Printable View
Eδω θα εκφράσω μια ένσταση! Ο ανθρωπος δεν πιστευω ότι κατα βαση αλλάζει. Ο σκελετός της συμπεριφόρας του παραμένει ιδιος οπώς ήταν, αυτο που αλλάζει κατ' εμέ ειναι κάποια στοιχεία της συμπεριφόρας του. Αφου ο άνθρωπος ειναι ένα κοινωνικό ων, λογικό ειναι να δεχεται επίδραση από την ιδιοσυγκρασία άλλων ατόμων. Αλλά όχι να αλλάζει εκ θεμελίων!(προσωπική πάντα άποψη)
θα συμφωνήσω και εγώ...Quote:
Originally Posted by kia
Και γω επισης συμφωνω με τον Βασιλάκη και την Κία.
Είναι περισσοτερο η οικειοτητα που έχουμε με το άλλο άτομο και το πόσο καλα τον γνωριζουμε.. τις αντιδρασεις του, τα χουγια του... ΄΄ολα του!
και ίσως να "θεοποιούμε" την όλη αυτή κατάσταση πιστεύοντας ότι ναι είναι το άλλο μας μισό...
πάντα ο άνθρωπος θέλει να νιώθει μέρος ενός συνόλου-ζευγαριου-ομάδας. Ίσως και τα περί αδελφών ψυχών εκει εντάσσονται
Διάβασα ένα βιβλίο σχετικά με το θέμα μετενσάρκωση και αδελφές ψυχές του πάολο κοέλο επηρεάστηκα πολύ και ένιωσα την ανάγκη να το αναζητήσω στο φορουμ .:cheesy:Μακάρι να τον βρώ μια μέρα!Η αδερφή ψυχή είναι το άλλο μας μισό που μας βοηθά να ολοκληρώσουμε το πνευματικό μας ταξίδι , μας συμπληρώνει απόλυτα και γενικότερα είναι η αντανάκλαση του εαυτού μας.Είμαι αθεράπευτα ρομαντική τι να κάνουμε!!!:bigsmile:
Τα σημεία στο ωροσκόπιο μας που δείχνουν τα καρμικά μας κατάλοιπα (αν δεν κάνω λάθος) είναι ο ΒΔ ,ο Κρόνος και η Σελήνη.Ο Αρης και η Αφροδίτη σε μικρότερο βαθμό.
Ωραια ειναι ολα αυτα Χarashoroscope ,
αλλα ας μην ξεχναμε,οτι κανεις δεν μας βοηθα να ολοκληρωσουμε το πνευματικο μας ταξιδι.Πρεπει να κανουμε οοολη την "λατζα" μονοι μας!
Δεν πρεπει να περιμενουμε κομματια απο καποιον αλλο για να νιωσουμε ολοκληρωμενοι.Ετσι ειναι σιγουρο οτι θα νιωθουμε για παντα ημιτελεις.
Και κανεις μα κανεις δεν ειναι η αντανακλαση του εαυτου μας.Ειμαστε ολοι μοναδικοι.
Τι παει να πει "αδελφη ψυχη"?!Ολοι χρειαζεται να δουλεψουμε για να οικοδομησουμε μια σχεση με στερεες βασεις.
Δεν μας την δινει το συμπαν σε κιντερ εκπληξη.
Φιλικα,Ανν
Εύκολη Ερώτηση που απαιτεί Δύσκολη απάντηση..... Εχω βρεί αυτό που ταιριάζει στήν ιδιοσυγκρασία μου έχω βρεί αυτό που "πρέπει νομοτελειακά να έχω",έχω βρεί αυτό που μπορεί να με ανεχθεί αν θέλεις, και να είναι "εκεί" για μένα,καταβάλοντας τεράστιες προσπάθειες για να είμαι απλά.....ευχαριστημένη. Και του είμαι ευγνωμων....
Δεν έχω βρεί αυτό που χωρίς προσπάθεια ήμουν ευτυχισμένη μαζί του,δεν έχω βρεί αυτό που χωρίς να μου υπαγορεύει έκανα τεράστια όνειρα που χαμογελούσα συνειδητά και οχι απο σπασμούς του προσώπου,αυτό που ενώ έφευγε ήταν ακόμη εκεί,στην γωνιά του δρόμου,στο κρεββάτι μου,στην δουλειά μου....
Ας μου απαντήσει κάποιος λοιπόν αν έχω βρεί την Αδερφή ψυχή μου,μπορεί και να την έχω βρεί και να μην το έχω συνειδητοποιήσει.......:cry:
Αγαπητή φίλη,Quote:
Originally Posted by παλίρροια
κανένας δεν μπορεί να στο απαντήσει αυτό. Μόνο εσύ η ίδια ξέρεις τι ένιωσες/νιώθεις δίπλα σε κάποιον άνθρωπο, είτε μιλάμε για ερωτική, είτε για φιλική, είτε για συγγενική σχέση.
Μόνο εσύ ξερεις τόσο καλά τον εαυτό σου για να καταλάβεις αν την εχεις βρει. Και εν τέλει μόνο εσύ μπορείς να ξέρεις αν θες να ελπίζεις να την βρεις. :embarrest
Το γεγονός οτι δεν αισθάνομαι αισθήματα πληρότητας, αυτό με κάνει να υποθέτω πως δεν την έχω βρεί,παρ'ολο που δεν θέλω να δείχνω αχάριστη σε ανθρώπους που όταν πέφτω μου προτείνουν το χέρι τους για να με σηκώσουν....
Παρ'ολα αυτά δεν μπορώ να υπαγορεύσω στον εαυτό μου να αισθάνεται διαφορετικά, και το δύσκολο για μένα είναι πως δεν ξέρω τον τρόπο να προσεγγίσω προς αυτή την κατεύθυνση δηλ.καποια στιγμή να δηλώσω σίγουρη πως πραγματι την έχω βρεί. Αυτό το νόημα όμως ισως έχει και το ταξίδι της ζωής μας,που έχει μεγαλύτερη τελικά σημασία απο τον προορισμό.Συνεχίζω λοιπόν και ο χρόνος θα δείξει....
Δεν βρίσκεις ότι ίσως είναι υπερβολικά μεγάλη η ευθύνη που θα φορτώναμε στους άλλους , αν περιμέναμε να νιώσουμε την πληρότητα μέσα απο την παρουσία τους;:bigsmile:Quote:
Originally Posted by παλίρροια
Ίσως η αδελφή ψυχή να βρίσκεται μέσα μας και να περιμένει απλώς να την ανακαλύψουμε:bigsmile:
:love:
Λες να είμαστε διχασμένες προσωπικότητες και δεν το ξέρουμε :nuts:Quote:
Originally Posted by roadrunner
Eνδεχομένως και τριχασμένες:toung:Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
αχ αυτό θα έλεγα....
(σιγα Φωτο....θα καρφωθουμε...)
Κορίτσια μου με όλο τον σεβασμό θα διαφωνήσω :love:
Το θέμα της αδελφής ψυχής προχωράει πολύ παραπέρα από αυτό της προσωπικής ολοκλήρωσης. Η παρουσία της δίπλα μας δεν φέρνει βάρος σε κανέναν από τους δύο, αλλά την αίσθηση πως «απλά, τώρα όλα είναι στη θέση τους». Έχει και το τίμημά του αυτό όμως.
Προσωπικά την δυσκολία σε τέτοιου είδους συναντήσεις (ή αποκαλύψεις όπως ταιριάζει καλύτερα) την ανάγω στο ότι πρόκειται για επαφές ψυχής. Και η ψυχή όπως γνωρίζουμε παραμένει αμετάβλητη από τη στιγμή που γεννιόμαστε μέχρι να παραδώσουμε. Έτσι προκύπτει ένα τεράστιο θέμα συγχρονισμού: επιτρέπουν τα γεγονότα της ζωής του ενός δεν επιτρέπουν του άλλου, βρίσκεται σε θέση ο ένας δεν βρίσκεται ο άλλος, είναι μικρός ο ένας είναι μεγάλος ο άλλος κλπ. Κοινώς, μιας και κανείς δεν μπορεί να προσδιορίσει το πότε θα συναντηθείς με την αδελφή σου ψυχή ώστε να είσαι προετοιμασμένος ανάλογα, το «παράθυρο» απόλυτα ευτυχούς κατάληξης είναι ελάχιστο γιατί στο μεταξύ ο καθένας έχει ακολουθήσει τον δικό του, ανεξάρτητο δρόμο ζωής που τον έχει οδηγήσει σε σημεία το πιθανότερο δύσκολα να αλλάξουν.
Εκεί ενσκήπτει και άλλο ένα πρόβλημα. Η παρουσία του ανθρώπου αυτού είναι τόσο καταλυτική, τόσο αποκαλυπτική για τους μέσα και έξω κόσμους και των δύο, σε βαθμό που συνεπαίρνει βαθύτατα. Εάν υπάρχουν ήδη τεκμηριωμένες δεσμεύσεις όπως π.χ. στην περίπτωση της ¶ννας, οι κραδασμοί μπορεί να ταρακουνήσουν δεσμούς γάμους και οικογένειες. Δεν δίνω άδικο - ειδικά όταν οι δεσμεύσεις αυτές έχουν χτιστεί σε βάσεις από ρηχές έως συμβατικές. Μην ξεχνάμε, η επαφή με την αδελφή ψυχή είναι τελείως υπερβατική...
Κάτι άλλο που θέλει προσοχή είναι το μέγεθος της επαφής που θα θελήσουμε με αυτό το άτομο. Ναι, νοιώθουμε εντελώς ο ένας μέσα στον άλλον και με την απουσία του νοιώθουμε λιγότεροι, αλλά αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα και ότι η σχέση μας μπορεί (και πρέπει) να επεκταθεί μέχρι το σεξουαλικό. Δυστυχώς εκεί παρουσιάζεται ένα conflict συναισθημάτων τα οποία μοιάζουν μεν απελπιστικά πολύ μεταξύ τους, αλλά για το καλό όλων οφείλουμε να τα διακρίνουμε και να τα ξεχωρίσουμε. Ιδανικά, θα θέλαμε ο σύντροφος να μας εμπνέει την βαθιά αυτή επαφή και χωρίς όρια επικοινωνία μέχρι τη στιγμή της ερωτικής τελείωσης, οπότε για τον λόγο αυτό την ευφορία που νοιώθουμε προς το αδελφόψυχο ταίρι την μεταφράζουμε και σαν ερωτική. Δεν είναι όμως πάντοτε έτσι. Δεν είναι όλες οι αδελφές ψυχές προορισμένες για αυτό τον ρόλο, τουλάχιστον όχι αμέσως με την εμφάνισή τους. Η εμπλοκή του σώματος μέσα στον έρωτα της ψυχής όταν οι καταστάσεις δεν συνηγορούν, όσο ποθητή και να είναι μπερδεύει τα πράγματα. Και εκεί, προκύπτει το δράμα.
Η αναζήτηση λύσης δεν είναι πάντα εφικτή εάν οι απαγορευτικές καταστάσεις δεν είναι αναστρέψιμες - και χωρίς σοβαρές συνέπειες. Σε περίπτωση που υπάρχει ήδη μόνιμος ερωτικός σύντροφος από τη μία ή και από τις δύο πλευρές η σχέση με την αδελφή ψυχή αναγκάζεται σε απόκρυψη ή σε απώλεια. Μία συμβατική συμβιβαστική και πολύ συνηθισμένη λύση είναι τα άτομα να επικοινωνούν αραιά για το «καλώς έχει», καλύπτοντας έτσι εν μέρει το κενό τους και παίρνοντας δύναμη να συνεχίζουν τις δρομολογημένες πορείες τους. Ούτως ή άλλως, και μακριά που είναι «γνωρίζουν»... Αυτό είναι άλλωστε βασικό ιδίωμα στη σχέση δύο αδελφών ψυχών. Εάν δεν συμβαίνει, τότε πρόκειται για κάτι άλλο - καψούρες, εγωϊσμοί, και ξέρω 'γω τι. Ο χρόνος φανερώνει με ακρίβεια. Και ανθρώπους που αποδείχθηκε ότι είναι αδελφή μας ψυχή δεν τους αφήνει να χαθούν απ' τη ζωή μας.
Αγαπητέ Δείμων...
Δεν είναι ότι διαφωνώ με όσα λες....ίσα ίσα τα διατύπωσες πολύ ορθά...
Το θέμα λοιπόν είναι και εκεί εντοπίζεται το σκεπτικισμός μου..ότι ο όρος αυτός χρησιμοποιείται ευρέως, τόσο που σε κάνει να αναρωτιέσαι...ακους π.χ. να λένε "Βρήκα την αδερφή ψυχή μου, ταιριάζουμε απόλυτα"...δε νομίζω ότι ισχύει κάτι τέτοιο...και τελικά ίσως απλά η "αναζήτηση" να είναι μάταιη...μια και στην ουσία, δεν είναι και τόσο ξεκάθαρο τι είναι αυτό που αναζητάμε...και τελικά αν αυτό θα είναι το οποίο θα μας ευχαριστήσει και ικανοποιήσει κιόλας...και δεν αναφέρομαι μόνο στην περίπτωση ερωτικού συντρόφου...αλλά οποιουδήποτε συντρόφου και συνοδοιπόρου σε αυτή τη ζωή....η έννοια της αδερφής ψυχής και από το μύθο τουλάχιστον νομίζω ότι παραπέμπει στην ολοκλήρωση...απλά αυτό το οποίο λέω είναι ότι αν κάποιος δεν αισθάνεται πληρότητα όπως η φίλη μας...ίσως αυτό να μην εχει να κάνει με την απουσία της αδερφής ψυχής στη ζωή μας αλλά με την αποστασιοποίηση τη δικιά μας να ζήσουμε την ίδια μας τη ζωή...
Με εκτίμηση
:bigsmile:
Για να βρούμε την "αδελφή ψυχή" μας πρέπει πρώτα να βρούμε την δική μας "ψυχή". Γιατί αυτό που μας ελκύει στον άλλο είναι μέσα μας κι αν αυτό δεν είναι αρμονικό τότε και αυτό που θα ελκύσουμε δεν θα είναι αρμονικό. Η αρμονία και το ψυχικό βάθος και δέσιμο σε μια σχέση ξεκινούν από μας.
Eν κατακλειδι οπως θα ελεγε και ο ομοζωδιος μου
πρωτα τα βρισκουμε με την δικη μας ψυχη και μετα βλεπωντας και κανοντας:bigsmile:
...κατα τη δική μου γνώμη λοιπόν μια τέτοια συνάντηση, με την αδελφη ψυχή, είναι αυτό που "φέρνει" πιο πολύ σε κιντερ έκπληξη....
ποτέ δεν φαντάστηκα την πνευματική πορεια σαν μια μοναχική διαδρομη με έπαθλο την όποια...ολοκλήρωση.
Θέλω να ολοκληρωθώ με ...παρέα!!! Το καλύτερο μου θα ήταν να ξανασυναντηθώ με αυτούς που αγάπησα στην προαναφερθείσα ημέρα της μαρμότας.....Στην πράξη αρνούμαι κατηγορηματικά κάθε είδους λάντζα αν κάποιος αλλος -δικός μου και εγω δική του- δεν βάλει ένα χεράκι, στην ανάγκη έστω και την παρηγορητική του παρουσία.
την αδελφη ψυχή την συνάντησα όταν, ψόφια στην κούραση, σύρθηκα σε ένα τράπεζι υποχρεώσεων επαγγελματικής φύσης....δεν είναι ο μεγάλος έρωτας της ζωής μου....μα ποτέ σε αυτή τη ζωη δεν θα ξεχάσω αυτά τα κατακαθαρα μάτια, τη φωνή του.....κατα απόλυτο τρόπο νοιώθω ευτυχής γιατί αυτός ο ανθρωπος υπάρχει...
....αστρολογική παράμετρος: συναστρία με "απόλυτες όψεις", πλάνητες σε ιδιομοιρία με δεσμούς και άξονες του ωροσκοπίου, άπειρα quincux που δεν δείχνουν να ενοχλούν και το κυρίωτερο "δίδυμες"δύσκολες όψεις, πόσο συνηθισμένο ειναι πχ ο Ηλιος του ενος να κάνει τρίγωνο με τον Ποσειδώνα του άλλου ....και τούμπαλιν. Εν πάσει περιπτώσει όταν συμβεί το πράγμα δεν γίνεται να μπερδευτεί με οτιδήποτε άλλο ......κατα τη γνωμη μου, δεν χρειάζεται κληρονομικό χάρισμα για να το αντιληφθείς....
....τις καλύτερες ευχές μου, ας σας συμβεί καλά μου ............
Κοραλλία μου θα διαφωνήσω και πάλι. :love:
Ποιός είναι αυτός που αντικειμενικά έχει βρει τον εαυτό του? κατά τη γνώμη μου κανείς, γιατί εάν//όταν αυτό συμβεί θα σημαίνει δύο πράγματα: ή ότι ακριβώς τη στιγμή εκείνη σταματάμε κάθε όραμα εξέλιξής μας και μένουμε στο σημείο εκείνο, έστω ακολουθώντας για το μέλλον μία ήδη σφιχτά διαμορφωμένη και σαφώς προδιαγεγραμμένη πορεία, ή ότι ακριβώς εκείνη τη στιγμή πεθαίνουμε...! (Αν και ούτε το πρώτο διαφέρει πολύ από τον θάνατο :toung:)
«Γνωρίζω τον εαυτό μου» σημαίνει γνωρίζω την κατάσταση του εαυτού μου κατά το εκάστοτε παρόν. Η κατάσταση αυτή δεν θα είναι απαραίτητα η «τέλεια» ή η «πλήρης» - αυτό εάν επιτυγχάνεται επιτυγχάνεται από ελάχιστους ανθρώπους και δύσκολα. Με όσα λέτε την γνωριμία της «καλής» αδελφής ψυχής την επιτρέπετε σε πολύ λίγους, στους υπόλοιπους κάτι υποδεέστερο ή τίποτα. Τα γεγονότα όμως κάτι τέτοιο το διαψεύδουν... Συναντήσεις αυτού του είδους συμβαίνουν σε πολύ κόσμο, και εάν έχετε και εσείς μία παρόμοια εμπειρία ίσως διακρίνετε ότι δεν έγινε στην πλέον ολοκληρωμένη φάση του Εγώ σας..
Η αδελφή ψυχή μπορεί να παρουσιαστεί οποτεδήποτε χρειάζεται. Εάν κάποιος δεν την χρειαστεί, δεν θα του παρουσιαστεί ποτέ - δεν έχει λόγο. Ούτε ζητάει διαπιστεύσεις για το εάν κάνει έρθει, απλά έρχεται. Όπως είπα πιο πάνω γνωρίζει χωρίς να ξέρει, ξέρει χωρίς να είναι εκεί. Και η επαφή, το ίδιο απλά, συμβαίνει τη στιγμή που πρέπει, αφήνοντας τις περισσότερες φορές και τους δύο να αναρρωτιούνται και το πως και το γιατί.
.
Δείμωνα μου,Quote:
Originally Posted by Δείμων
δεν μιλώ για κάποια πορεία ολοκλήρωσης που πρέπει κάποιος να φτάσει στο τέρμα της. Δεν είναι καν θέμα ηλικίας. Μπορεί κάποιος να έχει αυτή την "αρμονία" μέσα του και να βρει νωρίς τον άνθρωπό του σε μια όμορφη σχέση και μπορεί να μην την έχει και να πρέπει να το παλέψει με τον εαυτό του για να την αποκτήσει.
Στην νεαρή μου ηλικία έζησα πολύ θυελλώδεις έρωτες που τέλειωναν και άφηναν πίσω τους συντρίμμια. Δεν μπορώ να θεωρήσω αδελφή ψυχή μου ένα άντρα που με πληγώνει συνεχώς και τόσο πολύ... Όχι ότι δεν έφταιγα κι εγώ. Εμείς διαλέγουμε τους ανθρώπους που θα συνδεθούμε κι αν είναι μια επιλογή που μας πληγώνει έχουμε κι εμείς ευθύνη. Ένα από τα λάθη μου ήταν ότι ήξερα να αγαπώ αλλά δεν ήξερα να αγαπιέμαι, ήξερα να δίνω αλλά δεν ήξερα να παίρνω. Κι οι σχέσεις μου είχαν... μια τέλεια ισορροπία: εγώ έδινα και ο άλλος έπαιρνε!
Η αγάπη όμως είναι μια τέχνη που μαθαίνεται. Σε κάθε μακροχρόνια σχέση μας ή σε κάθε διαδοχική σχέση μας μαθαίνουμε να αγαπάμε λίγο καλύτερα. Η αστρολογία με βοήθησε πολύ να καταλάβω πού ήταν το "λάθος" και τι μπορούσα να κάνω για να έχω καλύτερες σχέσεις.
Τα τελευταία χρόνια βρήκα την αδελφή ψυχή μου. Στα χρόνια που είμαστε μαζί δεν με πλήγωσε ποτέ κι αν κάνει άθελά του κάτι που με στεναχωρήσει αυτός στεναχωριέται περισσότερο από μένα. Με αγαπά, με νιώθει, με κατανοεί και με σέβεται. Υπάρχει πολύ μεγάλη ψυχική επαφή και επικοινωνία. Και νιώθω ότι την κέρδισα αυτή την σχέση και μου αξίζει.
Νομιζω οτι εχω βρει την αδελφη ψυχη μου σε εναν εντελως διαφορετικο ανθρωπο απο εμενα. Εφθασα στην αλλη ακρη της Ελλαδας για να τον γνωρισω ενω μεναμε σε αποσταση αναπνοης. Εκεινος πηγαινε εκει διακοπες 10 χρονια συνεχομενα ( σαν ταυρος που ειναι:laugh:) και αφου μεγαλωσα αρκετα πηγα να τον βρω. Ειναι ο ανδρας μου.:love:
Αν χωρίστε ή αν σε απατήσει (και το μάθεις, εννοείται) θα διατηρήσεις την άποψη που λες τώρα ή όχι; :nuts:Quote:
Originally Posted by saggitar1
µΕχω χωρισει για λιγο μαζι του και μαλιστα προσφατα αλλα μεχρι και τοτε δεν επαψα να εχω αυτη την αισθηση-της αδελφης ψυχης-ειπαμε τα σεξουαλικα δεν ειναι απαραιτητη προυποθεση. Εχω ανοικτο μυαλο και μπορω να δικαιολογησω την απιστια των ανθρωπων αλλα ο εγωισμος μου προφανως δε θα με αφηνε να τον συμπαθω πλεον μετα απο τετοιο συμβαν!!:bigsmile::bigsmile: Μαλλον η αφροδιτη μου θα τον τσεκουρωνε ασχετα τι ιδεες εχω τωρα!!!:toung::toung::nuts:Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Κοραλλία μου και πάλι σαν δελφή ψυχή εννοώ κατι τελείως διαφορετικό... Αδυνατώ να το εξηγήσω με λόγια, εάν δεν περιγράφεται ο έρωτας φαντάσου πόσο περισσότερο αυτή η κατάσταση ανώτερου επιπέδου. Στον έρωτα όπως παραδέχτηκες μπορείς να δεχτείς να δίνει ο ένας συνέχεια και ο άλλος να παίρνει για να συντηρηθούν τα δήθεν κεκτημένα του δεσμού, εξαιρετικά συνηθισμένο φαινόμενο με πάντα προβλέψιμη ημερομηνία (κατά)ληξης. Ή να φέρεις τον εαυτό σου σε ένα επίπεδο καλής συμβιωσιμότητας με τους άλλους, αναγνωρίζοντας και διορθώνοντας ή προσέχοντας λάθη και ελαττώματα - όλα αυτά σε εισαγωγικά.
Δύο αδελφές ψυχές από την άλλη δίνουν και παίρνουν τα πάντα έτσι ακριβώς όπως είναι, χωρίς να χρειαστεί να βιάσουν στο παραμικρό τον εαυτό τους και χωρίς να αφαιρείται το παραμικρό από τους ίδιους. Αντίθετα, η επαγωγική πλήρωση του ενός επιστρέφει την φόρτιση στον άλλον, δεν μπορώ να το περιγράψω καλύτερα από δύο πόλους ενέργειας που όταν βρίσκονται μαζί ακτινοβολούν συντονισμένα καταλύοντας κάθε κανόνα εντροπίας.
Είναι κάτι που βιώνεται, και που όταν το ζήσεις δεν υπάρχει πια βήμα πίσω. Έχουν ανοίξει τόσα νέα «δωμάτια» μέσα σου τα οποία δεν γνώριζες καν ότι μπορεί να υπάρξουν. Η απώλεια αυτού του προσώπου σαν τον παράγοντα που τα αποκάλυψε και του μοναδικού που μπορεί να τα συμπληρώσει σημαίνει κενό στην ψυχή, οι τοίχοι που ανοίγονται ανοίγονται μόνιμα και δεν ξανακλείνουν.
Ακριβώς όπως συμβαίνει με κάθε επέκταση της συνειδητότητας οτιδήποτε βρίσκεται πέρα από τον αντιληπτικό μας ορίζοντα αδυνατούμε πλήρως να το εννοήσουμε αλλά όταν ο ορίζοντας επεκταθεί το «βλέπουμε». Και αφού το γνωρίσουμε, θα πρέπει μετά να ξεγελάμε τον εαυτό μας για να συγκαλύψουμε αυτή τη γνώση και δήθεν να την αφαιρέσουμε από τα βιώματά μας ή ότι την συμπληρώνουμε με κάτι άλλο.
Νομίζω οτι υπάρχει μια σύγχυση απέναντι στο τι εννοούμε με τον όρο αδελφή ψυχή. Αν και μου δόθηκε στο παρελθόν η δυνατότητα να αναφερθώ εκτενέστερα στο θέμα σε σχετικό άρθρο, θεωρώ ότι αν σε αυτό το θέμα προς συζήτηση δεν οριστεί τι εννοεί ο καθένας με τον όρο δεν θα μπορέσουμε να καταλήξουμε κάπου.
:bigsmile:
To πρόβλημα Φωτεινή μου είναι όπως είπα ότι δεν μπορείς αυτό να το ορίσεις με λόγια παρά μόνο να το βιώσεις. Φυσικά όταν προσπαθείς να ορίσεις κάτι μη-αντιληπτό για κάποιον κινδυνεύεις ο άλλος να το μεταφράσει σύμφωνα με τις δικές του μόνο προσλαμβάνουσες και να το ερμηνεύσει τελείως διαφορετικά.
Ένα πραγματάκι εδώ, το σύνολο εμπειριών που φέρνει η αδελφή ψυχή μοιάζει πολύ με υπερβατικό ταξίδι όπως μοιάζουν και ο έρωτας, η εσωτερική Φώτιση αλλά και η σχιζοφρένεια και η χρήση ψυχότροπων ουσιών. Οπότε η έξωθεν ερμηνεία που μπορεί να δώσει κάποιος μη-γνώστης των παραπάνω κρύβει έναν βαθμό επικινδυνότητας για εκείνον που την διατυπώνει. Γι αυτό το λόγο σταματώ εδώ, το κατά Πλατωνική Πολιτεία χρέος μου νομίζω το εξετέλεσα, όπως ακριβώς πήρα το ρίσκο όσα κατέθεσα να είναι λανθασμένα :) Για κάθε συνέχεια υπάρχουν τα προσωπικά μηνύματα.
Δεν αντιλέγω φίλτατε Δείμων:love:, άλλωστε όπως ανέφερα την άποψη μου την έχω καταθέσει και μάλιστα και αναλυτικά:laugh:Quote:
Originally Posted by Δείμων
Η ένσταση μου όπως νομίζω κατάλαβες, είναι στο ότι οι περισσότεροι την αδελφή ψυχή σαν όρο την μπερδεύουν με ιδανικούς συντρόφους- εραστές και στην καλύτερη με ιδανικούς φίλους ή συνοδοιπόρους. Ωστόσο πίσω απο την φράση αδελφή ψυχή, κρύβεται ένα ολόκληρο σύστημα θεώρησης της ζωής, μια ολόκληρη φιλοσοφία που ουδεμία σχέση έχει με τα ιδανικά που έχουμε στο μυαλό μας, ή ακόμα και στην καρδιά μας.
Τα συναισθήματα έχεις δίκιο, δεν μεταφέρονται με λέξεις, ούτε επίσης τα σύνολα των εμπειριών. Αλλά προσωπικά επιθυμώ να ας πούμε ενθαρρύνω τους άλλους να αναζητούν πρώτα ή έστω παράλληλα την δική τους αλήθεια, το δικό τους συναίσθημα, την αγάπη για τον εαυτό τους, την πληρότητα μέσα τους, τον δικό τους ιδανικό εαυτό, αντί να τα περιμένουν να έρθουν σε μορφή συσκευασίας δώρου ολικών παροχών απο κάποιο άλλο άτομο.
Αν δούμε το θέμα, σαν θέμα σχέσεων καθαρά, αλλά σχέσεων ουσίας, βγάζοντας την φιλοσοφία του κάρμα και μετεμψύχωσης στην οποία βασίζεται η αδελφή ψυχή, τότε μπορούμε να συζητήσουμε σε άλλη βάση. Χωρίς δηλαδή μεταφυσικές ή "μοιραίες" προεκτάσεις.
:bigsmile:
Οι αδελφές ψυχές δεν τσεκουρώνονται :nuts:Quote:
Originally Posted by saggitar1
Mα και εγώ δεν διαφωνώ σε αυτό, το τόνισα πως είναι άσχετο με την παρουσία της αδελφής ψυχής! Είτε υπάρξει είτε δεν υπάρξει αυτή, ο δρόμος της προσωπικής αναζήτησης και ολοκλήρωσης πρέπει να συμβαίνει ανεξάρτητα.Quote:
Originally Posted by roadrunner
Τώρα για το θέμα κατά πόσον η αδελφή ψυχή έρχεται μόνο μέσα από βιώματα παρελθόντων εμψυχώσεων, είναι μόνο καρμική, και αποτελεί απόδειξη της συγκεκριμένης θεωρίας, διακινδυεύω να πω ότι πιθανόν (και μην βαράτε παρακαλώ :love::love::love: ) και η σχετική θεωρία να έχει ερμηνεύσει το υπαρκτό μεν φαινόμενο από την υποκειμενική δε σκοπιά της. Αντικειμενικές αποδείξεις σε αυτά τα πράγματα δεν υπάρχουν δυστυχώς για να πούμε αν είναι απόλυτα σωστό ή λάθος, γι αυτό ας μείνουμε εδώ δεχόμενοι τις πεποιθήσεις ερμηνείες και εμπειρίες του καθενός και μην ξεκινήσουμε μία ατελέσφορη συζήτηση//σύγκριση περί συνειδητότητας μεταφυσικού κλπ..
Πέρα απο ολα αυτα τα πολυ σημαντικα στοιχεία - απόψεις που διαβασα παραπάνω,θέλω να ρωτήσω την άποψη σας στο εξής:Εάν συναντήσεις για μια μόνο μέρα έναν ανθρωπο , μετά απο 2 μιση χρόνια, το πιο πιθανό είναι να μην θυμάσαι καν την μορφή του.Αν όμως αυτη η ακατανίκητη έλξη που ένιωσες τότε εξακολουθεί να υπάρχει ακόμη και τώρα με την ίδια ακριβως ένταση και αν έχεις χάσει τα ίχνη του και δεν έχεις τρόπο να τον συναντήσεις αλλα το εύχεσαι συχνά υπάρχει περίπτωση να συμβεί κανένα θαύμα?Λένε πως η σκέψη είναι ζωντανός οργανισμός που όσο τον τρέφεις μεγαγώνει και φτάνει σαν "ενεργειακό κύμα" να αγγίζει το άτομο που μας ενδιαφέρει...και κείνο το λαμβάνει με κάποιο τρόπο..με λίγα λόγια θέλω να πώ μπορεί τοσο επίμονο συναισθημα να είναι μονόπλευρο?ο άνθρωπος αυτός δυστυχώς δεν είναι έλληνας και ζει στην ιταλία..Δεν ξέρω αν ποτέ θα τον ξαναδώ σίγουρα όμως εχει χαραχτει στο μυαλό μου...και ας έχασα εκείνο το ραντεβου που με έκανε να χάσω και κείνον...:sad2:
Αν κρίνω απο την αίσθηση του ανικανοποιητου η οποία με διακατέχει (βέβαια είμαι απο τους πολύ δύσκολους ανθρωπους που γνωρίζω στη ζωή μου........) μάλλον δεν την έχω βρεί.......:embarrest
Εκείνο που θα της έλεγα πάντως είναι πως την περιμένω.......και ξέρω ότι θα έρθει, γιατί σε κάθε ανθρωπο όσο δύστροπος και να είναι αξίζει να ζήσει το ονειρό του!!
οχι και δυστυχως δεν ελπιζω πλεον...
οσοι θεωρω οτι μου ταιριαζουν ειναι αλλου...:love::unsure:
Αν ήταν το γραφτό σας να βρεθείτε, θα είχατε βρεθεί. Για να χάσεις το ραντεβού, το κάρμα σου//σας επιτάσσει ότι θα ΕΠΡΕΠΕ να το χάσεις. Οπότε ούτε να στενοχωριέσαι (στεγνός εγωϊσμός είναι αυτό και ανώριμη, παιδική επιθυμία) ούτε να πιστεύεις πως θα έπρεπε να είχατε συναντηθεί. Προφανώς, υπάρχει λόγος άσχετος από την κακοτυχία, που συνέβη αυτό το νήμα γεγονότων, και θα δικαιωθεί στο μέλλον σου. Μόνο όμως εάν το αφήσεις πίσω και προχωρήσεις, ώστε τον λόγο αυτόν να επιτρέψεις να συμβεί.Quote:
Originally Posted by λαβωμένο ξωτικό
Για να «επικοινωνήσεις» διαισθητικά, το συναίσθημα οφείλει να είναι αμοιβαίο. Η ισχύς του πομπού δεν υποκαθιστά τον (συντονισμένο) δέκτη και αντίστροφα.
Αυτό το «πλέον» από το στόμα μιας 31-χρονης πολύ με άρεσε... Καλή μου, γνωρίζω ανθρώπους που βρήκαν το αδελφόψυχο στα προχωρημένα χρόνια τους οπότε είναι νωρίς να απογοητεύεσαι. Να στενοχωριέσαι, ναι - όπως όλοι, και ένα παραπάνω όπως κάθε ευαίσθητο Ψαράκι που σέβεται τον Ήλιο του. Με την ευκαιρία όμως, διάβασε καί το αρχικό μήνυμα της συζήτησης αλλά και το προηγούμενο κομμάτι με όσα συζητούσα τελευταία - ειδικά αυτόQuote:
Originally Posted by starbright
Αστρολογία για όλους - View Single Post - Έχετε βρει την αδερφή ψυχή σας;;
Οι σχέσεις έχουν μία εν πολλοίς προδιαγεγραμμένη πορεία, ερωτεύομαι - ανεβαίνω - χωρίζω - τσακίζομαι. Αυτά πάνε μαζί ξέρεις, όσο ψηλότερο το ένα τόσο βαθύτερο το άλλο, και τίποτα δεν κρατάει για πάντα ώστε να πεις ότι την πτώση θα την αποφύγεις. Κάποια στιγμή θα έρθει, έστω και με τη συνειδητοποίηση ότι «ξαφνικά» βρέθηκες σε ένα σχεσιακό τέλμα ετών. Τσάκισμα είναι και αυτό. Κλειδί εδώ είναι ή οι συνεχεις δυναμικές αμοιβαίες ανανεώσεις, ή αντιδιαμετρικά η παραδοχή και το βόλεμα. Όμως, έχουμε ήδη ξεφύγει πολύ από εκείνο που ετούτη η συζήτηση σκιαγραφεί σαν αδελφή ψυχή..
αναρωτιέμαι ..
η αδελφή ψυχή είναι ένας άνθρωπος που θα τον έχουμε για πάντα στην ζωή μας ..???
μπορει για λίγο να την έχουμε στην ζωή μας .. και μετά τι .... ????
Καλησπέρα :bigsmile:
απΆ όσα έχω διαβάσει, «αδελφή ψυχή» μας (soulmate) θεωρείται κάθε άτομο με το οποίο συναντηθήκαμε είτε για πολύ είτε για μόνο λίγα λεπτά στη ζωής μας και από το οποίο πήραμε ή στο οποίο δώσαμε κάποια μαθήματα, είτε θετικά είτε αρνητικά. ΓιΆ αυτό και οι σχέσεις αδελφής ψυχής δεν είναι μόνο ερωτικές, αλλά μπορεί να είναι συγγενικές, φιλικές, επαγγελματικές κ.ά. Για παράδειγμα, ένας καλός φίλος ή ένα απαίσιο αφεντικό που μας «βγάζει το λάδι» μπορεί να είναι μία από τις «αδελφές ψυχές» μας (λέγεται ότι στη ζωή μας συναντούμε πολλές αδελφές ψυχές μας, γιατί είναι πολλές) αφού με τη συμπεριφορά του μας «σπρώχνει» σε ένα μάθημα αυτογνωσίας (αν καταφέρουμε να το δούμε αυτό)!!!!
Αστρολογικά (για να μην ξεχνιόμαστε) μάλλον αυτές οι σχέσεις εκφράζονται με συναστριακές σκληρές όψεις (αν πρόκειται για αρνητικά μαθήματα) ή ευνοϊκές όψεις (αν πρόκειται για θετικότερα μαθήματα) (Αυτό είναι αυθαίρετο συμπέρασμα στο οποίο έχω καταλήξει δίχως να έχω πολλές αστρολογικές γνώσεις:unsure:)…
Αυτό που μάλλον όλοι μας ψάχνουμε /ονειρευόμαστε /ευχόμαστε είναι να γνωρίσουμε τη «δίδυμη ψυχή»(ή «το άλλο μισό») (twin soul / twin flame) (έννοια κυρίως των New Age θεωριών), που θεωρείται πως είναι μία και μοναδική για τον καθένα μας (το Συμπόσιο του Πλάτωνα αναφέρεται σε αυτή) και με την οποία έχουμε μια υπερβατική σύνδεση και σχέση, που μοιάζει κάπως με όσα περιέγραψε ο Δείμων στα posts του… Αλλά λέγεται πως η συνάντηση με την δίδυμη ψυχή μας γίνεται σπάνια, γιατί μια τέτοια σχέση προϋποθέτει την προσωπική ολοκλήρωση (:blink:) και των δύο για να μπορέσει να λειτουργήσει και να βιωθεί …:sad: (Αλλά αν βιωθεί…!!!!!!!!!!!!!!!!).
Anyway, εύχομαι σε όλους μας το καλύτερο….
:love:
Συμφωνώ μαζί σου..στο μόνο που διαφωνώ είναι το κενό..είναι ανύπαρκτο το κενό.. λειτουργεί όπως και να έχει...τον γνώρισα κι αυτό δεν αλλάζει..υπάρχει κι αυτό μου αρκεί...:love:γιατί η ψυχή δεν έχει κενά..μόνο ΦωςQuote:
Originally Posted by Δείμων
Θα επανέλθω σε αυτό Έφη.
""Αν ήταν το γραφτό σας να βρεθείτε, θα είχατε βρεθεί. Για να χάσεις το ραντεβού, το κάρμα σου//σας επιτάσσει ότι θα ΕΠΡΕΠΕ να το χάσεις. """
επειδή εγώ δεν έχω ασχοληθεί με το θέμα όσο εσείς ( αυτό ειναι βέβαιο ) έχω μια απορροία με βάση αυτό το θέμα του κάρματος κ την αδελφή ψυχή .... υπάρχουν άνθρωποι που πραγματικά τους κυνηγάει μια κακοτυχία κ μια λάθος επιλογή ατόμων ... δεν καταλαβαίνω τι κάρμα είναι αυτό ... ήρθαν σε αυτή την ζώη μόνο για να πληρώνουν σφάλματα προηγούμενων ζωών ????
κ αν οπως είπε παραπάνω μια φίλη η αδελφή ψυχή μπορεί να ειναι ο εργοδότης ο φίλος ο γειτονας ο καθε ενας που μας δίνει ένα μαθημα στην ζωη αυτη καλό ή κακό κ φυσικά η παραμονή του στην ζωή μας ειναι σχετική όσον αφορά τον χρόνο μπορεί να ειναι από λίγο μέχρι πολύ!!!! ... τοτε γιατι η φιλη μας με το παλικάρι απο την ιταλια να μην ειναι η αδελφή ψυχή της απλά το κάμα της να επιτασει να ζήσουν μακρία ο ενας απο τον αλλον ???
λίγο μπερδεύτηκα ....
H διδασκαλία του Κάρμα αφορά κυρίως τις θρησκείες που πιστεύουν στην μετενσάρκωση. Εάν δεν πιστεύεις στην αθάνατη καθ' οιονδήποτε τρόπο και έννοια ψυχή και την επιστροφή της στα γήινα, μην προσπαθείς να εξηγήσεις τη ζωή σου υπό το κλασικό καρμικό πρίσμα. Δεν γίνεται να παίρνουμε μονάχα το όποιο κομμάτι μιας θεωρίας ξεκάρφωτα επειδή μας εξυπηρετεί και να αποποιούμαστε τα υπόλοιπα, χωρίς τουλάχιστον να πλάσουμε μία ολοκληρωμένη δική μας άποψη που να το δικαιολογεί :cheesy:
Από την Καρμική σκοπιά, ό,τι «κακότυχο» μας συμβαίνει οφείλεται είτε σε φαύλες περασμένες ζωές είτε στη μη διάθεσή μας να δεχτούμε τις καρμικές επιταγές. Έτσι, παρόμοια γεγονότα επαναλαμβάνονται στη ζωή (ή στις ζωές) μέχρι να συμμορφωθούμε σε αυτά και να έρθει η εξιλέωση - το Νιρβάνα. Παρόμοιες αντιλήψεις συναντώνται προσαρμοσμένες ανάλογα σε όλες τις θρησκείες, ακόμα και στον Χριστιανισμό, και έχουν να κάνουν με τον συμπαντικό νόμο της δράσης και της αντίδρασης, της επανόρθωσης και της ισορροπίας (τρίτος νόμος του Νεύτωνα και του... Κοκκινόπουλου :))
Σύμφωνα με αυτά, αφού το Κάρμα οδήγησε τη νεράιδα μας να ζήσει μακριά από το παλικάρι, σημαίνει ότι αυτή είναι η επιταγή (η λέξη με την διττή της έννοια εδώ) που πρέπει να εκ-πληρωθεί για κάποιους λόγους που δεν μπορούμε εύκολα να γνωρίζουμε. Εάν επρόκειτο για την αδελφή ψυχή, θα είχε δημιουργηθεί μεταξύ τους μία μεγαλύτερη αλληλεπίδραση ή, όπως πολύ σωστά λες, πιθανόν να είναι η αδελφή ψυχή αλλά με την ξαφνική απώλειά της να θέλει να οδηγήσει την φίλη μας σε κάποια ιδιαίτερα μονοπάτια ζωής και σκέψης.. Γι αυτό πρότεινα να συνεχίσει τη ζωή προσπερνώντας.
Να τονίσω στο σημείο αυτό ότι επειδή δεν έχω θίξει την κοινωνική ηθική των καρμικών θεωριών, του μοιραίου, της ειμαρμένης, του κισμέτ, και γενικά του Παράδεισου της Κόλασης και της κάθε είδους άνωθεν κρίσης, δεν σημαίνει ότι τα αποδέχομαι ασυζητητί κιόλας.