Πώς αντιμετωπίζουμε την απόρριψη;;;

Καλημέρα σε όλους!

Θα ήθελα να θέσω ένα θέμα προς συζήτηση, γιατί μ' αρέσει ν' ακούσω διαφορετικές απόψεις και στάσεις πανω σε ένα θέμα.

Θέμα η απόρριψη ή αν θέλετε η χυλόπιτα (για να παραπέμψουμε λίγο και στα νεανικά μας χρόνια) και ας το εστιάσουμε κυρίως στο συναισθηματικό-ερωτικό επίπεδο, γιατί σαν θέμα είναι πολύ ευρύ και καλύτερα να μην χαθούμε.

Πώς αντιμετωπίζουμε και χειρίζομαστε την απόρριψη; Βγάζουμε στη φόρα τον εγωιστικό μας εαυτό; Δείχνουμε ένα πρόσωπο στον άλλον που ως τώρα κρύβαμε; Κάνουμε οτιδήποτε για να μας λυπηθεί ο άλλος, μπας και γίνει καμιά επανασύνδεση; Αρνούμαστε να παραδεχτούμε αυτό που μας συμβαίνει; Εκδικούμαστε; Κολλάμε περισσότερο; Πέφτουμε σε κατάθλιψη; Πάμε γι' άλλα; Ή κάτι άλλο;;;

Πως το αντιμετωπίζω...χμ χμ.. εξαρτάται! Εάν πρόκειται για απόρριψη σε κάτι που δεν πρόλαβε καν να αναπτυχθεί τότε αδιάφορα.

Εάν έχει έρθει από άτομο στο οποίο έχω επενδύσει κατά κάποιο τρόπο συναισθηματικά τότε πονάει ...όσο μεγαλύτερη η επένδυση τόσο μεγαλύτερη η απώλεια.

Πάντως σε κάθε περίπτωση παύω αυτόματα να γίνομαι "βάρος"...σέβομαι απόλυτα της επιθυμίες της άλλης πλευράς.

Φαντάζομαι πως δεν εννοείς την περίπτωση που απλά έχεις βάλει στο μάτι κάποιον και τρώς ζεστή χυλόπιτα έτσι;;; Γιατί εκεί δεν κάνεις απολύτως τίποτα, δεν υπάρχει λόγος. Προχωράς παρακάτω :bigsmile:
Τώρα αν είσαι σε σχέση και σου ρθει η χυλόπιτα κατακούτελα, πάλι για μένα οι αντιδράσεις είναι συγκεκριμένες. Αν ο άλλος δεν σε θέλει.... όοοοσο κι αν χτυπιέσαι..., ο σκληρόκαρδος δεν μαλακώνει. Αρα αξιοπρέπεια και αποδοχή της κατάστασης, είναι αυτό που κάνω εγώ.
Μπορεί να με πάρει απο κάτω, να κάτσω σπίτι μου να κλαίω, ή να βρω την επόμενη κι όλας ημέρα τον αντικαταστάτη, αλλά σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να ενοχλήσω. Αφού δεν θέλει... τι να κάνομεν :weird:
Βέβαια υπάρχει και η περίπτωση του να φταίμε εμείς που απορριφθήκαμε. Εκεί το παλεύω το θέμα, μπας και τον πείσω πως.... δεν είμαι ελέφαντας. Και εκεί είναι και το δύσκολο της υπόθεσης.
Το σίγουρο όμως είναι πως κουτοπονηριές, ψευτιες, απειλές κλπ κλπ, δεν έχουν θέση.
Και στις 2 περιπτώσεις αν ο άλλος δεν θέλει, ότι και να κάνεις, αργά η γρήγορα, το παιχνίδι είναι χαμένο. Αρα, τινάζουμε μαλλί και προχωράμε ή κλεινόμαστε σπίτι και τον...κλαίμε.... μέχρι να μας περάσει.
Βέβαια, επειδή ο δολοφόνος γυρνάει πάντα στον τόπο του εγκλήματος, αν πιστέψω πως τον έχω ξεπεράσει δεν θα έλεγα όχι σε κάποια μελλοντική ερωτική συνεύρεση. Αν όμως έχει περάσει καιρός κι εγώ ακόμα καίγομαι και...με θυμηθεί ;) , σίγουρα δεν θέλω να τον δώ.

Πως το αντιμετωπίζουμε?

Το βλέπουμε σαν μια ακόμη εμπειρία και με αξιοπρέπεια, χωρίς κλάματα και με αυτοπεποίθηση, προχωράμε μπροστά!!!
Η ζωή είναι κύκλος ... και ο κύκλος γυρνά ... :cheesy::cheesy::cheesy:

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες!

Προσωπικά όπως και να νιώσω δεν πρόκειται να το μαθει κανείς!
Θεωρώ οτι το σημαντικότερο πράγμα ειναι η αξιοπρέπεια,ακόμα κι οταν σε απορρίψει κάποιος ,αυτό θα σου το αναγνωρίσει!
Πως το αντιμετωπίζω τωρα..Πρώτα λυπάμαι μόνη μου,μετά θυμώνω μόνη μου και μετά απο λίγο πάω γι'άλλα.Τα τελευταία χρόνια πάντως ,πάω κατευθείαν γι'άλλα!Συνοπτικές διαδικασίες.

Στο θέμα της απόρριψης καλό είναι να μην κάνεις ότι δεν θέλεις να σου κάνουν. Δηλαδή να σου γίνονται τσιμπούρι, να σε τρελλαίνουν στα τηλέφωνα και γενικά ενώ εσύ είσαι ήδη αλλού να προσπαθούν να σε τραβήξουν πίσω.
Για να πω την αλήθεια δεν μου έχει τύχει παρά μόνο μία φορά και τότε βγήκε από μέσα μου ένα κακό εγωιστικό κτήνος, το οποίο προσπάθησα να θάψω ξανά μέσα μου και εύχομαι να μην ξαναβγεί ποτέ.

Quote:

---

Originally Posted by friary

Φαντάζομαι πως δεν εννοείς την περίπτωση που απλά έχεις βάλει στο μάτι κάποιον και τρώς ζεστή χυλόπιτα έτσι;;; Γιατί εκεί δεν κάνεις απολύτως τίποτα, δεν υπάρχει λόγος. Προχωράς παρακάτω :bigsmile:

---

Ναι μόνο που καμιά φορά παραείναι ζεστή και σου κάνει εγκαύματα...:toung:

Εγώ πάντως κλείστηκα σχεδόν 6 μήνες στο σπίτι κι έκλαιγα τα απαλά του χαρακτηριστικά,την βαρύτητα και την χάρη του που δεν κατάφερα να φυλακίσω και βεβαίως βεβαίως τον θιγμένο μου εγωισμό.Το φχαριστήθηκα βέβαια γιατί ευκαιρίες ψάχνω να απομονωθώ...Ήταν μια καλή φάση ας το πούμε ενδοσκόπησης.Όταν το σκέφτηκα από καθαρά αστρολογικής σκοπιάς κατέληξα στο συμπέρασμα ότι πρέπει να τον ευχαριστήσω που με απάλλαξε απ τον κόπο να διαπιστώσω με οδυνηρό τρόπο ότι η ηρεμία πιθανότατα προκαλείται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει τίποτα απολύτως κάτω απ την επιφάνεια.

Εν τέλει : αφήνω την πόρτα ανοιχτή και απομακρύνομαι απ τον όροφο...Και όποιος κατάλαβε,κατάλαβε... :)

Ας πω και γω πώς αντιμετωπίζω την απόρριψη... γενικώς αυτό που με χαρακτηρίζει είναι να περιτριγυρίζομαι από πολλά άτομα, δε μ' αρέσει να΄μαι μόνος, γι' αυτό και πάντα επιδιώκω την οποιασδήποτε φύσης παρέα.
Ακόμα λοιπόν και αν την έχω φάει τη χυλόπιτα, ζεστή ή κρύα :toung:, πάω γι' άλλα... πείτε με "συναισθηματικά ρηχό", "άστατο", βάλτε και λίγο "εγωιστή" και "ευμετάβλητο".... και ιδού το αποτέλεσμα! Πάντως, για να πω την αλήθεια μου, όσες φορές πέρασα χωρισμό, τον πέρασα ήπια, αλλά μάλλον οφειλόταν στο γεγονός ότι δεν ήμουν και πραγματικά ερωτευμένος... Τώρα το πώς θα χειριστώ το τέλος μιας σχέσης ενώ είμαι πραγματικά ερωτευμένος... αυτό δεν το ξέρω...

Πως αντιμετωπιζω την απορριψη;Καθομαι σπιτι μου,χτυπιεμαι,και η αυτοπεποιθηση μου πεφτει στα Ταρταρα..Τρελα.

Καθως επισης αποφευγω να βγαινω με δεσμευμενα ατομα.

Ρε παιδιά όταν λέμε απόρριψη (χυλόπιτα) συνήθως δεν εννοούμε τον χωρισμό, την διάλυση μιας σχέσης, αλλά την αποτυχία μας στην πρώτη προσέγγιση ενός ατόμου. Έχει μεγάλη διαφορά ο χωρισμός από την χυλόπιτα.
¶λλο να χωρίζεις και άλλο να σου αρέσει κάποιος και εκείνος να αδιαφορεί.

Quote:

---

Originally Posted by Marina 7771

Ρε παιδιά όταν λέμε απόρριψη (χυλόπιτα) συνήθως δεν εννοούμε τον χωρισμό, την διάλυση μιας σχέσης, αλλά την αποτυχία μας στην πρώτη προσέγγιση ενός ατόμου. Έχει μεγάλη διαφορά ο χωρισμός από την χυλόπιτα.
¶λλο να χωρίζεις και άλλο να σου αρέσει κάποιος και εκείνος να αδιαφορεί.

---

Μάλλον και γω ίσως να μην το έθεσα σωστά το θέμα ή να το είχα αλλιώς στο μυαλό μου! Ισως να'μαι και λάθος, αλλά νομίζω ότι ακόμα και σε μία σχέση αν είσαι μέσα, ο χωρισμός όταν έρχεται είναι ένας είδος "απόρριψης" του ενός προς τον άλλον.
Είναι και λίγο βαρύγδουπη λέξη...

Quote:

---

Originally Posted by anastasios

Μάλλον και γω ίσως να μην το έθεσα σωστά το θέμα ή να το είχα αλλιώς στο μυαλό μου! Ισως να'μαι και λάθος, αλλά νομίζω ότι ακόμα και σε μία σχέση αν είσαι μέσα, ο χωρισμός όταν έρχεται είναι ένας είδος "απόρριψης" του ενός προς τον άλλον.
Είναι και λίγο βαρύγδουπη λέξη...

---

Τότε το πράγμα αλλάζει, γιατί αν μιλάμε για χωρισμό μπαίνουν άλλες παράμετροι. Καμμιά φορά ο χωρισμός είναι επώδυνος και άλλες ανώδυνος, υπάρχουν φορές που είναι και λυτρωτικός. Πάντως όπως και να 'χει πρέπει να κοιτάμε μπροστά και να αγναντεύουμε αυτά που έρχονται αφού ξεκαθαρίσμουμε μέσα μας τί έφταιξε και δεν ευδοκίμισαν αυτά που τελείωσαν και είναι πια παρελθόν.

Quote:

---

Originally Posted by anastasios

Καλημέρα σε όλους!

Θα ήθελα να θέσω ένα θέμα προς συζήτηση, γιατί μ' αρέσει ν' ακούσω διαφορετικές απόψεις και στάσεις πανω σε ένα θέμα.

Θέμα η απόρριψη ή αν θέλετε η χυλόπιτα (για να παραπέμψουμε λίγο και στα νεανικά μας χρόνια) και ας το εστιάσουμε κυρίως στο συναισθηματικό-ερωτικό επίπεδο, γιατί σαν θέμα είναι πολύ ευρύ και καλύτερα να μην χαθούμε.

Πώς αντιμετωπίζουμε και χειρίζομαστε την απόρριψη; Βγάζουμε στη φόρα τον εγωιστικό μας εαυτό; Δείχνουμε ένα πρόσωπο στον άλλον που ως τώρα κρύβαμε; Κάνουμε οτιδήποτε για να μας λυπηθεί ο άλλος, μπας και γίνει καμιά επανασύνδεση; Αρνούμαστε να παραδεχτούμε αυτό που μας συμβαίνει; Εκδικούμαστε; Κολλάμε περισσότερο; Πέφτουμε σε κατάθλιψη; Πάμε γι' άλλα; Ή κάτι άλλο;;;

---

Ανταποδιδεις την χυλοπιτα και προχωρας την ζωη σου

Mε το ζόρι παντρειά δεν γίνεται! Πάμε γι' άλλα....

Επιφανειακα, αξιοπρεπως κοκαλωμενη..:cry:

Χυλόπιτα εκτός σχέσης: μου έτυχε μια φορά και αυτό γιατί είχαμε μπερδέψει καπως τα πράγματα...άλλο ήθελε άλλο κατάλαβα και γίναμε μπάχαλο...τεσπα δεν είναι αυτό το θέμα...το θέμα είναι πως κανείς δεν ήξερε το τέρας που είχα μέσα μου. Ούτε εγώ η ίδια. Θίχτηκε ο εγωισμος μου αφάνταστα και έκανα τα πάντα που τον ενοχλούσαν μόνο και μόνο για να γελάω. Ήταν ακράιο και πολύ άσχημο και ντρέπομαι που το έκανα αλλα δεν το μετανιώνω.
Χωρισμός: Τι να πω; Η αλήθεια είναι πως και να θέλω να τελειώσω κάτι, κάνω τον άλλον να το τελειώσει για να βγω λάδι και θύμα...

(πωπω...τώρα ανακαλύπτω τον εαυτό μου...)

Καλησπέρα. Πριν λίγο έκανα εγγραφή και κάνοντας περιήγηση μου κίνησε το ενδιαφέρον το θέμα της συζήτησης γιατί και εγώ εδώ και τρεις μήνες δεν μπορώ να ξεπεράσω την απόρριψη σε κάτι που μόλις είχε ξεκινήσει αλλά που μου έδωσε ότι πιο όμορφο είχα ζήσει μέχρι τώρα. Που θα πάει όμως κάτι θα γίνει και θα βρω πάλι το ρυθμό μου

Πριν, όταν ήμουν πιο μικρός οι αντιδράσεις μου ήταν αστείες και ανώριμες. Μετά από κάποιες χυλόπιτες έβγαλα ορισμένα συμπεράσματα.
1) Αν η σχέση εχει βάθος θέλεις 2 χρόνια για να την ξεπεράσεις ουσιαστικά :wacko: Την πρώτη περίοδο ξεσαλώνεις νομίζοντας ότι είσαι και ο πρώτος και προσπαθείς να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς. Μετά σιγά σιγά αυτοπεριορίζεσαι και απομονώνεσαι για λίγο και αργότερα συνεχίζεις να σκέπτεσαι τον άλλον/η αλλά έχεις αρχίσει να "κρυώνεις":cheesy:
2) Ο καιρός γιατρεύει τα πάντα
3) Η ζωή είναι το συνολο των εμπειρειών μας, είτε είναι καλές είτε είναι κακές και με αυτές πρέπει να μάθουμε να ζούμε
4) Το τετράκις εξαμαρτειν ουκ ανδρός σοφού :toung:

Quote:

---

Originally Posted by Μητσάκος

4) Το τετράκις εξαμαρτειν ουκ ανδρός σοφού :toung:

---

Και το εξάκις και το εφτάκις.......
Πάντως έχεις απόλυτο δίκιο η ζωή πάντα συνεχίζεται. Τα καλύτερα έρχονται!!!:bigsmile:

Για την χυλοπιτα προ σχεσης δεν εχω να πω κατι αλλα για τον χωρισμο σε μια σχεση αυτα ειναι τα δυσκολα...συνηθως μου ειναι δυσκολο να αποδεκτω εναν χωρισμο εκτος εαν δεν με ενδιαφερει πια και ερθει ως φυσικο επακολουθο στις αλλες περιπτωσεις σε γενικες γραμμες προσπαθω να δω αν φτιαχνουν τα πραγματα κι αν οχι κλαμα κλαμα μεχρι να μου περασει και να βρω τον επομενο.Παντως εκεινη την χρονικη περιοδο που θα κρατησει το πενθος ειμαι χαλια κι οταν περασει αναρωτιεμαι γιατι ημουν ετσι αφου υπαρχουν κι αλλου πορτοκαλιες και μαλιστα καλυτερες.Αλλα γενικα εχω μια ευαισθησια στους χωρισμους δυστυχως.Ακομα κι οταν χωριζω εγω.

Quote:

---

Originally Posted by Marina 7771

Και το εξάκις και το εφτάκις.......
Πάντως έχεις απόλυτο δίκιο η ζωή πάντα συνεχίζεται. Τα καλύτερα έρχονται!!!:bigsmile:

---

Οπως και τα χειρότερα :bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by Μητσάκος

Πριν, όταν ήμουν πιο μικρός οι αντιδράσεις μου ήταν αστείες και ανώριμες. Μετά από κάποιες χυλόπιτες έβγαλα ορισμένα συμπεράσματα.
1) Αν η σχέση εχει βάθος θέλεις 2 χρόνια για να την ξεπεράσεις ουσιαστικά :wacko: Την πρώτη περίοδο ξεσαλώνεις νομίζοντας ότι είσαι και ο πρώτος και προσπαθείς να αποδείξεις στον εαυτό σου ότι μπορείς. Μετά σιγά σιγά αυτοπεριορίζεσαι και απομονώνεσαι για λίγο και αργότερα συνεχίζεις να σκέπτεσαι τον άλλον/η αλλά έχεις αρχίσει να "κρυώνεις":cheesy:
2) Ο καιρός γιατρεύει τα πάντα
3) Η ζωή είναι το συνολο των εμπειρειών μας, είτε είναι καλές είτε είναι κακές και με αυτές πρέπει να μάθουμε να ζούμε
4) Το τετράκις εξαμαρτειν ουκ ανδρός σοφού :toung:

---

Σιγα μην εχεις φτιαξει και μαθηματικο τυπο για τη διαρκεια της επουλωσης μιας σχεσης..Η σχεση με αλλη σχεση περναει...:toung:Οταν πεσεις απο το αλογο πρεπει γρηγορα να το ξανακαβαλησεις:bigsmile:;)
( Το τετράκις εξαμαρτειν ουκ ανδρός σοφού )-Η επαναληψη ειναι μητηρ πασης μαθησεως..:
(Η ζωή είναι το συνολο των εμπειρειών μας, είτε είναι καλές είτε είναι κακές και με αυτές πρέπει να μάθουμε να ζούμε)-Εμπειρια ειναι μια χτενα που σου δινει η ζωη αφου χασεις τα μαλλια σου..:toung::toung:Γι αυτο η απορριψη αντιμετωπιζεται με τη δεουσα στωικοτητα και τον ωχαδελφισμο που της αξιζει...:love:

Για μια σχέση που σέβεται τον εαυτό της ο χωρισμός δεν είναι απόρριψη και δεν θε πρέπει να βιώνεται ως τέτοια... Όσο για τη αρχική ή πρώιμη σχετικά απόρριψη χμμμμ......Τώρα εγώ 8α ήταν πολύ ψωνίστικο να πω ότι δεν το έχω πά8ει κι ότι μ' έχουν κακομά8ει και κάπου εκεί έξω κάποτε θα την πατήσω άσχημα για όλες τις δικές μου απορρίψεις???:σφύριγμα:σφύρ� �γμα:σφύριγμα
Ίσως πάλι να έχω ένα μαγικό τρόπο να την προλαβαίνω!! Πάντως είμαι σίγουρη ότι σε τέτοιες περιπτώσεις επειδή είμαι ΥΠΕΡΒΟΛΙΚΑ εγωίστρια- κ δεν το περηφανεύομαι κα8ολου,το πολύ δεν κάνει καλό- ακόμα και αν ο άλλος με ενδιέφερε....θα σήκωνα ψηλά το κεφάλι, 8α του γύριζα επειδικτικά την πλάτη και 8α έφευγα κυρία με τρόπον ώστε να γίνει ξεκά8αρο ότι μετάνιωσα και για το δευτερόλεπτο που χαράμισα μαζί του....

Πω πω πολύ μπιτς έτσι??? Τραγική!!:weird::blink:

Δεν το περίμενα αυτό από εμένα....:huh::worried::amazed::toung:

Εγώ πιστεύω ότι εξαρτάται από τον τρόπο που θα πραγματοποιηθεί η απόρριψη. ¶μα έχω δώσει πολλά πράγματα σε κάποιον και αυτός δεν τα εκτιμήσει και δεν τα αξιολογήσει δεν θα κάτσω να συνεχίσω τίποτα γιατί θα το δώ πολύ εγωιστικά...:embarrest ¶μα φταίω και έχω κάνει λάθος εννοείται πως θα ζητήσω συγνώμη και θα προσπαθήσω να επανορθώσω.. Τώρα βέβαια σε κάποια εντελώς διαφορετική κατάσταση όπου νιώθω κάτι για κάποιον και αυτός μου πεί ότι δεν θέλει, θα στεναχωρηθώ, ίσως κολλήσω αλλά δεν θα του δείξω τίποτα.. Σύνηθως μία φορά θα προσπαθήσω...

νομίζω ότι αν εμείς οι ίδιοι είμαστε καλά με τον εαυτό μας, και νοιώθουμε περήφανοι για την κάθε μέρα μας, τότε δεν έχουμε ανάγκη την αποδοχή των άλλων, την θέλουμε να υπάρχει αλλά δεν μας μειώνει όταν δεν την έχουμε. Σίγουρα είναι όμορφο να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας αγαπάνε, και μας δέχονται και μας το δείχνουν, αλλά όταν εμείς αγαπάμε τον εαυτό μας δεχόμαστε την απόρριψη σαν μια απλά μη συμβατή γνωριμία. Στα πλαίσια δηλαδή του "δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους". Προσωπικά, αν εγώ αγαπάω τον εαυτό μου, και κάποιος έρθει και μου πει οτι δεν με γουστάρει, δεν με πάει, του την σπάω και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, με απορρίψει τέλός πάντων:cry:, τότε συγνώμη δηλαδή αλλά δεν έχασα και τίποτα. Ούτε εγώ τον θέλω. Δεν αγαπάω τους γύρω μου επειδή τους χρειάζομαι. Τους χρειάζομαι επειδή τους αγαπάω. Και μπορώ να σου πω ότι την οποιαδήποτε απόρριψη αν την πάρεις εγωιστικά, με την καλή έννοια του εγωισμού, μπορείς πολύ ποιο ευκολα να την ξεπεράσεις. Και δεν μιλάω καθόλου έξω από το χορό. Έίμαι πολύ συναισθηματική, έχω υπάρξει πολύ ανασφαλής, και με 100 πλανήτες στον 7οίκο οι συναναστροφές είναι ο μοναδικός λόγος ύπαρξης για μένα, δεν μπορώ λεπτό να μέινω μόνη μου, αλλά όταν έπρεπε και με απορρίψαν τα κατάφερα, γιατί με αγαπάω πολύ. Αυτά. :love:

Quote:

---

Originally Posted by zeta1987

Εγώ πιστεύω ότι εξαρτάται από τον τρόπο που θα πραγματοποιηθεί η απόρριψη. ¶μα έχω δώσει πολλά πράγματα σε κάποιον και αυτός δεν τα εκτιμήσει και δεν τα αξιολογήσει δεν θα κάτσω να συνεχίσω τίποτα γιατί θα το δώ πολύ εγωιστικά...:embarrest ...

---

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Zeta...Αν κατανοήσουμε ο καθένας μας χωριστά ότι είμαστε υπέροχοι άνθρωποι, δουλεύουμε συνεχώς πάνω σε οτιδήποτε θεωρούμε ότι χρειάζεται είτε επιπλέον βελτίωση είτε πέταμα, τότε θα δούμε ότι όποιος είναι μαζί μας είναι τυχερός. Όποιος δεν μας θέλει, για κάποιον λόγο δεν του ταιριάζουμε, και είναι καλύτερα για όλους μας. :bigsmile:

Μια απόρριψη αντιμετωπίζεται ανάλογα τις εκάστοτε συνθήκες εκδήλωσης της.
Μπορεί να πονέσει και να μας βασανίσει το "γιατί" για πολύ καιρό, μπορεί όμως και να είχαμε και εμείς δει ότι δεν τράβαγε σε κάτι παραπάνω το όλο σκηνικό. Έχει σημασία και το πόσα είχαμε επενδύσει πάνω στο άτομο που μας απέρριψε.


Πάντως, όταν κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο:bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by MELINE

νομίζω ότι αν εμείς οι ίδιοι είμαστε καλά με τον εαυτό μας, και νοιώθουμε περήφανοι για την κάθε μέρα μας, τότε δεν έχουμε ανάγκη την αποδοχή των άλλων, την θέλουμε να υπάρχει αλλά δεν μας μειώνει όταν δεν την έχουμε. Σίγουρα είναι όμορφο να έχουμε γύρω μας ανθρώπους που μας αγαπάνε, και μας δέχονται και μας το δείχνουν, αλλά όταν εμείς αγαπάμε τον εαυτό μας δεχόμαστε την απόρριψη σαν μια απλά μη συμβατή γνωριμία. Στα πλαίσια δηλαδή του "δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους". Προσωπικά, αν εγώ αγαπάω τον εαυτό μου, και κάποιος έρθει και μου πει οτι δεν με γουστάρει, δεν με πάει, του την σπάω και εγώ δεν ξέρω τι άλλο, με απορρίψει τέλός πάντων:cry:, τότε συγνώμη δηλαδή αλλά δεν έχασα και τίποτα. Ούτε εγώ τον θέλω. Δεν αγαπάω τους γύρω μου επειδή τους χρειάζομαι. Τους χρειάζομαι επειδή τους αγαπάω. Και μπορώ να σου πω ότι την οποιαδήποτε απόρριψη αν την πάρεις εγωιστικά, με την καλή έννοια του εγωισμού, μπορείς πολύ ποιο ευκολα να την ξεπεράσεις. Και δεν μιλάω καθόλου έξω από το χορό. Έίμαι πολύ συναισθηματική, έχω υπάρξει πολύ ανασφαλής, και με 100 πλανήτες στον 7οίκο οι συναναστροφές είναι ο μοναδικός λόγος ύπαρξης για μένα, δεν μπορώ λεπτό να μέινω μόνη μου, αλλά όταν έπρεπε και με απορρίψαν τα κατάφερα, γιατί με αγαπάω πολύ. Αυτά. :love:

---

:clapping::clapping::clapping: Πραγματικά συμφωνώ απολύτως με όλα όσα λες! Μπράβο σου γιατί οι απόψεις σου έχουν πραγματικά βάσεις..:bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by MELINE

Όποιος δεν μας θέλει, για κάποιον λόγο δεν του ταιριάζουμε, και είναι καλύτερα για όλους μας. :bigsmile:

---

:clapping:
Όντως, έτσι είναι, πρώτα από όλα πρέπει να κοιτάμε να μην ρίχνουμε τον εαυτό μας για άτομα που δεν μας δείχνουν εκτίμηση.. Έτσι είναι.. Και επίσης πιστεύω πως ποτέ δεν πρέπει να γινόμαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι ώστε να γινόμαστε αποδεκτοί... Να τους αρέσει έτσι όπως ήμαστε... :noworry:

Quote:

---

Originally Posted by zeta1987

:ποτέ δεν πρέπει να γινόμαστε αυτό που θέλουν οι άλλοι ώστε να γινόμαστε αποδεκτοί... Να τους αρέσει έτσι όπως ήμαστε... :noworry:

---

ε........την πατάς μία, την πατάς δύο ε μετά το μαθαίνεις το μαθηματάκι σου!!! χαχαχαχαχα!!φιλάαααακια. :bigsmile:
χαίρομαι που συμφωνούμε!!! γειά σου

Δεν έχω βιώσει την εμπειρία της απόρριψης τουλάχιστον στην περίπτωση προ σχέσης, μάλλον λόγω του ότι πάντα αναγνώριζα αν με "παίρνει" να ασχοληθώ/ φλερτάρω με κάποιον, έτσι δρω πάντα εκ του ασφαλούς.
Όσον αφορά την περίπτωση του χωρισμού από σχέση, την βίωσα με τον χειρότερο τρόπο, χωρίζοντας από μια σχέση 9 ετών. Μου πήρε περίπου 1 χρόνο να τα ξαναβρώ με τον εαυτό μου και να με υπολογίζω ξανά, ενώ τα επόμενα 2 χρόνια οι κινήσεις μου απέναντι στους εκπροσώπους του αντίθετου φύλλου μάλλον αναγνωριστικές ήταν και τίποτα περισσότερο.. έφτανα τον άλλο εκεί που ήθελα εγώ και μετά εγκατέλειπα το πεδίο της μάχης.. Επώδυνη εμπειρία ο χωρισμός/ απόρριψη, αλλά και εξαγνιστική ταυτόχρονα.. Αναγνωρίζεις όρια, θέτεις καινούρια, αυξάνεις απαιτήσεις και γενικότερα μεταλάσσεσαι σε κάτι διαφορετικό..

Ναι κούκλα αυτό είναι αλήθεια..Έχω ζήσει παρόμοια κατάσταση όταν χώρισα από σχέση 10 χρόνων με κάποια διαλείμματα και το νιώθω πολύ αυτό που περιγράφεις. Σε μενα οι συνθήκες ήταν άλλες δεν είχε να κάνει με απόρριψη αλλά όπως και να' χει η 'αναχώρηση' από τέτοια σχέση είναι ένα κομμάτι που εγώ τουλάχιστον θα κουβαλάω πάντα η διαδικασία μετά ήταν δύσκολη και πολύπλοκη αλλά συμφωνώ απόλυτα με αυτά που λες εγώ άλλαξα πολύ σαν άνθρωπος μετά απ' αυτήν, επαναπροσδιόρισα πολλά πράγματα και ύστερα προχώρησα μπροστά...όπως λέει και το τραγούδι...ο χωρισμός είναι χειμωνανθός...και κάποια στιγμή μετα αργά ή γρήγορα ακολουθεί η άνοιξη

Quote:

---

Originally Posted by kritikia

Επώδυνη εμπειρία ο χωρισμός/ απόρριψη, αλλά και εξαγνιστική ταυτόχρονα.. Αναγνωρίζεις όρια, θέτεις καινούρια, αυξάνεις απαιτήσεις και γενικότερα μεταλάσσεσαι σε κάτι διαφορετικό..

---

Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου... Είναι το πιο σημαντικό τεστ του εαυτού μας η περίοδος μετά από έναν χωρισμό.. Γιατί πρέπει να προσαρμοστούμε στις νέες καταστάσεις, να αλλάξουμε την καθημερινότητα μας και να καλύψουμε το κενό αυτό... Ο χωρισμός είναι πάντα σαν ένα μικρό θάνατο. Ειδικά άμα έχει γίνει και με τρόπο που μας πληγώνει τότε...:cry: Όμως από την άλλη μας κάνουν δυνατούς τέτοιες καταστάσεις και αυτό είναι το πιο σημαντικό!

Εμένα πάλι δεν με ενοχλεί ιδιαίτερα η απόρριψη όταν θέλω να προσελκύσω κάποιο άτομο, λέω πάντα την κλασσική ατάκα "Εκείνος χάνει", δεδομένου ότι για να τον πλησιάσω πιστεύω ότι ταιριάζουμε. Τώρα όσο αναφορά χωρισμό από την δική του πλευρά το παίρνω πολύ άσχημα και συνήθως περνάει καιρός για να τον ξεπεράσω (δένομαι πολύ εύκολα). Πάντα με βασανίζει το γιατί δεν του ήμουν αρκετή; Τί άλλο ήθελε; Ας είναι μικρή είμαι ακόμα θα μεγαλώσω και θα μάθω που θα πάει!

υπηρξαν φορες που με απερριψαν και ενιωσα πολυ ασχημα αρχισα να ανρωτιεμαι τι εφταιξε ?τι λαθη εκανα και ειπα...και ολα τα συναφη...φυσικα δεν τρεχω απο πισω και ουτε γινομια τσιμπουρι απλα αδιαφορω!...και η αληθεια ειναι οτι με το φτυσιμο εκανα πολλους να γυρισουν...

Quote:

---

Originally Posted by Agxos

και η αληθεια ειναι οτι με το φτυσιμο εκανα πολλους να γυρισουν...

---

Πραγματικά είναι μια πολύ σωστή στάση αυτή.. Ισχύει αυτό που λέει ο λαός μας: "Όπου φτύνεις.. κολλάει"!! Πάντως είναι ένας λειτουργικός τρόπος να βγάλεις πολλά συμπεράσματα για κάποιον/α που σε ενδιαφέρει..:noworry:

Quote:

---

Originally Posted by Agxos

και η αληθεια ειναι οτι με το φτυσιμο εκανα πολλους να γυρισουν...

---

Όντως.. Τη πιο σημαντική κουβέντα είπες!! Όσο ο άλλος σε έχει δεδομένο δεν σε προσέχει, όταν τον απορρίπτεις τότε τρέχει σαν...λαγός!!!:laugh:

επώδυνος ο χωρισμος πιο πολυ απο την απόρριψη...θα πονέσεις θα κλάψεις ενα,δυο,τρεις μηνες αλλα η ζωή συνεχίζεται κ επίσης ειναι μικρή....έτσι το βλέπω...
οσο για το όπου φτύνεις κολλάει συμφωνω απόλυτα μαζί σας!!!!!!!!!

Για μένα οποιαδήποτε απόρριψη/χυλόπιτα, όσο κακή ψυχρή και ανάποδη είναι, την βλέπω σαν μία ευκαιρία για να πάμε για άλλα, για καινούριες γνωριμίες και καινούρια ενδιαφέροντα.
Προσωπικά την απόρριψη την πέρασα με πολλά ξενύχτια, ελάχιστο ύπνο, ξεκίνησα καινούρια ενδιαφέροντα από όπου γνώρισα αρκετό κόσμο...και ειλικρινά πλέον την νοσταλγώ αυτήν την περίοδο ως μία από τις καλύτερες της ζωής μου.

Quote:

---

Originally Posted by wizards

Για μένα οποιαδήποτε απόρριψη/χυλόπιτα, όσο κακή ψυχρή και ανάποδη είναι, την βλέπω σαν μία ευκαιρία για να πάμε για άλλα, για καινούριες γνωριμίες και καινούρια ενδιαφέροντα.
Προσωπικά την απόρριψη την πέρασα με πολλά ξενύχτια, ελάχιστο ύπνο, ξεκίνησα καινούρια ενδιαφέροντα από όπου γνώρισα αρκετό κόσμο...και ειλικρινά πλέον την νοσταλγώ αυτήν την περίοδο ως μία από τις καλύτερες της ζωής μου.

---

Πραγματικά σε θαυμάζω που είχες αυτό το κουράγιο! Μου φαίνεται πως πρέπει να μας κάνεις μερικά μαθήματα πάνω σε αυτό το θέμα!!! :laugh:

Νομιζω οτι οταν καποιος δοκιμαζει υπαρχει και η πιθανοτητα να αποριφθει.Σε οτι και αν ειναι αυτο.Η διαφορα στην αντιμετωπιση εχει να κανει με το ποσο κατασταλαγμενος εισαι για το τι αξιζεις ακριβως εσυ.Βεβαια μια απορριψη ποναει αλλα ποναει περισσοτερο αν συνδεεται με κομματι μας που και εμεις θεωρουμε αδυνατο.:embarrest