Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Διορθωσε με αν κανω λαθος...αλλα μηπως εννοεις οτι εχουν μια αυρα γκαντεμιας?..και οσοι πλησιαζουν πολυ..κοντα κατι παθαινουν???:blink::blink:
Printable View
Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Διορθωσε με αν κανω λαθος...αλλα μηπως εννοεις οτι εχουν μια αυρα γκαντεμιας?..και οσοι πλησιαζουν πολυ..κοντα κατι παθαινουν???:blink::blink:
Με σύνοδο Ήλιου-Πλούτωνα και ζητάς να σου πούμε εμείς; :cheesy:Quote:
Originally Posted by Fillipos
Πέρα από τα αστειάκια, γιατί δεν προσπαθείς να βρείς μόνος σου κάποια πράγματα; Για παράδειγμα, έχει σε αυτόν το σύνδεσμο ένα περιεκτικότο άρθρο για τον Πλούτωνα, το οποίο θα σου δώσει να καταλάβεις πολλά γύρω από από τις ιδιότητές του: http://www.myhoroscope.gr/99-%E1%ED%...EF%F2-%E1.html
Παράλληλα, μπορείς σιγά σιγά, διαβάζοντας τα άρθρα που αναφέρονται σε αυτόν το σύνδεσμο http://www.myhoroscope.gr/114-%EF%E9...%E3%DF%E1.html
να μπεις στο γενικότερο πνεύμα και να ξεκινήσεις σιγά σιγά να διαμορφώνεις προσωπική άποψη. Έχω την εντύπωση ότι θα τα βρεις όλα ενδιαφέροντα και σίγουρα θα σε βοηθήσουν.
Αναλογίζομαι ότι με το να στεκόμαστε μονοδιάστατα σε τυπικές ερμηνείες και αναλύσεις, χωρίς μόνοι μας να έχουμε αναζητήσει και δεχόμενοι απλώς τις απόψεις των άλλων (σωστές ή λάθος, δεν έχει σημασία), πώς θα προχωρήσουμε και πώς θα αποκτήσουμε κριτήριο επιλογής, προσωπική άποψη και κατ' επέκταση πώς θα γνωρίσουμε καλύτερα τον εαυτό μας; Για παράδειγμα, θα μπορούσα να σου πω ότι αυτή η σύνοδος δείχνει άτομο που μπορεί να γοητεύει, να έχει έντονα πάθη και ενίοτε να παρασύρεται από αυτά, με εξουσιαστικές τάσεις, με έντονες συμπάθειες και αντιπάθειες, με ισχυρή προσωπικότητα. ¶ρα θα έπρεπε να κατευθύνει τις θεωρητικά ισχυρές δυνατότητές του όχι εις βάρος των άλλων και γινόμενος ένας δυνάστης, αλλά αξιοποιώντας τες και για το κοινό καλό. Θα σε ικανοποιούσε κάτι τέτοιο; Νομίζω πως όχι, άλλα πράγματα θες να μάθεις. Έτσι δεν είναι; :bigsmile:
Ε, όσο νά 'ναι, μια ...μαυρίλα την έχει ο Πλούτωνας, όπως και να το κάνουμε :bigsmile: Δεν είναι λογικό αυτή η μαυρίλα να ακουμπά και όσους την πλησιάζουν;Quote:
Originally Posted by aries engineer
Οχι τιποτα αλλο ...απλα ειχα μια υποψια...:σφύριγμαQuote:
Originally Posted by Μητσάκος
Ωραία, ας γίνει η υποψία σου βεβαιότητα :bigsmile:Quote:
Originally Posted by aries engineer
Στράτο, μ' αρέσει η λέξη απώλεια. Δεν ξέρω αν συμφωνείς αλλά στην περίπτωση του Πλούτωνα νομίζω δεν πρέπει να λέμε γενικά αλλαγή, αλλά συγκεκριμένα απώλεια. Με τη λέξη αλλαγή δημιουργούμε σύγχυση με τον Ουρανό.Quote:
Originally Posted by stratos11
Θα συμφωνούσα περισσότερο δηλαδή αν οι προτάσεις σου ήταν ως εξής:
Η απώλεια είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο προσπαθεί κανείς να μην χάσει/θυσιάσει απολύτως τίποτε. Αυτή την αντίσταση ο Πλούτωνας την αντιλαμβάνεται ως απειλή και το "εγώ" εμμένει στην κυρίαρχη τάση του να έχει την απόλυτη εξουσία των καταστάσεων.
Όταν κανείς μπορέσει να είναι ανοιχτός στην απώλεια και δεν την πολεμά, ο Πλούτωνας δεν θα τον "στραπατσάρει".
Sorry, αν το ψειρίζω...
ΥΓ: Μητσάκο, σου την έχουμε σπάσει που λέμε καθένας το μακρύ του και το κοντό του; :cheesy:
Βασίλη, ναι, έχεις δίκιο ότι η λέξη απώλεια ταιριάζει καλύτερα στην περίπτωση. Η αλλαγή είναι πιο πολύ Ουράνιο χαρακτηριστικό.
Τη χρησιμοποίησα γιατί ήθελα να δείξω τη βαθιά, ριζική αλλαγή σε ψυχολογικό επίπεδο που συνήθως επέρχεται με τον Πλούτωνα. Η σωστή λέξη είναι μεταμόρφωση, με την κυριολεκτική της έννοια. Για να "μεταμορφωθεί" κάτι, πρέπει να απωλέσει την προηγούμενη μορφή του.
Αυτή βέβαια δεν είναι μια εύκολη διαδικασία, ούτε τελείται από την μια στιγμή στην άλλη. Είναι πιστεύω αυτό που λέμε έγινε άλλος άνθρωπος, προς το καλύτερο ή προς το χειρότερο.
Ο Πλούτωνας είναι μια πρόκληση, γιατί, όπως κι Ουρανός "ταρακουνάει" τα θεμέλια που πάνω τους έχουμε χτίσει τις ζωές μας, τα θεμέλια του Κρόνου δηλαδή.
Η αντιστοίχισή του με έναν σεισμό (υπόγεια ενέργεια), θα ήταν νομίζω πολύ κατάλληλη. Στην ουσία αυτός που ανθίσταται στην "αλλαγή", στην μεταμόρφωση, είναι ο Κρόνος, όχι ο Πλούτωνας. Ο τελευταίος αντιδρά στην απώλεια, όχι στην μεταμόρφωση, γιατί του "προξενεί" έντονο πόνο (συναισθηματική φόρτιση).
Ο Πλούτωνας έρχεται να "πάρει" (να αφαιρέσει) αυτό που έχει πια φθαρεί, που έχει πια "πεθάνει" και δεν έχει πια λόγο ύπαρξης. Αυτό που πια δεν χρησιμεύει για την προσωπική εξέλιξη του ατόμου. Και το άτομο "πρέπει" να το αφήσει να πεθάνει (let it go), να μην γαντζωθεί πάνω του. Δεν μπορεί να "αφαιρέσει" κάτι το "αληθινό", όποια σημασία κι αν δίνει κανείς σε αυτή τη λέξη.
Όπως πολύ σωστά είπε και η offcloud, καμμιά δοκιμασία δεν μας "δίνεται" χωρίς την ικανότητα να την ανταπεξέλθουμε.
Σε αυτές τις περιπτώσεις, κάτι πρέπει όντως να θυσιάσουμε, να απωλέσουμε, γιατί αλλιώς η απώλεια θα είναι μεγαλύτερη.
Το πρόβλημα με τον Πλούτωνα έιναι ότι τα "βλέπει" όλα, άσπρο-μαύρο, νίκη ή ήττα στην προκειμένη περίπτωση. Του λείπει η διαλλακτικότητα και η ευελιξία.
Αν οποιαδήποτε θυσία ή παραχώρηση χρειαστεί να κάνει, θεωρεί ότι του επιβλήθηκε, είναι φυσικό να την εκλαμβάνει ως ήττα, γιατί δεν ήταν δική του απόφαση. Η απόφαση για μεταμόρφωση με τον Πλούτωνα είναι απαραίτητο να προέρχεται από εμάς τους ίδιους. Κάτι όμως πρέπει να απωλέσουμε, κι αυτό συνήθως είναι το πρόβλημα.
καλα τα λες strato11....
Και τώρα που συμφωνήσουμε ας πω και κάτι αιρετικό...:bigsmile:
Γιατί αν φύγουμε όλοι ευχαριστημένοι, η συνείδηση μας θα ξανακοιμηθεί ευχαριστημένη κι αυτή.
Λέω λοιπόν το εξής: Μήπως οι απόψεις που εκφράζουμε εμείς εδώ και συμφωνούμε αφορούν το συγκεκριμένο τρόπο που βλέπουμε εμείς τα πράγματα;
Έχετε αναρωτηθεί για παράδειγμα γιατί σε μία κοινωνία όπως η Ρωσία ο αυταρχικός ηγεμόνας θεωρείται καλός ηγεμόνας; Το βάζω έτσι σαν πρόκληση.
Οι άνθρωποι εκεί δείχνουν να εκτιμούν ιδιαίτερα και να στηρίζουν πλουτώνιους ηγέτες. Το ίδιο είχε συμβεί με τη Γερμανία του Χίτλερ.
Υπάρχουν δηλαδή στιγμές στην ιστορία ή λαοί που αποδέχονται ότι οι πλουτώνιες μέθοδοι (βίαιη επιβολή, εκ θεμελίων αναδιαμόρφωση, πλήρης απώλεια της "χριστιανικής" συμπόνοιας στη διαδικασία διακυβέρνησης, πλήρης αποφασιστικότητα που για τους δυτικούς θεωρείται "αδίστακτη" διακυβέρνηση, κλπ) είναι θετικές μέθοδοι διακυβέρνησης.
Τι θα λέγαμε για όλα αυτά; Όχι ότι θαυμάζω τους χιτλερικούς ή τους σταλινικούς αλλά μήπως θα έπρεπε να κρατήσουμε "πισινή" ότι όλα αυτά είναι έτσι απλά επειδή έτσι .... νομίζουμε;
Καλημέρα πρωτα απ'όλα!Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Εγω πάντως δεν πιστευω πως αποδέχονται και εκτιμούν......αλλο φόβος, άλλο αποδοχή και εκτίμηση.Με εξαίρεση μια μερίδα που πιστεύει οτι ανηκει σ'αυτους που απολαμβάνουν ή μοιράζονται λιγη απο την εξουσία και μια άλλη που νιώθει να εξιτάρεται με οτι το να μπορεί να προκαλέσει και η ίδια φόβο(εστω και αν δεν ειναι παρα απλα το μέλος μιας κοινωνίας-λαού).
Και να συμπληρώσω, ταπεινή μου άποψη, ότι αυτό είναι άκρως ποσειδώνιο χαρακτηριστικό, η πλάνη είτε μας της προκαλούν, είτε εμείς οι ίδιοι την προκαλούμε στον εαυτό μας, η προπαγάνδα και η παραπλάνηση....Quote:
Originally Posted by black moon
Μπορεί και να έχετε δίκιο παιδιά, άλλωστε είδαμε και πριν πώς ο Πλούτωνας με τον Ποσειδώνα συνεργάζονται... αλλά βάζω το ερώτημα παρόλα αυτά, γιατί δεν ξέρω αν πρέπει να τα θεωρούμε όλα τόσο αυτονόητα...
Πόσο υπεύθυνη είναι η προπαγάνδα για την άνοδο ενός απολυταρχικού καθεστώτος και πόσο η ίδια η μη δραστηριοποίηση του πολίτη (Ουρανού). Αυτά είναι ερωτήματα που ο γερμανικός λαός ακόμη παλεύει να απαντήσει σχετικά με το πώς - όχι μόνο επέτρεψε - αλλά λάτρεψε το Χίτλερ και το καθεστώς του. Ξεγελάμε τον εαυτό μας αν πούμε ότι το έκαναν μόνο από φόβο (οι ίδιοι οι γερμανοί έχουν κάνει την αυτοκριτική τους σχετικά).
Και βέβαια αν έρθουμε και στα δικά μας θα δούμε ότι πέρα από το τι έχουμε μάθει στο σχολείο για τους αγώνες περί δημοκρατίας, οι περισσότεροι από τους γονείς μας αποδέχτηκαν τη χούντα ως κάτι καλό που θα έφερνε τάξη και θα προστάτευε από τον κομμουνισμό.
Πόσο μπορούμε να βρίσκουμε άλλοθι στην προπαγάνδα και πόσο είναι τελικά δική μας ανάγκη να "σκοτώσουμε" κάποιον που εκδηλώνεται στη φράση "καλά του έκαναν" όταν βλέπουμε να πηγαίνουν "σηκωτό" μέσα ένα αναρχικό ή ένα χούλιγκαν ή κάποιον ακόμα ακόμα που διακρίνεται από τους υπόλοιπους και προοδεύει.
Ας σκεφτούμε καθένας για τον εαυτό του. Μήπως χωρίς τα αιμοβόρα ένστικτα του ίδιου του λαού, κανένας Πλούτωνας και κανένας Ποσειδώνας δεν μπορεί να βρει πεδίο ανάπτυξης; (χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν τα τρέφει ακόμα περισσότερο στη συνέχεια, έτσι; ).
Μήπως εν τέλει όλοι έχουμε ένα κομμάτι πλουτώνιο μέσα μας; Που με τον κατάλληλο χειρισμό και ερεθισμό διογκώνεται ώστε κάποιοι να το εκμεταλλεύονται;
:love::love::love::love::love:Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Με αγάπη
Σόφη
Επίτρεψέ μου να πω, πως δεν αποδέχτηκαν οι περισσότεροι τη χούντα, παρά οι λιγότεροι. Ο απλός λαός ποτέ δε δέχτηκε τη χούντα σα μέσο για την επιβολή της τάξης στη χώρα μας. Αυτό ήθελαν να μας δείξουν, και αυτό μας έδειξαν.
Οι λίγοι ήταν αυτοί που ξεσήκωσαν τους πολλούς, για να μπορούμε εμείς σήμερα, από αυτό το site να εκφραζόμαστε ελεύθερα
Σόφη μου, έτσι μας έχουν μάθει, αλλά έχω πολλές αμφιβολίες περί τούτου... Οι "νοικοκυραίοι" ποτέ δε συμπάθησαν τα εσώρουχα που ήταν κρεμασμένα στο Πολυτεχνείο...
(Εν πάσει περιπτώσει όμως αυτό είναι θέμα άλλης συζήτησης...)
Αυτό σημαίνει έλλειψη παιδείας Βασίλη. Κι επειδή η παιδεία λαμβάνεται πλέον μόνο από την οικογένεια, θα πρέπει όλοι μας να δείχνουμε και να μαθαίνουμε τις αξίες στα παιδιά μας.
Ετσι αποκτούν όραμα και φαντασία οι νέοι. Όχι με τα υλικά αγαθά. Και γι αυτό σπάνουν και ρημάζουν τις ξένες περιουσίες. Για να διακριθούν από τους υπόλοιπους.
Έχω την αίσθηση ότι η παιδεία ήταν σύμφωνα με τους αρχαίους αντικείμενο του κράτους κι όχι της οικογένειας. Αλλά δε θέλω να το αναπτύξω περισσότερο γιατί πάλι θα βγω εκτός θέματος.
Ναι φυσικά συμβαίνει αυτό. Πολλοί άνθρωποι λειτουργούν χειριστικά απέναντι σε άλλους και εκμεταλλεύονται την αγραμματοσύνη και τις αδυναμίες τους, προς όφελος δικό τους.
Αυτό θα πρέπει να προσέξει ο καθένας από μας. Η ελεύθεση βούληση και ο λόγος, είναι από τα σημαντικότερα αγαθά που μας έχουν χαριστεί.
Ας μην τα δηλητηριάζουμε με τίποτα και για κανέναν με αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα του τύπου, εκδίκηση, καλά του έκαναν ή καλά να πάθει.
Συμφωνώ γενικά. Ο δάσκαλος μου στην εξελικτική θα μας έλεγε εδώ όμως ότι το να επιμένω στον Ήλιο μου και να πιστεύω ότι ο κόσμος καθορίζεται από την ελεύθερη βούληση είναι λίγο ουτοπικό. Αυτό είναι - για να ξαναγυρίσουμε και στο αρχικό θέμα - και ένα βασικό θέμα του τετραγώνου Ήλιου - Πλούτωνα. Σε ένα τέτοιο τετράγωνο άλλος παίρνει τη θέση του Πλούτωνα και κάνει τις αρνητικές σκέψεις - πράξεις και άλλος του Ήλιου και κλείνει τα μάτια στα πλουτώνια χαρακτηριστικά. Δεν ξέρω ποια από τις δύο στάσεις είναι η καλύτερη. Μάλλον καμία υποθέτω...