Όταν ψυχολογικά είστε πεσμένοι τι κάνετε για να το αντιμετωπίσετε ????

[starfish]

Πάντως εγώ όταν είμαι χάλια ακούω ό,τι πιο dark υπάρχει...και για έναν χαζοηλίθιο λογο μου φτιάχνει η διάθεση

Παλιοτερα, οταν το εκανα αυτο κατεληγε, να ειναι σκηνικο για αυτοκτονια! Γι αυτο το εκοψα... [Διοτι ακομη και οι Παρθενοι μετα απο κατι τοσο οριστικο δεν μπορουν να αυτο-αποκατασταθουν!!:toung::toung:]

[starfish]

(Ε βέβαια, σιγά μην τα έσπαγες. Ως Παρθενάκι, θα έπρεπε να κάνεις μετά ΠΛΗΡΗ αποκατάσταση )

:nuts:

Που ως τεμπελα εκ φυσεως [Αφροδιτη στον Ζυγο στον 4ο!] αποφευγω οσο περισσοτερο γινεται!!

[Herb]

Ανάλογα με το "πεσιμο":sad2:. Αν και σε μικρότερη ηλικία η μόνη λύση ήτανε πάντα λιονταρίσια-διασκέδαση, έξοδος,φλερτ κλπ- τώρα όσο πιο πολύ εμβαθύνω στον εαυτό μου τόσο πιο πολύ "εμπεριέχω" πράγματα και καταστάσεις που στο παρελθόν θα με ρίχνανε. Και επειδή σήμερα μου αρέσει το "σκάψιμο" και το 'ψάξιμο" βρίσκω ενδιαφέρον να ψάχνω για θησαυρούς ακόμα και στην πιο σκοτεινή γωνιά. Βέβαια η μουσική είναι ένα σίγουρο μονοπάτι που μπορεί να με οδηγήσει σε διάφορες εκδοχές του "καλά" και μεσα από μια ποσειδώνια διαδρομή στο να ξαναβουτήξω στη χαρά της λιονταρίσιας καρδιάς μου!!!! :bigsmile:

[riana 57]

Πιστευω, οτι εμεις τα ψαρακια, εχουμε σαματατζιδικα ξεσπασματα, ε......σαν παιδια που ειμαστε!!
-προσωπικα ειμαι μεγαλο παιδι- γιαυτο ψαχνουμε την απομονωση, στην ψυχολογικη πιεση.....
Σαν παιδια που τα μαλωσαν...παμε στη γωνια....κλεινουμε τα ματια....και ................αρχιζει το εργο.. μπαινουμε σιγουρα σε ενα παραμυθι, και εκει πια, μπορουμε να ειμαστε οι ηρωες του παραμυθιου.... χωρις να μας ποναει η ζωη, χωρις προβληματα της καθε μερας.... μπαινουμε στο μαγικο δασος, οπου θα χαλαρωσουμε μιλωντας με τα ζωα, τα δεντρα, και τα πουλια....
Τωρα....αν ξυπνησουμε, και δεν φοραμε στεμμα.....προσγειωνομαστε γιατι ειμαστε ψαρια...
τι δουλεια εχουμε εμεις με τα στεμματα; -λεω εγω-...το στεμμα ανηκει στα λιονταρια...
εγω; εγω ειμαι το ψαρι, που μολις βγηκε απο το μαγεμενο δασος.....χαλαρη!!!..ανετη... και
λιγο απαθης για το περιβαλον στο οποιο ξυπνησα......σημασια εχει, οτι μπορω να ξαναπαω σε κεινη τη χωρα τη μαγικη, και να ξαναβρω τους φιλους μου, στο μαγεμενο δασος...
και θα ξυπνησω και παλι χαλαρη.......................

[cat9]

Το ψυχολογικό πέσιμο μου βγαίνει πάντα σε νεύρα. Τί κακό κι αυτό. Οπότε...

1) Πλήρης απομόνωση από τους πάντες. Το έχω βρει ως την καλύτερη λύση, για να μην την πληρώσουν χωρίς λόγο τα αγαπημένα μου πρόσωπα. :worried:

2) Μουσική με την ένταση τέρμα (με ακουστικά για να μην μαλλιοτραβηχτούμε στην πολ/κια, καθώς τέτοιες περιόδους είμαι επιρρεπής στους καυγάδες) :rant:

3) Στα πάαααρα πολύ δύσκολα, σπάσιμο γυάλινων αντικειμένων.

Ευχαριστώ το σύμπαν που με έχει κάνει ολίγον "τρεις λαλούν και δυό χορεύουν", οπότε δύσκολα πέφτω ψυχολογικά ή αν γίνει αυτό κρατάει πολύ λίγο. Βαριέμαι εύκολα βλέπετε... Ακόμα και τη θλίψη.

[riana 57]

φιλη μου καλη δεν νομιζω οτι ειναι καλο να ξεσπαμε στα γυαλινα... ειναι του σπιτιου σου....και τα καρκινακια αγαπουν το σπιτι.....
μια χαρα ειναι η μουσικη με ακουστικα.....δηλαδη θα ηθελα να εχω εσενα γειτονισσα, επειδη φορας ακουστικα...
αλλα με πιανει τρελλα, με ολους τους γειτονες που δεν φορουν ακουστικα...και επιδεικτικα σερβιρουν τη μουσικη τους σε ολους μας, παραβιαζοντας τον χωρο που θελουμε να ηρεμουμε, να ξεκουραζομαστε, να γινουμε καλα απο τη μονιμη ασθενεια μας, και......που αυτο ειναι το ιδιο μας το σπιτι...
Δεν υπαρχει μερα, που να περαση, χωρις να πονεσω απο την ασθενεια μου.....και οταν ακουω αναγκαστικα, τη μουσικη των αλλων, η υγεια μου επιδεινωνετε λογω κακης ψυχολογιας... γιαυτο.... μπραβο που φορας ακουστικα.... σεβεσε....αυτο θα πει Καρκινος.......και μη μου χαλας την εικονα που εχω για τους καρκινους....σας ξερω σαν φιλησυχα ατομα, σεβαστικα, απολαυση για οικογενεια, με χιουμορ, αλλα και με τον -σταυρο στο χερι- δεν νομιζω λοιπον να τα -σπας- γιατι... αγαπας το σπιτι...ειναι η φωλιτσα σου.....νερο ειμαι και γω, και καπως μοιαζουμε....παντως τα νερα ειναι τα καλυτερα παιδια, μετα ολοι οι αλλοι... και ολοι οι αλλοι μπορει να εχουν χειροτερα ξεσπασματα απο μας τα νερα...
φιλακια!!!!!!

[cat9]

Καλημέρες, καλημέρες! :bigsmile:
riana 57 νερό έχω μπόλικο στο χάρτη, αλλά έχω και αρκετή φωτιά... Φωτιά και λαύρα που λένε!

Ας σοβαρευτώ όμως τώρα. Το σπίτι είναι το κάστρο μου, το οχυρό μου. Κι όταν τα 'σπαγα ήταν από την στεναχώρια και την απελπισία όταν κινδύνευα να το χάσω. Δεν θα επεκταθώ παραπάνω σ'αυτό, φαντάζομαι να καταλαβαίνεις το γιατί. Ήδη είπα πολλά.
Όμως δεν θέλω να "χάσω" κι εμένα. ¶λλωστε το σπίτι χωρίς την ψυχή του ιδιοκτήτη του είτε στις καλές είτε στις κακές του στιγμές, δεν έχει την ίδια αξία. Την συναισθηματική εννοώ. Οπότε κάποια ξεσπάσματα μου τα επιτρέπω (που να μην ξανάρθουν).

Εμ... Ασθένεια είπες... Και μάλιστα μόνιμη... Εύχομαι μέσα από την καρδιά μου, καλή ανάρρωση και γρήγορη αποκατάσταση. Δεν ξέρω αν υπάρχουν θαύματα, αλλά εγώ σου εύχομαι ένα θεαματικό και μάλιστα σύντομα.

Φιλιά κι από μένα καλή μου. Να έχεις μια υπέροχη μέρα!

[taurine]

Είτε νερό, είτε φωτιά, είτε γή και αέρας,
το θέμα είναι πως ΕΠΙΒΑΛΛΕΤΑΙ
να ξεσπάμε, αμέσως,
και να μην φυλάμε το σαράκι μέσα μας.
Μας δηλητηριάζει , μας κατατρώει ,
μας αλλοτριωνει την προσωπικότητα
μας κάνει αυτό που λέμε "κακούς" ανθρώπους,
που συνήθως μισούν και φθονούν τους γύρω τους....

[riana 57]

ευχαριστω για τις ευχες σου καλη μου cat, αλλα δυστυχως κουβαλαω την ασθενεια μου 21 χρονια.. και καααααααθομαι τα τελευταια χρονια στο σπιτι μου, με συνταξη αναπηριας....τωρα πιστευω τυφλα στα αστρα μου.....αν το πιστευα και πριν πολλα χρονια, ισως τωρα να ημουν καλα...αλλα...οτι πη το γραμμενο στα αστρα μας...
υπομονη και σε σενα ψυχη μου....οι μπορες καποτε σταματανε, και ακολουθουν λιακαδες

[riana 57]

και συ δυναμικη μου ταυρινα, μην εχεις παραπονο.....εισαι πιο προσγειωμενη απο μας τα νερα...
εμεις πλαθουμε στο μυαλο μας εναν δικο μας κοσμο....και τον βλεπουμε μονο εμεις....αλλα η πραγματικοτητα, μας δινει πολλες απογοητευσεις,καθημερινα... .....που η πλατη μας δεν μπορει να σηκωση...αστα καλυτερα...να'μαστε παντα καλα ευχη κανω,......και συ που εισε γηινη, και ολοι οι υπολοιποι