Ωροσκόπιο Ελλάδας - Όψεις που δέχεται κατά την κρίση

[Κώστας]

Κοραλλία, είχα προτείνει παλιότερα να εξεταστεί η 3/15 Σεπτεμβρίου 1843, με Ήλιο στην 21η μοίρα της Παρθένου και Σελήνη στις αρχές των Διδύμων. Πιστεύω ότι και αυτός ο χάρτης λειτουργεί σε αρκετές κομβικές ημερομηνίες όπως η 21/4/1967 όταν ο Ουρανός βρισκόταν στην 21η μοίρα της Παρθένου, σε σχεδόν τέλεια σύνοδο με Σελήνη-Πλούτωνα.

Λύστε μου όμως μία εύλογη απορία.

Οι ΗΠΑ ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους στις 04/07/1776 ενώ τα υπόλοιπα έθνη τις αναγνώρισαν ως κράτος στις 03/09/1783. Οι αστρολόγοι κράτησαν την πρώτη ημερομηνία με Ήλιο στον Καρκίνο.

Η δε Ελλάδα ανακήρυξε την ανεξαρτησία της στις αρχές Γενάρη του 1822 ενώ από τις ξένες δυνάμεις αναγνωρίστηκε ως κράτος στις 03/02/1830. Γιατί στην περίπτωση της Ελλάδας οι αστρολόγοι έχουν επιλέξει τη δεύτερη ημερομηνία και όχι την πρώτη???

[ScP]

Γιάννο, ετοιμάζεται ήδη άρθρο και μάλιστα αρκετά μεγάλο από καλή μας φίλη αστρολόγο.
Προσωπικά το περιμένω με μεγάλο ενδιαφέρον.

Το θέμα όμως θα καλυφθεί και από το περιοδικό Ζωή & Ζώδια από την πολύ καλή μας αστρολόγο Ρένα Μεντάκη.

Φαντάζομαι θα γράψουν πολλοί Έλληνες... (μετά)

Τώρα τι λέω βέβαια, αλλά επειδή όπως είπαμε ο σχηματισμός της 26/6 αφορά όλη τη Γη μήπως έχουμε χάρτη της Γερμανίας ή της ΕΟΚ και αντίστοιχα της Αμερικής?

Πέρα από τα ωροσκόπια ΗΠΑ - ΕΟΚ - Γερμανίας ενδιαφέρον θα είχε να δούμε και τον χάρτη διελεύσεων της Ελλάδας για το διήμερο 15-16 Μαΐου. Όπου μας επισκέπτεται ο πρωθυπουργός της γείτονος Τουρκίας με ένα εκτενέστατο κλιμάκιο 10 υπουργών, για να συζητήσουν λέει κάτι πράγματα με τους δικούς μας ομόλογους. Θα παρακαλέσω αν μπορούσαν να κάνουν έναν κόπο οι αστρολόγοι μας..

[Μητσάκος]

......................

Λύστε μου όμως μία εύλογη απορία.

Οι ΗΠΑ ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους στις 04/07/1776 ενώ τα υπόλοιπα έθνη τις αναγνώρισαν ως κράτος στις 03/09/1783. Οι αστρολόγοι κράτησαν την πρώτη ημερομηνία με Ήλιο στον Καρκίνο.

Η δε Ελλάδα ανακήρυξε την ανεξαρτησία της στις αρχές Γενάρη του 1822 ενώ από τις ξένες δυνάμεις αναγνωρίστηκε ως κράτος στις 03/02/1830. Γιατί στην περίπτωση της Ελλάδας οι αστρολόγοι έχουν επιλέξει τη δεύτερη ημερομηνία και όχι την πρώτη???

Προφανώς επειδή η γέννηση των ΗΠΑ ήταν καθαρά προϊόν της απαίτησης του λαού της και στηρίχθηκε μόνο σε αυτόν, ήταν δηλαδή προϊόν μιας επαναστατικής διαδικασίας που στηρίχθηκε στα πόδια της. Η διαφορά με την Ελλάδα έγγειται στο γεγονός ότι παρά την απαίτηση του λαού της και τον ξεσηκωμό του, χρειάστηκε και η επικύρωση από τις λεγόμενες μεγάλες δυνάμεις. Εξού και η ύπαρξη στην Ελλάδα κομμάτων με επιθετικό προσδιορισμό κάποιου κράτους, όπως π.χ. το Ρωσικό Κόμμα, το Αγγλικό κλπ, κλπ., που δείχνει και τον απόλυτο βαθμό παρέμβασης των μεγάλων δυνάμεων της εποχής στα δρώμενα που συντέλεσαν στη δημιουργία του νεότερου ελληνικού κράτους.....

[Μητσάκος]

Να συμπληρώσω λίγα πράγματα σε αυτά που γράφει ο Δείμων σε αυτό του το ποστ Αστρολογία για όλους - View Single Post - Ωροσκόπιο Ελλάδας - Όψεις που δέχεται κατά την κρίση, προκειμένου να γίνει λίγο πιο κατανοητή η γενικότερη κατάσταση.
Αρχικά, πρέπει να ξέρουμε ότι η δημιουργία χρήματος έτσι όπως την γνωρίζουμε σήμερα δεν είναι τόσο παλιά όσο μας την παρουσιάζουν ή τουλάχιστον όσο την νομίζουμε. Το καπιταλιστικό σύστημα, γιατί περί αυτού πρόκειται, έχει τις απαρχές του στον 15ο αιώνα μ.Χ. Μέχρι τότε υπήρχε χρήμα, αλλά ήταν τελείως διαφορετική η αντίληψη που είχε όλος ο κόσμος για αυτό (την παραγωγή του, την αποθήκευσή του, την αξιοποίησή του κλπ). Η τότε υπάρχουσα λογική άρχισε να διαφοροποιείται με την εμφάνιση των πρώιμων τραπεζών. Πού στηρίχθηκε αυτή;

Έστω ότι είμαι ένας αρκετά πλούσιος σαράφης, με μεγάλο απόθεμα χρυσού, καθώς ο χρυσός είναι μια σταθερή αξία εδώ και χιλιάδες χρόνια. Φυλάω τον χρυσό μου πολύ καλά, προκειμένου να μην μου τον κλέψουν -και τον φυλάω καλά. Έρχεται κάποιος που έχει και αυτός χρυσό, όχι όσο εγώ, αλλά με τον ίδιο ή και μεγαλύτερο φόβο μην του τον κλέψουν και μου λέει:

"Ρε μεγάλε, φυλάς που φυλάς χρυσό, θέλεις να σου δώσω και εγώ τον δικό μου, να μην τον κρατάω στο σπίτι και μου τον αρπάξουν τίποτα κλέφτες; "
"Κανένα πρόβλημα, αρκεί να μου δίνεις κάποιο ενοίκιο για φύλακτρα" λέω εγώ.
"Ωραία, δώσε μου και μια βεβαίωση ότι έχεις στην κατοχή σου τον χρυσό μου, που έχει το τάδε βάρος, για να είμαστε εντάξει", λέει αυτός.
"Οκ", λέω εγώ και συνυπογράφουμε ένα χαρτί που λέει ότι αυτός που έδωσε τόσο χρυσό.

Στη συνέχεια όμως, ο τύπος που μου έδωσε για φύλαξη τον χρυσό, έπρεπε να κάνει κάποιες αγορές. Αντί όμως να έρθει σε εμένα και να μου δώσει το χαρτί που συνυπογράψαμε και να πάρει τον χρυσό και να τον δώσει στον άλλο από τον οποίο έκανε τις αγορές, προκειμένου να μην κουβαλάει τον χρυσό έδωσε το χαρτί που έλεγε ότι είναι κάτοχος της συγκεκριμένης ποσότητας χρυσού, ο οποίος ήταν αποθηκευμένος και φυλασσόμενος από εμένα.

Φυσικά, το ίδιο έκανε και ο άλλος και σιγά σιγά, το χαρτί αυτό άλλαζε ιδιοκτήτες. Μαζί με αυτόν υπήρχαν και άλλοι που, επειδή ήμουν έμπιστος, μου αφήνανε για φύλαξη τον χρυσό τους. Και έτσι βρέθηκαν πολλά χαρτιά έξω που συμβόλιζαν μια συγκεκριμένη αξία που αφορούσε μια ποσότητα χρυσού που βρισκόταν στην κατοχή μου για φύλαξη.
Συνεχίζεται....

[leoma]

...
Έστω ότι είμαι ένας αρκετά πλούσιος σαράφης,
.....
Συνεχίζεται....

Δεν έχω άδικο να λέω τους τοξότες παραμυθάδες!:bigsmile: Εσύ κι ο Ντίσνεϋ.

Ανυπομονώ για τη συνέχεια της ιστορίας σου.

[Μητσάκος]

Και η συνέχεια....
Εγώ βέβαια, εκεί που είχα 100 κιλά χρυσό δικό μου, βρέθηκα μέσα σε λίγο καιρό να έχω πάνω από έναν τόνο, καθώς, επειδή ήμουν έμπιστος, ήταν πολλοί εκείνοι που μου εμπιστεύονταν τον χρυσό τους για φύλαξη. Και τότε μου ήρθε μια φαεινή ιδέα!

Σκέφτηκα ότι αποκλείεται να έρθουν ταυτόχρονα όλοι αυτοί που με εμπιστεύονται για να πάρουν το χρυσάφι τους που το φύλαγα. Οπότε είχα τη δυνατότητα να φτιάξω δικά μου χαρτιά που να αντιστοιχούν σε συγκεκριμένο βάρος χρυσού και αυτά να αντιπροσωπεύουν μια αξία σε βάρος χρυσού. Όποτε όμως χρειαζόταν κάποιος το χρυσάφι του, του το έδινα. Παράλληλα, όποιος ήθελε να κάνει μια δουλειά και δεν είχε χρυσάφι (ή κάποιο άλλο αντικείμενο αξίας) ερχόταν σε εμένα και του έδινα τα χαρτιά μου που αποτελούσαν εγγύηση ότι αυτός που τα είχε (ο κομιστής) ανά πάσα στιγμή μπορούσε να πάρει το αντίστοιχό του σε βάρος χρυσού από εμένα. Φυσικά, για την διευκόλυνση που του έκανα, έπαιρνα και εγώ το κάτι τις μου...

Έτσι όμως, σιγά σιγά, τα χαρτιά που έβγαζα εγώ και κυκλοφορούσαν σε διάφορες εμπορικές συναλλαγές είχαν ονομαστική αξία μεγαλύτερη από το σύνολο του χρυσού που είχα στο θησαυροφυλάκιό μου. Αυτό είναι το πρώτο πρόβλημα που δημιουργήθηκε και εν δυνάμει αποτελούσε μεγάλο κίνδυνο, καθώς, όπως είπαμε, παρά το γεγονός ότι ήταν απειροελάχιστες οι πιθανότητες να έρθουν όλοι μαζί αυτοί που μου έδωσαν το χρυσό τους για φύλαξη και να τον πάρουν, οι πιθανότητες αυτές υπήρχαν. Και αν αυτό γινόταν, τα χαρτιά που είχα δώσει εγώ και κυκλοφορούσαν στην αγορά δεν θα είχαν καμιά αξία, καθώς θα φαινόταν στην πράξη ότι ήταν απλά χαρτιά και δεν είχαν κανένα αντίκρισμα σε χρυσό. Αυτή είναι και η πρώτη γκέλα του συστήματος αυτού.

Για να ελέγχω κάπως την κατάσταση, φρόντιζα να μην δίνω πολλά τέτοια χαρτιά και σε όποιον όποιον, με το δε κέρδος που είχα από το δόσιμο των χαρτιών αυτών σε άλλους φρόντιζα είτε να αγοράζω και άλλο χρυσό, είτε να αγοράζω οικόπεδα, εργοστάσια, ή οτιδήποτε είχε αξία, προκειμένου πάντα να έχω ένα μίνιμουμ αξίας σε περίπτωση που έρχονταν πολλοί ταυτόχρονα και ζητούσαν το χρυσό που μου έδωσαν. Και να μην έφτανε ο χρυσός που είχα, θα του έλεγα "φιλαράκι, χρυσό δεν έχω, αλλά δεν πιστεύω να σε χαλάει να σου δώσω αυτό το οικοπεδάκι-φιλέτο".

Σιγά σιγά όμως, αυτοί που μου έδιναν τον χρυσό τους για φύλαξη, έβλεπαν ότι εγώ χάρη στον δικό τους χρυσό γινόμουν πλούσιος, καθώς αποκτούσα όλο και περισσότερο χρυσό, όλο και περισσότερα οικόπεδα, όλο και περισσότερα εργοστάσια –η περιουσία μου αβγάτιζε μέσω αυτών. Λογικό και επόμενο ήταν, λοιπόν, να έρθουν και να μου πούνε ότι θέλουν μερίδιο από τα κέρδη. Πράγμα που εγώ έκανα. ¶ρχισα να τους δίνω μερίδιο από τα κέρδη. Και σιγά σιγά, αυτά τα χαρτιά που στην αρχή τα είχαν έμποροι και οι πλούσιοι διαδόθηκαν και αποτελούσαν μέσο συναλλαγής όλου του κόσμου.

Στη συνέχεια, άρχισα να φτιάχνω διάφορες ειδικότητες πάνω στη διαδικασία αυτήν, προσπαθώντας να έχω όλο και μεγαλύτερο κέρδος, για να ικανοποιώ και τις δικές μου απαιτήσεις αλλά και τις απαιτήσεις αυτών που μου έδιναν το χρυσό τους και προσδοκούσαν σε κέρδη από τη διαχείρισή του. Και πάνω που σκεφτόμουν τι να κάνω για να έχω μεγαλύτερα κέρδη, είχα άλλη μια φαεινή ιδέα!

Σκέφτηκα λοιπόν να φτιάξω έναν κατάλογο με δουλειές που, σύμφωνα με την εκτίμησή μου, σε λίγο καιρό θα φέρνανε μεγάλο κέρδος στον ιδιοκτήτη τους. Υπολόγιζα, π.χ., ότι σε 5 χρόνια από τώρα το τάδε εργοστάσιο θα έχει πολύ καλές πωλήσεις και θα έχει κέρδος που αντιστοιχεί σε 100 κιλά χρυσό. Έφτιαξα λοιπόν άλλα χαρτιά που αντιπροσώπευαν μια αξία που ΘΑ υπήρχε. Αυτά τα χαρτιά τα κοστολογούσα εγώ με 50 κιλά χρυσού και τα έβγαζα στην αγορά. Αυτοί που τα παίρνανε τα μεταπωλούσαν με κάποιο κέρδος για τον εαυτό τους και σιγά σιγά, διαδίδοντας και κάποιες πληροφορίες ότι η επιχείρηση αυτή θα πάει ακόμα καλύτερα, έφτασαν αυτά τα χαρτιά που αντιπροσώπευαν ένα μελλοντικό κέρδος ίσο με 100 κιλά χρυσού να αξίζουν 150 κιλά χρυσού. Αυτή είναι η δεύτερη γκέλα του συστήματος αυτού, καθώς η έννοια της φούσκας αρχίζει να παίρνει σάρκα και οστά, επειδή έχουμε στα χέρια μας χαρτιά που η αξία τους δεν αντιστοιχεί σε κάτι πραγματικό. Είναι αέρας κοπανιστός.

Επειδή όμως και εγώ και οι άλλοι που κάνανε την ίδια δουλειά με εμένα είδαμε ότι αντικειμενικά δεν υπάρχει τόσος χρυσός ώστε να καλύψει την αξία που λέγαμε ότι αντιπροσώπευαν τα χαρτιά που είχαμε εκδώσει, αποφασίσαμε από κοινού να τα αποδεσμεύσουμε από τη σχέση τους με τον χρυσό και να τα συνδέσουμε με την αξία που είχε γενικότερα η παραγωγή αγαθών και υπηρεσιών και η αξία διάφορων υλικών (π.χ. γη).

Για να το οργανώσω καλύτερα το πράγμα, και εγώ αλλά και οι άλλοι, φτιάξαμε διάφορους οργανισμούς που ελέγχανε αν η πορεία της τάδε επιχείρησης είναι καλή και ΘΑ φέρει κέρδη, αν τα οικόπεδα που αγοράζουμε ΘΑ αποκτήσουν αξία στο μέλλον, αν τα χαρτιά που εμείς εκδίδουμε και αντιπροσωπεύουν μια μελλοντική αξία είναι σοβαρά και όχι κουρελόχαρτα. Φυσικά, οι άνθρωποι που κάνανε αυτήν την δουλειά έπρεπε να πληρωθούν και φυσικά εμείς ήμασταν αυτοί που τους πληρώναμε. Και φυσικά, επειδή εμείς τους πληρώναμε, εμείς είχαμε και το πάνω χέρι στη σχέση μας. Και προκειμένου τα χαρτιά που εκδίδαμε να συνεχίσουν να αντιπροσωπεύουν κάποια αξία και μέσω τη πώλησής τους να έχουμε εμείς και όσοι μας εμπιστεύονταν κέρδος, όταν βλέπαμε ότι μια δουλειά δεν πήγαινε καλά και δεν θα είχε τα κέρδη που εμείς είχαμε προϋπολογίσει, τους δίναμε κάτι παραπάνω και αυτοί λέγανε ότι η δουλειά πάει μια χαρά και ενδεχομένως να έχει και μεγαλύτερα κέρδη. Και όσο περνούσε ο καιρός, τόσο μεγάλωνε και η διαφορά της πραγματικής αξίας, π.χ., ενός εργοστασίου και της δυνατότητάς του να παράγει με την αξία που είχαν τα χαρτιά που αντιπροσώπευαν την θεωρητική του αξία.

Κάποιες φορές όμως, και επειδή παράλληλα με τις δικές μας επιλογές υπήρχε και η ανάγκη των ιδιοκτητών των εργοστασίων να έχουν μεγαλύτερο κέρδος –και για τον λόγο αυτό όσο αύξαναν την παραγωγή τόσο μείωναν την αμοιβή του εργάτη– έφτανε η στιγμή που ο εργάτης (που αποτελεί την πλειοψηφία της κοινωνίας) δεν έβγαζε τόσα όσα χρειαζόντουσαν για να αγοράσει τα προϊόντα του εργοστασίου και αυτά μένανε απούλητα. Το αποτέλεσμα ήταν να αναγκάζεται ο ιδιοκτήτης να μειώσει την παραγωγή, να απολύει εργάτες (αφού δεν τους χρειαζόταν) και να είναι πάρα πολλοί αυτοί που δεν είχαν χαρτιά που αντιπροσώπευαν κάποια αξία, ή τα χαρτιά που είχαν αντιπροσώπευαν πολύ πιο μικρή αξία από την αναγραφόμενη. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρχει κρίση στην κοινωνία, καθώς ήταν πολλοί αυτοί που δεν είχαν να αγοράσουν τίποτα, η εγκληματικότητα αυξανόταν, γενικά υπήρχε ένα δυναμικό που δεν είχε πού να στρέψει την ενεργητικότητά του, δεν υπήρχαν δουλειές, τα ράφια είτε ήταν άδεια είτε μέναν με τα προϊόντα απούλητα, όσοι μας είχαν εμπιστευθεί ζητούσαν όλο και πιο πιεστικά κέρδη και γενικότερα η κατάσταση ήταν πολύ στριμόκωλη.

Σε αυτές τις περιπτώσεις, εγώ και οι άλλοι, και μαζί οι συνεργάτες μας, κάναμε εξαγωγή της κρίσης σε άλλους τόπους. Πώς το κάναμε αυτό; Απλά είτε διογκώναμε υπάρχουσες διαφορές με γείτονες ή με άλλους, ή αν δεν υπήρχαν διαφορές τις δημιουργούσαμε χάρη στη δυνατότητα που μας έδινε το πολύ χρήμα που είχαμε συσσωρεύσει, εξαγοράζοντας αυτούς που έπρεπε. Πιο απλά, στήναμε πολέμους, κατά τη διάρκεια των οποίων πολλοί εργάτες σκοτώνονταν (άρα υπήρχαν λιγότεροι που ψάχναν για δουλειά), πολλές υποδομές καταστρέφονταν (άρα υπήρχε η ανάγκη να ξαναφτιαχτούν), πολλά εργοστάσια καταστρέφονταν (άρα δεν ήμασταν εμείς υπεύθυνοι για το σταμάτημα της λειτουργίας τους και για την απώλεια των μελλοντικών τους κερδών που χάθηκαν ενώ εμείς είχαμε εισπράξει για αυτά), πολλά εργοστάσια άλλαζαν την παραγωγή τους σε πολεμικό υλικό (και έτσι είχαν τεράστια κέρδη και μαζί με τους ιδιοκτήτες τους και εμείς γιατί τα χαρτιά που αντιπροσώπευαν τα κέρδη τους τα είχαμε εμείς) και αν μας καθόταν καλά, στο τέλος είχαμε κατακτήσει και κάποια εδάφη που μας έδιναν επιπλέον κέρδη, είτε μέσω του φτηνού εργατικού δυναμικού (που περιόριζε το κόστος μας –άρα αύξανε κι άλλο τα κέρδη μας) είτε μέσω των πλουτοπαραγωγικών πηγών που περιέρχονταν στην κατοχή μας.
Και επειδή είδαμε ότι η συγκεκριμένη διαδικασία είχε καλή απόδοση, πολλές φορές στήναμε τοπικούς πολέμους ακόμα και όταν δεν υπήρχε κρίση...

Το ουσιαστικό θέμα όμως είναι μετά από κάθε κρίση εμείς βγαίναμε και πιο πλούσιοι και καθαροί. Αυτό όμως δεν ήταν αρκετό, δεν σταματούσαμε μπροστά σε τίποτα. Για το λόγο αυτό, όλο και φουσκώναμε τα μελλοντικά κέρδη, όλο και ταΐζαμε τους αξιολογητές των επιχειρήσεων (ή και των κρατών, καθώς και τα κράτη σαν ένα μεγάλο εργοστάσιο τα βλέπουμε) προκειμένου να βγάζουν εκθέσεις θετικές για την πορεία των επιχειρήσεων, όλο και περισσότερο απομακρυνόταν η πραγματική αξία τους από αυτήν που παρουσιάζαμε εμείς. Σκεφτόμασταν ότι, στη χειρότερη, με μια κρίση ακόμα που θα την εκτονώναμε με ένα ακόμη πόλεμο, θα μπορούσαμε να ξαναβγούμε νικητές και πιο πλούσιοι.

Αυτό που μας διέφευγε όμως, επειδή στο μυαλό μας είχαμε μόνο το δικό μας κέρδος, είναι ότι κάθε κρίση που δημιουργούσαμε αναγκαστικά ήταν μεγαλύτερη από την προηγούμενη, καθώς η κάθε φούσκα που δημιουργούσαμε ήταν μεγαλύτερη από την προηγούμενη. Και ο κόσμος μας είναι πεπερασμένος, δεν είναι άπειρος και ατέλειωτος, για να μπορούμε εσαεί να επεκτεινόμαστε, προκειμένου να έχουμε όλο και περισσότερα κέρδη που δεν αντιστοιχούν σε πραγματικές αξίες.

Και έτσι φτάσαμε στο σήμερα, που προσπαθούμε με ασπιρίνες να γιατρέψουμε τον καρκίνο. Παίρνουμε χαρτιά από τον κόσμο, χαρτιά που εμείς έχουμε εκδώσει, για να καλύψουμε το κενό που υπάρχει μεταξύ της αξίας που εμείς έχουμε προσδώσει σε αυτά και της πραγματικής αξίας που αυτά έχουν.

Δεν είναι τυχαίο που το μεγαλύτερο πρόβλημα το έχουν δύο χώρες κατεξοχήν εκφραστές αυτού του συστήματος, οι ΗΠΑ και η Αγγλία. Προς το παρόν προσπαθούν (και εν πολλοίς το καταφέρνουν) να κάνουν εξαγωγή της κρίσης και να την πληρώνουν άλλοι. Είναι εμφανές όμως, ότι επειδή η δημιουργημένη φούσκα είναι η πιο μεγάλη από καταβολής του συγκεκριμένου συστήματος και επηρεάζει όλο τον κόσμο, η κρίση θα επηρεάσει και όλο τον κόσμο με τη μορφή ντόμινο, με πρώτο πούλι που πέφτει την Ελλάδα.

Και επειδή εμείς που δημιουργούμε την κρίση μυαλό δεν έχουμε παρά μόνο για κέρδη, είμαστε κοντόφθαλμοι και κουτοπόνηροι, νομίζουμε ότι θα ξεπεράσουμε και αυτόν το σκόπελο και θα βγούμε δυνατότεροι από την κρίση. Αγνοούμε τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της όμως, χαμένοι μέσα στους μαθηματικούς υπολογισμούς και τα μοντέλα ανάπτυξης που χαρτογιακάδες με παρωπίδες έχουν φτιάξει με σκοπό να παίρνουν όλο και πιο γρήγορα τα μπόνους τους. Και αυτή η άγνοια σε συνδυασμό με τη γενικότερη κατεύθυνση που έχουμε δεν μας δίνει την ευελιξία ή τον απαραίτητο βαθμό αυτοσυντήρησης, προκειμένου να αποφευχθεί αυτό που όλο και πλησιάζει και δεν είναι καθόλου μα καθόλου καλό. Ούτε για εσάς ούτε για εμάς.
Οψόμεθα
:bigsmile:

[Κοραλλία Μόζορα]

Κοραλλία, είχα προτείνει παλιότερα να εξεταστεί η 3/15 Σεπτεμβρίου 1843, με Ήλιο στην 21η μοίρα της Παρθένου και Σελήνη στις αρχές των Διδύμων. Πιστεύω ότι και αυτός ο χάρτης λειτουργεί σε αρκετές κομβικές ημερομηνίες όπως η 21/4/1967 όταν ο Ουρανός βρισκόταν στην 21η μοίρα της Παρθένου, σε σχεδόν τέλεια σύνοδο με Σελήνη-Πλούτωνα.

Λύστε μου όμως μία εύλογη απορία.

Οι ΗΠΑ ανακήρυξαν την ανεξαρτησία τους στις 04/07/1776 ενώ τα υπόλοιπα έθνη τις αναγνώρισαν ως κράτος στις 03/09/1783. Οι αστρολόγοι κράτησαν την πρώτη ημερομηνία με Ήλιο στον Καρκίνο.

Η δε Ελλάδα ανακήρυξε την ανεξαρτησία της στις αρχές Γενάρη του 1822 ενώ από τις ξένες δυνάμεις αναγνωρίστηκε ως κράτος στις 03/02/1830. Γιατί στην περίπτωση της Ελλάδας οι αστρολόγοι έχουν επιλέξει τη δεύτερη ημερομηνία και όχι την πρώτη???

Γεια σου, Κώστα μου.

Ένας χάρτης, είτε χώρας είτε ατόμου, για να θεωρηθεί σωστός δεν αρκεί να δείχνει κάποια γεγονότα αλλά πρέπει να λειτουργεί συστηματικά.

Η περίπτωση των ΗΠΑ και της Ελλάδας δεν είναι ίδιες και είναι λάθος να εξομοιώνονται. Οι ΗΠΑ έκαναν την επανάσταση τους ενάντια στην αποικιοκρατία, απελευθερώθηκαν, δημιούργησαν το Σύνταγμά τους και άρχισαν να λειτουργούν από τότε ως κράτος σε μια ενιαία πορεία και εξέλιξη. Η αναγνώριση των ξένων δυνάμεων ήταν μόνο τυπική και τίποτε δεν άλλαξε στην λειτουργία των ΗΠΑ.

Στην Ελλάδα, αντίθετα, από το 1822 που "ανακήρυξε" την ανεξαρτησία της, είχε απελευθερωθεί ένα πάρα πολύ μικρό κομμάτι της, ακολούθησαν τρεις εμφύλιοι πόλεμοι που ο καθένας τους ανέτρεπε τα προηγούμενα δεδομένα και φτάνουμε στην πρώτη απόπειρα δημιουργίας κράτους (Καποδίστριας) που και πάλι απέτυχε. Οι ξένες δυνάμεις το 1830 δεν αναγνώρισαν απλώς την Ελλάδα ως ένα κράτος που λειτουργούσε ήδη, δεν έδωσαν δηλαδή απλώς την τυπική αναγνώριση τους, αλλά ως ένα νέο κράτος που δημιουργήθηκε πια με επίσημα πρωτόκολλα και συνθήκες. Η σύγχρονη Ελλάδα είναι σταδιακή μετεξέλιξη της Ελλάδας του 1830 και το Σύνταγμα του 1830 ήταν το σημείο αναφοράς για όλες τις μετέπειτα τροποποιήσεις και εξελίξεις.

[Κοραλλία Μόζορα]

Μητσάκο μου,

απλώς για την ιστορία, οι πρώτες τράπεζες ιδρύθηκαν στην κλασσική Αθήνα. Στις δόξες της τότε η Αθήνα ήταν το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο και στο λιμάνι της, τον Πειραιά ,κατέφθαναν καθημερινά δεκάδες πλοία με εμπορεύματα από όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη τραπεζών στον Πειραιά, οι οποίες άλλαζαν και το ξένο συνάλλαγμα, με ισοτιμίες που καθόριζαν, για να διευκολύνουν την διακίνηση λεφτών και εμπορευμάτων.

Ο πρώτος όμως που καθιέρωσε κανονικό χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. Μόλις πήρε στα χέρια του την περσική αυτοκρατορία, κατάργησε το θησαυροφυλάκιο του Πέρση βασιλιά (την φύλαξη του χρυσού που λες στα ποστ σου), δημιούργησε κοινό νόμισμα (κάτι σαν το ευρώ) στην αυτοκρατορία και προώθησε το εμπόριο με λεφτά και τράπεζες, τόσο ανάμεσα στους ιδιώτες όσο ανάμεσα και στις χώρες της αυτοκρατορίας του. Το κοινό νόμισμα διατήρησε και η βυζαντινή αυτοκρατορία αργότερα επειδή αυτό εξυπηρετούσε καλύτερα τις ανάγκες του εμπορίου.

[Δείμων]

Koραλλία μου η διαφορά με αυτό που αναφέρει ο Μητσάκος (κατά κόσμον Δημήτρης :P) είναι πως μέχρι τα μέσα του 1600 όλα τα μέσα ανταλλαγής, οτιδήποτε δηλαδή χρησιμοποιούταν σαν χρήμα, είχε μία πραγματική φέρουσα αξία. Είτε ήταν το οποιοδήποτε μέταλλο, χαλκός, ασήμι, χρυσός, είτε σπάνια υλικά ανταλλαγών - πέτρες, πέρλες, σπόροι, φτερά κλπ. Μπορεί αυτή η αξία να χειραγωγείτο από τους χρηματιστές κερδοσκόπους της εκάστοτε εποχής που κατέχοντας μεγάλες ποσότητες επηρρέαζαν τεχνητά την τιμή στις αγορές ή να καπηλευόταν με νοθείες πλαστότητες κλπ, όμως πάντα υπήρχε ένα πραγματικό, έστω και κυμαινόμενο, κόστος σε εκείνο που οι άνθρωποι κρατούσαν στο χέρι τους. Από το 1650 περίπου ο χρυσός και τα κάθε είδους commodities υποκαταστήθηκαν με χαρτιά, δηλαδή αποδείξεις φύλαξής τους στα ασφαλή (???) χέρια κάποιων που έχαιραν κοινής εμπιστοσύνης. Αυτή είναι και η πραγματική γένηση του χρήματος όπως το γνωρίζουμε σήμερα: από το νόμισμα περάσαμε στο χαρτονόμισμα.

Ένα ταινιάκι που έβαλα το πρωί στα μεσάνυχτα και τα εξηγεί αυτά οπτικοποιημένα.

http://www.myhoroscope.gr/102909-post2108.html

Και στο αμέσως επόμενο μήνυμα δύο αποσπάσματα από το κλασικό ντοκιμαντέρ Money Masters

http://www.myhoroscope.gr/102910-post2109.html

Επόμενο βήμα θέασης προτείνεται το πρώτο μέρος (από τα τρία) του Zeitgeist II: Addendum.

[Μητσάκος]

Μητσάκο μου,

απλώς για την ιστορία, οι πρώτες τράπεζες ιδρύθηκαν στην κλασσική Αθήνα. Στις δόξες της τότε η Αθήνα ήταν το μεγαλύτερο εμπορικό κέντρο και στο λιμάνι της, τον Πειραιά ,κατέφθαναν καθημερινά δεκάδες πλοία με εμπορεύματα από όλο τον τότε γνωστό κόσμο. Έτσι, δημιουργήθηκε η ανάγκη τραπεζών στον Πειραιά, οι οποίες άλλαζαν και το ξένο συνάλλαγμα, με ισοτιμίες που καθόριζαν, για να διευκολύνουν την διακίνηση λεφτών και εμπορευμάτων.

Ο πρώτος όμως που καθιέρωσε κανονικό χρηματοπιστωτικό σύστημα ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος. Μόλις πήρε στα χέρια του την περσική αυτοκρατορία, κατάργησε το θησαυροφυλάκιο του Πέρση βασιλιά (την φύλαξη του χρυσού που λες στα ποστ σου), δημιούργησε κοινό νόμισμα (κάτι σαν το ευρώ) στην αυτοκρατορία και προώθησε το εμπόριο με λεφτά και τράπεζες, τόσο ανάμεσα στους ιδιώτες όσο ανάμεσα και στις χώρες της αυτοκρατορίας του. Το κοινό νόμισμα διατήρησε και η βυζαντινή αυτοκρατορία αργότερα επειδή αυτό εξυπηρετούσε καλύτερα τις ανάγκες του εμπορίου.

Αγαπητή Κοραλλία, συμφωνώ απόλυτα σε αυτό που λες, μάλλον όμως σου διέφυγε το πρώτο κομμάτι, της εισαγωγής...
Δεν αναφέρομαι στο πώς δημιουργήθηκαν οι τράπεζες γενικά, αλλά στο πώς διαμορφώθηκαν από τον 15ο αιώνα και μετά, στο πλαίσιο της ανάπτυξης του καπιταλιστικού συστήματος, γιατί αυτό ισχύει τώρα και όχι το ιστορικό της περιόδου που αναφέρεις εσύ...

Η βασική τους διαφορά είναι ότι στη μια περίπτωση έχουμε χρήμα που αντιστοιχεί σε υπαρκτές αξίες, ενώ στη δεύτερη έχουμε χρήμα που αντιστοιχεί σε αέρα κοπανιστό. Και εκεί έγκειται και το λάθος του συστήματος αυτού, σύμφωνα με τη δική μου άποψη, που ευνοεί την παραγωγή χρήματος από αεράτο χρήμα. Είναι τεράστια η διαφορά. Δεν στέκει λογικά το χρήμα να παράγει χρήμα, καθώς το χρήμα επινοήθηκε για την διευκόλυνση των συναλλαγών και όχι για τον πολλαπλασιασμό του με φούσκες.

Τώρα, μπορεί να θεωρηθεί κάποιος πλούσιος επειδή κατέχει μετοχές (τα χαρτιά που αναφέρω) οι οποίες όμως είναι υπερτιμημένες και δεν αντιστοιχούν σε πραγματικό πλούτο, πράγμα που δεν μπορούσε να συμβεί στην κλασική Αθήνα ή και αργότερα...

Να σου δώσω και μερικά νούμερα, για να γίνει πιο κατανοητό και από τους άλλους
(Τα νούμερα αφορούν το 2006 και τα είχα από το The International Forecaster)

Το 2006 το παγκόσμιο ΑΕΠ ήταν 47 τρισ. δολάρια ενώ η χρηματιστηριακή αξία των μετοχών παγκοσμίως ήταν ...51 τρισ. δολάρια!!! Μάνι μάνι έχεις ένα +8% υπεραξία που δεν προκύπτει από πουθενά...
Το πράγμα όμως είναι χειρότερο, καθώς αν υπολογίσουμε και την παγκόσμια κίνηση των κρατικών ομολόγων και παράλληλα την χρηματιστηριακή αξία των παραγώγων (εκεί που ο αέρας ανακατεύεται μόνο με αέρα!!!) που είναι μαζί και τα 2 (κρατήσου...) 541 τρισ. δολάρια, έχεις μια φούσκα συνολική, μόνο για το2006, ύψους 545 τρισ. δολαρίων (47 τρισ. -592 τρισ.= -545).
Για φέτος προβλέπεται μόνο τα παράγωγα να έχουν χρηματιστηριακή αξία 605 τρισ. ενώ η πραγματική τους αξία, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (BIS) ανέρχεται στα 15 έως 36 τρισ. δολάρια! Αυτό είναι τουλάχιστον ανώμαλο και οφείλεται καθαρά στην πρακτική των τραπεζών μέσα στο καπιταλιστικό σύστημα. Ελπίζω να έγινα κατανοητός :bigsmile:

Και μια και ανέφερες την κλασική Αθήνα, να πω ότι ο όρος "τράπεζα" έχει τη ρίζα του ακριβώς σε αυτό που αναφέρεις, καθώς οι αντίστοιχοι "σαράφηδες" είχαν ένα τραπεζάκι και λειτουργούσαν κυρίως ως ανταλλακτήρια συναλλάγματος, καθώς κάθε ελληνική πόλη είχε και το δικό της νόμισμα. Όσοι λοιπόν από άλλες πόλεις θέλανε να προβούν σε αγορές έπρεπε να πληρώνουν σε αττικές δραχμές, τις οποίες τους τις τροφοδοτούσαν αυτοί οι "σαράφηδες", και είχαν κέρδος από τη διαφορά της ισοτιμίας.
Επειδή όμως ήταν και από τους τύπους που πάντα είχαν μετρητά, σε αυτούς κατέφευγαν όσοι θέλανε ένα δάνειο άμεσα. Φυσικά βάζανε και τόκο και η επιστροφή του δανείου γινόταν με δόσεις. Για κάθε δόση που πληρωνόταν τραβούσαν και μια γραμμή με ένα μαχαιράκι σε ένα άκρο του τραπεζιού τους.Έτσι γεννήθηκε και ο όρος "τοκογλυφία" (Από το γλύφω=σμιλεύω, όπως γλύπτης. Η δε λέξη τόκος έχει τη ρίζα της στο τίκτω=γεννάω, παράγω, είναι δε ομόριζο του τοκετός):bigsmile: