Η στιγμή της αλήθειας...

[dim-esoteric]

Πόσο επιρρεπείς είμαστε σε αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις (τις οποίες ενίοτε δημιουργούμε και μόνοι μας)?Έχουμε τη δύναμη και το θάρρος να κοιτάξουμε στα μάτια σκέψεις και συναισθήματα που θα προτιμούσαμε να κρατάμε θαμμένα στο πίσω μέρος του μυαλού μας?

[gold soul]

Kαλημέρα,

..σκέψεις και συναισθήματα που προτιμούμε να κρατάμε θαμμένα στο πίσω μέρος του μυαλού μας.. δηλαδή τις ανασφάλειες και τους φόβους μας θα εννοείς, φαντάζομαι..
Νομίζω πως το θέμα δεν είναι το πόσο εύκολο είναι να κοιτάξουμε τους φόβους μας, όπως λες.. αλλά πόσο δύσκολο είναι να μην τους αντιμετωπίζουμε.. να τους αφήνουμε να “χορεύουν” προκλητικά μπροστά μας, να μας αποσπούν την προσοχή απΆτην πραγματικότητα, να υπονομεύουν τις δυνατότητες μας και να “ξεφυτρώνουν” ως δια μαγείας, σαν μικρές Σειρήνες, σε κάθε νέο μας ξεκίνημα..

Οι φόβοι και οι ανασφάλειες είναι δικοί μας και όπως κάθε τι δικό μας, είναι στο χέρι μας να το διαχειριστούμε.. όσο πιο δύσκολη η διαδικασία.. τόσο πιο λυτρωτικό το αποτέλεσμα... τουλάχιστον απΆτη δική μου οπτική.. με ταυ τετράγωνα, αντιθέσεις και την χαρά του ανάδρομου..(“παρηγοριά στον άρρωστο” θα μου πεις τώρα.. μπορεί.. αλλά μπορεί και όχι..)

Είμαι της γνώμης ότι ποτέ δεν μας έρχεται κάτι που δεν μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε, απλά μπορεί να μην το ξέρουμε ότι μπορούμε.. και να μην θέλουμε να το μάθουμε..

Και βέβαια μιλάω για συνθήκες μέσα στα πλαίσια της λογικής.. όχι για τραγικές καταστάσεις που πιθανώς να υπερβαίνουν την ανθρώπινη αντοχή.. έτσι;;

Οπότε.. υπομονή.. είναι θέμα χρόνου και πίστης στον εαυτό μας

Keep walking.. σαν τον Johnnie..
:bigsmile:

[popininja]

Εννοείς αν λέμε ψέμματα στον εαυτό μας?
Χμ, ναι, νομίζω πώς λίγο πολύ όλοι το κάνουμε αυτό.
Θα πρέπει να είμαστε πολύ κατασταλαγμένοι ψυχικά για να μην μας έχει συμβεί.
Θεωρώ πώς όλοι είμαστε ατελείς στον έναν τομέα ή στον άλλον
κι έτσι αντί να κοιτάζουμε μέσα μας και να διορθώνουμε τις πληγές μας εφ΄όλης της ύλης
στρουθοκαμηλίζουμε και τα κουκουλώνουμε όπως όπως.
Αυτό βέβαια δεν είναι λύση. Κάνουμε το πρόβλημα απόστημα και αναγκαστικά
κάποτε πρέπει να αποσυμφορηθούμε απ΄αυτό. Μερικές φορές έχουμε να ασχοληθούμε με άλλα
πιο σημαντικά για την ώρα θέματα και το αφήνουμε γι΄αργότερα....
Πάντως πέρα από τον απολογισμό που κάνει ο καθένας μας μέσα του
πιστεύω πως πολλά πράγματα είτε δε λύνονται ακόμα κι αν τα εξαντλήσεις
είτε λύνονται από μόνα τους...
έτσι απλά.....:wink2:

[leoma]

Εννοείς αν λέμε ψέμματα στον εαυτό μας?
Χμ, ναι, νομίζω πώς λίγο πολύ όλοι το κάνουμε αυτό.
Θα πρέπει να είμαστε πολύ κατασταλαγμένοι ψυχικά για να μην μας έχει συμβεί.
Θεωρώ πώς όλοι είμαστε ατελείς στον έναν τομέα ή στον άλλον
κι έτσι αντί να κοιτάζουμε μέσα μας και να διορθώνουμε τις πληγές μας εφ΄όλης της ύλης
στρουθοκαμηλίζουμε και τα κουκουλώνουμε όπως όπως.
Αυτό βέβαια δεν είναι λύση. Κάνουμε το πρόβλημα απόστημα και αναγκαστικά
κάποτε πρέπει να αποσυμφορηθούμε απ΄αυτό. Μερικές φορές έχουμε να ασχοληθούμε με άλλα
πιο σημαντικά για την ώρα θέματα και το αφήνουμε γι΄αργότερα....
Πάντως πέρα από τον απολογισμό που κάνει ο καθένας μας μέσα του
πιστεύω πως πολλά πράγματα είτε δε λύνονται ακόμα κι αν τα εξαντλήσεις
είτε λύνονται από μόνα τους...
έτσι απλά.....:wink2:

Και τότε περνάει ένας Κρόνος από τον 8ο και μας δίνει να καταλάβουμε :toung:

[dim-esoteric]

Πιστευω ότι ο ευαυτός μας είναι ο τελευτάιος στον οποίον θα πρέπει να λέμε ψέματα και οποιαδήποτε ελλτώματα ή ανασφαλειες δεν πρέπει να είναι κρυφές.Τώρα,συναισθήματα όπως η ζήλεια μπορεί να είναι τόσο έντονα που να καταντάνε καταστροφικά για τις κοινωνικές και ερωτικές σχέσεις...μια ζήλεια που οφείλεται στην ανασφάλεια μας και την συνηδειτοποίησή της.
Όπως και να έχει,πιστεύω ότι ένα μεγάλο κομμάτι του εαυτού μας έχει να κάνει με καταστάσεις έντασης που οδηγεί στην κάθαρση...μέχρι να ξαναξυπνήσουν οι φόβοι μας.
Οπότε let's keep walking :bigsmile:

[kiaRRa]

Δεν νομίζω πως μπορούμε να πούμε ψεμματα στον εαυτό μας, αλλωστε εκείνος μας ξέρει καλυτερα και δεν παραμυθιάζεται. Απλά λόγω ανασφαλειων, φόβων και αλλων αιτιών δεν θέλουμε να δούμε την πραγματικοτητα. Οπότε απλά γυρνάμε το κεφάλι περιμένοντας πως και ο εαυτός μας θα κάνει το ίδιο. Εκείνος όμως δεν το κανει, μας παρακολουθεί και εν καιρώ μας αντιλέγει "τι θες τώρα; όταν επρεπε να κανεις κινηση, χαζευες αμέριμνα"
Σε όλους μας υπαρχει μια εσωτερική μαχη που διατηρεί τις ισορροπιες σε γενικό πλάνο... σε ειδικό αλλοτε επικρατούν οι φοβίες μας και αλλοτε ρισκάρουμε.

Νομίζω αντιλαμβάνομαι σαν εναν "κρόνο" τον εαυτό μας. :blink:

[Δείμων]

Δεν νομίζω πως μπορούμε να πούμε ψεμματα στον εαυτό μας, αλλωστε εκείνος μας ξέρει καλυτερα και δεν παραμυθιάζεται. Απλά...

Έχω έναν φίλο Ψαρίνο να σου τον φέρω να του το πεις αυτό... Και μια φίλη Τοξοτένια με Ψαρωροσκόπο, εκεί να δεις δράματα ο Τοξότης με το Ψάρι. Καλά που έχει σύνοδο Πλούτο - ¶ρη στον Σκορπιό και αντέχει.

[kiaRRa]

Έχω έναν φίλο Ψαρίνο να σου τον φέρω να του το πεις αυτό... Και μια φίλη Τοξοτένια με Ψαρωροσκόπο, εκεί να δεις δράματα ο Τοξότης με το Ψάρι. Καλά που έχει σύνοδο Πλούτο - ¶ρη στον Σκορπιό και αντέχει.

Δεν χρειάζεται να κουβαλάς κόσμο, εναν καθρέφτη φέρε μου! Τώρα είμαι σε κρίση... μετά με θυμάται η σελήνη και ο άρης μου!!! :toung:

[Fotini Christodoulou]

Έχω έναν φίλο Ψαρίνο να σου τον φέρω να του το πεις αυτό... Και μια φίλη Τοξοτένια με Ψαρωροσκόπο, εκεί να δεις δράματα ο Τοξότης με το Ψάρι. Καλά που έχει σύνοδο Πλούτο - ¶ρη στον Σκορπιό και αντέχει.

Bασικά όσο Ψάρι κι αν έχει κάποιος κι όσο τονισμένο κι αν ειναι το Ποσειδώνιο στοιχείο , ο εαυτός του την αλήθεια θα την ξέρει όπως και την πραγματικότητα. Τώρα αν ο καθένας μας επιλέγει να στροθοκαμηλίζει είναι μία άλλη ιστορία:bigsmile:

[Ανν Νικολαου]

[QUOTE=dim-esoteric;102073]Πόσο επιρρεπείς είμαστε σε αρνητικές συναισθηματικές καταστάσεις (τις οποίες ενίοτε δημιουργούμε και μόνοι μας)?Έχουμε τη δύναμη και το θάρρος να κοιτάξουμε στα μάτια σκέψεις και συναισθήματα που θα προτιμούσαμε να κρατάμε θαμμένα στο πίσω μέρος του μυαλού μας?[/


Προσωπικά θεωρώ ότι το ζώων άνθρωπος,συνήθως,δεν έχει ούτε την δύναμη ούτε το θάρρος,να κοιτάξει τον εαυτό του στο καθρέφτη.Είμαστε υποκειμενικοί με τον εαυτό μας,τον εξιδανικεύουμε.Έχουμε ξεχάσει την αυτοκριτική,αλλά στην κριτική είμαστε αστέρια!