Είπα να μην χαλούσα το θέμα,γιατί μετά έπρεπε να πω ότι είναι στον 5ο οίκο κτλ...και δεν θέλω να γίνομαι βαρετή:mad:
Printable View
Είπα να μην χαλούσα το θέμα,γιατί μετά έπρεπε να πω ότι είναι στον 5ο οίκο κτλ...και δεν θέλω να γίνομαι βαρετή:mad:
Κοίτα,το λιοντάρι μου ρίχνει 7 χρόνια,αλλά και 10 να ήταν δεν με πείραζε,και 12..
τα 4-5 μου φαίνονται λίγα.
Ναι δεν μιλάω για ακραία γούστα,αλλά θυμάμαι ότι από το σχολείο δεν μ'άρεσε κανείς εννοείται.
Ξαναρώτα με στα 50! Που εγώ θα χω τριχούλες στο πηγούνι και ο μεγαλύτερος στ'αυτιά!
Κοίτα, όταν εσύ έγραφες στο δημοτικό με στυλό και ο σύζυγος με φτερό και μελάνι, δεν το λες επιτυχία.Quote:
Originally Posted by maria76
Επίσης, αν εσύ έπαιζες με μπάρμπι και ο σύζυγος με πεντόβολα, ένα θέμα θα το έχετε.
Καλό είναι να μην έκοβες την πάνα όταν εκείνος ασκούσε το εκλογικό του δικαίωμα.
Καλό είναι η εμμηνόπαυση να συμπέσει με την πρώτη δική του τσιμπημένη εξέταση ζάχαρου.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω, είναι γιατί να έχεις τρυχούλες στο πηγούνι στα 50. Η αδελφή μου είναι 50 και έχει κοντό μαλλί βαμμένο πλατινέ και προς το παρόν καμία τριχούλα .
Γιατί να έχει ο σύντροφος τρίχες στα αυτιά; Μετά τα 50 γίνεσαι Χόμπιτ; ….
Η ερωτηση οπωs σου ειπα δεν ηταν προσωπικη,αλλα ευχαριστω που μου απαντησεs. Οπωs λεs και 12 να ηταν δεν θα σε πειραζε και σωστα μιλαs.O μωs εσυ ερωτευτηκεs !! Υποκλινομαι στο πραγματικο ερωτα!! Και στα50 νεοι θα ειστε. περιπου τοσο ειμαι εγω και χωριs τριχεs στο πηγουνι χα χα. Εχω δει απιστευτεs διαφορεs ηλικιαs,ειμαι λιγο διστακτικη στη γνωμη μου,αλλα γενικα θεωρω ιδανικο 2 ατομα να ειναι γεννημενα την ιδια δεκαετια, με σχεδον ιδια κοινωνικο-οικονομικη και μορφωτικη κατασταση. Εγω δεν εχω οψη αφρο-ουρανο,αλλα εχω ουρανο στον 7 αντιθεση με ωροσκοπο.Μονιμοτητα,τι ειναι αυτο?
Eχω μια θεία που είναι ξανθιά,και από τότε που τη θυμάμαι,έβγαζε τρίχες στο πηγούνι,κι η γιαγιά μου επίσης.
Αλλά το στυλάκι της όλο δεν ήταν σαν την αδελφή σου όπως λες.Μην παρεξηγηθώ κιόλας,κι η μαμά μου στα 50 και κάτι΄..κούκλα είναι.
Πες μου τώρα ότι με την ηλικία οι άντρες δεν βγάζουν τρίχες σε μύτη και αυτιά!
Βγάζουν,αλλά τις αφαιρούν..εκτός αν συμβαίνει αυτό μόνο εδώ κάτω:lol:
Στην περίπτωσή σου,ανέκδοτο με τον Τοτό!:)Quote:
Originally Posted by χωριο
θα φαω τη προικα μονη μου!
Λίγο πολύ όλες την πατήσαμε με αυτή την όψη.Quote:
Originally Posted by katiakiss
Η εν λόγω Κρόνια Αφροδίτη, είναι αυτή με την "καμμένη" γούνα, που την παταει στα νιατα της και μετα φυσαει και το γιαούρτι!
Quote:
Originally Posted by χωριο
Καλά είναι όλα αυτά και ιδανικά.
Όμως κάνουμε ένα μεγάλο λάθος. Υπολογίζουμε χωρίς τον ξενοδόχο στον έρωτα, που φυσικά ΔΕΝ είναι η όψη Αφροκρόνου, όσο κι αν της αρέσουν οι σοβαροί "κύριοι", αλλά ο Ποσειδώνας!
Ναι ναι αυτός!
Αυτός είναι η αιτία που ερωτεύεσαι κάποιον 22 χρόνια μεγαλύτερό σου και μετά "κλειδώνεις" και άντε να συνέλθεις...
Αυτός ευθυνεται για τη "στραβομάρα" που παθαίνεις, και δεν βλέπεις πως στα 24 σου είναι αδύνατον να ένας 46άρης να αποτελεί το μεγάλο έρωτα.
Η όψη Αφροδίτης/Κρόνου ευτυχώς έρχεται κάποια στιγμή να σε συνεφέρει.
Και πάλι καλά που υπάρχει κι ενας Κρόνος να μας συνεφέρει διότι χωρίς αυτόν, θα ήμασταν όλοι τρελοί.
(Μεταξύ μας όμως, παραδεχτείτε το ! Όλες, μα όλες είχαμε "θεματάκι" στα ...νιάτα μας με κάποιον αρκετά μεγαλύτερο! Τουλάχιστον, όσες γράφουμε εδω!:p)
Αναλογα το γιαουρτι. Αν ειναι ωραιο πρεπει να το απολαμβανετε!
Εχειs δικιο,ειχα και εγω το θεματακι μου.Ευτυχωs αν και πολυ μικρη σε ηλικια ειχα την ωριμοτητα να κρατησω φιλικη σταση και να μη προχωρησω.25 χρονια διαφορα. Κατεληξε σε προταση γαμου κατι που αρνηθηκα φυσικα και την εκανα με ελαφρα βηματακια. Δεν το μετανοιωσα ποτε. Ο Κρονοs πιστευω με τα λιγα που ξερω οτι πραγματικα με εχει κρατησει σε πολλα.
Ίσως με τον τρόπο αυτό νιώθουν μεγαλύτερη ασφάλεια είτε ψυχολογική η οποιαδήποτε άλλη
διαβασα(αν και δεν μπορεσα ολοκληρη) τη συζήτηση πανω στο θεμα γιατι με ενδιεφερε ιδιαιτερα(λογω προσωπικης εμπειριας που θα ηθελα να την μοιραστω. Δυστυχως η ευτυχως αυτο θα φανει στο μελλον,ανηκω κ εγω στον κυκλο των ατομων που ειχαν καποτε μια σχεση μεγαλυτερης ηλικιας. Εγω 20 αυτος 46. λοιπον απο την αρχη ειχα πολλους ενδοιασμους γ αυτη τη σχεση,ποτε μου δεν τις θεωρουσα φυσιολογικες,πιστευα οτι υπαρχουν αλλοι λογοι που μπορει να υπαρξει ενα τετοιο ζευγαρι(πχ οικονομικοι) στο τελος τα λουστικα ολα.για τα καλα. Γιαυτο και προφανως ολα να εγιναν χωρις να το συνειδητοποιησω και βρεθηκα τρελα ερωτευμενη μαζι του τη στιγμη που απλα ηθελα να δοκιμασω το "διαφορετικο" και χωρις να με παρεξηγησει κανεις και λιγο στην "πλακα". Μου αρεζε απο παντα,σαν ανδρας,καλοστεκουμενος,με χιουμορ,ωραιοι τροποι. το θεμα ομως ειναι οτι απο ενα σημειο και μετα το θεμα περασε στην απεναντι οχθη.αρχισαμε να ερωτευομαστε πολυ ο ενας τον αλλον.Αυτος προφανως και ειχε τον τροπο του και μαλιστα παμπολλες εμπειριες και με γυναικες στην ηλικια μου αλλα οχι στην φαση της σχεσης,τουλαχιστον οχι οσο κρατησε η δικη μας ιστορια. Τελοσπαντων.
Αποφασισα να ειμαι μαζι του,βαζοντας πισω τα στερεοτυπα μου και οσα ειχα δεδομενα και να δεθω. ξεροντας βεβαια οτι τιο θεμα δεν μπορει να προχωρησει παραπερα,η να φτασει καπου συγκεκριμενα.απλα ηθελα να το ζησω.(αποφευγοντας,οσο μπορουσα τα ματια γνωστων και φιλων διοτι ο καθενας θα μπορουσε να σκεφτει ο,τι σκεφτομουν και γω πριν γνωρισω τον συγκεκριμενο).
Ολοι οι τομεις ηταν ωραιοι.περνουσαμε πραγματικα καλα.μονο που ανακαλυψα πως σε τετοιες περιπτωσεις πραγματικα ενας απο τους δυο αλλοιωνεται η αναγκαζεται να αλλοιωθει για τις αναγκες του αλλου. Εκει αρχισαν και τα προββληματα μας. δεν υπηρχε καμια επικοινωνια σε σοβαρα θεματα,δεν καταλαβαιναμε ο ενας τις αποψεις του αλλου και,ως μεγαλυτερος σε ηλικια,συνηθως οι ευθυνες ηταν δικες μου,επειδη κατα τα λογια του ημουν ακομα "μικρη" και θα καταλαβαινα στην πορεια. Πολλες φορες γινοταν κ κτητικος,με ηθελε οποτε αυτος μπορουσε,οποτε δεν μπορουσα εγω οι λογοι μου ηταν ανουσιοι. καταληξα να χωρισω μαζι του 2φορες και αυτος να με ξαναθελει πισω,συνειδητοποιωντας καθε φορα ποσο πολυ θελει ο ενας τον αλλον. το θεμα ειναι οτι σε τετοιες περιπτωσεις,οσο κ αν αγαπας τον αλλον όσα κ αν εισαι διατεθειμενος να κανεις για αυτον σιγουρα αυτο δεν φτανει γιατι οταν αγαπας προσπαθεις κ να καταλαβεις. οποτε τωρα ειμαστε χωρια συμφωνώντας οτι ειναι το καλυτερο και για τους δυο μας...και ειμαι σιγουρη πως ενας απο τους δυο θα σπασει παλι,κ αυτη τη φορα θα ειμαι εγω. απλα δεν ξερω κατα ποσον τετοιες σχεσεις τελικα μπορουν να βγαλουν καπου(και δεν εννοω απαραιτητα το γαμο κλπ) αλλα γενικοτερα με το περας τους να νιωσεις οτι πραγματικα αποκομισες κατι ουσιαστικο και εχεις να θυμασαι τις ομορφες και οχι τις ασχημες στιγμες..και συνηθως τα παραδειγματα τετοιου ειδους σχεσεων που τελικα πετυχαν , ειναι λιγα...και εχει να κανει περισσοτερο με την επικοινωνια που αναζητας απο τον συντροφο σου και οχι την αγαπη και το συναισθημα..
*να σημειωθει οτι σπουδαζω ψυχολογια,προφανως εκει οφειλεται και η εμμονη μου στο να δοκιμασω και να εμβαθυνω τοσο στο θεμα. απλα αν με ρωτουσατε τωρα,θα ηθελα να μην ειχε συμβει τιποτα ποτε... αυτα..