Μπορούσαν οι Αρχαίοι να πετάνε;

[*Astropeleki*]

Στην ανθρώπινη ιστορία υπήρχαν ανέκαθεν πολλοί κοινοί μύθοι και θρύλοι για ιπτάμενες μηχανές ή αντικείμενα όπως τα γνωστά ιπτάμενα (μαγικά) χαλιά της Αρχαίας Αραβίας, βιβλικές φιγούρες όπως ο Ιεζεκιήλ και ο Σολομώντας, που πετούσαν από το ένα μέρος στο άλλο, τα μαγικά άρματα, ή τα Vimanas, στην αρχαία Ινδία και Κίνα.

Υπάρχουν πολλοί Κινέζικοι θρύλοι για πτήσεις όπως ο θρύλος ενός ιπτάμενου άρματος ενός Κινέζου πρίγκιπα και ενός πιο πρόσφατου, του Wan-Hoo περίπου του 15ου αιώνα μ.Χ. Ισχυρίστηκε πως κατασκεύασε ένα σταθερό ξύλινο σκελετό γύρω από μια αναπαυτική καρέκλα και ένωσε 47 πυραύλους στο πίσω μέρος της. Στην κορυφή έδεσε δύο μεγάλους χαρταετούς. Αφού δέθηκε με σκοινί στην καρέκλα, όταν σήκωσε το χέρι του οι υπηρέτες που κουβαλούσαν αναμμένους πυρσούς ανύψωσαν το όχημα και άναψαν τους πυραύλους. Την ίδια στιγμή, η έκρηξη προκάλεσε ένα ωστικό κύμα μαζί με ένα εντυπωσιακό σύννεφο καπνού. Ο Wan-Hoo εξαφανίστηκε αφήνοντας πίσω του μόνο τον θρύλο.

Ανάμεσα στα πιο φημισμένα αρχαία κείμενα που αναφέρονται σε ιπτάμενα οχήματα (Vimanas) είναι τα Ramayana και τα Mahabharata. Αλλα λιγότερο γνωστά κείμενα είναι τα Samarangana Sutra-dhara, Yuktikalpataru Bhoja (12ος αιώνας μ.Χ.), Mayamatam (αποδίδονται στον αρχιτέκτονα Maya, που τιμάται στα Mahabharata), Rig Veda, Yajurveda και Ataharvaveda.

Σύμφωνα με τον Ινδό ιστορικό Ramachandra Dikshifar, συγγραφέα του κλασικού πλέον έργου για τους αρχαίους Ινδικούς Πολέμους, άλλα κείμενα που αναφέρονται σε ιπτάμενα οχήματα και ταξίδια είναι τα: Satapathya Brahmanas, Rig Veda Samhita, Harivamsa, Makandeya Purana, Visnu Purana, Vikramaurvasiya, Uttaramacarita, Harsacarita, Tamil Jivakocintamani και Samarangasutradhara.

Στο Manusa δίνονται με εξαιρετική ακρίβεια οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες τέτοιων ιπτάμενων μηχανών. Το Samarangana Sutradhara γράφει ότι κατασκευάζονταν από ελαφριά υλικά με συμπαγή και καλοσχηματισμένο σκελετό. Χρησιμοποιούσαν σίδηρο, χαλκό, υδράργυρο και μόλυβδο, μπορούσαν να διανύσουν μεγάλες αποστάσεις και πετούσαν με κινητήρες προωθητικού αερίου. Το κείμενο αφιερώνει 230 στροφές στην κατασκευή αυτών των μηχανών και τη χρήση τους στην ειρήνη και τον πόλεμο: «Ο σκελετός πρέπει να είναι δυνατός και ανθεκτικός, όπως ένα μεγάλο πουλί, από ελαφρύ υλικό. Στο εσωτερικό του τοποθετούμε την μηχανή με τον υδράργυρο και στο κάτω μέρος μια σιδερένια θερμαντική συσκευή. Η μυστική δύναμη του υδράργυρου του δίνει ώθηση για να κινείται όπως ο ανεμοστρόβιλος και έτσι μπορεί κάποιος να ταξιδέψει με ένα θαυμάσιο τρόπο πολύ μακριά στον ουρανό.».

Παρομοίως, ακολουθώντας κάποιος τις κατασκευαστικές οδηγίες μπορεί να φτιάξει ένα vinama τόσο μεγάλο όσο ο ναός του Θεού της Κίνησης. Μέσα στο εσωτερικό της κατασκευής έπρεπε να τοποθετηθούν τέσσερα γερά δοχεία με υδράργυρο. Όταν θερμανθούν από την ελεγχόμενη φωτιά που προέρχεται από σιδερένιες δεξαμενές, εξαιτίας του υδραργύρου το vimana αναπτύσσει αστραπιαία δύναμη και αμέσως γίνεται ένα μαργαριτάρι στον ουρανό.

Επίσης, αν η σιδερένια μηχανή τροφοδοτηθεί με υδράργυρο δια μέσου κατάλληλα συγκολλημένων αρμών ώστε η φωτιά να οδηγηθεί στο πάνω μέρος, αναπτύσσει δύναμη σαν τον βρυχηθμό του λιονταριού.

Το Ramayana περιγράφει ένα vimana που μοιάζει με κυλινδρικό αεροσκάφος με δύο καταστρώματα (ορόφους), με φινιστρίνια και θολωτή οροφή. Πετούσε με την ταχύτητα του αέρα και δημιουργούσε έναν μελωδικό ήχο ( ίσως βουητό; ). Είναι τόσα πολλά τα Αρχαία Ινδικά κείμενα για τα Vimana, που θα χρειαζόμασταν πολλά βιβλία για να διηγηθούμε αυτά που έχουν να πουν. Οι ίδιοι οι αρχαίοι Ινδοί έγραψαν ολοκληρωμένα εγχειρίδια πτήσης για την πλοήγηση διαφόρων τύπων Vimana των οποίων οι βασικοί τύποι είναι τέσσερις: Shakuna Vimana, Sundara Vimana, Rukma Vimana και Tripura Vimana.

Το Vaimanika Sastra είναι ίσως το σπουδαιότερο αρχαίο κείμενο που υπάρχει για τα Vimana. Είναι το πρώτο που ανακαλύφθηκε το 1918 στην Βασιλική Σανσκριτική Βιβλιοθήκη της Baroda στα βόρεια της Βομβάης. Δεν έχει αναφερθεί κανένα προγενέστερο αντίγραφο αν και ο Swami Dayananda Saraswati, στην συνοπτική πραγματεία του για την Rig Veda το 1875 αναφέρει το Vaimanaik Sastra και άλλα χειρόγραφα στα ερμηνευτικά του σχόλια.

Το Vaimanika Sastra αναφέρει 97 αρχαία έργα και πηγές, από τα οποία τουλάχιστον 20 διαπραγματεύονται το μηχανισμό ιπτάμενων μηχανών με προωθητικό αέριο αλλά δεν έχει βρεθεί κανένα από αυτά. Ο καθηγητής της Σανσκριτικής λογοτεχνίας στην Δυτική Ανώτερη Εκπαιδευτική Υπηρεσία στο Bengal,ο Dileep Kumar Kanjilal, αναφέρει: Εφόσον τα αντίγραφα χρονολογούνται στις αρχές του 20ού αιώνα, η γνησιότητα του Vail Sastra μπορεί να είναι σχετικά αμφισβητήσιμη. Μετά από προσεκτική ανάλυση, βρέθηκε ότι το έργο περιείχε πρώϊμα στοιχεία που ανήκαν σε παλαιότερο Sastra. Όπως και στο Sutras του Panini, οι κανόνες ήταν διατυπωμένοι σε στυλ αφορισμών, και η ερμηνεία είχε συνταχθεί σε Vrittis και Karikas. Το ύφος του Sutra έχει βρεθεί σε αρχαιότατα έργα γραμματικής, Smrti και Φιλοσοφία, ενώ η χρήση των Karikas είναι τόσο παλιά όσο και των Batsyayana, των Kautilya και άλλων της πρωτοχριστιανικής περιόδου. Ο Bharadwaja είναι πολύ γνωστός, ως συγγραφέας των έργων Srauta Satra και Smrti, και ο σοφός Bharadwaja είναι επίσης πολύ γνωστός ως προφήτης της 6ης Mandala του Rig Veda. Ο Panini αναφέρεται επίσης σε αυτόν στο VII. II.63. Ο Kautilya έδειξε επίσης ότι ο Bharadwaja ήταν ένας αρχαίος συγγραφέας πολιτικών έργων. Το Mbh. (Mahabharata, Santiparva Ch. 58.3) αναφέρεται στον Bharadwaja ως συγγραφέα πολιτικών έργων. Αρκετά συχνά ανακαλύπτονται συγγραφείς πολιτικών έργων που έχουν συγγράψει έργα από τις τεχνολογικές επιστήμες. Συνεπώς, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε την γνησιότητα κάθε τεχνολογικής πραγματείας που έχει γραφτεί από τον Bharadwaja.

Το Vaimanika Sastra λέει για το ίδιο: Μέσα στα 8 ολοκληρωμένα και γοητευτικά κεφάλαια αυτού του βιβλιιου περιγράφεται η τέχνη της κατασκευής διαφόρων τύπων αεροπλάνων για ένα ομαλό και άνετο ταξίδι στον ουρανό, σαν μια ενωποιημένη συμπαντική δύναμη που συμβάλλεο στο καλό της ανθρωπότητας.

"Αυτό που μπορεί να κινείται από την ίδια τη δυναμή του, όπως ένα πουλί, στη γη, το νερό, τον αέρα, ονομάζεται Vinama" .

"Αυτό που μπορεί να ταξιδέψει στον ουρανό, από μέρος σε μέρος, από χώρα σε χώρα, από πλανήτη σε πλανήτη, ονομάζεται από τους επιστήμονες της Αεροναυπηγικής Vimana. Τα αρχαίο χειρόγραφο ισχυρίζεται ότι περιέχει :

• Το μυστικό κατασκευής αεροπλάνων που δεν θα φθείρονται, δεν θα διαλύονται, δεν θα καίγονται και δεν θα καταστρέφονται
• Το μυστικό που κάνει τα αεροπλάνα να μένουν ακίνητα.
• Το μυστικό που κάνει τα αεροπλάνα αόρατα.
• Το μυστικό για να ακούν συζητήσεις και άλλους ήχους από εχθρικά αεροπλάνα.
• Το μυστικό για να φωτογραφίζουν το εσωτερικό των εχθρικών αεροπλάνων.
• Το μυστικό της εξακρίβωσης της πορείας εχθρικών αεροπλάνων που πλησιάζουν.
• Το μυστικό για να χάνουν οι επιβάτες των εχθρικών αεροπλάνων τις αισθήσεις τους
• Το μυστικό για την καταστροφή των εχθρικών αεροπλάνων.

Η Ινδία, 15.000 χρόνια πριν ήταν γνωστή επίσης και ως η αυτοκρατορία των Rama, μια χώρα ίδιας ηλικίας με την Ατλαντίδα. Ένας τεράστιος πλούτος κειμένων σώζεται ακόμη στην Ινδία και μαρτυρεί τον εξαιρετικά αναπτυγμένο πολιτισμό, που σε αυτά τα κείμενα λέγεται ότι χρονολογείται 26.000 χρόνια πριν. Τρομεροί πόλεμοι και συνακόλουθες αλλαγές στη γη κατέστρεψαν αυτούς τους πολιτισμούς, αφήνοντας μόνο ελάχιστους θύλακες πολιτισμών.

Λέγεται ότι οι καταστροφικοί πόλεμοι των Ramayana και συγκεκριμένα του Mahabharata ήταν το αποκορύφωμα των τρομερών πολέμων της τελευταίας περιόδου Kali Yuga. Η χρονολόγηση είναι δύσκολη, καθώς δεν υπάρχει ακριβής τρόπος να χρονολογηθούν τα yugas, γιατί υπάρχουν κύκλοι επί κύκλων και yuga μέσα σε άλλα yuga. Η μεγαλύτερη χρονική περίοδος yuga λέγεται ότι διαρκεί 6000 χρόνια, ενώ μια μικρότερη yuga διαρκεί μόνο 360 χρόνια, στη θεωρία που διατυπώθηκε από τον Dr. Kunwarlal Jain Vyas. Οι εργασίες του λένε ότι η Rama ανήκει στην 24η μικρότερη περίοδο yuga και ότι υπάρχει ένα διάστημα 71 περιόδων ανάμεσα στην περίοδο Manu και την περίοδο Mahabharata, που χρονολογούνται 26.000 χρόνια πριν.

Το κληροδότημα της Ατλαντίδας, της αρχαίας αυτοκρατορίας Rama και των Vimana έχει φτάσει μέχρι τις μέρες μας. Το μυστηριώδες αεροσκάφος του 1890 ίσως να ήταν αναπαράσταση των αρχαίων σκαφών που λειτουργούσαν ακόμη και περιφέρονταν αργά στην Αμερική του 19ου αιώνα, πριν από την εποχή των πτήσεων.

Προς το τέλος του 19ου αιώνα, εθεάθησαν αρκετά ασυνήθιστα αεροσκάφη, τα οποία μπορεί να είναι σκάφη Vimana. Το 1873 στο Bonham του Texas, εργάτες σε βαμβακοκαλλιέργειες είδαν ξαφνικά ένα λαμπερό, ασημένιο αντικείμενο, που ερχόταν κατά πάνω τους σαν αστραπή από τον ουρανό. Τρομοκρατημένοι έτρεξαν μακριά, καθώς το μεγάλο ασημένιο φίδι, όπως το περιέργραψαν κάποιοι κάτοικοι, στριφογύρισε και έκανε βουτιά ξανά κατά πάνω τους. Μια ομάδα αλόγων έτρεξε μακριά, ενώ ο οδηγός που τα μετέφερε έπεσε στους τροχούς του φορτηγού και σκοτώθηκε. Λίγες ώρες αργότερα, την ίδια μέρα στο Fort Riley στο Kansas, ένα παρόμοιο αεροσκάφος βούτηξε από τον ουρανό στη διάρκεια μιας ιππικής παρέλασης και τρομοκράτησε τα άλογα σε τέτοιο βαθμό που η άσκηση τερματίστηκε με σαματά.

Το μεγάλο Αεροσκάφος Flap του 1897 στην πραγματικότητα εμφανίστηκε το Νοέμβριο του 1896 στο San Francisco της California όταν εκατοντάδες κάτοικοι είδαν ένα μεγάλο, επίμηκες, σκούρο αντικείμενο που χρησιμοποιούσε τεράστιους προβολείς και κινούνταν αντίθετα στον άνεμο, να ταξιδεύει βορειοδυτικά στο Oakland. Λίγες ώρες αργότερα υπήρξαν μαρτυρίες και σε άλλες πόλεις της California: Santa Rosa, Chico, Sacramento και Red Bluff, περιγράφοντας όλες το ίδιο αεροσκάφος που είχε σχήμα πούρου. Είναι πιθανό ότι αυτό το σκάφος κατευθυνόταν στο Mount Shasta στη νότια California.

Το αεροσκάφος κινούνταν πολύ αργά και με μεγαλοπρέπεια, πετώντας χαμηλά, κάποιες φορές και τη νύχτα λαμπιρίζοντας με τους τεράστιους προβολείς στο έδαφος. Αξίζει να σημειωθεί εδώ, όπως γράφει ο Jacques Vallee στο βιβλίο του Dimensions, ότι το αεροσκάφος έκανε ακριβώς αυτά που σχεδιάστηκε να κάνει, γιατί αντίθετα από τα σημερινά δεδομένα, δεν διέτρεχε κανένα κίνδυνο να καταδιωχτεί. Δεν υπήρχαν σμήνη αεροσκαφών για να αποκρούσουν τον εναέριο εισβολέα, ούτε αντιαεροπορικά όπλα ή βλήματα αέρος για να καταρρίψουν το παράνομο σκάφος.

Μια ερώτηση που γίνεται κάποιες φορές από τους ερευνητές των Vimana είναι αν οι αρχαίοι Ινδοί ή οι ¶τλαντες πήγαν ποτέ στο φεγγάρι ή στον ¶ρη. Εάν το ανθρώπινο είδος είχε τέτοια σκάφη στα αρχαία χρόνια, θα είχε δημιουργήσει βάσεις στο φεγγάρι και στον Άρη όπως σκοπεύουμε να κάνουμε εμείς σήμερα; Εάν είχαν τοποθετήσει μόνιμες βάσεις, θα μπορούσαν να τις διατηρούν μέχρι σήμερα;

Το άρθρο είναι απόσπασμα από το 'Atlantis Rising', από το συγγραφέα του David Childress και από το βιβλίο του 'Vimana Aircraft of Ancient India & Atlantis', Εκδ. Adventures Unlimited Press.


*********

Τίτλος πρωτότυπου: Could the Ancients Fly?
¶ρθρο με αριθμό δημοσίευσης 10 (Χειμώνας '97)
Συγγραφέας: David Childress
Μετάφραση: Ευδοκία Ξ.
Πηγή: http://www.atlantisrising.com/issue1...ncientavi.html

[Fotini Christodoulou]

Πολύ ενδιαφέρον το θέμα kia!

Περιμένουμε κι άλλα!

[sagimoon]

Τι μαθαίνει κανείς !!! Μπράβο kia

[*Astropeleki*]

Ευχαριστώ πολύ κορίτσια!
Είδατε τι μαθαίνουμε;;; Πόσο μπροστά ήταν οι αρχαίοι τελικά...κατασκευές που ποτέ δεν θα μπορούσαμε να φανταστούμε! Έχω την εντύπωση ότι για τα σημερινά δεδομένα, είμαστε πολύ πίσω αν λάβουμε υπ' όψιν την επινοητικότητα των αρχαίων ημών προγόνων!:bigsmile:

[evita30]

Δεν χρειάζεται να πας τόσο μακριά... Η ελληνική μυθολογία - που κατά τη γνώμη μου μόνο μυθολογία δεν είναι - είναι γεμάτη από τέτοιες αναφορές...

[Maroulita]

Δεν χρειάζεται να πας τόσο μακριά... Η ελληνική μυθολογία - που κατά τη γνώμη μου μόνο μυθολογία δεν είναι - είναι γεμάτη από τέτοιες αναφορές...

Σε πολλές μυθολογίες ανά τον κόσμο υπάρχουν τέτοιες αναφορές και περιγραφές. Απλά πρέπει να προσπαθούμε να ξεχωρίζουμε το καθαρά μυθοπλαστικό και φανταστικό από το πραγματικό. Χρειάζεται πάνω απ'όλα έρευνα και ψυχραιμη διασταύρωση πληροφοριών από διάφορα κείμενα, διαφόρων ειδών (ιστορικά, μυθολογικά, φιλοσοφικά) για να φτάσουμε στο συμπέρασμα ότι ίσως κάτι γινόταν τότε. Και ειδικά αν η αρχαιολογική σκαπάνη δεν έχει φέρει κάτι σχετικό στο φως (εκτός και αν....) , δεν μπορείς να πεις τίποτα με σιγουριά.
Απλά να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά, σωματικά και πνευματικά και να μην αποκλείουμε τίποτα κοντόφθαλμα.

[*Astropeleki*]

Δεν χρειάζεται να πας τόσο μακριά... Η ελληνική μυθολογία - που κατά τη γνώμη μου μόνο μυθολογία δεν είναι - είναι γεμάτη από τέτοιες αναφορές...

Συμφωνώ μαζί σου evita30. Οι περισσότεροι άνθρωποι θεωρούν την μυθολογία ένα απλό παραμυθάκι που το μαθαίνουν στα παιδικά χρόνια. Όμως, πολλές είναι οι ανακαλύψεις που μας έχουν ανοίξει τα μάτια και αρχίζουμε πια να μπαίνουμε στο νόημα. Οι πρόγονοι μας ήταν μίλια πιο προηγμένοι απ' ότι είμαστε εμείς σήμερα. Και αυτά που ανακαλύπτουμε εμείς σήμερα, και τα θεωρούμε ΤΑ επιτεύγματα, γι' αυτούς μάλλον ήταν ένα παιχνιδάκι. Μπορεί να θεωρηθεί υπερβολικό αυτό το τελευταίο, αλλά πιστεύω πως πρέπει να ανοίξουμε τα μυαλά μας!!! Οι εξελίξεις ΤΟΥΣ τρέχουν με ταχύτητα φωτός και μεις ακόμη περπατάμε!

[astral_dreamer]

Well done Ευδοκια! Πολυ ενδιαφερον αρθρο... Φαινεται οτι ξερουμε ελαχιστα απο το παρελθον μας και (σχεδον) κανεις απο οσους γνωριζουν δεν ειναι προθυμος να τα μοιραστει μαζι μας..

[fillenia]

Aν οι αρχαίοι ήξεραν να πετάνε, απλά θα πετούσαν και θα υπήρχαν και ευρήματα. Το γεγονός ότι υπάρχουν αρχαία εγχειρίδια με κατασκευαστικές οδηγίες δεν σημαίνει πως πραγματοποιήθηκαν πτήσεις επιτυχείς. Η τεχνολογία όπως και η επιστήμη είναι επιτεύγματα του σύγχρονου ανθρώπου και όχι της αρχαιότητας και δη της μακρινής και δύσκολα ανιχνεύσιμης.
Στα καθ' ημάς, ο μύθος του Ικαρου υποκρύπτει την επιθυμία του ανθρώπου να πετάξει, όπως τα πουλιά! Φυσικό δεν είναι; Mαθαίνουμε από τη φύση... Η γνώση μας προέρχεται από τη προσέγγιση του φυσικού κόσμου. Οσο πιο βεβαιωμένος ο τρόπος τόσο πιο έγκυρη η γνώση. Η Επιστήμη αναπτύχθηκε και διαχωρίστηκε από την Μεταφυσική όταν ο άνθρωπος, και εν προκειμένω ο Ευρωπαίος, αποσύνδεσε το πεπρωμένο του από την θεία πρόνοια και τις μυστικές δυνάμεις της φύσης. Οταν ο ίδιος έγινε διαχειριστής της ζωής του. Το ιστορικό πλαίσιο της υπόθεσης βρίσκεται μετά την Αναγέννηση. Σχετικά πρόσφατο! Οποιαδήποτε γνώση πέραν των ορίων της εμπειρίας δεν αποτελεί βεβαιότητα.

[poseidonas]

ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ ΥΠΗΡΧΑΝ ΠΤΗΤΙΚΕΣ ΜΗΧΑΝΕΣ....
ειχαν ανοιγμα φτερουγων τριαμισι μετρα. το πλατος ηταν στενο στ ακρο 0.35 εκατστα και κοντα στο σωμα 1.6 εκατ. το κυριο στελεχος των πτερυγων ηταν απο γερο και ανθεκτικο ξυλο!!το δε υπολοιπο περιτυλιγμα καλυπτοταν απο ανθεκτικο μεταξωτο πανι.στερεωνοταν επανω στην ωμοπλατη.
απο το σημειο αυτο ξεκινουσε ενα ξυλινο στελεχος της ουρας και εφτανε στο υψος των ποδιων.στο ακρο προσαρμοζοταν πεπλατυσμενο τμημα που χρησιμευε σαν ουρα πλατους 0.5 και μηκους 0.6.
η προσαρμηγη ηταν παραλληλη των πτερυγων.ο χειρισμος της ουρας γυνοταν με τα χερια απο σημειο μπρος απο το στηθος του ιπταμενου.τα ποδια και τα χερια ηταν ελευθερα. τα ποδια κατα την πτηση τα εβαζαν σε ειδικο για τα ποδια στιριγμα κατω απο την ουρα για να ειναι σε υπτια θεση και να μην κουραζονατι.οι φτερουγες ηταν παντα ανοιγμενες!
εκανε περιστροφη κατα 1/4 της ορθης γωνιας στην βαση του επανω στην ωμοπλατη. την κινηση εδιναν με τα χερια τους κατα την καθοδο.πανω στην ωμπλατη ειχαν κατα μηκους του σωματος προσαρμοσμενο εναν σωληνα μηκους 0.7 που χρησιμευε σαν προωθητικη μηχανη που λειτουργουσε οχι με καυσιμα,αλλα με μια αφανη ενεργεια ,που ηταν σαν ηλεκτρισμος . το βαρος των φτερων και της μηχανης δεν ξεπερνουσε τα 15 κιλα.η ταχυτητα εφτανε μεχρι τα 80 χιλιομετρα και το υψος τα 180 μετρα.
οσων αφορα τον ομηρο την οδυσσεια και στους στοιχους θ 577-590 θα διαβασεται αναλογα περιστατικο!!