Ο ΜΕΣΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΗΣ 2. Οδηγίες προς ναυτιλομένους - Λιγότερο χιούμορ

Ο ΜΕΣΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΣΤΗΣ- ΟΔΗΓΙΕΣ ΠΡΟΣ ΝΑΥΤΙΛΟΜΕΝΟΥΣ (2) (Λιγότερο χιούμορ – ακόμα περισσότερες επιφυλάξεις)


Στις οδηγίες προς ναυτιλομένους (1) σας έδωσα –με χιούμορ- τις βασικές παραμέτρους που πρέπει να προσέξει ένας μέσος άνθρωπος που θέλει να ξέρει τι είναι εσωτερισμός.
Και να δοκιμάσει λίγο εσωτερισμό χωρίς να εκτεθεί σε κινδύνους μεγαλύτερους από αυτούς που εκτίθεται όταν δοκιμάζει «πάπια πεκίνου» με καινούργια συνταγή άρτι αφιχθέντος αλβανού σεφ στο κινέζικο εστιατόριο της γειτονιάς του.

Θα ξεκινήσουμε, όπως στο πρώτο μέρος, με τη διαπίστωση ότι δεν υπάρχει μέσος εσωτεριστής, όπως δεν υπάρχει και μέσος άνθρωπος.
Κάθε άνθρωπος είναι ιδιαίτερος, ξεχωριστός, μοναδικός.
Κάθε άνθρωπος θα μπορέσει να αντιληφθεί την μοναδικότητα του κάθε μέλους της ανθρώπινης φυλής, εφόσον ασχοληθεί με τον εαυτό του. Αυτό-παρατηρηθείτε και αν ο χρόνος είναι κολλητός σας και «τον έχετε» βουτήξτε στις αναμνήσεις σας, γράψτε ημερολόγιο, αναλύστε σκέψεις, ωροσκόπιο, σχέσεις….κλπ. Πιθανόν να διαπιστώσετε ότι είστε ένα ενδιαφέρον ανθρώπινο ον.

Σε σχέση με τον εσωτερισμό θα μπορέσετε ίσως να βρείτε στοιχεία που να αποδεικνύουν τους λόγους που σας κάνουν να ενδιαφέρεστε για αυτόν. Σε αυτό το άρθρο θα χρησιμοποιήσω προσωπικά στοιχεία, όχι για λόγους έπαρσης αλλά από υπευθυνότητα για όσα θα πω. Σε μένα συνέβησαν, όχι στη φίλη που εμπιστεύομαι την ειλικρίνεια της.

Κατά τη γνώμη μου η σχέση του ανθρώπου με τον εσωτερισμό ανιχνεύεται στα πρώτα χρόνια της ζωής.
Έχω κρατήσει ολοκάθαρη την ανάμνηση μιας εκπομπής ΥΕΝΕΔ που παρακολουθούσα την κυρία Αλίκη Νικολαϊδου με μεγάλα άσπρα σκουλαρίκια (ναι! μιλάμε για ασπρόμαυρη τηλεόραση) να μιλάει για την αρχαία Αίγυπτο. Μέσα μου γεννήθηκε η βεβαιότητα ότι εγώ «ζούσα εκεί», την οποία και εξέφρασα, ως όφειλα το παιδάκιον, στην κατάπληκτη μαμά μου και στις ακόμα πιο έκπληκτες φίλες της. Πήγαινα στην πρώτη δημοτικού…

Στην Δευτέρα δημοτικού απέρριψα το χριστιανισμό για δύο λόγους : α) γιατί ο Θεός δεν ήταν παντρεμένος με την Παναγία αλλά είχε γεννήσει μόνος του τον Χριστό που ήταν υιός Του και β) για την απλοποιημένη κατήχηση που έλεγε ότι αν ήμουν καλό παιδάκι και δεν έκανα αμαρτίες θα πήγαινα στον παράδεισο. Κατά τη γνώμη μου ήταν βλακεία να προσπαθήσεις να πας στον παράδεισο μόνος σου, όταν οι άλλοι, αυτοί που αγαπάς, και μια ψυχή έστω, βρίσκονται στην κόλαση και τραβάνε τα μαρτύρια της αλεπούς!! Πολύ του να σώσουμε το τομάρι μας μου φάνηκε ο χριστιανισμός και έκανα πέρα!
Την ένστασή μου την ξαναβρήκα, με την αγαλλίαση που συνοδεύει τη δικαίωση, το «εγώ σας το λεγα», όταν διάβασα την «Αναφορά στο Γκρέκο» του Καζαντζάκη, στην ιστορία του «αγίου που βρέθηκε στον παράδεισο, αλλά δεν μπορούσε να είναι ευτυχισμένος»….κάπου στα δεκατρία μου. Η απέχθεια μου για τον χριστιανισμό ήταν παγιωμένη.

Αν λοιπόν σας έλκει ο εσωτερισμός αναζητήστε αίτια και γεγονότα στην παιδική σας ηλικία.
Αν είστε γονιοί δικαιούστε να εντοπίσετε τις ενδείξεις των παιδιών σας. Με πολλή προσοχή και κοινό νου!
Πριν από τρισίμιση χρόνια βρισκόμουν σε μια παιδική χαρά και έσπρωχνα την κούνια της ανιψιάς μου, η οποία άρχισε να μου εξηγεί πως «εγώ έχω ξανάρθει εδώ (πρώτη φορά πατούσε το πόδι της στην πόλη που βρισκόμασταν)και σας ξέρω από παλιά, -εμένα και τη φίλη που με συνόδευε- …και θα ξαναβρεθούμε πάλι μετά από πολλά χρόνια, θα είμαστε αλλιώς αλλά θα είμαστε εμείς , μην ανησυχείς θεία Τόνια….
Το παιδί ήταν ένα έξυπνο νήπιο 4 ετών, μου απεύθυνε το λόγο προσωπικά και εμπιστευτικά και προέρχεται από μια οικογένεια παντελώς άσχετη με τέτοια θέματα (αυτές οι οικογένειες βγάζουν τους καλύτερους μεταφυσικούς)

Τα περισσότερα παιδιά έχουν κάτι να πουν μέχρι να κλείσουν τα πέντε, εννοείται χωρίς να τα ρωτήσουμε..Η κόρη μου στα τρισίμιση μου εμπιστεύθηκε πως αγαπάει πολύ τη γιαγιά της γιατί θυμάται που φόραγαν περίεργα ρούχα και βοσκούσαν κάτι ζώα «σαν άλογα» σε χωράφια με πολύ ψηλό χορτάρι.

Ο πρώτος μου γιος σε ακόμα μικρότερη ηλικία μου έκανε μια περιγραφή που εντελώς αυθαίρετα τοποθετώ στην επανάσταση της Κίνας «είμαι αγόρι αλλά έχω μια μακριά κοτσίδα, κάθομαι σε ένα ξύλινο κάθισμα που έχει ένα γυαλιστερό γαλάζιο ύφασμα –επέμεινε πολύ στο κάθισμα και τα έπιπλα, είναι ένας αναλυτικός Παρθένος-, ξέρω ότι θα έρθουν κλέφτες στο σπίτι, τότε η Μαρία (η νταντά του) που είναι στρατιώτης και φυλάει το σπίτι μας με παίρνει κρυφά μαζί και με πάει στους κλέφτες (προφανής ονομασία για επαναστάτες στους πλούσιους)…ελπίζει ότι δεν θα με σκοτώσουν αλλά τελικά οι κλέφτες με σκότωσαν..»

Ο άλλος μου γιος είναι ένα παιδί με έντονα ασιατικά χαρακτηριστικά, όταν οι δύο μεγαλύτεροι είδαν σε cd τον «τελευταίο αυτοκράτορα» υπήρχε τέτοια ομοιότητα με τον δίχρονο πρωταγωνιστή υπέθεσαν ότι είναι ο αδελφός τους … Αυτό το παιδάκι τον πρώτο καιρό της γνωριμίας μας μου δήλωνε «τακτικά και επιτακτικά» ότι θέλει την άλλη του μαμά! Όχι εμένα, την μαμά του…

Γράφω τις 4 παραπάνω περιπτώσεις γιατί σαν αυτόπτης μάρτυρας διασφαλίζω ότι κανένα παιδί δεν ρωτήθηκε ποτέ και από κανέναν αν θυμάται κάτι από παλιά, ούτε ποτέ έγινε παρουσία του συζήτηση με παρόμοιο περιεχόμενο.
Το πιο συγκλονιστικό όμως είναι ότι καμιά από τις ιστορίες δεν ειπώθηκε από τα παιδιά χωρίς λόγο, απλά για να υποστηρίξει το θεωρητικό μου οικοδόμημα περί μετενσάρκωσης.
Τα παιδί απαντούσαν (τηλεπαθητικά) στις σκέψεις που με απασχολούσαν. Η ανιψιά μου απαντούσε στην αγάπη και στην ψυχική συγγένεια που νοιώθω να με συνδέει μαζί της. Η κόρη μου με προειδοποιούσε να ανεχτώ την πεθερά μου γιατί ανάμεσα τους υπήρχε ένας άρρηκτος –μέχρι σήμερα- δεσμός αγάπης. Ο γιος μου το ίδιο για την νταντά του.
Οι ιστορίες αυτές με απέτρεψαν από το να τσακωθώ με την πεθερά μου και να μην διώξω τη νταντά. ¶λλωστε στη συνέχεια συνεννοήθηκα θαυμάσια και με τις δύο, στα πλαίσια της κατανόησης και της υποχωρητικότητας που επιτέλους έκαναν την εμφάνισή τους στον απόλυτο και δεσποτικό χαρακτήρα μου.

Αν σκέφτεται κάποιος να εμβαθύνει στον εσωτερισμό καλό θα είναι να έχει ένα υγιές και σταθερό υπόβαθρο ψυχολογικής γνώσης.
Αυτές οι δύο ειδικότητες συνδέονται. Η ψυχολογία θα σου επιτρέψει να προχωρήσεις στην μεταφυσική. Η άποψή μου είναι πως η σχέση είναι αμφίδρομη, ειδικά στα θέματα της ψυχικής νόσου αλλά –φυσικά- ένας σεβαστός αριθμός ελλήνων κλινικών ψυχολόγων και ψυχιάτρων μπορεί να υποστεί ανήκεστο βλάβη στην υγεία του αν ακούσει την παραπάνω θέση.
Ας το αφήσουμε λοιπόν.
¶λλωστε η ψυχολογία μπορεί κάλλιστα να σου κλείσει το σπίτι και το δρόμο του εσωτερισμού, όταν στο όνομα του ορθολογισμού της επιστήμης επιμένει να εξηγεί με «ψυχολογικό τρόπο» τα απερίγραπτα, πχ περιπτώσεις σε ψυχιατρεία που ο ασθενής δραπέτευε τακτικά από το κλειδωμένο κελί της απομόνωσης….

Επιτρέψτε μου μια χιλιοειπωμένη οδηγία : ο εσωτερισμός δεν ενδείκνυται για άτομα που χαρακτηρίζονται από ψυχική αστάθεια. Ή βρίσκονται στα όρια της ψυχικής αστάθειας.
Στη μεταφυσική υπάρχουν 3 δρόμοι. Ο δρόμος του καλού, το δεξί μονοπάτι κατά την συμπαθή και αξιόπιστη μεταφυσικό Dion Fortune, ο δρόμος του κακού, το αριστερό μονοπάτι και ο δρόμος του τρελού, ο τελευταίος αστυνομεύεται από την Θεία Πρόνοια και μόνο.

Πέρα από την διαγνωσμένη ψυχική αστάθεια όμως υπάρχουν άνθρωποι που αυτή η αστάθεια παρουσιάζεται όταν ασχοληθούν με την μεταφυσική. Ίσως νοιώθουν έλξη ή περιέργεια για την μεταφυσική. Όταν ασχοληθούν αρχίζουν και τα προβλήματα, από την απλή νευρικότητα έως και το φόβο στο άκουσμα λέξεων, όρων και κυρίως ονομάτων και τελετουργικών.

Εδώ θα αφήσουμε πλέον τα ασφαλή ύδατα του ορθολογισμού.
Εσείς οι νέοι που πλατσουρίζετε ξέγνοιαστα στην έστω και new age μεταφυσική προσέξτε λίγο αυτή τη μόδα με τις «μυήσεις»…

Ο πρώτος νόμος του Σμαραγδένιου Πίνακα του Ερμή του Τρισμέγιστου είναι το γνωστό «όπως είναι Πάνω είναι και Κάτω και όπως είναι Κάτω είναι και Πάνω». Είναι ο Νόμος της Αντιστοιχίας. Η χρήση του νόμου αυτού δημιουργεί και θεμελιώνει όλες τις σχέσεις που υπάρχουν ανάμεσα στον υλικό και στον πνευματικό κόσμο, από την προσευχή έως την αστρολογία…και μεταξύ αυτών και την τελετουργική μαγεία.

Χρησιμοποιώντας την ισχύ του Νόμου μεταφυσικοί όλων των κατηγοριών (καλοί, κακοί και τρελοί) δημιουργούν τελετουργικά για να έλξουν από τον αόρατο κόσμο «ζητούμενα και ποθούμενα», μεταξύ των οποίων : χρήμα, νοητικό έλεγχο ανθρώπων, έλεγχο οντοτήτων του αόρατου κόσμου, πληροφορίες, Γνώση.

Στα τελετουργικά σφραγίζεται με την ισχύ του Θείου Νόμου οι σχέσεις των ανθρώπων που συμμετέχουν με τον συγκεκριμένο τομέα του Αόρατου Κόσμου.
Όταν λοιπόν συμβαίνει μια «μύηση» ο Θείος Νόμος σφραγίζει τη σχέση του ατόμου που μυείται αφενός με την ενέργεια της μύησης. (πχ ρέικι, τεκτονικά τάγματα και πλείστα άλλα που κάνουν τελετές μύησης) και αφετέρου με τον άνθρωπο που εκτελεί την μύηση, τον μυητή.

Στην εσωτερική γνώση δίνεται η πληροφορία ότι στις επόμενες ζωές του ο άνθρωπος έλκεται από την ενέργεια και την ομάδα που έχει μυηθεί. Και πιθανόν να υπάρχουν σχέσεις εξάρτησης με τον μυητή.

Έτσι εξηγείται μεταφυσικά –κι όχι ψυχολογικά- το πλήθος των ανθρώπων που νοιώθει έλξη και συρρέει στις ομάδες μεταφυσικής και τα τάγματα. Έτσι εξηγείται και η αφοσίωση ορισμένων, όχι υποχρεωτικά ανόητων ανθρώπων, σε καθοδηγητές που προκαλούν με την ανοησία τους τον κοινό νου.

Για τις προηγούμενες ζωές σας δεν μπορώ να κάνω τίποτα (μπορεί ο Θεός). Για την παρούσα ζωή όμως σας συμβουλεύω θερμά πριν «μυηθείτε» προσέξτε ποιον στην ευχή βάζετε στο κεφάλι σας. Και σε τι ακριβώς μυείστε…
Καμιά ομάδα μεταφυσικής από όσες new age και τα συναφή προϊόντα ξέρω δεν κάνει τον κόπο να δώσει αυτή την πληροφορία στα μέλη της. Φροντίζει όμως να δώσει μυήσεις κάθε είδους και βαθμού, έναντι οικονομικής αμοιβής… με κορυφαίο παράδειγμα προς αποφυγή αυτό που γίνεται στο ρέικι, όπου η αρχική μύηση των 3 βαθμών έχει μετατραπεί σε εκατοντάδες μυήσεις διαφόρων τύπων (καρούνα ρέικι, αγγελικό ρέικι και διαβάστε το περιοδικό τους για τα υπόλοιπα κολοκύθια ρέικι!!!)

Το ρέικι είναι μέθοδος θεραπείας κατά τη γνώση και την εμπειρία μου από τις πλέον ισχυρές της εσωτερικής θεραπευτικής….και μακράν η πιο διαδεδομένη. Υπολογίζω ότι στην Ελλάδα μύηση ρέικι έχουν καμια δεκαπενταριά χιλιάδες άτομα (επιεικής υπολογισμός), μεταξύ των οποίων και εγώ. Το ρέικι δίνεται σε ανθρώπους που θέλουν να βοηθήσουν σαν θεραπευτές και απέχει από τις μυήσεις σε σκοτεινά τάγματα και σε ομάδες μαύρης μαγείας. Όμως δεν είναι απαλλαγμένο από κινδύνους και βρίσκεται σε χέρια, το τονίζω, εξαιρετικά αδαών, στην πλειοψηφία τους, μεταφυσικών.

Αν η μεταφυσική, ακόμα κι η light, ενώ σας ελκύει, ταυτόχρονα σας κάνει να νοιώθετε άσχημα σταματήστε την. Αν ξαφνικά χειροτερέψει η υγεία σας. Αν αρχίσετε να νοιώθετε αποστροφή για ανθρώπους και χώρους. Πιθανόν υπάρχει θέμα που αφορά προηγούμενες ενσαρκώσεις και ενεργοποιήθηκε, με τον τρόπο που μας πονάει ένα παλιό σπάσιμο όταν αλλάζει ο καιρός.
Το ίδιο μπορεί να συμβεί αν είστε θύμα ψυχικής επίθεσης, όσοι έχουν βρεθεί σε αυτή τη θέση καταλαβαίνουν

Τι κάνετε σε αυτή την περίπτωση;
Ζητάτε βοήθεια από τα Ουράνια Πεδία και έχετε αυτιά και μάτια ανοιχτά. Βοήθεια θα έρθει οπωσδήποτε, εφόσον ζητηθεί. Το θέμα είναι να την αντιληφθήτε.
Μπορεί να είναι:
- ψυχοθεραπευτής με ανοιχτό μυαλό
- έμπειρος μεταφυσικός
- κληρικός. Η εκκλησία διαθέτει εξαιρετικά αποτελεσματικά τελετουργικά που διαλύουν τα πνευματικά δεσμά.

Προσοχή : οι δυο τελευταίες κατηγορίες (κληρικοί και μεταφυσικοί) δεν πρέπει να σας ζητήσουν άμεση ή έμμεση (εδώ σας θέλω!!) αμοιβή.

Η εκκλησία θεωρεί τον εσωτερισμό επικίνδυνο. Σας το διευκρινίζω γιατί οι εσωτερικές ομάδες κάνουν την πάπια, και συνήθως τα μέλη τους είναι αγρίως θρησκευόμενα. Όποιος έχει αμφιβολίες ::: Alopsis ::: και διαβάστε το Πόρισμα της ΙΘ Πανορθοδόξου Συνδιασκέψεως εντεταλμένων ορθόδοξων εκκλησιών και ιερών μητροπόλεων δια θέματα αιρέσεων και παραθρησκείας.

Επειδή όμως η αλήθεια βρίσκεται στην προσωπική εμπειρία και όχι στην θεωρία επιτρέψτε μου για άλλη μια φορά να χρησιμοποιήσω την δικιά μου ζωή.
Δεν προέρχομαι από θρησκευόμενη οικογένεια. Η εκκλησία δια μέσου φωτισμένων εκπρόσωπων της με ξελάσπωσε πάμπολλες φορές. Στην αφελή μου νεότητα είχα τη συνήθεια να αναλαμβάνω υποθέσεις πολύ μεγαλύτερες από το μπόι μου (1,63) με ανθρώπους που ήταν (ή πίστευαν το ίδιο είναι) θύματα μαγείας, ψυχικών επιθέσεων κλπ. Ενοχλητικοί επισκέπτες από τον αόρατο κόσμο, ενεργειάκες επιθέσεις και πνευματικές διαταραχές παρέμειναν σαν ανεπιθύμητες παρενέργειες των (δίχως εμπειρία και γνώση) χειρισμών που έκανα. Οι περισσότεροι μεταφυσικοί έχουν περάσει από αυτό το στάδιο, δεν πρωτοτύπησα!! Το ισχυρό τελετουργικό της ορθοδοξίας και ιερωμένοι με απάλλαξαν επανειλημμένα από κάθε ενόχληση. Κανενός το αυτί δεν ίδρωσε από την πίστη μου στην μετενσάρκωση (άλλωστε πολλοί ιερείς γνωρίζουν τους λόγους που έκαναν την εκκλησία να την αποκηρύξει) και από την φανερή επίδραση της εσωτεριστικής διδασκαλίας όχι μόνο στη σκέψη αλλά ακόμα και στο λεξιλόγιο και τις ορολογίες που χρησιμοποίησα στις συζητήσεις μας.

Σας μεταφέρω την αποστροφή μιας τέτοιας συζήτησης :
Το Καλό λυτρώνει τον εαυτό του
Το Κακό στρέφεται εναντίον του εαυτού του

Οδηγίες προς ναυτιλομένους Νο2, Τόνια, πολύ εμπειρικά και Τοξοτίσια. Θα τολμήσω να σε πειράξω λίγο κι ελπίζω να μη βρω το μπελά μου... διαβάζω τις εμπειρίες σου και μου έρχεται στο νου η φράση "βουρ στον εσωτερισμό κι όποιον πάρει ο χάρος". Από την άλλη ο Τοξότης έχει πάντα το θάρρος να βγει να πει αυτό που οι άλλοι δεν τολμούν, οπότε μπράβο σου..

Αισθάνομαι την ανάγκη να ισορροπήσω λίγο τον Τοξότη (ίσως όπως λένε τελευταία για να μη μου πάρουν την πρωτοκαθεδρία), Οπότε ας δούμε και τη διδυμίσια πλευρά της κατάστασης... τη νοητική...

Δεν είναι τυχαίο πιστεύω ότι στα αρχαία ελευσίνια πριν από την καθεαυτό μύηση οι άνθρωποι εκπαιδεύονταν πρώτα νοητικά για το τι θα συναντήσουν. Μέσα από συμβολικές αναπαραστάσεις, ιερό θέατρο, κλπ. Στη σύγχρονη εποχή πολύ λίγοι "εσωτεριστές" δυστυχώς δίνουν σημασία σε αυτή την προετοιμασία. Βουρ στην ψυχική εμπειρία χωρίς προετοιμασία για το αποτέλεσμα. Κατευθείαν στο βιωματικό. Χωρίς υποδομή για τη θεωρία. Το αποτέλεσμα είναι οι διαταρραχές, οι εξαρτήσεις, οι τραυματισμοί, και ό,τι άλλο...Πλήρης παράδοση προκειμένου να γεμίσουμε τη ζωή μας με κάτι που θα μας φέρουν οι κάθε λογής θεραπευτές, δάσκαλοι, εσωτεριστές "βάρβαροι"... Το βιωματικό απαιτεί όμως πρώτα θεωρητική υποδομή. Δεν πας ξυπόλητος στ' αγκάθια.

Πολλοί από τους εσωτεριστές δε συμπαθούν τη Μπέιλη την οποία συχνά χρησιμοποιώ σαν αναφορά. Ίσως καθένας τραβάει από αυτήν όπως κι από άλλους δασκάλους αυτό που στην πραγματικότητα έχει μέσα του. Έτσι εμένα με τραβάει η πρακτικότητα της. Οι άνθρωποι δεν είμαστε έτοιμοι για εμπειρίες λέει και ξαναλέει, αλλά η διδασκαλία είναι χρήσιμη έτσι κι αλλιώς κι ας προσεγγίζεται τελείως νοητικά γιατί όταν έρθει η ώρα θα είσαι έτοιμος και θα ξέρεις τι σου γίνεται. Δίδυμος η ίδια υποστηρίζει ότι το μέλλον για μας είναι η προσέγγιση των ανώτερων κόσμων μέσα από την επέκταση του νου κι όχι μέσα από την ψυχική εμπειρία (πολύ τις μόδας στους πνευματιστικούς κύκλους της εποχής).

Από την άλλη βεβαίως η μαθηματική προσέγγιση αποκλείει κάποια πεδία αίσθησης. Αυτοπαγιδευόμαστε δηλαδή. Ωστόσο η λογική είναι αυτή που πολύ ωραία περιέγραψες στο πρώτο μέρος. Πάρε κάθε φορά αυτό που είσαι έτοιμος να πάρεις. Και μην αναζητάς εμπειρία για την εμπειρία.

Στον εσωτερισμό εκτός από το μονοπάτι δεξιά κι αριστερά υπάρχει και η ψυχική και νοητική προσέγγιση. Ο εσωτερισμός που αναζητείται ως ψυχική εμπειρία ή ο εσωτερισμός που προσεγγίζεται με "ξεκίνημσ" την αφαιρετική σκέψη. Είναι σημαντικό να είναι γνωστό αυτό, και όποιος ενδιαφέρεται για το θέμα να ξέρει τι του ταιριάζει... Ακόμα και στη Γιόγκα ο διαλογισμός στις δύο αυτές προσεγγίσεις είναι διαφορετικός. Υπάρχουν διάφορα είδη Γιόγκα ανάλογα με τον τύπο του καθενός μας. Έτσι και στον Εσωτερισμό οι σχολές είναι μοιρασμένες. Η Θεοσοφία είναι κυρίως "λατρευτική", η Εργασία βιωματική και η Καμπάλλα νοητική. Υπάρχουν σχολές που βγάζουν παγκόσμιους εξυπηρετητές και άλλες που βγάζουν υποψήφιους πολεμιστές. Όλα δεν είναι ίδια. Ο εσωτερισμός δεν είναι ίδιος για όλους και καθένας ανάλογα με τη φύση του, είναι καλό να ξέρει τι του ταιριάζει..

Αυτά τα λίγα από μένα... ας μιλήσουν κι άλλοι πιο έμπειροι...

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Πολλοί από τους εσωτεριστές δε συμπαθούν τη Μπέιλη την οποία συχνά χρησιμοποιώ σαν αναφορά. Ίσως καθένας τραβάει από αυτήν όπως κι από άλλους δασκάλους αυτό που στην πραγματικότητα έχει μέσα του. Έτσι εμένα με τραβάει η πρακτικότητα της. Οι άνθρωποι δεν είμαστε έτοιμοι για εμπειρίες λέει και ξαναλέει, αλλά η διδασκαλία είναι χρήσιμη έτσι κι αλλιώς κι ας προσεγγίζεται τελείως νοητικά γιατί όταν έρθει η ώρα θα είσαι έτοιμος και θα ξέρεις τι σου γίνεται. Δίδυμος η ίδια υποστηρίζει ότι το μέλλον για μας είναι η προσέγγιση των ανώτερων κόσμων μέσα από την επέκταση του νου κι όχι μέσα από την ψυχική εμπειρία (πολύ τις μόδας στους πνευματιστικούς κύκλους της εποχής).

---

Δεν έχω την εμπειρία σου, αλλά με παραξενεύει πολύ που βρίσκεις πρακτική την Bailey.
Εγώ την βρίσκω απλά κατανοητή, αλλά υπερ-θεωρητική και απλή. Κάποια διαμάντια έχει στο έργο της. Συμφωνώ μ'αυτό που λες ότι τραβάμε ό,τι έχουμε μέσα μας, αλλά αυτό δεν είναι κανόνας. Τραβάμε και αυτό που μας λείπει πολλές φορές όταν βλέπουμε μετά από πολλά χρόνια αναζητήσεων ότι έχουμε γεμίσει με ουτοπίες και "συννεφάκια", γιατί το ζήτημα δεν είναι να διαμορφώσουμε μια κοσμοθεωρία, αλλά να βρούμε και πρακτικές λύσεις στη ζωή μας που θα την κάνουν ομορφότερη και δυναμικότερη. Εμένα η Bailey δεν μου λέει κάτι καινούριο. Μπορώ να βρω παρόμοια στάση ζωής και κοσμοθεωρία πολύ πιο απλοποιημένη στον Χριστιανισμό, τον οποίο δεν ασπάζομαι παρά μόνο στο εσωτερικό του κομμάτι. Με τους δασκάλους δεν έχω τίποτα, με το χαρωπό fun club τους έχω πολλές διαφορές όμως. 'Εχω γνωρίσει μερικούς απ'το fun club και βλέπω ένα κοινό σε όλους τους : Απουσία φιλοσοφικής σκέψης και παιδείας (άρα και μαθηματικής σκέψης). Οι χειρότεροι μαθητές, με τις χειρότερες βαθμολογίες, που δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ εκτός Ελλάδος, που στα σπίτια τους οι βιβλιοθήκες είναι άδειες εκτός από βιβλία για συναστρίες,που βλέπουν ό,τι σαβουροεκπομπή υπάρχει και κολάνε σε ό,τι μόδα βγει κι απ'την άλλη ο Εσωτερισμός Εσωτερισμός.'Εχεις δει κάποιον απ'το fun club να διαβάζει με πάθος το cosmopolitan και να ισχυρίζεται ότι ζει εσωτερικά και ανυψωμένα ; Εγώ ναι. Κι άμα τους μιλήσεις και τύχει να'χεις διαφορετική άποψη, μπορεί να σου εκσφενδονίσουν και κανένα βάζο. Αυτό θα πει γαλήνη εσωτερική. Χιτλερίζουν οι περισσότεροι. Η απόλυτη παράνοια.Θα έλεγα ακόμα ότι πάρα πολλοί από αυτούς, δεν έχουν διαβάσει καν Νίτσε και Σαρτρ και πάνε κατευθείαν στην Μπλαβάτσκυ. Τελείως αμόρφωτο το fun club των Εσωτεριστών λοιπόν αν και υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις. Το θέμα δεν είναι αυτό που είπε η Bailey ότι δεν είμαστε έτοιμοι για εμπειρίες, αλλά ότι παραείμαστε έτοιμοι για εμπειρίες. Η εμπειρία είναι αυτό που τους έλκει όλους τους αυτοσχέδιους του fun club.

Quote:

---

Originally Posted by Αργοναύτης

Με τους δασκάλους δεν έχω τίποτα, με το χαρωπό fun club τους έχω πολλές διαφορές όμως. 'Εχω γνωρίσει μερικούς απ'το fun club και βλέπω ένα κοινό σε όλους τους : Απουσία φιλοσοφικής σκέψης και παιδείας (άρα και μαθηματικής σκέψης). Οι χειρότεροι μαθητές, με τις χειρότερες βαθμολογίες, που δεν έχουν ταξιδέψει ποτέ εκτός Ελλάδος, που στα σπίτια τους οι βιβλιοθήκες είναι άδειες εκτός από βιβλία για συναστρίες,που βλέπουν ό,τι σαβουροεκπομπή υπάρχει και κολάνε σε ό,τι μόδα βγει κι απ'την άλλη ο Εσωτερισμός Εσωτερισμός.'Εχεις δει κάποιον απ'το fun club να διαβάζει με πάθος το cosmopolitan και να ισχυρίζεται ότι ζει εσωτερικά και ανυψωμένα ; Εγώ ναι. Κι άμα τους μιλήσεις και τύχει να'χεις διαφορετική άποψη, μπορεί να σου εκσφενδονίσουν και κανένα βάζο. Αυτό θα πει γαλήνη εσωτερική. Χιτλερίζουν οι περισσότεροι. Η απόλυτη παράνοια.Θα έλεγα ακόμα ότι πάρα πολλοί από αυτούς, δεν έχουν διαβάσει καν Νίτσε και Σαρτρ και πάνε κατευθείαν στην Μπλαβάτσκυ. Τελείως αμόρφωτο το fun club των Εσωτεριστών λοιπόν αν και υπάρχουν πάντα εξαιρέσεις. Το θέμα δεν είναι αυτό που είπε η Bailey ότι δεν είμαστε έτοιμοι για εμπειρίες, αλλά ότι παραείμαστε έτοιμοι για εμπειρίες. Η εμπειρία είναι αυτό που τους έλκει όλους τους αυτοσχέδιους του fun club.

---

Αγαπητέ Αργοναύτη

Τι πειρασμός η τοποθέτηση σου!!
¶σε που έχεις χτυπήσει και διπλό τζακ-ποτ με τον Νίτσε και τον Σατρ… Δεν θα μπορούσα να έχω διαλέξει πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα προβληματικών ανθρώπων που το έργο τους υπερεκτιμήθηκε από τους αυτάρεσκους και ημιμαθείς διαμορφωτές της κουλτούρας (σου).

Με ενόχλησαν όσα έγραψες στο πλαίσιο της έλλειψης αγωγής που δείχνουν. Δεν μας έμαθε η μανούλα ότι όταν πηγαίνουμε επίσκεψη σε σπίτι (ή άρθρο τέλος πάντων) δηλωμένου «εσωτεριστή», δεν δηλώνουμε ότι το fan club (!) των εσωτεριστών είναι οι συνδρομήτριες του κοσμοπόλιταν, οι συνεχιστές του οράματος του Χίτλερ και άλλα συναφή με τον ίδιο τρόπο που όταν πάμε σε σπίτι εβραίου δεν μιλάμε για την αποτελεσματικότητα των κρεματορίων του Αούσβιτς; (εκτός αν είναι κυβερνητικός αξιωματούχος, τότε μάλλον επιβάλλεται!!)

Από την άλλη άνθρωπος είσαι κι εσύ, και πιθανώς θέλεις να πεις τον πόνο σου, δεν είναι πια και προς θανάτου!
Η παραπάνω τοποθέτηση μου είναι επί του τύπου όσων διάβασα.

Σου παραθέτω λοιπόν ένα κομμάτι «ουσίας» και ο Θεός βοηθός! (συγγραφεύς Hartmann – έργο : Αναζητώντας τους ροδόσταυρους)

«….Διδάσκαλε, μπορώ να ελπίζω πως θα μάθω το μυστήριο των μεγάλων πνευματικών δυνάμεων που κατέχεις και με τις οποίες λένε ότι μπορείς να μεταμορφώσεις ένα πράγμα σε κάτι άλλο και να μεταμορφώσεις ευτελή μέταλλα σε χρυσό;

Δεν υπάρχει τίποτα μυστηριώδες ή θαυμαστό σε αυτό είπε ο Imperator. Αυτά τα πράγματα δεν είναι πιο θαυμαστά από τα συνηθισμένα φαινόμενα της φύσης που βλέπουμε κάθε μέρα. Είναι μυστηριώδη μόνο για αυτούς των οποίων οι προκαταλήψεις και οι παρανοήσεις τους εμποδίζουν να δουν την αλήθεια. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσουν περισσότερο από την περιστροφή της σελήνης γύρω από τη Γη ή την ανάπτυξη ενός δέντρου.
Όλα αυτά δεν είναι αποτέλεσμα της δράσης μιας πρωταρχικής δύναμης που ονομάζουμε Βούληση και η οποία έδωσε ύπαρξη στον κόσμο. Μπορεί να εκδηλωθεί με διάφορους τρόπους και στα επτά διαφορετικά επίπεδα ύπαρξης, ως μηχανική δύναμη ή πνευματική ισχύς. Όμως είναι πάντοτε η ίδια θεία πρωταρχική ισχύς της θελήσεως, η οποία δρα με τη μεσολάβηση του οργανισμού του ανθρώπου, ο οποίος την κατευθύνει με την διάνοια του.

Τότε, είπα, αυτό που κυρίως χρειάζεται να μάθουμε είναι πώς να ενδυναμώνουμε τη θέληση;
Όχι ακριβώς, είπε ο Imperator. Η Θέληση είναι μια παγκόσμια δύναμη. Συγκρατεί τους κόσμους στο διάστημα και προκαλεί την περιστροφή των πλανητών. Διαπερνά τα πάντα, εισδύει παντού και δεν χρειάζεται καμιά ενίσχυση γιατί είναι ήδη αρκετά ισχυρή για να κατορθώσει οτιδήποτε. Εσύ δεν είσαι παρά ένα όργανο μέσω του οποίου η παγκόσμια ισχύς μπορεί να δράση και να εκδηλωθεί, και μπορείς να έχεις εμπειρία της έκτασης αυτής της δύναμης, αν δεν προσπαθήσεις να της αντιταχθείς.

Αν όμως φαντασθείς ότι έχεις αποκλειστικά δική σου θέληση, της οποίας ο τρόπος δράσης είναι διαφορετικός από της παγκόσμιας θέλησης, απλώς διαστρέφεις ένα ασήμαντο μέρος της δεύτερης και το αντιτάσσεις στην πρωταρχική μεγάλη δύναμη. Όσο περισσότερο φαντάζεσαι ότι έχεις μια τέτοια δική σου Θέληση, τόσο πιο πολύ έρχεσαι σε σύγκρουση με την αρχική δύναμη-θέληση του σύμπαντος και, καθώς δεν είσαι παρά ένα ασήμαντο μέρος της, θα κατασυντριβείς και θα επιφέρεις την καταστροφή σου. Η θέληση σου μπορεί να δράσει αποτελεσματικά μόνο αν παραμείνει σε ταύτιση με τη θέληση του παγκόσμιου Πνεύματος. Η θέληση σου γίνεται ισχυρότερη αν δεν έχεις αποκλειστικά δική σου θέληση αλλά παραμένεις μέσα σε όλα τα πράγματα που υπακούουν στον Νόμο.


Τότε, είπα, πως μπορούμε να επιτύχουμε κάτι. Αν δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα με τη δύναμη της θέλησης μας, τότε δεν χρειάζεται να προσπαθήσουμε να κάνουμε τίποτα, παρά να περιμένουμε ώσπου η Φύση να εκτελέσει το έργο της χωρίς τη βοήθεια μας.
Δεν μπορούμε να επιτύχουμε κάτι χρήσιμο, απάντησε ο Διδάσκαλος, προσπαθώντας να χρησιμοποιήσουμε τη δική μας θέληση. Μπορούμε όμως να χρησιμοποιήσουμε τη Λογική και την Νοήση μας για να καθοδηγήσουμε και να κατευθύνουμε την ήδη υπάρχουσα Δύναμη Θέλησης στη Φύση, και έτσι να κατορθώσουμε μέσα σε λίγες στιγμές ορισμένα πράγματα που η ασυνείδητη φύση θα χρειαζόταν πολύ περισσότερο χρόνο για να επιτύχει χωρίς τη βοήθειά μας. Ο μυλωνάς που χρησιμοποιεί το νερό ενός ποταμού για να κινήσει το μύλο του δε δημιουργεί νερό…χρησιμοποιεί τη ροή του νερού για να επιτύχει το σκοπό του…. Με τον ίδιο τρόπο δρα και ένας Μύστης. Καθοδηγεί την υπάρχουσα δύναμη με τη νόηση του και την κάνει να επιτύχει ορισμένα πράγματα σύμφωνα με τους νόμους της φύσης. Η νόηση του ανθρώπου είναι ίσως το μόνο πράγμα που θα μπορούσε να αποκαλέσει δικό του ( σημείωση :και τα συναισθήματα).

…η ζωή είναι παγκόσμια και υπάρχει παντού. Είναι ταυτόσημη με την θέληση. Δεν είναι προϊόν του ανθρώπου, ούτε μπορεί ο άνθρωπος να τη μονοπωλήσει. Δέχεται μια ορισμένη ποσότητα από αυτήν όταν έρχεται στον κόσμο. Η Φύση τον εφοδιάζει με αυτή και του τη δανείζει, αλλά πρέπει να την επιστρέψει κατά την έξοδο του από αυτόν τον κόσμο. Μόνο αυτός που πέτυχε να εγκαταστήσει ορισμένη ποσότητα αυτής της ζωικής αρχής μέσα στο αμετάβλητο εσωτερικό εαυτό του μπορεί να ονομάσει αυτή τη ζωή δική του και να την κρατήσει και μετά το θάνατο της μορφής….»


Και τέλος
…οι γνώσεις που βασίζονται σε δόγματα, πεποιθήσεις ή διδασκαλίες, οι γνώσεις των βιβλίων είναι φανταστικές γνώσεις, δεν είναι πραγματική γνώση…
Δεν μπορούμε να γνωρίσουμε τίποτε πέρα από αυτό που εμείς οι ίδιοι γνωρίζουμε γιατί το αισθανόμαστε, το βλέπουμε και το κατανοούμε. Αυτό που συνήθως ονομάζουμε γνώση είναι απλώς θέμα μνήμης. Μπορούμε να αποθηκεύσουμε στη μνήμη μας αμέτρητα πράγματα που μπορεί να είναι σωστά ή λανθασμένα. Ακόμη και αν είναι αληθινά δεν φέρνουν την πραγματική γνώση, η πραγματική γνώση δεν μπορεί να μεταδοθεί από τον έναν άνθρωπο στον άλλο….ένας άνθρωπος μπορεί μόνο να οδηγηθεί σε ένα μέρος όπου θα μπορέσει να την αποκτήσει, αλλά θα πρέπει ο ίδιος να συλλάβει την αλήθεια, όχι απλώς διανοητικά με τον εγκέφαλο αλλά και διαισθητικά με την καρδιά του.

Για να έχουμε πραγματική γνώση πρέπει να αισθανθούμε την αλήθεια ενός πράγματος, να αντιληφθούμε ότι είναι αληθινό και να ξέρουμε για ποιο λόγο δεν μπορεί να είναι διαφορετικά.

Το να πιστέψουμε στην αλήθεια οποιουδήποτε πράγματος χωρίς να έχουμε γνώση της αλήθειας του είναι δεισιδαιμονία…η επιστήμη και οι γνώσεις των φιλοσόφων και των θεολόγων κινδυνεύουν συνεχώς να ανατραπούν από κάποια καινούργια ανακάλυψη, η οποία δεν μπορεί να συγχωνευτεί με τα τεχνητά τους συστήματα, γιατί αυτά βασίζονται μόνο στην αντίληψη των αισθήσεων και σε μια επιχειρηματολογία στηριγμένη στη λογική. Η αλήθεια δεν μπορεί να ανατραπεί. Δεν χρειάζεται επιχειρηματολογία και άπαξ και γίνει αντιληπτή με την πνευματική δύναμη της αντιληπτικότητας, άπαξ και γίνει κατανοητή από την πνευματική διάνοια του ανθρώπου, του μεταδίδει πραγματική γνώση που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί….

Κατόπιν αυτού
…ποτέ δεν δεχόμαστε βιβλία ή γνώμες –ακόμα και αν προέρχονται από το Βούδα- ως αλάθητους οδηγούς μας, εκτός αν πάρουν τη σφραγίδα από τη λογική και την κατανόηση μας. Τα σεβόμαστε και τα χρησιμοποιούμε. Μας υπηρετούν αλλά δεν τα υπηρετούμε

Δημήτρη, νομίζω όταν μιλούσαμε για εμπειρίες μάλλον είχαμε κάτι διαφορετικό στο μυαλό μας. Αυτό που περιγράφεις εσύ είναι οι αναζητητές αστρικής εμπειρίας. Είναι η παραποίηση της ψυχικής προσέγγισης στον εσωτερισμό. Για μας που προσεγγίζουμε νοητικά τα θέματα δείχνει υποτιμητικό κάποιος άνθρωπος να προσεγγίζει αυτά τα πράγματα χωρίς νοητική βάση. Όμως αυτό είναι απλά η δική μας ακτίνα. Δεν μπορούμε να τη γενικεύσουμε για όλους. Γεγονός είναι ότι ισχύουν αυτά που λες για τη μόρφωση, αλλά ισχύει και το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι χωρίς μόρφωση που έχουν ανοικτά ψυχικά κέντρα και κάνουν θεραπευτική δουλειά. Δεν μπορούμε δηλαδή να γενικεύσουμε. Υπάρχουν καθημερινοί άνθρωποι που με την ψυχική προσέγγιση κάνουν δουλειά και άλλοι που απλά αναζητούν μία έντονη εμπειρία.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη νοητική προσέγγιση όμως. Πόσες φορές αναζητούμε το νοητικά ενδιαφέρον, δηλαδή την αντίστοιχα έντονα νοητική εμπειρία; Και ταυτιζόμαστε με μία καινούρια θεωρία ή ένα νέο σύστημα; Οι κίνδυνοι της ταύτισης υπάρχουν σε όλες τις περιπτώσεις, ανεξάρτητα από την προσέγγιση. Η δική μου παρέμβαση έγινε απλά για να ξέρει ο κόσμος ότι υπάρχουν γραμμές και προσεγγίσεις. Ο εσωτερισμός δεν είναι απαραίτητα το να καλείς τα πνεύματα. Υπάρχουν κι άλλες γραμμές που ταιριάζουν ίσως περισσότερο σε νοητικές προσεγγίσεις. Η κατανόηση των αρχετύπων, ο νοητικός διαλογισμός, κ.ά. Κι εκεί όμως χρειάζεται μετριοπάθεια. Τελικά πιστεύω ασχέτως της διαδρομής πρέπει να καταλήγουμε στο εν οίδα ουδέν οίδα.

Αγαπητέ φίλε Βασίλη

κατα την ταπεινή μου γνώμη η Μπέίλη δεν έχει συλλάβει ακριβώς τα προαναφερθέντα από τον, αν μη τι άλλο ακριβολόγο, Hartmann.

Η ερμητική παράδοση και ο εσωτερικός χριστιανισμός παραδίδουν την παρακάτω απλή διάταση του Κόσμου (αρχίζω από κάτω και ανεβαίνω) α) υλικό πεδίο, αντιστοιχεί στην ύλη (αντιπροσωπεύει το στοιχείο της γης) β) αστρικό πεδίο αντιστοιχεί μετάξυ άλλων και στο καρδιακό κέντρο του ανθρώπου, εκεί όπου εδρεύουν τα συναισθήματα (αντιπροσωπεύει το στοιχείο του νερού) και γ) νοητικό πεδίο κατώτερο Πνευματικό, λογική και Νόηση (σε αντιδιαστολή με το Πνευματικό Πεδίο πέραν της ανθρώπινης αντιληπτικότηττας). που αντιπροσωπεύει το στοιχείου του αέρα. Φυσικά το "θα νικήσει παν το λεπτόν και θα διαπεράσει το στερεόν", του σμαράγδινου Πίνακα σημαίνει ότι οι σχέσεις τους είναι το πιο αιθερειο να δρα στο αμέσως αποκάτω επίπεδο. Έτσι ο αέρας κινεί το νερό και δημιουργούνται τα κύματα της θάλλασσας, η θάλλασσα τρώει τον βραχο κλπ Κατα τον ίδιο τρόπο η Νόηση επιδρά στα συναισθήματα και τα συναισθήματα στο υλικό σώμα του ανθρώπου. Οι αρρώστιες προέρχονται απο προβλήματα στο αστρικό - συναισθηματικό σώμα του ανθρώπου, που με τη σειρά του έχει αρρωστήσει λόγω προβληματικής Νόησης. Είναι εξαιρετικά απλό ως εδώ, κατά τη γνώμη μου.

Ως εδώ είναι ο ο άνθρωπος και ο κόσμος του (ο άνθρωπος είναι : υλη- συναίσθημα-νοήση)

πάνω απο τον άνθρωπο στέκεται ο Θεός. φαντασου τον και αυτόν σε τρία επίπεδα. το νοητικό επίπεδο του ανθρωπου επικοινωνει με την θεία Νόηση. το συναισθηματικό με τα Θεία αισθήματα, τουτέστιν με την θεία Αγάπη. Στο επίπεδο του Θεου λοιπόν τα πράγματα αντιστρέφονται η νόηση βρίσκεται σε χαμήλοτερο επίπεδο απο την Αγάπη. Γιαυτο τον Θεό μπορούμε να τον αντιληφθούμε με την Νόηση αλλά η πραγματική προσέγγιση είναι μέσω του β΄επίπέδου, της καρδιάς, του κέντρου των συναισθημάτων.....

Τώρα, με το χέρι στην καρδιά Βασίλη, έχει πάρει χαμπάρι η Μπέιλι ή η Μπλαβασκι ??? (για την Μπλαβάσκι υπάρχουν οργισμένες διαμαρτυρίες)

Τόνια, ανοίγεις μία μεγάλη κουβέντα που κατά την άποψη μου δεν αφορά και όλους (ποιος θέλει να βλέπει δύο ισχυρά Εγώ να τσακώνονται; ).

Ο "διάλογος" για την προσέγγιση στην επαφή με τα ανώτερα στρώματα είναι μακρύς. Δε θα φέρω εγώ κάτι καινούριο στο θέμα. Υπάρχει η παλιά κλασσική ανατολική προσέγγιση που λέει ότι η επαφή με την ψυχή έρχεται μέσα από το βουδικό του αστρικού. Με αυτή την προσέγγιση δούλεψε όλη η ανατολική φιλοσοφία που προσπαθεί να ησυχάσει το νου και να "εφελκύσει" τη 2η ακτίνα από το βουδικό. Και αυτή την προσέγγιση ακολούθησε και η Θεοσοφία της Μπλαβάτσκυ. Και κατά την άποψη μου και ο Γκουρτζίεφ αν κι όχι επακριβώς.

Παράλληλα με αυτήν καλώς ή κακώς υπάρχει η δυτική προσέγγιση του εσωτερισμού. Ξεκινώντας από την Καμπάλα, την εσωτερική μαγεία, τον Γκαίτε και φτάνοντας στον Στάινερ, τον Κρόουλυ ή την Φόρτσιουν όπως λες η δυτική προσέγγιση δουλεύει με σύμβολα / αρχέτυπα. Ενεργοποιεί, αντί να ησυχάζει το νου και δουλεύει με πειθαρχία και επέκταση του νου κι όχι με περιορισμό του. Δεν εφελκύει τη 2η ακτίνα αλλά ανεβαίνει από το Κάμα Μάνας στο Μάνας (κάποιοι όπως ο Κρόουλυ έπαιξαν και με την 1η ακτίνα και έφαγαν το κεφάλι τους). Πάει από κάτω προς τα πάνω, όχι από πάνω προς τα κάτω. Δε δουλεύει με τη Θεία Χάρη, αλλά με την Πίστη και την προσπάθεια. Δεν αδυνατίζει το Εγώ αλλά το ισχυροποιεί τόσο πολύ ώστε να μην έχει ανάγκη μηχανισμούς άμυνας. Τότε δίνει χωρίς να αισθάνεται ανασφάλεια. Δεν αναπτύσσει τη σχέση εαυτού - θείου, αλλά εαυτού και ομάδας. Υποτάσσει το Εγώ στην ομάδα κι όχι στο Θείο. Χρησιμοποιεί εργαλεία του Μάνας (σύμβολα, ομάδα, κλπ), όχι του Μπούντι (αγάπη, διαίσθηση, διδασκαλία, κλπ)

Οι διαφορετικές αυτές προσεγγίσεις υπάρχουν και στη σύγχρονη ψυχολογία. Η ψυχαναλυτική προσέγγιση προσπαθούσε να διαλύσει το Εγώ για να αναδυθεί το ασυνείδητο. Η ψυχολογία του Εγώ ισχυρίζεται ότι ψυχικές συγκρούσεις υπάρχουν σε άτομα που δεν αισθάνονται ασφαλείς με τον εαυτό τους. Δεν επιτίθεται κάποιος που δεν αισθάνεται να απειλείται. Την τελευταία προσέγγιση ακολουθεί γενικά η αμερικανική σχολή, εξ' ού και η Μπέιλη, αλλά και ο Rudhyar, ο οποίος καθορίζει την εξέλιξη μέσα από την ισχυροποίηση του Εγώ (δες και το άρθρο για τα συστήματα αναφοράς που έχω στο site) αλλά μεταξύ μας και ο Γιουνγκ (δεν είναι τυχαίο που όλοι αυτοί είναι αρεστοί στην Αμερική).

Προσωπικά έχω επαρκή επίγνωση αδυναμίας ώστε να μην αρχίσω να λέει αυτή η προσέγγιση είναι καλή κι η άλλη δεν είναι. Θαυμάζω τους ανθρώπους που έχουν διαίσθηση και ψυχικές ικανότητες και έχω επίγνωση των δικών μου περιορισμών σε αυτό τον τομέα. Απλά εκείνο που θα ήθελα σε ένα site μεγάλης αναγνωσιμότητας είναι να γνωρίζει ο κόσμος ότι υπάρχουν δρόμοι και δρόμοι. Δεν υποχρεούται κανείς να κάνει τίποτα που δεν είναι στη γραμμή του ή στην ακτίνα του.

Να προσθέσω στα παραπάνω ότι η νοητική προσέγγιση είναι αποτέλεσμα απλά της εξέλιξης του φορέα. Οι περισσότεροι από μας τους ανθρώπους δουλεύουμε ακόμα με το αστρικό, άρα αυτό χειριζόμαστε. Όσο τελειοποιούνται οι φορείς όμως εμφανίζονται σχολές που βασίζονται στο νοητικό. Κι επειδή ισχύει το καθρέφτισμα που αναφέρεις, όταν δουλεύεις με το αστρικό θα δουλέψεις και με τη 2η ακτίνα, ενώ αν δουλέψεις με το νοητικό θα δουλέψεις αναγκαστικά με το Μάνας. Δεν υπάρχει καλό ή κακό δηλαδή, this is just the way it works..

Επανέρχομαι γιατί έχω ανησυχία ότι με το λόγο πάλι λάθος εντυπώσεις αφήνουμε.

Αναγκαίες διευκρινίσεις:

1. Όταν λέμε αναπτύσσω το νου, δεν εννοούμε γίνομαι πιο νοητικός, δηλαδή αναπτύσσω την εξυπνάδα μου. Είναι πιο περίπλοκο το πράγμα. Ο νους, το συναίσθημα και η ύλη εμπλέκονται μεταξύ τους. Η ύλη έχει τρεις φύσεις, νοητική ύλη, αστρική ύλη, υλική ύλη. Το συναίσθημα επίσης έχει τρεις φύσεις, νοητικό συναίσθημα, αστρικό και υλικό. Η θεοσοφία τα λέει αυτά υποπεδία. Πολύ ωραία τα έχει αναλύσει όμως ο Γκουρτζίεφ.

2. Όταν λέμε γίνομαι πιο νοητικός δε σημαίνει δρω συνέχεια με το μυαλό. Σημαίνει ότι αναπτύσσω το νοητικό υποπεδίο και στις τρεις φύσεις. Κι όταν λέμε αναπτύσσω το νοητικό εννούμε βάζω και τις τρεις φύσεις σε κάποιο "σχέδιο". Ο νους έχει πάντα σχέση με "σχέδιο" ή "πρόγραμμα". Για παράδειγμα στην ύλη ξεκινάω να διατρέφομαι συνειδητά. Αν δε διατρέφομαι συνειδητά, τότε το σώμα δρα συναισθηματικά, δηλαδή ανάλογα με το τι του αρέσει ή τελείως υλικά, δηλαδή ανάλογα με τις ώρες που πεινάει.

3. ¶ρα στο παράδειγμα της ύλης και του φαγητού έχουμε τρεις υπο-φύσεις:

- Τρώω συνειδητά και με βάση κάποιο σχέδιο (το σχέδιο συνιστά ανάπτυξη του νοητικού)
- Τρώω με βάση τις προτιμήσεις μου
- Τρώω όταν πεινάω

4. Στο ζήτημα του συναισθήματος επίσης έχουμε τρεις φύσεις. Μερικά παραδείγματα:

- Μου προκαλούνται συναισθήματα λόγω υλικών αιτιών (π.χ. ορμονικές διαταρραχές ή κάποιος με αγγίζει ερωτικά). Η ύλη μου προκαλεί συναίσθημα
- Αισθάνομαι από μη λεκτικές καταστάσεις. Μπαίνω σε ένα χώρο και με κοιτάζουν όλοι κάπως. Τα συναισθήματα των άλλων (χωρίς λέξεις) προκαλούν τα δικά μου. Εδώ συμπεριλαμβάνονται και οι σκέψεις των άλλων όταν επενδύονται με συναίσθημα. Μου λέει κάτι ο άλλος, αλλά δεν είναι αυτό που λέει, αλλά το πώς το λέει.
- Τα συναισθήματα μου προσπαθώ να έχουν νόημα. Δε με ενοχλεί αν θυμώνω, αρκεί να γνωρίζω τα όρια. Χρησιμοποιώ το συναίσθημα ως εργαλείο. Αν πρέπει να διεκδικήσω διεκδικώ. Αν πρέπει να συμπαρασταθώ, συμπαρίσταμαι. Εδώ κατά τον Γκουρτζίεφ είναι το σημείο επαφής με την Ψυχή, το ανώτερο "σχέδιο".

5. Στο ζήτημα του νου έχουμε επίσης τρεις φύσεις.

- Οι σκέψεις είναι απόρροια υλικών παραγόντων (π.χ. οργανικά αίτια προκαλούν μαθησιακή δυσκολία, ο καφές επιταχύνει τις σκέψεις μου)
- Οι σκέψεις είναι συναισθηματικές. Εδώ βρισκόμαστε οι περισσότεροι άνθρωποι. Το μυαλό μας πάει από δω κι από κει ανεξέλεγκτο, του αρέσουν οι εντυπώσεις, ταυτίζεται με εικόνες, ταυτίζεται με θεωρίες. Εδώ εδράζεται το Εγώ με την έννοια της αντίστασης. Δε μου αρέσουν οι πληροφορίες που παίρνω, αντιστέκομαι. Δεν ακολουθώ την αρχή της πραγματικότητας, αλλά την αρχή της ηδονής.
- Οι σκέψεις ακολουθούν κάποιο σχέδιο. Είναι πειθαρχημένες. Δουλεύω για να εκπληρώσω κάποιο καθήκον. Να κάνω τη δουλειά μου, να λύσω ένα πρόβλημα. Με το πρόβλημα δεν ταυτίζομται συναισθηματικά ,δεν το παίρνω προσωπικά, αν δε το λύσω. Απλά είναι η δουλειά μου. Προσαρμόζομαι. Αναγνωρίζω την πραγματικότητα. Εδώ εδράζεται το υγιές Εγώ.

Οι δύο μέθοδοι τώρα που περιέγραψα πιο πάνω προσπαθούν τα εξής:

- Η ανατολική να ησυχάσει το αστρικό (συναισθηματικό) κομμάτι του νοητικού και να αναπτύξει το νοητικό του αστρικού.
- Η δυτική να αναπτύξει το νοητικό του νοητικού και μέσω αυτού να ελέγξει και πειθαρχήσει το αστρικό του νοητικού.

Και στις δύο πάντως το πρόβλημα είναι το αστρικό του νοητικού.

Συμβολικά μιλώντας η πρώτη μέθοδος είναι μαγνητική. Δημιουργείται κέντρο έλξης της αγάπης μέσα μας. Έλκουμε αγάπη και καλή θέληση. Λειτουργούμε κυρίως μέσα από τον Ποσειδώνα (στην κλασσική αστρολογία μέσω της Σελήνης). Στη δεύτερη μέθοδο δρούμε ηλεκτρικά. Επιταχύνουμε τη ροή της σκέψης σε σημείο που γίνεται ενόραση. Λειτουργούμε κυρίως μέσα από τον Ουρανό (στην κλασσική μέσω του Ήλιου).

Αυτά συμβολικά. Για να είμαστε τελείως συγκεκριμένοι και ακριβείς για όσους έχουν ξεκινήσει να ασχολούνται τουλάχιστον (γιατί οι άλλοι θα λένε ότι μιλάμε κορακίστικα)...

Αγαπητή Τόνια με τις πολλές ζωές στη Λεμουρία, δεν κατηγόρησα ούτε προσέβαλλα τον Εσωτερισμό, ούτε καμμιά Σχολή του, αλλά κάποιους από τους δήθεν "μαθητές" των Δασκάλων που δεν κάνουν πράξη τα όσα πρεσβεύει, τους "μαθητές" κάποιους από τους οποίους έχω γνωρίσει πολύ καλά με τι φασιστικό τρόπο λειτουργούν στις πολύ προσωπικές τους στιγμές και στην καθημερινότητά τους και με πόση ευκολία υβρίζουν και διαπομπεύουν ανθρώπους, που ακόμα και αν τα πράγματα είναι έτσι όπως ισχυρίζονται, η κατάλληλη υψηλή στάση θα ήταν να προσπεράσουν τους εχθρούς τους αδιάφορα. Φαίνεται όμως ότι πειράχτηκες πολύ και το πήρες προσωπικά. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι δικό μου, αλλά πως θα αποδείξεις ότι δεν έχεις τη μύγα και μυγιάζεσαι. 'Οσο για τους υπαρξιστές, αν αυτοί ήταν προβληματικοί άφησε να το κρίνει η ιστορία τους (πάντως αυτοί τουλάχιστον δεν άκουγαν φωνές από το Υπερπέραν). Ελπίζω να μην παρερμηνευθώ πάλι σκόπιμα, γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι για να φτάσεις σε τέτοια μεγάλη ύψη όπως αυτά των Εσωτεριστών Δασκάλων, αποκλείεται να μην την έχεις την πετριά σου και την ιδιαιτερότητά σου (εσύ το λες "προβληματικός" κοινωνικά). Δεν μπορείς να πηγαίνεις να βωμολοχείς και να το παίζεις Εσωτεριστής όμως. Όσο για τους Φιλοσόφους που εσείς τους θεωρείτε "κατώτερούς" σας και τρε μπανάλ επειδή δεν άκουγαν φωνές, το ότι είχαν μια δόση πετριάς (και αυτοί) δεν αποκλείει ημιμαθή μου αναγνώστρια ότι δεν έφτασαν στο σημείο να συλλάβουν τις υψηλές έννοιες της Φιλοσοφίας. Μην ξεχνάτε ότι η ιδιοφυία συνορεύει με την τρέλλα και κανείς που επιχείρησε να συλλάβει τις ανώτερες αλήθειες δεν βγήκε αλώβητος. Καλησπέρα.

Αγαπητή μου Τόνια, ο εσωτερικός χριστιανισμός δεν σταματά στο νοητικό πεδίο, το κατώτερο Πνευματικό αλλά αντίθετα αποδίδει στον άνθρωπο και το Ανώτερο Πνευματικό, που αντιστοιχεί στο στοιχείο της Φωτιάς. Γι' αυτό ο Ιησούς έλεγε ότι όλοι είμαστε Θεοί και: "αυτά που εγώ κάνω μπορείτε να τα κάνετε κι εσείς κι ακόμα περισσότερα". Κι ακριβώς αυτός είναι ο στόχος στον εσωτερικό χριστιανισμό, να ταυτιστεί κανείς με τον Θεό ή το "Εγώ ειμί" που έλεγε ο Ιησούς. Γι' αυτό και ο ζωδιακός ξεκινά με τον Κριό, την έξαρση του Ήλιου ή το "Εγώ είμαι" και καταλήγει στους Ιχθείς και τον Ποσειδώνα. Όλος ο ζωδιακός είναι μέσα μας και σε κάθε ενσάρκωση δουλεύουμε πιο συνειδητά σ' αυτό που επιλέγουμε για κάθε ζωή.

Αγαπητέ μου Βασίλη, καμμιά ψυχαναλυτική προσέγγιση δεν προσπάθησε να διαλύσει το Εγώ για να αναδυθεί το ασυνείδητο, αντίθετα ο στόχος κάθε ψυχαναλυτικής προσέγγισης είναι να επεκταθεί και να ισχυροποιηθεί το Εγώ με την συνειδητοποίηση (Ήλιος, συνειδητό Εγώ) και τον έλεγχο (Πλούτωνας) του ασυνείδητου. Μ' αυτή την άποψη συμφωνούν και οι αστρολόγοι της ψυχολογικής αστρολογίας που αναφέρεις στο βιβλίο σου.

Quote:

---

Originally Posted by Κοραλλία Μόζορα

Αγαπητέ μου Βασίλη, καμμιά ψυχαναλυτική προσέγγιση δεν προσπάθησε να διαλύσει το Εγώ για να αναδυθεί το ασυνείδητο, αντίθετα ο στόχος κάθε ψυχαναλυτικής προσέγγισης είναι να επεκταθεί και να ισχυροποιηθεί το Εγώ με την συνειδητοποίηση (Ήλιος, συνειδητό Εγώ) και τον έλεγχο (Πλούτωνας) του ασυνείδητου. Μ' αυτή την άποψη συμφωνούν και οι αστρολόγοι της ψυχολογικής αστρολογίας που αναφέρεις στο βιβλίο σου.

---

Κοραλία σ' ευχαριστώ για την ανταλλαγή απόψεων, αλλά για την ψυχανάλυση έχω άλλες προσλαμβάνουσες. Είναι και η εργασία της δικιάς μου αυτή την εποχή, που μου επιτρέπει να έχω δει όλο το φάσμα του ποιος είπε τι. Επέτρεψε μου λοιπόν να διατηρήσω την άποψη μου...

Όσο για τον Πλούτωνα υπάρχουν πολλές απόψεις για το τι συμβολίζει. Ο Forrest π.χ. τον θεωρεί ένδειξη της ψυχής. Οι καμπαλλιστές τον τοποθετούν άλλοι στη θέση της 1η σεφίρας κι άλλη της Νταάτ. Δεν είναι πιστεύω ένα σύμβολο κατασταλαγμένο ακόμη. Προσωπικά τον θεωρώ ένδειξη της 1ης ακτίνας.

Quote:

---

Originally Posted by Αργοναύτης

Αγαπητή Τόνια με τις πολλές ζωές στη Λεμουρία, δεν κατηγόρησα ούτε προσέβαλλα τον Εσωτερισμό, ούτε καμμιά Σχολή του, αλλά κάποιους από τους δήθεν "μαθητές" των Δασκάλων που δεν κάνουν πράξη τα όσα πρεσβεύει, τους "μαθητές" κάποιους από τους οποίους έχω γνωρίσει πολύ καλά με τι φασιστικό τρόπο λειτουργούν στις πολύ προσωπικές τους στιγμές και στην καθημερινότητά τους και με πόση ευκολία υβρίζουν και διαπομπεύουν ανθρώπους, που ακόμα και αν τα πράγματα είναι έτσι όπως ισχυρίζονται, η κατάλληλη υψηλή στάση θα ήταν να προσπεράσουν τους εχθρούς τους αδιάφορα. Φαίνεται όμως ότι πειράχτηκες πολύ και το πήρες προσωπικά. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι δικό μου, αλλά πως θα αποδείξεις ότι δεν έχεις τη μύγα και μυγιάζεσαι. 'Οσο για τους υπαρξιστές, αν αυτοί ήταν προβληματικοί άφησε να το κρίνει η ιστορία τους (πάντως αυτοί τουλάχιστον δεν άκουγαν φωνές από το Υπερπέραν). Ελπίζω να μην παρερμηνευθώ πάλι σκόπιμα, γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι για να φτάσεις σε τέτοια μεγάλη ύψη όπως αυτά των Εσωτεριστών Δασκάλων, αποκλείεται να μην την έχεις την πετριά σου και την ιδιαιτερότητά σου (εσύ το λες "προβληματικός" κοινωνικά). Δεν μπορείς να πηγαίνεις να βωμολοχείς και να το παίζεις Εσωτεριστής όμως. Όσο για τους Φιλοσόφους που εσείς τους θεωρείτε "κατώτερούς" σας και τρε μπανάλ επειδή δεν άκουγαν φωνές, το ότι είχαν μια δόση πετριάς (και αυτοί) δεν αποκλείει ημιμαθή μου αναγνώστρια ότι δεν έφτασαν στο σημείο να συλλάβουν τις υψηλές έννοιες της Φιλοσοφίας. Μην ξεχνάτε ότι η ιδιοφυία συνορεύει με την τρέλλα και κανείς που επιχείρησε να συλλάβει τις ανώτερες αλήθειες δεν βγήκε αλώβητος. Καλησπέρα.

---

Από που και πως συμπεραίνεις πως πήρα κάτι από τα λεγομένα σου προσωπικά;;;

Και το "ημιμαθής αναγνωστριά σου" δεν το γράφεις για να με προσβάλεις, είμαι σίγουρη!

Οι άνθρωποι είναι ημιμαθείς όταν συγκρίνονται με κάποιους άλλους.

Ποιός είναι ημιμαθέστερός από τους δύο μας τι να πω! Να πει η Ιστορία (που θα είναι και μεγάλη έννοια της το θέμα υποθέτω).
Τις θέσεις μου τις τεκμηρίωσα στο προηγούμενο κείμενο που σου έγραψα όσο μου επέτρεψε η ημιμάθεια. (κουράστηκε και το χέρι μου να σου κατέβασω τον Χάρτμαν)

Υγεία και ηρεμία σου εύχομαι!

Quote:

---

Originally Posted by Αργοναύτης

Αγαπητή Τόνια με τις πολλές ζωές στη Λεμουρία, δεν κατηγόρησα ούτε προσέβαλλα τον Εσωτερισμό, ούτε καμμιά Σχολή του, αλλά κάποιους από τους δήθεν "μαθητές" των Δασκάλων που δεν κάνουν πράξη τα όσα πρεσβεύει, τους "μαθητές" κάποιους από τους οποίους έχω γνωρίσει πολύ καλά με τι φασιστικό τρόπο λειτουργούν στις πολύ προσωπικές τους στιγμές και στην καθημερινότητά τους και με πόση ευκολία υβρίζουν και διαπομπεύουν ανθρώπους, που ακόμα και αν τα πράγματα είναι έτσι όπως ισχυρίζονται, η κατάλληλη υψηλή στάση θα ήταν να προσπεράσουν τους εχθρούς τους αδιάφορα. Φαίνεται όμως ότι πειράχτηκες πολύ και το πήρες προσωπικά. Το πρόβλημα λοιπόν δεν είναι δικό μου, αλλά πως θα αποδείξεις ότι δεν έχεις τη μύγα και μυγιάζεσαι. 'Οσο για τους υπαρξιστές, αν αυτοί ήταν προβληματικοί άφησε να το κρίνει η ιστορία τους (πάντως αυτοί τουλάχιστον δεν άκουγαν φωνές από το Υπερπέραν). Ελπίζω να μην παρερμηνευθώ πάλι σκόπιμα, γιατί είμαι από αυτούς που πιστεύουν ότι για να φτάσεις σε τέτοια μεγάλη ύψη όπως αυτά των Εσωτεριστών Δασκάλων, αποκλείεται να μην την έχεις την πετριά σου και την ιδιαιτερότητά σου (εσύ το λες "προβληματικός" κοινωνικά). Δεν μπορείς να πηγαίνεις να βωμολοχείς και να το παίζεις Εσωτεριστής όμως. Όσο για τους Φιλοσόφους που εσείς τους θεωρείτε "κατώτερούς" σας και τρε μπανάλ επειδή δεν άκουγαν φωνές, το ότι είχαν μια δόση πετριάς (και αυτοί) δεν αποκλείει ημιμαθή μου αναγνώστρια ότι δεν έφτασαν στο σημείο να συλλάβουν τις υψηλές έννοιες της Φιλοσοφίας. Μην ξεχνάτε ότι η ιδιοφυία συνορεύει με την τρέλλα και κανείς που επιχείρησε να συλλάβει τις ανώτερες αλήθειες δεν βγήκε αλώβητος. Καλησπέρα.

---

Αγαπητέ Αργοναύτη (μ' αρέσει πολύ το όνομά σου), θα συμφωνήσω μαζί σου ότι είναι μεγάλη αντίφαση να λέει κάποιος ότι ασχολείται με τον εσωτερισμό και ταυτόχρονα να κάνει πράγματα τόσο χτυπητά αντίθετα με τις αρχές του. Σου δίνει την αίσθηση ότι δεν κατανοούν και δεν βιώνουν πραγματικά αυτά που λένε. ¶σε όταν βλέπεις το ίδιο και στην συμπεριφορά δασκάλων!

Όμως ο κάθε άνθρωπος από κάπου πρέπει να αρχίσει και δεν είμαστε τέλειοι από την αρχή. Πρώτα ακούμε και μετά σιγά σιγά συνειδητοποιούμε και βιώνουμε. Είναι μια αρχή αυτό που κάνουν. (Είσαι Παρθένος και δεν έχεις μεγάλη ανεχτικότητα για τις ανακολουθίες αλλά τι να κάνουμε!).

Για τον Σαρτρ θα συμφωνήσω επίσης. Ο άνθρωπος απλώς με μεγάλη οξυδέρκεια "συνέλαβε" την εποχή του και την αποτύπωσε πολύ καλά. Ας μην ξεχνάμε ότι η φιλοσοφία του συνέδεσε τις βασικές αρχές της ψυχανάλυσης του Φρόυντ με τις βασικές αρχές του Μαρξισμού, που ήταν οι δύο θεωρίες-αιχμές της εποχής του.

Όταν ένας Θεός σταυρώνεται και υποφέρει υμνούμε το άφταστο μεγαλείο του...
Όταν ένας σοφός άνθρωπος φλέγεται και υποφέρει απλά τον βγάζουμε προβληματικό και αποτυχημένο....

Μακάρι tonia όλοι οι προβληματικοί αυτού του κόσμου να έφταναν στα ύψη που έφτασε ο Νίτσε...

H ανακολουθία είναι ίδιον όλων μας, έτσι δεν είναι; Προς τι οι συγκρούσεις; Τι όφελος έχουμε να πειθαρχούμε τον ένα φορέα και οι άλλοι δύο να παραμένουν απείθαρχοι και λυτοί;

Κοραλία, για το θέμα που είχαμε άλλη άποψη, για την ψυχανάλυση θέλω λίγο να διευκρινίσω πώς το αντιλαμβάνομαι... Πιστεύω ότι η ψυχανάλυση χτίζει όντως ένα Εγώ όπως λες κι εσύ αλλά στην προκειμένη αυτό είναι κυρίως ένα συναισθηματικά ώριμο Εγώ, δηλαδή επιμένει κυρίως σε αυτό που λέμε συναισθηματική νοημοσύνη, αυτοπαρατήρηση και ενσυναίσθηση. Επιπλέον μεθοδολογικά στην ψυχανάλυση καλείται κανείς να διαλύσει τις αντιστάσεις του Εγώ (και με αυτή την έννοια είπα ότι καλείται να διαλύσει το Εγώ) για να εισέλθει πίσω στο συναισθηματικό κόσμο και να τον αυτοπαρατηρήσει. Μόνο αφού γίνει αυτό μπορεί να επανέλθει να ξαναχτίσει ένα νέο Εγώ. Μέχρι τότε δρα με το "δανεικό" Εγώ του Ψυχαναλυτή, που τον κατευθύνει.

Αντίθετα οι σχολές της ψυχολογίας του Εγώ χτίζουν κατά την άποψη μου ένα νοητικό Εγώ, γιατί αναπτύσσουν ικανότητες (π.χ. επικοινωνία, διαπροσωπικές σχέσεις, εκεί βέβαια ενυπάρχει και η συναισθηματική νοημοσύνη) ή επιμένουν στο mindset (τον τρόπο αντίληψης των πραγμάτων, η γνωστική πλευρά που πιστεύω είναι τελείως νοητική). Με αυτή την έννοια αντιστοίχισα την ψυχανάλυση στην ανάπτυξη του νοητικού αστρικού, ενώ την ψυχολογία του εγώ στην ανάπτυξη του νοητικού μέρους του νου.

Δεν ξέρω αν το έχω καταλάβει σωστά, αλλά αυτό ήταν το νόημα. ¨Ετσι, απλά σα διευκρίνιση...

Καλησπέρα σας.
Πήρα το θάρρος να γράψω στην πραγματικά πολύ όμορφη συζήτηση σας. Συνήθως διαβάζω τις συζητήσεις στο forum αλλά προτιμώ να μην επεμβαίνω μιας και πιστεύω ότι είναι υπέροχο τα μέλη του forum να εξελλίσονται και να γράφουν πραγματικά τόσο ώριμες συζητήσεις που θα ζήλευαν πολλοί που έχουν απλά ένα τίτλο και δεν παράγουν τίποτα.
Ήθελα παρόλα αυτά να σχολιάσω το ζήτημα της ψυχολογίας και του εγώ.
Καταρχάς η Ψυχολογία είναι η επιστήμη της μελέτης της συμπεριφοράς μέσα απο επιστημονικές μεθόδους και τεχνικές παρατήρησης έχει σαν κύριο σκοπό της τη μελέτη του ανθρώπου.
Επειδή ακριβώς λειτουργεί σε ένα μεγάλο επίπεδο κάτω απο επιστημονικές μεθόδους είναι πολύ δύσκολο να αποδεχτεί κάποιος ψυχολόγος το μεταφυσικό όπως το εννοούμε σε αυτή τη συζήτηση. Οπότε για τον μέσο ψυχολόγο το Εγώ έχει πολύ διαφορετική ερμηνεία απο ότι το αντιλαμβάνεται ένας αστρολόγος και ακόμη πιο διαφορετικό απο ότι το αντιλαμβάνεται ένας που ασχολείτε με τον εσωτερισμό.

Η Ψυχανάλυση (Freud) αρχικά αντιλαμβάνεται το εγώ σαν το αποτέλεσμα της σύγκρουσης του ασυνείδητου με το υπερεγώ. Στην πραγματικότητα λειτουργεί σαν ένα μαξιλαράκι το οποίο και πρέπει να επιλέξει στις ασυνείδητες ορμήσεις του ατόμου και τους κοινωνικούς κανόνες ( υπερεγώ). Ένα απλό παράδειγμα είναι φανταστείτε μία γυναίκα της σύχρονης εποχής η οποία σαν υπερεγώ έχει τις κοινωνικές επιταγές οι οποίες τη θέλουν αδύνατη απο τη μία και απο την άλλη την ασυνείδητη ορμή του να φάει ένα παγωτό.
Το ασυνείδητο καταπιέζεται απο τους μηχανισμούς άμυνας του εγώ (εκλογίκευση, προβολή, παλινδρόμηση, απώθηση, υπεραναπλήρωση, μετουσίωση, μετάθεση, άρνηση, ταύτιση, ματαίωση) και περιέχει τη LIBIDO.
H ψυχανάλυση βρίσκεται στον άξονα των ενορατικών και συναισθηματικών θεωριών και θεραπειών. Να πούμε ότι παρόλο που ανήκει στην ψυχολογία παραμένει να είναι μία θεωρία που δεν μπορεί να επιβεβαιωθεί επιστημονικά μιας και περισσότερο αυτή η θεωρία δημιουργήθηκε με case studies.

Υπάρχουν όμως θεωρίες - θεραπείες οι οποίες αφήνουν παραθυράκια στον εσωτερισμό πάρα πολύ όπως για παράδειγμα η θεωρία του Fritz Perls με την Gestalt θεραπεία η οποία αντιλαμβάνεται τον άνθρωπο σαν μία μορφή η οποία ξεπηδά απο τον φόντο το οποίο φόντο είναι μία ολιστική προσέγγιση της ανθρώπινης ύπαρξης στον κόσμο.
Επίσης στη θεωρία της προσωπικότητας του ο Perls στο τρίτο επίπεδο πιστεύει ότι ο άνθρωπος αυτό που καταφέρνει είναι να πετύχει την ύπαρξη του το άτομο πέρα απο τις αισθήσεις του και να μπορέσει να πετύχει το επίπεδο της extra-sensory ύπαρξης ( επηρεασμένος απο την ανατολική θρησκεία και κυρίως απο της θρησκείες της Κίνας και της Ιαπωνίας με τις οποίες ήρθε σε επαφή σε κάποια περίοδο της ζωής του).

Ο Yung επίσης με την αναλυτική ψυχολογία του έθεσε ζήτημα γύρω απο ένα συλλογικό ασυνείδητο και δεν αντιλαμβάνεται το εγώ όπως συζητήθηκε παραπάνω.

Συναισθηματικές θεωρίες επίσης είναι η Υπαρξιακή και η προσωποκεντρική.

Παρόλα αυτά υπάρχει και το αντίπαλο δέος το οποίο και τα πάει πάρα πολύ καλά. Η συμπεριφοριστική ψυχολογία που είναι ίσως η πιο ακραία μορφή ψυχολογικής θεωρίας σε σχέση με τον εσωτερισμό σε συνδυασμό με την γνωστική (η οποία είναι η μελέτη της ψυχολογίας μέσα απο τις αισθήσεις και τους μηχανισμούς ανάλυσης των πραγμάτων γύρω μας) έχουν αποδεδειγμένα μέσα απο άπειρες έρευνες τα πιο καλά αποτελέσματα σε σχέση με τις υπόλοιπες θεωρίες και έχει βοηθήσει βέβαια πολύ περισσότερο κόσμο σε αντίθεση με τις συναισθηματικές ενορατικές θεωρίες.


Αυτή η ψυχολογία ουσιαστικά χαρακτηρίζεται απο λογική και από την δράση. ¶λλες παρόμοιες θεωρήσεις αλλά όχι τόσο ακραίες είναι η Θεωρία της πραγματικότητας του Glasser η Θεωρία των Χαρακτηριστικών και παραγόντων του Williamson και η Θεωρία της κοινωνικής μάθησης των Dollard & Miller.

Πολύ σημαντικές θεωρίες επίσης είναι οι λογικές - ενορατικές που έχουν αποδείξει επίσης τη λειτουργικότητα τους.
Αυτές είναι η Ατομική του Adler, H Συνδιαλεκτική του Berne και η Λογικο - θυμική του Ellis.

Τέλος δεν θα πρέπει να ξεχνάμε την Θεωρία της Ψυχοσύνθεσης του Assagiolli η οποία και επηρέασε δραματικά τη θεωρία αστρολογίας Huber η οποία αφήνει πολλά παράθυρα στον εσωτερισμό.

Θα ήθελα λοιπόν να πώ ότι ποτέ τα πράγματα δεν είναι άσπρα η μαύρα. Οπωσδήποτε υπάρχουν θεωρίες που καταλαβαίνουν τα πράγματα ώς ένα απλό και νοητικό εγώ αλλά και υπάρχουν θεωρίες που δεν είναι τόσο απόλυτες και μάλιστα απο αυτές έχει δανειστεί πάρα πολλά η μοντέρνα αστρολογία ( Αναλυτική και Ψυχοσύνθεση).
Η Αστρολογία παρόλα αυτά πιστεύω ότι εμπεριέχει όλες αυτές τις θεωρίες μιας και όλες είναι πλευρές του όλου που τόσο εκπληκτικά κατανοούμε μέσα απο την αστρολογία αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι πλευρές του όλου ότι είναι και λάθος.

Πιστεύω ότι κάθε διαχωρισμός, όπως σε υλικό/αστρικό/νοητικό ή σε ακτίνες ή οτιδήποτε άλλο είναι ψευδαίσθηση που μας απομακρύνει από την απόλυτη και τέλεια ενότητα του Κόσμου.

Στον εσωτερικό χριστιανισμό υπάρχουν δύο βασικές έννοιες, το "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση" και το ότι ο Θεός είναι "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών".

Το "κατ' εικόνα και καθ' ομοίωση" σημαίνει ότι ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο από τον Εαυτό του και ταυτίζεται απόλυτα με την δημιουργία του. Ο Θεός και η Δημιουργία του είναι ένα και το αυτό. Ο άνθρωπος δεν είναι απλώς φορέας αυτής της θεϊκής φύσης, είναι ταυτισμένος μαζί της. Αυτή την θεϊκή υπόσταση του ανθρώπου ο Ιησούς αποκαλούσε "Εγώ Ειμί".

Το "πανταχού παρών και τα πάντα πληρών" σημαίνει ότι ο Θεός υπάρχει σε κάθε στιγμή της αιωνιότητας και στο πιο απειροελάχιστο κομμάτι της δημιουργίας του (ορατών τε πάντων και αοράτων). Επομένως το ίδιο και ο άνθρωπος, είτε είναι ενσαρκωμένος είτε όχι και σ' οποιονδήποτε φορέα κι αν ζει.

Κάθε διαχωρισμός κατατεμαχίζει και απομακρύνει τον άνθρωπο απ' αυτή την τέλεια ενότητα. Αυτό που μας λείπει λοιπόν δεν είναι οι γνώσεις αλλά η Γνώση αυτής της ενότητας.

Ο Ιησούς έλεγε ότι ο δρόμος που οδηγεί σ' αυτή την ενότητα είναι η Αγάπη γιατί η απουσία αγάπης (προς τους άλλους ανθρώπους, προς την φύση κ.λπ.) μας αποξενώνει από την υπόλοιπη δημιουργία και μας οδηγεί στην "χωριστικότητα". Το να μην αγαπάς τους άλλους (αγάπα τον πλησίον σου ως σεαυτόν) είναι σαν να μην αγαπάς τον εαυτόν σου αφού εμείς και οι άλλοι είμαστε ένα και το αυτό.

Η αγάπη είναι η συνεκτική "κόλλα" αυτής της ενότητας. Επομένως η συγχώρεση είναι απαραίτητη προϋπόθεση της αγάπης, γιατί είναι μια πράξη υπέρβασης του αρνητισμού που μας διαχωρίζει από τους άλλους. Το μίσος και η μνησικακία (στην ουσία η πεισματική άρνηση να συγχωρέσουμε) φέρνει ρήξη στην ενότητα και βλάπτει εμάς τους ίδιους.

Πρώτα έρχεται η αγάπη που μας οδηγεί στο να βιώσουμε την απόλυτη ενότητα μέσα στην υπόσταση του Θεού και τότε έρχεται η πραγματική γνώση της ουσίας των πάντων, η Σοφία, που δεν έχει πια τους περιορισμούς της ανθρώπινης νόησης, η οποία τείνει στον διαχωρισμό και τον κατακερματισμό.

Βρίσκω ότι η αστρολογία είναι το καλύτερο εργαλείο που έχω γνωρίσει γιατί ακριβώς καθρεφτίζει αυτή την ενότητα. Αρκεί στον "κατακερματισμό" των ζωδίων να μην χάνουμε την ενότητα του ζωδιακού. Αρκεί να μην θεωρούμε ότι ο Κριός (αυτό το "Εγώ Ειμί") είναι το πρώτο ζώδιο και ο Ιχθύς το τελευταίο αλλά να κατανοούμε ότι ο Κριός και ο Ιχθύς είναι ένα και το αυτό.

Σωστό είναι αυτό που λες Κοραλία. Κάθε διαχωρισμός στο τέλος τέλος δεν έχει νόημα. Θα πρέπει να είναι απλά ένα εργαλείο.

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Σωστό είναι αυτό που λες Κοραλία. Κάθε διαχωρισμός στο τέλος τέλος δεν έχει νόημα. Θα πρέπει να είναι απλά ένα εργαλείο.

---

Ναι, Βασίλη μου, δεν έχει νόημα. Βλέπεις, τα συναισθήματα και ο νους μας ανήκουν στον υλικό φορέα κι αυτός ο υλικός φορέας είναι που μας δυσκολεύει να βιώσουμε την πραγματική μας υπόσταση. Όσο ψάχνουμε τον δρόμο μας μ' αυτά θα μοιάζουμε με γάτο που κυνηγάει την ουρά του.

Αν ήταν αλλιώς τα πράγματα, με όσα βιβλία έχουν γραφτεί και με το όσο έχουμε όλοι μας διαβάσει θα είχαμε φτάσει στην τελείωση.

Στην Λεμουρία, που λέει κι αγαπητή μου Τόνια, οι άνθρωποι ζούσαν ακόμα σε μια κατάσταση "παραδείσου". Εκεί όμως ένας αριθμός ψυχών άρχισε να εκδηλώνεται σε υλικούς φορείς, ενώ αμέτρητες άλλες ψυχές επέλεξαν να μην το κάνουν. Εμείς επιλέξαμε τον σπόρο του Κριού να τον φυτέψουμε στην ύλη. Και άρχισαν τότε οι ψυχές αυτές να πειραματίζονται με διάφορες μορφές υλικές κυρίως τερατόμορφες, που επιβιώνουν σήμερα στον χώρο της μυθολογίας και της φαντασίας (του συλλογικού ασυνείδητου).

Παγιδεύτηκαν όμως σ' αυτούς τους ακατάλληλους φορείς και εγκλωβίστηκαν. Τότε έγινε η πρώτη εμφάνιση του Ιησού (γι' αυτό αποκαλείται πρώτος Αδάμ), για να ενσαρκώσει στην Γη τον πρώτο ανθρώπινο φορέα που θα επέτρεπε στον άνθρωπο να εξελιχθεί και να επιστρέψει στην προηγούμενη πνευματική του κατάσταση.

Έτσι, η ιστορία της Αγίας Γραφής, το ταξίδι του ανθρώπου στην Γη, ξεκινά ουσιαστικά με την χρήση του υλικού αυτού ανθρώπινου φορέα, με την ιστορία του Αδάμ και της Εύας, που τους έφτιαξε ο Θεός από τον "πηλό".

Αυτή η εκδήλωση στην ύλη μας παγίδευσε σ' ένα κύκλο ενσαρκώσεων μέχρι να βρούμε τον δρόμο να επιστρέψουμε. Ο δρόμος αυτός, αλλά και η δυσκολία, είναι να μπορέσουμε να βιώσουμε την θεϊκή μας υπόσταση και την ενότητα των πάντων μέσα στην ύλη ώστε να την ορίζουμε και να την ξεπεράσουμε, λειτουργώντας πια τους πνευματικούς νόμους.

Όσο ταυτιζόμαστε με την ύλη (και τον νου και τα συναισθήματά μας) μας ορίζει αυτή και είμαστε κάτω από τους δικούς της νόμους. Τον δρόμο για να το κάνουμε αυτό, πιστεύω, μας τον έδειξε και πάλιν ο Ιησούς στην τελευταία του ενσάρκωση.

Quote:

---

Originally Posted by Κοραλλία Μόζορα

Ναι, Βασίλη μου, δεν έχει νόημα. Βλέπεις, τα συναισθήματα και ο νους μας ανήκουν στον υλικό φορέα

---

Χμ, εδώ έχω κάποιες αμφιβολίες, Κοραλία... Τι εννοεί καθένας μας νου και τι συναισθήματα και τι ψυχή και τι ύλη; Πολλές ερμηνείες έχω ακούσει. Ο εσωτερισμός δεν αρνείται την ψυχή. Ίσα ίσα. Λέει απλά ότι πρέπει να είναι κανείς έτοιμος να επικοινωνήσει μαζί της. Κι αυτό δε γίνεται με σκόρπιο τρόπο ζωής. Πράγμα που δέχεται κι ο Χριστιανισμός νομίζω. Για να μεταλάβεις πρέπει να καθαρίσεις το σώμα σου, και τα συναισθήματα και το νου σου, έτσι δεν είναι; Δεν τα αγνοείς αυτά και πας κατευθείαν να δεχθείς τη Θεία Χάρη. Αν δεν έχεις ταχτοποιήσει τα του οίκου σου (του οίκου που θα φιλοξενήσει την ψυχή σου δηλαδή) πώς θα δεχτείς τον επισκέπτη; Επιπλέον για την σωτηρία της ψυχής κι ο Χριστιανισμός έχει διαφοροποιήσει δύο σχολές. Οι προτεστάντες πιστεύουν ότι η Πίστη και μόνη σε σώζει, ενώ ορθόδοξοι και καθολικοί δίνουν περισσότερη σημασία στη Θεία Χάρη.

Βασίλη μου, συμφωνώ ότι δεν γίνεται με σκόρπιο τρόπο ζωής. Και παρόλο που προσωπικά δεν ακολουθώ τους τύπους του χριστιανισμού (σπάνια πάω εκκλησία και έχω να μεταλάβω από 12 χρονών) φαντάζομαι η ουσία της θείας κοινωνίας είναι να βάλεις την αγάπη στην σκέψη και τα συναισθήματά σου. Γι' αυτό και η εξομολόγηση.

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Χμ, εδώ έχω κάποιες αμφιβολίες, Κοραλία... Τι εννοεί καθένας μας νου και τι συναισθήματα και τι ψυχή και τι ύλη; Πολλές ερμηνείες έχω ακούσει. Ο εσωτερισμός δεν αρνείται την ψυχή. Ίσα ίσα. Λέει απλά ότι πρέπει να είναι κανείς έτοιμος να επικοινωνήσει μαζί της. Κι αυτό δε γίνεται με σκόρπιο τρόπο ζωής. Πράγμα που δέχεται κι ο Χριστιανισμός νομίζω. Για να μεταλάβεις πρέπει να καθαρίσεις το σώμα σου, και τα συναισθήματα και το νου σου, έτσι δεν είναι; Δεν τα αγνοείς αυτά και πας κατευθείαν να δεχθείς τη Θεία Χάρη. Αν δεν έχεις ταχτοποιήσει τα του οίκου σου (του οίκου που θα φιλοξενήσει την ψυχή σου δηλαδή) πώς θα δεχτείς τον επισκέπτη; Επιπλέον για την σωτηρία της ψυχής κι ο Χριστιανισμός έχει διαφοροποιήσει δύο σχολές. Οι προτεστάντες πιστεύουν ότι η Πίστη και μόνη σε σώζει, ενώ ορθόδοξοι και καθολικοί δίνουν περισσότερη σημασία στη Θεία Χάρη.

---

Βασίλη μου, διάβασα την απάντησή σου πιο προσεχτικά τώρα το πρωί που έχω λίγο περισσότερο χρόνο στην διάθεσή μου.

Το θέμα ακριβώς είναι να μην προσπαθεί κανείς να ερμηνεύσει τι είναι ψυχή, ύλη κ.λπ., γιατί ο νους είναι "πεπερασμένος" και δεν μπορεί να συλλάβει τις έννοιες αυτές. Γι' αυτό και υπάρχουν τόσες ερμηνείες γύρω από αυτές τις έννοιες. Η γνώση αυτή έρχεται αργότερα με το βίωμα.

Δεν μπορεί κανείς να καθαρίσει το σώμα, τα συναισθήματα και τον νου του αν δεν επικοινωνήσει πρώτα με την ψυχή του. Η ψυχή είναι αυτή που με το φως και την ενέργειά της εξαγνίζει και καθαρίζει την ύλη.

Αναφέρεις τον διαχωρισμό του χριστιανισμού σε προτεστάντες, ορθόδοξους και καθολικούς. Ο Ιησούς δεν μίλησε ποτέ για δόγματα και θεολογίες. Το αντίθετο μάλιστα, η διδασκαλία του είναι αντιδογματική και αντιθεολογική... Τα δόγματα και οι θεολογίες ήρθαν αργότερα, ακριβώς με τους ακροβατισμούς του νου να καταλάβει και να εξηγήσει.

Ξέρουμε όμως από την ιστορία του χριστιανισμού ότι αυτά τα δόγματα παγίδευσαν τους ανθρώπους αντί να τους ελευθερώσουν. Ο Ιησούς όμως είπε: "Αναζητάτε την αλήθεια και η αλήθεια θα σας ελευθερώσει". Κι η αλήθεια, η πνευματική υπόσταση του ανθρώπου, αυτό που θα μας ελευθερώσει, δεν περιορίζεται σε δόγματα, ούτε σε υποκειμενικές αλήθειες του νου.

Καλημέρα, Κοραλία...

νομίζω το είπαμε και πιο πάνω ότι αυτό που λες είναι σωστό. Όμως είναι το τελικό στάδιο της διαδικασίας. Για σένα και για μένα που έχουμε διαβάσει πέντε πράγματα το ζητούμενο είναι να ξεφύγουμε από τα μοντέλα. Για τους υπόλοιπους όμως που ζουν μες τις προλήψεις η ανάπτυξη της διάκρισης είναι πολύ σημαντική. Δε νομίζω ότι πρέπει να πάμε από το ένα άκρο στο άλλο και να πούμε ότι επειδή τα μοντέλα είναι μοντέλα θα σταματήσουμε να σκεφτόμαστε και θα γίνουμε τελείως αισθαντικοί. Τότε κινδυνεύουμε να κάνουμε τη θρησκεία μας απλή συναισθηματική ευχαρίστηση και να την έχουμε για να αντικαθιστά το χάδι της μητέρας. Δε νομίζω ότι είναι αυτό το ζητούμενο. Γνώμη μου φυσικά, έτσι;

Κι αυτό που λες ότι "Δεν μπορεί κανείς να καθαρίσει το σώμα, τα συναισθήματα και τον νου του αν δεν επικοινωνήσει πρώτα με την ψυχή του. Η ψυχή είναι αυτή που με το φως και την ενέργειά της εξαγνίζει και καθαρίζει την ύλη." χωράει επίσης πολύ κουβέντα. Γιατί ο καθένας ονομάζει ψυχή ό,τι νομίζει. Βλέπει όνειρα το βράδυ και νομίζει ότι του μιλάει η ψυχή του. Φαντάζεται πράγματα ή του μιλάει το υποσυνείδητο και νομίζει ότι μιλάει με την ψυχή του. Του λέει η "ψυχή" του ότι πρέπει να κάνει αυτό κι εκείνο και το κάνει. Χωρίς να κρίνει και να έχει διάκριση τι είναι αυτό που του "μίλησε".

Οπότε μπορεί να πει κανείς και το αντίθετο από αυτό που λες. Χωρίς εξαγνισμό δεν επέρχεται η διάκριση και συνεπώς δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε αν μιλάμε με την ψυχή μας ή απλά με τα συναισθήματα μας (ή ακόμα ακόμα και με το διάβολο, που προσποιείται έτσι; )

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Καλημέρα, Κοραλία...

νομίζω το είπαμε και πιο πάνω ότι αυτό που λες είναι σωστό. Όμως είναι το τελικό στάδιο της διαδικασίας. Για σένα και για μένα που έχουμε διαβάσει πέντε πράγματα το ζητούμενο είναι να ξεφύγουμε από τα μοντέλα. Για τους υπόλοιπους όμως που ζουν μες τις προλήψεις η ανάπτυξη της διάκρισης είναι πολύ σημαντική. Δε νομίζω ότι πρέπει να πάμε από το ένα άκρο στο άλλο και να πούμε ότι επειδή τα μοντέλα είναι μοντέλα θα σταματήσουμε να σκεφτόμαστε και θα γίνουμε τελείως αισθαντικοί. Τότε κινδυνεύουμε να κάνουμε τη θρησκεία μας απλή συναισθηματική ευχαρίστηση και να την έχουμε για να αντικαθιστά το χάδι της μητέρας. Δε νομίζω ότι είναι αυτό το ζητούμενο. Γνώμη μου φυσικά, έτσι;

Κι αυτό που λες ότι "Δεν μπορεί κανείς να καθαρίσει το σώμα, τα συναισθήματα και τον νου του αν δεν επικοινωνήσει πρώτα με την ψυχή του. Η ψυχή είναι αυτή που με το φως και την ενέργειά της εξαγνίζει και καθαρίζει την ύλη." χωράει επίσης πολύ κουβέντα. Γιατί ο καθένας ονομάζει ψυχή ό,τι νομίζει. Βλέπει όνειρα το βράδυ και νομίζει ότι του μιλάει η ψυχή του. Φαντάζεται πράγματα ή του μιλάει το υποσυνείδητο και νομίζει ότι μιλάει με την ψυχή του. Του λέει η "ψυχή" του ότι πρέπει να κάνει αυτό κι εκείνο και το κάνει. Χωρίς να κρίνει και να έχει διάκριση τι είναι αυτό που του "μίλησε".

Οπότε μπορεί να πει κανείς και το αντίθετο από αυτό που λες. Χωρίς εξαγνισμό δεν επέρχεται η διάκριση και συνεπώς δεν είμαστε σε θέση να ξέρουμε αν μιλάμε με την ψυχή μας ή απλά με τα συναισθήματα μας (ή ακόμα ακόμα και με το διάβολο, που προσποιείται έτσι; )

---

Βασίλη μου, καλή σου μέρα.
Τι ζόρι τραβάμε κι εμείς με την τσίμπλα στο μάτι να συζητάμε για την σωτηρία της ψυχής μας;! Θέλεις αυτή την συζήτηση είναι απλώς δικό μου πρωινιάτικο "βίτσιο";

Για μένα κοντεύει μεσημέρι, Κοραλία μου. Είμαι στο γραφείο από τις 07:30...

Καλή δύναμη κι ας αφήσουμε και τους άλλους να πουν τίποτα...

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Για μένα κοντεύει μεσημέρι, Κοραλία μου. Είμαι στο γραφείο από τις 07:30...

Καλή δύναμη κι ας αφήσουμε και τους άλλους να πουν τίποτα...

---

Κι εγώ είμαι δουλειά απ' τις 8, Βασίλη μου. Οι συζητήσεις μας όμως είναι που μου δίνουν ενέργεια και δύναμη να βγάλω την μέρα μου! Σου εύχομαι καλή μέρα να έχεις και τα λέμε.

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Για μένα κοντεύει μεσημέρι, Κοραλία μου. Είμαι στο γραφείο από τις 07:30...

Καλή δύναμη κι ας αφήσουμε και τους άλλους να πουν τίποτα...

---

Quote:

---

Originally Posted by Κοραλλία Μόζορα

Κι εγώ είμαι δουλειά απ' τις 8, Βασίλη μου. Οι συζητήσεις μας όμως είναι που μου δίνουν ενέργεια και δύναμη να βγάλω την μέρα μου! Σου εύχομαι καλή μέρα να έχεις και τα λέμε.

---

Τώρα να με συμπαθάτε και οι δυο, και συγγνώμη για το εκτός θέματος, αλλά στη δουλειά είστε, όπως λέτε, αλλά όλο ποστάκια είστε, από νωρίς νωρίς. ¶ρα δεν έχετε και πολλή δουλειά να υποθέσω, ε; :toung:
Πώς θα πάει μπροστά η ρημάδα η χώρα, αν εσάς δεν σας ενδιαφέρει η παραγωγικότητα αλλά η σωτηρία της ψυχής, ε;
:love:

Quote:

---

Originally Posted by Μητσάκος

Τώρα να με συμπαθάτε και οι δυο, και συγγνώμη για το εκτός θέματος, αλλά στη δουλειά είστε, όπως λέτε, αλλά όλο ποστάκια είστε, από νωρίς νωρίς. ¶ρα δεν έχετε και πολλή δουλειά να υποθέσω, ε; :toung:
Πώς θα πάει μπροστά η ρημάδα η χώρα, αν εσάς δεν σας ενδιαφέρει η παραγωγικότητα αλλά η σωτηρία της ψυχής, ε;
:love:

---

Καλή σου μέρα, Μητσάκο μου.
Έχω την ιστοσελίδα στον υπολογιστή όλη μέρα κι όποτε ξεκλέψω χρόνο διαβάζω και συζητώ μαζί σας! Και με πολλές διακοπές γράφω κάθε ποστ!
Πρέπει να μας ενδιαφέρουν και τα δυο, και η παραγωγικότητα και η σωτηρία της ψυχής!!!
Τον υλικό κόσμο δεν τον παραγνωρίζουμε ούτε τον σνομπάρουμε, να τον κάνουμε λίγο πιο "θεϊκό" θέλουμε!

Βγήκα για λίγο εκτός θέματος για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι όταν συζητάς στο ίντερνετ δεν βλέπεις τον άλλο και δεν ξέρεις σε τι διάθεση τον πετυχαίνεις, πώς "διαβάζει" κάθε πράγμα που λες ή αν θέλει πραγματικά να συζητήσει ένα θέμα που του απευθύνεις. Και δεν θα ήθελα να "επιβάλω" καμιά συζήτηση ή καμιά θέση σε κανένα.

Ο δεύτερος λόγος είναι ότι μέσα από τις συζητήσεις μας μάλλον σχηματίσατε την εντύπωση ότι είμαι ένα πολύ "σοβαρό" άτομο. Εκτός από Σκορπιός όμως έχω και ωροσκόπο στον Ζυγό και σύνοδο Σελήνης/ Δία στον Τοξότη κι έτσι έχω και την ανάλαφρη πλευρά μου, του χιούμορ και του γέλιου.

Επειδή τώρα σας νιώθω φιλαράκια μου (ελπίζω κι εσείς το ίδιο) ήθελα να γνωριστούμε λίγο καλύτερα. Αυτό πιστεύω ότι θα κάνει και τις συζητήσεις μας καλύτερες.

Quote:

---

Originally Posted by Κώστας

Όταν ένας Θεός σταυρώνεται και υποφέρει υμνούμε το άφταστο μεγαλείο του...
Όταν ένας σοφός άνθρωπος φλέγεται και υποφέρει απλά τον βγάζουμε προβληματικό και αποτυχημένο....

Μακάρι tonia όλοι οι προβληματικοί αυτού του κόσμου να έφταναν στα ύψη που έφτασε ο Νίτσε...

---

Ας κάνουμε έναν αναγκαίο, κατά τη γνώμη μου διαχωρισμό (μεταφυσικής & υλιστικής οπτικής).

Όσον αφορά τη «θυσία του Θεού» θα σου δώσω δύο μεταφυσικές προσεγγίσεις γιατί Του αξίζει ένα ευχαριστώ τουλάχιστον. Για την υμνολογία δεν έχω πειστεί επαρκώς ότι προσφέρει….γενικώς!!!

Η πρώτη προσέγγιση είναι του ¶ιβανχωφ και την έχω αναπτύξει σε απάντηση στο ¶ρθρο « Ο Σταυρός του Πεπρωμένου»: Το σύμπαν συντονίζεται από νόμους. Ο ανώτερος πυρήνας αυτού του Νόμου στην μεταφυσική είναι γνωστός σαν Θείος Νόμος ή Σχέδιο.

Ο Νόμος είναι για όλους. Και για τους Θεούς και για τους Υιούς του Θεού. Ο Ιησούς -κατά τη γνώμη μου- ήταν ένα Αβατάρ (και όχι ο Θεός), δηλαδή μια οντότητα που ενώ τελείωσε τον κύκλο των ενσαρκώσεων δε σταμάτησε να ενδιαφέρεται για την τύχη των υπόλοιπων ανθρώπων, κάτι που υποθέτω είναι το σύνηθες για τις οντότητες που ξεμπερδεύουν με το Κάρμα ( το άραγμα σε βουδικά πεδία, μου φαίνεται κάπως εγωιστικό –να το πω;;- όταν εδώ κάτω στη γη το αίμα ( και το κάρμα) τρέχει ποτάμια !!!!.

Επιστρέφει λοιπόν η ανώτερη οντότητα Ιησούς στον κύκλο των ενσαρκώσεων, με τεράστιο κίνδυνο το παραμικρό της λάθος να την ξαναμπλέξει με τον κύκλο του Κάρμα, στα πλαίσια αυτού που εμείς οι «εσωτεριστές» ονομάζουμε Θείο Σχέδιο ή Νόμο, πιθανόν για να δώσει τη Διδασκαλία που διασώθηκε, όπως κακήν-κακώς διασώθηκε. Εκτός από τη Διδασκαλία του και ίσως προς ενίσχυσή της έκανε θαύματα και Θεραπείες (Ανάσταση του Λαζάρου, Θεραπεία του Χωλού, Θεραπεία των 10 ή του ενός Λεπρού, ανάσταση ενός κοριτσιού , ότι τέλος πάντων λένε τα Ευαγγέλια)

Όταν ένας άνθρωπος (ή Αβατάρ ή Διδάσκαλος) θεραπεύει, το κάνει εξαιτίας της αγνότητας του (την αγνότητα της σκέψης, της ψυχής συναισθήματος και κατά συνέπεια του σώματος). Ο Νόμος ορίζει όμως ότι ο Θεραπευτής, αφού θεράπευσε μια κατάσταση που συνήθως (όχι πάντα!) είναι αποτέλεσμα του Κάρμα και στέρησε τον Θεραπευόμενο από την διαδικασία του μαθήματος που θα ήταν η ολοκληρωμένη του ίαση φορτώνεται ο ίδιος το Κάρμα των θεραπευμένων.

Όσοι δέχονται την ισχύ αυτού του Νόμου δέχονται πως η Σταύρωση για τον Χριστό ήταν μονόδρομος, και φυσικά ο ίδιος το γνώριζε (εδώ τον ξέρω εγώ… οι μάστερ του ρέικι μόνο τον αγνοούν και δίνουν μυήσεις αβέρτα!!!)

Εγώ λοιπόν Τον ευχαριστώ για τη θυσία Του, εσύ κάνε ότι νομίζεις…

[Αστρολογικά οι Θεραπευτές έχουν στο ωροσκόπιο τους τον άξονα Παρθένου – Ιχθύ (είτε σαν άξονα Asc-Κατερχόμενου, είτε στον άξονα MC-IC, όπως και ο Ιησούς (στην παράδοση του εσωτερικού χριστιανισμού). Ο άξονας Δίδυμος-Τοξότης είναι ο άξονας του Διδασκάλου. Αυτοί οι δύο άξονες αποτελούν έναν από τους 3 τύπους Σταυρού του Πεπρωμένου].


Η δεύτερη μεταφυσική προσέγγιση της θυσίας του Θεού είναι (από όσο ξέρω) παράδοση του μαρτινιστικού τάγματος και δίνεται από τον Παπύς.

Όταν ένα Ον τελειώσει την επίγεια ζωή του επιστρέφει ένα κομμάτι της ύπαρξης του (το υλικό του σώμα) στη Γη, όπου αποσυντίθεται. Οφείλει να το κάνει για να συνεχιστεί η ζωή, για να μπορέσει η Γη να θρέψει τη Νέα Ζωή. Χώμα είμαστε (είμαστε και Χώμα!!) και χώμα ξαναγινόμαστε. Και από την αποσύνθεση των νεκρών σωμάτων τρέφεται η Ζωή, οι ζωντανοί οργανισμοί.

Στα πλαίσια αυτού του πάρε-δώσε, όσο πιο πολλά απαιτήσεις από την Ύλη τόσο περισσότερα της οφείλεις. Όσοι γνωρίζουν (έστω και υποσυνείδητα) αυτό το Νόμο δεν τρώνε κρέας. Τα Ιερατεία του Φωτός δεν τρώνε κρέας, οι ινδουιστές, βουδιστές, χριστιανοί ασκητές του μοναχισμού δεν τρώνε κρέας. Έλα όμως που εμείς οι υπόλοιποι του δίνουμε και καταλαβαίνει!!!

Ποτάμια το αίμα των αθώων ζώων στα σφαγεία της Γης. Να προσθέσουμε και το αίμα των λιγότερο αθώων ανθρώπων (σε σχέση με τα ζώα) που σκοτώνονται είτε στη Γάζα είτε στις ρόδες μεθυσμένων οδηγών, είτε στην Αφρική από πείνα και δίψα….Τα ακασικά αρχεία είναι τίγκα στις οφειλές της αγαπητής ανθρωπότητας.
Όταν η ομάς δεν ξεχρεώνει με τίποτα ο Θείος Νόμος ορίζει καταστροφές τύπου Ατλαντίδος (Κρήτης, Σαντορίνης στον τόπο μας ).
Επιτρέπει όμως –ίσως προκειμένου να αποφευχθεί καμιά ολοκληρωτική Ατλαντίδα και χάσουμε η ομάδα το γήπεδο (δηλαδή να καταστραφεί ολοκληρωτικά η Γη και να μην έχουμε το κατάλληλο για μας υλικό πεδίο ενσάρκωσης, το φυσικό μας χώρο, που είναι η Γη) – σε Οντότητες που έχουν ολοκληρώσει το πάθημα και το μάθημα των ενσαρκώσεων να κατέβουν στο Υλικό Πεδίο, να λάβουν ποσότητα ύλης (υλικό σώμα δηλαδή ) και να θυσιάστουν υπέρ Ημών των Γαϊδάρων!!! Η ανθρώπινη εγκληματικότητα πληρώνεται με θεία Θυσία , με την θυσία του Υιού του Θεού (γιων και θυγατέρων), ο Χριστός δεν είναι η μοναδική θεότητα που θυσιάστηκε, παρόμοιες ιστορίες θεού που θυσιάζεται υπάρχουν σε όλες τις αρχαίες θρησκείες.

Ας με συχωρέσουν όσοι έχουν μεταφυσικές γνώσεις και ανησυχίες για την απλοποίηση των μεταφυσικών διδασκαλιών, ειδικά όσον αφορά τις διαδικασίες του γιατί και με ποιο τρόπο οι Θείες Οντότητες ενσαρκώνονται. Δεν την κάνω για χάρη του «αδαούς κοινού» αλλά γιατί εγώ είμαι ένας απλός νους, αμοιβάς σε ορισμένες περιπτώσεις…

Ας αφήσουμε τον Θεό στην ταλαιπωρία του και ας έλθουμε στα δικά μας. Επί του πρακτέου και υλιστικού λοιπόν ο Ιησούς Χριστός σταυρώθηκε για να βοηθήσει το ανθρώπινο γένος να διασωθεί. Ίσως περιμέναμε περισσότερα αποτελέσματα… Η χριστιανική πίστη εδραιώθηκε αφού προηγουμένως πλήρωσε ένα βαρύ φόρο αίματος (διωγμοί). Στη συνέχεια και στο όνομα της πίστης τα πρόβατα έγιναν λύκοι.

Και στις δύο περιπτώσεις άνθρωποι σταυρώθηκαν, φαγώθηκαν από λιοντάρια, πέθαναν σε φυλακές, σε πυρές, σε Ιερούς Πολέμους, αφού πέρασαν τα μαρτύρια της αλεπούς!!!
Η χριστιανική πίστη έγινε κυρίαρχη ιδεολογία και ότι αυτό συνεπάγεται (Ιερή Εξέταση, Παπισμός, Βυζαντισμός ωραίες εικόνες όλες τους!).

Όσο η νόηση και ο κοινός νους δεν αναπτύσσεται οι θρησκείες θα δίνουν φανατισμό, πολέμους, Γκουαντάμο (να σε δω Ομπάμα!), μουλάδες, δίδυμους πύργους και λοιπά τρομακτικά και τρομοκρατικά.

Συνοψίζοντας άλλοι πέθαναν εκούσια, ξέροντας τι τους περιμένει και άλλοι ακούσια. Στην πρώτη περίπτωση μιλάμε για ήρωες, στη δεύτερη για θύματα. Και στις δύο περιπτώσεις για μάρτυρες. Όταν εκστασιάζεσαι με τη θυσία του Θεού και δεν βλέπεις τους μάρτυρες, τι να πω;;; Οφθαλμίατρος!!

Επί του Νίτσε ειδικώς:
Θα κάνω μια ερώτηση: όταν έχει κάποιος την ευθύνη της απεξάρτησης ενός νεαρού ναρκομανούς θα αναθέσει την θεραπεία του σε ένα γιατρό που του υποδεικνύουν ως σπουδαίο γιατρό, αλλά που είναι ναρκομανής και αυτός; Εγώ όχι! Θα αναθέσω ίσως την θεραπεία του νεαρού σε έναν παλιό ναρκομανή, που είναι για πολλά χρόνια καθαρός, που έχει νικήσει τους δαίμονές του και ξέρει πως γίνεται ο πόλεμος.

Ο Νίτσε νικήθηκε από τους δαίμονές του με συντριπτική ήττα. Δεν θυσιάστηκε, νικήθηκε…

Δεν δέχομαι λοιπόν ότι μπορεί να δημιουργήσει τον Ζαρατούστρα. Γιατί ο ατελής δημιουργός δημιουργεί στρεβλά, ειδικά αν αποφασίσει έστω και «ποιητική αδεία» να δημιουργήσει τον Θεό.

Αυτά λέει το μυαλό μου (το οποίο διαχωρίζω τακτικά από το συναίσθημα μου)
Το συναίσθημα μου όμως είναι ευαίσθητο και κλαψιάρικο. Είχε και μια μαυροντυμένη και μελαγχολική νεότητα, που ταυτιζόταν και εκφραζόταν με το Νίτσε και άλλους χειρότερους καταραμένους ποιητάς (στην καθομιλουμένη φιλολογία).
Ο Νίτσε λοιπόν ασχέτως των ειλικρινών μου αντιρρήσεων θα συνεχίσει απτόητος στους αιώνες να εκφράζει ανθρώπους με ασθενές συναίσθημα και σε χειμερία νάρκη νόηση. Όταν και αν η νόηση πάρει μπρος θα ανατρέξει στις πηγές του Νίτσε, που είναι η αρχαία ελληνική σκέψη.

Η αρχαία Ελλάδα είχε εν πολλοίς τα χάλια της σύγχρονης και πρόχειρα μου έρχεται στο νου ο ιστορικός Σιμόπουλος (όχι ο ποιητής, ο ξάδελφος του).
Στην αρχαία Ελλάδα όμως (που ο Σωκράτης ήπιε το κώνειο επειδή σεβόταν το Νόμο και οι τριακόσιοι –και επτακόσιοι Θεσπιείς όλο τους ξεχνάνε αυτούς- κάθισαν ήσυχα-ήσυχα στις Θερμοπύλες μόνο και μόνο γιατί ήταν πειθόμενοι στους Νόμους) η σκέψη ήταν συνήθως διαυγής, όπως και τα έργα της Σκέψης.
Συγκρίνοντας τα ελληνικά δημιουργήματα της σκέψης, που ήταν και η αφετηρία και πηγή του Νίτσε με τα δικά του έργα που η ψυχική νόσος δρα και είναι το φίλτρο της σκέψης του έχω ενστάσεις για το έργο του και την θέση που του δίνει η ιστορία.

Και μια ακόμα περισσότερο προσωπική τοποθέτηση
Ο Γιάλομ (ψυχοθεραπευτής-σταρ) λέει ότι γινόμαστε θεραπευτές όχι για να γιατρέψουμε τους ασθενείς αλλά τον εαυτό μας.

Αυτό είναι αλήθεια για τον καλό θεραπευτή και ας φαίνεται αντίφαση με όσα υποστήριξα πριν. Όμως τα όπλα μας δεν μπορεί να είναι πυρηνικοί αντιδραστήρες όταν δεν μπορούμε να ελέγξουμε την διαρροή της μπανιέρας μας…ρε γαμώτο!!
Ένας αγαπημένος ήρωας της ελληνικής μυθολογίας (να το πω;) είναι ο Θησέας. Όταν ήταν «στα πάνω του», είχε καθαρίσει το δρόμο της Αθήνας από τους δολοφόνους-ληστές, είχε μάθει ότι ο πατέρας του ήταν βασιλιάς και αυτός κληρονόμος, δεν άραξε στη βίλα του μπαμπά!!!!
Όρμησε στον λαβύρινθο (ασυνείδητο) να σκοτώσει τον Μινώταυρο (ίσως την αιτία του Κάκου). Αυτό λοιπόν κάνουμε όταν είμαστε στην καλύτερη κατάσταση μας (φυσική, ψυχολογική και πνευματική) : βοηθάμε τους άλλους νέους και διασώζουμε (και) τον εαυτό μας. Αλλιώς τους αφήνουμε ήσυχους. Ο Νίτσε θεωρούσε εαυτόν (ιατρική αδεία) Θεό αυτοπροσώπως που κυκλοφορούσε ινκόγκνιτο. Ε, δεν ήταν!
:love:

Επέστρεψες δριμύτερη και χειμαρρώδης... Αυτή η προσέγγιση της Θυσίας του Παπύς μου φάνηκε πολύ ενδιαφέρουσα... Ωστόσο για το Νίτσε και για όλη τη γενιά του Μεσοπολέμου έχω και μία άλλη άποψη, δεν ξέρω αν παίζει... Πιστεύω ότι είναι η γενιά που άρχισε να πειραματίζεται με την πρώτη ακτίνα. Από τον Κρόουλυ και δώθε βασικά. Περιλαμβάνει Νίτσε, Θούλη, χιτλερικούς, κλπ. Επίσης και τον Βάγκνερ που στο τέλος όμως με το μυστηριακό θέατρο έκανε πίσω όταν είδε τι τον περίμενε. Είναι η ακτίνα που έφερε τα εκατομμύρια των νεκρών, καθώς δεν πορεύεται με καλοσύνη και αγάπη, όπως η 2η των δασκάλων, αλλά με κάθαρση για να έρθει το καινούριο. Είναι αυτό που λες, οι κατακλυσμοί. Όταν έχουν αποτύχει οι δάσκαλοι κι οι διδασκαλίες αναλαμβάνει "ο μεγάλος". Δεν ξέρω αν πρέπει να δούμε τον Νίτσε ξεχωριστά ή να τον αναγάγουμε απλά σε ψυχικά άρρωστο ή αν πρέπει να μελετήσουμε γενικότερα την ομαδική ψύχωση της εποχής περί ζωτικού χώρου, αρίας φυλής, κλπ, που στην ουσία είναι διδάγματα της 1ης ακτίνας. Το γεγονός είναι ότι αυτή την ακτίνα δεν είμαστε έτοιμοι να τη χειριστούμε, αλλά γεγονός είναι επίσης ότι η γενετική (που ξεκίνησε σαν μαζικό εργαστήρι με τους χιτλερικούς ουσιαστικά) και που την βλέπω σαν έκφραση αυτής της ακτίνας μας επιφυλάσσει εκπλήξεις στο μέλλον για το πόσο θα χειριζόμαστε τη ζωή και το θάνατο όπως σήμερα μαγειρεύουμε φασολάδα.

Καλό θα ήταν να κάθησει κάποιος και να γράψει δυο λεξούλες για τις Ακτίνες. Δεν θα το κάνω εγώ γιατί παρότι ήταν από τις πρώτες μεταφυσικές μου προσεγγίσεις (Παπασταύρου για να ξέρουμε που αναφερόμαστε) τελικά δεν μου πήγε....

Quote:

---

Originally Posted by toniats

Καλό θα ήταν να κάθησει κάποιος και να γράψει δυο λεξούλες για τις Ακτίνες. Δεν θα το κάνω εγώ γιατί παρότι ήταν από τις πρώτες μεταφυσικές μου προσεγγίσεις (Παπασταύρου για να ξέρουμε που αναφερόμαστε) τελικά δεν μου πήγε....

---

Εδώ http://www.myhoroscope.gr/39-%E9%ED%...%E3%DF%E1.html υπάρχει ένα άρθρο του Χ. ¶ρχου από το Ζωή & Ζώδια, όπου αναφέρονται συνοπτικά προσεγγίσεις εσωτερικής αστρολογίας και για τις ακτίνες, για όσους δεν έχουν εντρυφήσει στο άθλημα και θέλουν να έχουν μια ιδέα :bigsmile:

Ρίξε μία ματιά εδώ, Τόνια...

Εσωτερική Αστρολογία του Χρήστου ¶ρχου

Εσωτερική Αστρολογία – Έννοιες και σύμβολα πέρα από την παραδοσιακή αστρολογία (2) του υποφαινόμενου

Θα υπάρχει και πιο εκτενής αναφορά στο 2ο κεφάλαιο της Αναζήτησης...

Υπάρχουν δύο απόψεις στον εσωτερικό χριστιανισμό για το τι ήταν ο Ιησούς. (Η λέξη Χριστός είναι τίτλος και σημαίνει αυτός που έχει το "χρίσμα" του Θεού). Η μια άποψη (Έντγκαρ Κέυση) λέει ότι ο Ιησούς πέρασε και ολοκλήρωσε τον κύκλο των ενσαρκώσεών του αλλά έμεινε κοντά στην γη για να βοηθήσει τους ανθρώπους.

Η δεύτερη άποψη υποστηρίζει ότι ο Ιησούς είναι μια ανώτερη οντότητα που δεν πέρασε ποτέ από τον κύκλο των ενσαρκώσεων ως άνθρωπος αλλά ενσαρκώθηκε στην γη όσες φορές χρειάστηκε να βοηθήσει τους ανθρώπους. Προσωπικά, τείνω να πιστεύω το δεύτερο.

Στην τελευταία της ενσάρκωση αυτή η οντότητα, ως Ιησούς, ήρθε στην γη για να δείξει στους ανθρώπους τον απόλυτο έλεγχο του Πνεύματος πάνω στην ύλη. Γι' αυτό έλεγε "Εγώ ειμί η Οδός". Αυτό το έλεγε με δύο έννοιες: το "Εγώ ειμί", η θεϊκή υπόσταση του ανθρώπου, είναι η Οδός αλλά και ότι ο ίδιος είναι το παράδειγμα αυτού του δρόμου.

Ο Ιησούς, όπως λένε τα απόκρυφα ευαγγέλια, όταν ήταν μικρός έπαιζε με τις λάσπες φτιάχνοντας περιστέρια. Μετά τους έδινε ζωή και τα άφηνε να πετάξουν. Το πνεύμα δημιουργεί την ύλη και την ορίζει. Το ίδιο έδειξε με τις θεραπείες και τις αναστάσεις νεκρών που έκανε και όλα όσα εμείς αποκαλούμε "θαύματα".

Κάνοντας αυτά επαναλάμβανε στους ανθρώπους "αυτά που εγώ κάνω μπορείτε κι εσείς να τα κάνετε κι ακόμα περισσότερα" και εξηγούσε σ' όσους μπορούσαν να τον ακούσουν και τον τρόπο που γίνονται. Το εργαλείο με το οποίο το πνεύμα δημιουργεί και ορίζει την ύλη είναι ο Νους.

Την σημασία του Νου στον εσωτερικό χριστιανισμό θα ήθελα να την τονίσω γιατί ο αγαπητός μου Βασίλης παρερμήνευσε (κι ίσως με το δίκιο του όπως τα έγραψα) τις προηγούμενες θέσεις μου ως απλούς συναισθηματισμούς κι ότι ο νους πρέπει να παραμεριστεί. Καθόλου.

Ο Ιησούς με την Θυσία του μας έδωσε δύο πολύ σημαντικά μηνύματα. Για να μας τα δώσει όμως και να έχουν νόημα για μας τους ανθρώπους έπρεπε να ζήσει το μαρτύριο της Σταύρωσης με την ανθρώπινη υπόστασή του και όχι την θεϊκή. Ο Ιησούς είχε την δύναμη να μην αισθανθεί καθόλου τον πόνο της σάρκας, ούτε τους πειρασμούς, αλλά επέλεξε να τα βιώσει ανθρώπινα για μας. Κι εδώ είναι το μεγαλείο της θυσίας και της αγάπης του.

Γι' αυτό και στον Κήπο της Γεθσημανή λέει "Πάτερ, απελθέτω το ποτήριον τούτο απ' εμού" για να πει μετά "Ας γίνει το δικό Σου θέλημα και όχι το δικό μου". Γι' αυτό και πάνω στον σταυρό λέει ως άνθρωπος "Θεέ μου, ίνα τι με εγκατέλειπες" για να πει μετά "Πατέρα, Σου παραδίνω το Πνεύμα μου".

Το πρώτο μήνυμα της θυσίας του, και το πιο εμφανές, είναι αυτό της απόλυτης αγάπης και συγχώρεσης: "Πάτερ, άφες αυτούς, ου γαρ οίδασιν τι ποιήσουσιν". Γιατί η αγάπη είναι η πιο απαραίτητη προϋπόθεση για να βιώσουμε την θεϊκή μας υπόσταση.

Το δεύτερο μήνυμα είναι αυτό της κατάργησης του θανάτου, που έδωσε με την ανάσταση και την ανάληψή του. Γιατί η κατάργηση του θανάτου ή η ανάσταση είναι ο απόλυτος έλεγχος της ύλης από το πνεύμα και η απόλυτη βίωση της αιώνιας ζωής μέσα στο Πνεύμα. Σταυρώθηκε ως άνθρωπος και αναστήθηκε ως θεός ανοίγοντάς μας τον δρόμο. Ο δρόμος αυτός δεν είναι εύκολος ούτε χωρίς παγίδες αλλά τουλάχιστο έχουμε το παράδειγμα.

Ένα μικρό σχόλιο πάνω στο θέμα της κρεατοφαγίας που ανάφερε η αγαπητή μου Τόνια. Ο Ιησούς έτρωγε τα πάντα. Όπου τον φιλοξενούσαν και σ' όποιο σπίτι τον προσκαλούσαν για να ακούσουν την διδασκαλία του έτρωγε ότι του πρόσφεραν.

Σχετικά με το ζώδιο του Ιησού, όχι ότι έχει ιδιαίτερη σημασία αλλά επειδή έχουν λεχθεί πολλά γι' αυτό το θέμα, ο Ιησούς ήταν Λέοντας. Σύμφωνα με τις ιστορικές μαρτυρίες, γεννήθηκε κατά την απογραφή του πληθυσμού της Παλαιστίνης που έκαναν οι Ρωμαίοι στα πλαίσια της απογραφής του πληθυσμού της αυτοκρατορίας τους. Έτσι όλοι οι κάτοικοι της Παλαιστίνης κλήθηκαν να πάνε στο μέρος που γεννήθηκαν για την απογραφή. Ο Ιωσήφ και η Μαρία πήγαν στην Βηθλεέμ όπου είχαν γεννηθεί και εκεί γεννήθηκε ο Ιησούς. Δεν θυμάμαι τώρα την ημερομηνία για να την παραθέσω αλλά η απογραφή έγινε αρχές Αυγούστου.

Τόνια ό,τι έγραψα το έγραψα συμβολικά....

Συνεχίζεις με απτόητη αυτοπεποίθηση στο ίδιο στυλ και γράφεις...."Ο Νίτσε λοιπόν ασχέτως των ειλικρινών μου αντιρρήσεων θα συνεχίσει απτόητος στους αιώνες να εκφράζει ανθρώπους με ασθενές συναίσθημα και σε χειμερία νάρκη νόηση".

Ξέρεις ο Νίτσε δεν επηρέασε μόνο κάποιους χιτλερικούς....επηρέασε σε τεράστιο βαθμό κορυφαίους στοχαστές και δημιουργούς όπως ο Καζαντζάκης, ο Στέφαν Τσβάιχ και πολλούς άλλους. Εσύ, όμως, αυτό το αγνοείς ή κάνεις πως δεν το βλέπεις και δηλώνεις ότι ο Νίτσε ταιριάζει και εμπνέει μονάχα αδύναμους και προβληματικούς ανθρώπους....

"Ο Νίτσε, λες, δεν θυσιάστηκε, νικήθηκε από τους δαίμονές του με ήττα συντριπιτική...". Ναι όντως, τι μεγάλος looser....

Ξέρεις Τόνια και οι δαίμονες καμιά φορά νικούν...και δεν είναι τόσο ευκολονίκητοι όσο μας παρουσιάζονταν στα παραμυθάκια της μυθολογίας περί Μινώταυρου, Σειρήνων, Κύκλωπα κτλ. Αλλά εσύ προφανώς Τόνια φαντασιώνεσαι μονάχα το θριαμβευτικό τέλος της μύησης....το ενδιάμεσο Πάθος το προσπερνάς με αηδία....ξεχνάς ότι ο Προμηθέας για να Λυθεί πρέπει πρώτα να Δεσμευτεί με τρόπο φρικτό και ότι ο Οιδίπους πρέπει να γνωρίσει τη μεγαλύτερη άβυσσο πριν ενατενίσει το καθαρό Φως του Απόλλωνα....

Εντάξει λοιπόν, ο Νίτσε δεν έφτασε ποτέ στην Ιθάκη του, πνίγηκε στη μέση του Ωκεανού...δεν θα τον θεοποιήσω γι'αυτό, αλλά τουλάχιστον θα πω "Αυτός Αγωνίστηκε"...και Γνώρισε επίσης πολλά, πάρα πολλά....

εσύ, λοιπόν, Τόνια που έχεις κατατροπώσει τους δαίμονές σου έχεις κάθε δικαίωμα να λες "δεν μου κάνει ο Νίτσε"...επέτρεψε, όμως, σε όσους τους έχουν ακόμα μέσα τους να τον θεωρούν έναν άξιο μαχητή!! κι ας σκοτώθηκε στη μάχη...

Κοραλία έχουν ακουστεί πολλές απόψεις για το ζώδιο του Ιησού και είναι λιγάκι δύσκολο να βρούμε ποιό πραγματικά ήταν -εάν υποθέσουμε βέβαια ότι ο Ιησούς όντως υπήρξε. Πάντως και εγώ για Λέοντα θα τον έκανα και μάλιστα είχα βρει και μία ημερομηνία το 6 πΧ. (το υποτιθέμενο έτος της γέννησής του) που μου έκανε: εκείνη την ημέρα ο Ήλιος ήταν στο Λέοντα, η Σελήνη στον Καρκίνο, ο Ερμής στην Παρθένο, η Αφροδίτη στο Ζυγό και ο ¶ρης στο Σκορπιό! Δηλαδή ο κάθε πλανήτης στην πιο ισχυρή του θέση. Και με Δία-Κρόνο-Ουρανό στους Ιχθείς!!

Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι ο Ιησούς συμβολίζει τον Ήλιο και την Εκλειπτική του στο Ζωδιακό ενώ οι 12 μαθητές συμβολίζουν τα 12 ζώδια.

Ακόμα και η Εκκλησία γνώριζε πολύ καλά τις παραπάνω αντιστοιχίες και μάλιστα τον 8ο αιώνα μΧ. ο αιδεσιμότατος Bede, ο "πατέρας της Βρετανικής Ιστορίας", πρότεινε τα 12 ζώδια να πάρουν τα ονόματα των 12 Αποστόλων!! Φυσικά, η παραπάνω αλλαγή δεν έγινε ποτέ....και είναι κρίμα...η Ιστορία θα είχε πάρει εντελώς διαφορετική τροπή.....

"Το κατά Λουκά Ευαγγέλιο ξεκινάει με μία αναφορά ότι, κατά τις ημέρες του βασιλιά Ηρώδη, ένας ιερέας άτεκνος, ονομαζόμενος Ζαχαρίας, υπηρετούσε στον ναό της Ιερουσαλήμ. Καθώς άναβε θυμίαμα στο βωμό, ένας άγγελος παρουσιάστηκε δίπλα του και του ανήγγειλε ότι, με την χάρη του Θεού, η ηλικιωμένη σύζυγός του Ελισάβετ επρόκειτο επιτέλους να μείνει έγκυος. Το παιδί τους προοριζόταν να « προηγηθεί του Κυρίου για να προετοιμάσει τον δρόμο Του» (1:76).

Ο Λουκάς επίσης μας λέει ότι αυτό το αγόρι –το οποίο είναι ο Ιωάννης ο Βαπτιστής– γεννήθηκε 6 μήνες πριν από τον Χριστό (1:36). Εάν προσδιορισθεί ο χρόνος γέννησης του Ιωάννη, τότε μπορούμε να μάθουμε την ημερομηνία γέννησης του Ιησού. Ευτυχώς, η Αγ. Γραφή μάς δίνει τις απαραίτητες πληροφορίες.

Στην εποχή του Ηρώδη του Μεγάλου, ο ιουδαϊκός λευιτικός κλήρος (και όχι οι αρχιερείς) ήταν χωρισμένος σε 24 ιερατικές γενεές, διασκορπισμένες σε όλη την Παλαιστίνη. Ο κάθε ένας λευίτης είχε καθήκον να παρουσιάζεται στον ναό της Ιερουσαλήμ σε προκαθορισμένες περιόδους κάθε χρόνο, ανάλογα με την σειρά που είχε κληρωθεί να εφημερεύει-ιερατεύει η γενεά του.

Ο Λουκάς στο εδάφιο 1:5 λέει ότι ο Ζαχαρίας ανήκε στη «γενεά του Αβιά», που σημαίνει ότι η περίοδος της υπηρεσίας του εκεί ήταν τον Μάιο. Ο Λουκάς επίσης αφήνει να εννοηθεί ότι η Ελισάβετ έμεινε έγκυος αμέσως μετά την επιστροφή του Ζαχαρία από την Ιερουσαλήμ. Αυτό έγινε τον Ιούνιο. Ο Ιωάννης γεννήθηκε πιθανόν τέλη Φεβρουαρίου με αρχές Μαρτίου. Αυτό σημαίνει ότι ο Ιησούς γεννήθηκε τέλος Αυγούστου με αρχές Σεπτεμβρίου.
Εάν η εξιστόρηση των γεγονότων στις Γραφές είναι ακριβής, τότε ο Ιησούς είναι είτε Λέων, είτε Παρθένος".

Είναι απόσπασμα άρθρου της Linda Johnsen, M.S., εκδοτικής επιμελήτριας Βεδικής Αστρολογίας στο περιοδικό ΤΜΑ και στο Yoga Plus Magazine. H απόδοση στα ελληνικά και η επιμέλεια έγιναν από τον Παντελίδη Μιχάλη και εμένα. Όλο το άρθρο δημοσιεύθηκε στο Ζωή & Ζώδια πέρυσι και έχει και πολλά αστρολογικά στοιχεία. Κάποια στιγμή θα αναρτηθεί και εδώ :bigsmile:

Μια που μιλάμε για συμβολισμούς και ακούγονται διάφορες προσεγγίσεις, ας δούμε λίγο και την Καμπαλλιστική άποψη για το Σωτήρα γενικότερα.

Βασικό καμπαλλιστικό σύμβολο είναι το Δέντρο της Ζωής. Πολύ χρόνο θα ήθελε κανείς να αναλύσει τι σημαίνει, αλλά η ουσία είναι λίγο πολύ η εξής. Η εκδήλωση του Κόσμου μπορεί να δειχθεί συμβολικά μέσω δέκα σφαιρών που ονομάζονται Σεφιρώθ. Αυτές είναι ομαδοποιημένες σε τρία τρίγωνα (του Πνεύματος, της Ψυχής και της Ύλης) και τρεις στήλες (της Δύναμης, του Ελέους και της Μύησης) (δείτε και το επισυναπτόμενο σχήμα που είναι από την ελεύθερη αγγλική έκδοση του βιβλίου της Fortune η Μυστική Καμπάλα στη σελίδα Mystical Qabbalah - Dion Fortune).

Ο Σωτήρας αντιστοιχεί στη Σεφίρα (Σφαίρα) του Τίφαρετ, που συμβολικά ταυτίζεται με το Λέοντα αλλά και με αυτό που οι Θεοσοφιστές αποκαλούν Μονάς. Είναι το ανώτερο που υποτίθεται μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος, αλλά σε Κοσμικό Επίπεδο δεν είναι παρά ένα ενδιάμεσο μεταξύ ουράνιων δυνάμεων και γήινων. Αυτή είναι και η έννοια του Υιού στην ουσία. Του μεσάζοντα για την ένωση του θείου με το γήινο.

Η λέξη που εκφράζει τη σφαίρα του Τίφαρετ είναι ακριβώς η θυσία. Αυτή είναι και εσωτερικά ο σκοπός για το ζώδιο του Λέοντα. Θυσία του εγωισμού, θυσία για τον κόσμο, που υποδηλώνεται από το πολικό ζώδιο του Υδροχόοου.