Βιβλία που μας συγκλόνισαν...

Γεια χαρά!!:bigsmile:

Κατά το στιχάκι και όλα τα αγαπημένα ευκαιρία :idea:να μιλήσουμε και για λογοτεχνία!!

Θα μ' ενδιέφερε πολύ να μάθω τα βιβλία που σας συγκλόνισαν, που σας άλλαξαν, που σας έκαναν να δείτε τη ζωή διαφορετικά, που σας έπλασαν ή απλά σας συνόδεψαν ευχάριστα, κοινώς τα βιβλία που αγαπήσατε!!:love::love:

Και ξεκινώ λέγοντας...καθώς η λίστα θα μπορούσε να είναι ανεξάντλητη...

Η Ασκητική του Καζαντζάκη γιατί με άλλαξε,άπαντα της Ζυράννας Ζατέλη και ιδίως το πρώτο μέρος του Με το παράξενο όνομα Ραμάνθις Ερέβους γιατί το βίωσα και γιατί λατρεύω το σύμπαν της, Το 1984 του Όργουελ, Το άρωμα του ονείρου του Ρόμπινς , Σιντάρτα του Έσσε, τα ποιήματα του Ναζίμ Χικμέτ, Η μικρά Αγγλία της Καρυστιάνη, η Βραδύτητα του Κούντερα είναι τα πρώτα που μου έρχονται στο μυαλό. Με τη Ζατέλη όμως έχω τρέλλα. Φυσικά και αλλα πολλά πάντα υποκειμενικά, πάντα συνδεδεμένα με τη ζωή μας...Θα επανέλθω;)

Γειά σου...ωραίο θέμα! :cheesy:Λοιπόν.... "Ο τελευταίος στεναγμός του Μαυριτανού" γιατί είχε απίστευτη πλοκή , ανατροπή και σε έβαζε σε έναν άγνωστο ανατολίτικο κόσμο. "Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις" το απόλυτο βιβλίο για να ζεις την κάθε μέρα σου πραγματικά και να βλέπεις την ομορφιά μέσα στα πάντα, όλα μα όλα τα αρχαία κείμενα δράματα ή κωμωδίες γιατί είναι συγκλονιστικό να βλέπεις μια τόσο ολοκληρωμένη δραματουργία 2.500 χρόνια πισω, και ¨Η φαλακρή τραγουδίστρια" που είναι θεατρικό κείμενο του παραλόγου και εκφράζει την παγκόσμια και διαχρονική αλήθεια του "άλλα λέω, άλλα πραγματικά εννοώ και άλλα καταλαβαίνει ο κάθε ένας που με ακούει"!!! :blink:

Όντως πολύ ωραίο θέμα!! Για την περίπτωσή μου τώρα, δυστυχώς ή ευτυχώς, το μεγαλύτερο μέρος των βιβλίων που έχω διαβάσει στην ενήλικη ζωή μου είχε να κάνει με την επιστήμη που καταπιάνομαι, τη γλωσσολογία. Υπάρχουν όμως κάποια βιβλία που με έχουν συνεπάρει, όπως η τριλογία του Στρατή Τσίρκα "Ακυβέρνητες πολιτείες" (Η Λέσχη, Αριάγνη και η Νυχτερίδα), το "Ζ" του Βασίλη Βασιλικού, "το νούμερο 31328" του Ηλία Βενέζη, όλα τα βιβλία του Αντώνη Σαμαράκη, η "Αντιγνώση" της Λίλης Ζωγράφου.... από ξένη λογοτεχνία, πιο παλιά διάβαζα μανιωδώς Stephen King, ειδικά τα καλοκαίρια στην παραλία! Φοβερός συνδυασμός δεν έχω να πω!! :)

Δύο βιβλία που πραγματικά με συγκλόνισαν και κατά τη διάρκεια που τα διάβαζα αλλά μου έχουν μείνει μέχρι και τώρα χαραγμένα στην μνήμη μου, είναι
το Ποτέ χωρίς την κόρη μου, των Μπέτι Μαχμουντί & Ουίλιαμ Χόφερ. Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται την προσπάθεια μιας γυναίκας (στην περίπτωσή μας μιας Αμερικανίδας), η οποία παντρεύεται κάποιον Ιρανό, ο οποίος ζούσε στην Αμερική και εργαζόταν ως μεγαλογιατρός και στην προσπάθειά του να γυρίσει ο ίδιος στην πατρίδα του αλλά να πάρει μαζί του την γυναίκα και την κόρη του, τις κρατά αιχμάλωτες εκεί. Δείχνει την προσπάθεια της γυναίκας αυτής να λύσει τα δεσμά του άντρα της και την σκλαβιά της χώρας στην οποία ζουν και που η γυναίκα θεωρείται κατώτερη και άβουλο ον. Περιγράφει τον αγώνα αυτής της γυναίκας και όλα τα εμπόδια που συνάντησε στο δρόμο της, να φύγει από την Τεχεράνη πεζή και να φτάσει στην Τουρκία, για να βρει την Αμερικανική Πρεσβεία και να μπορέσει να γυρίσει πίσω στη πατρίδα με την κόρη της.

Το δεύτερο βιβλίο είναι το Λουλούδι της ερήμου, των Γουόρις Ντίρι και Κάθλην Μίλλερ. Το βιβλίο αυτό πραγματεύεται την ιστορία μιας κοπέλας, γόνου μιας παραδοσιακής σομαλικής οικογένειας νομάδων. Το έθιμο του λαού αυτού είναι ο ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων των γυναίκων στην τρυφερή ηλικία της προ-εφηβείας και ο γάμος τους με πολύ μεγαλύτερους άνδρες, ηλικιωμένους για την ακρίβεια. Περιγράφει τον πόνο που ένιωσε, τα προβλήματα και την φυγή από την καταπιεστική της οικογένεια, στα 13 της μόλις χρόνια, ώντας αγράμματη και πάμπτωχη. Καταλήγει με θετική έκβαση. Η κοπέλα πλέον εργάζεται ως τοπ μόντελ στην Αμερική, είναι παντρεμένη με έναν άντρα, ο οποίος την σέβεται και την αγαπά πάρα πολύ και με την κόρη που απέκτησαν από το γάμο τους.

Αξίζει να τα διαβάσετε και τα δύο αυτά βιβλία. Προσωπικά ένιωσα φρίκη όταν τα διάβαζα και αναρωτιόμουν πως είναι δυνατόν να υπάρχουν ακόμη αυτά τα έθιμα, αυτή η καταπίεση σε αυτούς τους πολιτισμούς.
Πόσο πίσω είναι οι άλλοι, πόσο μπροστά είμαστε εμείς (οι των δυτικών πολιτισμών).... πόσο τεράστιο είναι το χάσμα ανάμεσά μας!

Πράγματι kia είναι και τα δύο πολύ ωραία βιβλία :bigsmile:

Συγκλονίστηκα και συγκινήθηκα διαβαζοντας το κλασσικό "Ματωμένα χώματα", το οποίο είναι και απο τα αγαπημένα μου βιβλία και επίσης την συλλογή του Σαμαρακη "Zητείται Ελπίς" . Ενα βιβλίο που με άγγιξε ιδιαίτερα επίσης είναι το "Γυναίκες που δεν λύγισαν" (ξεχναω το όνομα της συγγραφεως) το οποίο πραγματεύεται την ζωή τεσσάρων γενεών μαύρων γυναικών στην Αμερική ξεκινώντας απο την εποχή της δουλείας.
Αγαπημένοι συγγραφείς πάντως που εχω διαβασει όλη την σειρά των βιβλίων τους είναι η Ρόζαμουντ Πίλτσερ,Κάθυ Κέλλυ και ο Τ.Ρόμπινς για διαφορετικούς λόγους ο καθένας!

Καλημέρα σε όλους.
"Οι πύλες της φωτιάς" του Σ.Πρέσφιλντ, ενός αμερικανού συγγραφέα, που περιγράφει την μάχη στις Θερμοπύλες μεταξύ των 300 Σπαρτιατών και Περσικού στρατού, ήταν ένα βιβλίο που μου χάρισε εικόνες τις οποίες δεν μπόρεσα να δω(!!) διαβάζοντας τόσα χρόνια Ιστορία.Ασύλληπτο....
" Ο Αλχημιστής" του Π.Κοέλο, με οδήγησε στο να κυνηγήσω τον προσωπικό μου μύθο, πόσες αλήθειες μαζεμένες σε λίγες σελίδες..
"Η Αίθουσα του Θρόνου" του Αθανασιάδη με έκανε να σκεφτώ πόσο τα ομώνυμα έλκονται μεταξύ τους..
" Οι γέφυρες της Μάντισον" έδωσαν μία διαφορετική διάσταση στην αγάπη , τον έρωτα και τον συμβιβασμό...
Το " Οδός Αβύσου αριθμός 0" του Μ. Λουντέμη με προβλημάτισε και με στενοχώρησε σε πολύ νεανική ηλικία και σε συνδιασμό με "Την γέννηση του νεοφασισμού στην Ελλάδα" του Κάτρη διαμόρφωσε τα πολιτικά πιστεύω μου..


Κατερίνα

ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΩΤΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ

Έχω μια αδυναμία στον Καζαντζάκη, ίσως και λόγω της καταγωγής μου.. Όλη η σειρά του "Ταξιδεύοντας" γιατί γεμίζει κάθε φορά το μυαλό μου με νέες εικόνες και χρώματα.. και αυτό που λατρεύω πραγματικά είναι "Ο Καπετάν Μιχάλης" γιατί κάθε φορά που το διαβάζω ανακαλύπτω καινούρια νοήματα, ίσως όσο μεγαλώνω αντιλαμβάνομαι το ύφος του διαφορετικά.

Τρια βιβλια που με συγκλονισαν, αλλα δεν θα τα ξαναδιαβαζα με τιποτα, ειναι:
"Το μηδεν και το απειρο" του Καιστλερ, το "1984" του Οργουελ και το "Τα μαυρα φεγγαρια του ερωτα". Ωστοσο, υπαρχουν πολλα περισσοτερα που με επηρρεασαν με ποικιλους τροπους, και μεσα σ αυτα - την εποχη της εφηβειας- το "Κατεδαφιζομεθα" και τα "Ματωμενα χωματα" της Σωτηριου, "Το λαθος" και οι συλλογες διηγηματων του Α. Σαμαρακη, τα διηγηματα του Δημητρη Χατζη.
Απο ποιηση, παρ οτι δεν πολυασχολουμαι, ο Σεφερης και το "Αξιον εστι" του Ελυτη, πραγματικα με συγκλονισαν, χωρις να μπορω να εκφρασω με λογια το γιατι.

Συμφωνώ κι εγώ για το 1984, όπως επίσης και για τα προαναφερθέντα "Οι πύλες της φωτιάς" και "ο Αλχημιστής". Προσωπικά όμως θα έβαζα στα βιβλία και πιο ειδικές εκδόσεις, όπως η Εσωτερική Αστρολογία της Μπέιλη ή το Κβραντική Φυσική και Πραγματικότητα, που έχω διαβάσει και άνοιξαν κάποιους ορίζοντες κατανόησης της πραγματικότητας.

Το "ΜΠΑΡ ΦΛΩΜΠΕΡ" του Αλέξη Σταμάτη. Μυθιστόρημα με ενδιαφέρουσες αναζητήσεις ... και ανακαλύψεις

48 Νόμοι της Δύναμης Εκδόσεις Έσοπτρον..

Ψάχνοντας για Κοχύλια Πίλτσμουρ

Μακράν το αγαπημένο μου βιβλίο είναι το Νησί της προηγούμενης ημέρας του Ουμπέρτο Έκο. Ακολουθεί το Εκκρεμές του Φουκώ του ίδιου συγγραφέα και το Αναλαμπή του Ν. Θέμελη! Πραγματικά υπέροχα βιβλία:bigsmile:

Πολύ ωραίο θέμα, εύχομαι να δω πολλές ακόμα απαντήσεις :bigsmile:

Σχετικά με την Ρόζαμουντ Πίλτσερ ,μου έκανε λίγο εντύπωση η αναφορά σ αυτήν.Έχει τύχει να διαβάσω δύο βιβλία της(Σεπτέμβρης και Ψάχνοντας για κοχύλια).Απ ό,τι θυμάμαι, η συγραφέας έχει μια " εμμονή " με συγκεκριμένα ονόματα που αναφέρει και στα δύο αυτά βιβλία :bigsmile: και με τις περιγραφές των σκοτσέζικων τοπίων.Γενικά τα βρήκα παρόμοια ,και γι αυτό δε θυμάμαι ακριβώς την υπόθεση του καθενός αλλά στον Σεπτέμβρη μου είχε αρέσει ένα κομμάτι αφιερωμένο στην άρρωστη από καρκίνο μποέμισσα που άφησε το σπασμένο μπουκάλι απ το άρωμά της στο δωμάτιό της το βράδυ που αυτοκτόνησε, με αποτέλεσμα το χαρακτηριστικό άρωμά της να καλύπτει τα πάντα ¨σαν σάβανο".Κατά τα άλλα περιέγραφαν γενικά μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.Απλά μου έκανε εντύπωση που η roadrunner το ανέφερε και μ έκανε ν αναρωτηθώ αν αυτό σχετίζεται με τις ιστορίες θαμμένες στο παρελθόν (αλλά αξέχαστες)που περιγράφει η συγγραφέας,πράγματα ιδιαιτέρως αγαπητά και οικεία στους Καρκίνους :love:

Σχετικά με τον περίφημο Αλχημιστή,τον έχω διαβάσει, δεν μου άρεσε και δεν μου έχει μείνει τίποτα απολύτως :blink: Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τον ομαδικό θαυμασμό γι αυτό το βιβλίο και ποια είναι αυτή η κατάσταση που ταυτίζονται όλοι :unsure:

Όσον αφορά τα βιβλία που μου έχουν μείνει ,θα συμφωνήσω με το 1984 που είναι το πιο πικρό,απαισιόδοξο,άγριο,με� �αγχολικό και τρομακτικό βιβλίο που θα μπορούσα να διαβάσω και ακόμα δεν έχω βρει την κατάλληλη λέξη για να περιγράψω τα συναισθήματα που μου δημιούργησε η ανάγνωσή του.

Για τελείως διαφορετικούς λόγους μπορώ να αναφέρω τα Ψάθινα Καπέλα και Τα Δέντρα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη.Βιβλία ναι μεν λογοτεχνικά αλλά που αγγίζουν καθαρά τη γυναικεία ψυχολογία.Είχα κλείσει τα 17 όταν τα διάβασα,ήταν μεσοκαλόκαιρο και είχα πολλά "καινούρια " στο κεφάλι μου,και αυτά τα δύο βιβλία θα έχουν να μου θυμίζουν εκείνη την εποχή.΄

Υπάρχει φυσικά και το Σπίτι του Ύπνου του Τζόναθαν Κόου,που του έχω αφιερώσει την υπογραφή μου.Εδώ ό,τι και να πω είναι λίγο,μόνο όποιος το έχει διαβάσει μπορεί να καταλάβει τι αριστούργημα είναι,και από άποψη δεσίματος πλοκής και από άποψη περιεχομένου ,μαζί με όλους τους προβληματισμούς που μπορεί να δημιουργήσει στον καθένα.Ίσως να μ έχει στοιχειώσει περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο βιβλίο που έχω διαβάσει...

Τέλος υπάρχουν και κάποια άλλα βιβλία που κυριολεκτικά είναι διαχρονικά αλλά δεν έχουν τόση σχέση με τη λογοτεχνία και δεν θεωρώ σκόπιμο να τα ανφέρω για την ώρα.


Μετά υποβολής : τώρα μόλις πρόσεξα ότι και η άλλη κοπέλα που ανέφερε το ψάχνοντας για κοχύλια είναι καρκίνος.Μήπως να αρχίσουμε να κοιτάμε και λίγο ζωδιακά το θέμα? :D

Εχω μια απορία. Εμένα τα βιβλία που με "συγκλόνισαν" τα διάβασα και όταν ήμουν σε μικρή ηλικία και κάποια ελάχιστα όταν πια είχα μεγαλώσει κάμποσο. Από ένα σημείο και μετά νομίζω ότι πολύ δύσκολα θα με "συγκλονίσει" ένα βιβλίο. Βλέπω όμως ότι οι περισσότεροι/ες που ποστάρουν αναφέρουν βιβλία που διαβάστηκαν από μια ηλικία και μετά. Σε μικρότερη ηλικία δεν είχαν διαβάσει κάτι συγκλονιστικό? Εμένα ας πούμε με είχε συγκλονίσει ο Δον Κιχώτης και τώρα που το θυμάμαι και μια παλιά σειρά αστυνομικών ιστοριών του 40 και του 50 που είχε ο πατέρας μου και κάτι άλλα που πολύ με συγκλόνισαν γιατί ήμουν πιτσιρικάς και η φαντασία μου ήταν πιο εύκολο να με ταξιδέψει ακόμα και αν βρισκόμουν χουχουλιασμένος κάτω από την κουβέρτα. Από το Λοσ Αντζελες και τις προσπάθειες του Μάρλοου να εξιχνιάσει ένα έγκλημα, μέχρι την Σκιάθο του κοσμοκαλόγερου παρέα με την Δουλτσινέα και από την Αράλη του 1918 με τα διλήμματα μεταξύ αγάπης και επανάστασης έως και 20.000 λεύγες κάτω από την θάλασσα. Τότε ήταν που συγκλονιζόμουν, μετά πάει και η αθωότητα, πάει και το παλιάμπελο.

Έχεις δίκιο σε αυτό Μητσάκο!
Το Ματωμένα χώματα το διάβασα στα 11 και συγκλονίστηκα απο το τί είναι ικανός να κάνει ο ανθρωπος σε έναν άλλο.:cry:

Η στιγμή που ξεχωρίζω όμως είναι το πρώτο βιβλίο του Ιουλίου Βέρν που διάβασα-το "2 χρόνια διακοπές"!Η περιπέτεια της επιβίωσης των πιτσιρικιών του βιβλίου τότε με είχε συγκλονίσει και εγινε η αφορμή να ξεκινήσει μια ιστορία αγαπης με τα βιβλία γενικώς!

Quote:

---

Σχετικά με την Ρόζαμουντ Πίλτσερ ,μου έκανε λίγο εντύπωση η αναφορά σ αυτήν.Έχει τύχει να διαβάσω δύο βιβλία της(Σεπτέμβρης και Ψάχνοντας για κοχύλια).Απ ό,τι θυμάμαι, η συγραφέας έχει μια " εμμονή " με συγκεκριμένα ονόματα που αναφέρει και στα δύο αυτά βιβλία :bigsmile: και με τις περιγραφές των σκοτσέζικων τοπίων.Γενικά τα βρήκα παρόμοια ,και γι αυτό δε θυμάμαι ακριβώς την υπόθεση του καθενός αλλά στον Σεπτέμβρη μου είχε αρέσει ένα κομμάτι αφιερωμένο στην άρρωστη από καρκίνο μποέμισσα που άφησε το σπασμένο μπουκάλι απ το άρωμά της στο δωμάτιό της το βράδυ που αυτοκτόνησε, με αποτέλεσμα το χαρακτηριστικό άρωμά της να καλύπτει τα πάντα ¨σαν σάβανο".Κατά τα άλλα περιέγραφαν γενικά μια κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.Απλά μου έκανε εντύπωση που η roadrunner το ανέφερε και μ έκανε ν αναρωτηθώ αν αυτό σχετίζεται με τις ιστορίες θαμμένες στο παρελθόν (αλλά αξέχαστες)που περιγράφει η συγγραφέας,πράγματα ιδιαιτέρως αγαπητά και οικεία στους Καρκίνους :love:

---

Με τσάκωσες! Αναφορές στα Σκωτσέζικα τοπία αλλά και στην αγγλική ύπαιθρο, ιστορίες απο το παρελθόν, μυστικά,αποκαλύψεις ανάμεσα στο τσάι και τα μπισκότα βουτύρου και -συνήθως -χάπι εντ!Ο αγαπημένος μου συνδυασμός όντως!Τα δύο που αναφέρεις, είναι απο τ'αγαπημένα μου βιβλία!Αν και απλά ,χωρις "υψηλά νοήματα"σε μεταφέρουν στο κλίμα μιας άλλης εποχής, μιας άλλης χώρας και προσωπικά λατρευω να τα διαβάζω στις διακοπές μου!

Μια και αναφερθηκε στο αρχικό ερώτημα ποιό βιβλίο θεωρούμε οτι μας επηρέασε έντονα στην ζωή μας , θα επέλεγα την "Ουράνια Προφητεία",που διαβασα πριν 10 χρόνια και άλλαξε τον τρόπο που αντιμετώπιζα την ζωή!

Quote:

---

Originally Posted by Λευκή

Σχετικά με τον περίφημο Αλχημιστή,τον έχω διαβάσει, δεν μου άρεσε και δεν μου έχει μείνει τίποτα απολύτως :blink: Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω τον ομαδικό θαυμασμό γι αυτό το βιβλίο και ποια είναι αυτή η κατάσταση που ταυτίζονται όλοι :unsure:

---

Πράγματι από λογοτεχνικής πλευράς ο Αλχημιστής δεν είναι κάτι ιδιαίτερο... Αν έχεις ασχοληθεί με εσωτερισμό πάντως, ο Αλχημιστής σου θυμίζει πολλά, στάδια μύησης, κλπ. Έχει δηλαδή νόημα πίσω από τις γραμμές που διαβάζεις...

Καλημέρα
Σε πιο μικρή ηλικία.. ΤΟΜ ΣΩΓΙΕΡ.../"Ιστορίες με τον Μικέ"
Πιο μετά επίσης "Αγουρα Πορτοκάλια.."(δεν θυμάμαι ποιου ήταν...

Ξέχασα επίσης να αναφέρω και την Λωξαντρα, και το Καλημέρα Θλίψη της Σαγκάν...

Εγω εχω τρελο κολλημα με τον Ξανθούλη-ταχω διαβασει ολα! δυστυχως δεν μου πολυαρεσει η ξενη λογοτεχνι-και προφανως δεν εχω γνωση καποιων ιδιαιτερων βιβλιων. Απο ελληνικη ειναι πολλα τα αγαπημενα μου οπως "Βαμμενα Κοκκινα Μαλλια", "Η Μεγαλη Χιμαιρα", "Η αιθουσα του θρονου" "Δυο φορες Ελληνας" κ.α.

Ωραίο θέμα... θα' παιζε ίσως και καμιά ψηφοφορία εδώ, αλλά τα βιβλία είναι πάρα πολλά και από διαφορετικές κατηγορίες...

Quote:

---

Originally Posted by Vassilis13

Πράγματι από λογοτεχνικής πλευράς ο Αλχημιστής δεν είναι κάτι ιδιαίτερο... Αν έχεις ασχοληθεί με εσωτερισμό πάντως, ο Αλχημιστής σου θυμίζει πολλά, στάδια μύησης, κλπ. Έχει δηλαδή νόημα πίσω από τις γραμμές που διαβάζεις...

---

Η αλήθεια είναι πως όντως δεν έχω ασχοληθεί(αν εξαιρέσεις μια προσπάθεια να διαβάσω εσωτερική αστρολογία απ τον ¶λαν Λίο που όμως προτίμησα να την αναβάλλω για άλλη στιγμή...)Απλά ο Αλχημιστής είναι γραμμένος από έναν κύριο για τον οποίο, παρόλο που έχω διαβάσει ομολογουμένως ευχάριστα κάποια βιβλία του,έχω την αίσθηση ότι είναι υπέρ του δέοντος αυτό που αποκαλούμε εμπορικός... Η εσωτερική αστρολογία του ¶λαν Λίο δηλαδή πιστεύω πως θα μπορούσε να λειτουργήσει ως "εγχειρίδιο",ενώ ο αλχημιστής...δεν ξέρω,μπερδεύτηκα τώρα..:sick:

Σχετικά με την ψηφοφορία πάντως,νομίζω πως γίνεται σε κάποιο βαθμό,αν τα χωρίσουμε σε κατηγορίες(πχ λογοτεχνια ελληνική και ξένη,κοινωνικά ,πολιτικά,λευκώματα,άρλεκι� �:blink:,αστρολογία και τα λοιπά.

Μητσάκος σωστή η παρατήρηση!Ψηφίζω Μικρό Πρίγκηπα.Απλό.λιτό,απέριττ� � και με τις μεγαλύτερες αλήθειες μέσα.Αν θυμηθώ κι άλλα θα επανέλθω.

Κι εγώ τον Μικρό Πρίγκηπα τον είχα διαβάσει με αφορμή το σχολικό απόσπασμα που φαντάζομαι οι περισσότεροι έχουμε διδαχθεί στο γυμνάσιο. Τότε με είχε καρδίσει και πώς όχι; Ακόμα και τώρα που πλέον τον διδάσκω, βλέπω πόσο προσιτό και οικείο είναι -έστω αυτό το μικρό απόσπασμα- στις ψυχές των παιδιών και πώς τα μηνύματά του ανακαλύπτονται με μία ευκολία... Γενικότερα πιο μικρή, το έριχνα πιο πολύ στη σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία: Ζώρζ Σαρρή, Γαλατία Σουρέλη, Λότη Πέτροβιτς-Ανδρουτσοπούλου (πωπω τί θυμήθηκα τώρα...), είχα φτιάξει ολόκληρη συλλογή και όλα διαβασμένα τις χειμερινές και κυρίως τις καλοκαιρινές διακοπές....

Την ψηφοφορία, παιδιά, την ετοιμάζουμε... :bigsmile:

Πω πω βιβλίααααα!!! Και δυστυχώς αυτές τις μέρες παραίδω μια εργασία και δεν μπορώ να συμμετάσχω:wacko:

Πάντως από μια γρήγορη ματιά συμφωνώ με πολλούς από εσάς...Πολλά τα έχω ήδη διαβάσει άλλα ήρθαν στα χέρια μου και δεν τα διάβασα ποτέ όπως το Ψάχνοντας για κοχύλια ας πούμε!! Ως Καρκίνος δηλ. επιβάλλεται να το διαβάσω????;

Θέωρώ το Μικρό Πρίγκηπα μεγαλειώδες έργο με μεγάλα και πανανθρώπινα νοήματα και αναλλοίωτο στο χρόνο...¶λλωστε τυχαίνει να βρίσκομαι και στην πόλη του!! Στη Λυόν. Έχω διαβάσει κι εγώ γλωσσολογία και τη λατρεύω...αν και στα γαλλικά.

'Οταν διάβασα τον Αλχημιστή και τελείωσα...έμεινα χωρίς κάτι στο μυαλό...και με απορία που έχει τόσο αγαπηθεί από τον κόσμο...Με άφησε κενή... το θεώρησα εξαιρετικά απλό. Δεν ξαναδιάβασα ποτέ Κοέλο από τότε

Είχα έναν καθηγητή κάποτε και φίλο...είχε πολύ ασχοληθεί με τη λογοτεχνία και ιδίως τη Ρώσικη κλασσική ήταν και φιλόλογος ήταν ο μονάδικός άνθρωπος που μου είπε ότι το 1984 είναι ένα βιβλίο με αισιόδοξο μήνυμα! Και με έπεισε! Να φταίει άραγε το ότι είναι Τοξότης???:toung:

Τελευταία θυμήθηκα ένα άλλο βιβλίο που είχα λατρέψει Τα 100 χρόνια μοναξιά ... έχω την αίσθηση ότι έζησα και τα 100..

Κανένας δεν διαβάζει Ζατέλη βρε παιδιά:sad2:??????

Quote:

---

Originally Posted by nanstenka

Είχα έναν καθηγητή κάποτε και φίλο...είχε πολύ ασχοληθεί με τη λογοτεχνία και ιδίως τη Ρώσικη κλασσική ήταν και φιλόλογος ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που μου είπε ότι το 1984 είναι ένα βιβλίο με αισιόδοξο μήνυμα! Και με έπεισε! Να φταίει άραγε το ότι είναι Τοξότης???:toung:

---

Όχι και μοναδικός, όχι και μοναδικός !
Και εγώ αυτό θεωρώ, ότι είναι δηλαδή αισιόδοξο το μήνυμα :bigsmile:
(Το γεγονός ότι είμαι Τοξότης δεν το θεωρώ σημαντικό ή ενδεικτικό οποιασδήποτε κλίσης :cheesy: )

Quote:

---

Originally Posted by Vassilis13

Ωραίο θέμα... θα' παιζε ίσως και καμιά ψηφοφορία εδώ, αλλά τα βιβλία είναι πάρα πολλά και από διαφορετικές κατηγορίες...

---

Μια ψηφοφορία θα ήταν ιδανική..Εμένα το θέμα με ενδιαφέρει και προσωπικά για μια εργασία που ετοιμάζω γύρω από το βιβλίο...Έχω σκοπό με την πρώτη ευκαιρία που θα βρω χρόνο να ανεβάσω ένα ερωτηματολόγιο...ΕΊναι συγκριτική για τη θέση του βιβλίου και την ανάγνωση σε Ελλάδα και Γαλλία αντίστοιχα...Είναι κρίμα αλλά και αναμενόμενο...θα μας φάνε οι Γάλλοι!!!:bigsmile:

Πράγματι διαβάζουν πολύ...και οι Έλληνες το πάνε κατά διαόλου

Έκτακτη ανακοίνωση! :bigsmile:

Στο συγκεκριμένο θρεντ προστέθηκε ψηφοφορία, με θέμα "τί είδους βιβλία διαβάζετε;", όπου μπορείτε να επιλέξετε (παραπάνω από ένα ειδος) το είδος που διαβάζετε. Αν τυχόν μου έχει ξεφύγει κάποιο, μπορείτε να μου στείλετε ένα μήνυμα για να το προσθέσω!! :)

Quote:

---

Originally Posted by Μητσάκος

Όχι και μοναδικός, όχι και μοναδικός !
Και εγώ αυτό θεωρώ, ότι είναι δηλαδή αισιόδοξο το μήνυμα :bigsmile:
(Το γεγονός ότι είμαι Τοξότης δεν το θεωρώ σημαντικό ή ενδεικτικό οποιασδήποτε κλίσης :cheesy: )

---

Πλάκα κάνεις???? Και τραγωδία να δεις αισιόδοξη θα μου την πεις!!!!
Πάντως με έπεισε και χαίρομαι που έχεις αυτήν την άποψη αγαπητέ! ¶ρα είμαστε 3!!

Όσο για την παιδική ηλικία έχεις δίκιο...Μπορώ να θυμηθώ εύκολα ταινίες που με συγκλόνισαν αλλά για βιβλία...
έχω χαραγμένο στη μνήμη μου το ¶ξιον εστί που ο πατέρας μου μου το είχε απαγγείλει όλο όταν ήμουν παιδί και μου το εξηγούσε μαζί με πολλά άλλα σε ατελείωτες νυχτερινές και θερινές βόλτες στην παραλία...Αυτό με σημάδεψε για πάντα από την παιδική μέχρι την ενήλικη ζωή μου, δεν το ξεχνώ ποτέ και τον θυμάμαι πάντα τώρα που δεν με συνοδεύει πια.....γιατί ό,τι είμαι σε εκείνον το χρωστώ..

Θυμάμαι επίσης έντονα ότι σαν παιδί έπεσα σε βαρια κατάθλιψη και συγκλονίστικα από το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ....Αυτό είναι μια πολύ πικρή παιδική μου ανάμνηση...δεν ξέρω αν έκανα καλά που το διάβασα τότε...

Αφού προσθέσω στην όμορφη λίστα που έχει δημιουργηθεί και τον Κηπο του Προφήτη του Καλίλ Γκιμπράν, το "Η μάνα"της Περλ Μπάκ ,καθώς και το Επιστροφή απο την Λήθη του Θεμελη....τα οποία είναι επίσης αγαπημενα (αλλά η ζεστη με κανει να ξεχνάω ΑΚΟΜΗ πιο πολύ.:wacko: )

Quote:

---

Originally Posted by nanstenka

....δεν τα διάβασα ποτέ όπως το Ψάχνοντας για κοχύλια ας πούμε!! Ως Καρκίνος δηλ. επιβάλλεται να το διαβάσω????;

---

Επιβάλλεται επιβάλλεται!:cheesy:

Quote:

---

Είχα έναν καθηγητή κάποτε και φίλο...είχε πολύ ασχοληθεί με τη λογοτεχνία και ιδίως τη Ρώσικη κλασσική ήταν και φιλόλογος ήταν ο μονάδικός άνθρωπος που μου είπε ότι το 1984 είναι ένα βιβλίο με αισιόδοξο μήνυμα! Και με έπεισε! Να φταίει άραγε το ότι είναι Τοξότης???:toung:

---

Εμένα μια καθηγήτρια επέμενε στο μεγαλείο του Κούντερα,δοκίμασα κι εγώ να διαβάσω...αλλά μαλλον είχα κακή συναστρία μαζι του και με πηρε ο ύπνος:cry::embarrest
Τοσα ειπατε για το 1984 , που θα το πάρω να το διαβασω για να εχω άποψη:toung:

Για τον Αλχημιστή θα συμφωνήσω γενικώς ότι δεν μου έκανε ιδιαιτερη εντύπωση.

ψήφισα αλλά φοβάμαι ότι έκανα μια πατάτα και διπλοψήφισα...:embarrest :embarrest :embarrest

Τι αισιόδοξο βρήκατε στο 1984 βρε παιδιά;

Και μια και μιλάμε για βιβλία έχω να θέσω ένα πολύ βασικό ερώτημα:
Πως διαβάζετε ;
Για να καταλάβετε τι εννοώ ,θα αναφέρω ότι μπορεί να πάρω 3 βιβλία και να τα διαβάζω ταυτόχρονα ,δηλαδή ξεκινάω το ένα και το διαβάζω δυο μέρες,μετά το παρατάω και ξεκινάω το άλλο και μετά το τρίτο και ξανά μανά απ την αρχή,λίγο ακατάστατα δηλαδή!Η απορία μου γεννήθηκε διαβάζοντας ένα ένθετο πριν καμποσο καιρό σε μια εφημερίδα,που είχε ένα χιουμοριστικό άρθρο για τις διάφορες κατηγορίες αναγνωστών κι έψαχνα να βρώ σε ποια ανήκω και λέω ααα λες να έχουν κι άλλοι το χούι μου; :toung:

Quote:

---

Originally Posted by Λευκή

Και μια και μιλάμε για βιβλία έχω να θέσω ένα πολύ βασικό ερώτημα:
Πως διαβάζετε ;
Για να καταλάβετε τι εννοώ ,θα αναφέρω ότι μπορεί να πάρω 3 βιβλία και να τα διαβάζω ταυτόχρονα ,δηλαδή ξεκινάω το ένα και το διαβάζω δυο μέρες,μετά το παρατάω και ξεκινάω το άλλο και μετά το τρίτο και ξανά μανά απ την αρχή,λίγο ακατάστατα δηλαδή!Η απορία μου γεννήθηκε διαβάζοντας ένα ένθετο πριν καμποσο καιρό σε μια εφημερίδα,που είχε ένα χιουμοριστικό άρθρο για τις διάφορες κατηγορίες αναγνωστών κι έψαχνα να βρώ σε ποια ανήκω και λέω ααα λες να έχουν κι άλλοι το χούι μου; :toung:

---

Ανηκω στην κατηγορία βιβλιοφάγος (που δεν συμφέρει:cry:).Εξαρτάται κι απο τον όγκο του βιβλίου βέβαια αλλά γενικώς με το που θα πέσει βιβλίο στα χέρια μου θα το διαβάσω μέχρι τέλους ακόμα κι αν ξενυχτήσω.:bigsmile:

πρέπει να είσαι σ αυτούς που αποκαλεί τελειομανείς τότε :toung: αυτοί δηλαδή που δεν αφήνουν το βιβλίο απ τα χέρια τους μέχρι να το τελειώσουν,δεν προσπερνάνε σελίδες και φυσικά δεν διαβάζουν άλλο παράλληλα ή ενδιάμεσα! Για πείτε, για πείτε...:toung:

Κι εγώ παράλληλα δεν μπορώ να διαβάσω... ξεκινάω ένα και αν με συνεπάρει, μπορεί και να ξενυχτήσω, να το πάρω στην παραλία για να πάρει χρώμα :weird: κλπ. κλπ... Ένα σας λέω... ένας καθηγητής μου -καλή του ώρα- έπαιρνε στην παραλία λεξικά... :wacko:

Quote:

---

Originally Posted by roadrunner

Ανηκω στην κατηγορία βιβλιοφάγος (που δεν συμφέρει:cry:).Εξαρτάται κι απο τον όγκο του βιβλίου βέβαια αλλά γενικώς με το που θα πέσει βιβλίο στα χέρια μου θα το διαβάσω μέχρι τέλους ακόμα κι αν ξενυχτήσω.:bigsmile:

---

Εγώ πάλι εξαρτάται το βιβλίο...Αν με τραβήξει πολύ μπορεί να το διαβλάσω σε μια νύχτα γενικά όμως το καθυστερώ για να το απολάυσω!!!

Έχω όμως τις εξής αρχές

Ξέρω πάντα τί διαβάζω και γιατί
Ένα βιβλίο τη φορά
Δεν διαβάζω ποτέ το ΄τέλος
Και δεν το αφήνω στη μέση ακόμα κι αν αποδειχθεί αφόρητο

Quote:

---

Originally Posted by nanstenka

Εγώ πάλι εξαρτάται το βιβλίο...Αν με τραβήξει πολύ μπορεί να το διαβλάσω σε μια νύχτα γενικά όμως το καθυστερώ για να το απολάυσω!!!

Έχω όμως τις εξής αρχές..

---

Για να είμαι ειλικρινής τα διαβάζω μονοκοπανιά γιατί
α)είμαι περίεργη τι θα γίνει μετά
β)ειμαι ανυπόμονη και δεν αντέχω να περιμένω ούτε ένα λεπτό.(Παραδέχομαι επίσης ότι μία φορά έσκασα απο την περιέργεια και έκανα ζαβολιά διαβαζοντας το τέλος.:amazed:)

Quote:

---

Originally Posted by nanstenka

Πλάκα κάνεις???? Και τραγωδία να δεις αισιόδοξη θα μου την πεις!!!!
..............
Θυμάμαι επίσης έντονα ότι σαν παιδί έπεσα σε βαρια κατάθλιψη και συγκλονίστικα από το ημερολόγιο της Αννας Φρανκ....Αυτό είναι μια πολύ πικρή παιδική μου ανάμνηση...δεν ξέρω αν έκανα καλά που το διάβασα τότε...

---

Δεν κάνω πλάκα και δεν μπορώ να καταλάβω το ότι δεν βρίσκετε και τα αισιόδοξα μηνύματα μιας υπόθεσης, έστω και τραγικής :worried: (ακόμα και όταν συμβαίνει σε εμάς τους ίδιους).
Την Αννα Φρανκ καλά έκανες και την διάβασες.

Quote:

---

Originally Posted by Λευκή

Τι αισιόδοξο βρήκατε στο 1984 βρε παιδιά;

---

Το ότι κάποιος συνειδητοποίησε σε μεγάλο βαθμό το που οδηγούν κάποιες πρακτικές και αφού περιτύλιξε το ζόφο με καταπληκτική λογοτεχνική ατμόσφαιρα βοήθησε να αφυπνιστούν πολλές συνειδήσεις. :bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by Μητσάκος

Το ότι κάποιος συνειδητοποίησε σε μεγάλο βαθμό το που οδηγούν κάποιες πρακτικές και αφού περιτύλιξε το ζόφο με καταπληκτική λογοτεχνική ατμόσφαιρα βοήθησε να αφυπνιστούν πολλές συνειδήσεις. :bigsmile:

---

Ε, τότε θα πρέπει να το διαβάσουν άλλοι τόσοι (μεταξύ άλλων και εγώ...), διότι απαιτείται στις μέρες μας καθολική αφύπνιση!

Quote:

---

Originally Posted by Λευκή

Και μια και μιλάμε για βιβλία έχω να θέσω ένα πολύ βασικό ερώτημα:
Πως διαβάζετε ;

---

Κανονικά όπως όλοι οι άνθρωποι (δυτικοί) από αριστερά προς τα δεξιά και 2-3 βιβλία εναλλαξ, γυρνώντας προς τα πίσω για να θυμηθώ τι έλεγε πριν και ρίχνοντας μια ματιά στο τέλος, τσαλακώνοντας τις σελίδες γιατί μου έχει πέσει ο σελιδοδείκτης που μου δωρίσαν όταν αγόρασα το βιβλίο, σπάζοντας την ράχη τους για να τα διπλώσω και να τα πιάνω καλύτερα και φυσικά χωρίς να μπορώ να τα βρω μετά από κάποιο καιρό γιατί κάποιος τα δανείστηκε και δεν μου τα επέστρεψε. Ουφ.:cheesy:

Quote:

---

Originally Posted by DrMaroulita

Ε, τότε θα πρέπει να το διαβάσουν άλλοι τόσοι (μεταξύ άλλων και εγώ...), διότι απαιτείται στις μέρες μας καθολική αφύπνιση!

---

Μπα, τώρα μας έχει πάρει η κάτω βόλτα. Θέλει άλλες μεθόδους αφύπνισης και αντίστασης (βγαίνουμε και εκτός θέματος, άστο καλύτερα. Διάβασέτο όμως, καλό είναι. Έχει μουντή και ψυχρή ατμόσφαιρα, ότι πρέπει με τον καιρό που έχουμε :nuts: )

Δεν αρκεί η αφύπνιση της συνείδησης.Χρειάζεται κι η αλλαγή της προς το καλύτερο και αυτή δεν υφίσταται ακόμα δυστυχώς:bigsmile:
Πάντως ένα πράγμα που δε μπορώ να βλέπω στα βιβλία είναι να τα τσαλακώνουν και να τα κακομεταχειρίζονται και κυρίως να κάνουν αυτήν την φρικτή τσάκιση στο σημείο που δένουν.Μ αρρωσταίνει!:mad:Εναλλάξ εννοείς παράλληλα όπως εγώ;:toung: