Αχ βρε κορίτσια,εγώ αυτό που λέτε δεν το ένιωσα,ή τουλάχιστον δεν το θυμάμαι,κι έχω κάτι τύψεις...
Γέννησα με καισαρική και αυτό είχε κανονιστεί,αφού ο μονάκριβος μου είχε φτάσει τα 4 κιλά και δεν έλεγε να βγεί να μας πει ένα γειά.
Επίσης δεν ήταν με το κεφάλι προς τα κάτω.
Πάω λοιπόν ολόχαρη,με ναρκώνουν απ'τη μέση και κάτω κι αρχίζουν να με ρωτάνε
-τι νιώθεις?
-τσίμπημα.
-τώρα?
-ζούληγμα
μου έκαναν διάφορα για να δουν αν είχε πιάσει η επισκληρίδιος,κι αυτό πήρε πολλή ώρα.
Τελικά πρέπει να μου έδωσαν κάμποσο"φαρμακάκι" γιατί το επόμενο λεπτό είχα αρχίσει να την"ακούω" και να λέω βλακείες του τύπου-τα πλακάκια στα χειρουργεία μοιάζουν με κρεοπωλεία,να βάλετε κάτι πιο"ζεστό"..
..να περιμέναμε λίγο ακόμα να βγάλει ωροσκόπο Καρκίνο ο μικρός
..ρωτούσα"μα τι κάνετε τόση ώρα,δεν βγαίνει?" και να ξεραίνομαι στο γέλιο..
θυμάμαι το κλάμα του κι ότι τους έλεγα να μου το δώσουν και δεν έγινε αυτό.
Μετά μου είπε ο γιατρός μου ότι αν είσαι πολύ ναρκωμένη δεν στο δίνουν το μωρό να το κρατήσεις για προφανείς λόγους.
Στεναχωρήθηκα τόσο πολύ που δεν την έζησα αυτή την αγκαλιά την πρώτη στιγμή της άφιξής του στον κόσμο μας!!
Μόνο τα γέλια που έριξα θυμάμαι και τους γιατρούς που μιλούσαν με κωδικούς για να μην καταλαβαίνω.Αλλά τι έφταιγα?
Στο αστρολογικό τώρα,το σοκολατάκι μου έχει ωροσκόπο Δίδυμο χωρίς όψεις,στον 8ο οίκο.
Σελήνη στο Σκορπιό και σε τετράγωνο με Ποσειδώνα,που ίσως φανερώνει τη δική μου"ομιχλώδη"κατάσταση με τη νάρκωση.
Και ακμή 12ου στον Ταύρο,που αν σημαίνει κάτι αυτό είναι ότι όντας έγκυος και καλά περνούσα,και έτρωγα πολύ..