Ερωτικά «αντίο» και η λαχτάρα της επανασύνδεσης

Quote:

---

Originally Posted by kassy

Το άρθρο αυτό για μένα ήταν ό,τι καλύτερο, γιατί πριν μία εβδομάδα χώρισα. Εκείνος ήταν που ζήτησε να χωρίσουμε γιατί ένιωθε ότι δεν αισθανόταν τίποτα πλέον, σε αντίθεση με μένα που ήμουν πολύ ερωτευμένη. Τώρα με πλημμυρίζουν όλα αυτά τα συναισθήματα που αναφέρονται στο άρθρο, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι η ζωή συνεχίζεται και ότι πρέπει να ανακαλύψω ακόμα περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου και να προχωρήσω μπροστά, γιατί δεν υπάρχει γυρισμός σε καταστάσεις που δεν μπορούν να προχωρήσουν και βαλτώνουν. Όσο γι' αυτόν πρέπει να τον αφήσω να φύγει από το μυαλό μου και από τη ζωή μου. Εξάλλου όταν αγαπάς κάποιον αληθινά δεν τον πιέζεις να μείνει. Απλά τον αφήνεις ελεύθερο να βρει το δρόμο του και εσύ τον δικό σου.

Τον ευχαριστώ που μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτή η σχέση δεν θα είχε μέλλον και ότι έτσι και αλλιώς κάποτε θα καταλήγαμε στον χωρισμό. Μόνο που αν περνουσε περισσότερος χρόνος, ίσως θα καταλήγαμε σε αμοιβαίο μίσος και αδιαφορία.

---

kassy hold on!

όταν αγαπάς κάποιον το αφήνεις ελεύθερο αν δεν γυρίσει δεν ήταν ποτέ δικό σου αυτό μου το είχε πει μια φίλη μου όταν είμουν σε μια παρόμια θέση

Πολύ ωραίο το άρθρο...

Εγώ εχω 3 χρόνια σχέσης με κάποιο παιδι και κατα διαστήματα "Χωρίζουμε" γιατί αυτός κυρίως δε νιώθει άνετα με την δέσμευση της σχέσης μας, επειδή όσο την αφήνουμε ελεύθερη πηγαίνει προς την επισημοποίηση και ακόμη δεν είμαστε έτοιμη, ούτε γω, ούτε και αυτός!

Να διευκρινίσω κάτι..όταν λέμε "χωρίζουμε" εννοούμε στα λόγια, για ουσιαστικά δεν...μιλάμε συνέχεια και βγαίνουμε (όχι βέβαια τόσο συχνά όσο όταν είμαστε και τυπικά μαζί, για να πάρουμε το χρόνο μας)..και αφολυ πάρουμε το χρόνο μας, που ποτέ δεν παιρνάμε ουσιαστικά χώρια, είμαστε και πάλι μαζί....ΤΥΠΙΚΑ!

Βασικά αυτό το ΤΥΠΙΚΑ το σιχάθηκα! Βλέπω ότι με αυτόν τον άνθρωπο δεν αντέχουμε πάνω από μέρα χωρίς να μιλήσουμε! προσπαθήσαμε και οι δυο πάνω σρην απελπισία μας να κάνουμε σχέσεις με άλλους, στα πρώτα ραντεβού μέναμε! 'Ολοι λένε πως αυτό που έχουμε είναι αρρωστημένο, είναι? Εγώ ξέρω ότι σχεδόν (το βάζω για να μην φανώ υπερβολική) πάντα είμαστε ευτυχισμένοι...έχω προβληματιστεί..είναι το κάρμα μου ή απλά αδυναμία?

Quote:

---

Originally Posted by ioni

όταν αγαπάς κάποιον το αφήνεις ελεύθερο αν δεν γυρίσει δεν ήταν ποτέ δικό σου αυτό μου το είχε πει μια φίλη μου όταν είμουν σε μια παρόμια θέση

---

ναι δυστυχώς ισχύει...
τουλάχιστον έτσι σταματάς να ελπίζεις...αν ποτέ σταματά κανείς...

όταν όμως ακούς το περίφημο "είμαστ φίλοι" τι κάνεις; μετανιώνεις, θυμάσαι και αν θέλεις πια...προχωράς...αν...

Quote:

---

Originally Posted by stabie

ναι δυστυχώς ισχύει...
τουλάχιστον έτσι σταματάς να ελπίζεις...αν ποτέ σταματά κανείς...

όταν όμως ακούς το περίφημο "είμαστ φίλοι" τι κάνεις; μετανιώνεις, θυμάσαι και αν θέλεις πια...προχωράς...αν...

---

Εκει μαλλον θα πρεπει να εχει κανεις το θαρρος [απεναντι στον εαυτο του κυριως] να αρνηθει. Εκτος κι αν κρινει, πως ειναι ικανος να ανταπεξελθει!
Απ οτι εχω παρατηρησει, αυτοι που μιλανε για φιλια μετα απο εναν χωρισμο, ή νιωθουν ενοχοι, η φροντιζουν την "υστεροφημια" τους, ή και τα δυο.

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Εκει μαλλον θα πρεπει να εχει κανεις το θαρρος [απεναντι στον εαυτο του κυριως] να αρνηθει. Εκτος κι αν κρινει, πως ειναι ικανος να ανταπεξελθει!
Απ οτι εχω παρατηρησει, αυτοι που μιλανε για φιλια μετα απο εναν χωρισμο, ή νιωθουν ενοχοι, η φροντιζουν την "υστεροφημια" τους, ή και τα δυο.

---

Ή δεν έχουν τα κότσια να πουν στον άλλον τι πραγματικά συμβαίνει, και από το φόβο τους μιλάνε για φιλία, σκεπτόμενοι ότι ο άλλος δεν θα το πάρει τόσο βαριά!

Και τελικά με την ατάκα "μονο φίλοι" ποιον εξαπατούν, αν όχι πρωτίστως τον εαυτό τους? Για να θέλουν να έχουν επικοινωνία με τον πρώην σύντροφο τους, δεν τον αφήνουν να προχωρήσει στη ζωή του, αφού διαρκώς θα του παρουσιάζονται σαν φίλοι. ¶ρα μάλλον τον επιβαρύνουν για να απομακρύνουν τις όποιες δήθεν τύψεις μπορεί να έχουν.
¶λλο πράγμα να έχουν απομείνει "εκκρεμότητες" μεταξύ του πρώην ζευγαριού, και άλλο το να μην προχωράμε σε νέο κεφάλαιο μέσα από τα όποια παθήματα-μαθήματα πήραμε.:sad:

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Και τελικά με την ατάκα "μονο φίλοι" ποιον εξαπατούν, αν όχι πρωτίστως τον εαυτό τους? Για να θέλουν να έχουν επικοινωνία με τον πρώην σύντροφο τους, δεν τον αφήνουν να προχωρήσει στη ζωή του, αφού διαρκώς θα του παρουσιάζονται σαν φίλοι. ¶ρα μάλλον τον επιβαρύνουν για να απομακρύνουν τις όποιες δήθεν τύψεις μπορεί να έχουν.
¶λλο πράγμα να έχουν απομείνει "εκκρεμότητες" μεταξύ του πρώην ζευγαριού, και άλλο το να μην προχωράμε σε νέο κεφάλαιο μέσα από τα όποια παθήματα-μαθήματα πήραμε.:sad:

---

Σε αυτό δεν φταίνε μόνο εκείνοι που παρουσιάζονται ως φίλοι, αλλά και εκείνοι που τους αφήνουν να παρεμβαίνουν στην ζωή τους!
Γιατί εάν δεν μπορούσε, δεν θα το έκανε;)

Quote:

---

Originally Posted by panther

Σε αυτό δεν φταίνε μόνο εκείνοι που παρουσιάζονται ως φίλοι, αλλά και εκείνοι που τους αφήνουν να παρεμβαίνουν στην ζωή τους!
Γιατί εάν δεν μπορούσε, δεν θα το έκανε;)

---

Νομίζω πως την ατάκα αυτή κατα κύριο λόγο χρησιμοποιεί όποιος φεύγει πρώτος από μια σχέση. Σε αυτή την περίπτωση ο σύντροφος του/της είναι σε κάπως πιο ευάλωτη θέση και βλέποντας ένα μέρος της ζωής του να κλείνει δεν σκέφτεται τις όποιες συνέπεις της στάσης του.

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Νομίζω πως την ατάκα αυτή κατα κύριο λόγο χρησιμοποιεί όποιος φεύγει πρώτος από μια σχέση. Σε αυτή την περίπτωση ο σύντροφος του/της είναι σε κάπως πιο ευάλωτη θέση και βλέποντας ένα μέρος της ζωής του να κλείνει δεν σκέφτεται τις όποιες συνέπεις της στάσης του.

---

Συμφωνώ γιατί είμαι παθούσα, και απλά έβαλα μυαλό. Και συνεχίζω λέγοντας ότι αυτός που μένει πίσω θα πρέπει να προστατέψει τον εαυτό του. Τώρα το πόσο εύκολο είναι αυτό, εξαρτάται από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.