Μοναξιά...Την φοβάστε??

"Αχ μοναξιά μου, αχ μοναξιά μου
εσύ μ' ακούς και δε μιλάς
ποτέ σου κόντρα δε μου πας
είναι στιγμές που σε μισώ που μ' αγαπάς"

(στίχος απο νεό τραγουδιστή μας..)

Με αφορμή αυτο το τραγούδι (που παρεπιπτόντως μ'άρεσει πάρα πολυ) ψαχούλευα μέσα σε ενα site με στίχους και είδα πολλά τραγούδια που μιλάνε για την μοναξία και τον φόβο μας να μην έρθει και γίνει η "κολλιτή μας φιλενάδα"...
¶λλοι φοβούντε τον θάνατο και άλλοι την μοναξιά - άλλοι βέβαια και τα 2 . Υπάρχουν στιγμές στην ζωή μας που την αναζητάμε αλλά παράλληλα την μισούμε...Είναι καλύτερη όμως η μοναξιά ή ένας "κύκλος" με άτομα που απλά συμβιβαζόμαστε γιατι δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι μας ???

(Ξέρω όλο αισιόδοξα τοπικς βάζω :toung: :toung: )

Και ένα άλλο τραγούδι (από τα αγαπημένα μου) λέει

"Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα,
μη μ'αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα" (Πυξ Λαξ)...........

Η μοναξιά αποτελεί σημαντικό μέρος στη ζωή μας. Προσωπικά πολλές φορές την αναζητώ...επομένως δεν την φοβάμαι.... Όταν πλέον έχω "χορτάσει" αυτά που θέλω να κάνω παρέα με την μοναξιά μου, γυρνάω στην πραγματικότητα. Και πολλές φορές η μοναξιά με βοηθάει να δω καταστάσεις και γεγονότα με άλλη οπτική. Η μοναξιά σε βάζει σε μια διαδικασία επανεξέτασης και επαναπροσαρμογής.

όντως στην μοναξιά βρίσκεις τις λύσεις σου ... αμα δεν μένεις όμως μόνος δεν μπορείς να έχεις και την μοναξιά σου την ώρα που την θές..:embarrest :embarrest :cry: :cry: (εκτος αν βγάλεις αεροπορικά εισιτηρια για τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας για Χαβάι και τους στείλεις ταξιδάκι αναψυχής) !!!! :weird: :wacko: :blink:

Ναι δυστυχώς όταν δε μένεις μόνος σου δεν μπορείς να βρεις εύκολα την μοναξιά σου.... παρόλαυτά όμως μπορείς να χαθείς στις σκέψεις σου.... κάπως έτσι απομονώνεσαι από τους άλλους και ζεις κατά κάποιον τρόπο μες τη μοναξιά σου!

εκτός αν εκεί που προσπαθείς να χαθείς σε επαναφέρουν στην πραγματικότητα φώναζοντας το όνομα σου κάθε λίγο και λιγάκι... (τελικά η μόνη λύση ειναι το εισητήριο που έλεγα πιο πάνω):bigsmile: :blink:

καλά τώρα τι να πω...
ήμουν στο αυτοκίνητο πριν δέκα λεπτά και σκεφτόμουν πως αυτό που έλεγε σε ένα τραγούδι του ο Χατζηγιάννης για ποιον πόνεσα, για ποιον τέλειωσα, για ποιον άρχισα...τέτοια πράγματα τέλος πάντων και είχα πιάσει όλη τη γκάμα σχέσεων μου, φιλικών και μη, αισθηματικών και μη και κατάλαβα πως είμαι μόνη μου...
ετρεξα και τρέχω για όλους, προσπαθω να τους ευχαριστήσω πάντα όλους γιατι; για να τους χρειαστω και να είναι busy...να ένα πρόσωπο της μοναξιάς...

κι όμως...εχει κι άλλα πρόσωπα...αυτά που δεν φαίνονται, είναι σαν διάφανα...
έχω επιλέξει τα τελευταία 5 χρόνια να είμαι μόνη μου...η μοναξιά αυτή δεν σε πειράζει γιατί έχεις βάλει έτσι τις προτεραιότητες σου και είσαι ευτυχισμένος...αυτή η ίδια μοναξιά όμως γίνεται χειρότερη, βγάζει δόντια και νύχια και θέλει να σε κατασπαράξει σαν αρπακτικό...πότε; όταν οι γύρω σου που έχουν τις υγιείς σχέσεις δεν μπορούν εύκολα να σε δεχτούν σε μια μεγάλη παρέα γιατί θα είσαι το μόνο "μπακούρι"...τότε τη νιώθεις στο πετσί σου τη μοναξιά...

η μονάξια υπάρχει γύρω μας και μέσα μας, στον αέρα που αναπνέουμε σε ό,τι ακούμε και βλέπουμε...είτε την επιλέγουμε είτε όχι είναι εκεί...μπορεί να είναι κανείς ανάμεσα σε χιλιάδες άτομα και να να νιώθει μόνος, να είναι μόνος...

Ναι την φοβάμαι τη μοναξιά...αλλά τους φόβους μου όλους του έχω αντιμετωπίσει γι'αυτό και την επιλέγω συνειδητά...γιατί θα αποφασίσω εγώ πότε θα τη διώξω ακόμα κι αν αυτό γίνει ασυναίσθητα...

με συγχωρείτε για το μεγάλο ποστ και σας ευχαριστώ για την υπομονή σας...

Αν θες πραγματικά να χαθείς στις σκέψεις σου το κάνεις δίχως να σε αποσυντονίζουν οι άλλοι.... Είναι σα να ζεις στον δικό σου κόσμο ένα πράγμα...
Τώρα βέβαια αν μπορείς να εξασφαλίσεις το εισιτήριο που λες ....μπορείς να το χρησιμοποιήσεις για τον εαυτό σου και να πας εσύ το ταξιδάκι αναψυχής.... :bigsmile:

χεεχχε kia σαν να έχεις δικαιο..:bigsmile:

stabie : δυστιχώς η ευτιχώς καμιά φορά λειτουργούν έτσι οι φιλικές σχέσεις και εγώ όταν θέλω να γκρινιάξω συνήθως κάνω τάμα να πετύχω τις φίλες μου χωρίς τα έταιρα ήμισι τους (οχι οτι έχω πρόβλημα με τα παιδιά αλλά αλλιως να τα πω στις φίλες μου και αλλιώς και στα αγόρια τους)... εσυ τουλάχιστον έχεις και το αυτοκίνητο μεταφέρεσε όπου θές και όπωτε θές ... τι να πούμε και εμείς που δεν οδηγούμε ????? :sad2: :sad2:

Θεωρώ πως η πιο σκληρή μορφή μοναξιάς είναι αυτή που βιώνει κάποιος όταν βρίσκεται ανάμεσα σε άλλους ανθρώπους και παρ' όλα αυτά αισθάνεται μόνος.
Η αλήθεια είναι πως και στην πραγματικότητα να μην είσαι μόνος, στην ουσία παραμένεις.
Όλοι οι άνθρωποι, ως ξεχωριστές οντότητες με τον ένα ή τον άλλο τρόπο είμαστε μόνοι μας! Η "μόλυνσή της" δεν έχει να κάνει μόνο με την συντροφικότητα, ούτε με την φιλία, μα και ούτε γενικότερα με ότι μας περιβάλλει. Πιστεύω πως έχει να κάνει με τους μηχανισμούς της ψυχής και με το πως κάθε νους την αντιλαμβάνεται ανάλογα την περίπτωση.
Έχω ακούσει πολλούς φίλους και όχι μόνο, κατά καιρούς να ομολογούν, πως, η καλύτερη παρέα τους είναι ο εαυτός τους. Είναι το μοναδικό ον που μπορεί να σε καταλάβει, να σε ακούσει, να σε παρηγορήσει ακόμη, με τον δικό του τρόπο, και συ να μένεις και να απολαμβάνεις αυτή την φροντίδα.
Βέβαια αυτό απαιτεί την απόλυτη αποδοχή του εαυτού και την συμφιλίωσή του με το "εγω ".
Προσωπικά , όταν βρέθηκα στην θέση να επιλέξω την μοναξιά και την ηρεμία σε σχέση με την υποτιθέμενη ασφάλεια και την ανύπαρκτη συντροφικότητα, προτίμησα βέβαια την μοναξιά. Ήταν η περίοδος εκείνη της ζωής μου που αναθεώρησα πολλά απο τα καλώς ή κακώς κείμενα της πορείας μου μέχρι τότε, και η κατάληξη του τι θέλω και τι ζητώ απο εκεί και περα!
Δύσκολα χρόνια, επίπονα, που όμως δεν μετάνοιωσα ποτέ για τις επιλογές μου αυτές! Απεναντίας που με έκαναν πιο συνειδητοποιημένη και πιο ώριμη στις αποφάσεις και στα θέλω μου.
Τα πάντα τελικά έχουν ένα τίμημα, το θέμα είναι πόσο αποφασισμένος είναι κανείς να το πληρώσει!
Και όποιος αναφωνήσει πως δεν φοβάται την μοναξιά, ίσως να αμύνεται σ' αυτή λέγοντας το ψεματάκι αυτό....:worried:

"Μοναξιά μου όλα,
μοναξιά μου τίποτα,
μη μ'αφήνεις τώρα,
που είναι όλα πιο δύσκολα" (Πυξ Λαξ)...........

Παρεπιπτόντως, απο τα αγαπημένα μου κομμάτια !!:bigsmile:

Η μοναξιά είναι ο χειρότερος φόβος μου! Μπορώ να αντέξω πολλά πράγματα στην ζωή, αλλά την μοναξιά όχι... Συμφωνώ με την dimi ότι η χειρότερη μορφή μοναξιάς είναι όταν βρίσκεσαι ανάμεσα σε πολλούς κι ώστόσο αισθάνεσαι πιο μόνος/η σου από ποτέ... Μου έχει τύχει αρκετές φορές, αλλά επειδή έχω και μια έμφυτη τάση αισιοδοξίας:amuse: σκέφτομαι ότι ωστόσο υπάρχουν κάπου κάποιοι που με αγαπούν και με θυμούνται... Γιατί ευτυχώς υπάρχουν κάποια ελάχιστα άτομα που νοιάζονται για μένα...:) Κι αυτό φοβάμαι... μην τους χάσω...:worried: Τότε θα είμαι πραγματικά μόνη... Και είναι αφόρητο...:sad:

ΟΧΙ

Δεν φοβαμαι την μοναξια (Δεν ξερω αμα εχει σχεση με το ζωδιο :toung: η το οτι δεν εχω αδερφια οποτε εχω συνηθισει να ειμαι βασικα μονος)

Προτιμω να ειμαι ανεξαρτητος και αυταρκης παρα να εχω διπλα μου μια ηλιθια η ηλιθιο που το μονο που τον\την ενδιαφερει ειναι τι θα παρει χωρις να δωσει και να μου φορτωνεται στο κεφαλι

ΟΣΟ για την φιλοσοφια οτι στην πραγματικοτητα
γεννιομαστε μονοι και πεθαινουμε μονοι
με βρισκει απολυτα συμφωνο οσο και απογοητευτικο η σκληρο και να ακουγεται

+1:respect: :respect: Perfect

συνφωνώ με τον Alien1
και τις αποφάσεις μας πραγματικα μόνοι μας τις πέρνουμε

Όχι δε με φοβίζει πια. Παλιότερα ναι. Τώρα δεν παίζει τέτοιο ζήτημα, αφού κατάλαβα ότι μόνη μου ήρθα σ'αυτή τη ζωή, μόνη μου θα χαιρετήσω. Για πρώτη φορά στη ζωή μου βιώνω την απόλυτη μοναξιά κοντά 2 χρόνια τώρα από δική μου επιλογή καθαρά. Και μου μαθαίνει πολλά.:wink2:

διαβαζω τα λογια σου diml που ειμαστε και ιδιο ζωδιο και μπερδευομαι.ειναι καλο να μεινω μονος μου, μετα απο 3 χρονια σχεση και πληγωμενος?

Quote:

---

Originally Posted by chrisfocus

διαβαζω τα λογια σου diml που ειμαστε και ιδιο ζωδιο και μπερδευομαι.ειναι καλο να μεινω μονος μου, μετα απο 3 χρονια σχεση και πληγωμενος?

---

Αγαπητέ μου φίλε, τί είναι αυτό που σε μπερδεύει ακριβώς? Μήπως δεν είναι τα λόγια μου, αλλά γενικότερα το πως ασθάνεσαι αυτή τη στιγμή?
Δεν θα μπορέσω να σου πω εγώ τι θα κάνεις . Αυτό μόνο ο εαυτός σου μπορεί να σου πεί ! Εκείνος γνωρίζει πολύ καλά τις ανάγκες του και τι θέλει!
Πραγματικά πολύ οδυνηρές οι στιγμές που περνάς... Μήπως σε παρηγορεί άν σου καταθέσω μαρτυρία με 15 χρόνια υποτιθέμενης σχέσης??

Δες μέσα σου τι ζητάς καλέ μου, αγάπησε εσένα, μην ταλαιπωρείσαι με το να σκαλίζεις την πληγή που αιμοραγεί. Δώσε χρόνο σε σένα και στην ψυχή σου που πονά. Τώρα πενθείς για κάτι που "έφυγε" ξαφνικά και δεν σου έδωσε τον απαιτούμενο χρόνο να το επεξεργαστείς, να το νιώσεις.

Ζήσε, κάνε πράγματα που πριν δεν τα έκανες. Μόνος όλα αυτά!
Και όταν νιώσεις ξανά έτοιμος να δώσεις και να πάρεις αγάπη, τρυφερότητα, και ότι επιπλέον δένει δυό ανθρώπους, τότε όλα θα έρθουν φυσιολογικά. Μην ζορίζεις τίποτα.

Να θυμάσαι πάντα, πως τίποτα στην ζωή μας δεν γίνεται τυχαία και όλα συμβαίνουν σε ένα συγκεκριμένο timing και για συγκεκριμένο λόγο.
Η διπλή όψη ενός νομίσματος έχει θετική και αρνητική πλευρά. Είναι καλό, όσο μπορείς , να εστιάσεις στην θετική του πλευρά!
Ίσως το συγκεκριμένο άτομο να μην άξιζε να είναι πλάι σου...
Τα καλύτερα έρχονται, just keep your eyes open!;)

Έχει δίκαιο η diml βρε chrisfocus...όλα για κάπιο λόγω γίνοντε εξάλου όταν φεύγει το ένα λεωφορείο πάντα θα υπάρχει κάποιο άλλο που θα κάνει στάση ... c'est la vie που λένε και οι γάλλοι :bigsmile: :bigsmile: γι αυτό βάλε το καλύτερο σου χαμόγελο και πέρνα όσο καλύτερα γίνετε την κάθε σου μέρα κάνε πράγματα που δεν τα έκανες πιο πρίν, βγές με φίλους και διασκέδασε - φλέρταρε...why not ???? ;) ;)

Όχι. Την αγαπάω...

Quote:

---

Originally Posted by diml

Να θυμάσαι πάντα, πως τίποτα στην ζωή μας δεν γίνεται τυχαία και όλα συμβαίνουν σε ένα συγκεκριμένο timing και για συγκεκριμένο λόγο.
Η διπλή όψη ενός νομίσματος έχει θετική και αρνητική πλευρά. Είναι καλό, όσο μπορείς , να εστιάσεις στην θετική του πλευρά!
Ίσως το συγκεκριμένο άτομο να μην άξιζε να είναι πλάι σου...
Τα καλύτερα έρχονται, just keep your eyes open!;)

---

Έόλα για κάπιο λόγω γίνοντε εξάλου όταν φεύγει το ένα λεωφορείο πάντα θα υπάρχει κάποιο άλλο που θα κάνει στάση ...

Συμφωνώ με τα παραπάνω και συμπληρώνω ότι:
Στο χέρι σου, λοιπόν είναι εάν θα πάρεις το επόμενο λεωφορείο ή θα κάθεσαι να κλαις για αυτό που έφυγε ...;)

για να είμαι ειλικρινής, την φοβάμαι τη μοναξιά.
δεν θα έμενα σε μία σχέση όμως επειδή φοβάμαι να μείνω μόνη μου. προτιμώ να είμαι μόνη μου παρά με κάποιον που δεν θέλω ή δεν με καλύπτει. αυτό ισχύει σε όλες τις σχέσεις, ερωτικές και φιλικές.
δεν είναι εύκολο να είσαι μόνος σου, χωρίς έναν άνθρωπο να λες τα προβληματά σου, τους φόβους σου, να μοιράζεσαι τις σκέψεις σου,...
το σημαντικό είναι να έχεις καλούς φίλους που θα είναι δίπλα σου για πάντα. τότε δεν θα είσαι ποτέ μόνος και θα μπορείς ανά πάσα στιγμή δεν νιώθεις καλά, να τους τηλεφωνήσεις και να σε κάνουν να αισθανθείς καλύτερα και ότι δεν είσαι μόνος σου σε αυτή τη ζούγκλα που έχει καταντήσει η ζωή.
ευτυχώς έχω λίγους τέτοιους φίλους και για αυτό με θεωρώ τυχερή. :love:

όσο για εσένα chrisfocus, η ζωή είναι πολύ μικρή για να στεναχωριέσαι για κάποια που στο finale ( εφόσον δεν είστε μαζί πλέον και όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν ) δεν ταίριαζε και δεν σου ήταν αρκετή. μερικές φορές αγαπάμε και είμαστε ερωτευμένοι με ένα άτομο, τυφλωνόμαστε από το πάθος ή την συνήθεια και έχουμε την ψευδαίσθηση ότι είναι το ιδανικό άτομο για μας. από τη στιγμή που τελειώνει μία σχέση, αυτό δείχνει ότι για κάποιο λόγο δεν ήταν η ιδανική. να μην στεναχωριέσαι! να ζήσεις το παρόν και να θυμάσαι ότι οι καλοί άνθρωποι δεν χάνονται. θα έρθει η ιδανική σχέση από εκεί που δεν το περιμένεις και τότε θα είναι υπέροχο.:cheesy:

Όχι :bigsmile:

Αυτό θα πεί " μια λέξη και καλή" !!!! :bigsmile:

"Ανήκω σε μένα και στα όνειρα μου, δεν θέλω κανένα μες την μοναξιά μου"...

(έχει νόημα όμως ε??) --- (στίχος γνωστού τραγουδιού)

Mesa apo tin monaxia gnwrizoume ton eauto mas...mesa apo mia sxesi ana8ewroume ta oria tis antoxes mas alla k to posa eimaste diate8eimenoi na dwsoume..

και όταν αναζητάς την μοναξιά και δεν μπορείς να την έχεις τι γίνετε τότε ???? (αν δεν μένεις μόνος δηλαδή!)

πιστεύω πως και τότε μπορείς να την βρεις...
εξάλλου η μοναξιά είναι και λιγακι εσωτερικό θέμα...μπορεί ο κόσμος γύρω σου να γκρεμίζεται και εσυ να θες να εισαι μόνος και να το καταφέρνεις.

Τουλάχιστον εγώ αυτό προσπαθώ...δεν θα πει βέβαια πως το καταφέρνω πάντα

Kαι η μοναξιά μέρος της ζωής είναι, αρκεί να ξέρω πως όταν θα χρειαστώ την συντροφιά των δικών μου ανθρώπων θα την έχω.
Και άραγε αναφερόμαστε στην εκούσια ή ακούσια μοναξιά. Γιατί σαφώς η δεύτερη αφήνει πληγές

Καλημέρα σας...
Ωραίο το θέμα σας...
Η μοναξιά είναι πλέον ένα απο τα πιο μεγάλα προβλήματα της εποχής μας..
Όλοι έχουμε κλειστεί στο καβούκι μας...
Κανείς δεν την θέλει αλλά όλοι την έχουμε γευθεί...κατά καιρούς... ανάλογα βέβαια τον τομέα..
Να σας αναφέρω και εγώ με την σειρά μου ένα τραγόυδι του Πάριου που δεν αναφέρθηκε :
ΠΟΙΟ ΚΑΛΗ Η ΜΟΝΑΞΙΑ ,
ΑΠΟ ΣΕΝΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ..ΦΤΑΝΩ
ΜΙΑ ΣΕ ΒΡΙΣΚΩ ΜΙΑ ΣΕ ΧΑΝΩ..
ΠΟΙΟ ΚΑΛΗ..Η..ΜΟΝΑΞΙΑ!!!: worried: :sad2:
Ετσι λέει το τραγούδι...ερωτική μοναξιά...:sad2:
Μην μας πέρνει όμως απο κάτω...Μερικές φορές χρειάζεται η μοναξιά για να τα βρούμε με τον εαυτό μας...αλλά ακόμα και αν έχουμε πρόβλημα το να το μοιραστούμε με κάποιον μας βοηθάει να επανέλθουμε γρηγορότερα.
Η μοναξιά είναι κακός σύμβουλος, χάνουμε πράγματα που θα μπορούσαμε να είχαμε ζήσει και μοιραστεί με άλλους...εγώ έτσι πιστεύω πάντος...
Η ζωή είναι μικρή...είμαστε περαστικοί αποΆδώ...ας μην το ξεχνάμε...
Καλή συνέχεια... :bigsmile:

Η δική μου εμπειρία όσον αφορά την μοναξιά προέκυψε από τον επεισοδιακό χωρισμό μου μετά από εννέα χρόνων σχέση (την οποία διατηρούσα "με νύχια και με δόντια"). Θεώρησα λοιπόν σωστό να παραμείνω για ένα διάστημα μόνη μου για να μπορέσω να ξαναβρώ τον εαυτό μου (που σημειωτέον είχε πιάσει πάτο). Το διάστημα αυτό κράτησε 3 ολόκληρα χρόνια -γεγονός εντελώς αντιφατικό με το ζώδιο μου- και έληξε πριν 5 ημέρες..:bigsmile: Ήταν όμως σημαντικό γιατί κατάφερα να επανακτήσω την αυτοπεποίθησή μου και να ανακαλύψω την δύναμη που έχω μέσα μου.
Ωστόσο θέλω να τονίσω ότι η μοναξιά είναι μια ιδιαίτερη ανάγκη που προκύπτει από διάφορες καταστάσεις που βιώνουμε ως προσωπικότητες και βοηθάει να αναθεωρήσουμε και να κατανοήσουμε τις πράξεις μας. Αυτό μας δίνει το κουράγιο να συνεχίσουμε και να σταματήσουμε να ξοδεύουμε τις εμπειρίες μας.
Ευχαριστώ

Κάποτε η μοναξιά -απρόσκλητη και στη χειρότερη φάση της ζωής μου-κόντεψε να με στείλει στο ψυχιατρείο. Για να την παλέψω διάβαζα πολύ-στα πάρκα για νιώθω ανθρώπους κοντά μου-ζωγράφιζα πολύ, έμπαινα σ' όλους τους κινηματογράφους χωρίς να νοιάζομαι ποιά ταινία θα έβλεπα & άλλα τραγελαφικά!
Το ψυχιατρείο το γλίτωσα παρά τρίχα μα μου άφησε κουσούρι! ¶ρχισα να ακούω τις σκέψεις των άλλων, έβλεπα στον ύπνο μου γεγονότα που φαινόταν παράξενα αλλά σε λίγες μέρες συνέβαιναν χωρίς καμία διαφοροποίηση κι άλλα τέτοια περίεργα. Μόλις η υποχρεωτική μοναξιά μου έκανε τον κύκλο της, τα παραπάνω φαινόμενα μετά από λίγα χρόνια χάθηκαν.
Έμαθα λοιπόν, τη μοναξιά να τη σέβομαι, γιατί μέσα σ΄αυτή γνωρίζουμε πράγματα για τον εαυτό μας που δεν φανταζόμαστε ότι διαθέτουμε. Μ΄άλλα λόγια θα καταλήξω στο τετριμμένο συμπέρασμα πως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις!
Συγνώμη αν σας κούρασα.

κάπου διάβασα πως "η μοναξιά υπάρχει μέσα μας όχι για να θυμόμαστε αλλά για να ξεχνάμε"

ποιος ξέρει;

Quote:

---

Originally Posted by kritikia

Η δική μου εμπειρία όσον αφορά την μοναξιά προέκυψε από τον επεισοδιακό χωρισμό μου μετά από εννέα χρόνων σχέση (την οποία διατηρούσα "με νύχια και με δόντια"). Θεώρησα λοιπόν σωστό να παραμείνω για ένα διάστημα μόνη μου για να μπορέσω να ξαναβρώ τον εαυτό μου (που σημειωτέον είχε πιάσει πάτο). Το διάστημα αυτό κράτησε 3 ολόκληρα χρόνια -γεγονός εντελώς αντιφατικό με το ζώδιο μου- και έληξε πριν 5 ημέρες..:bigsmile: Ήταν όμως σημαντικό γιατί κατάφερα να επανακτήσω την αυτοπεποίθησή μου και να ανακαλύψω την δύναμη που έχω μέσα μου.
Ωστόσο θέλω να τονίσω ότι η μοναξιά είναι μια ιδιαίτερη ανάγκη που προκύπτει από διάφορες καταστάσεις που βιώνουμε ως προσωπικότητες και βοηθάει να αναθεωρήσουμε και να κατανοήσουμε τις πράξεις μας. Αυτό μας δίνει το κουράγιο να συνεχίσουμε και να σταματήσουμε να ξοδεύουμε τις εμπειρίες μας.
Ευχαριστώ

---

Aκριβώς την ίδια εμπειρία έχω ζήσει και εγώ ,δηλαδή έναν επεισοδιακό χωρισμό μετά απο μια ακόμα πιο επεισοδιακή σχέση 9 ετών οπου τελικά προδόθηκα και χρησιμοποιήθηκα με άσχημο τρόπο. Έχω χωρίσει 1 χρόνο οπου ήταν και ο πιο δύσκολος της ζωής μου μέχρι σήμερα(είμαι 36 ετών).Έχω ένα κοριτσάκι 6 ετών μέσα απο αυτή τη σχέση οπου είναι και το μοναδικό νόημα της ζωής μου.Πέρα απ΄το παιδί μου είμαι και αισθάνομαι εντελώς μόνη.Ακόμη δεν έχω ανακτήσει τη αυτοπεποίθησή μου ούτε αισθάνομαι ιδιαίτερα δυνατή.Δεν έχω πραγματικούς φίλους αυτή τη στιγμή κοντά μου και αισθάνομαι μια απέραντη ΜΟΝΑΞΙΑ.Κάποια στιγμή θα ανακάμψω αλλά δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει αυτό. Απλώς εύχομαι να γίνει σύντομα.Είναι παρήγορο όμως να βλέπεις οτι υπάρχουν άνθρωποι ,όπως εσύ, που βγήκαν νικητές απο τέτοιες δύσκολες καταστάσεις . Όταν δεν επιλέγεις εσύ τη μοναξιά αλλά αναγκάζεσαι να τη ζείς είναι πολύ δύσκολο να συμφιλιωθείς μαζί της.Δεν μπορώ παρά να ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον. Ευχαριστώ

Δεν αντέχεται η μοναξιά που νιώθεις οταν είσαι μαζί με άλλους ή όταν είσαι σε μια σχέση που φθίνει. Οταν είσαι αντικειμενικά - πρακτικά μόνος μπορείς να αντέξεις.

Quote:

---

Originally Posted by farfalina

Aκριβώς την ίδια εμπειρία έχω ζήσει και εγώ ,δηλαδή έναν επεισοδιακό χωρισμό μετά απο μια ακόμα πιο επεισοδιακή σχέση 9 ετών οπου τελικά προδόθηκα και χρησιμοποιήθηκα με άσχημο τρόπο. Έχω χωρίσει 1 χρόνο οπου ήταν και ο πιο δύσκολος της ζωής μου μέχρι σήμερα(είμαι 36 ετών).Έχω ένα κοριτσάκι 6 ετών μέσα απο αυτή τη σχέση οπου είναι και το μοναδικό νόημα της ζωής μου.Πέρα απ΄το παιδί μου είμαι και αισθάνομαι εντελώς μόνη.Ακόμη δεν έχω ανακτήσει τη αυτοπεποίθησή μου ούτε αισθάνομαι ιδιαίτερα δυνατή.Δεν έχω πραγματικούς φίλους αυτή τη στιγμή κοντά μου και αισθάνομαι μια απέραντη ΜΟΝΑΞΙΑ.Κάποια στιγμή θα ανακάμψω αλλά δεν ξέρω πόσο θα μου πάρει αυτό. Απλώς εύχομαι να γίνει σύντομα.Είναι παρήγορο όμως να βλέπεις οτι υπάρχουν άνθρωποι ,όπως εσύ, που βγήκαν νικητές απο τέτοιες δύσκολες καταστάσεις . Όταν δεν επιλέγεις εσύ τη μοναξιά αλλά αναγκάζεσαι να τη ζείς είναι πολύ δύσκολο να συμφιλιωθείς μαζί της.Δεν μπορώ παρά να ελπίζω σε ένα καλύτερο μέλλον. Ευχαριστώ

---

Μην ανησυχείς αγαπητή φίλη, κανείς δεν είναι πραγματικά μόνος του αν δεν το προκαλέσει. Εσύ παρά την άσχημη εμπειρία σου, ήσουν τυχερή γιατί απέκτησες την κόρη σου. ¶ρα δεν είσαι σίγουρα μόνη σου. Το παιδί σου θα σου δίνει κάθε μέρα την ελπίδα και την δύναμη να συνεχίζεις.. Η μητέρα μου όταν χώρισα μου είπε μια κουβέντα.. "Εγω δεν σε γέννησα για να σκύβεις το κεφάλι". Και πίστεψέ με ήταν ότι χρειαζόμουν να ακούσω για να αρχίσω πάλι από την αρχή.. Να αντιμετωπίζεις τα πράγματα με γενναιότητα στη ζωή σου, τίποτα δεν μας χαρίζεται.. αλλά για να το αποκτήσουμε πρέπει καθημερινά να δίνουμε τη μάχη μας..

Quote:

---

Originally Posted by kritikia

Μην ανησυχείς αγαπητή φίλη, κανείς δεν είναι πραγματικά μόνος του αν δεν το προκαλέσει. Εσύ παρά την άσχημη εμπειρία σου, ήσουν τυχερή γιατί απέκτησες την κόρη σου. ¶ρα δεν είσαι σίγουρα μόνη σου. Το παιδί σου θα σου δίνει κάθε μέρα την ελπίδα και την δύναμη να συνεχίζεις.. Η μητέρα μου όταν χώρισα μου είπε μια κουβέντα.. "Εγω δεν σε γέννησα για να σκύβεις το κεφάλι". Και πίστεψέ με ήταν ότι χρειαζόμουν να ακούσω για να αρχίσω πάλι από την αρχή.. Να αντιμετωπίζεις τα πράγματα με γενναιότητα στη ζωή σου, τίποτα δεν μας χαρίζεται.. αλλά για να το αποκτήσουμε πρέπει καθημερινά να δίνουμε τη μάχη μας..

---

Τα πράγματα είναι όπως ακριβώς τα λες , απλά αυτή τη στιγμή βρίσκομαι στο δύσκολο στάδιο της διαδρομής προς την ολοκληρωτική αλλαγή της ζωής μου.Ξέρω πως θα τα καταφέρω , και στη μάχη που δίνω καθημερινά (όπως πολύ σωστά αναφέρεις) , θα βγώ νικήτρια κάποια στιγμή. Η μοναξιά όμως δεν παλεύεται εύκολα. Και εννοώ τη μοναξιά που αισθάνεται κάποιος χωρίς πραγματικούς φίλους και χωρίς σύντροφο. Ευχαριστώ για την απάντησή σου.
Μου έδωσες κουράγιο γιατί μιλάς μέσα απο εμπειρία που έχεις ζήσει εσύ και έχει σημασία αυτό.

Τη συχένομαι τη μοναξιά!!!!!!!!
Πιό πολύ αυτή φοβάμαι.....
Τέτοιες ώρες μοναξιάς το μυαλό κάνει δικά του σενάρια..... Σε εγκλοβίζει σε σκέψεις..... Στα παλιά, τα περασμένα, στα άπειρα όνειρα που ποτέ δεν πήραν σάρκα και ωστά!
Αφού οι άνθρωποι γεννηθήκαμε για να είμαστε με ανθρώπους, προς τι λοιπόν ο λόγος να είμαστε μόνοι μας?????

αχ βρε παιδιά!
Όλοι μόνοι δεν είμαστε;
Κι εγώ είμαι 37 χρονών, χωρισμένη 5 χρόνια από γάμο με 2 αγοράκια. Μπόρεσα και έκανα μιά φοβερή σχέση πριν 2 χρόνια, η οποία έληξε πριν 2 μήνες.... αδοξα. Και πάλι μόνη λοιπόν! Να σας πω τη μαύρη μου αλήθεια: έχω εξοικιωθεί με το γεγονός ότι θα είμαι μόνη μου και πραγματικά ζηλεύω αυτές που ξαναφτιάχνουν επιτυχώς τη ζωή τους! Τι να πω! Είναι και θέμα τύχης!!!
Προσωπικά οι απαιτήσεις μου εχουν αυξηθεί κατά πολύ και αν μπει κάτι στη ζωή μου θα πρέπει να είναι κατι το ΑΠΟΛΥΤΑ ΚΑΛΟ και όχι μετριότητες. Δεν μπορώ να συμβιβαστώ, γιατί αν το κάνω αυτό τότε η μοναξιά θα είναι μεγαλύτερη. !

Παίζει πολύ σημαντικό ρόλο το ότι έχεις και τα παιδάκια σου και σε καταλαβαίνω όταν λες ότι οι απαιτήσεις σου είναι πλέον περισσότερες. Τα δεδομένα που ισχύουν τώρα στη ζωή σου είναι διαφορετικά από αυτά που ίσχυαν πριν αποκτήσεις ίσως παιδιά ή πριν παντρευτείς.
Εύχομαι να βρεις αυτό που ψάχνεις... αυτό που θα σε ικανοποιεί και θα σου δώσει πληρότητα! :bigsmile:

Κια, σ ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου..
Το πιστεύω και το ελπίζω και για μένα και όλες όσες ειναι στη θέση μου και πιστεύουν στον εαυτό τους. Μόνο αν πιστεύεις ότι αξίζεις πολύ περισσότερα τότε μόνο μπορείς να βρείς και τα καλύτερα!
(μπορεί παλί και όχι, απλά να ζεις σε μια ουτοπία!)
Αλλά δε βαριέσαι!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by didimos

(μπορεί παλί και όχι, απλά να ζεις σε μια ουτοπία!)
Αλλά δε βαριέσαι!!!!!

---

Και αυτό μες το παιχνίδι είναι άλλωστε... Χρειάζεται να ξεφεύγουμε και λίγο από την πραγματικότητα μερικές φορές .. Αλλά και πολύ να ξεφύγουμε, πάντα θα υπάρχει κάτι που θα μας προσγειώσει και πάλι στο έδαφος! ;)