Είναι αυτός που φεύγει πριν το τέλος της ταινίαςQuote:
Originally Posted by leoma
Είναι Θεός και εγκληματίαςPerfect
Printable View
Είναι αυτός που φεύγει πριν το τέλος της ταινίαςQuote:
Originally Posted by leoma
Είναι Θεός και εγκληματίαςPerfect
Τι σημαινει ανιδιοτελες συναισθημα? Υπαρχει τελειως ανιδιοτελες συναισθημα??? Και αν ναι ειναι συνεχες και αστειρευτο?Τι μηχανισμοι εμπλεκονται σ αυτο? Μ εχουν πιασει και μενα τα φιλοσοφικα μου οπως καταλαβαινετε και εξ ου και το "ρητο" των βουδιστων...χεχε!Quote:
Originally Posted by Δείμων
Γιαννη δεν υποστηριζω καθολου την σταση αυτη που κατηγορεις! Αυτο που ανεφερα ειναι μια αληθεια....Οσο πιο πολυ αγαπας κατι τοσο πιο πολυ δυναμη εχει αυτο το κατι να σε πονεσει! Αυτο δε σημαινει οτι θα αποκλεισεις την αγαπη γιατι αυτο θα σημαινει οτι δε ζεις οτι εισαι κενος..Και το κενο νομιζω ειναι πολυ πιο τρομακτικο και καταστροφικο απο το πονο....Απλα ειναι μερος της ζωης να αγαπας και να πονας που και που...Τα "ωφελη" ειναι πολυ μεγαλυτερα μπροστα στο κινδυνο του πονου! Αλλα οσο πιο πολυ αγαπη παιρνεις και δινεις τοσο πιο ευκολα μπορεις να ξεπερνας το πονο....Να τον αφηνεις πισω....Η αγαπη ειναι ζωη και μερος της ζωης ειναι και ο πονος! Αν δεν αγαπας δε ζεις....Αν δεν αφησεις τον εαυτο σου ελευθερο να αγαπησει και να αγαπηθει ειναι σαν να εχεις βαλει τον εαυτο σου σε μια φυλακη με ολες τις ανεσεις...αλλα ειναι μια φυλακη! Δεν εισαι ελευθερος αρα για μενα δε ζεις....
Οι τυχεροι ειναι αυτοι που αγαπανε και αγαπιουνται πολυ και πονανε λιγοτερο:bigsmile::bigsmile::bigsmile:
Χμ έχεις δίκιο, πλήρως ανιδιοτελές συναίισθημα δεν υπάρχει. Οτιδήποτε κάνουμε ή αισθανόμαστε, λιγότερο ή περισότερο βαθύτερα ή πιο επιφανειακά υποκινείται από προσωπικά ωφέλη ένστικτα ή ανάγκες. Η αγάπη στα παιδιά συνδέεται με την φροντίδα που αφιερώσαμε στο μεγάλωμά τους, η αγάπη στον εραστή//συνάνθρωπο με τον φόβο της μοναξιάς, η αγάπη στον Θεό με τον φόβο του θανάτου (τα παραπάνω μεταξύ άλλων). Συνεχές και αστείρευτο θα είναι μόνο όταν και για όσο εξελίσσεται.
Να ρίξουμε μια ματιά στο άρθρο της κυρίας Σίμου περί προδοσίας:
"Πιθανώς η προδοσία δημιουργείται όταν εξαρτούμε την ευτυχία μας από την παρουσία κάποιου άλλου στη ζωή μας και ονειρευόμαστε να υπάρχει πάντα «εκεί, για μας». Επομένως μπορούμε να σκεφθούμε πως αιτία της είναι η έλλειψη του σθένους να είμαστε πραγματικά ελεύθεροι!"
Μας λέει σχεδόν το ίδιο με τους Βουδδιστές μοναχούς. Θα ήθελα να σκεφτούμε λίγο το παραπάνω. Όσο ωμό ή ρεαλιστικό κι αν ακούγεται, όσο εξοργιστικά και να μας εκπλήσσει, μήπως είναι η αλήθεια?... Εάν έχουμε το σθένος της πραγματικής ελευθερίας και την κατορθώσουμε θα χωράει άλλη ψυχή ολοκληρωτικά κοντά μας? Μέσα μας? Πώς θα μπορεί να είναι τόσο ιδανική, τόσο ιδεώδης, ώστε αυτή την ελευθερία μας να μην την περιορίσει ποτέ σε σημείο που να μετατραπεί σε παραμικρή εξάρτηση - που θα οδηγήσει σε αίσθημα προδοσίας σε πιθανή περίπτωση απώλειας? Είναι εφικτό κάτι τέτοιο στα ανθρώπινα μέρα ή είναι καταδικασμένη η κάθε μορφή αγάπης να είναι δεμένη με τον πόνο όπως λέει παpαπάνω η skorpion?
Ουφ...:love::love:
Ελευθερια για μενα σημαινει να αγαπας ακομα κι αν ξερεις οτι υπαρχει ο κινδυνος να φας τα μουτρα σου... Ελευθερια σημαινει να φας τα μουτρα σου και να ξαναγαπησεις....Ελευθερια σημαινει να μη φοβασαι(οσο γινεται τεσπα)!
Απολυτη ελευθερια ουτως ή αλλως δεν υπαρχει γενικα...οτι κι αν κανεις...ειναι κι αυτο μερος της ανθρωπινης υπαρξης... αλλα τουλαχιστον μπορεις την ελευθερια που σου δινεται να την αξιοποιησεις ετσι ωστε να εισαι χαρουμενος και εσυ και οι αλλοι...Γιατι αν δε "φροντισεις" κ για τους αλλους δε θα "φροντισουν" κι αυτοι για σενα....Κ ολα αυτα κανουν κυκλους και παλι σε μας καταληγουν...(και απ οτι φαινεται απο τα σημερινα δεδομενα μαλλον αυτα δε τα εχουμε χειριστει καλα)
Γιατι κακα τα ψεμματα δε γινεται να μην εξαρτηθεις καθολου απο εναν ανθρωπο που αγαπας ή δενεσαι...ουτε καν απο ζωακι ισως!
και για να μην επαναλαμβανομαι,εδω χωρανε κι ολα τα υπολοιπα που ανεφερα παραπανω.....
:love::love:
Πλησιάζει το ξημέρωμα... η κούραση ολόκληρης της ημέρας έχει συσσωρευτεί... το μυαλό τα 'χει παίξει..., δεν ξέρω κατά πόσο είμαι σε θέση νΆ απαντήσω όπως πρέπει το ερώτημα, θέλω όμως να προσπαθήσω έστω κι ατελώς...
Εν μέρη συμφωνώ και με τους δυο σας γιατί νομίζω ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση...
Κατά βάθος πιστεύω ότι η αγάπη είναι ζωντανός οργανισμός κι απΆ τη φύση της εξελίσσεται (αν ποτίζεις το λουλούδι ανθίζει αν το παραμελείς μαραίνεται). Το να αισθάνεσαι ευτυχία κι ασφάλεια στη συντροφιά κάποιου δεν περιορίζει την ελευθερία σου, αντίθετα σε βελτιώνει, γιατί η διαδικασία να το διατηρήσεις είναι συνεχής. Δεν έχει σημασία κατά πόσο εκπορεύονται από ένστικτα ή προσωπικές ανάγκες (αγάπη κι έρωτας), ούτε χρειάζεται να είναι ιδανικά ή ιδεώδη, απλώς αυθεντικά. Το αν μας σκλαβώσουν, κολλήσουμε, ή παραμυθιαστούμε, εξαρτάται, κατά τη γνώμη μου, απΆ τις προσωπικές μας ροπές κι αυτό θα φαίνεται και στους υπόλοιπους τομείς της ζωής μας (είτε παίρνει κανείς την ευθύνη στα χέρια του είτε όχι, θέμα επιλογής είναι).
Έχω αγαπήσει με την ψυχή μου ελάχιστους ανθρώπους -μετρημένους στα δάχτυλα των δυο χεριών- κι έχω ερωτευτεί ακόμη λιγότερους. Όταν όμως έφυγαν, όποιοι και όπως και να έφυγαν, η ανάμνηση του συναισθήματος παρέμεινε ακέραιη κι απρόσβλητη. Προδοσία για μένα σε τελική, δε σημαίνει να σε παρατήσει “ο αγαπητικός σου”. Σημαίνει να εμπιστευτείς έναν άνθρωπο κι αυτός να σε εκθέσει, να σε εξαπατήσει και να σε βλάψει συνειδητά. Συμβαίνει σπάνια στην πραγματικότητα, όταν όμως συμβαίνει δεν είναι κάτι που πονάει απλώς..., σε γονατίζει και θέλει χρόνο να το ξεπεράσεις. Θα το ξεπεράσεις όμως και θα εμπιστευτείς ξανά. Διαφορετικά, δε σου αξίζει η ομορφιά της ζωής και χάνεις κάθε δικαίωμα σΆ αυτήν.
γλυκια μου lelou, πολυ ωραια αυτα που λες κ σωστα αλλα ποσο καιρο σου παιρνει αραγε να ξεχασεις, και να μπορεσεις να ξανα εμπιστευθεις;
Οσο κ αν το προσπαθεις καπου πισω στο μυαλο σου ισως ομως να μη τα καταφερεις ποτε και καπου εκει λες καθε φορα που κατι αρχιζεις να αισθανεσαι κατι, να λειτουργει η αυτοπροστασια σου και σκεφτεσαι Αστο μωρε αμαρτια ειναι να πληγωθω και να ξαναφαω τα μουτρα μου και τον ατιμο φτερωτο φιλο που ισως τον εχεις αναγκη τον αφηνεις να σε προσπερασει γιατι απλα φοβασαι. Και κακα τα ψεμματα ο φοβος δεν ειναι και ο καλυτερος συμβουλος αλλα οχι και ο χειροτερος.
Αγαπητο μελος θα αφησουμε δηλαδη τον φοβο να μας φρεναρει την ζωη;:wacko:Quote:
Originally Posted by tsabikaki
Μα η ζωη φρενο -γκαζι ειναι συνεχως εχει τα πανω της εχει και τα κατω της :bigsmile:
Πατα γκαζι και ξεκινα και ασε τους φοβους σου να τρωνε την σκονη σου:bigsmile:
φιλικα
Quote:
Originally Posted by tsabikaki
Μένοντας όμως στη σιγουριά σου, μ<link rel="File-List" href="file:///C:%5CDOCUME%7E1%5Cuser%5CLOCALS%7E1%5CTemp%5Cmsoht ml1%5C01%5Cclip_filelist.xml"><!--[if gte mso 9]><xml> <w:WordDocument> <w:View>Normal</w:View> <w:Zoom>0</w:Zoom> <w:Compatibility> <w:BreakWrappedTables/> <w:SnapToGridInCell/> <w:WrapTextWithPunct/> <w:UseAsianBreakRules/> </w:Compatibility> <w:BrowserLevel>MicrosoftInternetExplorer4</w:BrowserLevel> </w:WordDocument> </xml><![endif]--><style> <!-- /* Font Definitions */ @font-face {font-family:"Comic Sans MS"; panose-1:3 15 7 2 3 3 2 2 2 4; mso-font-charset:161; mso-generic-font-family:script; mso-font-pitch:variable; mso-font-signature:647 0 0 0 159 0;} /* Style Definitions */ p.MsoNormal, li.MsoNormal, div.MsoNormal {mso-style-parent:""; margin:0cm; margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:12.0pt; font-family:"Times New Roman"; mso-fareast-font-family:"Times New Roman";} @page Section1 {size:612.0pt 792.0pt; margin:72.0pt 90.0pt 72.0pt 90.0pt; mso-header-margin:36.0pt; mso-footer-margin:36.0pt; mso-paper-source:0;} div.Section1 {page:Section1;} --> </style><!--[if gte mso 10]> <style> /* Style Definitions */ table.MsoNormalTable {mso-style-name:"Κανονικός πίνακας"; mso-tstyle-rowband-size:0; mso-tstyle-colband-size:0; mso-style-noshow:yes; mso-style-parent:""; mso-padding-alt:0cm 5.4pt 0cm 5.4pt; mso-para-margin:0cm; mso-para-margin-bottom:.0001pt; mso-pagination:widow-orphan; font-size:10.0pt; font-family:"Times New Roman";} </style> <![endif]-->πορεί να αποφεύγεις τον πόνο και τις λύπες, όμως δεν μπορεί να μάθεις, να νοιώσεις, να αλλάξεις, να μεγαλώσεις, ή να αγαπήσεις.
:love::love::love:
Με αγάπη
Σόφη
<!--[if !supportLineBreakNewLine]-->
<!--[endif]-->
Και πού να ξέρατε φίλτατοι συνομιλητές:love: ότι είμαι “πρωτεργάτης” της γκρίνιας και του παραπόνου..., σκέφτομαι όμως ότι αν εγώ καταφέρνω να "ξεχνάω" και να ζω όσο άφοβα με παίρνει στα συναισθηματικά, σίγουρα όλοι το μπορούν:nuts:
Νομίζω ότι τα πάντα είναι θέμα οπτικής κι επιλογής. Αν θέλει κανείς να βλέπει τον κόσμο, τον έρωτα, τις σχέσεις κι οτιδήποτε άλλο σαν κίνδυνο, απειλή ή πεδίο μάχης, θα τα βλέπει και θ’ αντιδρά αναλόγως.
Αντίστοιχα, εγώ προσωπικά, δεν αντιλαμβάνομαι τον κόσμο σαν ένα μέρος όπου η εκδίκηση και η προδοσία θεωρούνται αυτονόητα/κοινή πρακτική, γι’ αυτό και δε θεωρώ ότι ρισκάρεις όταν αγαπάς. Ίσως και να εκλογικεύω υπερβολικά αυτήν τη στιγμή, μα δεν πιστεύω ότι ευθύνεται ο άλλος όταν εμείς επιμένουμε να τον αντιμετωπίζουμε σαν κάτι που δεν είναι και κατά συνέπεια απογοητευόμαστε όταν αδυνατεί ν’ ανταποκριθεί στις ανεδαφικές απαιτήσεις/προσδοκίες μας.
Νομίζω τέλος πάντων ότι, αν το σκεφτούμε ψύχραιμα, όλοι θα θυμηθούμε δύσκολες περιστάσεις υπό τις οποίες άνθρωποι μας στάθηκαν και μας στήριξαν με ευγενικές χειρονομίες ή λέξεις χωρίς να περιμένουν τίποτα σε αντάλλαγμα κι όταν το αναγνωρίσουμε αυτό αλλάζει ο τρόπος σκέψης μας -αποκτούμε την ανάγκη να το ανταποδώσουμε εξίσου ακόμα και σε αγνώστους (χωρίς φόβο και πάθος:wacko:). Εκεί κρύβεται για μένα η ομορφιά της ζωής. ¶λλωστε, σε κανέναν δεν αρέσει να πληγώνεται. Μου φαίνεται απίθανο να βάζουμε εμείς όντως τα δυνατά μας και ο άλλος να μην πράττει αναλόγως. Αν, πάλι, δεν πράττει, σημαίνει απλά ότι πρέπει να πούμε αντίο -μια σχέση με το συγκεκριμένο άνθρωπο δε θα δουλέψει ποτέ κι όσο γρηγορότερα το αντιληφθούμε τόσο το καλύτερο για μας:love::love::love:.
Όταν αγαπάς, δε ρισκάρεις τίποτα παραπάνω από το να μη βρεις ανταπόκριση στην αγάπη σου. Αν σαν άνθρωπος το δέχεσαι, έχει καλώς.Για μένα προσωπικά, το να αγαπώ και να το δείχνω, είναι το πιο φυσιολογικό. Εχω αγαπήσει πάρα πολύ και θα το ξανακάνω με όλη μου την ψυχή! Χωρίς να περιμένω την ίδια ανταπόκριση.Quote:
Originally Posted by LeLou
Με αγάπη
Σόφη
sofi 8a simfwnisw apolita mazi sou, ston erwta den xwraei i logiki tou posa 8a paroume posa 8a dwsoume, o ka8enas mas dinei auto pou borei kai an den mas kanei pame parakatw!! akoma ki an den ton gnwrizeis ton allon, akoma kai an kaneis la8os telika i pligw8eis... toulaxiston tin epomeni fora 8a 3ereis ti na apofigeis, alla 8a exeis zisei enan erwta oso ki an kratiseiQuote:
Originally Posted by getzaki
νομίζω ότι το ίδιο λέμε :bigsmile: ούτε εγώ θεωρώ τις σχέσεις "μαθηματικά" κι "εμπορική συναλλαγή":blink:Quote:
Originally Posted by socio
απλά για μένα είναι σημαντικό, όσο απόλυτα κι αν ερωτευτεί/αγαπήσει κανείς, να προσπαθεί να διατηρεί το μυαλό του καθαρό. σ' αντίθετη περίπτωση υπάρχει σοβαρός κίνδυνος να βλάψει τόσο τον εαυτό του όσο και τον άλλον.
μόνο που θα πρέπει να γυρίσεις το πληκτρολόγιο σ’ ελληνικά για να διευκολυνθεί η ανάγνωση:love::love:
Αυτό όμως μπορείς να μου πεις πώς γίνεται? :bigsmile: Ο έρωτας είναι η κατ' εξοχήν «τυφλή» διαδικασία της ανθρώπινης φύσης!! Εάν προσπαθήσουμε να τον δούμε καθαρά, γενικά καταβάλλοντας οποιαδήποτε προσπάθεια επάνω του, αυτόματα αλλοιώνουμε την υπόστασή του. Ή, εάν βλέπουμε καθαρά, μήπως είναι ένα σημάδι ότι ΔΕΝ είμαστε απόλυτα ερωτευμένοι? :nuts:Quote:
Originally Posted by LeLou
Χάος οι σχέσεις λέμεεεεεεε!!!!
Όντως είναι χάος:wacko::love::nuts: Φαντάζομαι όμως ότι αν νιώθει κανείς τόσο έντονα (κόβω φλέβες σα να λέμε...) δε χρειάζεται κιόλας να τις κόψει στ' αλήθεια!!! Μπορεί να εκτονώσει το συναίσθημα με άλλους πιο εποικοδομητικούς τρόπους... Νομίζω άλλωστε ότι εξήγησα πώς εννοώ την “εκλογίκευση” και “προσπάθεια” στις σχέσεις στα προηγούμενα post.Quote:
Originally Posted by Δείμων
Δεν αποκλείω και την περίπτωση να είμαι “ψυχρός” σαν άνθρωπος γιατί γενικά τα αισθήματά μου περνάνε μέσα απΆ το κεφάλι και αυτό υιοθετώ σαν ορισμό προσωπικής ελευθερίας. "Να πράττεις ό,τι πράττεις συνειδητά LeLou, ώστε ούτε να κλαίγεσαι ούτε να ρίχνεις τις ευθύνες στους άλλους όταν στραβώνει η κατάσταση"
:love::love:
ΥΓ: να συμπληρώσω κάτι ακόμα στο οποίο πιστεύω: “μην κάνεις στους άλλους αυτά που δε θες να σου κάνουν αυτοί” -οπότε, αναφορικά με το θέμα μας, μην πιέζεις και πνίγεις με την αγάπη σου καταπιέζοντας τις ελευθερίες των άλλων, προσπάθησε απλά να δώσεις αυτό που χρειάζονται κι όχι μόνο αυτό που θες να δώσεις εσύ. Έχω συνείδηση του πόσο “δασκαλίστικα” εκφράζομαι μερικές φορές, επειδή όμως είμαι παρορμητική έχω επίσης και προσωπική εμπειρία στο πόσο άσκημο είναι να φρικάρεις τους άλλους με τις αντιδράσεις σου κι αυτό υποστηρίζω ότι πρέπει νΆ αποφεύγει κανείς στις σχέσεις. Λίγη περίσκεψη κι αυτοέλεγχος δηλαδή δε βλάπτει...
Συμφωνω απολυτα...σε ολα.....Quote:
Originally Posted by LeLou
Μονο που πια δεν συμβαινει και τοσο σπανια(η προδοσια)...και αυτο ειναι τραγικο..
Αν και κουρασμενη μια χαρα μας τα εγραψες..:love:
Quote:
Originally Posted by Δείμων
Το μόνο που μας σώζει σε όλες τις καταστάσεις, του έρωτα και μη, είναι να είμαστε ο εαυτός μας, κι όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι να είμαστε.
Ετσι σε κάθε περίπτωση, θετικής ή αρνητικής έκβασης μιας κατάστασης, τουλάχιστον, θα λέμε: έκανα αυτό που ένιωθα σαν άνθρωπος και πέτυχε η απέτυχε.
Δυο ξεχωριστές προσωπικότητες συμβαδίζουν παράλλημα και αναπτύσσεται ο ένας δίπλα στον άλλον. Αν προσπαθήσουμε να εισχωρήσουμε στον άλλο αλλοιώνουμε το χαρακτήρα του, ασκώντας έμμεσα μορφές πίεσης, που μόνο θετικό αποτέλεσμα δε θα έχουν.
Σίγουρα για να φτάσουμε να είμαστε ο πραγματικός μας εαυτός καποτε, εκτός από τα όμορφα της ζωής θα δοκιμάσουμε και τον πόνο και τη λύπη και την απόρριψη και πολλά άλλα αρνητικά συναισθήματα.
Προσωπική μου άποψη είναι ότι, ωριμάζουμε μέσα από τα δύσκολα και όχι μέσα από τα εύκολα της ζωής.
Καλημέρα, γλυκιά και χαρούμενη!
:love::love::love:
Με αγάπη
Σόφη
Κάποτε τον είχα σε μεγάλη εκτίμηση.Τον είχα θεοποιήσει..:love:Είχα εθισθεί στη μαγεία που προσφέρει...Quote:
Originally Posted by Δείμων
Αν με ρωτήσεις τώρα θα σου πώ πως είναι μεγάλη απάτη ο έρωτας:bigsmile:
Όσο είσαι "υπό την επήρρεια",μέσα στο συννεφάκι με τον ήλιο "αγκαζέ",είναι μια στιγμή απο τις λίγες και αξέχαστες!Και είσαι πραγματικά πολύ τυχερός που τη ζείς!
Το πρόβλημα έρχεται όταν βγάλεις τα ρόζ γυαλάκια σου και δείς τον ήλιο κατάματα.Μπορεί να αντέξεις μπορεί και να τυφλωθείς:eek:
Το θέμα όμως ξέρεις ποιό είναι?Ότι όλα τα παραπάνω post,μαζί και τα δικά μου είναι "αμπελοφιλοσοφίες":nuts:
Γιατί ο έρωτας σε περιμένει στη γωνία.Δεν τον επιλέγεις,σε επιλέγει.Δεν τον ελέγχεις, σε ελέγχει..
Εν ολίγης, είναι κάτι πολύ απλά θα σου συμβεί ότι και να κάνεις,θές δε θές:wink2:
Relax and enjoy it!:bigsmile:Quote:
Originally Posted by konstantina318
YouTube - Anna Vissi ft. Goin' Through - Erota I Polemo [fannatics.gr]Quote:
Originally Posted by leoma
relax..there is always more:love:
Πριν από μερικά χρόνια κι εγώ είχα την ίδια άποψη με την Κωνσταντίνα.
Όλη η πίκρα και ο πόνος που πέρασα μετά από ένα χωρισμό όμως, έγινε αγάπη και κράτησα όλα τα όμορφα που έζησα μαζί του!
Έμεινα για πολύ καιρό μόνη, να παλεύω με τον εαυτό μου και να αναρωτιέμαι τι έφταιξε και γιατί μου συνέβησαν όλα.
Όλο αυτό μ΄έκανε να μάθω να ζω, μετά από πολλά πολλά χρόνια, σαν άνθρωπος: να χαίρομαι τη ζωή μου με την ψυχή μου, να γελάω με την ψυχή μου, να αγαπάω με την ψυχή μου!
Θεωρώ ότι απο κει και πέρα εξελίχθηκα πάρα πολύ σαν άνθρωπος και εκτιμώ πλέον την κάθε μου στιγμή!
Ο κάθε άνθρωπος, έρχεται στη ζωή μας για κάποιο λόγο!
Με αγάπη:love::love::love:
Σόφη
Keep it that wayPerfectQuote:
Originally Posted by getzaki
ισως μια αιγωκερισια αφροδιτη ερωτευεται χωρις να τυφλωνεται :bigsmile:Quote:
Originally Posted by Δείμων
Και ερωτεύεται κ τυφλώνεται...απλά το ξέρει μόνο αυτή:laugh:Quote:
Originally Posted by ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ
Και που να δεις τι τύφλωση παθαίνει η Ταυρίσια Αφροδίτη.....???Quote:
Originally Posted by ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ
Μια αφροδιτη στον Αιγοκερω , ειναι συνετη , ζηταει ασφαλεια , μπορει πολλες φορες να την νοιαζει περισσοτερο η επιτευξη των στοχων της και η καθημερινοτητα της , παρα τα αισθηματικα .. αλλα κατα βαθος ειναι και εκεινη τρυφερη και ευαισθητουλα μωρε :love:
Η αφροδιτη στον Ταυρο χμμ .... να και αλλη μια αφροδιτη που ψαχνει συναισθηματικη ασφαλεια . ( περαν του οτι ειναι κτητικουλα και ζηλιαρα ) :amuse: ( να μην πω για το φειδωλο τους πνευμα και το φαι .. ) ε ? αστο καλυτερα :lol:
Αυτες οι αφροδιτουλες ομως ειναι σταθερες και πιστες στους συντροφους τους ............
Πιστευω ομως , πως Αφροδιτη που τυφλωνεται ( πολυ ) οταν ερωτευεται , ειναι η Αφροδιτη στον Ιχθυ . Μες στον ιδεαλισμο και , συχνα τους βλεπεις να πεφτουν και θυματα εκμεταλλευσης των αλλων .
Αχ!Αθηνουλα μου ποσο δικιο εχεις για την Αφροδιτη στους ιχθυς.Στο λεω γιατι κ σε μενα ελαχε αυτη η ''τυχη'' να εχω εκει την Αφροδιτη μου.Οταν λεμε ερωτας πολυ,εννοουμαι παρα πολυ,λιωμα,ζωη στα κοκκινα συνεχεια,ολες οι αισθησεις σε συναγερμο και αλλα τετοια ωραια...Αλλα ποτε δεν θελησα ναναι αλλιως και επεζησα μια χαρα!Αλλωστε, οπως διαβασα καπου,τι θα ηταν η ομορφια κ ο ερωτας αν δεν μπορουσαν να'' ξεκανουν'' τους ανθρωπους!
Συμφωνώ συμφωνώ συμφωνώ!!!!Quote:
Originally Posted by voulatain
Μέσα στον έρωτα και ας καώ και ας χαθώ και ας με ξεκάνει. Το ρισκάρω 100% και το ζω!!
Όσο διαρκέσει...
:love::love::love:
Αν κρίνω εξ ιδίων, μπααααα :cheesy:Quote:
Originally Posted by konstantina318
Να θεωρήσουμε ότι είναι καλό αυτό τώρα; :toung:Quote:
Originally Posted by getzaki
Για μένα είναι πολύ καλό! Όσο το νιώθω, θα το κάνω!Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Μα αν δε ρισκάρω, πως θα μάθω αν είναι καλό ή όχι?? Μένοντας στη σιγουριά μου και εκ του ασφαλούς?? Αυτό δεν είναι ζωή.. είναι φυτοζωή..
:love::love::love:
Mάλλον...φταίει το ζώδιο σου..........:toung:Quote:
Originally Posted by getzaki
Quote:
Originally Posted by konstantina318
Φταίει το Κριαράκι μου το γλυκούτσικο και το ξέρω..
Όμως ο ωροσκόπος μου και η Σελήνη μου στον Καρκίνο, δε φταίνε καθόλου??
:love::love:
Αμ..τα λένε αυτά απ την αρχή:love:Quote:
Originally Posted by getzaki
Αφιερωμένο ... σχετικά!:bigsmile:Quote:
Originally Posted by voulatain
YouTube - Tim Buckley - sweet surrender:love:
Nα ενεργοποιησω την ΑΦΡΟΔΙΤΟΥΛΑ μου στον Τοξοτη..και να ξαναγραψω αλλο ενα παραμυθακι για τον ερωτα? :bigsmile:
Δεν μπορω να ειμαι ενα αληθινα ευτυχισμενο και ολοκληρωμενο ατομο,αν δεν αγαπιεμαι απο ενα μελος του αντιθετου φυλου....Η αληθινη αγαπη ειναι απαραιτητη για την ευτυχια και ο ερωτας σε οδηγει εκει... (η καπου αλλου?)
Η αποψη αυτη ποσο λαθος ειναι και αποτελει μια μεγαλη παγιδα που φθειρει τις σχεσεις μας γιατι, οσο την πιστευουμε,βλεπουμε τον συντροφο μας οχι σαν αποτελεσμα της εκλογης μας αλλα σαν μεσο που καλυπτει τις αναγκες μας.
Ειναι πραγματικα μοναδικο το συναισθημα του να εισαι χαμογελαστος να νιωθεις ευτυχισμενος...να περνας ομορφα και να ονειρευεσαι...
Αλλα καποια στιγμη οοοοολα τελειωνουν με ενα μοναδικο τροπο για τον καθε ανθρωπο..
Αυτο που με προβληματιζει ειναι το πως παγιδευομαστε και μενουμε σε μια σχεση εξαρτησης που μας κανει κακο και θεωρουμε ο,τι ποναμε επειδη παλευουμε για τον ερωτα μας..που εχει παρει την κατω βολτα....:toung:
Ε αυτο δεν ειναι ρισκο..αλλα πολλοι το βλεπουν ετσι...Μεγα λαθος!!!!:nuts:
Πιστευω πως η απαιτηση για την αγαπη πριν μπορεσεις να νιωσεις απο μονος σου ευτυχισμενος,ονομαζεται εξαρτηση..που θα πει να εισαι ανημπορος να αναλαβεις την ευθυνη της χαρας και της ευτυχιας σου,δηλαδη της συναισθηματικης σου ζωης.
Θελοντας και μη ζουμε σε μια κοινωνια ζευγαριων,οι περισσοτεροι περιμενουν να εχεις ενα συντροφο και σε πιεζουν, αρα πιεζεις και εσυ τον εαυτο σου και πολλες φορες μπερδευεις τον ερωτα με τον ενθουσιασμο και αλλα πολλα..Γιατι το να εισαι μονος σου παραμενει κοινωνικα αφυσικο..
Τι να πω Ερωτας ειναι θα περασει...:toung::love:
:love:::love::love::love::love: συμφωνω! ολα για τον Ερωτα!! δεν ειναι ο ερωτas παιδι τιs λογικηs! και οταν ρισκαρειs μπορει να βγειs και κερδισμενοs! ασχετα τον πονο που αφηνει στο τελοs ! ΑΞΙΖΕΙ!
και αν βγεις χαμενος απο το ρισκο;Δεν ειναι ρουλεττα ο ερωτας...καλο ειναι να παταμε και λιγο στην γη γιατι αν εχεις μπολικο Πωσειδωνα η τονισμενο 12ο το λιγοτερο ειναι ο πονος που θα εχεις......:cry:Quote:
Originally Posted by TZOYLI@freemail.gr
Ετσι πιστευω εγω τουλαχιστον:bigsmile:
με εκτιμηση Δεσποινα-κουκι
Γλυκό μου Δεσποινάκι!
Και αν βγεις κερδισμένος??
Αν δε δοκιμάσεις τον έρωτα, δε μπορείς να ξέρεις το αποτέλεσμα.. Θετικό ή αρνητικό..
Για μένα ισχύει το δοκιμάζω. Μου αρέσει, το συνεχίζω.. Δε μου αρέσει, το κόβω μαχαίρι..
΄Ομως να σου πω τη μαύρη αλήθεια? Το ερωτικό "κάψιμο" είναι το καλύτερο ερωτικό "μάθημα" αυτογνωσίας και ωριμότητας...
:love::love::love:
Καλή βδομάδα και καλό μήνα!!
....Για να'χεις πάντα σε τούτη τη ζωή χαρά τον ανθρωπό σου πάντα βάσταξε κοντά σου ..
... και θα'ναι στίριγμα σαν θα'ρθει η συμφορά όταν θα δεις να ανοίγετε ο γκρεμός μπροστά σου..
κανείς δεν ανήκει σε κανέναν .. ο σεβασμός όμως είναι απαραίτητος σε οποιαδήποτε φάση και να βρίσκετε μια σχέση εξάλου αυτό κάνει την διαφορά .
χμμμ...εχω μια απορια ομως...ρισκαρεις με σκοπο το κερδος?????η λογω των συναισθηματων που απορρεουν απο την ολη φαση( η αδρεναλινη και το αιμα που βραζει)????Quote:
Originally Posted by getzaki
Μιλαει μια Αφροδιτη στο Ταυρο...που δεν κυλιεται και ευκολα στα μωσαικα για εναν ανδρα η για ενα εντονο συναισθημα..κοντολογις ειμαι του τριπτυχου ..καλο σεξ ,καλο φαι και να μην κανω τον Φρουντ σε καθε πονεμενη ψυχη..