσκόπιο της Ε. Ebertin ο Ήλιος είναι σε σύνοδο με τον Αλγκόλ και βρίσκεται σε απόσταση 2ο 30΄ από τον Πλούτωνα. Δεν μπορούσε να θίξει ούτε ζώο. Παρ’ όλο που γνώριζε για τον διαρκή κίνδυνο στον οποίο βρισκόταν η ζωή της, δεν μπόρεσε να προφυλαχθεί κατά την εναέρια επίθεση στο Φράιμπουργκ, αν και είχε προειδοποιηθεί. Ο Άρης ήταν σε ένωση με τον Αλγκόλ όταν γεννήθηκε ο Μαρκόνι. Ήταν ο εφευρέτης του ασύρματου τηλέγραφου, αλλά το τέλος του ήταν τραγικό.
Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν είχε τον Αλγκόλ σε σύνοδο με το Δία του και του δόθηκε η δυνατότητα να ανακαλύψει τη θεωρία της Σχετικότητας. Όταν, όμως, από τη διάσπαση του ατόμου, δημιούργησαν οι επιστήμονες την ατομική βόμβα και την έριξαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι, τότε φάνηκε η επιρροή του Αλγκόλ, στη σύνοδό του με τον Δία του. Ο Τζον Φιστζέραλντ Κένεντι είχε τον Άρη σε σύνοδο με τον Αλγκόλ και παρ’ όλο που έγινε πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής, δολοφονήθηκε πυροβολούμενος στο κεφάλι, στο Τέξας. Στο περιοδικό «Κοσμοβιολογία» (1953/9) υπάρχει μία ακόμη επιβεβαίωση σχετική με την επίδραση του Αλγκόλ: Η ένωση (Άρη – Κρόνου) με τον Αλγκόλ συχνά παρέχει τεχνητά δόντια.

Αυτή η σύντομη ανασκόπηση θα μπορούσε να συνεχισθεί με επιτυχία.
Επειδή, όμως, τα πάντα έχουν δύο πλευρές, θα μπορούσαμε να πούμε ότι από τον Αλγκόλ πηγάζουν επίσης και «πνευματικές ακτίνες», αλλά αυτές τις ακτίνες μπορούν να λαμβάνουν μόνο τα άτομα εκείνα τα οποία ήδη έφτασαν σε υψηλό επίπεδο πνευματικής ανάπτυξης. Πρέπει, όμως, να ειπωθεί, ότι ακόμα και σ’αυτήν την περίπτωση, αυτές οι εκλεκτές προσωπικότητες θα έχουν δυσκολίες και εμπόδια στην πορεία τους, καθώς, όμως, επίσης και μεγάλο απόθεμα δυνάμεων για να τις ξεπεράσουν. Εάν αποτύχουν σ’αυτό, οι εχθρικές δυνάμεις θα πάρουν την αντεκδίκησή τους (ρεβάνς).


Θα ήθελα να αναφέρω δύο περιπτώσεις που τις θεωρώ πολύ σημαντικές για τον Αλγκόλ.

1. Άνδρας, γεννημένος την 1 – 2 – 1972 στις 21: 45 στο Μόντρεαλ, που ζει τώρα στην Αθήνα, έχει τον Κρόνο του στις 29ο 35΄ του Ταύρου σε αντίθεση με τον Ποσειδώνα του στην 4ο 56΄ του Τοξότη. Οι δύο πλανήτες βρίσκονται σε ασύμβατη αντίθεση, κάτω από την επιρροή του Αλγκόλ. Σε μία άσκηση διαλογισμού, κινδύνευσε να μην επιστρέψει πίσω, νοητικά. Επέστρεψε μετά από πολλές προσπάθειες.
2. Γυναίκα γεννημένη στις 22 – 1 – 1965 στην Σπάρτη στις 12:55, έχει τον ωροσκόπο της στη ζωδιακή μοίρα του Αλγκόλ σε αντίθεση με τον Ποσειδώνα της, πάλι. Έκανε αστρικό ταξίδι και όταν επέστρεψε πέρασαν 2 χρόνια για να πάψει να βλέπει οντότητες εμπρός της, τόσο που δεν ήξερε ποια από τα άτομα ήταν αληθινά και ποια όχι.

Χρειάζεται, λοιπόν, προσοχή στον χειρισμό των πλανητών ή των ακμών, όταν βρίσκονται κοντά στον Αλγκόλ, αν κρίνω από τις δύο αυτές περιπτώσεις.
Θα ήταν επιθυμητό, επίσης, οι αναγνώστες κατά την εργασία τους, με αντικείμενο τους απλανείς αστέρες, να κάνουν παρόμοιες σημειώσεις για τους διάφορους απλανείς, γιατί, όσο πιο πολλά παραδείγματα υπάρχουν, τόσο πιο εύκολα μαθαίνουμε πότε οι απλανείς αστέρες θα συναντηθούν με τα γεγονότα της ζωής μας.


ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

• Τα «Φαινόμενα και Διοσημεία» του Αράτου του Σολέως
• Ευαγγέλου Σπανδάγου – Εκδόσεις Αίθρα
• Οι «Καταστερισμοί» του Ερατοσθένους του Κυρηναίου – Ευαγγέλου Σπανδάγου –Εκδόσεις Αίθρα
• «Η ΜΥΘΟΛΟΓΙΑ Η ΟΝΟΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΑ AΞΙΟΠΑΡΑΤΗΡΗΤΑ ΤΩΝ ΑΣΤΕΡΙΣΜΩΝ», Σταύρου Πλακίδου, Σύλλογος προς Διάδοσιν Ωφελίμων Βιβλίων
• «Απλανείς Αστέρες» των Έμπερτιν – Χόφμαν
• «Σταθεροί Αστέρες», Καραμηνάς Περικλής – Εκδόσεις Ηλίανθος
• «Brady’s Book of Fixed Stars» Bernadette Brady – Weiser