Μια αστρολογική ερμηνεία της Ιστορίας

Ιστορικός βέβαια δεν είμαι και ούτε διεκδικώ ανάλογο ρόλο. Εισάγοντας αστρολογικές παραμέτρους στην Ιστορία, επισημαίνω τάσεις και γεγονότα που πραγματικά συνέβησαν, χωρίς να τα αξιολογώ από ηθική σκοπιά, παρά μόνον από αστρολογική. Σκοπός μου είναι να προτείνω έναν τρόπο ερμηνείας για την εξέλιξη του πολιτισμού, που ταυτόχρονα θα αποτελέσει και μια αποδεικτική διαδικασία για τη λειτουργικότητα της ίδιας της αστρολογίας.

Η επίδραση του συνοδικού κύκλου των αργών πλανητών στην εξέλιξη του πολιτισμού είναι ένα ουσιαστικό αστρολογικό ζήτημα, που ίσως, δεν έχει διερευνηθεί όσο θα έπρεπε..
Κάθε τέτοια σύνοδος ορίζει ένα χρονικό πλαίσιο, μέσα στο οποίο οι εξελίξεις κινούνται στο πνεύμα του ζωδίου που τη φιλοξενεί. Έτσι, μέχρι να συμβεί η επόμενη σύνοδος των ίδιων πλανητών έχουμε ένα μέτρο για να διερευνήσουμε η ακόμη και να προβλέψουμε τις τάσεις και τα ρεύματα που θα εκδηλωθούν.

Για παράδειγμα η χρονική εμβέλεια της πιο πρόσφατης συνόδου Δία-Κρόνου το 2000 στον Ταύρο, φθάνει μέχρι το 2020, τότε που θα γίνει η επόμενη. Αν θέλουμε να εκτιμήσουμε τις τάσεις αυτής της περιόδου, θα πρέπει να ανατρέξουμε στη θεματολογία του Ταύρου: Θεμελίωση νέων συστημάτων, Οικονομία, πρώτες ύλες κλπ.

http://myhoroscope.gr/articles/rizo/solar.jpg

Η φύση των πλανητών που συμμετέχουν στη σύνοδο έχει βέβαια κάποια σημασία. Για παράδειγμα η «εξωστρέφεια» του Ουρανού σε σχέση με τα γεγονότα που φέρνει, βοηθά και τους άλλους «συνεταίρους» του να εκδηλωθούν, ενώ αντίθετα μια αποκλειστική σχέση ανάμεσα σε πιο «εσωστρεφείς» πλανήτες, όπως είναι ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, λειτουργεί πιο «υπόγεια» και οι συνέπειες της συνήθως γίνονται αντιληπτές πολύ αργότερα.

Στην μελέτη, που ακολουθεί, σας αναλύω κυρίως τις βασικές επιρροές-έτσι όπως καταγράφηκαν στην Ευρωπαϊκή, κυρίως, Ιστορία- των συνοδικών κύκλων των πιο αργών πλανητών, του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα και του Ουρανού με τον Ποσειδώνα, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Και σ' αυτό το ταξίδι στο χρόνο, που ακολουθεί, να θυμάστε ότι η πολικότητα των ζωδίων είναι σε κάθε περίπτωση ιδιαίτερα λειτουργική.

Α. Οι σταθερές αξίες

«…Ο 6ος προ Χριστού αιώνας, ο θαυμαστός εκείνος αιώνας του Βούδα, του Κομφούκιου, του Λάο Τσε, των φιλοσόφων της Ιωνίας και του Πυθαγόρα ήταν μια αποφασιστική καμπή για το ανθρώπινο είδος. Ήταν σαν να είχε σηκωθεί ένα μαρτιάτικο αγέρι και να σάρωνε τον πλανήτη μας από την Κίνα μέχρι τη Σάμο, παρακινώντας, τον άνθρωπο να ξυπνήσει…»
¶ρθουρ Καίσλερ, Οι Υπνοβάτες

Με την έναρξη της Εποχής του Κριού, τέθηκε αστρολογικά το ζήτημα μιας νέας αρχής για τον πολιτισμό. Η «δουλειά» του Κριού είναι να ξεκινάει και δεν θα μπορούσε να πράξει διαφορετικά ούτε και σε αυτήν την περίπτωση. Αλλά τα χρόνια περνούσαν και κανείς δεν βρισκόταν να …τσιγκλήσει τον Κριό. Μέχρι τον 6ο αιώνα π.Χ. είχαν γίνει κάποιες κατακτήσεις αλλά πέρα από τις μετακινήσεις-εισβολές των λαών και τους συνήθεις πολέμους δεν κουνιόταν …φύλλο. Και ξαφνικά ξέσπασε η θύελλα!

Οι σύνοδοι (και οι αντιθέσεις) του Ποσειδώνα με τον Πλούτωνα γίνονται κάθε 500 περίπου χρόνια, και από τα μέσα της 2ης χιλιετίας προ Χριστού μέχρι το 1400 μ.Χ. φιλοξενήθηκαν όλες στο ζώδιο του Ταύρου. Όλη αυτή περίοδος μπορεί να χαρακτηρισθεί ως "Ταυρική" , δηλαδή συντηρητική, με αργό ρυθμό ανάπτυξης και συγκεντρωτική νοοτροπία. Κατά τη διάρκεια της και όσο …της έπεφτε λόγος, οι προτεραιότητες δεν ήταν τόσο σε σχέση με την ανάπτυξη του πολιτισμού, όσο με τη θεμελίωση του.

Η …υπέρβαση έγινε στις αρχές του 6ου π.Χ. αιώνα (578-575 π.Χ.), όταν ο Ουρανός, ο Ποσειδώνας και ο Πλούτωνας, συγκρότησαν τη μοναδική για τους ιστορικούς χρόνους τριπλή σύνοδο στον Ταύρο. Για ένα διάστημα μάλιστα συμμετείχε και ο τέταρτος της …αργοπαρέας, ο Κρόνος με αντίθεση από το Σκορπιό. Αυτό ήταν και το αστρολογικό έναυσμα για να αναδειχθούν οι αξίες, που θεωρούνται μέχρι και σήμερα θεμελιώδεις. Ο Ουρανός ανέτρεψε τις ισορροπίες και παρέσυρε την ανθρωπότητα σε ένα τρελό χορό.

Με πρωταγωνιστές κυρίως τους Αρχαίους Έλληνες, η τέχνη, η φιλοσοφία, οι επιστήμες, η οικονομία και η πολιτική, διαμόρφωσαν μια ταυτότητα που παραμένει υποδειγματική μέχρι τις μέρες μας και θεωρείται από όλους «κλασσική».

Η αρχή έγινε με τον Πυθαγόρα και τους Ίωνες φιλοσόφους. Ακολούθησαν ο Σωκράτης, ο Ιπποκράτης, ο Φειδίας, ο Δημόκριτος, ο Θουκυδίδης, οι μεγάλοι τραγωδοί, οι μεγάλοι πολιτικοί που γέννησαν τη Δημοκρατία, και όλοι όσοι ακολούθως έκτισαν πάνω στο αρχαίο «θαύμα».
Η επιρροή αυτής της συνόδου φθάνει μέχρι το 90 π.Χ. και ουσιαστικά χωρίζεται σε δύο φάσεις. Μέχρι το 400 π.Χ., προέχει η συγκρότηση των προτύπων και η περιφρούρησή τους.

Η προσπάθεια ερμηνείας του υλικού κόσμου, κινείται σε δύο κατευθύνσεις. Μια «Ταυρική», με βάση τα φυσικά στοιχεία (φωτιά, αέρας, νερό, γη), και μια πιο απόκρυφη «Σκορπική» αντίληψη, που εκφράστηκε κυρίως από τους Πυθαγόρειους. Ωστόσο μόνον η φράση «ερμηνεία του υλικού κόσμου» παραπέμπει σε μια ενιαία λειτουργία του άξονα Ταύρου-Σκορπιού. Και τα δύο πολικά ζώδια ήταν σε εγρήγορση!

Ο Ταύρος προσανατολισμένος στην οικοδόμηση «έκτισε» τον Παρθενώνα. Και ο Σκορπιός δημιούργησε την αρχαία τραγωδία και την Αριστοφανική κωμωδία.

Η Οικονομία-κοινή συνισταμένη και των δύο ζωδίων-οργανώθηκε σε νέες βάσεις. Πρώτα οι Πέρσες εφάρμοσαν ένα αποτελεσματικό δημοσιονομικό σύστημα, κι ύστερα το… μπαλάκι πέρασε στην άλλη πλευρά του Αιγαίου. Ο Σόλων προσπάθησε να κρατήσει τις ισορροπίες, όμως η κερδοσκοπία και οι τραπεζικές εργασίες αποδείχθηκαν τελικά αναπόφευκτες! Και οι Αθηναίοι κατέληξαν να σφιχταγκαλιάσουν το ταμείο της συμμαχίας, όπως οι Ταύροι τα σάντουιτς. Ο αρχαίος …καπιταλισμός είχε βέβαια απέναντι του το Σπαρτιατικό μοντέλο, με το Λυκούργο να φλερτάρει επίμονα με αυτό που, πολύ αργότερα, κάποιοι αποκάλεσαν «κομμουνισμό». Το έχουν πει κι άλλοι: Δεν υπάρχει τίποτα, που να μην έχουν πει η κάνει οι Αρχαίοι Έλληνες!

Ο χαρακτήρας της 2ης φάσης ήταν περισσότερο προοδευτικός με έμφαση στις νέες ιδέες, κάτι που οφειλόταν στη νέα σύνοδο του Ουρανού με τον Ποσειδώνα, αυτή τη φορά στο ζώδιο των Διδύμων.

Β. Ένας κόσμος σε κίνηση

Οι σύνοδοι του Ουρανού με τον Ποσειδώνα (συμβαίνουν κάθε 180 χρόνια περίπου), ακολουθούν πιστά τη ζωδιακή σειρά από τον Κριό στον Ταύρο κοκ, κάνοντας κατά μέσο όρο δύο συνόδους ανά ζώδιο. Έτσι μετά την …τρομερή συνάντηση του 576, το επόμενο ραντεβού των δύο πλανητών δόθηκε στους Διδύμους, λίγο πριν το 400 π.Χ. Μια από τις πρώτες τους «αποφάσεις» ήταν η υιοθέτηση του Ιωνικού αλφαβήτου, μια ενέργεια, που αποδείχθηκε πολύ σημαντική στην διαμόρφωση της κοινής Ελληνικής γλώσσας, που λίγο αργότερα θα μιλούσαν σε όλη την Οικουμένη.

Τόσο οι Δίδυμοι, όσο και το πολικό τους ζώδιο, ο Τοξότης, χαρακτηρίζονται από την ελευθερία του λόγου και την αναζήτηση πληροφοριών και γνώσεων, έξω από περιορισμούς και αυστηρά δόγματα. Τα ενδιαφέροντα τους συχνά καταλήγουν να είναι κοινά: Γλώσσα, Παιδεία, Επικοινωνία. Η διαφορά τους είναι ότι οι Δίδυμοι δεν έχουν καν ηθικό πλαίσιο, ενώ ο Τοξότης αρέσκεται να ...νομολογεί. Μια τέτοια νοοτροπία, με δεδομένη την πολυμέρεια και την ...ταξιδιάρικη διάθεση, είναι φυσικό να συμβάλει στη γεφύρωση της απόστασης ανάμεσα στους πολιτισμούς, και τη χαλάρωση της περιχαράκωσης τους.

Έτσι η ενεργοποίηση των δύο ζωδίων, δημιούργησε τον πλουραλισμό και την ελευθερία σκέψης της ύστερης κλασικής και της Ελληνιστικής περιόδου, της μόνης στην αρχαιότητα που "επέτρεψε" και την τεχνολογική ανάπτυξη. Όλοι οι κλάδοι της γνώσης …πετούσαν!

Μετά τη σύνοδο του 404, ακολούθησε μια ακόμη στους Διδύμους το 234-232 π.Χ., που άπλωσε την επιρροή των δύο ζωδίων μέχρι το 65 π.Χ. περίπου.

Οι Δίδυμοι δρομολόγησαν νέες ερμηνείες και πρακτικές λύσεις στα πλαίσια της λογικής, ενώ ο ...συνένοχος Τοξότης έκανε αισθητή την παρουσία του, συμβάλλοντας όχι μόνον στο μωσαϊκό των ιδεών αλλά και τα ποικίλα εξερευνητικά ταξίδια, όπως αυτά του Νέαρχου και του Πυθέα.

Με την επαφή των πολιτισμών άλλαξαν δραματικά τα δεδομένα και στην Αστρολογία. Η παράδοση της Μεσοποταμίας αναμείχθηκε με την Ινδική, την Αιγυπτιακή αλλά και την Ελληνική Αστρολογία, αφήνοντας ανοιχτό το δρόμο για πλήθος νέων εφαρμογών.

Αυτές οι εξελίξεις βέβαια δεν ήταν καθόλου ξένες με τη φύση του Ζυγού, που στην Εποχή του πολικού του ζωδίου, συνέβαλε αποφασιστικά όχι μόνον στην αναζήτηση της αρμονίας και τις εκδηλώσεις του αρχαίου πνεύματος αλλά και στο τελικό "πάντρεμα" των πολιτισμών, κυρίως μέσα από τη δράση του Μ. Αλέξανδρου. Ο "εκπολιτισμός" δια των όπλων, εκφράζει πολύ χαρακτηριστικά την ενιαία λειτουργία Κριού-Ζυγού.

Και το αστρολογικό περιβάλλον στο οποίο έδρασε ο Αλέξανδρος καθόρισε και την ταυτότητα της προσπάθειάς του, ανεξάρτητα με το αν για κάποιους ήταν "ήρωας" η "σφαγέας".

Ο Μέγας Αλέξανδρος

http://www.myhoroscope.gr/articles/rizo/alexander.jpg
Μακάρι να μπορούσαμε να εξετάσουμε τον "αστρολογικό" Αλέξανδρο, δυστυχώς όμως, μόνον η χρονιά της γέννησης του είναι βέβαιη. Οι περισσότεροι εκτιμούν ότι γεννήθηκε στα τέλη Ιουλίου του 356 π Χ αλλά υπάρχει και η άποψη, ότι αυτό συνέβη τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου. Το μόνο σίγουρο είναι λοιπόν, ότι είχε τον Κρόνο στον Ταύρο, τον Ουρανό στον Αιγόκερω, τον Ποσειδώνα στην Παρθένο και τον Πλούτωνα στον Κριό. Η μόνη κύρια όψη, που υπάρχει μεταξύ τους είναι το τρίγωνο του Κρόνου με τον Ποσειδώνα, θεωρώ όμως ότι οι ζωδιακές θέσεις του Ουρανού και του Πλούτωνα σχετίζονται άμεσα με την ...αναστάτωση, που προξένησε σε ένα μεγάλο μέρος του τότε γνωστού κόσμου. Οι δύο πλανήτες φαίνεται να είχαν μια ειδική σχέση με τον Αλέξανδρο, που πιστοποιήθηκε με τη σύνοδο τους στον Ταύρο τη χρονιά που πέθανε (323 π Χ). Η εκστρατεία κατά των Περσών ξεκίνησε όταν ο Ουρανός μπήκε στον Κριό και η δωδεκαετής περίοδος των κατακτήσεων του προσδιορίστηκε χρονικά από την αντίθεση του Πλούτωνα (στον Ταύρο) με τον Ποσειδώνα, κάτι που με τα αστρολογικά μέτρα της εποχής δεν ήταν καθόλου τυχαίο.

Όμως ο Μ. Αλέξανδρος είχε κι άλλον …υποκινητή. Η αστρολογική αναγκαιότητα απαιτεί να συνυπολογίσουμε και τις επιδράσεις της συνόδου του Ουρανού με τον Πλούτωνα το 437 π.Χ. στον Αιγόκερω. Κι αυτό γιατί όσον αφορά τις πολεμικές επιχειρήσεις, ο συνδυασμός των δύο πλανητών είναι πολύ πιο δηλωτικός του τι μπορεί να συμβεί. Είναι χαρακτηριστικό ότι μέχρι το θάνατο του Αλέξανδρου, όταν έγινε η επόμενη σύνοδος των δύο πλανητών, στην Αρχαία Ελλάδα είχαμε έναν ολέθριο εμφύλιο πόλεμο και τρεις ακόμη ηγεμονίες, μετά την Αθηναϊκή, εκ των οποίων η τελευταία αποδείχθηκε και η πιο καθοριστική για την πτώση της Περσικής αυτοκρατορίας. Έγινε δηλαδή του Αιγόκερω ο …χαμός, Το πράγμα αρχίζει και μπερδεύεται αλλά το μόνο, που θα σας αναφέρω και ίσως να έχει κάποια σημασία είναι το ότι ο γενέθλιος Πλούτωνας του Μ. Αλέξανδρου, ήταν τετραγωνισμένος με αυτήν τη σύνοδο. Η συναστρία μιας προσωπικότητας με μια μεγάλη σύνοδο παρουσιάζει εξαιρετικό ενδιαφέρον, αλλά πάνω σε αυτό το θέμα, ελλείψει στοιχείων για τον Αλέξανδρο, θα έχουμε περισσότερα να πούμε όταν θα φθάσουμε στη σύγχρονη εποχή.

Πολύ ενδιαφέρουσα η αστρολογική ανάλυση του Κου Ριζόπουλου και όντως δημιουργεί αφορμές για περαιτέρω έρευνα. Η δική μου ματιά στάθηκε στο έτος 1648, έτος που για τους περισσότερους από μας είναι άγνωστο, η σημασία του όμως για την Ευρώπη είναι ίσως ανάλογη με το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Το 1648 έγινε η συνθήκη της Βεστφαλίας στην Ευρώπη, η οποία έκλεισε το λεγόμενο Τριακονταετή Πόλεμο, την τελευταία μεγάλη θρησκευτική διαμάχη μεταξύ Καθολικών και Προτεσταταντών στην Ευρώπη. Για να καταλάβουμε τη σημασία του γεγονότος παραθέτω και μερικές από τις συνέπειες της συνθήκης σύμφωνα με τη Wikipedia...

"Η συνθήκη αυτή έβαλε τα θεμέλια για την σημερινή μορφή της Ευρώπης αφού με αυτή χώρες όπως η Ελβετία και οι κάτω χώρες ανεξαρτητοποιήθηκαν από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και την Ισπανία αντίστοιχα...

Σαφώς χαμένος ήταν ο Ρωμαιοκαθολικισμός αφού ο Λουθηρανισμός και ο Καλβινισμός έπαψαν να θεωρούνται αιρέσεις και οι πιστοί τους να οδηγούνται στην πυρά. ...ου πολέμου διαδραματίστηκαν στον τόπο τους.

Ένα από τα σημαντικότερα αποτελέσματα του πολέμου ήταν ο διαμελισμός της Γερμανίας σε κρατίδια, τα οποία παρότι ονομαστικά ήταν υποτελή στον Αυτοκράτορα, ήταν de facto ανεξάρτητα. Αυτό μείωσε σημαντικά την ισχύ της Αγίας Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και αποκέντρωσε την εξουσία στη Γερμανία. Θεωρείται ότι μακροπρόθεσμα αυτή ήταν η ουσία που συνέβαλε στην εμφάνιση του γερμανικού ρομαντικού εθνικισμού.

Ο πόλεμος επίσης οδήγησε σε γενικότερη αναδιάταξη των σχέσεων των ευρωπαϊκών δυνάμεων. Η πολιτική και στρατιωτική παρακμή της Ισπανίας έγινε εμφανής. ..

Τα έδικτα που συμφωνήθηκαν μετά την υπογραφή της ειρήνης της Βεστφαλίας έθεσαν τα θεμέλια αυτού που σήμερα αποκαλείται έθνος-κράτος. Αφενός, τα έδικτα καθόρισαν σαφή γεωγραφικά σύνορα για διάφορα κράτη και αφετέρου, άλλαξαν τις σχέσεις των υπηκόων με τους ηγεμόνες τους. Παλαιότερα, οι υπήκοοι είχαν συχνά συγκρουόμενες εθνικές και θρησκευτικές «ιθαγένειες». Με τη συνθήκη της Βεστφαλίας συμφωνήθηκε ότι ο πληθυσμός σε κάθε χώρα υπαγόταν αποκλειστικά στους νόμους και στη βούληση της κυβέρνησης.

¶λλες συνέπειες του πολέμου ήταν:

Ο Τριακονταετής πόλεμος υπήρξε ο τελευταίος σημαντικός θρησκευτικός πόλεμος στην Ευρώπη. Μετά από αυτόν υπήρξαν θρησκευτικές συγκρούσεις αλλά όχι πόλεμοι.
Οι καταστροφές που προκάλεσαν οι μισθοφόροι οδήγησε στη δημιουργία πιο πειθαρχημένων εθνικών στρατών"

Από τα παραπάνω φαίνεται ότι η συνθήκη αυτή σηματοδότησε στην ουσία το σημείο εμφάνισης στην Ευρώπη των λεγόμενων εθνικών κρατών, δηλαδή της μορφής του κράτους που κυριαρχεί σήμερα καθώς και του συστήματος των διακρατικών σχέσεων. Καθορίστηκαν βασικές αρχές όπως η αρχή της μη επέμβασης του ενός κράτους στα εσωτερικά του άλλου. Και οριστικοποιήθηκαν βασικά χαρακτηριστικά όπως η ύπαρξη κρατικής ιθαγένειας και η ύπαρξη εθνικού στρατού. Επίσης διαμορφώθηκε και ο θρησκευτικός χάρτης της Ευρώπης με την κατανομή των καθολικών και των προτεσταντών λίγο πολύ όπως είναι και σήμερα. Επετράπη στα πλαίσια της πρώην γερμανικής αυτοκρατορίας να συνυπάρχουν ελεύθερα διαμαρτυρόμενοι και καθολικοί, δίνοντας έτσι την αφορμή για την πρώτη εξέταση της έννοιας της πνευματικής ελευθερίας. Τέλος ένα μεγάλο μέρος από τα σημερινά εθνικά κράτη της Ευρώπης (Γαλλία, Ολλανδία, Ελβετία, Σουηδία, κ.ά.) ανάγουν την πρώτη ή την όπως την ξέρουμε σήμερα ύπαρξη τους σ' εκείνη την περίοδο.

Σύμφωνα με το livepedia.gr η συνθήκης της Βεστφαλίας "Η συνθήκη της Βεστφαλίας είναι η πρώτη μεγάλη διεθνής συνθήκη και έβαλε τις βάσεις της θρησκευτικής ελευθερίας και της ελεύθερης ναυσιπλοΐας."*

*Το λήμμα βασίζεται στο αντίστοιχο λήμμα της ηλεκτρονικής εγκυκλοπαίδειας ΕΡΜΗΣ, το περιεχόμενο της οποίας διατέθηκε από το χορηγό περιεχομένου εκδόσεις ΜΕΙΔΙΑΜΑ.

Υπογράφτηκε στις 24 - 10 - 1648 μεταξύ Γαλλίας, Γερμανίας και Σουηδίας και έθεσε τέρμα στον Τριακονταετή πόλεμο. Οι διαπραγματεύσεις άρχισαν στις 25 - 12 - 1641 και πέρασαν από πολλές φάσεις, στις οποίες, εκτός από τα ανωτέρω κράτη, πήραν επίσης μέρος οι Κάτω Χώρες, η Ισπανία, η Ελβετία καθώς και οι Ενετοί και ο πάπας, ως μεσολαβητές. Η συνθήκη επικυρώθηκε στις 3 - 2 - 1649 από όλους τους ενδιαφερόμενους, εκτός από τους Ισπανούς, που αρνήθηκαν να την υπογράψουν και συνέχισαν για μια δεκαετία ακόμα τον πόλεμο κατά της Γαλλίας. Ο πόλεμος αυτός τερματίστηκε με τη συνθήκη των Πυρηναίων.

Έχουμε δηλαδή τρεις ημερομηνίες προς μελέτη, την 24/10/1648, την 25/12/1641 που είναι η έναρξη των διαπραγματεύσεων και την 3/2/1649 που είναι η επικύρωση.

Προσωπικά θεωρώ πιο σημαντική την υπογραφή καθώς και την έναρξη των διαπραγματεύσεων. Παραθέτω και τους χάρτες για όποιον θα ήθελε να ασχοληθεί.

Και οι δύο χάρτες είναι με ώρα 00:00. Μερικά ενδιαφέροντα σημεία από μέρους μου:

1. Δείχνουμε (δεν είναι σίγουρο) να ξεκινάμε με Σελήνη στο Λέοντα και να κλείνουμε με Σελήνη στον Υδροχόο.
2. Η έναρξη των διαπραγματεύσεων μας βρίσκει βουτηγμένους μέσα στην κρίση. ΤΑΥ τετράγωνο Πλούτωνα / Κρόνου / Ποσειδώνα. Πλούτωνας / Κρόνος, Κρόνος / Ποσειδώνας και Πλούτωνας / Ποσειδώνας τρία ζεύγη που αξίζει να μελετηθούν και ανεξάρτητα.
3. Η έναρξη των διαπραγματεύσεων (αλλά και η συμφωνία) μας βρίσκει με είσοδο του Δία σε ζώδιο του αέρα. Στην έναρξη μάλιστα έχουμε ένα πολύ ενδιαφέρον τρίγωνο Δία / Πλούτωνα, καθώς και ο Πλούτωνας μπαίνει στους Διδύμους (κατά τη γνώμη μου όψεις Δία / Πλούτωνα δίνουν διάθεση "δέσμευσης" σε μία διαδικασία).

Σίγουρα θα υπάρχουν και άλλα σημεία που τα έχω αγνοήσει. Σας παραθέτω τους χάρτες αν θέλετε να δείτε στην πράξη το συγκεκριμένο παράδειγμα.

Βιβλιογραφία:

1. livepedia.gr, Βεστφαλίας, Συνθήκη
2. Wikipedia, Τριακονταετής Πόλεμος