Μερικές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν. Έτσι και οι «τέλειες» σχέσεις που όλες ονειρευόμαστε όταν πραγματοποιηθούν ίσως αποδειχτούν η «αφορμή» για να αναζητήσουμε από την αρχή τον μεγάλο έρωτα.
Το αν τον βρούμε είναι άλλη ιστορία.
Printable View
Μερικές φορές τα πράγματα δεν είναι όπως δείχνουν. Έτσι και οι «τέλειες» σχέσεις που όλες ονειρευόμαστε όταν πραγματοποιηθούν ίσως αποδειχτούν η «αφορμή» για να αναζητήσουμε από την αρχή τον μεγάλο έρωτα.
Το αν τον βρούμε είναι άλλη ιστορία.
Καπως ασχετο το αρθρο με αστρολογια
-----------------
Στο θεμα:
Tι εκανες λεει !?!?!
Για μενα εισαι απλα ασυγχωρητη :mad:
και αξιζεις τα χειροτερα
Ο ερωτας δεν ειναι ρισκο στη περιπτωση σου αλλα ανωριμοτητα...λαθος τιτλος εχεις βαλει
Δεν θα πω κατι παραπανω γιατι ηδη με αυτα που διαβασα με τσαντισες αρκετα...μου θυμισες και κατι παρομοιες :evil:
Ασχετότατο με την αστρολογία. Υπάρχει όμως ένας τεράστιο διαχωριστικό που λέει κάτω από τα σχετικά με την αστρολογία ακολουθούν θέματα γενικού και ειδικού ενδιαφέροντος. ΤΟ είδες μήπως;
Αααα ξέχασα. Να δούμε και λίγο τη δική σου συγγραφική δεινότητα κάποια μέρα όπως και την επιλογή των τίτλων;;;; Ακόμη περιμένω να παραθέσεις κάποια sites με στοιχεία άρθρου που δεν σου ταιριάζει και είχες χάσει την ευγένειά σου και τότε όπως και τώρα.
Kαλά έκανες γλυκιά μου...Στον έρωτα και στο πόλεμο όλα επιτρέπονται...Και αυτά τα "ηθικοπλαστικά" του τύπου αίσχος και τι του έκανες του παιδιού είναι αστεία γενικά....:love:
Επιθυμώ το ανέφικτο μέσα από τα μάτια σου, ποθώ να γνωρίσω ατέρμονες ηδονές μέσα απ' το κορμί σου. Ποθώ να κατακτήσω & να κατακτηθώ ...Σε ένα ανελέητο παιχνίδι όρων, ρόλων & αμφιβολίας...Αδρεναλίνη!!
Game Over. Γρήγορα - πιάσε μια μάρκα- & πάλι φτου κι απ' την αρχή.Το παιχνίδι είναι μόνο η αρχή & το τέλος του...
Λυπάμαι πραγματικά να συναντώ μισούς ανθρώπους, δυστυχισμένους στην γενικότερη ευτυχία που τους βαραίνει και τους πνίγει...
Και εγώ με εσάς ανήκω, δεν έχει σημασία εάν είμαι το θύμα ή ο θύτης.Έτσι και αλλιώς οι ρόλοι αλλάζουν.Δεν υπάρχουν καρατερίστες στη ζωή. Πλέον το μεγαλύτερο κομάτι τη ζωή μας είναι γεμάτο απο πάθη και όχι το πάθος για την κατάκτηση μια γνώσης αφόρητης για το απόλυτο εγώ μας.
Έρωτας είναι να ζείς ελεύθερος, αποδεσμευμένος & ισσοροπημένος.
Υγεία, δύναμη και πίστη σε όλους μας!!
Μιας εξήγησις για ν' αποφευχθεί όποια παρεξήγησις....
Το κείμενο της κας Έλενας Κάντζιου είχε ως πηγή τη συνέντευξη που πήρε από μια γυναίκα, η οποία και διηγήθηκε στη γράφουσα την εμπειρία της. Δεν πρόκειται για ημερολογιακή καταγραφή προσωπικών εμπειριών της κας Κάντζιου...
Ναι αλλα πραγματικα δεν περιμενα κατι τοσο offtopicQuote:
Originally Posted by Dell Piero
Γιατι να το κανω αυτο μηπως ειμαι υποχρεωμενος ;;;;Quote:
Αααα ξέχασα. Να δούμε και λίγο τη δική σου συγγραφική δεινότητα κάποια μέρα όπως και την επιλογή των τίτλων;;;;
εξαλλου Μελος ειμαι οχι κανενας "ειδικος συνεργατης" η "edιtor"
Μαλλον δεν εχεις κοιταξει καλα ολα τα thread Del PieroQuote:
Ακόμη περιμένω να παραθέσεις κάποια sites με στοιχεία άρθρου που δεν σου ταιριάζει και είχες χάσει την ευγένειά σου και τότε όπως και τώρα.
Εκει που χρειαζεται να ειμαι ευγενικος θα ειμαι ευγενικος.
Συγγνωμη αλλα δεν μπορω να προσποιουμαι το αντιθετο ομως σε καποιες αλλες περιπτωσεις...
Αμα διαφωνω σε κατι παντα το δειχνω εντονα
------------
Οσο για το το αρθρο οτι στην πραγματικοτητα αυτα τα λογια δεν ανηκουν στην κ.Καντζα μολις τωρα το μαθαινω απο την DrMaroulita
Ουτε απο σενα το εμαθα αλλα ουτε και την κ.Καντζιου που δεν το διευκρινιζει πουθενα
Σε αυτη την περιπτωση δεν εχω καμια διαφωνια με την Κ.Καντζιου φυσικα
Οσο για την κυρια του θεματος της κ.Καντζιου
Η γνωμη μου δεν αλλαζει
Οταν δεν μπορουμε να ειμαστε συνεπεις στις σχεσεις μας η δεν εχουμε την ωριμοτητα να κανουμε μια σταθερη σχεση απλα δεν κανουμε σχεση...
Μενουμε Ελευθερα πουλια και κανουμε του κεφαλιου μας με οποιον μας βρεθει στο δρομο, σε φωτογραφιες κλπ χωρις να καθομαστε να πληγωνουμε αλλους στο τελος
Πως θα της φαινοταν της εν λογο κυριας αμα ο τωρινος της εκανε ακρως τα ιδια που εκανε και αυτη...
Πραγματικα εγω πιστευω θα της αξιζε μια τετοια ανταμοιβη
Ok. Δεν υπάρχει στο myhorsocope "εκεί που χρειάζεται να είσαι ευγενικός" Υπάρχει θα είσαι πάντα ευγενικός. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο αν σε ξαναδώ να γράφεις οτιδήποτε εξυπναδίστικο ή ειρωνικό έφυγες με μόνιμο ban. Και επειδή ξέρω ότι σου θίγω ξεκάθαρα το εγώ διάλεξε αν θα κάνεις την τελευταία απάντηση ή όχι.
Είμαι καλός καλός αλλά μέχρι ένα σημείο.
Στη προκειμενη περιπτωση μεταξυ του δικου εγω και του δικου σου εγωQuote:
Originally Posted by Dell Piero
πιστεψε με δεν ητανε το δικο μου εγω αυτο που θιχτηκε Del Piero...
Εξυπναδιστικο η ειρωνικο ?? :bigsmile:
Εσυ αρχισες να εισαι ειρωνικος και κατι παραπανω μαζι μου απο την πρωτη σου απαντηση προς εμενα στο συγκεκριμενο θεμα και οχι εγω με σενα.
Δεν μιλουσα για σενα αλλα ουτε σε σενα
Μηπως να στο θυμισω:
Αμα νομιζεις οτι τωρα αμεσως αξιζω BAN συμφωνα με την γνωμη σου ε οριστε κανε οτι νομιζειςQuote:
Αααα ξέχασα. Να δούμε και λίγο τη δική σου συγγραφική δεινότητα κάποια μέρα όπως και την επιλογή των τίτλων;;;;
Να με απειλεις με ειρωνειες η με BAN επειδη εισαι διαχειριστης παντως δεν χρειαζεται................
Συνήθως η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.Αυτός που μένει πίσω συνήθως θεωρείται ο "αδικημένος" ,κάτι που μπορεί να είναι άκρως μεροληπτικό ή απόλυτα σωστό(παράγοντες φύλο,ηλικία,εμπειρίες).Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως ότι ο άνθρωπος ξεχωρίζει απ τα συναισθήματά του και ότι (τουλάχιστον δεν πρέπει να)θεωρείται ρομποτάκι που κανονίζει πότε θα αισθανθεί,τι θα αισθανθεί και για ποιον θα το αισθανθεί.'Αλλωστε αν ήμαστε ρομποτάκια δεν θα είχαν νόημα και οι προσωπικές σχέσεις.Το να κρίνουμε μόνο μια πράξη αυτή καθεαυτή χωρίς να εξετάσουμε το πλαίσιο συνθηκών μέσα στο οποίο έγινε μόνο αντικειμενικό δεν είναι.Αν ο θύτης "τιμωρηθεί" κάποια στιγμή και βρεθεί στη θέση του θύματος,εφόσον είναι αρκετά ώριμος θα είναι σε θέση να κατανοήσει και τη θέση του πρώην "θύματος " αλλά και τη θέση του νυν θύτη.Όλα τα πράγματα αναπόφευκτα έχουν ένα τέλος και αν το εξετάζουμε και αστρολογικά είναι σίγουρο ότι θα βρούμε ενδιαφέρουσες απαντήσεις και για τις δυο μεριές.Δεν ξέρω αν η ιστορία της συγκεκριμένης κυρίας ήταν επιρροή απο περιοδικό τύπου cosmopolitan αλλά οφείλουμε να είμαστε πιο προσεκτικοί προτού χειροκροτήσουμε ή καταδικάσουμε με διάφορες εκφράσεις τους χειρισμούς ενός ατόμου σε ένα δύσκολο θέμα όπως αυτό των ερωτικών σχέσεων.
Το ban δεν είναι μορφή απειλής αλλά μια διαδικασία που θα εκτελεστεί αμέσως. Απειλή θα ήταν σκορπίστικιες εκφράσεις του στυλί θα σου σπάσω τα μούτρα και τέτοια. Αλλά δεν είναι το στυλ μου και δεν ασκώ καμία μορφή βίας ιδιαιτέρως σε παιδιά.
Δυστυχώς για άλλη μια φορά επιβεβαιώνεται ότι χρειάζεται τόλμη για να είσαι ο πρώτος και ο καλύτερος έστω και αν πικραίνει αυτό φίλους που η λέξη πρώτος φαντάζει ότι στο διάβολο το λιβάνι.
Edit: Το ban ήταν μόνιμο από το συγκεκριμένο thread αν δεν έγινα κατανοητός
Συγχαρητήρια για τη δημοσίευση! Αδιάφορο αν πρόκειται για προσωπική εκμυστήρευση, αληθινή συνέντευξη ή φανταστική ιστορία. Μεταφέρθηκε με πολύ όμορφο και αφοπλιστικό τρόπο.
Μια κοινότυπη ερωτική ιστορία με τα όλα της. Ερωτική έλξη, διάρκεια, συναισθηματικό βάθος, ρουτίνα, φθορά και τέλος. Περίπου έτσι λειτουργούν οι περισσότερες σχέσεις και δεν θα είμασταν ειλικρινείς αν καυχιόμασταν πως "Εγώ δεν θα το έκανα ποτέ αυτό". Θα μπορούσε να αφορά και το τέλος ενός γάμου επίσης. Εχει σημασία με ποιο τρόπο φθάνει κάποτε η ώρα και για το Αντίο;
Σε όλα τα πράγματα υπάρχει αρχή και τέλος, ίδιον όλων των γήϊνων, όταν ολοκληρωθεί ο κύκλος της γένεσης και της φθοράς, όταν κάτι - έστω κι αν αφορά την "τέλεια σχέση" - φθάσει στον τελικό του σκοπό.
Ο έρωτας, είναι το πιο βαθύ ανθρώπινο συναίσθημα, δεμένο πάντα με όλες τις εκφάνσεις της ζωής και η βίωση της ερωτικής διαδικασίας- με όλα τα θετικά και αρνητικά της - αφήνει έκθετες και ακάλυπτες όλες τις πλευρές της ιδιοσυγκρασίας μας, φέρνοντάς μας αντιμέτωπους με τον αληθινό εαυτό μας. Ο έρωτας αδιαφορεί για τις συμβάσεις, αγαπά την ελευθερία και μισεί τα όρια. Ο έρωτας είναι επαναστάτης, κατακτητικός και ... κτητικός. Και από την πλευρά αυτή, για μενα, δεν υπάρχουν θύματα και θύτες. Μόνο θύματα ή μόνο θύτες, ανάλογα τι βάζει ο καθένας στη σχέση του.
Το άρθρο δεν δημοσιεύτηκε, πιστεύω, για να εξαπολύσουμε μύδρους, να κρίνουμε, να επικροτήσουμε ή να τιμωρήσουμε τους εμπλεκόμενους. Ούτε είναι πρότυπο μίμησης ή αποφυγής. Ολοι μας έχουμε μια παρόμοια ιστορία στα τεφτέρια μας. Αλλωστε, ζούμε, εκφραζόμαστε και επιλέγουμε ανάλογα με τα προσωπικά μας βιώματα.
:love:
Κάπως έτσι ένιωσα και εγώ πρίν 4 & 1/2 χρόνια,
τίναξα μια σχέση που είχα πεντέμισι χρόνια στον αέρα για έναν έρωτα που ποτέ μα ποτέ δεν ολοκληρώθηκε, απελευθερώθηκα όμως και έζησα αυτό που ένιωσα τόσο έντονα που δεν το μετάνιωσα στιγμή.
Στον έρωτα & στον πόλεμο όλα επιτρέπονται!!!
Και αν τύχει στο ταίρι μου κάποια στιγμή θα το ασπαστώ, γιατί κάτι λάθος, κάππου ακάλυπτο θα τον έχω αφήσει για να συμβεί αυτό.
Παίρνω την τελευταία φράση της Φυλλένιας, γιατί πιστεύω είναι μια φράση-κλειδί.Quote:
Originally Posted by fillenia
Η ζωή μας, ακόμα κι αν ζούμε σ' έναν περιορισμένο χώρο, περιτριγυρίζεται από πλείστες εναλλακτικές, όπου εμείς πρέπει απλά να κάνουμε τη σωστή επιλογή σύμφωνα με τα δικά μας στάνταρ, τα βιώματα, τις αντιλήψεις, αλλά και τις εκάστοτε συνθήκες. Τώρα... ειδικά για το θέμα των ανθρώπινων σχέσεων, μια προϋπόθεση πρέπει να ισχύει κατ' εμέ: να είμαστε αληθινοί και ειλικρινείς πρώτα προς τον ίδιο μας τον εαυτό και μετά προς τον άλλον.
Αν είσαι ειλικρινής, ακόμα και ο τερματισμός μιας σχέσης, που πλέον δεν προσφέρει σε κανέναν τίποτα και δεν κάνει καμιά από τις δύο μεριές καλύτερη, είναι ό,τι πιο "ξηγημένο" (για να χρησιμοποιήσω μια λαϊκή λέξη) μπορεί κάποιος να κάνει. Ακόμα και μια net-ική γνωριμία, όπως αυτή που περιγράφεται στο κείμενο, που εμπεριέχει το ρίσκο και έχει τελείως διαφορετική φύση από τις συνηθισμένες γνωριμίες, είναι απλά η αφορμή για να έρθει το τέλος σε μια σχέση που ίσως μαραζώνει και κανείς δεν το παίρνει χαμπάρι, παρά μόνο εκ του αποτελέσματος...
Η ταπεινή μου γνώμη βέβαια...
Θα ήθελα να θέσω ένα απλό ερώτημα. Στην περίπτωση όπου πρόκειται για μια φανταστική ιστορία, που βρίσκεται το κομάτι της αγάπης?Quote:
Originally Posted by fillenia
Παρόλαυτα εγώ βίωσα & συνεχίζω να βιώνω κάτι αντίστοιχο και είναι οδυνηρό και επίπονο να προσπαθείς να εξηγήσεις σε ένα παιδάκι 3 ετών, ότι δεν υπάρχει πίστη, ελπίδα, κόπος, κτλ παρά μόνο αρχή - μέση και τέλος...
1. Η αγάπη δεν ορίζεται, είναι πολλά πράγματα μαζί, κατ εμέ είναι απόσταγμα συναισθημάτων που χρειάζεται πολύ χρόνο και κόπο για να ωριμάσει. Είναι δε μια έννοια σχετική και απολύτως υποκειμενική για τον καθένα. Θα μπορούσε επί παραδείγματι να υπάρχει αγάπη ακόμα και όταν δεν υφίσταται πλέον ερωτική σχέση ή αντίθετα σχέση χωρίς στοιχεία αγάπης.
2. Σε κανέναν δεν μπορούμε να εξηγήσουμε τι ακριβώς βιώνει η συνείδησή μας, πολλώ δε μάλλον σε ένα 3χρονο παιδάκι που δεν καν ανεπτυγμένη συνείδηση. Μπορούμε βέβαια να του αποδείξουμε εμπράκτως, παραμερίζοντας την οδύνη μας και ξεπερνώντας ίσως τα όριά μας, ότι πράγματι το αγαπάμε για να νιώθει συναισθηματικά ασφαλές ώστε να μας εμπιστεύετε.
Η αλήθεια - ευτυχώς - είναι πως τα πάντα έχουν αρχή, μέση και τέλος και πως αξίζει τον κόπο να διατηρούμε την ελπίδα που έχει νόημα, ουσία και έδρα στην πραγματικότητα. Την ελπίδα να γεννηθεί κάτι καινούργιο.
:love:
"ελπίδα να γεννηθεί κάτι καινούργιο".
Ανάγκη ίσως για κάτι που θα επαναλαμβάνετε εις τον άπειρο μικρό μας χρόνο.
Ελπίζουμε οτί θα καταφέρουμε το αδύνατο, το ανέφικτο.Μια μικρή ουτοπία.
Το υπέρμετρο εγώ μας, συμπαρασύρει στο διάβα του τα πάντα. Όλα ή τίποτα.Το μοτό της νέας εποχής.
Η αγάπη δεν είναι έννοια, πηγάζει από τα βάθη της ψυχής. Δεν ζητάει κάποιου είδους αντάλαγμα.Ίσως είναι και το μόνο που συνεχίζει να υπάρχει στον απόλυτα συνεχές χρόνο.
Επίσης αγαπητή fillenia πίστεψε με ότι είναι απόλυτα σχετικό το τι μπορεί να ζεί και να βιώνει ένα 3χρονο παιδάκι.Απόλυτα σχετικό...
:suspiciou
To ρίσκο σε ένα έρωτα δε βρίσκεται μόνο στο να κάνεις σχέση με κάποιον άλλο. Αυτή είναι ίσως πολλές φορές η εύκολη λύση. Γιατί δε χρειάζεται να απολογηθείς σε αυτόν που έχεις για το ότι τον έκανες να σε βαρεθεί (ή τούμπαλιν). Για το ότι δε χρειάζεται να παραδεχτείς την αποτυχία σου και να παραδεχτείς μπροστά του ότι τον βαριέσαι. Για το ότι δε χρειάζεται να αποδεχτείτε κι οι δύο ότι πρέπει να κάνετε μία νέα αρχή για να ανανεώσετε τη σχέση σας.
Έτσι βρίσκεις την εύκολη λύση. Πηγαίνεις με άλλον που δε σε ξέρει κι έτσι μπορείς πάλι να κρυφτείς πίσω από ρόλους, μπορείς να παίξεις σαν το παιδάκι (γιατί στον έρωτα είσαι παιδάκι, στην αγάπη είσαι ενήλικας). Η πραγματικά θαρραλέα πράξη θα ήταν να κοιτάξεις στα μάτια τον άνθρωπο αυτό που σε ξέρει, που σε έχει ζήσει, που ΔΕΝ μπορείς να τον κοροϊδέψεις με ρόλους, γιατί σε έχει μάθει και να του πεις σε βαρέθηκα. Και μετά να βρεις το θάρρος να ξεκινήσεις να τον μαθαίνεις ξανά. Να βρεις το θάρρος να αλλάξεις εσύ για να σ'αγαπήσει ξανά.
Το πραγματικό ρίσκο βρίσκεται στο να μένεις κι όχι στο να φεύγεις. Το να φεύγεις είναι η εύκολη λύση...
Ενδιαφέρουσες όλες οι απόψεις.
Η γνωμη μου είναι οτι καθώς δεν είμαστε μεσα στον χορό δύσκολο να εκφράσουμε αποψη για το πώς θα αποφασίζαμε σε μια τέτοια περίπτωση.
Πιστευω πως ουτως ή άλλως σε κάθε ειδους σχέση εμπεριέχεται το στοιχείο του ρίσκου,καθώς δεν ξέρεις ποτέ που μπορεί να οδηγήσει και πως θα επηρεάσει τα άτομα που εμπλέκονται.
Συμφωνω εν μέρει με τον Βασίλη,αλλα νομίζω οτι το άρθρο αναφέρεται στην σχέση βόλεμα από την μία και στην σχέση ρίσκο από την άλλη.
Εν ολίγοις απ΄την μια έχεις αυτό που ξερεις,το γνώριμο,το σιγουρο,το ασφαλές-ο έρωτας κάπου χάθηκε στην πορεία -και απ΄την άλλη το ερωτικό πάθος,το αγνωστο,την αμφίβολη κατάληξη.
Διαλέγεις και παίρνεις.
σχετικα με τιν ιστορια που διαβασα , ενα εχω να πω.Ακομα κι αν δεν υπηρχε ο νεος ερωτας του διαδυκτιου παλι η σχεση αυτη θα τελειωνε.Οι σχεσεις ειναι δυνατες μονο οταν και οι δυο νιωθουν τα ιδια συναισθυματα ο ενας για τον αλλον. Στην προκειμενη περιπτωση ομως η σχεση αυτη δεν ειχε μελλον διοτι ο ενας εκ των δυο ειχε ηδη φυγει (απο τη σχεση )απλα δεν το ειχε συνιδητοποιησει.Οποτε καλυτερα που χωρισε πριν βρεθει παντρεμενη μαζι του και χωριζε αργοτερα εχοντας κανει και οικογενεια. Δεν την θεωρω επιπολαιη την θεωρω αρκετα ειλικρηνη και ρεαλιστρια.
Πραγματικα αν δε μπεις στο χορό ...
Δεν ειναι να λεμε μεγαλα λογια, γιατι η ζωή μπορει να μας τα φέρει και να το ζήσουμε όσοι το θεωρούσαμε χαζό και αδύνατο.
Η αντίδραση του καθενός εξαρτάται από την εμπειρία της στιγμης.
Καλυτερα να μην αποκλείουμε τιποτα :)
Διάβασα το θέμα...
Διάβασα όλες τις απόψεις και αποφάσισα να απαντήσω...
Ρίσκο...
Πήρα τα ρίσκα μου και πήρα και τα μαθήματά μου...
Δεν ντρέπομαι να μιλήσω εκ πρόσφατων εμπειριών. Πήρα το ρίσκο όταν εκείνος εμφανίστηκε στη ζωή μου. Πήρα το ρίσκο να είμαστε μαζί και ήταν ρίσκο γιατί ήταν ένας άνθρωπος τελείως διαφορετικός από μένα σε όλα. Δεν είχε καμμιά σχέση ούτε με τον τρόπο ζωής μου, ούτε με τον τρόπο σκέψης μου δεν συναντιόμασταν πουθενά. Μπήκα σε μια κατάσταση που ήξερα πως θα με πονάει. Το ρίσκαρα...Κάτι με έσπρωχνε εκεί.
Ρίσκαρα όταν εκείνος ήταν μακριά να δοκιμάσω κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό...
Πήρα πάλι το ρίσκο και μάλιστα δύο φορές. Δεν το μετάνιωσα καμμία φορά.
Τις δύο τελευταίες όμως τίποτα δεν ήταν ολοκληρωμένο...και χάθηκαν...
Το αρχικό ρίσκο που φαινόταν το πιο επικίνδυνο και πιο δύσκολο ακόμα όμως παραμένει. Όλα όσα ρισκάρισα με οδήγησαν πάλι εκεί...
Δεν ξέρω αν ο έρωτας είναι ρίσκο εγώ ό9μως έμαθα πως μέσα απο το ρίσκο βρήκα κατα κάποιο τρόπο τον έρωτα...ή τουλάχιστον τον πλησίασα...
Δεν ξέρω αν είμαι ευτυχισμένη, μπερδεμένη περισσότερο...
Το ρίσκο δεν θέλει συναίσθημα γιατί θα πονέσεις...
Ρίσκο δεν είναι ούτε να μένει ούτε να φεύγεις...
Ρίσκο είναι να μπαίνεις μέσα σου και να βρίσκεις την απάντηση στο ερώτημα "τι θέλω;" είναι ρίσκο γιατί καμμιά φορά και εσύ ο ίδιος μπορεί να μείνεις έκπληκτος από την απάντηση...
Ax μην ακουω για Γιαννηδες...γκκρρρρρρρρ
*μου βγηκε ο παλιμπαιδισμος μου:embarrest ,με συγχωρειτε αλλα καιγεται η γουνα μου σε καθημερινη βαση:sick: :cry: *
Αν σας ενδιαφέρει η γνώμη ενός άνδρα μεσήλικα ας κάνω και εγώ μιά μικρή παρέμβαση, Όσον αφορά τις σχέσεις για νά είναι δύο άνθρωποι μαζί πρέπει να να το θέλουν και οι δύο
διφορετικά ..... , έχω όμως και κάποιες απορίες γιατί το πρώτο διάστημα μιάς σχέσης όλοι είμαστε ερωτευμένοι και όλα είναι τέλεια , κάποια στιγμή αυτό τελειώνει και ή δεν υπάρχει τίποτα πλέον ή μετασχηματίζεται σε κάτι καλύτερο οπότε συνεχίζει το ζευγάρι μαζί , εδώ όμως μου φαίνεται μεγάλο διάστημα τα πέντε χρόνια για να καταλάβει κάποιος τι συμβαίνει , το ποιό πιθανό είναι ότι έμενες μαζί του από συνήθεια και φόβο για το άγνωστο ,το ότι μας φέρεται κάποιος καλά δεν αρκεί για να είμαστε μαζί αλλά πρέπει να μας κάνει και αυτό το<<κλίκ>>.
Νομίζω ότι η διήγηση αυτής της ιστορίας είχε σκοπό να δείξει το ρίσκο για τον έρωτα. Αφήνει κανείς πίσω του μια σχέση που παρέχει σιγουριά και ρισκάρει στην αναζήτηση του έρωτα σε ένα καινούργιο και άγνωστο πρόσωπο. Συνήθως η αναζήτηση αυτή ξεκινάει όταν στην σταθερή και σίγουρη σχέση δεν υπάρχει πια έρωτας. Το αν δίνει ο έρωτας τη θέση του σε κάτι καλύτερο, όπως γράφει και ο panosf42 είναι κάτι σχετικό. Καμμιά φορά την σκυτάλη παίρνει η ρουτίνα και τότε "κολλάει" μία σχέση και συνεχίζει να υπάρχει μόνο γιατί δίνει την ψευδαίσθηση της σιγουριάς. Το καλό δεν είναι αρκετό όταν ψάχνουμε το καλύτερο.
Πολλές φορές όμως, αφήνοντας πίσω μας το παλιό, ανακαλύπτουμε και την αξία του. Και είναι αργά για να γυρίσουμε. Μήπως χρειάζεται κάποιος άλλος τρόπος;Quote:
Originally Posted by Marina 7771
Εμείς και οι Αλλοι.... μια σχέση αμφίδρομη και αναγκαία για να μάθει η μία πλευρά την άλλη. Μαθαίνουμε τον εαυτό μας σχετιζόμενοι με τους άλλους. Τα λάθη είναι χρήσιμα γιατί μας χτυπάνε το καμπανάκι... "Πρόσεξε την επόμενη φορά".
Το πρόβλημα με το λάθος δεν είναι αθροιστικό, δεν έχει σημασία πόσες φορές θα το κάνουμε. Αν το αξιολογήσουμε σωστά θα το διορθώσουμε. Αν όχι... η οδύνη είναι υπομονετική και μας περιμένει στη γωνία.
Η ψυχή είναι tabula rasa, δεν της αρκεί η νόηση, χρειάζεται και την αισθητική εμπειρία, τον πειραματισμό. Ετσι αποκτά μια πιο ολοκληρωμένη γνώση.
Ιδανικές λύσεις δεν υπάρχουν, μόνο εξιδανικευμένες καταστάσεις και άνθρωποι....ποσειδώνιες καταστάσεις που αργά ή γρήγορα ξεθολώνουν.
Πιστευω οτι αρκεί να ξέρουμε γιατί αφήνουμε κάτι, για κάτι άλλο.Quote:
Originally Posted by Ζωή και Ζώδια
Γιατί το να σε συγκινήσει,να ερωτευτείς κάτι άλλο απο αυτό που "εχεις",σημαίνει αυτόματα οτι κάτι δεν σε καλύπτει,ή κάτι αλλο χρειάζεσαι για να εισαι ευτυχισμένος.
Το ότι θα ρισκάρεις δεν σημαίνει οτι θα βγείς "κερδισμένος",αλλά κι απ΄την άλλη το να μένεις σε μια κατάσταση από δειλία μήπως "χάσεις" και μετά μετανοιώσεις,είναι λάθος.
Συνταγές επιτυχίας δεν υπάρχουν και όπως λεει και η φίλτατη fillenia, δοκιμάζεις,παθαινεις και μαθαίνεις.
Ρισκάρεις ,είτε μένοντας ,είτε φευγοντας,γιατί δεν ξέρεις εκ των προτέρων την εξέλιξη για καμία απο τις δύο περιπτώσεις.
Αν κάτι είναι καλό για μας συνήθως το ξέρουμε μόνο εμείς. Απ' την άλλη μεριά αν το έχουμε και δεν μπορούμε να το αναγνωρίσουμε αυτό είναι μία άλλη ιστορία. Και αυτή η περίπτωση μέσα στα πλαίσια του ρίσκου είναι. Συμφωνώ με την roadrunner, συνταγές επιτυχίας δεν υπάρχουν. Έτσι κι αλλιώς όλα ρίσκο είναι. Το σημαντικό είναι να ζεις χωρίς να φοβάσαι και να τολμάς να ζήσεις όσα περισσότερα μπορείς. Ζώνες ασφαλείας και αλεξίπτωτα δεν υπάρχουν και ούτε είναι σωστό να χρησιμοποιούμε κάποιον μόνο για να νιώθουμε εμείς ασφαλείς.
Αγαπητή fillenia, επειδή οι συνέπειες των λανθασμένων επιλογών λειτουργούν αθροιστικά έχει σημασία η επανάληψή τους. Μαθαίνουμε από τα λάθη μας για να μην τα επαναλαμβάνουμε. Αν ο "πίνακας" γεμίσει με γνώσεις, για ποιον λόγο να σβήσουμε ό,τι γράφτηκε για να τον ξαναγεμίσουμε; Συμφωνώ ότι η διαδικασία της εκμάθησης είναι επώδυνη, οπότε αφού πονέσαμε για κάτι γιατί να ξαναπονέσουμε;Quote:
Originally Posted by fillenia
Η Ζωή μας είναι πολύ μικρή για να την περνάμε επαναλαμβάνοντας τα ίδια που εκ των προτέρων γνωρίζουμε ότι θα έχουν αρνητική κατάληξη στην εξέλιξή μας.
Αν γνώριζε ο καθένας μας τον εαυτό του, ουσιαστικά δηλαδή τι ακριβώς θέλει από την ζωή του, τότε οι σχέσεις θα λειτουργούσαν ικανοποιητικά.
<<Γνωρίζω τι θέλω και το διεκδικώ,δείχνω στον σύντροφό μου τα όρια τα οποία αν παραβιασθούν η συντροφική σχέση θα πάψει να λειτουργεί προς πραγματικό όφελος και των δύο.>>
Αλλά ποιός από όλους μας γνωρίζει πραγματικά τον εαυτό του για να μπορέσει να κάνει την οριοθέτησή του??
Η γνώση δυστυχώς πολλές φορές αργεί..Και αποκτιέται με την εμπειρία.Είναι αυτό που γράφει και η fillenia με την οποία σε γενικές γραμμές συμφωνώ.Επαναλαμβάνουμε τα λάθη μας γιατί απλά δεν πιστεύουμε ότι είναι λάθη..
Αν αισθανόμαστε έτοιμοι, ναι ρισκάρουμε..
Έτοιμοι να αφήσουμε την βολική μας κατάσταση, η οποία τελικά δεν είναι βολική αλλά λειτουργεί σαν μία κάλυψη πίσω από την οποία μπορούμε να κρυφτούμε.Γιατί άραγε να προσπαθήσουμε να αλλάξουμε την ζωή μας?Γιατί να προχωρήσουμε σε ανατροπές?Έτσι προτιμάμε συνήθως να παραπονιόμαστε ότι η συντροφική μας σχέση βαλτώνει..Υπάρχει το εξιλαστήριο θύμα.Ο σύντροφος..Η δικιολογία για να μην τολμήσουμε.
Και μετά έχουμε και τα παιδιά..Πραγματικά τι εννοούσαν αυτοί που έγραψαν το τι θα εξηγήσεις στο 3χρονο παιδί σου??
Από πότε πρέπει να εξηγούμε τα συναισθηματά μας?? Να δικαιολογούμαστε για το τι αισθανόμαστε για τον σύντροφό μας και τι είναι αυτό που μας οδηγεί να φεύγουμε από την σχέση μας στο παιδί μας??
Τα παιδιά , αγαπητοί άντρες, δεν είναι εργαλεία διαπραγμάτευσης σε μία σχέση..
Τα παιδιά έχουν προέλθει από την συντροφική σχέση αλλά είναι έξω από αυτήν..
Η συντροφική σχέση όταν δεν λειτουργεί είναι προτιμότερο να τερματίζεται.
Η ζωή είναι μικρή και συνεχίζεται..
Θα μπορούσα να γράψω πολλά ακόμη αλλά θα ήμουν εκτός θέματος συζήτησης.
Το ρίσκο στον έρωτα εξαρτάται από την τόλμη του ανθρώπου και από τις εμπειρίες που έχει αποκτήσει στην πορεία της ζωής του.
Ας μην λιθοβολούμε λοιπόν ούτε τους τολμηρούς ούτε τους άτολμους..
ΟΤΑΝ ΚΑΝΕΙΣ ΘΕΛΕΙ ΚΑΤΙ ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ ΤΟ ΣΥΜΠΑΝ ΣΥΝΟΜΩΤΕΙ ΓΙΑ ΧΑΡΗ ΤΟΥ.
Κατερίνα
Αλήθεια?Μάλλον εμένα το σύμπαν με έχει γραμμένη:suspiciou :sad:Quote:
Originally Posted by kmakri
Το σύμπαν ξέρει καλύτερα απο εμάς τι χρειαζόμαστε μάλλον αγαπητή μου Marlene!
Παρακαλώ όμως να μην προσωποποιούμε τα θέματα των άρθρων!:bigsmile:
Προφανώς αγαπητή kmakri δεν κατάλαβες τι ήθελα να πώ με το θέμα του παιδιού.Έτσι κι' αλλιώς όλα είναι σχετικά για τον καθένα μας.
Η γνώση δυστυχώς πολλές φορές αργεί... καμιά φορά δεν έρχεται και ποτέ.
Παρατεταμένο μορατόριουμ τώρα!!
Το Σύμπαν το έχουμε γραμμένο και συνομωτούμε εμείς για πάρτη μας !!!
Η ζωή μας είναι γεματη από εναλλαγές συναισθημάτων. Υπάρχει τεράστια διαφορά ανάμεσα στον έρωτα και την αγάπη. Η αγάπη είναι πιο πλατιά και δεν ξεθωριάζει, αγγαλιάζει περισσότερα πράγματα. Ο έρωτας έχει μεγάλη ένταση αλλά δεν έχει τη διάρκεια της αγάπης. Αν θέλουμε να ερωτευόμαστε συνέχεια μπορούμε να το κάνουμε αλλά καάποια στιγμή θα "καούμε". Οταν αναζητάμε για όλη μας την ζωή κάτι μάλλον δεν ξέρουμε τι ψάχνουμε :tease1: . Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε για να μπορέσουμε να το κατακτήσουμε. Αν έπρεπε να αναζητάμε σε όλη μας τη ζωή τον έρωτα που θα μας έφτιαχνε και θα μας ανεβάζει, μάλλον δεν θα υπήρχαν οικογένειες :notrust: . Δεν λέω πως πρέπει να πηγαίνουμε σαν τα πρόβατα στο μαντρι, λέω πως αν νιώσουμε ότι "κάτι" έχουμε βρει και μας καλύπτει τουλάχιστον στα βασικά και δεν είναι κάτι επιπόλαιο και χωρίς βάση τότε μπορούμε να συνεχίσουμε μαζί του. Το όνειρο το έχουμε για να μας δείχνει το δρόμο και όχι να μας γεμίσει άγωνία γιατί δεν το πετύχαμε :bigsmile:
Αγαπητό περιοδικό,
Περίπου συμφωνούμε. Διευκρινίζω...το ζήτημα δεν είναι πόσες φορές θα επαναλάβουμε με τον α ή β τρόπο ένα λάθος, αλλά πότε θα το συνειδητοποιήσουμε, δηλ. περίπου όταν οι συνέπειες πέσουν βαριές στις πλάτες μας. Οταν καταφέρουμε να εξετάσουμε τον εαυτό μας ως "παρατηρητές" της συνείδησής μας. Τότε ακριβώς καταγράφεται η γνώση στην ψυχή μας, ως εμπειρία. Η πορεία προς την γνώση είναι ασυμπτωτική, στο διηνεκές. Ουδέποτε την φτάνουμε, στα περιορισμένα χρονικά μας όρια.
Δεν συμφωνώ ότι υπάρχει "γνώση εκ των προτέρων", ο νους (η λογικη μας) χρειάζεται να επεξεργαστεί την εμπειρία (συναίσθημα) για να την μετατρέψει σε βέβαιη γνώση. Σε αντίθετη περίπτωση, θα γεννιώμασταν γνωρίζοντας τα πάντα, άρα που θα αποδίδαμε τα λάθη μας η την βελτίωσή μας; Για τον λόγο αυτό, δηλ. της επίκτητης γνώσης, η εκμάθηση είναι συχνά επώδυνη και στην καλυτερη περίπτωση κουραστική.
εγω αυτο που καταλαβα απο αυτην την ιστορια ειναι οτι υπηρχε μια παρα πολυ καλη σχεση την οποια δεν ηταν ικανοι να κρατησουν.Δεν ηταν ικανοι να ανανεωνουν την σχεση τους.Δεν ξεραν να κρατησουν το παιχνιδι στη σχεση.Αν η εν λογω κυρια παραδινει τα οπλα και δεν μαθει ή ο νεος αντρας διπλα της δεν ειναι κι αυτος ικανος να "ανατροφοδοτει" τη σχεση τοτε το πιο πιθανο ειναι κι αυτη η σχεση να τελειωσει.Για τα παντα θελει προσπαθεια ο ερωτας ερχεται ευκολα και φευγει ευκολα το στοιχημα ειναι να μπορουμε να τον κρατησουμε σε μια "ισσοροπια" με τα αλλα που πρεπει να προσφερει μια σχεση οπως αλληλοεκτιμηση σεβασμο ενδιαφερον αγαπη ασφαλεια κτλ Το στοιχημα θα ειναι παντα χαμενο αν εχεις το "τελειο" και δεν εισαι ικανος να προσπαθησεις τουλαχιστον να το κρατησεις σε αυτα τα επιπεδα...Και εδω φανηκε πως το σεξ παιζει μαγαλο ρολο σε αυτην την προσπαθεια...Ανανεωση παιχνιδι πειραματισμος και μια δωση αναπαντεχου και εκπληξης πρεπει να μεινουν μεσα για σχετικα σιγουρη νικη.Μια προχειρη απαντηση για το θεμα.Αληθεια αστρολογικα πως παρουσιαζοταν το θεμα?
Αγαπητή fillenia, αν αναφέρεσαι στην γνώση που αποκομίζει η ψυχή στο μεγάλο της ταξίδι προς την ολοκλήρωση, συμφωνούμε απόλυτα, καθώς και να υπάρχει κάποια "γνώση" ή "εμπειρία" θα είναι σε λανθάνουσα μορφή.Quote:
Originally Posted by fillenia
Στην κάθε συγκεκριμένη ζωή όμως δημιουργούνται προϋποθέσεις που συνιστούν γνώση που προέρχεται από βιωματική εμπειρία.Π.χ., την πρώτη φορά που θα έρθουμε σε επαφή με την φωτιά είναι λογικό να καούμε γιατί δεν ξέρουμε. Είναι λογικό να καούμε 3-4 φορές για να καταλάβουμε ότι δεν πρέπει να πιάνουμε την φωτιά με γυμνά χέρια; Και εάν κατανοήσουμε ότι δεν πρέπει να γίνεται κάτι τέτοιο αλλά λόγω υπερεκτίμησης κάποιων δυνατοτήτων μας ξαναπιάσουμε με γυμνά χέρια την φωτιά και ξανακαούμε, αυτό δεν αποτελεί εκ των προτέρων γνώση που δεν αξιοποιήθηκε;
ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ..ΠΕΡΑΣΑ ΚΑΙ ΕΓΩ ΜΙΑ ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΤΡΕΧΩ ΕΔΩ ΚΑΙ 8,5 ΜΗΝΕΣ ΝΑ ΜΑΖΕΨΩ ΤΗΝ ΨΥΧΗ ΜΟΥ ΚΑΙ ΝΑ ΒΡΩ ΤΗΝ ΨΥΧΙΚΗ ΜΟΥ ΓΑΛΗΝΗ ΚΑΙ ΗΡΕΜΙΑ....ΚΑΛΟΣ Ο ΕΡΩΤΑΣ ΚΑΛΟ ΤΟ ΡΙΣΚΟ ΑΛΛΑ ΜΗΝ ΤΑ ΔΙΝΕΙΣ ΟΛΑ.ΚΡΑΤΑ ΚΑΙ ΓΙΑ ΣΕΝΑ ΚΑΤΙ ΚΑΘΩΣ ΠΑΝΤΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΡΑΤΑΣ ΜΙΑ ΠΙΣΙΝΗ.
ΓΥΡΝΑ ΣΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΙ ΠΙΣΤΕΨΕ ΜΕ ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙΣ ΠΟΤΕ ΑΠΟ ΤΕΤΟΙΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ...