Σαγηνευτικές σχέσεις με διαφορά ηλικίας

[χωριο]

Εχειs δικιο,ειχα και εγω το θεματακι μου.Ευτυχωs αν και πολυ μικρη σε ηλικια ειχα την ωριμοτητα να κρατησω φιλικη σταση και να μη προχωρησω.25 χρονια διαφορα. Κατεληξε σε προταση γαμου κατι που αρνηθηκα φυσικα και την εκανα με ελαφρα βηματακια. Δεν το μετανοιωσα ποτε. Ο Κρονοs πιστευω με τα λιγα που ξερω οτι πραγματικα με εχει κρατησει σε πολλα.

[ΣΠΑΣΜΕΝΗ ΚΟΥΚΛΑ]

Ίσως με τον τρόπο αυτό νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια είτε ψυχολογική η οποιαδήποτε άλλη

[pigkouinaki]

διαβασα(αν και δεν μπορεσα ολοκληρη) τη συζήτηση πανω στο θεμα γιατι με ενδιεφερε ιδιαιτερα(λογω προσωπικης εμπειριας που θα ηθελα να την μοιραστω. Δυστυχως η ευτυχως αυτο θα φανει στο μελλον,ανηκω κ εγω στον κυκλο των ατομων που ειχαν καποτε μια σχεση μεγαλυτερης ηλικιας. Εγω 20 αυτος 46. λοιπον απο την αρχη ειχα πολλους ενδοιασμους γ αυτη τη σχεση,ποτε μου δεν τις θεωρουσα φυσιολογικες,πιστευα οτι υπαρχουν αλλοι λογοι που μπορει να υπαρξει ενα τετοιο ζευγαρι(πχ οικονομικοι) στο τελος τα λουστικα ολα.για τα καλα. Γιαυτο και προφανως ολα να εγιναν χωρις να το συνειδητοποιησω και βρεθηκα τρελα ερωτευμενη μαζι του τη στιγμη που απλα ηθελα να δοκιμασω το "διαφορετικο" και χωρις να με παρεξηγησει κανεις και λιγο στην "πλακα". Μου αρεζε απο παντα,σαν ανδρας,καλοστεκουμενος,με χιουμορ,ωραιοι τροποι. το θεμα ομως ειναι οτι απο ενα σημειο και μετα το θεμα περασε στην απεναντι οχθη.αρχισαμε να ερωτευομαστε πολυ ο ενας τον αλλον.Αυτος προφανως και ειχε τον τροπο του και μαλιστα παμπολλες εμπειριες και με γυναικες στην ηλικια μου αλλα οχι στην φαση της σχεσης,τουλαχιστον οχι οσο κρατησε η δικη μας ιστορια. Τελοσπαντων.
Αποφασισα να ειμαι μαζι του,βαζοντας πισω τα στερεοτυπα μου και οσα ειχα δεδομενα και να δεθω. ξεροντας βεβαια οτι τιο θεμα δεν μπορει να προχωρησει παραπερα,η να φτασει καπου συγκεκριμενα.απλα ηθελα να το ζησω.(αποφευγοντας,οσο μπορουσα τα ματια γνωστων και φιλων διοτι ο καθενας θα μπορουσε να σκεφτει ο,τι σκεφτομουν και γω πριν γνωρισω τον συγκεκριμενο).
Ολοι οι τομεις ηταν ωραιοι.περνουσαμε πραγματικα καλα.μονο που ανακαλυψα πως σε τετοιες περιπτωσεις πραγματικα ενας απο τους δυο αλλοιωνεται η αναγκαζεται να αλλοιωθει για τις αναγκες του αλλου. Εκει αρχισαν και τα προββληματα μας. δεν υπηρχε καμια επικοινωνια σε σοβαρα θεματα,δεν καταλαβαιναμε ο ενας τις αποψεις του αλλου και,ως μεγαλυτερος σε ηλικια,συνηθως οι ευθυνες ηταν δικες μου,επειδη κατα τα λογια του ημουν ακομα "μικρη" και θα καταλαβαινα στην πορεια. Πολλες φορες γινοταν κ κτητικος,με ηθελε οποτε αυτος μπορουσε,οποτε δεν μπορουσα εγω οι λογοι μου ηταν ανουσιοι. καταληξα να χωρισω μαζι του 2φορες και αυτος να με ξαναθελει πισω,συνειδητοποιωντας καθε φορα ποσο πολυ θελει ο ενας τον αλλον. το θεμα ειναι οτι σε τετοιες περιπτωσεις,οσο κ αν αγαπας τον αλλον όσα κ αν εισαι διατεθειμενος να κανεις για αυτον σιγουρα αυτο δεν φτανει γιατι οταν αγαπας προσπαθεις κ να καταλαβεις. οποτε τωρα ειμαστε χωρια συμφωνώντας οτι ειναι το καλυτερο και για τους δυο μας...και ειμαι σιγουρη πως ενας απο τους δυο θα σπασει παλι,κ αυτη τη φορα θα ειμαι εγω. απλα δεν ξερω κατα ποσον τετοιες σχεσεις τελικα μπορουν να βγαλουν καπου(και δεν εννοω απαραιτητα το γαμο κλπ) αλλα γενικοτερα με το περας τους να νιωσεις οτι πραγματικα αποκομισες κατι ουσιαστικο και εχεις να θυμασαι τις ομορφες και οχι τις ασχημες στιγμες..και συνηθως τα παραδειγματα τετοιου ειδους σχεσεων που τελικα πετυχαν , ειναι λιγα...και εχει να κανει περισσοτερο με την επικοινωνια που αναζητας απο τον συντροφο σου και οχι την αγαπη και το συναισθημα..
*να σημειωθει οτι σπουδαζω ψυχολογια,προφανως εκει οφειλεται και η εμμονη μου στο να δοκιμασω και να εμβαθυνω τοσο στο θεμα. απλα αν με ρωτουσατε τωρα,θα ηθελα να μην ειχε συμβει τιποτα ποτε... αυτα..