Αρνητικά συναισθήματα και η αντιμετώπισή τους.

Όλοι μας κατά καιρούς, λίγο έως πολύ, βιώνουμε στην καθημερινότητά μας αρνητικά συναισθήματα, που είτε έχουν να κάνουν με προβλήματα στην εργασία μας, είτε σε οικογενειακό επίπεδο, είτε σε επίπεδο σχέσεων, προσωπικών ή φιλικών.
Στην φάση αυτή, όπου όλα είναι μαύρα και αξεπέραστα, όσο κι αν ψάχνουμε μηχανισμούς για να ξεφύγουμε από αυτά, τόσο εμπλεκόμαστε περισσότερο και εγκλωβιζόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου δεν είναι ορατή καμία διέξοδος.
Συναισθήματα όπως λύπη, θυμός, ζήλια, είναι αυτά που κυριαρχούν, και μας οδηγούν στο να μην μπορούμε να χειριστούμε σωστά την ψυχολογική μας κατάσταση.
Απεναντίας μας οδηγούν σε αποδοκιμασία του εαυτού μας και σε μείωση της αυτοπεποίθησή μας.

Ποιοι άραγε είναι αυτοί οι ..μαγικοί μηχανισμοί που μπορούν να μας βγάλουν από αυτό το αδιέξοδο, έτσι ώστε να επέλθει η ισορροπία??
Και πώς μπορεί ο καθένας μας να μην σκέφτεται συνεχώς το πρόβλημα που τον οδηγεί σε μια τέτοια κατάσταση?

Ποια είναι η δική σας γνώμη ?

Quote:

---

Originally Posted by diml

όσο κι αν ψάχνουμε μηχανισμούς για να ξεφύγουμε από αυτά, τόσο εμπλεκόμαστε περισσότερο και εγκλωβιζόμαστε σε έναν φαύλο κύκλο, όπου δεν είναι ορατή καμία διέξοδος.

---

Aυτό είναι πολλές φορές το λάθος μας. 'Οσο περισσότερο προσπαθούμε να εκδιώξουμε ένα συναίσθημα απο την συνειδητή μας πραγματκότητα, αυτό κατευθύνεται στο ασυνείδητο και από εκεί προβάλλει μεγαλύτερα προβλήματα.

Συνεπώς, κατά την ταπεινή πάντα γνώμη μου, το να αντιμετωπίσουμε τα αρνητικά συναισθήματα μας κατά την γένεση τους, χωρίς να επιδιώξουμε να τα παραβλέψουμε, χωρίς να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν, θα μας απαλύνει τον πόνο που προσωρινά αυτά μας προκαλούν και θα απαλλάξει τον ψυχισμό μας από μεταγενάστερες δυσεπίλυτες καταστάσεις.:love:

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Συνεπώς, κατά την ταπεινή πάντα γνώμη μου, το να αντιμετωπίσουμε τα αρνητικά συναισθήματα μας κατά την γένεση τους, χωρίς να επιδιώξουμε να τα παραβλέψουμε, χωρίς να κάνουμε ότι δεν υπάρχουν, θα μας απαλύνει τον πόνο που προσωρινά αυτά μας προκαλούν και θα απαλλάξει τον ψυχισμό μας από μεταγενάστερες δυσεπίλυτες καταστάσεις

---

συνφωνώ με αυτό προσώπικα όταν πιέζω τον ευατό μου να προσπεράση κάτι που μεπήραξε όλο αυτό σκεφτομαι ενώ όταν αφαθώ στα συνεστιματά μου τότε το ξεπερνω ποιο εύκολα

Όταν καταπιέζουμε οποιοδήποτε συναίσθημά μας, καταλήγουμε κολλημένοι με αυτό, άρα και εξαρτόμενοι από αυτό.-

Κατά την ταπεινή μου άποψη, πιστεύω ότι σε κάθε πρόβλημα έχει τη "ρίζα" του, άρα μετά από ώριμη σκέψη πρέπει να βρούμε τι μας ενοχλεί, να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα, στην συνέχεια τι πραγματικά θέλουμε, και μετά να προχωρήσουμε στην λύση του!
Το πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι αυτό, είναι άλλο θέμα;)

Χμμ... Εγώ απλά ό,τι αρνητικό συναίσθημα ή σκέψη μου έρχεται, το διώχνω από μέσα μου. Δεν είναι καταπίεση αυτό, δεν "κάνω τα στραβά μάτια", αλλά πρέπει να είμαστε και σε εγρήγορση, γιατί άμα δεχόμαστε και οποιαδήποτε σκέψη ή συναίσθημα μας έρχεται κατά καιρούς, τότε θα είμασταν μονίμως προβληματισμένοι. Υπάρχουν όντως σκέψεις/συναισθήματα που πηγάζουν από μέσα μας (και αυτά είναι συνήθως που μας "τσιγκλάνε"), αλλά υπάρχουν και άλλα "περαστικά", που δεν μας λένε τίποτα. Ε, τα δεύτερα λοιπόν, καλύτερα να τα αφήνουμε να φύγουν και να μην ασχολούμαστε μαζί τους. :)

Η ανασφάλεια, είναι το κλειδί στα αρνητικά συναισθήματα.
Έρχονται αρνητικά συναισθήματα, για πράγματα που δεν αισθανόμαστε δυνατοί. Τώρα, αν η ανασφάλεια, προέρχεται γιατί εμείς δεν είμαστε καλοί σε κάτι, καλό είναι να βελτιώσουμε τον εαυτό μας.
Διαφορετικά, καλό είναι να φιλοσοφήσουμε κάποια πράγματα, τα οποία ούτως η άλλως δεν μπορούμε να αλλάξουμε. Η θετική σκέψη, η ενεργητικότητα, ο αθλητισμός είναι μερικά σημαντικότερο όπλα για να ξεπεράσουμε τις δύσκολες αυτές στιγμές.

Και, θα ήθελα να ρωτήσω και κάτι ακόμη...
¶ν τα αρνητικά συναισθήματα προέρχονται, απο ένα προαίσθημα βεβαιότητας, που όσο και να θέλεις να το αποβάλεις, αυτό μετατρέπεται απευθείας σε ενέργεια και μάλιστα, στην προκειμένη περίπτωση, όχι θετική?

Και εκεί που όλη η σκέψη σου και όλο το κανάλι της ενέργειάς σου λές πως θα λειτουργήσει θετικά, σου προκύπτει αυτό που φοβόσουν ότι θα συμβεί?
Μήπως λοιπόν το μυαλό μας, "παίζει" περίεργα παιχνίδια, που όσο και να θέλουμε να μην τα αποδεχτούμε, όσο κι αν αντιδρούμε σ' αυτά,τα γεγονότα στην πορεία αλλιώς εξελίσσονται? Είναι η σκέψη που τα μαγνητίζει άραγε?

Και πόσο αρκεί, για να ξεπεραστεί ένα αρνητικό συναίσθημα που βασίζεται σε καταστάσεις ίσως, και γεγονότα, η ενασχόληση με τον αθλητισμό ή με άλλες δραστηριότητες όταν η " ρίζα του" είναι γνωστικά υπαρκτή και τεκμηριωμένη..
Ειλικρινά αναρωτιέμαι...:worried:

να πω κάτι στην diml όλοι μας ,πιστεύω, ότι κάποια στιγμή το υποσυνήδιτο μας πρετημάζει για κάποιο χτύπημα, και οι ποιο πολύ έχουν δεχτεί τέτοια χτυπήματα,η ουσία είναι να μην το βάζουμε κάτω να σηκωνώμαστε να σκεφτούμαστε θετικά ΑΛΛΑ θετικά, όχι να αφήνουμε έστω και μια αρνητική σκέψη να μας τυράνα γιατί ενα αγαπημένο μου ρήτο λέει ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΘΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ακόμα και στα αρνιτικα το καλεις και ερχετε..........:unsure:

Quote:

---

Originally Posted by ioni

να πω κάτι στην diml όλοι μας ,πιστεύω, ότι κάποια στιγμή το υποσυνήδιτο μας πρετημάζει για κάποιο χτύπημα, και οι ποιο πολύ έχουν δεχτεί τέτοια χτυπήματα,η ουσία είναι να μην το βάζουμε κάτω να σηκωνώμαστε να σκεφτούμαστε θετικά ΑΛΛΑ θετικά, όχι να αφήνουμε έστω και μια αρνητική σκέψη να μας τυράνα γιατί ενα αγαπημένο μου ρήτο λέει ΟΤΑΝ ΚΑΤΙ ΤΟ ΘΕΣ ΓΙΝΕΤΑΙ ακόμα και στα αρνιτικα το καλεις και ερχετε..........:unsure:

---

Αγαπητή ioni το πιστεύω αυτό που λές, και ισχύει καλώς ή κακώς.. Απλά η πάλη με τον εαυτό μας καμιά φορά μας ξεπερνά και θέλγουμε , έστω και υποσυνείδητα, την άσχημη ενέργεια..