Αρνητικά συναισθήματα και η αντιμετώπισή τους.

Όλοι μας κατά καιρούς, λίγο έως πολύ, βιώνουμε στην καθημερινότητά μας αρνητικά συναισθήματα, που είτε έχουν να κάνουν με προβλήματα στην εργασία μας, είτε σε οικογενειακό επίπεδο, είτε σε επίπεδο σχέσεων, προσωπικών ή φιλικών.
Στην φάση αυτή, όπου όλα είναι μαύρα και αξεπέραστα, όσο κι αν ψάχνουμε μηχανισμούς για να ξεφύγουμε από αυτά, τόσο εμπλεκόμαστε περισσότερο και εγκλωβιζόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου δεν είναι ορατή καμία διέξοδος.
Συναισθήματα όπως λύπη, θυμός, ζήλια, είναι αυτά που κυριαρχούν, και μας οδηγούν στο να μην μπορούμε να χειριστούμε σωστά την ψυχολογική μας κατάσταση.
Απεναντίας μας οδηγούν σε αποδοκιμασία του εαυτού μας και σε μείωση της αυτοπεποίθησή μας.

Ποιοι άραγε είναι αυτοί οι ..μαγικοί μηχανισμοί που μπορούν να μας βγάλουν από αυτό το αδιέξοδο, έτσι ώστε να επέλθει η ισορροπία??
Και πώς μπορεί ο καθένας μας να μην σκέφτεται συνεχώς το πρόβλημα που τον οδηγεί σε μια τέτοια κατάσταση?

Ποια είναι η δική σας γνώμη ?

Quote:

---

Originally Posted by diml

όσο κι αν ψάχνουμε μηχανισμούς για να ξεφύγουμε από αυτά, τόσο εμπλεκόμαστε περισσότερο και εγκλωβιζόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου δεν είναι ορατή καμία διέξοδος.

---

Aυτό είναι πολλές φορές το λάθος μας. 'Οσο περισσότερο προσπαθούμε να εκδιώξουμε ένα συναίσθημα απο την συνειδητή μας πραγματκότητα, αυτό κατευθύνεται στο ασυνείδητο και από εκεί προβάλλει μεγαλύτερα προβλήματα.

Συνεπώς, κατά την ταπεινή πάντα γνώμη μου, το να αντιμετωπίσουμε τα αρνητικά συναισθήματα μας κατά την γένεση τους, χωρίς να επιδιώξουμε να τα παραβλέψουμε, χωρίς να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν, θα μας απαλύνει τον πόνο που προσωρινά αυτά μας προκαλούν και θα απαλλάξει τον ψυχισμό μας από μεταγενάστερες δυσεπίλυτες καταστάσεις.:love:

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Συνεπώς, κατά την ταπεινή πάντα γνώμη μου, το να αντιμετωπίσουμε τα αρνητικά συναισθήματα μας κατά την γένεση τους, χωρίς να επιδιώξουμε να τα παραβλέψουμε, χωρίς να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν, θα μας απαλύνει τον πόνο που προσωρινά αυτά μας προκαλούν και θα απαλλάξει τον ψυχισμό μας από μεταγενάστερες δυσεπίλυτες καταστάσεις

---

συνφωνώ με αυτό προσώπικα όταν πιέζω τον ευατό μου να προσπεράση κάτι που μεπήραξε όλο αυτό σκεφτομαι ενώ όταν αφαθώ στα συνεστιματά μου τότε το ξεπερνω ποιο εύκολα

Όταν καταπιέζουμε οποιοδήποτε συναίσθημά μας, καταλήγουμε κολλημένοι με αυτό, άρα και εξαρτόμενοι από αυτό.-

Κατά την ταπεινή μου άποψη, πιστεύω ότι σε κάθε πρόβλημα έχει τη "ρίζα" του, άρα μετά από ώριμη σκέψη πρέπει να βρούμε τι μας ενοχλεί, να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, στην συνέχεια τι πραγματικά θέλουμε, και μετά να προχωρήσουμε στην λύση του!
Το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό, είναι άλλο θέμα;)

Χμμ... Εγώ απλά ό,τι αρνητικό συναίσθημα ή σκέψη μου έρχεται, το διώχνω από μέσα μου. Δεν είναι καταπίεση αυτό, δεν "κάνω τα στραβά μάτια", αλλά πρέπει να είμαστε και σε εγρήγορση, γιατί άμα δεχόμαστε και οποιαδήποτε σκέψη ή συναίσθημα μας έρχεται κατά καιρούς, τότε θα είμασταν μονίμως προβληματισμένοι. Υπάρχουν όντως σκέψεις/συναισθήματα που πηγάζουν από μέσα μας (και αυτά είναι συνήθως που μας "τσιγκλάνε"), αλλά υπάρχουν και άλλα "περαστικά", που δεν μας λένε τίποτα. Ε, τα δεύτερα λοιπόν, καλύτερα να τα αφήνουμε να φύγουν και να μην ασχολούμαστε μαζί τους. :)

Η ανασφάλεια, είναι το κλειδί στα αρνητικά συναισθήματα.
Έρχονται αρνητικά συναισθήματα, για πράγματα που δεν αισθανόμαστε δυνατοί. Τώρα, αν η ανασφάλεια, προέρχεται γιατί εμείς δεν είμαστε καλοί σε κάτι, καλό είναι να βελτιώσουμε τον εαυτό μας.
Διαφορετικά, καλό είναι να φιλοσοφήσουμε κάποια πράγματα, τα οποία ούτως η άλλως δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Η θετική σκέψη, η ενεργητικότητα, ο αθλητισμός είναι μερικά σημαντικότερο όπλα για να ξεπεράσουμε τις δύσκολες αυτές στιγμές.

Και, θα ήθελα να ρωτήσω και κάτι ακόμη...
¶ν τα αρνητικά συναισθήματα προέρχονται, απο ένα προαίσθημα βεβαιότητας, που όσο και να θέλεις να το αποβάλεις, αυτό μετατρέπεται απευθείας σε ενέργεια και μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση, όχι θετική?

Και εκεί που όλη η σκέψη σου και όλο το κανάλι της ενέργειάς σου λές πως θα λειτουργήσει θετικά, σου προκύπτει αυτό που φοβόσουν ότι θα συμβεί?
Μήπως λοιπόν το μυαλό μας, "παίζει" περίεργα παιχνίδια, που όσο και να θέλουμε να μην τα αποδεχτούμε, όσο κι αν αντιδρούμε σ' αυτά,τα γεγονότα στην πορεία αλλιώς εξελίσσονται? Είναι η σκέψη που τα μαγνητίζει άραγε?

Και πόσο αρκεί, για να ξεπεραστεί ένα αρνητικό συναίσθημα που βασίζεται σε καταστάσεις ίσως, και γεγονότα, η ενασχόληση με τον αθλητισμό ή με άλλες δραστηριότητες όταν η " ρίζα του" είναι γνωστικά υπαρκτή και τεκμηριωμένη..
Ειλικρινά αναρωτιέμαι...:worried:

να πω κάτι στην diml όλοι μας ,πιστεύω, ότι κάποια στιγμή το υποσυνήδιτο μας πρετημάζει για κάποιο χτύπημα, και οι ποιο πολύ έχουν δεχτεί τέτοια χτυπήματα,η ουσία είναι να μην το βάζουμε κάτω να σηκωνώμαστε να σκεφτούμαστε θετικά ΑΛΛΑ θετικά, όχι να αφήνουμε έστω και μια αρνητική σκέψη να μας τυράνα γιατί ενα αγαπημένο μου ρήτο λέει ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΘΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ακόμα και στα αρνιτικα το καλεις και ερχετε..........:unsure:

Quote:

---

Originally Posted by ioni

να πω κάτι στην diml όλοι μας ,πιστεύω, ότι κάποια στιγμή το υποσυνήδιτο μας πρετημάζει για κάποιο χτύπημα, και οι ποιο πολύ έχουν δεχτεί τέτοια χτυπήματα,η ουσία είναι να μην το βάζουμε κάτω να σηκωνώμαστε να σκεφτούμαστε θετικά ΑΛΛΑ θετικά, όχι να αφήνουμε έστω και μια αρνητική σκέψη να μας τυράνα γιατί ενα αγαπημένο μου ρήτο λέει ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΘΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ακόμα και στα αρνιτικα το καλεις και ερχετε..........:unsure:

---

Αγαπητή ioni το πιστεύω αυτό που λές, και ισχύει καλώς ή κακώς.. Απλά η πάλη με τον εαυτό μας καμιά φορά μας ξεπερνά και θέλγουμε , έστω και υποσυνείδητα, την άσχημη ενέργεια..

Quote:

---

Originally Posted by panther

Κατά την ταπεινή μου άποψη, πιστεύω ότι σε κάθε πρόβλημα έχει τη "ρίζα" του, άρα μετά από ώριμη σκέψη πρέπει να βρούμε τι μας ενοχλεί, να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, στην συνέχεια τι πραγματικά θέλουμε, και μετά να προχωρήσουμε στην λύση του!
Το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό, είναι άλλο θέμα;)

---

Πιστεύω ότι έτσι είναι. Απλώς θα προσέθετα και την περίπτωση να "παίζεις" με το "πρόβλημα" ή την "ανασφάλεια'' που μπορεί να νιώθεις. Έχει διαφορά ο φόβος από τον πανικό. Πολλές φορές έχω "παίξει" με την ανασφάλειά μου και τα προβλήματά μου και δεν μου βγήκε σε κακό, απεναντίας τρομοκράτησα τον φόβο μου και το παιχνίδι μού βελτίωσε την ψυχολογική κατάσταση.

Quote:

---

Originally Posted by diml

Και, θα ήθελα να ρωτήσω και κάτι ακόμη...
¶ν τα αρνητικά συναισθήματα προέρχονται, απο ένα προαίσθημα βεβαιότητας, που όσο και να θέλεις να το αποβάλεις, αυτό μετατρέπεται απευθείας σε ενέργεια και μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση, όχι θετική?

Και εκεί που όλη η σκέψη σου και όλο το κανάλι της ενέργειάς σου λές πως θα λειτουργήσει θετικά, σου προκύπτει αυτό που φοβόσουν ότι θα συμβεί?
Μήπως λοιπόν το μυαλό μας, "παίζει" περίεργα παιχνίδια, που όσο και να θέλουμε να μην τα αποδεχτούμε, όσο κι αν αντιδρούμε σ' αυτά,τα γεγονότα στην πορεία αλλιώς εξελίσσονται? Είναι η σκέψη που τα μαγνητίζει άραγε?

Και πόσο αρκεί, για να ξεπεραστεί ένα αρνητικό συναίσθημα που βασίζεται σε καταστάσεις ίσως, και γεγονότα, η ενασχόληση με τον αθλητισμό ή με άλλες δραστηριότητες όταν η " ρίζα του" είναι γνωστικά υπαρκτή και τεκμηριωμένη..
Ειλικρινά αναρωτιέμαι...:worried:

---

Τι ακριβώς εννοείς? ότι ενώ θέλεις πάρα πολύ να κάνεις κάτι, κάτι μέσα σου σου λέει ότι δεν πρέπει να το κάνεις. και ενώ εσύ παραβλέπεις το συναίσθημα αυτό, στο λέω αντιλαμβάνεσαι ότι ήταν σωστό?
Κατάλαβα σωστά?

Κατ αρχην να ξεχωριζαμε λιγο τι εννοουμε αρνητικο συναισθημα. Διοτι καθε χαρακτηρισμενο ως αρνητικο συναισθημα, φοβος, θυμος, ζηλεια, πονος, μπορει να λειτουργησει με θετικο τροπο, αναλογως με τον βαθμο εντασης που το νιωθουμε. Αντιστοιχως, ακομη και τα θετικα συναισθηματα, μπορουν να λειτουργησουν με εναν αρνητικο τροπο.
Αναλογως λοιπον με το ποσο βαθια και εντονα νιωθουμε κατι, μπορουμε να το αντιμετωπισουμε δυναμικα ή οχι, να το αποβαλλουμε, συντομα ή οχι!
Οταν τα πραγματα ακολουθουν ενα δρομο στον οποιο δεν μπορουμε να επεμβουμε αποτελεσματικα -δηλ. συμφωνα με τις επιθυμιες μας- ειναι φυσικο να νιωθουμε απογοητευση.
Εδω υπεισερχεται και η ιδιοσυγκρασια του καθενος, ή με αλλα λογια, οι ροπες και οι τασεις που εχει ο καθενας μας απο την στιγμη που γεννιεται. Αρα το πως αντιμετωπιζει κανεις τα δυσκολα συναισθηματα ειναι καθαρα προσωπικη υποθεση.:idea:

Quote:

---

Originally Posted by diml

Ποιοι άραγε είναι αυτοί οι ..μαγικοί μηχανισμοί που μπορούν να μας βγάλουν από αυτό το αδιέξοδο, έτσι ώστε να επέλθει η ισορροπία??
Και πώς μπορεί ο καθένας μας να μην σκέφτεται συνεχώς το πρόβλημα που τον οδηγεί σε μια τέτοια κατάσταση?

Ποια είναι η δική σας γνώμη ?

---

Δεν υπαρχουν μαγικοι μηχανισμοι!
Καθε τι που θεωρουμε αδιεξοδο, ΟΤΑΝ καποια στιγμη θα το εχουμε ξεπερασει -γιατι σιγουρα αυτη η στιγμη ερχεται- συνεισφερει ως λιθαρακι στην πιο ανακουφιστικη συνειδητοποιηση της ζωης: ολα περνανε αργα η γρηγορα!
Κατι τελευταιο, γιατι μιλαμε πολυ για ισορροπια με ενα τροπο που εμενα μου θυμιζει απλως ακινησια.
Ισορροπημενο[ς] δεν ειναι αυτο που δεν υφισταται σκαμπανεβασματα, αμφιβολιες, απογοητευσεις.
Δεν ειναι αυτο[ς] που αρνειται να αισθανθει και θεωρει οτι μπορει να ζησει προτασοντας την λογικη/διανοητικη εκδοχη των πραγματων ως φαρμακο των παντων! Τελεια ισορροπημενος μπορει να ειναι μονο ενας νεκρος!
:worried:

Quote:

---

Originally Posted by panther

Τι ακριβώς εννοείς? ότι ενώ θέλεις πάρα πολύ να κάνεις κάτι, κάτι μέσα σου σου λέει ότι δεν πρέπει να το κάνεις. και ενώ εσύ παραβλέπεις το συναίσθημα αυτό, στο λέω αντιλαμβάνεσαι ότι ήταν σωστό?
Κατάλαβα σωστά?

---

Καλή μου panther, δεν εννοώ μόνο αυτό. Εννοώ επίσης, πως όσο και να προσπαθείς να διώξεις με χίλιους τρόπους απο το μυαλό σου, αυτό που χαρακτηρίζεις αρνητικό προαίσθημα, αρνητική σκέψη, όσο και να προσπαθείς να δείς θετικά και να στείλεις ή να λάβεις θετικά μηνύματα, κάτι παρουσιάζεται και μπλοκάρει όλη την θετική σου ενέργεια και την μεταμορφώνει είτε σε τέλμα, είτε σε γεγονός που σε καταρακώνει..
Και, καταλήγω τελικά πως, μάλλον δεν επαρκεί η θετική σκέψη για να σου συμβούν θετικά πράγματα...

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Δεν υπαρχουν μαγικοι μηχανισμοι!
Καθε τι που θεωρουμε αδιεξοδο, ΟΤΑΝ καποια στιγμη θα το εχουμε ξεπερασει -γιατι σιγουρα αυτη η στιγμη ερχεται- συνεισφερει ως λιθαρακι στην πιο ανακουφιστικη συνειδητοποιηση της ζωης: ολα περνανε αργα η γρηγορα!
Κατι τελευταιο, γιατι μιλαμε πολυ για ισορροπια με ενα τροπο που εμενα μου θυμιζει απλως ακινησια.
Ισορροπημενο[ς] δεν ειναι αυτο που δεν υφισταται σκαμπανεβασματα, αμφιβολιες, απογοητευσεις.
Δεν ειναι αυτο[ς] που αρνειται να αισθανθει και θεωρει οτι μπορει να ζησει προτασοντας την λογικη/διανοητικη εκδοχη των πραγματων ως φαρμακο των παντων! Τελεια ισορροπημενος μπορει να ειναι μονο ενας νεκρος!
:worried:

---

Θα συμφωνήσω μαζί σου starfish και μάλιστα κουβεντιάζοντας απόψε με μια φίλη της εξήγησα το πόσο σημαντικό είναι τελικά να περνάμε απο τις διαδικασίες των συναισθημάτων.
Θεωρώ πως είναι ευλογία στον καθένα μας να μπορεί και να ανακαλύπτει τον εαυτό του, τα όριά του, μέσα απο τον τρόπο που συναισθάνεται.
Καταθέτοντας προσωπική εμπειρία, φτάνω τελικά στο σημείο να αισθάνομαι ευγνωμοσύνη που μπορώ να χαίρομαι, να λυπάμαι, να θλίβομαι, να πονώ και να αποκτώ κάθε φορά την δύναμη και την γνώση για κάθετι που ζω και βιώνω ξεχωριστά.
Αισθάνομαι πληρότητα, αισθάνομαι κομμάτι ενός όλου που ίσως κάποιοι να μην καταφέρουν να αγγίξουν ποτέ...
Κι άς πονάω τούτη εδώ την στιγμούλα...:sad:

AAxxxx....

Quote:

---

Originally Posted by diml

Καλή μου panther, δεν εννοώ μόνο αυτό. Εννοώ επίσης, πως όσο και να προσπαθείς να διώξεις με χίλιους τρόπους απο το μυαλό σου, αυτό που χαρακτηρίζεις αρνητικό προαίσθημα, αρνητική σκέψη, όσο και να προσπαθείς να δείς θετικά και να στείλεις ή να λάβεις θετικά μηνύματα, κάτι παρουσιάζεται και μπλοκάρει όλη την θετική σου ενέργεια και την μεταμορφώνει είτε σε τέλμα, είτε σε γεγονός που σε καταρακώνει..
Και, καταλήγω τελικά πως, μάλλον δεν επαρκεί η θετική σκέψη για να σου συμβούν θετικά πράγματα...

---

Αυτό ισχύει πάντα ή τα τελευταία 2 χρόνια?

Quote:

---

Originally Posted by diml

Αγαπητή ioni το πιστεύω αυτό που λές, και ισχύει καλώς ή κακώς.. Απλά η πάλη με τον εαυτό μας καμιά φορά μας ξεπερνά και θέλγουμε , έστω και υποσυνείδητα, την άσχημη ενέργεια..

---

gia sa eimai poli nea gia edo

alla mou aresei i sizitisi sas,

ena exo na po
OLA EINAI EFIKTA
kai ta thetika kai ta arnitika
den einai anagki na ta skeftomaste kai na agxonomaste
dioti etsi kai allios tha ginoun,
den yparxei kanonas pou na leei oso kai na prospatheis tha to petyxeis,

Isos apo prosopiki empiria,to leo ayto

Ayta pou ithela poli den ta katafera (arnitikes skepsis, erotes, iremia,xrima)
Ayta pou den asxolithika poli,ta exo alla den me apasxoloun isos (filous,koinonikotita,agapi)

tora gia na apantiso kai stin diml "seize this day! not the day after tomorrow!"

kai go xronia prospatho na to katalabo kai na leitourgo me auto, alla prospatho, min analueis yperbolika auta pou se agxonoun,pare apopsis gi auta, kai des pos mporeis na tis xrisimopoiiseis gia na deis to thema sou kai apo mia alli optiki gonia, alla xoris sinaisthimata,,
gine gia ligo paratiritis stin zois sou

filika :bigsmile: d

Ως προς το να γίνει κανείς παρατηρητής της ζωής του θα συμφωνήσω, αλλά γράφε σε παρακαλώ ελληνικά και όχι greeklish. Ταλαιπωρήθηκα να το διαβάσω.:wacko: :wacko:

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Ως προς το να γίνει κανείς παρατηρητής της ζωής του θα συμφωνήσω, ...

---

Το Παρατηρητής είναι λίγο. Εγώ βάζω κριτής. Το βάσανο του αιώνα. Μια ζωή αυτοκριτική. Φρενάρισμα ανάληψης πρωτοβουλίας, φιλτράρισμα και πάλι φιλτράρισμα αυτών που ήδη έχουν γίνει. Ζωή στο σκαμνί.:embarrest

Quote:

---

Originally Posted by e k

]Μια ζωή αυτοκριτική.

---

Όταν πλέον μας είναι τόσο εύκολο να κρίνουμε τους πάντες, η αυτοκριτική είναι το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας. Έτσι, και γνωρίζουμε τις δυνάμεις μας αλλά και τις αιτίες για τα λάθη μας. Τότε, έχοντας την ρίζα του προβλήματος είμαστε ικανοί- χωρίς να είναι εύκολο, όμως- να επανεξετάσουμε την πορεία που διαγράφουμε και να αντιμετωπίσουμε τα όποια συναισθήματα μας ταλανίζουν.

Ωραία όλα αυτά και σίγουρα ο σωστός δρόμος είναι ο δυσκολότερος, αλλά πολύ σπαζοκεφαλιά. Ώρες ώρες λέω πως θα προτιμούσα να΄μουν λίγο πιο ελαφρύς και αδιάφορος. Για να συμβεί το ας πάω κι’άς μου βγεί και σε κακό πρέπει να υπάρχει μεγάλο αδιέξοδο και πολύ ζόρι.

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Όταν πλέον μας είναι τόσο εύκολο να κρίνουμε τους πάντες, η αυτοκριτική είναι το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας. Έτσι, και γνωρίζουμε τις δυνάμεις μας αλλά και τις αιτίες για τα λάθη μας. Τότε, έχοντας την ρίζα του προβλήματος είμαστε ικανοί- χωρίς να είναι εύκολο, όμως- να επανεξετάσουμε την πορεία που διαγράφουμε και να αντιμετωπίσουμε τα όποια συναισθήματα μας ταλανίζουν.

---

Αυτο ίσως τεριάζει και στον φίλο μας τον alien1 ;όλοι μας κριτηκάρουμε τους άλλους ενώ εμεις είμαστε ολόσωστοιVerneigung

Kαλό θα ήταν να μην αναφέρεσαι σε μέλη, χωρίς να τους ξέρεις. Έτσι δημιουργούνται παρεξηγήσεις χωρίς λόγο.
Λίγη κατανόηση:embarrest

τότε ζητώ συγμώμη δεν ήταν αυτοί η προθεσή μου

Quote:

---

Originally Posted by panther

Αυτό ισχύει πάντα ή τα τελευταία 2 χρόνια?

---

Θα έλεγα φίλη panther πως ισχύει απο πάντα. Σαν να υπάρχει ένα...περίεργο μικροτσίπ στο μυαλό μου και η λειτουργία του είναι πολύ συγκεκριμένη.
Θα ήθελα να επισημάνω εδώ πως σαν άνθρωπος δεν είμαι μηδενίστρια και δεν είμαι βέβαια και απαισιόδοξη. Πάντα προσπαθώ να βλέπω την θετική πλευρά του καθετί που λαμβάνει χώρα στην ζωή μου, έστω και άν αυτό είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω, πως ότι γίνεται, γίνεται για καλό! Με όσα κι άν έχουν διαδραματιστεί στην ζωή μου..

Quote:

---

Originally Posted by diml

Και, θα ήθελα να ρωτήσω και κάτι ακόμη...
¶ν τα αρνητικά συναισθήματα προέρχονται, απο ένα προαίσθημα βεβαιότητας, που όσο και να θέλεις να το αποβάλεις, αυτό μετατρέπεται απευθείας σε ενέργεια και μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση, όχι θετική?

Και εκεί που όλη η σκέψη σου και όλο το κανάλι της ενέργειάς σου λές πως θα λειτουργήσει θετικά, σου προκύπτει αυτό που φοβόσουν ότι θα συμβεί?
Μήπως λοιπόν το μυαλό μας, "παίζει" περίεργα παιχνίδια, που όσο και να θέλουμε να μην τα αποδεχτούμε, όσο κι αν αντιδρούμε σ' αυτά,τα γεγονότα στην πορεία αλλιώς εξελίσσονται? Είναι η σκέψη που τα μαγνητίζει άραγε?

---

Θα σου ελεγα, πως ειναι ενα ειδος διαισθησης. Και ισως επειδη σου κανει μεγαλυτερη εντυπωση οταν επαληθευεται στις δυσοιωνες καταληξεις, να νομιζεις οτι το δυσοιωνο, το μαγνητιζει η σκεψη.
Καταλαβαινω πολυ καλα τι εννοεις. Ειναι και δικη μου απορια! Παντως πιστευω απολυτα πως ειναι ενα ειδος διαισθησης... Αν οι απαντησεις που σου δινει, δεν αντιστοιχουν με τις επιθυμιες σου, δεν φταιει αυτη. Αυτη (η διαισθηση) σε προειδοποιει.... Απο κει και περα εσυ πραττεις!!

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Θα σου ελεγα, πως ειναι ενα ειδος διαισθησης. Και ισως επειδη σου κανει μεγαλυτερη εντυπωση οταν επαληθευεται στις δυσοιωνες καταληξεις, να νομιζεις οτι το δυσοιωνο, το μαγνητιζει η σκεψη.
Καταλαβαινω πολυ καλα τι εννοεις. Ειναι και δικη μου απορια! Παντως πιστευω απολυτα πως ειναι ενα ειδος διαισθησης... Αν οι απαντησεις που σου δινει, δεν αντιστοιχουν με τις επιθυμιες σου, δεν φταιει αυτη. Αυτη (η διαισθηση) σε προειδοποιει.... Απο κει και περα εσυ πραττεις!!

---

Είχα ανατρέξει πρόσφατα σε μια εγκυκλοπαίδεια η οποία είχε κατ εξοχήν θέματα ψυχολογίας και μου κίνησε την περιέργεια η στήλη ενός θέματός της που αφορούσε τα συναισθήματα.
Ανέφερε λοιπόν μεταξύ των άλλων, πως, τα συναισθήματα είναι συγκινησιακές καταστάσεις, σταθερές και διαρκείς, μικρής έντασης, οι οποίες όμως δεν προκαλούν καμία σωματική ενεργοποίηση.
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ισχύει στο 100% ή άν όντως το συναίσθημα είναι μια -ας την αποκαλέσω- βασική λειτουργία που ενεργοποιεί άλλες πιο ισχυρές.
Το προαίσθημα πάντως, όσο και άν το αποκαλούν χάρισμα, άν δεν μπορεί κάποιος να το διαχειριστεί σωστά και με σύνεση, τον οδηγεί μάλλον σε άσχημες και μη δίκαιες καταστάσεις.
Προσπαθώ να μην βασίζομαι πάντα στο προαίσθημά μου, το οποίο μπορεί κάλλιστα να είναι ένας απλός φόβος , ή μια μορφή ανασφάλειας. Ίσως εδώ η λογική είναι καλύτερα να λαμβάνει χώρα, και, όσες φορές την έχω υιοθετήσει, δεν έχω κάνει λάθος. Πριν το "πράττω", ειναι καλό να προηγείται το "σκέφτομαι", σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια.
Παρ' όλα αυτά, ο "μηχανισμός" της προαίσθησης είναι ένα κομμάτι που όσο και να θέλω να το ανακαλύψω, ειλικρινά, με δυσκολεύει.

Quote:

---

Originally Posted by diml

Είχα ανατρέξει πρόσφατα σε μια εγκυκλοπαίδεια η οποία είχε κατ εξοχήν θέματα ψυχολογίας και μου κίνησε την περιέργεια η στήλη ενός θέματός της που αφορούσε τα συναισθήματα.
Ανέφερε λοιπόν μεταξύ των άλλων, πως, τα συναισθήματα είναι συγκινησιακές καταστάσεις, σταθερές και διαρκείς, μικρής έντασης, οι οποίες όμως δεν προκαλούν καμία σωματική ενεργοποίηση.
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ισχύει στο 100% ή άν όντως το συναίσθημα είναι μια -ας την αποκαλέσω- βασική λειτουργία που ενεργοποιεί άλλες πιο ισχυρές.
Το προαίσθημα πάντως, όσο και άν το αποκαλούν χάρισμα, άν δεν μπορεί κάποιος να το διαχειριστεί σωστά και με σύνεση, τον οδηγεί μάλλον σε άσχημες και μη δίκαιες καταστάσεις.
Προσπαθώ να μην βασίζομαι πάντα στο προαίσθημά μου, το οποίο μπορεί κάλλιστα να είναι ένας απλός φόβος , ή μια μορφή ανασφάλειας. Ίσως εδώ η λογική είναι καλύτερα να λαμβάνει χώρα, και, όσες φορές την έχω υιοθετήσει, δεν έχω κάνει λάθος. Πριν το "πράττω", ειναι καλό να προηγείται το "σκέφτομαι", σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια.
Παρ' όλα αυτά, ο "μηχανισμός" της προαίσθησης είναι ένα κομμάτι που όσο και να θέλω να το ανακαλύψω, ειλικρινά, με δυσκολεύει.

---

Ειλικρινα με εκπλησει ο συγκεκριμενος ορισμος των συναισθηματων!!:nuts:
Δεν θα τον σχολιασω περαιτερω, θα μπορουσε να ανοιξει ενα καινουριο θεμα επ αυτου!
Οσον αφορα στο προαισθημα, συμφωνω οτι ειναι πολυ δυσκολο να το ξεχωρισεις απο τον φοβο η την ανασφαλεια, ειδικα οταν ειναι "μαυρο".
Το "πραττω" υπο την δικη σου οπτικη το εγραψα, προφανως δεν ημουν αρκετα σαφης! Για να πραξω, οφειλω πρωτα να σκεφτω. Το θεωρησα δεδομενο, ενω μαλλον δεν ειναι....:embarrest
Δεν ξερω αν υπαρχει και πως λειτουργει ο μηχανισμος της διαισθησης. Ποσο ανεξαρτητος μπορει ειναι απο τις ενδειξεις ενος γεγονοτος. Σε ορισμενες περιπτωσεις πιστευω πως βασιζεται σε αυτο που ονομαζουμε "αποχρωσες ενδειξεις", τις οποιες επεξεργαζομαστε σε ενα υποσυνειδητο επιπεδο και με πολυ μεγαλη ταχυτητα... Μου ερχεται στο μυαλο ο ορος "διευρυμμενη συνειδηση".

Quote:

---

Originally Posted by panther

Κατά την ταπεινή μου άποψη, πιστεύω ότι σε κάθε πρόβλημα έχει τη "ρίζα" του, άρα μετά από ώριμη σκέψη πρέπει να βρούμε τι μας ενοχλεί, να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, στην συνέχεια τι πραγματικά θέλουμε, και μετά να προχωρήσουμε στην λύση του!
Το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό, είναι άλλο θέμα;)

---

Θα συμφωνήσω κι εγώ με την panther κάθε πρόβλημα έχει την ρίζα του και απο εκεί πρέπει να κόβετε...τώρα αλλό τι λέμε άλλο τι κάνουμε αλλα είμαστε άνθρωποι έχουμε αισθήματα...βέβαια καμιά φορά καλά είναι και τα προβλήματα μας θυμίζουν οτι είμαστε ζωντανοί οργανισμοί.. :bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Ειλικρινα με εκπλησει ο συγκεκριμενος ορισμος των συναισθηματων!!:nuts:
Δεν θα τον σχολιασω περαιτερω, θα μπορουσε να ανοιξει ενα καινουριο θεμα επ αυτου!
Οσον αφορα στο προαισθημα, συμφωνω οτι ειναι πολυ δυσκολο να το ξεχωρισεις απο τον φοβο η την ανασφαλεια, ειδικα οταν ειναι "μαυρο".
Το "πραττω" υπο την δικη σου οπτικη το εγραψα, προφανως δεν ημουν αρκετα σαφης! Για να πραξω, οφειλω πρωτα να σκεφτω. Το θεωρησα δεδομενο, ενω μαλλον δεν ειναι....:embarrest
Δεν ξερω αν υπαρχει και πως λειτουργει ο μηχανισμος της διαισθησης. Ποσο ανεξαρτητος μπορει ειναι απο τις ενδειξεις ενος γεγονοτος. Σε ορισμενες περιπτωσεις πιστευω πως βασιζεται σε αυτο που ονομαζουμε "αποχρωσες ενδειξεις", τις οποιες επεξεργαζομαστε σε ενα υποσυνειδητο επιπεδο και με πολυ μεγαλη ταχυτητα... Μου ερχεται στο μυαλο ο ορος "διευρυμμενη συνειδηση".

---

Αγαπητή μου starfish, κι εγώ την ίδια έκπληξη δέχθηκα διαβάζοντας το συγκεκριμένο κομμάτι για τα συναισθήματα, και για τον λόγω αυτό άλλωστε το μοιράστηκα μαζί σας.
Όσο για το "πράττω" και "σκέπτομαι" και βέβαια είναι αυτονόητα, μάλλον δικός μου πλεονασμός είναι η επισήμανσή τους, (απο φύση μου αναλυτική, αυτό δεν μου ξέφυγε :bigsmile: ).
Επίσης ο όρος που χρησιμοποίησες ως "διευρυμμένη συνείδηση", αισθάνομαι πως ταιριάζει απόλυτα στον μηχανισμό τη προαίσθησης. Μόνο έτσι τελικά θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η συγκεκριμένη λειτουργία.