Ερωτικά «αντίο» και η λαχτάρα της επανασύνδεσης

Quote:

---

Originally Posted by viki65

Να σας κάνω κι εγώ μια ερώτηση κρίσεως;Οταν δυο έφηβοι γνώριζουν για πρώτη φορά τον έρωτα ο ένας στα ματια και στη καρδιά του αλλου ειναι μαζί 3 χρόνια νοιώθουν τα ιδιά δυνατά συναισθήματα και χωριζουν για λόγους ανωριμοτητος του αγοριου να καταλαβει τι νοιώθει και το οποιο αφου περασαν 25 χρόνια εποικοινωνεί τηλεφωνικά με τη κοπελα και διαπιστώνουν οτι και οι δυο εχουν συντηρήσει τα ιδια κι ισως πιο δυνατα συναισθήματα μονο που και οι δύο έχουν οικογένειες ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; Παρακαλώ τις απόψεις σας...

---

Εφοσον η κυρια ειναι "η ωριμη" της υποθεσης και εφοσον αποφασισε να προχωρησει τη ζωη της με αλλον δεν θα ξαναγυρισει πισω στο εφηβικο της παθος.

Τωρα αμα του θυμηθηκε του παλιου οτι μετα απο 25 χρονια νιωθει ξαφνικα ερωτευμενος με την παλια του εεε αυτο ειναι καθαρα δικο του προβλημα

Πιστευω οτι εφοσον ενας "ωριμος" ανθρωπος ειναι ηδη σε προχωρημενη σχεση με καποιον αλλον πρεπει να προχωρα μπροστα και οχι να ξαναγυριζει πισω στα παλια παθοι...εκτος και αν βεβαια εισαι χωρισμενος\η και γενικοτερα ελευθερος\η

Παρεπιπτοντος μεσα απο αυτο το παραδειγμα που εδωσες για τον εαυτο σου μιλας ???

Quote:

---

Originally Posted by viki65

Να σας κάνω κι εγώ μια ερώτηση κρίσεως;Οταν δυο έφηβοι γνώριζουν για πρώτη φορά τον έρωτα ο ένας στα ματια και στη καρδιά του αλλου ειναι μαζί 3 χρόνια νοιώθουν τα ιδιά δυνατά συναισθήματα και χωριζουν για λόγους ανωριμοτητος του αγοριου να καταλαβει τι νοιώθει και το οποιο αφου περασαν 25 χρόνια εποικοινωνεί τηλεφωνικά με τη κοπελα και διαπιστώνουν οτι και οι δυο εχουν συντηρήσει τα ιδια κι ισως πιο δυνατα συναισθήματα μονο που και οι δύο έχουν οικογένειες ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; Παρακαλώ τις απόψεις σας...

---

ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
1.ΤΟ ΖΕΙΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΙΜΗΜΑ (ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΑΚΡΙΒΑ ΑΥΤΑ) Ή
2.ΒΑΖΕΙΣ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΡΙΣΚΑΡΕΙΣ.ΚΡΑΤΑΣ ΑΠΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΩΣ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΟΥ.

Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα!!!
Δύσκολα μπορούν δυο άνθρωποι που είχαν ερωτική σχέση να παραμείνουν φίλοι μετά το χωρισμό τους. Συνήθως αυτό το προτείνει εκείνος που φεύγει πρώτος από τη σχέση γιατί είναι εκείνος που έχει πάρει τις αποφάσεις, εκείνος που έχει διαχειριστεί μέσα του το συναισθηματικό κομμάτι και μπορεί άνετα να προχωρήσει στη ζωή του, πολύ συχνά μάλιστα, έχει ήδη μπεί σε καινούργια σχέση. Γι αυτόν που βρίσκεται προ απροόπτου, που τρώει την κεραμίδα στο κεφάλι, που ακόμη φαντασιωτικά έστω, ζει τη σχέση του, η φράση αυτή είναι το τελειωτικό χτύπημα. Δηλαδή, τί του λέει ο άλλος? να μείνουν φίλοι? να μπορεί άνετα να του μιλάει π.χ. για την καινούργια του σχέση?!! όταν ακόμη σου αρέσει ο άλλος ερωτικά, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Μόνο σε μία περίπτωση, από τις πολλές σχέσεις που είχα ως τώρα, είχα κάποια επαφή με το άλλο άτομο κι αυτό έγινε περίπου δύο χρόνια αφού είχαμε χωρίσει, όταν με πήρε τηλέφωνο να μάθει νέα μου, βγήκαμε, μου είπε ότι του πήρε πολύ χρόνο να με ξεπεράσει (σημ. εγώ τον είχα χωρίσει)και κρατήσαμε από τότε κάποια τηλεφωνική επαφή σε καθαρά ανθρώπινο επίπεδο, δεν γίναμε ξαφνικά φιλαράκια, απλά ανταλλάσσαμε νέα, ώσπου κι αυτό κάποια στιγμή ξεθώριασε.
Η φράση πάντως που εγώ δεν αντέχω σε έναν χωρισμό είναι: "να προσέχεις τον εαυτό σου!" αυτή με πεθαίνει. Την ώρα δηλαδή που ο άλλος δεν ενδιαφέρεται για το αν είσαι σε θέση να ξεκόψεις μαζί του, δεν σου αφήνει περιθώριο να συζητήσεις, να βρείτε μαζί τί έφταιξε, να τον διεκδικήσεις με κάποιο τρόπο (στην περίπτωση που ο χωρισμός είναι ξαφνικός, επειδή ο άλλος έκανε μια άλλη σχέση ή απλά βαρέθηκε, του πέρασε κ.λ.π.) αυτό το πρόσεχε τον εαυτό σου, εμένα προσωπικά μου ΄φαίνεται ... ψέμα και ειρωνία. Μια προσπάθεια του άλλου να δείχνει και να είναι ο δυνατός ακόμη και στο τέλος, κι εσύ υποβιβασμένος στο ρόλο του θύματος που πρέπει να υπομένει, να μαζέψει τα κομμάτια του, την αξιοπρέπειά του και να προχωρήσει. Ε, όχι, αν θα προσέχω τον εαυτό μου από κεί και πέρα είναι δικό μου θέμα και δεν πρέπει πλέον να τον αφορά!!
Πρόσφατα βίωσα έναν χωρισμό δύο καλών μου φίλων, που μετά από 11 χρόνια συμβίωση, αυτός έκανε μια άλλη σχέση και χωρίσανε. Πραγματικά με πόνεσε πολύ, μερικές φορές νιώθω σαν να ήμουν το παιδί τους και δεν ξέρω με ποιον να... "πάω". Μου έχει στοιχίσει πολύ, γιατί τους αγαπώ πολύ και τους δυό και για την κοπέλα ειδικά είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Παρόλο που είχε δείγματα κατά καιρούς ότι η σχέση δεν πήγαινε καλά, υπήρχαν προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ τους, ωστόσο δυσκολεύεται να το δεχτεί γιατί η δύναμη της συνήθειας είναι πολύ μεγάλη. Ξαφνικά εξιδανικεύει το παρελθόν, τη μικρή γλυκειά καθημερινότητα μαζί του που την είχε θεωρήσει δεδομένη κι ακόμη και τα αρνητικά της ΄φαίνονται εκ των υστέρων ωραία. Θα της πάρει χρόνο και προσπάθεια αλλά θα τα καταφέρει. Γιατί στο τέλος, όλοι τα καταφέρνουμε, απλά τον τρόπο είναι που επιλέγουμε ο καθένας να ξεπεράσει το χωρισμό. Αλλος με πόνο, κλάμα, ξύνοντας τις πληγές του, άλλος με όπλο τη λογική, άλλος με το να χάνει την εμπιστοσύνη του στις σχέσεις και δημιουργώντας πια μόνο εφήμερες καταστάσεις, άλλος βουλιάζοντας στην κατάθλιψη, το ποτό ή τα χάπια αλλά στο τέλος όλοι το παίρνουμε απόφαση και συνεχίζουμε. Και μετά από καιρό, λιγότερο ή περισσότερο, όταν "γυρίζουμε" νοερά σε κείνη την κατάσταση, χαμογελάμε και αναγνωρίζουμε πως όλο αυτό μας οδήγησε να γίνουμε ένας άλλος άνθρωπος, μας γέμισε εμπειρία, γνώση και ευτυχώς δεν μας πονάει πια. Στην ανθρώπινη ζωή ο πόνος μπορεί να γίνει εξαγνιστικός και να μας ωριμάσει. Αρκεί να ξέρουμε όταν τον βιώνουμε πως είναι κι αυτό ένα στάδιο, πως τίποτε δεν πρέπει να μένει ίδιο. Να θυμόμαστε κάτι που κεντούσαν παλιά οι γυναίκες και το κρεμούσαν στον τοίχο μαζί με την "Καλημέρα" : "..Κι αυτό θα περάσει!"

Quote:

---

Originally Posted by GORDANA

Η φράση πάντως που εγώ δεν αντέχω σε έναν χωρισμό είναι: "να προσέχεις τον εαυτό σου!" αυτή με πεθαίνει.

---

Γιατί το "πιστεύω σου αξίζει κάτι καλύτερο" πού το πας;;;:toung:

Γιατί τα βλέπετε μονόπλευρα τα πράγματα βρε κορίτσια?:unsure: Εγώ όταν λέω "να προσέχεις τον εαυτό σου", το εννοώ δεν το λέω ούτε ψεύτικα ούτε ειρωνικά. Κάποιοι άνθρωποι όταν χωρίζουν δεν κάνουν ταυτόχρονα και λοβοτομή. Εξακολουθούν να ενδιαφέροντε για το πρώην ταίρι τους, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν πριν. Πού είναι το κακό?:huh:

Quote:

---

Originally Posted by Marina 7771

Γιατί τα βλέπετε μονόπλευρα τα πράγματα βρε κορίτσια?:unsure: Εγώ όταν λέω "να προσέχεις τον εαυτό σου", το εννοώ δεν το λέω ούτε ψεύτικα ούτε ειρωνικά. Κάποιοι άνθρωποι όταν χωρίζουν δεν κάνουν ταυτόχρονα και λοβοτομή. Εξακολουθούν να ενδιαφέροντε για το πρώην ταίρι τους, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν πριν. Πού είναι το κακό?:huh:

---

Κοίτα το "να προσέχεις" δεν το βρίσκω τόσο κακό σε σχέση με το "σου αξίζει κάτι καλύτερο" αλλά όπως και να έχει όταν η απόφαση του χωρισμού είναι δική σου στον άλλον δε χτυπάει και τόσο καλά αυτό που ακούει..Σκέψου ότι εκείνη την ώρα τρώει κι αυτός το "πακετάκι" του :unsure:

Quote:

---

Originally Posted by SKYLOROCK

Κοίτα το "να προσέχεις" δεν το βρίσκω τόσο κακό σε σχέση με το "σου αξίζει κάτι καλύτερο" αλλά όπως και να έχει όταν η απόφαση του χωρισμού είναι δική σου στον άλλον δε χτυπάει και τόσο καλά αυτό που ακούει..Σκέψου ότι εκείνη την ώρα τρώει κι αυτός το "πακετάκι" του :unsure:

---

Σύμφωνοι. Δεν μπορώ όμως να πιστέψω ότι σε κάποιους έχει τύχει μόνο να τους χωρίζουν και ποτέ να μην έχουν πάρει αυτοί μια ανάλογη απόφαση.
Απλά σκέφτεσαι τί δεν θέλεις να σου κάνουν σ' έναν χωρισμό και δεν κάνεις και συ το ίδιο όταν βρεθείς στην θέση η απόφαση να είναι δική σου.
Δεν μπορείς όμως και να μην χωρίζεις ενώ το θες, με μόνο κριτήριο τα συναισθήματα του άλλου. Και φυσικό είναι να προσπαθείς να είσαι φιλικός. Τώρα αν ο άλλος δεν το δέχεται, τότε εντάξει σέβεσαι την επιθυμία του.
Προσωπική άποψη πάντα, δεν λέω ότι σώνει και καλά πρέπει να υιοθετηθεί απ' όλους.;)

Quote:

---

Originally Posted by Marina 7771

Σύμφωνοι. Δεν μπορώ όμως να πιστέψω ότι σε κάποιους έχει τύχει μόνο να τους χωρίζουν και ποτέ να μην έχουν πάρει αυτοί μια ανάλογη απόφαση.
Απλά σκέφτεσαι τί δεν θέλεις να σου κάνουν σ' έναν χωρισμό και δεν κάνεις και συ το ίδιο όταν βρεθείς στην θέση η απόφαση να είναι δική σου.
Δεν μπορείς όμως και να μην χωρίζεις ενώ το θες, με μόνο κριτήριο τα συναισθήματα του άλλου. Και φυσικό είναι να προσπαθείς να είσαι φιλικός. Τώρα αν ο άλλος δεν το δέχεται, τότε εντάξει σέβεσαι την επιθυμία του.
Προσωπική άποψη πάντα, δεν λέω ότι σώνει και καλά πρέπει να υιοθετηθεί απ' όλους.;)

---

Σίγουρα απλά όταν παίρνω εγώ την απόφαση να χωρίσω προσπαθώ μεν να είμαι φιλική αλλά αποφεύγω τυποποιημένες φράσεις που ίσως κάνουν τον άλλον να νιώσει άσχημα..Δε λέω ότι ο άλλος που το λέει δεν το εννοεί αλλά προσωπικά μου ακούγεται "κάπως"... :love:

Quote:

---

Originally Posted by kleonis

Εγώ εχω 3 χρόνια σχέσης με κάποιο παιδι και κατα διαστήματα "Χωρίζουμε" γιατί αυτός κυρίως δε νιώθει άνετα με την δέσμευση της σχέσης μας, επειδή όσο την αφήνουμε ελεύθερη πηγαίνει προς την επισημοποίηση και ακόμη δεν είμαστε έτοιμη, ούτε γω, ούτε και αυτός!

Να διευκρινίσω κάτι..όταν λέμε "χωρίζουμε" εννοούμε στα λόγια, για ουσιαστικά δεν...μιλάμε συνέχεια και βγαίνουμε (όχι βέβαια τόσο συχνά όσο όταν είμαστε και τυπικά μαζί, για να πάρουμε το χρόνο μας)..και αφολυ πάρουμε το χρόνο μας, που ποτέ δεν παιρνάμε ουσιαστικά χώρια, είμαστε και πάλι μαζί....ΤΥΠΙΚΑ!

Βασικά αυτό το ΤΥΠΙΚΑ το σιχάθηκα! Βλέπω ότι με αυτόν τον άνθρωπο δεν αντέχουμε πάνω από μέρα χωρίς να μιλήσουμε! προσπαθήσαμε και οι δυο πάνω σρην απελπισία μας να κάνουμε σχέσεις με άλλους, στα πρώτα ραντεβού μέναμε! 'Ολοι λένε πως αυτό που έχουμε είναι αρρωστημένο, είναι? Εγώ ξέρω ότι σχεδόν (το βάζω για να μην φανώ υπερβολική) πάντα είμαστε ευτυχισμένοι...έχω προβληματιστεί..είναι το κάρμα μου ή απλά αδυναμία?

---

Μπορείτε να μου πείτε την αποψήσας πάνω σε αυτό σας παρακαλώ?

Το Σάββατο ξεκίνησε μία νέα σχέση αυτός και εγώ βγαίνω με άλλον αλλά τον σκέφτομαι και μιλάμε, αν όχι τόσο πολύ, όπως είναι λογικό την ψιλοκόψαμε! Λέει προσπαθεί να με ξεπεράσει! (το γιατί δεν καταλαβαίνω βασικά!)

Πολύ ωραίο και ρεαλιστικό άρθρο.. Έτσι πιστευα κι εγω μέχρι πριν από ενάμισυ μήνα.. τώρα όμως βιώνω τον "μικρό θάνατο" και δεν ξέρω πια τι να πιστέψω..
Το μόνο που μπορώ να πω πλέον με βεβαιότητα είναι πως όταν λες πως αγαπάς κάτι δεν πρέπει να του κλείνεις τον οποιοδήποτε δρόμο θελήσει να ακολουθήσει..Κοινώς το αφήνεις ελεύθερο.. αν γυρίσει πίσω τότε μπορείς να πεις με 50% πάντα σιγουριά ότι μπορεί και να σε αγαπά.. (έχε όμως πάντα το νου σου μήπως γύρισε γιατί δεν βρήκε κάτι καλύτερο..) ;-)