Αφού δεις αστράκια μαζί και όλα τα έργα...:wacko:Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
όντως αυτοεξελισεσαι και γίνεσαι πιο δυνατός.
Και ελπίζεις :love:
να βρεθεί αυτό που δεν θα σ αφήσει να γκρεμοτσακιστείς ξανά.
Printable View
Αφού δεις αστράκια μαζί και όλα τα έργα...:wacko:Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
όντως αυτοεξελισεσαι και γίνεσαι πιο δυνατός.
Και ελπίζεις :love:
να βρεθεί αυτό που δεν θα σ αφήσει να γκρεμοτσακιστείς ξανά.
Χαρα στο κουραγιο αυτων που ελπιζουν ξανα και ξανα και ξανα και ξανα....:bigsmile:Quote:
Originally Posted by ΜΙΚΡΟ
Ετοιμαζόμουν να γράψω μια απάντηση στην MIKΡO νομίζοντας ότι το ψευδώνυμο αντιπροσωπεύει χρονικά τις εμπειρίες της. Όμως αναθεωρώ λέγοντας είναι όμορφο το όσο ζω ελπίζω
όμως
δεν ξέρω γιατί αυτή η ηλίθια ανθρώπινη φυλή όταν δει ότι μπορείς να πέσεις πάντα κάποια στιγμή επιφυλάσσεται να σε ρίξει....
Μη μου μιλήσεις για αληθινές αγάπες και ανιδιοτέλειες, θα ανοίξουμε μεγάλη κουβέντα.
Πάντα όμως. Ο άνθρωπος είναι καρδιά και αισθήματα αλλά και ζώο σαρκοφάγο.Quote:
Originally Posted by Δείμων
Μεγάλη κουβέντα αλήθεια...Quote:
Originally Posted by Δείμων
Δεν ξερω,αληθεια τι φταιει,το νεφος,το νερο,που θα'λεγε η γιαγια μου,παντως οι σχεσεις που κουραστικα πηγαινοερχονται,οι ανθρωποι που δεν ξερουν τι τους γινεται και που δεν μπαινουν στον κοπο να λειτουργησουν το ακαμπτο μυαλουδακι τους και κατ'επεκταση κουραζουν οσους ατυχους βρισκονται στο δρομο τους ειναι πολυ βαρετοι..αλλα δυστυχως,αυτες οι προβληματικες περιπτωσεις,πολλες φορες,βρισκονται διπλα σε ανθρωπους που και τους ανεχονται για μεγαλο χρονικο διαστημα και που εαν φυγουν τους δεχονται ξανα και ξανα.Αναρωτιεμαι λοιπον,μηπως ενα μεγαλο κομματι ευθυνης εχει οχι μονο εκεινος που δεν ξερει να αγαπα τον αλλον αλλα και εκεινος που δεν ξερει ν'αγαπα τον εαυτο του...
Quote:
Originally Posted by μυρσινη
συμφωνώ μαζί σου, μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχει αυτός που μην εκτιμώντας σωστά τον εαυτό του, παρουσιάζει μια αδυναμία απέναντι στον άλλο, επιτρέποντας του τέτοιες συμπεριφορές. Αυτό για μένα τουλάχιστον είναι το πιό σημαντικό μάθημα που οι γονείς, δάσκαλοι θα πρέπει να διδάξουν στα παιδιά, θεωρώντας ακόμη, ότι αυτοί έχουν ακόμη μεγαλύτερο μερίδιο ευθύνης στο θέμα αυτό.
EXEIΣ ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ...αλλα μεχρι να το δεις,να το πιστεψεις κ να πεις τελος...εχεις διαλυθει...τωρα βεβαια μετα απο πολλες "δοκιμασιες" καταλαβα οτι τις περισσοτερες σχεσεις για χρονια τις κυβερναει ο φοβος....για να τον διωξουμε λεμε ψεμματα..ζωτικα ψεμματα..στον εαυτο μας κυριως κ μετα σ αυτους που αγαπαμε για να εξακολουθουν να μας αγαπανε αλλα οσο και να προσπαθουμε η μονη αληθεια..αν αξιζει κατι...η απλα υπαρχει..δειχνει καποια στιγμη τα δοντια της...για πολλους το δαγκωμα της ποναει...για αλλους αφηνει για παντα το σημαδι της...Quote:
Originally Posted by panther
Λίγοι όμως το κάνουν αυτό..Και δεν έχω χειρότερο.Quote:
Originally Posted by voulatain
Και δεν έχω καταλάβει γιατί. Είναι τόσο δύσκολο???
H απάντηση είναι λίγο πιο πάνω στο αρχικό άρθροQuote:
Originally Posted by ΜΙΚΡΟ
Η λέξη ανασφάλεια κατά τη γνώμη μου εμπεριέχει μία ακόμη παράμετρο.Quote:
Το χειρότερο που μπορεί να κάνει κάποιος που υφίσταται ένα «αντίο» είναι να παραμένει προσκολλημένος στη συνήθεια ενός έρωτα με «συστατικά» που στη πραγματικότητα έπεισε τον εαυτό του ότι υπάρχουν -είτε από ανάγκη είτε από ανασφάλεια- και όπως είναι φυσικό τελικά δεν κόλλησαν.
Σε μία σχέση συνεχώς κτίζεις, δημιουργείς, εξελίσσεις. Από αυτή την άποψη μοιάζει με ένα οικοδόμημα , ένα σπίτι, με όσα αυτό αντιπροσωπεύει. Όταν φύγει ένας και το «σπίτι» κατεδαφιστεί, πέρα από την απώλεια του προσώπου θρηνούμε και για την ματαιότητα του χρόνου των προσπαθειών και των πράξεών μας (ψιλοεγωιστικά δηλαδή) γι αυτό παλεύουμε να σώσουμε ό,τι είναι δυνατόν να σωθεί.
Τώρα αν αυτό σημαίνει και τον συμβιβασμό μας να ζήσουμε την υπόλοιπη ζωή μέσα σε ερείπια συντρίμια και χαλάσματα - φτάνοντας σε σημείο να παραμυθιαστούμε ότι ναι έτσι είναι ο Παράδεισος... τι να πω, πολλές φορές συμβαίνει. Θέμα εσωτερικής δύναμης και χαρακτήρα.
Γίνεται κι αυτό όντως...ίσως γιατί έχουμε την ανάγκη ναQuote:
Originally Posted by Δείμων
ζούμε σ ένα μικρό παράδεισο όλοι μας...έστω κι αν δεν
είναι πραγματικός...
Τουτο το σπιτι δε με σηκωνει πια.
Δεν αντεχω να το σηκωνω στη ραχη μου.
Πρεπει παντα να προσεχεις,να προσεχεις,
να στεριωνεις τον τοιχο με το μεγαλο μπουφε,
να στεριωνεις τον μπουφε με το παναρχαιο σκαλιστο τραπεζι,
να στεριωνεις το τραπεζι με τις καρεκλες,
να στεριωνεις τις καρεκλες με τα χερια σου,
να βαζεις τον ωμο σου κατω απ'το δοκαρι που κρεμασε.
Και το πιανο,σα μαυρο φερετρο κλεισμενο.
Δεν τολμας να τ'ανοιξεις.
"Απο τη"σονατα του σεληνοφωτος",Ριτσος.
Οι σχεσεις ειναι οσο ευκολη υποθεση,αλλο τοσο δυσκολη εως..πολυ δυσκολη,αναλογα με τον χαρακτηρα και την κοσμοθεωρια που εχει ο καθενας.Για οσους μπαινουν συνειδητα σε μια σχεση,ειναι εντιμοι απεναντι στον αλλον μα προτιστως απεναντι στον εαυτο τους,ειναι δυσκολο να στηριζουν συνεχως
'κρεμασμενα δοκαρια'.Ειναι δυσκολο να αφηνουν το "πιανο κλεισμενο "για να μη χαλασει η καθεστηκυια ταξη πραγματων.Αλλιως,καταντανε ανθρωποι συμβιβασμενοι με μια βαρετη καθημερινοτητα που μοιαζει με φερετρο.Δυσκολοι χαρακτηρισμοι,αλλα η ζωη ειναι πολυ μικρη για να την σπαταλισει καποιος δεχομενος το"λιγο".Εξαρταται φυσικα απο τον χαρακτηρα και την δυναμη που εχει ο καθενας .Γιαννη,συμφωνω απολυτα μαζι σου.
μυρσινη μου..ειναι τοσο γλυκο και βασανιστικα αληθινο αυτο που εγραψες:love: που ειλικρινα δεν μπορω να σου γραψω τιποτε αλλο...
Quote:
Originally Posted by μυρσινη
Ευχαριστώ για το ΡΙΤΣΟ.:love: Ήταν και Ταύρος, ξέρεις...
Xαιρομαι που σας αρεσε κοριτσια!Leoma,το τελευταιο δεν το γνωριζα.
Πολύ όμορφα και αισιοδοξα ειναι ολα αυτα που διαβαζω παρακατω. Η πραγματικοτητα πιστευω ειναι κομματακι πιο προσγειωμενη ομως.. Ενας χωρισμος μετα απο πολλες ψυχικες, συναισθηματικες κτλ επενδυσεις μπορει να ξεσκισει εναν ανθρωπο ανατρεποντας οτιδηποτε ισχυε μεχρι τοτε στη ζωη του. Προσωπικα, σε μια αντιστοιχη δικια μου εμπειρια ενοιωσα πως δεν εχω πατριδα. Αποκολληθηκα απο οτιδηποτε και οποιονδηποτε του παρελθοντος μου. Δεν μπορω και δεν με νοιαζει να το εξηγησω. Θεωρω πως στην πορεια ο ανθρωπος απλα ξεχναει. Οσο περιεργο η μη αναμενομενο ακουγεται, απλα ξεχναει. Και οταν λεμε ξεχναει εννοουμε οτι κατα καποιο τροπο συνηθιζει στα νεα δεδομενα. Ειναι θεμα χρονου και μοιραιο. Δεν ξεχνας τον παλιο και αγαπημενο σου συντροφο. Απλα καποια στιγμη απο μονος σου κανεις πραγματα που δεν τον/την περιεχουν. Και αυτο ειναι η αρχη του τελους ή ισως η αρχη της επανασυνδεσης. Η στιγμη που η καθημερινοτητα σου ειναι ηρεμη, δεν ειναι διαρκως σε μια ταραχη και θλιψη. Οσο περνα ο χρονος και μεταβαινεις σε αλλο σταδιο του ζωης σου, τοσο οι "κρισεις" ειναι πιο αραιες και πιο δυνατες βεβαια...Ερχεται η συνειδητοποιηση....ακριβως σαν το θανατο ενος αγαπημενου μας προσωπου. Πολλα πραγματα ερχονται απο μονα τους θεωρω. Ο καθενας μας απλα θελει τον δικο του χρονο. Διχως πιεση, διχως διορια. Σιγουρα, αν δεν εκτιμησεις τα δικα σου λαθη και τα λαθη του συντροφου σου και θεωρησεις πως ολα ηταν τελεια τοτε πραγματικα εχεις πεταξει οσα χρονια διηρκεσε η σχεση. Αν δεν μαθεις κατι, τοτε πετας την μεγαλη αυτη ευκαιρια να μαθεις. Απλα αυτο ερχεται μετα. Αυτο που ερχεται απο μονο του, ειναι μοιραιο και αναποφευκτο ειναι τα νεα δεδομενα και η συνηθεια σε αυτα. Επομενη σχεση? Ουτε βιασυνη, ουτε αυτοσκοπος, ουτε ομως και αποκλεισμος. Ποτε δεν ξερεις τι ειναι αυτο πραγματικα που θα σε μαγεψει στο τελος. Ο χωρισμος δεν ειναι καθολου απολαυστικος, ιδιως για καποιον που δεν το ειδε να ερχεται. Απλα περιεχει πολλα μυστικα γνωσεων, συνειδητοποιησεων και πραγματικης ενδοσκοπησης. Πολλα σταδια απογοητευσεων. Σκοπος ειναι να εχεις αυτογνωσια στο τελος. Να παψεις να ελπιζεις σε αλλους, να παψεις να αντλεις δυναμη απο αλλους. Να στηριζεσαι στα ποδια σου, να εισαι πραγματικα ελευθερος. Ολα θα ερθουν με το χρονο τους. Ολοι θελουμε διαφορετικο χρονο. Παντα υπαρχει καποιος που εχει ξεπερασει κατι χειροτερο απο οτι εμεις. Δεν χρειαζεται δραματοποιηση και θυματοποιηση, συμφωνω. Απλα, δυστυχως, πιστευω πως αρκετα απο αυτα που περιγραφονται στο αρθρο και τα υπολοιπα σχολια, ειναι ολα τα καλα πραγματα που θα φερει ο χρονος. Οχι ακριβως εμεις. Ο χρονος και τα νεα δεδομενα στα οποια μοιραια συνηθιζουμε. Χαιρομαι που υπαρχουν σελιδες που μπορει κανεις να μοιραστει ολες αυτες τις ιδεες. Ειναι καλο να βλεπουμε πως αντιμετωπιζουν οι αλλοι ανθρωποι παρομοια προβληματα. Ο πονος, σιγουρα, ειναι κομματι της ζωης και ισως ειναι το μεγαλυτερο. Μπορουμε ομως εδω, να μοιραστουμε λιγες εμπειριες και αφου μπορεσουμε...να κοιταξουμε πισω και να μαθουμε κατι απο αυτες.
Συμφωνώ με την τοποθέτηση σου στο θέμα Στάθη, μονο που προσπάθησε να γράφεις με γραμματοσειρά Νο2 γιατι διαβάζοντας τοσο μεγάλα γράμματα εχανα σε πια σειρά ημουν αρκετες φορές. Ειναι και λίγο κουραστικα τα μεγαλα γραμματα σε όλο το κείμενο...κατα τ'άλλα πολύ σωστός! Perfect
Ρε παιδια...παρεπιπτοντως.....τι σημαινει καρμικη σχεση, και οτι δυο ανθρωποι αυτο που εχουν μεταξυ τους ειναι καρμικο? Ειμαι περιεργος..
Ότι εμείς οι άνθρωποι είμαστε αφχαρίστητοι,δεν μας ικανοποιούν οι ανθρώπινες σχέσεις μας - ως επί το πλείστον οι ερωτικές αλλά και άλλες- και προσπαθούμε πάση θυσία να μειώσουμε την αξία τους,πασχίζοντας να τους δώσουμε μεταφυσικές διαστάσεις οι οποίες είναι ανύπαρκτες.Ατράνταχτο στοιχείο που αναιρεί τα παραπάνω είναι η βιωματική εμπειρία του ενδιαφερόμενου,ο οποίος θεωρεί ότι το ερωτικό πάθος-ευγνωμοσύνη-πόνος που ένιωσε για έναν άλλον άνθρωπο είναι αποκλειστικά δικό του προνόμιο,δεν το έχει νιώσει ποτέ κανείς άλλος εκτός απ τους ήδη εμπλεκόμενους σε καρμικές σχέσεις και όποιος του το επισημαίνει είναι απλώς κακόβουλος και ζηλιάρης(ενίοτε προσπαθεί να σώσει και τον κόσμο).Καρμική σχέση συνήθως είναι η ερωτική σχέση ενός ατόμου με άλλο με άτομο που βιώνει τη βιωματική εμπειρία.Το αν το έτερο άτομο στην όποια σχέση δε τη βιώνει,είναι ένα άλλο ζήτημα που προφανώς αφορά διαφορετικό βαθμό καρμικότητας.Quote:
Originally Posted by stathis08
Η Καρμική Αστρολογία και η καρμικότητα γενικά αποδέχονται ότι η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη, μεταφέρεται από σώμα σε σώμα μέσω διαδοχικών μετενσαρκώσεων, και την κάθε παρουσία της στην Γη ακολουθούν οι πράξεις της από τις προηγούμενες ενσαρκώσεις - καθώς και ότι οι πράξεις της στην παρούσα ζωή θα την ακολουθήσουν στις επόμενες μέχρι να φτάσει σε ένα επίπεδο προσωπικής τελείωσης.
Καρμική Αστρολογία - Αστρολογία για όλους
Καρμική καλείται η σχέση που οφείλουμε κάποτε να βιώσουμε με μία ψυχή επειδή έχει πράγματα να μας διδάξει ή να της διδάξουμε στην πορεία μας. Επίσης άλλες φορές έτσι λέγεται μία σχέση από προηγούμενες ζωές που επαναλαμβάνεται επειδή για κάποιον λόγο δεν ολοκληρώθηκε το αμοιβαίο μάθημα μαζί της.
Εάν δεν πιστεύουμε στην μετενσάρκωση ή//και την αθανασία της ψυχής η καρμικότητα δεν μας ενδιαφέρει.
Επειδή όμως δεν υπάρχουν χειροπιαστές αποδείξεις ούτε για την αθανασία της ψυχής ούτε για το πεπερασμένο της ύπαρξής της (Μαρία :love:), καλό είναι ο καθένας μας να ακολουθεί το μονοπάτι της αναζήτησης που τον οδηγεί το πνεύμα του ανεπηρρέαστος από τα λόγια και τις πεποιθήσεις κάθε άλλου ανθρώπου εν ζωή ή τεθνηκώτος.
καλησπερα,
Θα ηθελα να μου πειτε τις αποψεις σας!Χωρισα εδω και ενα μηνα απο σχεση 5,5 χρονων.Δεν ηταν δικη μου αποφαση αλλα δικη της!Αυτο βεβαια συνεβη επειδη πιστεψε οτι δεν την αγαπω πλεον οσο ηθελε.Ειχαμε χωρισει ξανα αλλες δυο φορες με δικια μου αποφαση οποτε επηρεαστηκε και αφησε τον εαυτο της να πιστευει οτι δεν την αγαπω και της εφυγε η εξαρτηση και η αναγκη να ειναι μαζι μου.Εγω την ειχα χωρισει 2 φορες(τη 2η πρι 5 μηνες)οχι γιατι δεν την αγαπουσα αλλα επειδη ειμαι μολις 24 και ειχα ανασφαλεια αν θα πρεπει να ειμαι σε μια μακροχρονια σχεση σε τετοια ηλικια.Βεβαια οταν την ειχα χωρισει και τα ξαναβρηκαμε μου ειπε να της δειξω πιο εντονα τα αισθηματα μου ωστε να της φυγουν οι ανασφαλιες.Εγω δεν καταλαβα οτι επρεπε να προσπαθησω πιο πολυ τοτε οποτε της εμεινε η ανασφαλεια.Ετσι εφτασε σε αυτο το σημειο.Ειχαμε αψογη επικοινωνια και τα βρισκαμε σε ολα.Οι τσακωμοι μας κρατουσαν μονο λιγες ωρες και μετα ημασταν καλα.Περνουσαμε πολλες ωρες μαζι και πηγαιναμε ολο ταξιδια.Πλεον ξερω οτι την αγαπω οπως το ηξερα και πριν που ειμασταν μαζι.Τωρα που χωρισαμε μου λεει οτι θελει να βγουμε απο αυτη την σχεση και να προχωρησουμε.Την ρωτησα αν θα ηθελε να ειμαστε ξανα μαζι και μου λεει στο αμεσο μελλον οχι.Στο μελλον δεν ξερει.Λεει αν το θελουμε και οι δυο μπορει να ειμαστε απλως τωρα να βγουμε απο την σχεση και να ζησουμε αλλα.Πιστευετε οτι μπορει να ξαναυπαρξει επανασυνδεση μετα απο καιρο?Με αγαπουσε οσο τιποτα αλλο και το καταλαβαινα.Ειχε μια σχεση πιο πριν απο την δικια μας 2 χρονια και ειχε μετρο συγκρισης.Με θεωρουσε ο ερωτας της ζωης της απο τον πρωτο καιρο.Μπορει να ξαναγυρισει καποια στιγμη?Μπορει να ειναι το ιδιο οπως πριν και καλυτερα?Πιστευε και πιστευει ακομα οτι ειμαι ο ιδανικος ανθρωπος για σχεση και συμβιωση γιαυτην.Πλεον ομως της εχει φυγει η εξαρτηση προν εμενα.Μπορει να μην εχει καθαρο μυαλο και καποια στιγμη να το μετανοιωσει?Υπαρχει περιπτωση να ξανανοιωσει αυτα που ενοιωθε για μενα?Απο οτι μου λεει δεν αποκλειει να ειμαστε ξανα στο μελλον μαζι χωρις βεβαια να θελει να με κρατησει κολημμενο σε αυτην τη σχεση αλλα οπως τα φερει η ζωη.Πιστευετε οτι αλλαζουν τελιως τα συναισθηματα?Χανεται κατι τοσο εντονο?Θα ηθελα να μου πειτε τη αποψη σας.
Αγαπητε μου Βασιλη,μ'αυτα που σου λεει η κοπελα ειναι σαν να επιδιωκει να σε κρατησει κολλημενο σ'αυτη τη σχεση!Ισως να θελει ασυναισθητα να σ'εκδικηθει για τις φορες που τη χωρισες εσυ.Κατα τη γνωμη μου αν δυο ανθρωποι ειναι πραγματικα ευτυχισμενοι σε μια σχεση,κανεις τους δε σκεφτεται καν το χωρισμο.Μη ξεχνας οτι κι εσυ τη χωρισες δυο φορες μαλιστα!Μπορει ο λογος να μην ειχε σχεση με τα συναισθηματα σου,αλλα το οτι το εκανες σημαινει οτι με καποιο τροπο πιεζοσουν σ'αυτη τη σχεση.Και οτι αν δεν το εκανες και συνεχιζοταν η σχεση κανονικα,πολυ πιθανον να κατεληγες στο να την "κατηγορεις" οτι δε σ'αφησε να "χαρεις" τα καλυτερα σου χρονια,και με αποτελεσμα (ισως) να τη κερατωνεις κιολας!Ακομα και να εισαστε μαζι,σιγουρα δε θα εισαστε οπως πριν.Θυμισου κατι πολυ σημαντικο που αναφερθηκε στο κυριως αρθρο,οτι μια σχεση τελειωνει γιατι δεν ειχε τα εφοδια να συνεχισει...Και απο προσωπικη πειρα(και πονο)κατεληξα να το πιστευω ακραδαντα!Ξεκαθαρισε μεσα σου αν πραγματικα ησουν ευτυχισμενος σ'αυτη τη σχεση,και αν ειναι δυνατο να σου ξεκαθαρισει και η κοπελα τι θελει,για να μπορεσεις να συνεχισεις τη ζωη σου.Και αυτο ειναι το πιο σημαντικο.Να συνεχισεις τη ζωη σου!Σου ευχομαι καλη τυχη...:pain:Quote:
Originally Posted by vasilis7
Γεια σου vasili!Quote:
Originally Posted by vasilis7
Λές οτι δεν ηταν δική σου απόφαση αλλα δική της. Κι ομως δική σου ήταν! Δεν μπορεί καποιος που την κανει με ελαφριά, δυο φορές και γυρνάει πιστεύοντας οτι ολα ειναι οπως πρώτα. Αυτο δεν μπορεί παρα να θεωρηθεί αφέλεια. Το γυαλί ακομα κι αν το κολλήσεις, ξερεις πως τα ραγίσματα θα ειναι πάντα ευδιάκριτα. Επειτα μιλας για εξάρτηση, και μου ακούγεται πολυ ανώριμο αυτο. Αν πιστεύεις πως αυτο που θα σε κάλυπτε ειναι ενα ατομο εξαρτημένο απο σενα, δεν ειναι η αγαπη αυτο που ζητάς. Δεν ειναι υγιές πρωτα απ' όλα. Η αποφαση σου να φύγεις λόγω του νεαρου της ηλικίας σου και της ελλειψης εμπειριών δεν ηταν καθόλου κακή, κατα την γνώμη μου. Το λάθος σου ηταν πως ηθελες να αποκτήσεις τις εμπειριες και ταυτόχρονα να κρατας καβάτζα το "εξαρτημένο" ατομο που δεν εβρισκες αλλου. Οπως θες τον χρόνο σου, να υποθέσω πως το ίδιο θα θέλει κι εκεινη μιας και πρεπει να εχει παρόμοια ηλικία με σένα. Όσο για το οτι ειχατε αψογη επικοινωνία και τα βρισκατε σε ολα...καμιά φορά δεν πρέπει να μένουμε στα λόγια, αλλα να προσπαθούμε να δούμε πίσω απο αυτα. Αυτο που καταλαβαίνω εγω ειναι πως ειναι απογοητευμένη και σιγουρα δυσκολεύεται να σε εμπιστευτεί. Πολυ μεγάλη πληγή η έλλειψη εμπιστοσύνης σε μια σχέση, αλλα ξέρεις πως δεν ευθύνεται αυτή. Το επιχείρημα παντως οτι ενω ειχε μέτρο σύγκρισης, θεωρησε την δευτερη σχέση καλύτερη δεν με πείθει. Διοτι η επόμενη σκέψη μιας απογοητευμένης γυναίκας πιθανότατα να ειναι "αφου η δευτερη ηταν καλύτερη απο την πρώτη, γιατι η τρίτη να μην ειναι καλύτερη απο την δεύτερη?"
Δεν λεω πως δεν την αγαπάς και δεν σε αγαπάει, αλλα οπως συνηθίζω να λέω εγω, ο καθε ανθρωπος αγαπάει με τον τρόπο του. Τα συναισθήματα δεν νομιζω πως χάνονται, αλλα σίγουρα μεταλλάσσονται και στο τελος αναπολούμε καποιες στιγμές. Η αγάπη μπορεί να παραμένει, αλλα με άλλη υφή και ποιότητα. Καλό θα ελεγα θα ηταν να μην περιμενεις και αν ποτε ειναι να γινει....και θες ακόμα...εχει καλώς. Αλλα το βρίσκω μάταιο να χαραμίζεις τον χρόνο σου περιμένοντας, και μαλιστα τωρα που μπορείς να αποκτήσεις τις εμπειρίες που ήθελες. Εισαι πολύ νέος αλλωστε και έχεις ολο το καιρό μπροστά σου.
Συγνώμη αν ήμουν κάπως σκληρή αλλα ζητησες γνώμες, και η δική μου ηταν αυτη που πραγματικά πίστευα.
Εγώ Βασίλη μου θα σου πω πως και οι δύο χρειάζεστε χρόνο για να αναρώσετε από το θυμό και τα παράπονα που εχετε ο ένας από τον άλλο επειδή 5 χρόνια είναι πολλά σε αυτήν την ηλικία και επειδή την αγαπάς καλό θα ήταν να της δώσεις χρόνο, όσο θέλει για να ηρεμήσει και για να βρει τον εαυτό της.
Προφανώς να την στεναχώρησες με τη συμπεριφορά σου επειδή της έδειξες ότι είσαι μπερδεμένος και δεν ξέρεις τι θες (έτσι το εκλαμβάνω με τους χωρισμούς και επειδή μου έχουν συμβεί ανάλογα στο παρελθόν) οπότε αν αξίζει να είστε μαζί θα έρθει από μόνο και θα το δείξει ο καιρός.
Μέχρι τότε αναλογίσου κάποια πράγματα για τον εαυτό σου τι θέλεις από μια σχέση και στη συνέχεια σκέψου αφού έχεις ηρεμήσει τι θέλεις πραγματικά από εκείνη.
Γειά σου Βασίλη..!:bigsmile:
Μεγάλη η διάρκεια της σχέσης εξίσου μεγάλος και ο προβληματισμός..όταν έχεις ζήσει τόσα χρόνια με έναν άνθρωπο είναι σίγουρα δύσκολο να αποδεχτείς ξαφνικά μια μέρα ότι δεν θα είστε όπως πριν!
Σίγουρα ξέρεις τι είναι σωστό για σένα να κάνεις και τι νιώθεις ότι μπορεί να σε πάει παραπέρα! Κοίτα να κάνεις πράγματα για τον εαυτό σου τώρα που προφανώς το είχες ανάγκη, να έχεις γενικά νέες εμπειρίες και αν είναι να γίνει κάτι με την πρώην σου ξανά θα γίνει αν το θέλετε και οι 2! Δεν είναι καλό να ζορίζουμε τα πράγματα τόσο πολύ, δεν οδηγούν πουθενά.
Τα δυνατά συναισθήματα δεν χάνονται! Ή παραμένουν δυνατά και αυτό φαίνεται με το πέρασμα του χρόνου ή μετεξελίσσονται σε κάτι διαφορετικό..
Δύσκολο να το αποδεχτείς καμιά φορά όταν παρά το ότι νιώθεις ότι θέλεις να το κάνεις κι εσύ, να χωρίσεις, σου το λέει ο άλλος και έχει εκείνος την τελευταία κουβέντα! Απο τη μια αγάπη αλλά πληγώνει και τον εγωισμό μας εεε να ακούμε ότι ο άλλος δεν μας χρειάζεται τόσο πολύ πια όπως παλιά..:pain:
Προσοχή και συμβουλή να μην πέσεις στην παγίδα της αντίδρασης και της απόρριψης. Συνέχισε την ζωή σου σιγά σιγά !
Κάνε πράγματα να νιώσεις ο εαυτός σου ντεεε! Μην χάνουμε τον εαυτό μας ποτέεε! Αν τον χάσεις δεν χαίρεσαι και στη σχέση που είσαι, όσο και να αγαπάς τον άλλον και τότε είναι που αρχίζεις να νιώθεις ανικανοποίητος
Βρείτε και οι 2 τον εαυτό σας και την ηρεμία σας αρχικά , γιατί μέσα απο τόσα σκαμπανεβάσματα πιθανό και να τα χάσατε και αν νιώθετε ότι θέλετε να είστε μαζί ξανά μετά να είσαι σίγουρος θα είστε!
Έχεις δρόμο μπροστά σου! πολύυυυ!:cheesy:
Μην απογοητεύεσαι!:wink2:
Βασίλη καλησπέρα. Θα σχολιάσω κάποια σημεία στο θέμα σου εφόσον αναζητάς κάποιες απαντήσεις και ίσως σε βοηθήσω..
Σχόλιο: Τις περισσότερες φορές που χωρίζει με δική της πρωτοβουλία μια γυναίκα η απόφαση είναι ειλημμένη και δεν επιστρέφει στην σχέσηQuote:
Originally Posted by vasilis7
Σχόλιο: Δηλαδή ήταν μαζί σου λόγω εξαρτησης από σένα? Ήταν μαζί σου από ανάγκη? Και αυτό σε τιμάει? Ή μάλλον τιμάει κανένα από τους δυο σας? Εγω αγαπητέ Βασίλη ξέρω ότι 2 άνθρωποι είναι μαζί γιατί γουστάρουν ο ένας τον άλλο και όχι λόγω ανάγκης, εξάρτησης κτλ.. Την χώρισες 2 φορές και αυτή παρ΄ όλα αυτά ήταν εκεί και περίμενε την επιστροφή σου.. και μετά επηρεάστηκε της έφυγε και το κόλλημα με την πάρτη σου.. δηλαδή γιατί δεν δέχεσαι ότι απλά σε βαρέθηκε ή τέλος πάντων βαρέθηκε τα παιχνιδάκια σου και πήρε την απόφαση να ξεκολλήσει?Quote:
Originally Posted by vasilis7
Σχόλιο: και σου πήρε 5,5 χρόνια να καταλάβεις αν πρέπει σε μια τέτοια ηλικία να κάνεις μακροχρόνιες σχέσεις? Με κάνεις και χαμογελάω Βασίλη, γιατί εφόσον όπως λες την αγαπούσες, παρ΄όλα αυτά δεν ήσουν σίγουρος..Quote:
Originally Posted by vasilis7
Σχόλιο; Σου χτύπησε το καμπανάκι...Quote:
Originally Posted by vasilis7
Σχόλιο: Λυπάμαι αλλά η κοπέλα έχει ήδη φυγει.. και το ίδιο θα σου έλεγα να κάνεις και εσύ.. Μην προσπαθείς από εγωισμό και μόνο να επιστρέψει κοντά σου, γιατί αν συμβεί κάτι τέτοιο τα πράγματα θα εξελιχθούν πολύ χειρότερα.. θα θυμηθείς τις ανασφάλειες σου πάλι και θα μετανοιώσεις που επέστρεψε.. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιος λόγος να τα ξαναβρείτε, διατηρείστε μια σχετική επαφή και προχωρήστε..Quote:
Originally Posted by vasilis7
Βασιλη το πολυ το κυριε ελεησον το βαριεται και ο παπας ...μια.. δυο..στις τρεις καιγεσαι....
Εμένα η άποψή μου είναι οτι όσο κυλάει αίμα στη φλέβα σου, και η καρδιά σου χτυπάει...πρέπει να ζείς. Το οφείλεις σε όσους πέθαναν προωρα.
Για μένα, όρμα, δείξε της ακριβώς πως και τι νοιωθεις. Πες της οτι αν αυτη δεν σκεφτεται να ξανασμιξετε (με ναι η οχι, οχι απαντησεις του στυλ "καποια στιγμη στο μέλλον") τοτε πρεπει να χαθειτε οριστικα. Χασου ρε φιλε. Βρες τα ¨****δια και χασου απο τη ζωη της. Να μην σε βρισκει, πως το λενε...Θελει υπομονη και ****δια αυτό.
Αν παλι εχεις σφαλει, τοτε βρες πραγματικα τι εφταιξε. Βρες το ομως. Αστο να μεγαλωσει μεσα σου αυτο. Μην βιαστείς. Μην βιαστεις γιατι μονο λαθος θα κανεις.
Εγω στη ζωη μου πολλες φορες φοβηθηκα το ρισκο και το πληρωσα αυτο. Καλο ειναι να ρισκαρεις, καλο ειναι να "τρομαζεις" τον αλλον. Πολλες φορες τα πραγματα ξεκινανε οταν φανταζουν πραγματικα τελειωμενα. Οπως και να ΄χει, αν εσφαλες φιλε μου(πραγμα που εσυ ξερεις) τοτε βρες τα λαθη σου, με υπομονη και ειλικρινεια. Μετα συζητησε τα με την κοπελα. Αλλα, δειξε της οτι οντως εχεις επαναπροσδιορισει 5 πραγματα. Μην το κανεις απλα για να ειστε μαζι. Δεν θα κρατησει. Πεισε τον εαυτο σου και μετα εκεινη. Ο δρομος σου, λογικά, δεν ειναι μικρος. Εχεις πολυ ψωμι. Βρες τον εαυτο, τι του φταιει, τι εφταιξε στη σχεση, τι πραγματικα νοιωθει. Πολλες φορες υπερεκτιμουμε και αναβαθμιζουμε κατι οταν το χανουμε. Προσεξε την την παγιδα αυτη. Αν και θα το ακουσες πολλες φορες μεχρι τωρα, ειναι αληθεια οτι εισαι πολυ νεος ακομα. Εσυ προλαβαινεις να κανεις και να διαλυσεις αλλες δυο σχεσεις ακομα (που λεει ο λογος). Στασου στα ποδια σου γερα, εσυ και μονο εσυ κατα βαθος γνωριζεις τα προβληματα. Προσπαθησε ομως, να απομακρυνθεις. Να χαθεις. Αφου, βεβαια, καταστησεις σαφη καποια πραγματα στην κοπελα. Μην πιεσεις για τιποτα, απλα να εισαι ειλικρινης και να μην μασας να ρισκαρεις. Η αποψη μου ειναι να πας οσο πιο συντομα γινεται στον πατο (αν εχεις την υπονοια οτι θα τον ποιασεις) προκειμενου να μπορεσεις να βγεις το συντομοτερο δυνατον. Αλλιως, μπορεις να φας οσα χρονια γουσταρεις, αναπολωντας και ελπιζοντας, και δινοντας μικρες και ελεγχομενες δοσεις του εαυτου σου στον πρωην συντροφο σου. Τον πρωην συντροφο σου που ναι μεν δεν σε θελει καθημερινα στη ζωη του, αλλα δεν αντεχει και να σε πεταξει απο αυτη. Διχως να ξερει ομως, ποσο αυτο ποναει εσενα.
Αν μπορεσεις βγαλε ακρη απο αυτα που γραφω. Πολλα πραγματα ομως, να ξερεις, ειναι θεματα προσωπικων εμπειριων που μπορει εσενα να μην σε καλυπτουν. Στασου στα δικα σου ποδια. Να εισαι απολυτα ειλικρινης με τον εαυτο σου. Θα νοιωσεις καλυτερα.
Καποια στιγμη....θα σας πω και τη δικια μου ιστορια