Ο Πλούτωνας υπό το φως της Μεταμοντέρνας Αστρολογίας (1)

[Χρυσάνθη Σπίγγου]

Είθισται ο άνθρωπος να περιχαρακώνει τον εαυτό του πίσω από ένα «φταίξιμο». Φταίει η μάνα μας, ο πατέρας μας, ο δάσκαλος μας. Καλά όλα αυτά όσο είμαστε ανήλικοι. Αλλά μετά; Ποιος φταίει; Μιλώντας γύρω από οποιαδήποτε αστρολογικά θέματα, αναλύοντας, διαβάζοντας εδώ και εκεί, μένω άφωνη, κατάπληκτη, και βαθιά απορημένη. Ως πότε ναι ως πότε πια για όλα τα κακά της μοίρας μας θα φταίει κάποιος πλανήτης; Νομίζω πως πολλοί από εσάς –τουλάχιστον έτσι θα ήθελα να ελπίζω – θα συμφωνήσετε μαζί μου, πως ήρθε πια το πλήρωμα του χρόνου να αλλάξουμε νοοτροπία.

Βάσει της επιρροής οιουδήποτε πλανήτη ή ζωδίου, μπορούμε να κατανοήσουμε, να παρέμβουμε, να συντονιστούμε, να διερευνήσουμε, και να διεισδύσουμε στον πυρήνα κάθε κατάστασης. Προσωπικής ή και συλλογικής. Είναι όμως μωρία να μιλάμε και ακόμα να πιστεύουμε πως για όλα τα κακά της μοίρας μας φταίνε οι πλανήτες. Η αστρολογία εξηγεί οτιδήποτε. Ακόμα και στην πιο περίπλοκη μορφή του. Η αστρολογία όμως του σήμερα για να γίνει πραγματικά κατανοητή, και να ξεφύγει από την αποχαύνωση τον αποπροσανατολισμό, και την αποσύνθεση στην οποία έχει κατρακυλήσει χρειάζεται επειγόντως την φορεσιά της ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΣΚΕΨΗΣ!

Η Χρυσάνθη Σπίγγου είναι ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ «ΚΑΡΜΙΚΗΣ ΑΣΤΡΟΛΟΓΙΑΣ».
ΤΗΛ. ΜΟΝΟ ΓΙΑ ΡΑΝΤΕΒΟΥ: 210 – 96 35 955
ΚΙΝ.: 6937 277 476
email: chrysanthyspigou@rocketmail.com

ΤΕΛΟΣ ΣΤΙΣ ΠΕΡΙΠΛΟΚΕΣ

Αν είστε από εκείνους που ευχαρίστως θα θέλατε να ξεφύγετε από τον ΚΟΝΙΟΡΤΟ της αστρολογικής παραδοξολογίας, του παρωχημένου λεξιλογίου της, και της άκρατης προκατάληψης – απέναντι πλανητών, ζωδίων και ενίοτε ανθρώπων που ανήκουν στο ένα ή το άλλο ζώδιο – σας προσκαλώ σε νέες, φρέσκες και πρωτοπόρες αστρολογικές ερμηνείες. Οι δικές μου ερμηνείες γύρω από τους πλανήτες κινούνται βασιζόμενες περισσότερο σε προσωπικές και διαπροσωπικές βιωματικές εμπειρίες, αντιλήψεις και ερεθίσματα της εποχής μας, σε προσεχτικές παρατηρήσεις γύρω από τις ανθρώπινες αντιδράσεις και συμπεριφορές μικρών και μεγάλων, στο στοχασμό και την εμβρίθεια, και ποτέ στο αναμάσημα και την αντιγραφή! Ας αρχίσουμε όλοι μαζί να ανταποκρινόμαστε επιτέλους σε ένα πιο θετικό τρόπο σκέψης και προπάντων στις εξελικτικές ανάγκες της εποχής μας. Ας δικαιώσουμε επιτέλους ένα από τα πιο διαδεδομένα στο κόσμο συστήματα αυτογνωσίας, πράγματι ως σύστημα αυτογνωσίας. Ας μην πετάμε παρακαλώ το πνευματικό μας υπόβαθρο στο βόρβορο!

ΤΟ ΔΙΑΠΕΡΑΤΟ ΑΔΙΑΠΕΡΑΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ ΤΟΥ ΠΛΟΥΤΩΝΑ

Η ιδιαιτερότητα της αστρολογίας έγκειται στην οργάνωση της. Οργανώνει το άτομο στην ίδια την ζωή, χωρίς να το απομονώνει από την συμμετοχή του στην κοινωνική δράση. Συνεπώς τα ερεθίσματα και οι σκέψεις που μπορεί κανείς να προσλάβει διαμέσου αυτής μπορεί να προσφέρει πολλά στο συνειδητό αναγνώστη. Η αστρολογία διαμέσου της αποκρυπτογράφησης ιδιαιτέρως του πλανήτη Πλούτωνα δεν απευθύνεται μόνο σε ειδικούς ή διαβασμένους. Απευθύνεται σε κάθε σκεπτόμενο άνθρωπο και του προσφέρει ένα ΚΛΕΙΔΙ.

Μία εικόνα του γιατί ο άνθρωπος γίνεται κακός, μνησίκακος, πικρόχολος, οργισμένος, έξαλλος, εκδικητικός στην καθημερινή του ζωή. Επίσης οι ερμηνείες του ιδίου αυτού πλανήτη παρέχουν την δυνατότητα στο να αποφασίσει και να αφεθεί κανείς στο να γίνει ελεύθερο πνεύμα, αυτοσυνείδητο, αρμονικό και γεμάτο κατανόηση και σοφία για όλα όσα συμβαίνουν –καλά ή κακά – μέσα του και γύρω του.

Κανείς άλλος πλανήτης πλην του μέχρι σήμερα γνωστού και τελευταίου ανακαλυφθέντος Πλούτωνα οι επιρροές δεν ωθούν τον άνθρωπο, στην εξύφανση των πιο σοβαρών ανθρώπινων ερωτημάτων. Εκείνων όμως των ερωτημάτων που τριγυρνούν σιωπηλά αλλά επίμονα στο πίσω μέρος του μυαλού. Ερωτημάτων όπως, το αν ένας άνθρωπος θα ζήσει ή θα πεθάνει. Αν θα είναι πλούσιος η φτωχός. Αν θα ενεργήσει δίκαια ή άδικα. Αν θα διαπρέψει ή όχι. Αν θα ερωτευθεί ή θα τον ερωτευτούν παράφορα. Αν θα γίνει διάσημος/μη ή όχι. Αν θα κατακτήσει ή όχι τον κόσμο. Γενικά κανενός άλλου πλανήτη οι επιρροές δεν προσδίδουν στην ιδιοσυγκρασία του ανθρώπου τόσα πολλά και τόσο έντονα στοιχεία «αποσύνθεσης», όσο αυτός.

Για κανένα άλλον πλανήτη δεν έχουν συμπυκνωθεί ερμηνείες που να αναφέρονται στην ατομική και συλλογική ευθύνη όσο για αυτόν. Κανενός άλλου πλανήτη οι επιρροές δεν ευθύνονται για ραγδαίες και καταλυτικές ηθικές και κοινωνικές περιπλοκές που να υπερβαίνουν ακόμα και την πιο πλούσια φαντασία. Σε αυτού τις επιρροές, οφείλεται ο διαχωρισμός επαγγελματιών και ερασιτεχνικών αστρολόγων σε δύο στρατόπεδα. Σε εκείνους οι οποίοι πιστεύουν ότι κάθε άνθρωπος ελέγχει την μοίρα του. Στους δε άλλους οι οποίοι θεωρούν ότι η μοίρα μας καθορίζεται από κοινωνικές δυνάμεις που άλλοτε ποικίλουν από την έλλειψη μιας καλής ανατροφής και στήριξης στα πρώιμα παιδικά χρόνια, και άλλοτε από ανεξέλεγκτες εξωτερικές συγκυρίες και καταστάσεις.

Μετά από τρεις δεκαετίες βαθιάς και ειδικότερα εμβριθούς άρα και σοβαρής ενασχόλησης με την αστρολογία, και έχοντας ακούσει χιλιάδες προσωπικές ιστορίες, πιστεύω πως κάθε άνθρωπος φέρει το μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης για ότι του συμβαίνει ο ίδιος. Τουλάχιστον σε ότι αφορά τα προσωπικά – και σε κάποιο μικρότερο ή για να ακριβολογώ διαφοροποιημένο τρόπο στα διαπροσωπικά ή τα συλλογικά – είμαστε υπόλογοι και για το τι κάνουμε, το πώς σκεφτόμαστε, και φυσικά για το πώς αντιδρούμε από και προς τον εαυτό μας, και αναλόγως και στο περιβάλλον μας, μόνο εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι!

Μερικοί από εμάς καταλαβαίνουμε ότι οι πράξεις μας μπορεί να κάνουν τους άλλους ευτυχισμένους ή αντίθετα δυστυχισμένους υγιείς και άρρωστους ακόμα πλούσιους και φτωχούς, χαρούμενους ή λυπημένους. Οι περισσότεροι από εμάς όμως, όχι μόνο δεν καταλαβαίνουμε αλλά ούτε καν υπολογίζουμε τον πολύ σοβαρό αντίκτυπο όχι μόνο των πράξεων μας, αλλά και όσων σκεφτόμαστε αισθανόμαστε, κάνουμε ή λέμε στους γύρω μας και γενικά το περιβάλλον μας.

Αν θέλαμε, αν προσπαθούσαμε και αν γινόμασταν πιο συνειδητοί, από κάποιο σημείο και μετά θα καταλαβαίναμε ξεκάθαρα πως ακόμα και το πιο αμυδρό μόριο της ύπαρξης μας, επεκτείνεται πολύ πιο πέρα από τους ανθρώπους που γνωρίζουμε. Αν επίσης εμείς το επιδιώκαμε, θα φροντίζαμε όχι μόνον οι πράξεις μας, αλλά και τα λόγια μας να διανθίζονται από χάρη, ομορφιά και εναρμόνιση με τις πεποιθήσεις εκείνων που μας περιβάλλουν. Θα δεχόμασταν – χωρίς να είναι ποτέ απαραίτητο εμείς να τις εντάξουμε στην ζωή μας – τις δικές τους ιδέες, τις αντιλήψεις, τις αξίες και τις αρχές τους, χωρίς να θυμώνουμε, να τους αποστρεφόμαστε, να τους θεωρούμε εχθρούς μας, και ακόμα χειρότερα, υπαίτιους για την κατάντια μας.

Θα αντιλαμβανόμασταν ότι συγγενείς και φίλοι λειτουργούν ως αγωγοί που μεταφέρουν προς εμάς τις σκέψεις και τις επιρροές εκατοντάδων ή και χιλιάδων άλλων και προς εμάς άγνωστων ανθρώπων. Από αστρολογικής σκοπιάς, είναι οι επιρροές του Πλούτωνα οι οποίες λειτουργούν σαν ένα είδος αλυσιδωτής αντίδρασης εξαιτίας της οποίας ο καθένας από εμάς επηρεάζεται από γεγονότα στα οποία όχι μόνο δεν συμμετείχαμε αλλά και από ανθρώπους που εμείς οι ίδιοι δεν γνωρίσαμε ποτέ. Πάραυτα όμως, είμαστε πάντα εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για το πώς θα αντιδράσουμε. Καλά ή κακά. Προσέξτε! Εμείς! Αυτό γιατί κανένας πλανήτης, ή ζώδιο δεν είναι υπεύθυνο για τις πράξεις μας!

Είναι δε επίσης προφανές, ότι στις επιρροές του Πλούτωνα οφείλεται εξίσου η εξάπλωση της χαράς ή της απόλυτης δυστυχίας. Η αναζήτηση αλλά και το είδος ερωτικών συντρόφων που έλκουμε ή αντίθετα αποστρέφουμε από κοντά μας. Η προάσπιση της υγείας. Η λειτουργία της κοινωνίας. Ο αγώνας για ισότητα και δημοκρατία. Ο Πλούτωνας μεγεθύνει οτιδήποτε και εάν είναι αυτό το οποίο τροφοδοτείται είτε ακούσια είτε εκούσια. Η ισχυρή επίδραση του Πλούτωνα στο προσωπικό ωροσκόπιο κάθε ατόμου και στους τρόπους της ατομικής του συμπεριφοράς φανερώνει πως κανείς μας δεν μπορεί να ελέγξει απόλυτα τις επιλογές του. Μπορεί αντιθέτως όμως να επιλέξει την ποιότητα, το είδος, το ήθος και το εύρος της αντίδρασης του.

Τόσο η ατομική μας δράση, όσο όμως και διαπροσωπική επιρροή όσο και η σύνδεση μας με άλλους εγείρει μέσα μας πάντα μα πάντα διάφορα ηθικά ζητήματα. Είναι εξαιτίας αυτών των ηθικών ζητημάτων που επηρεάζεται η αντίληψη μας περί της Ελεύθερης Βούλησης.

Τι εννοώ; Διαμέσου της επιρροής του πλανήτη Πλούτωνα, αντιλαμβανόμαστε πως η γενετική μας δομή δεν εξαρτάται απλώς και μόνο από τους γονείς μας, αλλά και από δύο διαφορετικές μορφές ανισότητας στην κοινωνία. Την Ανισότητα Κατάστασης και την Ανισότητα Θέσης.

Οτιδήποτε γύρω μας λειτούργησε απλώς ως ένας μικρός κρίκος σε μία αλυσίδα της οποίας είμαστε μέρος της, και είναι αυτός ο οποίος συνθέτει και τη συλλογική συμπεριφορά των επιλογών και των πράξεων μας. Υπό την επιρροή του αναδεύονται μέσα μας, τα αβυσσαλέα βάθη του ασυνειδήτου. Αναμοχλεύονται τα γενετικά δομικά στοιχεία της ανθρώπινης ψυχής μας. Κανενός άλλου πλανήτη η επιρροή δεν δύναται να επηρεάσει τα κατώτατα στρώματα της ψυχής ή αντίθετα, τα ανώτατα ύψη της ανθρώπινης συνείδησης όσο αυτού.

Πρωτοστάτης του απόλυτου Αγαθού και Αβλαβούς, ή του απόλυτου Σύφλογου και Στυγνού, υπό την επήρεια του Πλούτωνα όντας, υποδαυλίζονται αργά – αργά και πάντα αόρατα της ψυχής μας τα βάθη. Κλυδωνίζονται ολόκληρα συστήματα ήθους, ηθών και αξιών. Το πέρασμα του δίνει νέα διάσταση στις ιδιότητες εκείνου του ζωδίου μέσα από το οποίο περνά. Υπό την επήρεια του, αλλάζουν οι δυνάμεις που ελέγχουν τις σχέσεις μας με τους άλλους, καθώς και οτιδήποτε διαμορφώνει τον κόσμο γύρω μας.

Η επιρροή του Πλούτωνα συμβολίζει την μεταμόρφωση, την μετάλλαξη, την αναγέννηση και την αλλαγή. Ακριβώς όπως το σκληρό και αμείλικτο πρόσωπο της φύσης, που προκειμένου να προχωρήσει μπροστά, εξαφανίζει βίαια και βάναυσα χωρίς συναισθηματισμούς οτιδήποτε βρίσκεται στο δρόμο της και εμποδίζει την επιβίωσή της, έτσι ακριβώς και ο άνθρωπος, παραμερίζει ενστικτωδώς, θανατώνει, καταλύει, μάχεται, και προσπαθεί με νύχια και με δόντια να εξουσιάσει ή αν θέλετε φτάνοντας στα άδυτα της ψυχής του, να κατακτήσει και να κυριαρχήσει τους γύρω του!

Τότε συγχρόνως όμως, αρχίζει και καταλαβαίνει, αφομοιώνει, διδάσκεται, από τα λάθη, τις παραλείψεις, το καθετί ανάρμοστο που είτε πλήγωσε τον ίδιον, ή τους άλλους, μέσα από πολύ πόνο και οδύνη. Υπό την επιρροή του ο άνθρωπος προχωρά εν ολίγοις παρακάτω μόνον και εφόσον έχει κατανοήσει τις ενέργειες, τις δυνάμεις, τα θέλω, τις πεποιθήσεις, τις απαιτήσεις, τις χειραγωγήσεις, τις συναισθηματικές εμπλοκές, τις ανοικτίρμονες συμπεριφορές τις δικές του και των άλλων.

Ας σκεφτούμε μόνο, πως όπως ο θάνατος για τη φύση δεν συνιστά τον πραγματικά το θάνατο της, αλλά την ημερομηνία της οριστικής λήξης σε αυτό που ήταν και σε αυτό που μέλλει να γίνει. Κατά το ίδιο τρόπο, ο ανθρώπινος θάνατος συνιστά την ημερομηνία λήξης για οτιδήποτε πρέπει να αποχαιρετίσουμε οριστικά και αμετάκλητα και ξεκινώντας και πάλι από την αρχή να αρθεί η εσωτερική μας αναγέννηση.

Με λίγα λόγια η επιρροή του Πλούτωνα συμβολίζει όλες εκείνες τις αλλαγές που όχι μόνο είναι μοιραίο να συμβούν, αλλά απολύτως αναγκαίο να επέλθουν. Με τις αλλαγές αυτές, ξεριζώνονται τα καρκινώματα που αποτελούν την έσχατη τροχοπέδη στην ατομική και διαπροσωπική μας ζωή.

Από την μία επομένως, ο Πλούτωνας επιδρά στην έμφυτη ανθρώπινη εξερευνητική διαδικασία του νου. Εκείνα δηλαδή τα ιδιαίτερα μονοπάτια της ανθρώπινης νόησης που μας οδηγούν στην επανεξέταση, την αναθεώρηση, την ανασκόπηση και την αναψηλάφηση όλων εκείνων των ψυχικών ερεθισμών που μας δημιουργούν

• Οργή
• Θυμό
• Μανία
• Έξαψη
• Παραφορά
• Εσωτερικό Αναβρασμό
• Φθόνο
• Ζήλεια
• Εμπάθεια
• Κακοδαιμονία
• Μιζέρια
• Αθλιότητα
• Περιφρόνηση
• Καρμιριά
• Τραγικότητα
• Όλεθρο
• Σήψη
• Φαρισαϊσμό
• Τιμωρία
• Εσωτερική δυσκαμψία

Σε αυτού όμως του πλανήτη τις επιρροές, οφείλονται επίσης

• οι Ψυχικές και οι Ηθικές Απολαβές
• Ο Μετριασμός
• Η Καταπράυνση
• Η Συγκράτηση
• Η Επανάκτηση της Ελπίδας
• Η Εδραίωση της Υλικής, της Ηθικής και της Ψυχικής Αταραξίας και Ικανοποίησης.

Επομένως στην δική του επίδραση οφείλονται αφενός οι δυνατότητες Καταβύθισης, αφετέρου της Ανάδυσης και της Πνευματικής Ευμάρειας, της Αειμακάριστης Κατανόησης και Προσήνειας τόσο για τα καλά όσο όμως και για τα μύρια όσα κακά του πεπρωμένου μας και του ριζικού μας. Εκείνου δηλαδή του αναπόφευκτου για την ζωή κάθε ανθρώπου αόρατου ιστού της πολύπλοκης, συνάμα υπέροχης αλλά συχνά σκοτεινής πλευράς της αλληλεπίδρασης μας σε κάθε είδους κοινωνική, συναισθηματική, αισθητηριακή διαταραχή και δυσλειτουργία. Στην δική του επίδραση οφείλονται τα ψυχικά και συναισθηματικά πλήγματα. Όλοι και όλα που αποτελούν φορείς συλλογικών ταυτοτήτων που άλλοτε οδηγεί τα μέλη τους, να ενυπάρχουν αρμονικά, ενώ άλλοτε να αλληλοσπαράζονται.

• Φόβοι
• Έχθρες
• Μνησικακίες
• Εγκληματικές Ενέργειες
• Ολέθριοι Πόλεμοι
• Ολέθρια Ατυχήματα

Υπό την επίδραση του Πλούτωνα ο άνθρωπος στήνει Ίντριγκες. Δρα, επιτίθεται αντιστέκεται με και προς τις Σκιώδεις Πλευρές της Ψυχής του. Δρα, επιτίθεται αντιστέκεται με και προς τις Σκιώδεις Πλευρές της Ψυχής των άλλων. Υπό την επιρροή του Πλούτωνα και πάλι ο άνθρωπος, επιφέρει σε άλλους ή δέχεται ο ίδιος από άλλους κάθε είδους δικαιολογημένο ή αδικαιολόγητο

• Ηθικό Πλήγμα
• Μοιραία Συμφορά
• ¶λωση, από συσσωρευμένα Ψυχικά Μιάσματα και Απωθημένα
• Μη αναστρέψιμη βλάβη
• Μηχανορραφία
• Μονομανία
• Καταπιεσμένη Εχθρότητα
• Εκδικητικότητα

Ακόμα υπό την δική του επίδραση, ο άνθρωπος, ζει – και δη μακροχρόνια, το μαρτυρολόγιο γενετικών και γενεαλογικών

• Παθών
• Παθημάτων
• Ανελέητων Εσωτερικών Παραδαρμών
• Ψυχικών Τραυματικών Εμπειριών
• Φθορών

η απαρχή των οποίων πηγάζει με το από καταβολής κόσμου λυσσώδες προαιώνιο ανθρώπινο πάθος για Επιβολή, Επιβουλή, Εξουσία, Κυριαρχία. Ως το Απόλυτο Θείο ή ως το Απόλυτο Δαιμονικό, υπό την επιρροή του Πλούτωνα η ανθρωπότητα εκφράζει την διπολική της φύση και το αναπότρεπτο της δυικής φύσης της μοίρας και του πεπρωμένου της. Βάση της επιρροής του Πλούτωνα όμως, ακριβώς όπως και λόγω της επιρροής κάθε άλλου πλανήτη που αποτελεί ένα μέρος της συνολικής σύνθεσης κάθε ατομικού ωροσκοπίου, μπορούμε να εξηγήσουμε πότε, γιατί, για ποιους λόγους ή αιτίες, καταβαραθρώνεται η ψυχή μας.

Διαβάστε επίσης το 2ο μέρος του άρθρου: Ο Πλούτωνας υπό το φως της Μεταμοντέρνας Αστρολογίας (2)

[doukas]

Πάντα μια πιο κοινωνιολογική (ας μου επιτραπεί η λέξη) προσέγγιση των ζωδίων. Ωφέλιμη από πολλές πλευρές.

[katiakiss]

Χρυσάνθη χάρηκα που διάλεξες τον Πλούτωνα για θέμα του άρθρου σου. Θα περιμένω το δεύτερο μέρος του για να έχω μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα της προσέγγισης του εν λόγω πλανήτη που φαίνεται να ταλαιπωρεί πολλούς από εμάς ή τουλάχιστον για όσους αποτελεί ένα ισχυρό στοιχείο του χάρτη τους.

Για τον Ποσειδώνα, το να μην μπορεί να ερμηνευτεί η λειτουργία του εύκολα, είναι σχεδόν συνυφασμένο με την ίδια του την φύση και την επιθυμία να παραμείνει ασαφής, ως μέρος του μηχανισμού της ισορροπίας της ψυχικής μας ζωής . Για τον Πλούτωνα όμως, είναι άξιο απορίας πως η σε βάθος προσέγγισή του παραμένει ένα τεράστιο κεφάλαιο πολλαπλών προεκτάσεων και ποικίλων προσεγγίσεων.
Πραγματικά φαντάζει ανεξάντλητη η ερμηνεία του ρόλου του και της επιρροής του. Θα ήθελα να καταθέσω την σκέψη που γεννήθηκε μέσα μου διαβάζοντας το άρθρο, μια και διάγω περίοδο που η επιρροή του έχει το τιμόνι του χάρτη μου και ως εκ τούτου η φύση του με έχει απασχολήσει σχεδόν μονοπωλώντας το ενδιαφέρον μου.

Έχω την γνώμη ότι ο Πλανήτης αυτός, της σφοδρότητας και της οριστικής μετάλλαξης, έχει τον τρόπο να βιώνεται με εντελώς διαφορετικό τρόπο από τον κάθε άνθρωπο. Όχι ότι αυτό δεν συμβαίνει με όλους τους πλανήτες, αλλά δίνω μια έμφαση στο «εντελώς διαφορετικό» . Με δεδομένο ότι ο πλανήτης « ξεκλειδώνει» υπόγεια του άβατου της ψυχικής μας ζωής, η αντίληψη για τον πλανήτη είναι άμεσα συνυφασμένη με το τι υπάρχει θαμμένο σε αυτά τα υπόγεια. Αλίμονο σε εκείνους που δοκιμάζουν την δυσμενή επιρροή του χωρίς να έχουν εκπαιδευτεί να την αντιμετωπίζουν με κάποια γενέθλια όψη του στους χάρτες τους. Έχω μιλήσει με ανθρώπους αυτής της εμπειρίας και οι ομολογίες τους ήταν σπαρακτικές.

Οι άνθρωποι είμαστε όντα της ασφάλειας και η διάλυση όλων των ήδη δεδομένων στην ζωή μας -κατάσταση που σηματοδοτεί ο Πλούτωνας- υπάρχει η ανάγκη να χρησιμοποιήσουμε όλα μας τα αποθέματα και διαθέσιμους ψυχικούς πόρους, ακόμα και εκείνους που η μη αναγκαιότητά τους, τους κρατούσε σε αδράνεια. Έχοντας συνηθίσει σε συγκεκριμένους τρόπους αντίδρασης, δράσης και συναισθηματικής ανταπόκρισης, οι μέχρι πρότινος ανενεργές πλευρές μας, μας φέρνουν αντιμέτωπους με μία πλευρά που σχεδόν δεν αναγνωρίζουμε ή που ασυνείδητα επιθυμούσαμε να παραμένουν ανενεργές. Η αποδοχή και η συμφιλίωση με τις αθέατες σε εμάς πλευρές μας, ποιος είπε ότι είναι μια εύκολη υπόθεση;

Το να μην ΣΕ αναγνωρίζεις, είναι μια κατάσταση εντελώς κόντρα στην ασφάλεια που επιθυμεί η ανθρώπινη φύση. Πολύ περισσότερο το να έρχεσαι αντιμέτωπος με έναν εαυτό που δεν ήξερες (ή δεν ήθελες να ξέρεις - απωθούσες) ότι υπάρχει. Συνήθως μια πλευρά που στην ουσία φοβόσουν (Πλούτωνας) να αποδεχτείς την σφοδρότητά της. Είτε για το καλό, είτε για το κακό. Στην ακραία μορφή της, είναι εκείνη η αποθήκη σφοδρών και ανεξέλεγκτων συναισθημάτων που οπλίζει το χέρι ενός εν βρασμό ψυχής δολοφόνου, κάνοντας την γειτονιά να ομολογεί στις τηλεοπτικές κάμερες ότι με καμία δύναμη δεν το περίμεναν από έναν τόσο φιλήσυχο άνθρωπο.

Στην πιο απλή μορφή της, είναι η στιγμή που αποδέχεσαι την ανατροπή κάποιας θεμελιώδους αρχής, έτσι όπως μας την έμαθε ο επίκτητος πολιτισμός μας. Για παράδειγμα, να αποδεχτείς ότι έχεις περάσει την μισή σου ζωή μισώντας και όχι αγαπόντας τον αδελφό σου. Ότι αυτό είναι αποτέλεσμα του τρόπου που σας μεγάλωσαν και η απειλή που ένιωθες από την ύπαρξή του δημιουργούσε μοτίβα συμπεριφορών που καθήλωναν την ζωή σου. Αυτό το κοινωνικά ανείπωτο συναίσθημα σε κρατούσε δέσμιο για χρόνια και η στιγμή της σκληρής συνειδητοποίησης , είναι ταυτόχρονα και η στιγμή της θεραπείας. Γίνεσαι σοφότερος για τον εαυτό σου και διορατικότερος \διεισδυτικότερος με τους άλλους, αφού πια γνωρίζεις ότι στην ανθρώπινη φύση όλα τα συναισθήματα είναι πιθανά , ασχέτως πολυπλοκότητας και κοινωνικών ταμπού. Τόσο βαθιά, τόσα σφοδρά, τόσο επίπονα, τόσο αμετάκλητα και ταυτόχρονα τόσο απλά.

Είμαι πανέτοιμη για το ΒΆ μέρος!

ΥΓ: Αν και εμείς οι δύο έχουμε εξαντλήσει σχεδόν τον Πλούτωνα σε 12ωρες και πλέον συζητήσεις!

[Atrapos]

Καλησπέρα Χρυσάνθη

Για να πω την αλήθεια το πρώτο μέρος του άρθρου μου δημιούργησε αρκετές απορίες. Καταρχήν ο όρος «μεταμοντέρνα αστρολογία» δεν μου λέει κάτι και νομίζω δεν δίνεται κάποια ερμηνεία στο κείμενο.

Ύστερα, το άρθρο ξεκινάει με ενθαρρυντικές φράσεις όπως
«Είναι όμως μωρία να μιλάμε και ακόμα να πιστεύουμε πως για όλα τα κακά της μοίρας μας φταίνε οι πλανήτες»

ακολουθεί κατακεραύνωση της σύγχρονης αστρολογίας που πρέπει
«να ξεφύγει από την αποχαύνωση τον αποπροσανατολισμό, και την αποσύνθεση στην οποία έχει κατρακυλήσει»

συνεχίζει αναφέροντας ότι
«είμαστε πάντα εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για το πώς θα αντιδράσουμε»

και καταλήγει ότι
«Είναι δε επίσης προφανές, ότι στις επιρροές του Πλούτωνα οφείλεται…..» και ακολουθούν λίστες στην κυριολεξία με «όλα τα κακά της μοίρας μας».

Καταλαβαίνω ότι δεν συμφωνείς με την ας πούμε «μοιρολατρική» αστρολογία περασμένων αιώνων αλλά αν όλα αυτά τα δεινά που αναφέρεις τα θεωρήσουμε επίδραση του Πλούτωνα (όπως αναφέρονται στο άρθρο) δεν ξέρω πόσο έχουμε προχωρήσει από την εποχή εκείνη.

Ίσως στο δεύτερο μέρος θα ήταν χρήσιμη μια αναφορά στο πως μπορούμε (αν μπορούμε) να χειριστούμε αυτές τις επιδράσεις του Πλούτωνα ώστε να έχουν νόημα τα αναφερόμενα περί προσωπικής ευθύνης.

[katiakiss]

θα ήταν χρήσιμη μια αναφορά στο πως μπορούμε (αν μπορούμε) να χειριστούμε αυτές τις επιδράσεις του Πλούτωνα ώστε να έχουν νόημα τα αναφερόμενα περί προσωπικής ευθύνης.

Σε αυτή την διερώτηση διαισθάνομαι την πεποίθηση ότι ο Πλούτωνας διέπεται από το χαρακτηριστικό του «μοιραίου» . Προσωπικά , άσχετα με την όποια ψυχολογική επίδραση πιστεύω ότι ασκεί ο πλανήτης, τείνω να αποδεχτώ το στοιχείο του «μοιραίου», σε κάποιο επίπεδο.

Σε πολλές περιπτώσεις η παρουσία του σηματοδοτεί την συμπαντική απόφαση να περάσουμε από καταστάσεις έξω από την σφαίρα της επιρροής της βούλησής μας. Και ίσως να είναι εκείνες οι φάσεις ζωής που ανακαλύπτουμε πλευρές του εαυτού μας, πέρα από τα όριά μας. Με την λογική του «ότι δεν μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς» . Για παράδειγμα, η δύναμη που βρίσκουμε να ξεπεράσουμε την απόλυα ενός πολύ αγαπημένου προσώπου. Ή η δύναμη να συνεχίσουμε τον αγώνα μας στην ζωή, μετά από μία βαρύτατη ασθένεια.

Λογικά, θα πρέπει να υπάρχει ένας πλανήτης που η επιρροή του να σηματοδοτεί τον καθοριστικά αστάθμητο παράγοντα. Υπό αυτήν την οπτική γωνία, θα το απέδιδα στον Πλούτωνα, περισσότερο από κάθε άλλο πλανήτη.

Ίσως να ήταν γόνιμο να διατύπωνες ποια είναι η άποψή σου σχετικά με το «μοιραίο» στοιχείο του πλανήτη.

[παλίρροια]

:nuts:Απο τους πολύ σημαντικούς "δείκτες" σε ένα ωροσκόπιο ο συγκεκριμένος πλανήτης!!
Περιμένω το δεύτερο μέρος....και σε ευχαριστούμε πολύ!

[Atrapos]

Ίσως να ήταν γόνιμο να διατύπωνες ποια είναι η άποψή σου σχετικά με το «μοιραίο» στοιχείο του πλανήτη.

Δεν ξέρω αν η προτροπή απευθύνεται σε 'μένα ή στη Χρυσάνθη αλλά μιας και ξεκινάς με παράθεση από το δικό μου ποστ, να πω μια σύντομη γνώμη.

Πιστεύω ότι και οι 3 εξωκρόνιοι πλανήτες (ο καθένας στην ειδικότητά του) σχετίζονται με καταστάσεις που μας ξεπερνάνε και συνήθως βαφτίζουμε «μοιραίες». Η Χρυσάνθη έχει δίκιο όταν γράφει ότι «είμαστε πάντα εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για το πώς θα αντιδράσουμε» και για να το προχωρήσω πιο πολύ ουσιαστικά το μόνο για το οποίο είμαστε υπεύθυνοι είναι η αντίδραση μας. Το πρόβλημα είναι ότι συχνά κρίνουμε τα γεγονότα με βάση εξωτερικά στοιχεία: κάποια απώλεια, την αποδοκιμασία του κόσμου, ένα απρόσμενο κέρδος κλπ. Όσο όμως κρίνουμε με βάση τα εξωτερικά στοιχεία και τα αποτελέσματα των δράσεων (δικών μας ή άλλων) τότε συνεχώς θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με «μοιραία» γεγονότα.

Αν όμως κατανοήσουμε ότι τα πάντα πρέπει να κρίνονται με βάση την αντίδρασή μας και μόνο αυτή, τότε νομίζω ανεβαίνουμε επίπεδο και μπορούμε να μιλάμε σε άλλη βάση. Τότε και η επίδραση των «κακεργετών» μπορεί να ειδωθεί από άλλη οπτική γωνία.

[katiakiss]

Δεν ξέρω αν η προτροπή απευθύνεται σε 'μένα ή στη Χρυσάνθη αλλά μιας και ξεκινάς με παράθεση από το δικό μου ποστ, να πω μια σύντομη γνώμη.

Πιστεύω ότι και οι 3 εξωκρόνιοι πλανήτες (ο καθένας στην ειδικότητά του) σχετίζονται με καταστάσεις που μας ξεπερνάνε και συνήθως βαφτίζουμε «μοιραίες». Η Χρυσάνθη έχει δίκιο όταν γράφει ότι «είμαστε πάντα εμείς οι ίδιοι υπεύθυνοι για το πώς θα αντιδράσουμε» και για να το προχωρήσω πιο πολύ ουσιαστικά το μόνο για το οποίο είμαστε υπεύθυνοι είναι η αντίδραση μας. Το πρόβλημα είναι ότι συχνά κρίνουμε τα γεγονότα με βάση εξωτερικά στοιχεία: κάποια απώλεια, την αποδοκιμασία του κόσμου, ένα απρόσμενο κέρδος κλπ. Όσο όμως κρίνουμε με βάση τα εξωτερικά στοιχεία και τα αποτελέσματα των δράσεων (δικών μας ή άλλων) τότε συνεχώς θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με «μοιραία» γεγονότα.

Αν όμως κατανοήσουμε ότι τα πάντα πρέπει να κρίνονται με βάση την αντίδρασή μας και μόνο αυτή, τότε νομίζω ανεβαίνουμε επίπεδο και μπορούμε να μιλάμε σε άλλη βάση. Τότε και η επίδραση των «κακεργετών» μπορεί να ειδωθεί από άλλη οπτική γωνία.

Δεν θα διαφωνήσω στο σύνολο της τοποθέτησής σου, αν και –πρωτοφανώς- δεν υπήρξες τόσο δωρικός και σαφής, όσο με έχεις συνηθίσει.

Δεν μου ήταν ξεκάθαρος ο συνειρμός σου σε σχέση με τι θεωρούμε οι άνθρωποι «μοιραία» γεγονότα και πως από αυτά κρίνουμε την έννοια του «μοιραίου». (εκτός κι αν εγώ δεν κατάλαβα)

Λες:

και για να το προχωρήσω πιο πολύ ουσιαστικά το μόνο για το οποίο είμαστε υπεύθυνοι είναι η αντίδραση μας.

¶ρα, κατά την άποψή σου, σαφώς και υφίσταται η έννοια του «μοιραίου». Γιατί για μένα, όσο κι αν είμαστε υπεύθυνοι για τον τρόπο που θα αντιδράσουμε, αυτό που στην ουσία αλλάζει την ζωή μας, είναι το ίδιο το «μοιραίο» γεγονός , ενώ η αντίδρασή μας, απλώς την έκταση που θα το αφήσουμε να πάρει και την μετέπειτα τροπή. Εν ολίγοις, θα το αφήσουμε να μας πάρει από κάτω ή θα αντιδράσουμε δυναμικά; Θα σταθούμε δυνατοί ή θα φανούμε ανίσχυροι;

Γράφοντας αυτό….

Το πρόβλημα είναι ότι συχνά κρίνουμε τα γεγονότα με βάση εξωτερικά στοιχεία: κάποια απώλεια, την αποδοκιμασία του κόσμου, ένα απρόσμενο κέρδος κλπ. Όσο όμως κρίνουμε με βάση τα εξωτερικά στοιχεία και τα αποτελέσματα των δράσεων (δικών μας ή άλλων) τότε συνεχώς θα ερχόμαστε αντιμέτωποι με «μοιραία» γεγονότα.

….Πραγματικά με μπέρδεψες. Αν και το θέμα μας είναι ο Πλούτωνας και η ερώτηση ήταν πόσο πιστεύεις ότι δικαίως του αποδίδεται η έννοια του «Μοιραίου» πλανήτη, αφού το ανοίξαμε και μίλησες για «μοιραίο» στοιχείο σε όλους τους εξωκρόνιους, ακλουθώ. Όμως, αν δεν κρίνουμε με βάση εξωτερικά στοιχεία και αποτελέσματα δράσεων, τότε με ποιο τρόπο θα κρίνουμε, ως παρατηρητές, αυτό που συμβαίνει στην ζωή ενός ανθρώπου; Ιδιαίτερα όταν οι άνθρωποι -όπως φαντάζομαι ότι θα έχεις διαπιστώσει και μόνος σου- τις περισσότερες φορές, πραγματικά αδυνατούν να περιγράψουν αυτό τους συμβαίνει. Ελάχιστοι άνθρωποι έχουν μία αξιοπρεπή επαφή με τον εσωτερικό τους κόσμο ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στο ύψος περιγραφής λεπτομερειών που υπάρχει η δυνατότητα να αντιστοιχιστούν αστρολογικά με ιδιότητες του ενός ή του άλλου πλανήτη, βοηθώντας έτσι στην αποσαφήνιση.

Ανεξάρτητα από την όποια αντίδραση, το γεγονός παραμένει γεγονός.

Υποθετικά μιλώντας, υπό την δυσμενή επιρροή εξωκρόνιων πλανητών που σηματοδοτούν την στιγμή της δυσκολίας, ο Χ εργάζεται κάπου και λόγω της κρίσης η εταιρία κλείνει και ο Χ βρίσκεται άνεργος και χρεωμένος. Το 18χρονο παιδί του περνάει σε πανεπιστήμιο της επαρχίας και δεν υπάρχει η οικονομική δυνατότητα να το στείλει για τις σπουδές του. Η οικονομική δυσπραγία δημιουργεί γκρίνια και δυσαρέσκεια μέσα στον γάμο του και αμέσως, αμέσως η ατυχής στιγμή στα επαγγελματικά του, επηρεάζει τον γάμο του, αλλά και το μέλλον του παιδιού του. Ο Χ δεν βρίσκει δουλειά και αυτό καταστρέφει την ψυχική του ισορροπία. Ο ίδιος λέει ότι δεν θυμάται χειρότερη περίοδο στην ζωή του. Κλείνεται στο σπίτι και περνά θλίψη.
Ποιο είναι το «μοιραίο» εδώ, αν όχι η συντονισμένη επίθεση των εξωκρόνιων πλανητών στα παρορμητικά, που επηρεάζουν δυσμενώς ζωτικά σημεία του χάρτη του;
Πως θα κρίνω ένα τέτοιο γεγονός αν όχι από το ίδιο το γεγονός της αναπάντεχης απόλυσης μετά από 20 χρόνια;
Η αντίδραση του Χ μου φαίνεται απολύτως φυσιολογική και δεν επηρεάζει σε τίποτα την κρίση μου για το αν αυτή η εποχή ήταν «μοιραία» στην ζωή του ή όχι. Από την στιγμή που δεν μπορούσε να κάνει τίποτα για αυτό που επρόκειτο να του συμβεί, ήταν πράγματι «μοιραίο».
Η αντίδρασή του σε όλο αυτό, την δεδομένη στιγμή, είναι θέμα γενέθλιας προδιάθεσης, προόδων και διελεύσεων.

ΥΓ: Τα σέβη μου atrapotate και καλό ΣΚ! :bigsmile:

[Atrapos]

Νομίζω είναι κάπως άκομψο να αναλωνόμαστε σε μακροσκελείς τοποθετήσεις στο άρθρο κάποιου άλλου, που ακόμα δείχνει υπομονή και δεν μας έχει «πετάξει έξω». Θα προσπαθήσω λοιπόν να είμαι όσο πιο συνοπτικός και σαφής μπορώ.

Όπως έγραψα, συνδέω τη δράση των εξωκρόνιων με γεγονότα που μας ξεπερνάνε, είναι πέρα από τον έλεγχο μας, και για το λόγο αυτό τα χαρακτηρίζουμε μοιραία. Όπως πχ το να κλείσει η εταιρία που δουλεύουμε λόγω οικονομικής κρίσης. Αυτό είναι ένα γεγονός και η ανάλυση του στο χάρτη μας μπορεί να μας δείξει πιθανές επιπτώσεις, εκτός από το προφανές της ανεργίας, αλλά και δυνατότητες χειρισμού. Ως εδώ καλά.

Αυτό που προσπάθησα να πω στη συνέχεια είναι ότι για ένα τέτοιο γεγονός δεν είμαστε υπεύθυνοι αλλά για το πώς θα το δεχτούμε και τι θα κάνουμε από εκεί και ύστερα είμαστε. Χιλιάδες άνθρωποι απολύονται αλλά δεν έχουν όλοι την ίδια κατάληξη: να καταστραφεί η ψυχική τους ισορροπία. Και η διαφορά δεν νομίζω ότι βρίσκεται πάντα στο γενέθλιο χάρτη. Αν βρισκόταν πάντα εκεί θα πρέπει να δεχτούμε ότι είμαστε δέσμιοι του χάρτη μας και πλέον το καθετί που γίνεται στη ζωή μας είναι «μοιραίο». Αλλά τότε πάει περίπατο η προσωπική ευθύνη.

Νομίζω λοιπόν ότι ο χάρτης μάς λέει τον τρόπο που θα αντιδράσουμε σΆ ένα γεγονός, δηλαδή η μορφή δράσης που μας έρχεται αυτόματα, που είναι το φυσικό μας. Δεν σημαίνει όμως ότι είμαστε πάντα καταδικασμένοι να δράσουμε έτσι. Ουσιαστικά αυτή είναι η διαφορά της αυτόματης αντίδρασης από τη συνειδητή δράση και η διάφορα του ανθρώπου που λειτουργεί πάντα με το ένστικτο (όσο γοητευτικό κι αν μας φαίνεται αυτό συνήθως) από τον άνθρωπο που έχει δουλέψει με τον εαυτό και μπορεί να ελέγχει τις δράσεις και αντιδράσεις του. Το θέμα είναι ότι συνήθως οι άνθρωποι δεν εξελισσόμαστε και εξακολουθούμε να δρούμε με τον ίδιο τρόπο (ουσιαστικά να αντιδρούμε), δικαιολογώντας το μάλιστα με το αυτάρεσκο «αυτός είμαι και σε όποιον αρέσω».

Τέλος ήθελα να πω ότι το σημαντικό είναι να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας και αυτό εξαρτάται όχι από τα γεγονότα που είναι έξω από τον έλεγχο μας και που πάντα θα συμβαίνουν αλλά από τις δικές μας δράσεις και αντιδράσεις. Το ότι η ζωή μας αλλάζει εξαιτίας του γεγονότος είναι αλήθεια αλλά το θέμα είναι ο φόβος απέναντι στην αλλαγή. Όταν χάνουμε τη σίγουρη δουλειά με το σταθερό εισόδημα και καταλήγουμε να διαλύσουμε την οικογένεια μας και την ψυχική μας ισορροπία απλά δείχνει ότι και τα δυο στηριζόταν σε λάθος βάσεις. Αν ζητάμε ασφάλεια σε πράγματα που είναι πέρα από τον έλεγχο μας, τότε «μοιραία» κάποια στιγμή θα έρθουμε αντιμέτωποι με τις λάθος επιλογές μας. Έτσι λοιπόν στα παράδειγμα που αναφέρεις υπάρχει ένα μοιραίο γεγονός (το κλείσιμο της εταιρίας), υπάρχει όμως και μια οικογένεια που είχε στηθεί στη λάθος υπόθεση ότι πάντα θα υπάρχει ένα σταθερό εισόδημα. Το ότι σήμερα θεωρούμε αυτονόητο ότι πρέπει να έχουμε ένα σωρό καταναλωτικά αγαθά για να είμαστε ψυχικά ισορροπημένοι είναι πρόβλημά μας που συχνά καλούμαστε να το αντιμετωπίσουμε. Το ότι σήμερα εξαρτάμε το εισόδημα μας από την πορεία της τάδε απρόσωπης εταιρίας είναι ένα πρόβλημα που επίσης θα κλιθούμε να αντιμετωπίσουμε. Ο άνθρωπος πρέπει να μάθει να προσαρμόζεται και όπως είχα διαβάσει κάπου να αναζητά την ασφάλεια στην αλλαγή.

Παρά την υπόσχεση να είμαι συνοπτικός τελικά δεν τα κατάφερα. Ελπίζω τουλάχιστον να είμαι κατανοητός.

[katiakiss]

Δημήτρη, για να μην μακρηγορήσω στο άρθρο που η Χρυσάνθη είχε την καλοσύνη να μας γράψει και να μας φιλοξενεί και επειδή στο θέμα της ευθύνης των πράξεων συμφωνούσαμε από την αρχή, θα θέσω μόνο μερικά ερωτήματα ρητορικής φύσης.

Ξέρουμε πολλούς ανθρώπους, στην σύγχρονη κοινωνία, στην πραγματική ζωή, που δεν βασίζουν την ευτυχία τους σε ένα ικανοποιητικό βιοτικό επίπεδο;

Ξέρουμε πολλούς ανθρώπους, με οικογένεια, που μετά από ένα τεράστιο χρονικό διάστημα χωρίς δουλειά έχουν την δύναμη να μην χάσουν την ψυχική τους ισορροπία;

Το ότι είμαστε μία καταναλωτική κοινωνία, εδώ και πολλές δεκαετίες αποπροσανατολισμένοι από τον ορίζοντα της ουσίας σε όλα τα επίπεδα, είναι από μόνο του ένα σχεδόν ανεξάντλητο κεφάλαιο.

Τα όρια του μοιραίου και της προσωπικής βούλησης, δεν θα ισχυριστώ ότι μου είναι ακόμα εντελώς ξεκάθαρα, παρότι το βάρος μου γέρνει πάντα προς την ορθολογιστική προσέγγιση.

Ήσουν απόλυτα κατανοητός.