Αστρολογία και η θεωρία του τέλους

[katiakiss]

Κάποιοι, συνδυάζοντας αυθαίρετα αβάσιμες υποψίες, πιστεύουν ότι οι Μάγιας οριοθετούν την στιγμή που κάποιο ανθρώπινο λάθος θα κοστίσει το τέλος του κόσμου ή την στιγμή που μετεωρίτες θα πέσουν στην γη, σαν θεία τιμωρία για την ύβρη που έχει διαπραχθεί. Τέτοιες αφελείς τοποθετήσεις, είναι απολύτως δικαιολογημένες, στο βαθμό που μπορεί να γίνει κατανοητό ότι δύο είναι οι κορυφαίες αρχές που καθορίζουν το ανθρώπινο είδος. Ο φόβος του θανάτου και η ανάγκη της επιβίωσης \ διαιώνισης του είδους.

Ακολουθούν απορίες και συζήτηση επί του άρθρου: Αστρολογία και η θεωρία του τέλους

[Κώστας]

Κάτια, να συμπληρώσω στο άρθρο σου ότι στα αρχαία χρόνια ο «φόβος του τέλους» και της «τελικής κρίσεως και τιμωρίας» που αναφέρεις συσχετίστηκε θεολογικά και αστρολογικά με τον «τελολογικό» πλανήτη Κρόνο, ο οποίος ήταν ο τελευταίος στη σειρά γνωστός πλανήτης. Ο Κρόνος-Χρόνος ήταν και ο φορέας του «Τέλους», μέσω του οποίου επέρχεται Νέμεσις και Δίκη στον κόσμο για να ξεκινήσουν όλα εξ’αρχής (οι Αιγύπτιοι ονόμαζαν τον Κρόνο «αστέρα της νεμέσεως», έχοντας αναγνωρίσει τις ανταποδοτικές του ιδιότητες). Υπήρχε επίσης η αστρολογική θεωρία στην αρχαιότητα πως όταν και οι επτά αρχαίοι πλανήτες συναντηθούν κάποτε στον Αιγόκερω θα επέλθει φοβερός κατακλυσμός που θα εξαφανίσει τα πάντα στη γη.

Στην εποχή μας, όπου και τα έσχατα των πλανητών της αστρολογίας μετατέθηκαν στον Πλούτωνα (μαζί με τους συμβολισμούς που φέρει το εν λόγω αρχέτυπο) έγινε εκείνος ο κατεξοχήν πλανήτης της μαζικής καταστροφής και αναγέννησης από τις στάχτες.

Ο Κρόνος πάντως δεν συσχετίστηκε μόνο με την τελική κρίση του κόσμου αλλά και με τη νέα αρχή ενός τέλειου κόσμου. Ο Πλάτωνας, στη θεωρία του περί των εποχών του Δία και του Κρόνου, αναφέρθηκε αρχικώς στην χρυσή εποχή του Κρόνου, εποχή ειρήνης και ευδαιμονίας, όπου οι άνθρωποι δεν μοχθούσαν για τίποτα και τα πάντα στη φύση γινόντουσαν «αυτόματα», καθώς και στην επόμενη εποχή του Δία, την οποία και διανύουμε τώρα, εποχή ανομοιογένειας και μεταβολών. Κάποια χρονική στιγμή, όμως, λέει ο φιλόσοφος, όταν θα αντιστραφεί εκ νέου η παγκόσμια κίνηση, θα επιστρέψουμε στην μακάρια εποχή του Κρόνου, η αρχή της οποίας όμως θα συνοδευτεί από μεγάλες φυσικές καταστροφές που θα λειτουργήσουν ως «εκκαθάριση» του παλαιού κόσμου.

Η παραπάνω θεωρία είναι πανομοιότυπη σε μεγάλο βαθμό με τον αντίστοιχο βιβλικό μύθο, τόσο στην αρχή (Γένεσις) όσο και στο τέλος της (Αποκάλυψη), αν και είναι δύσκολο να πούμε ποιός αντέγραψε ποιόν, η βιβλική παράδοση τον Πλάτωνα, ή ο Πλάτωνας την βιβλική παράδοση.

Εσχατολογικές θεωρίες πάντως υπήρχαν ανέκαθεν πολλές....

Για το αν θα συμβούν τόσο μεγάλες φυσικές καταστροφές είναι άγνωστο, και όπως λέει η Κάτια, δεν έχει νόημα να δίνουμε πίστη στις τερατώδεις περιγραφές της Αποκάλυψης, όμως η ουσία είναι ότι εάν συνεχίσουμε έτσι όπως πάμε η αυτοκαταστροφή του είδους μας είναι μάλλον βέβαιη.

Σε αυτό το σημείο να πούμε ότι κατά τον μεσαίωνα και λίγο πιο πίσω, στην Ευρώπη χρησιμοποιήθηκε ο γνωστός μας, από τον κινηματογράφο, Κριός, το πολεμικό εργαλείο που στην ουσία ήταν ένας τεράστιος κορμός δέντρου με τον οποίο χτυπούσαν τις πόρτες των κάστρων συντονισμένα, μέχρι αυτές να σπάσουν. Συνήθιζαν τα σκαλίζουν το κεφάλι του πολεμικού Κριού, φτιάχνοντάς του κέρατα, ή άλλα χαράγματα. Το σίγουρο είναι ότι στο μυαλό τους, με έναν υποσυνείδητο τρόπο, υπήρχε ο συμβολισμός του φαλού και όλος ο συνειρμός της παραβίασης της πόρτας του κάστρου.

Σε αυτό το σημείο που ομιλείς περί «συμβολικού φαλλού» και «πολιορκητικού κριού» μου δίνεις ωραία πάσα να γράψω περί του «καστροπορθητή» και «μπροσταρόκριου», όπως ονομάζεται από τον Όμηρο, Οδυσσέα, το ομηρικό αρχέτυπο του Κριού και ο κατεξοχήν "φαλλικός" ήρωας του Μύθου, αλλά καλύτερα να το αφήσουμε για το διπλανό θέμα


Καλή Ανάσταση!

[katiakiss]

Κώστα, ευχαριστούμε πολύ για τις χρήσιμες πληροφορίες.

(θα έλεγα κι άλλα, αλλά να βάψουμε και καμιά βλεφαρίδα μέρα που είναι….)

Τις ευχές μου σε όλα τα μέλη!

[Δείμων]

Πραγματική απειλή είναι η ανθρώπινη ύβρις επί του θεού φύση.

Δεν πιστεύω -αυτή τη στιγμή- στην ύπαρξη αιώνιων θεών χωρίς άμεσο υλικό αντίκρυσμα, η υπεροψία του ανθρώπου πάντως επάνω στην φύση, ίδιον των μονοθεϊστικών θρησκειών παρεμπιπτόντως, είναι η αιτία όλων των δεινών που περνάει η ανθρωπότητα σήμερα. Ακόμα και οικονομικών (απεμπλοκή του χρήματος από τα υλικά καταπιστεύματα).

Δύναμη. (ευχή).