Σχετικά με τις Καρμικές σχέσεις

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Προσωπικά θεωρώ ότι αν δεχτούμε το ενδεχόμενο να ζούμε περισσότερες από μία ζωές (Έχω πει πολλές φορές ότι αυτό είναι κάτι που δεν μπορώ να το υποστηρίξω με σιγουριά, παρʼ ότι με γοητεύει και στο βαθμό που συνδέεται με τους δεσμούς Σελήνης το έχω δει να δουλεύει τόσο στην αίσθηση των συναστριών όσο και σ το αποτέλεσμα των διελεύσεων) , τότε το βαθύτερο νόημα της πνευματικής μας εξέλιξης δεν μπορεί να περιορίζεται σε απλοϊκούς συνειρμούς σωστού\λάθους , καλού\κακού κτλ. Δεν έχει κάποιο ουσιαστικό νόημα να γινόμαστε κοινωνοί ενός πνευματικού οδοιπορικού σ τον συμπαντικά αέναο χρόνο , μόνο για να μάθουμε ή να πράξουμε το «καλό», τόσο εύκολα υπεραπλουστευμένο. Αν ήμασταν ικανοί να προσεγγίζουμε τόσο απλά την σοφία του σύμπαντος θεωρητικά, μάλλον θα ζούσαμε σε έναν καλύτερο κόσμο.

Ταπεινή μου άποψη είναι ότι η άφθαρτη ενέργεια του πνεύματός μας, μετουσιώνεται ξανά και ξανά μέχρι να φτάσει την απόλυτη θετικότητά της. Το θέμα δεν είναι αν θα πράξουμε ένα λάθος, αλλά ποια είναι η ποιότητα της ενέργειας που διατρέχει την ψυχή μας όταν το πράττουμε. Η θετική ή αρνητική ενέργεια δεν μετριέται με τους ανθρώπινους νόμους και την επίκτητη ηθική μας.
Θεωρώ ότι η καρμική μας παρακαταθήκη, είναι η ποιότητα της ψυχής με την οποία ερχόμαστε στον κόσμο. Αυτό που ανεξάρτητα από τον τρόπο ανατροφής μας , μας προικίζει με μια καλή ψυχή που εύκολα θα δυναμώσει την θετική της ενέργεια και θα βρει τον τρόπο να εκπληρώσει τον Βόρειο δεσμό της ή με μια ψυχή φορτωμένη συμπλέγματα που θα την γεμίσουν αρνητισμό και θα την εμποδίσουν να προσεγγίσει τον βόρειο δεσμό της με την ίδια ευκολία. Η πρόκληση είναι να ξεπεράσουμε τον εαυτό που παραλαμβάνουμε. Η επιστήμη αυτό το ονομάζει γονιδιακή προδιάθεση.

Ωστόσο, αν χαμογελάσουμε σε έναν άνθρωπο ειλικρινά και εγκάρδια, το πιο πιθανό είναι να μας χαμογελάσει και αυτός. Το χαμόγελο δεν είναι μια καλή και σωστή πράξη ή απόφαση. Είναι μια ψυχική ενέργεια θετικής ποιότητας .

Κάτια μου, ούτε εγώ μπορώ ν' αποδείξω ότι ζούμε μια ή περισσότερες ζωές, ωστόσο είναι η μοναδική λογική εξήγηση που μπορώ να δώσω για την ύπαρξης της ζωής. Αρνούμαι πεισματικά να δεχτώ πως ο άνθρωπος είναι "μια μηχανή μέσα στο χρόνο" της οποίας όταν τραβηχτεί η πρίζα, αυτό ήταν και τελείωσε. Γενικότερα πιστεύω πως τα βαθύτερα νοήματα της ύπαρξης μας θα έπρεπε να περιορίζονται σε απλούς συνειρμούς αλλά όχι με την έννοια του σωστού ή του λάθους γιατί το σωστό και το λάθος είναι σχετικές έννοιες που συνδέονται κυρίως με τις κοινωνικές δομές με αποτέλεσμα κανείς από εμάς να μην είναι πραγματικά ελεύθερος .

Με ρωτά το παιδί μου γιατί είναι σωστό να πηγαίνει κάθε ημέρα στο σχολείο και του απαντώ με τις κλασικές ατάκες που λέμε όλες οι μανούλες, "για να μάθεις πράγματα, να μορφωθείς, να σπουδάσεις, κτλ." Και μου απαντά εκείνο με όλη του την αθωότητα, "μα μαμά, εγώ διαβάζω πολλά βιβλία και μαθαίνω διαρκώς πράγματα (πολυαστρία στον Τοξότη ο μικρός) που δεν τα έχουμε μάθει στο σχολείο, γιατί να μην μάθω αυτά που θέλω εγώ και να πρέπει συνεχώς να γράφω ορθογραφία;; Εμένα δεν με πειράζει να κάνω λάθη, όμως εσύ και η δασκάλα μου συνέχεια με μαλώνετε, άσε, που ότι ξέρω για τους πλανήτες εσύ μου τα έχεις μάθει και όχι η δασκάλα μου" Σ' αυτές τις ερωτήσεις Κάτια μου, μου έρχεται να φάω τα μουστάκια μου γιατί πρέπει να επιστρατεύσω όλη μου την υπομονή και τη διπλωματία, αρετές που δεν διαθέτω, για να του εξηγήσω πως έχουν τα πράγματα. Όμως πάντα με προβληματίζουν οι ερωτήσεις του γιατί σχεδόν πάντα θεωρώ πως μέσα από την αθωότητα και την απλοϊκότητατητα του έχει σε πολλά δίκιο.

Συμφωνώ μαζί σου, το θέμα δεν είναι αν θα πράξουμε ένα ή δυο λάθη. Το θέμα είναι να αναγνωρίσουμε το καλό και το κακό, την θετική ή την αρνητική ενέργεια που έχουμε όλοι μέσα σας και εν συνεχεία να τις αποδεχτούμε. Μόνο έτσι θα γνωρίσουμε τους εαυτούς μας και όχι κάνοντας αυτό που θεωρείται καλό ή κακό αντικειμενικά που κάθε άλλο παρα αντικειμενικό εμένα μου ακούγεται. Και να δώσω ένα παράδειγμα για να γίνω περισσότερο κατανοητή. Από τότε που κατάλαβα την πλουτώνια φύση της προσωπικότητάς μου, νιώθω πολύ καλύτερα με τον εαυτό μου, παράλληλα, σταμάτησα να το παίζω θύμα, ενώ χαίρομαι πραγματικά, γιατί ψάχνοντας μέσα μου ανακάλυψα και ανακαλύπτω άγνωστες πτυχές του εαυτού μου.

Όσο για την ερώτηση που εθεσα περί μνήμης των προηγούμενων ενσαρκώσεων η απάντηση είναι πολύ απλή. Αν μιλάμε γι αυτή την ενσάρκωση πιστεύω πως ακριβώς τα ίδια λάθη θα κάναμε και τους ίδιους χειρισμούς. Πιστεύω πως ο λόγος που δεν θυμόμαστε είναι για να προστατευούμε από την σκληρή πραγματικότητα που ενέχει η κατανόηση του πραγματικού μας εαυτού και όχι για να μην κάνουμε τα ίδια λάθη και τις ίδιες κινήσεις. Αν θέλουμε να μιλήσουμε για επόμενες τότε και θεωρητικά μιλώντας πάντα, θα χειρίζομασταν τα πράγματα διαφορετικά αφού ακόμη κι αν υπήρχε μνήμη, οι ενσάρκωσεις είναι άλλες, επομένως άλλα και τα ωροσκόπια μας, άλλα και τα γεγονότα κτλ.. Με λίγα λόγια και για όσους δεν έχουν καταλάβει την άποψη μου, Κάρμα για εμένα προσωπικά, είναι το ωροσκόπιο μας και οι επιλογές που δίνονται μέσα από αυτό.

[μανταλένα]

"...Ταπεινή μου άποψη είναι ότι η άφθαρτη ενέργεια του πνεύματός μας, μετουσιώνεται ξανά και ξανά μέχρι να φτάσει την απόλυτη θετικότητά της. Το θέμα δεν είναι αν θα πράξουμε ένα λάθος, αλλά ποια είναι η ποιότητα της ενέργειας που διατρέχει την ψυχή μας όταν το πράττουμε. Η θετική ή αρνητική ενέργεια δεν μετριέται με τους ανθρώπινους νόμους και την επίκτητη ηθική μας...."
Αγαπητή (για το πνευματικό σου εκτόπισμα) katiakiss., με αυτές τις τρείς προτάσεις κατάφερες να συμπυκνώσης το νόημα της ύπαρξης και δράσης πολλών απο εμάς.... Θεωρώ βέβαιο επίσης πως απο τη στιγμή που πρεσβεύεις την ουσία των προαναφερομένων πολλάκις θα έχεις έρθει αντιμέτωπη με την υποκριτική στάση συνανθρώπων μας... Τα σέβη μου στη γενναιότητα και την αποφασιστικότητα...! Όσο για την καρμικότητα ή μη των σχέσεων παρελθοντικών και μελλοντικών δεν μπορώ να επιχειρηματολογήσω λόγω έλλειψης κατάρτισης., αλλά βιωματικά θα πω πως κάθε σχέση που συνάπτουμε έχει άμμεση σύνδεση με την ποιότητα μας ή την ελλειματικότητά μας σε κάποιες _πολλές_ περιπτώσεις... Π.χ ένας ανοιχτός λογαριασμός με ένα γονιό (ελλειματική κατάσταση) φέρνει πολύ πιθανά ένα σύντροφο που εγείρει το συναισθήματα και τις συνθήκες., ώστε να αναδειχθεί και στη συνέχεια να δρομολογηθεί ανάλογα με την συναισθηματική ωρίμανση ο ενδεδειγμένος τρόπος για την επίλυση και το "κλείσιμο" του ανοιχτού λογαριασμού., είτε "προηγούμενης ζωής"., είτε τωρινής... Επίσης σεβαστή Τίνα νομίζω είναι άτοπο να αναρωτιώμαστε άν είχαμε μνήμες πως θα αξιοπιούσαμε αυτή τη γνώση., γιατί όλοι μας βρεθήκαμε σε συνθήκες που κατέδειξαν την αδυναμία μας να περισώσουμε την "αξιοπρέπειά μας" μαθαίνοντας απο τα λάθη της τωρινής μας ζωής.., εξ ου και το "το δις εξ αμαρτείν ουκ ανδρός σοφού"..., αλλά δυστυχώς κάποιοι πιο "δυσκολεμένοι" απο μας είμαστε του τρείς και βάλε.., χωρίς διαγνωσμένα τουλάχιστο να πάσχουμε απο Alzheimer... Σας ευχαριστώ για την συντροφιά και το μοίρασμα των γνώσεων...

[Atrapos]

Είναι πράγματι χρήσιμο το άρθρο της Τίνας που απομυθοποιεί τις «καρμικές σχέσεις» αν και φαντάζομαι απογοητεύει όλους όσους αναζητούν απεγνωσμένα τη «μοιραία σχέση» που θα σημαδέψει τη ύπαρξη τους, επηρεασμένοι από τα κοινωνικά πρότυπα που προβάλλουν τα ΜΜΕ, κι ενώ μια υπέροχη ζωή περνάει από δίπλα τους χωρίς να το πάρουν χαμπάρι.

Πιστεύω μάλιστα ότι δεν χρειάζεται να ανατρέξουμε σε προηγούμενες ζωές για να διαπιστώσουμε τους «νόμους του Κάρμα» ή της «ανταπόδοσης». Πόσες φορές δεν λουστήκαμε όσα κοροϊδεύαμε ή δεν κάναμε όσα κατακρίναμε στους άλλους; Η ζωή έχει ένα σοφό τρόπο να μας διδάσκει και οι ανθρώπινες σχέσεις είναι ένα μεγάλο σχολείο αλλά εμείς συχνά αποδεικνυόμαστε ανεπίδεκτοι μαθήσεως φορτώνοντας όλα τα στραβά στους άλλους, στο σύστημα ή στην κακή μας τύχη.

Το ζήτημα πραγματικά δεν είναι να αποφύγουμε τα λάθη, ούτε να μάθουμε να πράττουμε το σωστό. Σκοπός είναι νομίζω να εκδηλώσουμε την ποιότητα της ψυχής μας, για την οποία μίλησε η Κάτια, ώστε να γίνουμε πραγματικά αυθεντικοί άνθρωποι. Μετά από αυτό, έχει μικρή σημασία το πόσες ζωές θα ζήσουμε.

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Μανταλένα μου ο λόγος που έθεσα μια τόσο υποθετική ερώτηση ήταν γιατί συνειδητοποιήσα πως ίσως δεν ήμουν τόσο σαφής όσα νόμιζα όταν έγραψα το άρθρο. Είτε ζούμε μια ζωή, είτε πολλές για εμένα προσωπικά, η μνήμη δεν έχει καμία αξία. Ήθελα απλώς να δω την άποψη σας παρακινούμενη απ' όσα έγραψε η Στέλλα. Συνήθως από τέτοιου είδους απαντήσεις βλέπεις πως εκτιμά ο καθένας τη ζωή που ζει.

Δημήτρη νομίζω πως εκείνοι που αναζητούν απεγνωσμένα τη μοιραία σχέση, χρειάζονται πολλά περισσότερα άρθρα για να απομυθοποιήσουν τις καρμικές σχέσεις. Μη σου πω και πλύση εγκεφάλου μέχρι να καταλάβουν πόσο καταλυτικά μπορεί να λειτουργήσει στη ζωή τους μια τυχαία γνωριμία, μια τυχαία συζήτηση ή ένα τυχαίο σχόλιο που διάβασαν.

Συμφωνώ πως το ζήτημα δεν είναι να αποφύγουμε τα λάθη, αγαπώ τα λάθη μου γιατί είναι μέρος του εαυτού μου. Αν δεν έκανα τα λάθη που έχω κάνει ως τώρα, θα ήμουν κάποια άλλη. Δεν σου κρύβω όμως πως η εκδήλωση της ποιότητας ψυχής (χωρίς να διαφωνώ) εγείρει πολλά αναπάντητα ερωτήματα σ' όλους μας. Για παράδειγμα από έναν κατά συρροή δολοφόνο, τι ακριβώς "του ζητάμε" να γίνει αυθεντικός εκδηλώνοντας την ποιότητα της ψυχής του;;
Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...

Σας ευχαριστώ όλους για τα σχόλια σας.

[stellamou]

διαβασα τα ποστ ολων μας και ηθελα να προσθεσω κατι...
δεν υπαρχει λογος αντιπαραθεσης...απλα διαφορετικες ενδιαφερουσες κατε εμε γνωμες...οι οποιες πηγαζουν απο την ιδιοσυγκρασια του καθενος μας για το πως αντιλαμβανεται το συγκεκριμενο θεμα-και γενικα την υπαρξη..του ανθρωπου..σαφεις-τεκμηριομενες απαντησεις δεν μπορει να δωσει κανενας μας...απλα να μοιραστει την σκεψη του μαζι μας...καμια σκεψη δεν ειναι λαθος,η δεν <<σταυρωνει>>καμια αλλη..απο την στιγμη που δεν υπαρχει η δυνατοτητα να εξακριβωθει η ορθοτητα της...

ακομα και η διαφορετικοτητα των ανθρωπων,στον τροπο ζωης-σκεψης εκφρασης...ειναι ωραιο-χρησιμο μαθημα..απο την στιγμη που δεν ζουμε σε ενα ρομποτικο κοσμο..οπου ολοι μιλαμε και σκεφτομαστε με τον ιδιο τροπο...δεν θα χε κανενα ενδιαφερον κατι τετοιο..

ας ξεφυγουμε απο την παγκοσμιοποιηση...

ειμαι σιγουρη οτι ο καθενας απο μας θα εχει κατι ενδιαφερον να πει!!για οποιο θεμα και να συζηταμε...

[SAGIVI]

Ειμαι σιγουρη οτι η Κατια και ο Δημητρης, δεν αναφερθηκαν στην ακραια συμπεριφορα ενος κατα
συρροη δολοφονου. Κι αυτο, γιατι στην προκειμενη περιπτωση σιγουρα προκειται για μια διαταραγμενη προσωπικοτητα.

Ωστοσο, αυτη η ακαδημαικη ερωτηση της Τινας με προβληματιζει οσον αφορα σ εμας, στον μεσο ορο
των ανθρωπων οπως πολυ συχνα μ αρεσει να λεω.

Πιστευω πολυ βαθεια οτι ολο το παχνιδι παιζεται, στο κατα ποσο θα μπορεσουμε στο τελος οχι να
ξεφυγουμε, αλλα τελικα να διαγραψουμε τις συνηθεις αρνητικες σκεψεις που κανουμε για μας και το περιβαλλον μας και τις συνηθεις συμπεριφορες μας. Για να μην πω τις συμπλεγματικες συμπεριφορες μας.

Νομιζω πως στην πραγματικοτητα αυτη ειναι η αγωνια μας, γιατι απο εκει πηγαζουν οι ενοχες και οι εξαρτησεις μας.

Ενοχες και εξαρτησεις, σημειοδοτουν ελλειψη ελευθεριας.

Κι εννοω την ελλειψη πνευματικης ελευθεριας.

Εξ αλλου δεν ειναι τυχαιο αυτο που διαπιστωθηκε νωριτερα, οτι δηλαδη συνηθιζουμε να ονομαζουμε καρμικες σχεσεις, εκεινες τις σχεσεις που μας εγκλωβιζουν ψυχικα και πνευματικα.

Εκει που παθαινουμε <κολλημα>.

[Atrapos]

Δεν σου κρύβω όμως πως η εκδήλωση της ποιότητας ψυχής (χωρίς να διαφωνώ) εγείρει πολλά αναπάντητα ερωτήματα σ' όλους μας. Για παράδειγμα από έναν κατά συρροή δολοφόνο, τι ακριβώς "του ζητάμε" να γίνει αυθεντικός εκδηλώνοντας την ποιότητα της ψυχής του;;
Φαντάζομαι ότι καταλαβαίνεις τι θέλω να πω...

Καταλαβαίνω πολύ καλά και είναι πολλά τα ερωτήματα που δεν μπορούμε να απαντήσουμε. Ένας κατά συρροή δολοφόνος είναι γεννημένος έτσι ή είναι δημιούργημα της κοινωνίας μας; Υπάρχουν άραγε γενέθλιοι χάρτες που να είναι τόσο άσχημοι ώστε να πούμε ότι αυτός δεν μπορεί παρά να γίνει κατά συρροή δολοφόνος;

Αλλά ακόμα κι αν υποθέσουμε ότι η «καρμική μας παρακαταθήκη, η ποιότητα της ψυχής με την οποία ερχόμαστε στον κόσμο» (για να χρησιμοποιήσω εκφράσεις της Κάτιας) ή τα «ανεξόφλητα χρέη προηγούμενων ενσαρκώσεων» (για να χρησιμοποιήσω εκφράσεις δικές σου) είναι αυτά του κατά συρροή δολοφόνου, υπάρχει άλλος τρόπος να λυτρωθούμε εκτός από την εκδήλωση τους; Αν υποθέσουμε ότι αναγνωρίζουμε έγκαιρα αυτές τις περιπτώσεις και τους φυλακίζουμε εκ των προτέρων, η συγκεκριμένη ψυχή θα έχει ξοφλήσει το «χρέος» της;

Ξέρεις, αν μιλήσουμε με τη λογική των διαδοχικών ενσαρκώσεων, μία ή και πολλές δολοφονίες χάνουν πολύ από τη σημασία τους, αφού το μόνο αποτέλεσμα που έχουν είναι μια καινούργια αρχή. Συνεπώς στο πλαίσιο αυτό δεν έχει και πολύ νόημα να προλάβεις τη δράση του κατά συρροή δολοφόνου, αν είναι αυτός ο «γενέθλιος προορισμός» του. Ωστόσο δυσκολεύομαι πραγματικά να πιστέψω ότι κάποιοι άνθρωποι έρχονται στον κόσμο αυτό με «ανώτερο σκοπό» να σκοτώσουν. Θα πρέπει να ομολογήσω ότι δεν το έχω ψάξει καθόλου αλλά νομίζω ότι είναι άνθρωποι με χαλαρά ή καθόλου φρένα που είναι εύκολο να εκτροχιαστούν. Έτσι είναι ένας συνδυασμός μιας γενέθλιας προδιάθεσης και του κοινωνικού περιβάλλοντος στο οποίο κλήθηκαν να ζήσουν.

Αλλά μάλλον το θέμα αυτό ξεφεύγει από τη λογική του άρθρου σου, που πολύ σωστά νομίζω έχει σκοπό να μας «προσγειώσει» όσο αναφορά τις «καρμικές αναζητήσεις» μας.

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Στελλίτσα κανένας λόγος αντιπαράθεσης από κανέναν, μην ανησυχείς. Διάφορους προβληματισμούς συζητάμε, ανταλλάζουμε απόψεις και τίποτα περισσότερο.

Έφη μου κι εγώ όταν έγραφα δεν είχα στο μυαλό μου κάτι τόσο ακραίο, ωστόσο είναι μια ερώτηση που θα μπορούσε να θέσει ο οποιοδήποτε εδώ μέσα. Επιπλέον, επιλεκτικά οι ψυχές πρέπει να εκδηλώνουν την ποιότητας τους ή όλες ανεξαιρέτως;

Δύσκολες ερωτήσεις και πολύ πιο δύσκολες οι απαντήσεις

[Τίνα Ζαχαριάδου]

Δημήτρη έχεις πολύ δίκιο και ομολογώ πως θα ήθελα πολύ να συνεχίσουμε τη συζήτηση αλλά... εκτός το οφ τόπικ, πιστεύω ότι τέτοιους είδους συζητήσεις προκαλούν διάφορα συναισθήματα, φοβίες, περίεργες αντιδράσεις και άλλα τα οποία θέλω ν' αποφύγω στην παρούσα φάση.

Και επειδή εγώ ξέφυγα πρώτη από το αρχικό άρθρο, ζητώ συγνώμη και μας επαναφέρω στην τάξη .

[SAGIVI]

Στελλίτσα κανένας λόγος αντιπαράθεσης από κανέναν, μην ανησυχείς. Διάφορους προβληματισμούς συζητάμε, ανταλλάζουμε απόψεις και τίποτα περισσότερο.

Έφη μου κι εγώ όταν έγραφα δεν είχα στο μυαλό μου κάτι τόσο ακραίο, ωστόσο είναι μια ερώτηση που θα μπορούσε να θέσει ο οποιοδήποτε εδώ μέσα. Επιπλέον, επιλεκτικά οι ψυχές πρέπει να εκδηλώνουν την ποιότητας τους ή όλες ανεξαιρέτως;

Δύσκολες ερωτήσεις και πολύ πιο δύσκολες οι απαντήσεις

Το καταλαβα, γι αυτο θεωρησα την ερωτηση ακαδημαικη(ρητορικη).

Ναι Τινα μου, πιστευω επιλεκτικα. Δεν μπορω να δεχθω οτι ενα λογικο ον, μη διαταραγμενο, θα επιτρεψει στον εαυτο του να γινει ερμαιο των συναισθηματων του.

Η διαχειριση του θυμου π.χ ειναι ολοκληρο κεφαλαιο στην ψυχολογια, αν δεν κανω λαθος.

Θα ξεσπασει, θα πει αυτα που κραταει μεσα του και μετα θα επελθει η συγχωρεση, κι αν ο αλλος ειναι καλος δεκτης , θα επελθει κι επαναπροσδιορισμος των σχεσεων που διαταραχθηκαν.

Στο παραδειγμα που ανεφερα, συνηθως μενουμε στο πρωτο σκελος κι ακολουθει ενας φαυλος κυκλος συναισθηματων. Ενοχες κ.λ.π.