Καλημέρα σας !!!!!!!!!!
Παρασκευή σήμερα!!!!!!!!!!
"Γιούπι γιούπι με τσίμπησε ένα κουνούπι"
Ουπς παρασύρθηκα χι!χι!
Υπάρχει κάποιο στιχάκι που σας εκφράζει και που το έχετε συνδυάσει με στοιχεία του χαρακτήρα σας??
Printable View
Καλημέρα σας !!!!!!!!!!
Παρασκευή σήμερα!!!!!!!!!!
"Γιούπι γιούπι με τσίμπησε ένα κουνούπι"
Ουπς παρασύρθηκα χι!χι!
Υπάρχει κάποιο στιχάκι που σας εκφράζει και που το έχετε συνδυάσει με στοιχεία του χαρακτήρα σας??
<<πετρες πετώ του φεγγαριου να γοργοβασιλεψει>>
τώρα πως με αντιπροσωπευει....μεγαλη ιστορια:bigsmile:
(Δύσκολη επιλογή γιατί εχω πολλα΄αγαπημένα τραγουδια Και δεν ακουω ελληνικα τραγουδια-συνηθως.:wacko: )
Κατόπιν ωριμου σκέψεως(:blink: )
...and the earth becomes my throne
I adapt to the unknown
under wandering stars I've grown
by myself but not alone
I ask no one
...and my ties are severed clean
the less I have the more I gain
off the beaten path I reign
rover wanderer
nomad vagabond
call me what you will
but I'll take my time anywhere
I'm free to speak my mind anywhere
and I'll never mind anywhere
anywhere I may roam
where I lay my head is home. (Metallica)
always somewhere miss where you are
i'll be back to love you again...(scorpions)
ενα από τα πολλά...
Πωπω!!! τι είπες τώρα? μάλλον ... τι έγραψες.:)Quote:
Originally Posted by stabie
Το στιχάκι που μου έρχεται στο μυαλό αυτή τη στιγμή είναι :
«Μην ξανάρθεις από την δουλεία δεν το αντέχωωωωωωωωω»
και απευθύνεται σε ολοοοοους αυτούς που περνάνε από εδώ σήμερα γκρρρρ :evil: γκρρρρ
καλά σπίτια δεν έχουν????
Όλοι άστεγοι είναι???:unsure:
Δεν ξερω πιο με αντιπροσωπευει αλλα θα μου αφιερωνα ολα τα καψουροτραγουδα λυπητερα και χαρουμενα, ξενα και ελληνικα γιατι απο το δημοτικο μεχρι σημερα η ζωη μου ειναι μες στον ερωτα :laugh: :laugh:
:love:
Ζήσε μονάχα τη στιγμή και άσε το μετά,
Ένα σωσίβιο η ζωή που ξεφουσκώνει αργά (Πυξ-Λαξ)
Και...
Αν θες να θάψεις οτι παλιό πρέπει να ψάξεις για τον άλλο σου εαυτό,
Αν θες να ζήσεις τη ζωή που λαχταράς θέλει θάρρος θέλει πείσμα,
ΜΗΝ ΤΑ ΠΑΡΑΤΑΣ!!! (De Facto)
Ωραια στιχακια
Φιλιες εκανα πολλες που μού τρωγαν το βιος,
ετσι κι εγω κατεληξα να ζω σαν μοναχος!
Επηρα τα βουνα λοιπον και βρηκα ενα χωριο,
ψευτικο ηταν, πλαστικο,
κι ουτε σταλια νερο,
κοσμος πολυς μαζεύονταν γυρω απο τις πλατειες,
τις Κυριακες συνηθιζαν να λενε μα.....κιες...
Ετσι κι εγω εκαθησα...
γιατι ειχα αποριες...μηπως ακουσω τιποτα για νεες θεωριες.
Εβρήκα ποιος εμιλαγε σε μία ομηγυρη,
ελεγε οτ΄ειναι αρχηγος, (σε καποιο πανηγυρι).
Μα τι κακο με μενανε!!!
Τί δυσπιστια που εχω!!!
Γυρνω ρωτω!
Μου απαντα:
"τιποτα δεν κατεχω!! "!
Ετσι κι εγω αποφασισα!!!
Δεν σας χαλω χατηρι!!
Κι εγινα τοτε ο αρχηγος
σε καθε πανηγυρι...
Νοστραδαμος
...................
Είναι πολλά τα τραγούδια που με συγκινούν, με αντιπροσωπεύουν, που δεν βαριέμαι ν'ακούω...
Αυτοί οι στίχοι όμως, από "Τα πλοία των Ερώτων", με έχουν κυριολεκτικά συγκλονίσει:
(...)
Έτσι στα καθημερινά
αμήχανοι γυρνάμε
παιδιά που παίζουν στη βροχή
με τρυπημένη μπάλα
μα κάποιος γέρος ναυτικός
μας είχε πει θυμάμαι
πως πάντα μέσα μας θα ζουν
τα μπάρκα τα μεγάλα
Τρικάταρτο η αγάπη σου
και ο καιρός αρμύρα
μια Κυριακή σ΄αντίκρυσα
και μού΄κλεψες το φως μου
ό,τι με πνίγει ν΄αγαπώ
είν΄η δική μου μοίρα
καλά ταξίδια,μάτια μου,
στις θάλασσες του κόσμου ...
αχ τι ωραιο!!!
Όλα συμβαίνουν στο μυαλό μας
Στίχοι: Μάνος Ελευθερίου
Όλα συμβαίνουν στο μυαλό μας
γι’ αυτό και τ’ αδιέξοδό μας
είν’ η ανίατη αρρώστια ν’ αγαπάς.
Που δίνεις δίχως να χορταίνεις
και ούτε ευχαριστώ να παίρνεις
και που ερείπιο στο τέλος καταντάς.
Σε θέλω μ’ όλο μου το αίμα,
που ζουν τα πάθη τα κρυμμένα
και δεν τα λες γιατί κι η γλώσσα θα καεί.
Κι όσα ντρεπόμαστε να πούμε
μες στη σιωπή θα νοσταλγούμε
και λες πως ζούμε μια κρυφή διπλή ζωή.
Όλα μιλούν στο πρόσωπό μας
γι’ αυτό φοβάται ο εαυτός μας
να ομολογήσει την αγάπη φανερά.
Γι’ αυτό κι η αγάπη αρρωσταίνει
κι είν’ η καρδιά μας διψασμένη
που δεν μοιράζεται με κάποιον τη χαρά.
«Tην είχα άχτι, την είχα άχτι,
τώρα την έχω μόνο σε στάχτη,
μέσα στο τσίγκινο κουτί,
που φύλαγε τα μπικουτί».
:blink:
Με εμπνέει αυτό το post.
:idea: Το επόμενο να είναι για το αγαπημένο μας φαγητό και να γράφουμε και τη συνταγή :toung:
Και το επόμενο θα είναι δυσμενής μετάθεση και μείωση αποδοχών!
Καταδύομαι στο βυθό της λαγνείας.
Φωτεινά τριανταφυλλί στον αφρό,
ροζ και σομόν -η εφηβεία του ιδανικού.
Πιο μέσα κόκκινο των μεγάλων ερώτων.
Προχωρούμε στα κίτρινα θολά νερά,
που πρασινίζουν, σε χαρά ή μίσος.
Μως και μπλαβί, χρώματα παράξενα
δοκιμάζουμε εμπειρίες.
Μπλε της γαλήνης -ησυχάσαμε;
Το μαύρο του Ντε Σαντ παραμονεύει,
ο σκοτεινός βυθός μας.
Καταδυόμαστε, αναδυόμαστε,
ανακυκλώνουμε, αναβιώνουμε.
'Ολη η Λαγνεία μας ουράνιο τόξο των κυμάτων
που αποκαλύπτει τους βαθύτερους βυθούς μας. .....
Χάρτινο το φεγγαράκι,
ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι
θα 'ταν όλα αληθινά....
και... άλλα φέρουν την υπογραφή του Νίκου Γκάτσου, όπως και το μικρό απόσπασμα που έγραψα πιο πάνω...
Νόρα
Αχ τι ωραιο κι αυτο!!!:cheesy:Quote:
Originally Posted by nora
το ειχα ξεχασει να σαι καλα που μου το θυμησες :cheesy:
πολυ ερωτικο...
Ακούω κυρίως ξένη μουσική
Quote:
when you want it
it goes away too fast
times you hate it
always seems to last
just remember when you think
you're free
the crack inside your f... heart is me
Μarilyn MansonQuote:
I can never get out of here
I dont want to just float in fear
A dead astronaut in space
I am a messenger
The message here, you must know
I am the warrior
I deliver the fatal blow
So fate will have to wait
Till time can heal the scar
My heart is ruled by Venus
And my head by Mars
-warrior-Thin Lizzy
Δεν είναι ακριβώς στιχάκι είναι ποιήση Καβάφη και έχει μελοποιηθεί εξαιρετικά κατά την γνώμη μου από το Μικρούτσικο (τον Θάνο εννοείται).
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με,
αγαπημένη αίσθηση επέστρεφε και παίρνε με-
όταν ξυπνά του σώματος η μνήμη,
κ' επιθυμία παλιά ξαναπερνά στο αίμα.
Όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται,
κ' αισθάνονται τα χέρια σαν ν' αγγίζουν πάλι.
Επέστρεφε συχνά και παίρνε με την νύχτα,
όταν τα χείλη και το δέρμα ενθυμούνται.....
"Μην ψαχνεις για αλλου αφου το ξερεις ηδη,εδω ειναι το ταξιδι...."
Ομόνοια
Ε. Τσαλιγοπούλου
Μουσική/Στίχοι: Γ. Ανδρέου/Νίκος Ζούδιαρης
Σάββατο βράδυ, Ομόνοια, ντυμένη στα γιορτινά
Η ανάγκη φτιάχνει τα όνειρα κι η ανάγκη τα προσπερνά
Γύρω ο κόσμος πολύφωνος, στα φώτα τους προβολείς
Να με κοιτάζεις αμήχανος, να προσπαθείς να μου πεις
Ποιο βυθό να σου χαρίσω, ποια σιωπή να κρυφτείς
Σκέφτομαι να σου μιλήσω, τρέμω μη με φοβηθείς
Με την αλήθεια κατάματα, κάτω από ξένο ουρανό
Ησύχασε, είναι χαράματα, κοιμήσου, θα 'μαι εδώ
Hello world!!!!! This is me! Life should be FUN for everyone!! (Δε θυμάμαι όμως ποια το τραγουδάει...:embarrest )
Να γλιστρούσες στο σκοτάδι
να πετούσες σαν αερικό
θα πεθάνω αυτό το βράδυ
θα πεθάνω αν δε σε δω... (Αλκίνοος..)
Το καράβι είναι πιο ασφαλές στο λιμάνι-
αλλά τα πλοία δεν είναι φτιαγμένα γι' αυτό. (Το Ημερολόγιο ενός μάγου- Paulo Coelho)
Το καινούριο του Σφακιανάκη!!!
<<να'χα 2 χειροβομβίδες να τα κάνω όλα βίδες,
σπίτια,αυτοκίνητα κινητά και ακίνητα!!!>>
Δεν μπορώ να βρω κάτι το οποίο να με αντιπροσωπεύει καλύτερα τον τελευταίο 1,5 χρόνο!
΄Ενα χαρακτηριστικό απόσπασμα απ το ένα (που δεν είναι ακριβώς στιχάκι)αναφέρω στην υπογραφή μου.
Ένα άλλο που επίσης αγαπώ πολύ είναι απόσπασμα από ένα τραγούδι των Tristania :
Winternight
I secrete my soul
Under thy wings of sorrow
Dark I embrace thy eyes
Wander lost on life's narrow path
I reveal my heart
To this beauty dressed in dark
Winternight
Descending me like flakes of snow
I embrace the cold
Enthralled in life yett still I mourn
My lost Lenore...
Δούλεψε σαν να μην χρειάζεσαι λεφτά
αγάπα σα να μη σε πλήγωσε κανείς
χόρεψε σα να μη σε βλέπει κανείς
τραγούδα σα να μη σ΄ακούει κανείς
Ζήσε σα να ήταν η γη ένας παράδεισος
Είναι ο προσωπικός μου στόχος το ποιηματάκι. Αν το καταφέρω πιστεύω θα είμαι ένα βήμα πιο κοντά στην ευτυχία.
ηθελα να πρωτο μου ποστ ναναι κατι ευχαριστο οποτε :
''come and live with me in Paradice cause life with you my life is twice as nice''
η ζωη ειναι ομορφη ουτοσιαλλως αλλα μαζι με καποιον που αγαπας διπλα.right?:cheesy:
Ο κόσμος τους
Δένω τα μάτια και τα χέρια
να μη βλέπω άλλο πια
τα σκληρά τους μαχαίρια
τη μικρή τους καρδιά.
Και κοιμούνται και ξυπνάνε
μας χτυπάνε όπου βρούν
μηχανές που περπατάνε
που δεν ξέρουν να ζουν.
του Παύλου Σιδηρόπουλου
Τα δυο αγαπημένα μου είναι αυτά:
Σ' αγαπούσα τρελά όταν για μένα αδιαφορούσες...
Πονούσα φοβερά όταν εσύ γελούσες...
Έκλαιγα τα βράδια όταν εσύ γλεντούσες...
Σε ξέχασα όταν εσύ άρχισες και μ' αγαπούσες!
----------------------------------------------
Όταν με τ' αστέρια το βράδυ μιλάς
όταν κλαις χωρίς να πονάς
όταν δε ξέρεις τι θες, τι ζητάς
τότε σίγουρα κάποιον αγαπάς!
Και μία συμβουλή που την έχω κρατήσει από το σχολείο....
"Μην βάζεις ποτέ κανέναν πάνω από τον εαυτό σου γιατί κανένας δεν αξίζει όσο εσύ !"
προτού αφήσω την κάμαρά μου
γυρίζω και σκύβοντας μέσα στο πρωί
φυλάω αυτό το μαξιλάρι,
αγαπημένη μου
όπου τα γέλια μας θα ζήσουν
e.e.cummings
δεν ξέρω τι είναι αυτό σε σένα
που με κλείνει και με ξανανοίγει`
μόνο κάτι μέσα μου καταλαβαίνει
μάλλον η φωνή των ματιών σου
κανείς, ούτε και η βροχή ακόμη, δεν έχει τόσο μικρά χέρια όσο τα
δικά μου και δεν μπορώ να σε αγγίξω γιατί είσαι πολύ κοντά μα η
σκέψη σου τόσο μακριά, η σιωπή σκεπάζει τα μάτια σου
την παραμικρή σου ματιά δώσε μου
που εύκολα θα με ξεκλειδώσει,
και αν και έχω κλείσε τον εαυτό μου σαν δάχτυλα
θα με ανοίξεις πέταλο το πέταλο
όπως η ¶νοιξη το πρώτο της τριαντάφυλλο
επίσης e.e.cummings
"Όσοι χρόνια κολυμπάτε αμέριμνοι μέσα στα μάτια μου, θα βάλω κάποτε τα κλάματα και θα σας πνίξω..."
Έρωτας.... όνομα ουσιαστικό...πολύ ουσιαστικό...ενικός αριθμός....
Γένος ούτε αρσενικού ουτε θηλυκού...γένους ανυπεράσπιστου....
Πληθυντικός αριθμός... οι ανυπεράσπιστοι έρωτες....
[QUOTE=Μαργαρίτα!;17084]Hello world!!!!! This is me! Life should be FUN for everyone!! (Δε θυμάμαι όμως ποια το τραγουδάει...:embarrest )
Ωραίοι και οι στίχοι και το απόσπασμα από το βιβλίο.
Όσον αφορά εμένα, νόμίζω ότι υπάρχουν πολλοί αγαπημένοι στίχοι που με εκφράζουν ανάλογα τη χρονική στιγμή. Αυτό που μου έρχεται στο μυαλό όμως αρκετά συχνά είναι :
"Η ζωή μου όλη, είναι ένα τσιγάρο που δεν το γουστάρω κι όμως το φουμάρω" Καζαντζίδης.
"Επρόδωσαν την αρετή κι ήρθαν οι έσχατοι πρώτοι.
Με χρήμα παίρνεται η καρδιά κι αποτιμάται ο φίλος.
Αν άλλοτε αντιφέγγιζε στο νου, στα μάτια, σ' ότι,
είναι η ζωή πια σκοτεινή κι ανέφικτη σα θρύλος,
είναι πικρία στο χείλος."
Αγαπημένο ποιήμα του Καρυωτάκη, το οποίο επαληθεύεται καθημερινά απο αυτούς που δεν έχουν "αξίες!!!
Εμένα πάλι μου αρέσουν πάρα πολύ οι μαντινάδες!
Καμία σχέση με Κρήτη πάντως!Ούτε διακοπές δεν έχω πάει στο νησί αυτό!:toung:
Κοιτάζω τ' άστρα τ' ουρανού,
μπας και κανενα πέσει
να κάνω θέλω μια ευχή,
το τζοκερ να μου πέσει
:bigsmile: :cheesy:
"The Dead Have Never Bothered Me... It's The Living I Fear..."
(και για όσους δεν ξέρουν αγγλικά ) " Οι νεκροί δεν με έχουν ενοχλήσει ποτέ… Οι ζωντανοί είναι που φοβάμαι…"
υπάρχει μεγάλη δόση αλήθειας εδώ....
trespassers will be shot
survivors will be shot again
(οι εισβολείς θα πυροβολούνται,
οι επιζώντες θα εκτελούνται ξανά):nuts: :nuts: :nuts: :nuts:
Για κάποιο λόγο μόλις ακούω το παραπάνω μου ρχεται συνειρμικά ένα πολύ αγαπημένο τραγούδι::love:Quote:
Originally Posted by kiaRRa
FOR THE LAST TIME- Rory Gallagher
You've done me wrong,
For the last time,
You've sung your song,
Now I'm going to sing mine,
Out loud, so loud,
Like the roaring sea.
You've played around,
For the last time,
You've shown your claws,
Now I'm going to show mine,
Watch out, I'll be about,
In the night.
Αν το μπορείς την ώρα
που ο θυμός σου θέλει να ξεσπάσει
να κρατηθείς νηφάλιος
και τη γαλήνη σου την πρώτη
να ξανάβρεις,
δικιά σου τότε θα ΄ναι όλη η Γη
κι όλα εκείνα που κατέχει,
και -ότι αξίζει πιο πολύ-
¶ντρας σωστός
τότε θε να ΄σαι, γιέ μου!
απόσπασμα από το "αν" του Ραντγιαρντ Κιπλινγκ. φυσικά όλο είναι καταπληκτικό αλλά το θέμα είναι το αγαπημένο μας στιχάκι οπότε...