Quote:
Originally Posted by ZORZETA
Aσχετο και off topic αλλα μιας κ το είδα... το ότι το νόμισμα έχει δυο όψεις είναι η παλιά θεωρία... τώρα λέγεται ότι έχει τρείς!! :toung: κ αν το δειτε.. έχει... !!:embarrest
Printable View
Quote:
Originally Posted by ZORZETA
Aσχετο και off topic αλλα μιας κ το είδα... το ότι το νόμισμα έχει δυο όψεις είναι η παλιά θεωρία... τώρα λέγεται ότι έχει τρείς!! :toung: κ αν το δειτε.. έχει... !!:embarrest
Quote:
Originally Posted by may
σωστά.... εχεις δικιο.
Αυτή είναι η όψη που μάλλον δείχνει το πόσο έχει δουλευτεί το υλικό.. ή σε άλλη περιπτωση ειναι το κρεσέντο των δύο άλλων όψεων....:unsure:
Είναι αυτή που με δυσκολία βρίσκεις... :weird:Quote:
Originally Posted by ZORZETA
Εχεις διαβάσει ποτέ τα γράμματα του κέρματος στο πλαι;; είδες ότι διαβάζονται δύσκολα;; :wacko:
σου είπα ότι καταλαβα για ποια οψη και μάλιστα έδωσα και δυο πιθανες ερμηνείες που αφορούν στο παραδειγμά μου. Αν εχεις καποια τρίτη εσυ ευχαριστως να την ακούσω. Εξάλλου εδωσες ήδη μια νέα διασταση στο όλο θέμα επισημαίνοντας και μονο την υπαρξή της.:respect:Quote:
Originally Posted by may
Χωρις να ερχομαι σε αντιπαραθεση σε οσα λες ' Θελω να πω .. πως η οψη 6γωνου , μπορει να ειναι μια θετικη οψη ( γενικα και μη ) . Οσον αφορα την οψη Ηλιου - Πλουτωνα μπορει να δειχνει και απο την αλλη οτι ενα ατομο να εχει την ικανοτητα να διασπα ευκολα τους κατεστημενους νομους ( κατεστημενα ) . Επισης να το χαρακτηριζει απελευθερωση , και ισως να υπαρχει η ταση να δημιουργει δεσμους χωρις καταπιεση και ορους . Αν κατι δεν του αρεσει μπορει ευκολα να το τροποποιησει η να το καταστρεψει !Quote:
Originally Posted by cancerian
Μήπως μπερδεύουμε λίγο τις ιδιότητες που αποδίδονται στον Πλούτωνα με αυτές που αποδίδονται στον Ουρανό;Quote:
Originally Posted by athinoula85
εγώ νομίζω πως καλά το πάει... αλλά αντί για "σπάει" θα έβαζα "αναδιαμορφώνει". O Πούτωνας γκρεμίζει κ ξαναχτίζει θεσμούς κ κράτη με σκοπό όμως. Aντίθετα δηλαδή με τη δράση του Oυρανού που είναι πιο εκρηκτική κ χωρίς σκοπό. Aντίδραση για την αντίδραση δηλαδή.Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Ούτε την άποψη ότι ο Ουρανός "δεν έχει σκοπό" μπορώ να καταλάβω. Εκτός του ότι, για εμένα τουλάχιστον, τίποτε δεν γίνεται χωρίς κάποια αιτία/άρα και έναν σκοπό, το ότι κάτι γίνεται ξαφνικά δεν σημαίνει ότι είναι και άσκοπο, μπορεί απλώς να σημαίνει ότι ο σκοπός ή το αίτιο δεν ήταν αντιληπτά από εμάς παρά μόνο τη στιγμή που συνέβη κάτι.Quote:
Originally Posted by may
Θα παρομοίαζα την δράση του Πλούτωνα σαν την κίνηση και την πορεία ενός παγετώνα και την αντίστοιχη του Ουρανού σαν την κίνηση του νερού ενός υδροηλεκτρικού φράγματος που καταρρέει "ξαφνικά".
Δεν συμφωνώ με την άποψή αυτή, αλλά ειλικρινά δεν έγινε κ κάτι!! :love:Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Aπλώς δεν είμαι σε φάση να τεκμηριώσω την άποψή μου... βαριέμαι λίγο!! :wacko:
Πλούτωνας(R) σύνοδο με Σελήνη σε αντίθεση με Ήλιο σύνοδο με Δία.Τι θα μπορούσαμε να πούμε για κάτι τέτοιο;
Επισυνάπτω και τον χάρτη..
Δεν ήξερα ότι ήταν τόσο σοβαρό..χαχα...και διαβάζοντας το άρθρο...κοίταξα και εγώ να δω τι συμβαίνει. ανακάλυψα πως έχω σύνοδο ήλιου πλούτωνα. αμ έτσι εξηγείται!!! δηλαδή δεν ξέρω πως να το εξηγήσω αστρολογικά...αλλά πιστεύω πως τα φωτεινά και τα σκοτεινά σημεία..(αν δηλαδή αυτό συμβολίζει αντίστοιχα ο ήλιος και ο ΄πλούτωνας) μπορούν κάλλιστα να συνυπάρχουν σε μια προσωπικότητα και να συνεργούν κι΄ολας..τα σκοτεινά είναι που κάνουν τα φωτεινά φωτεινότερα και τούμπαλιν βεβαίως....απλώς στην δεύτερη περίπτωση κάθεσαι και τρώς τις σάρκες σου μόνος σου γιατί ..τι σου φταίνε οι άλλοι? αυτό βέβαια σαφέστατα σημαίνει ότι δεν μπορείς να εκφρασεις πολύ εύκολα τα βαθύτερα και αγριότερα συναισθήματα...τι να γίνει, δεν μπορεί κανείς να τα έχει όλα σε αυτή την ζωή! αν εξαιρέσω τα περί χηρείας...κατά τ' αλλα διόλου δεν τρόμαξα από αυτά που διάβασα! ανακουφισμένη ένιωσα! μάλλον λειτούργησε το πλουτώνιο !!!
Πιστευω οτι οσοι εχουν συνοδο Πλουτωνα-Ηλιου ειναι θελκτικοτατοι αλλα και τρελοτατοι εχουν την μαγικη ικανοτητα να σε μαγνητιζουν αλλα κανουν και το ασπρο-μαυρο...ωστοσο παραμενουν θελκτικοι:love:
Συμφωνώ με αυτά που ανέφερες στην αρχή. :bigsmile:Quote:
Originally Posted by Toksotaki
Tην ιδιότητα πάντως να σου κάνουν το άσπρο-μαύρο την έχουν κυρίως τα άτομα με έντονο Ποσειδώνα στο χάρτη τους σε δύσκολες όψεις.
:blink:
Εγω πάλι θα συμφωνήσω με το toksotaki οτι το πλουτωνιο στοιχειο εχει την ικανότητα να κάνει το ασπρο μαύρο και τούμπαλιν.Αυτό με την έννοια οτι τα πλουτώνια άτομα, έχουν την ικανότητα να πείθουν τους άλλους για τα πιο παράδοξα, και μάλιστα πιστεύω εν γνώση τους.Ειναι κι αυτό μια τακτική επιβολής εξουσίας.
Σε αντίθεση πιστεύω, οι ποσειδώνιοι κανουν τ'ασπρο μαύρο πρώτα στον εαυτό τους, με την έννοια να δουν τα πάντα πιο όμορφα και εξιδανικευμένα.Κι επειδή πραγματικά το πιστεύουν, καταφέρνουν να κάνουν και κάποιους άλλους να δουν μεσα απο τα δικά τους μάτια, με τον ίδιο τρόπο τα πράγματα.Εν αγνοία τους όμως, και επειδή πιστεύουν οτι έτσι θα επρεπε να είναι τα πράγματα.
Μηπως απλως με αυτον τον τροπο εκφραζουν και την δυνατοτητα/ικανοτητα να βλεπουν στο καθε τι και το ασπρο και το μαυρο? Η την ιδιοτητα να ειναι και ασπρο και μαυρο? Και αναλογως με την "φαση" στην οποια βρισκονται να μπορουν να την υπερασπιστουν πειστικα? Δεν αποκλειω τα παιχνιδια εξουσιας βεβαια .... Αλλα το πως θα χρησιμοποιησεις τις ικανοτητες σου ειναι αλλο πραγμα απο τις ιδιες τις ικανοτητες. :bigsmile:
Πες τα Κυριακη πες τα!!! χα χα χα!
:embarrest:embarrest:embarrest:love:Quote:
Originally Posted by skorpion
Οι Πλουτωνιοι εχουν το χαρισμα να κανουν το ασπρο-μαυρο βιωνουν αυτην την πραγματικοτητα αλλα δεν εγκλωβιζονται σε αυτην οπως οι Ποσειδωνιοι...οι Πλουτωνιοι εχουν την ιδιοτητα να ειναι σαν το νερο,να προσαρμοζονται αναλογα με αυτα που θελουν να πετυχουν,να τα αλλαζουν με συγκεκριμενο τροπο ωστε να μην αυτοαναιρουνται...Αν μου ελεγαν να περιγραψω τους Πλουτωνιους θα ελεγα προπαγανδιστες οσο για τους Ποσειδωνιους σοφιστες...
Κατα καποιο τροπο και οι δυο προσαρμοζουν τον κοσμο στην κοσμοθεωρια τους. Και δεν ειναι οι μονοι φυσικα!! Και οι Ουρανιοι και οι Κρονιοι το ιδιο κανουν. Καθενας με τον τροπο του!Quote:
Originally Posted by Toksotaki
Το ασπρο μαυρο ομως και ο χειρισμος του, αναφερθηκαν κυριως για τις οψεις Ηλιου-Πλουτωνα και ιδιαιτερα για την συνοδο τους.
Ο εγκλωβισμος για τους εχοντες τετοιες οψεις νομιζω πως ειναι μια πολυ περιεργη περιπτωση. Ειναι εγκλωβισμενοι στα βαθη του εαυτου τους και συγχρονως στα βαθη της υπαρξης με μια πιο ευρεια εννοια. Αυτο τους κανει να κινουνται αργα [και δεν εννοω το σωμα τους] με μια δυναμη που δεν θα γινει ποτε εκρηκτικη, αλλα θα ειναι σαρωτικη.
Αν αποφασισουν να το κανουν...
:bigsmile:
Θα μου επιτρέψετε να πω ότι υπάρχει μια σύγχυση σε σχέση με τη διπλή φύση του Ποσειδώνα κ τις ιδιότητες του Πλούτωνα. Oσο για τη δεύτερη παράγραφο της απάντησής σου συμφωνώ αρκετά.Quote:
Originally Posted by Toksotaki
Aκριβώς αυτό κάνουν οι Ποσειδώνιοι... :embarrest Kατά τη γνώμη μου επίσης οι προπαγανδιστές είναι οι Ποσειδώνιοι. O ορισμός της προπαγάνδας είναι να σου θολώνει το πεδίο ώστε να σου περνάει το μαύρο ως άσπρο, να το ασπάζεσαι δογματικά κ να μην ξέρεις ούτε το γιατί. O Ποσειδώνας (μιας κ αναφέρεις κ το "σοφιστής"), ναι, εν μέρει θα συμφωνήσω, έχει κ την ανθρωπιστική ή θεϊκή διάσταση. Tο ποσειδώνιο άτομο μπορεί να είναι είτε η Mητέρα Tερέζα είτε ο Aλ Kαπόνε. Tο δίνω σχηματικά για να γίνει αντιληπτό ότι ο Ποσειδώνας γεννά είτε το μεγαλύτερο φιλάνθρωπο, καλλιτέχνη ή βαθύτατα θρησκευόμενο άνθρωπο, αλλά από την άλλη μπορεί να γεννήσει κ το μεγαλύτερο απατεώνα. Εξ'ου κ η διπλή φύση των Ιχθύων κάτι που δεν έχει ο Σκορπιός.
O Πλούτωνας είναι ο πλανήτης της Aναγέννησης... μια αναγέννηση (ή ανάσταση αν θέλετε) που έρχεται μόνο μετά από τον ολοκληρωτικό θάνατο. Θεωρώ ότι γίνεται παρερμηνεία της δύναμης, της εξουσίας κ της επιρροής που μπορεί να ασκήσουν τα άτομα αυτά αλλά κ το πόσο μπορούν καμιά φορά να σου αλλάξουν τους όρους του παιχνιδιού στη δική σου ζωή με τις ιδιότητες του Ποσειδώνα. Kανένας μετά από σχέση με Σκορπιό δεν είναι πια ο ίδιος κ νομίζω αυτό μπορείτε να το επιβεβαιώσετε αναμεταξύ σας. O Πλούτωνας μπορεί να σου στερήσει κάτι με πόνο πολύ κ δάκρυ, αλλά πάντα θα σου αφήσει κάτι άλλο στη θέση του. Aντίθετα ο Ποσειδώνας σου θολώνει αυτό που βλέπεις, σε ρίχνει σε μια ουτοπία κ μετά από καιρό προσπαθείς να βρεις τι έμεινε.
ναι αλλα ο Πλουτωνιος εχει σκοπο και επιγνωση του τι κανει ενω ο Ποσειδωνιος οχι!
Θες να πεις ότι ο Ποσειδώνιος σου θολώνει την κρίση χωρίς να το θέλει αλλά ο Πλουτώνιος επειδή το θέλει;;Quote:
Originally Posted by Toksotaki
bingo!ναι αυτο ακριβως....
οκ, αλλά θα μου επιτρέψεις να διαφωνήσω κάθετα... Λες ότι κ οι δύο πλανήτες έχουν τις ίδιες ιδιότητες... σωστά;; Kάτι που από βάσης του δεν στέκει... κ αν διαβάσεις προσεκτικότερα τις ιδιότητες τους νομίζω θα εντοπίσεις τις διαφορές. Tώρα το ακούσια ή το εκούσια το βλέπουμε σε δεύτερη μοίρα...Quote:
Originally Posted by Toksotaki
Θα μου επιτρεψετε και εμενα να διαφωνησω καθετα!Δεν ειπα αυτο αλλο αν το παρερμηνευσατε,οι διαφορες μερικες απο τις οποιες εντοπισα ειναι σε προηγουμενα ποστ.Δεν ειπα οτι ειναι ιδιοι
Ένα γενικό σχόλιο καταρχήν...
Νομίζω ότι για μας τους σπουδαστές αυτές οι συζητήσεις είναι πολύ θετικές για να εμβαθύνουμε στο νόημα των συμβόλων. Μπράβο και στον cancerian που έδωσε την αφορμή...
Δυο τρία σχόλια κι από μένα...
Συμφωνώ με την παρομοίωση του Μητσάκου για τον Ουρανό ότι λειτουργεί ως καταρράκτης. Για τον Πλούτωνα θα ήθελα κάτι πιο υπόγειο από παγετώνα. Ίσως ένα κενό κάτω από τη γη που καταρρέει κάποια στιγμή. Η διαφορά από τον Ουρανό πιστεύω είναι κυρίως ότι ο Ουρανός δουλεύει στο προσκήνιο ενώ ο Πλούτωνας υπόγεια και πίσω από τη συνείδηση. Ως προς το αποτέλεσμα όμως πιστεύω κι ο Πλούτωνας μπορεί να δώσει απότομο αποτέλεσμα (για κάποιον που δεν ξέρει να παρατηρήσει τις μέχρι τούδε υπόγειες διαδικασίες φαίνεται απότομο).
Επίσης με βρίσκει σύμφωνο η τοποθέτηση της black moon για το πλουτώνιο στοιχείο. Μάλιστα για να το προχωρήσω λίγο πιστεύω ότι σε πλουτώνιο επίπεδο δεν υπάρχει η έννοια του καλού και του κακού. Υπάρχει μόνο ο σκοπός και το μέσο. Επειδή η συνείδηση δουλεύει σε primal επίπεδο, υπάρχει μόνο η επιβίωση. Το καλό και το κακό είναι έννοιες μεταγενέστερες, κοινωνικές και κρόνιες. Είναι σημαντικό να ξέρουμε ότι η συνείδηση δουλεύει σε διαφορετικά επίπεδα, δεν είναι μονοδιάστατη. Ανάλογα με το επίπεδο στο οποίο έχουμε στρέψει την προσοχή μας οι έννοιες του καλού και του κακού αλλάζουν. Για παράδειγμα αν είσαι στην έρημο με άγρια θηρία το να σκοτώσεις για να ζήσεις είναι καλό. Το να περιμένεις να σε φάνε, αν και χριστιανικό δε βγάζει νόημα.
Συμφωνώ επίσης ότι η προπαγάνδα είναι περισσότερο θέμα των Ποσειδώνιων ως διαδικασία όμως. Το λόγο που δημιουργείται η προπαγάνδα συνήθως τον εφευρίσκουν οι Πλουτώνιοι. Κι είναι αυτοί που συνήθως "χειρίζονται" τους Ποσειδώνιους ως μέσα. Δεν ξέρω αν αυτό γεφυρώνει τη διαφωνία στα τελευταία post. Βέβαια, όπως λέει κι η Κυριακή δεν έχει νόημα να ενοχοποιούμε. Η βασική κατανόηση των Πλουτώνιων διαδικασιών είναι απαραίτητη για όλους μας, για να ξέρουμε ότι όλοι έχουμε υποσυνείδητες ορμές εξουσίας που πρέπει με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να διαχειριστούμε. Η κατανόηση ότι όλοι έχουν τέτοιες τάσεις δίνει και μεγαλύτερη ανοχή προς τον ¶λλο, λιγότερη προκατάληψη και σύγκρουση. Με δυο λόγια καταλαβαίνουμε ότι λίγο πολύ όλοι είμαστε στο ίδιο καζάνι.
Ωραίο αλλά και δύσκολο το θέμα.
Καταρχάς ο Πλούτωνας όντως δρα υπόγεια. Έχει να κάνει με τις υποσυνείδητες τάσεις του ατόμου για έλεγχο και κυριαρχία πάνω στις καταστάσεις.
Ο Πλούτωνας απευθύνεται στα αρχέγονα ένστικτα του ανθρώπινου είδους, το ένστικτο της αναπαραγωγής (σεξ) και το ένστικτο της αυτοσυντήρησης (επιβίωση).
Αυτά τα δύο ένστικτα αποτελούν πύλες προς το υποσυνείδητο και γι αυτό ο άνθρωπος είναι ευάλωτος σε αυτά, ακριβώς επειδή μπορούν να διεγερθούν χωρίς τη μεσολάβηση του συνειδητού νου.
Αυτή είναι και η τακτική που ακολουθούν όσοι χρησιμοποιούν την τεράστια δύναμη που έχει ο Πλούτωνας (είτε είναι άτομα είτε ομάδες), για την χειραγώγηση των άλλων. Σε συλλογικό επίπεδο αυτό γίνεται φανερό με την χρησιμοποίηση του εστίκτου αναπαραγωγής (σεξ) ακόμα και σε φαινομενικά άσχετα θέματα (όπως στη διαφήμιση με απώτερο σκοπό την αγορά του προϊόντος) και την χρησιμοποίηση του ενστίκτου αυτοσυντήρησης με την εσκεμμένη καλλιέργεια κλίματος φόβου και πανταχού παρόντα κινδύνου (τρομολαγνείας) από τα ΜΜΕ.
Η παραπάνω αποτελεί και την κακή χρήση της Δύναμης του Πλούτωνα, που συνίσταται στην εύρεση του αδύνατου σημείου του άλλου και την άσκηση ελέγχου πάνω του. Γιατί όταν κάποιος μπορεί να διεγείρει κατά βούληση την τεράστια δύναμη που κρύβουν τα αρχέγονα ένστικτά μας, μπορεί να ελέγχει σε μεγάλο βαθμό και τις αντιδράσεις μας.
Η δύναμη του Πλούτωνα για την εξυπηρέτηση αυστηρά ιδιοτελών σκοπών είναι κάτι που πρέπει να αποφεύγεται και να τίθεται κάτω από την τέλεση ενός ανώτερου σκοπού.
Σε πιο "καθημερινό" επίπεδο ο Πλόυτωνας σχετίζεται με την μεταμόρφωση, την αφαίρεση και την απώλεια. Όταν κάποιος έρχεται αντιμέτωπος με πλουτώνεια θέματα θα πρέπει να μάθει να παραδίνεται (και δεν εννοώ στον πλανήτη αλλά να μάθει να απελευθερώνει, να μην κρατάει σφιχτά αυτό με το οποίο ταυτίζεται).
Η απώλεια αυτή (είτε πρόκειται για άλλο πρόσωπο είτε για οποιαδήποτε άλλη κατάσταση), εκλαμβάνεται από το "εγώ" ως απειλή για την υπόστασή του και τείνει να την θεωρεί σαν ζήτημα ζωής και θανάτου, μια μάχη επιβίωσης. Εκτός όμως από τις λιγοστές περιπτώσεις που όντως πρόκειται για κάτι τέτοιο, τις υπόλοιπες αυτό που κινδυνεύει είναι το "εγώ" μας που έχει ταυτιστεί με κάτι εξωτερικό.
Αν αυτό είναι κάποιος άλλος μπορεί το άτομο να οδηγηθεί -σε ακραίες καταστάσεις- σε εγκλήματα πάθους ή και αυτοκτονία μπροστά στην διαφαινόμενη ΄"απώλεια" . Αν είναι κάποια άλλη κατάσταση σε χρησιμοποίηση όλων των μέσων (ο σκοπός αγιάζει τα μέσα) για την διατήρηση της υπάρχουσας θέσης του.
Το "κακό" στην προκειμένη περίπτωση είναι ότι αυτή είναι μια μάχη χαμένη εκ προοιμίου και όσο πιο γρήγορα το άτομο το αποδεχθεί τόσο λιγότερο θα ταλαιπωρηθεί από τον Πλούτωνα, όσο πιο πολύ θα μάχεται μάταια τόσο περισσότερο θα παίζει το "παιχνίδι" του.
Την στιγμή που θα εγκαταλείψει τη μάχη αυτόματα συντελείται μια απελευθέρωση, καθώς όλη αυτή η τεράστια ενέργεια που δεσμευόταν σε αυτή τη μάχη θα είναι διαθέσιμη για κάτι άλλο.
Αυτός είναι και ο λόγος που ο Πλούτωνας σχετίζεται με την αναγέννηση, γιατί όταν κάτι "πεθάνει" συγχρόνως γεννάται κάτι άλλο.
¶λλωστε αυτό που "πεθαίνει" δεν είμαστε εμείς αλλά αυτό που το εγώ μας θεωρεί απαραίτητο και ταυτίζεται μαζί του.
Καλώς το Στράτο...
Καιρό είχαμε να σε δούμε...
Πολύ καλή η σύνδεση που κάνεις με την έννοια της απώλειας. Είχα την τάση να πιστεύω ότι ο Πλούτωνας συνδέεται μόνο με τη σκοτεινή πλευρά μας, αλλά κάτι η δημοσίευση σου, κάτι κάποιες συζητήσεις που κάνω τελευταία και σε άλλους χώρους αρχίζουν να με πείθουν ότι ο Πλούτωνας μπορεί να είναι και η αναγκαία προϋπόθεση της "παραίτησης" που χρειάζεται για να δεχθεί κανείς και την ουράνια αγάπη...
Και πάλι καλωσήλθες...
Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Βασίλη θα μπορούσες σε παρακαλώ να αναλύσεις την προταση λίγο περισσότερο ή να δώσεις ένα παράδειγμα για αυτό που θες να πεις? . Εχω μια διαφωνία στο θέμα αλλά δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα καλά τι εννοείς
Κάτι τέτοιο ένας Πλουτώνιος είναι δύσκολο να το δεχθεί. Και μόνο η σκέψη πονάει. Είναι σαν να αποδέχεσαι να σε ακολουθεί μια ήττα.Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Στράτο και εγώ χαίρομαι που σε ξαναβλέπω, και παρατηρώ όπως πάντα, κάθε σου νέα είσοδος είναι δυναμική. Τι φόρα είναι αυτή φίλε μου? Την άποψη που κατέθεσες θα την διαβάσω μερικές φορές ακόμη να εμπεδώσω πλήρως τι θες να πεις γιατί νομίζω πως όταν μιλάμε για πλούτωνα δεν πρέπει ποτε να ξεχνάμε την συγκινησιακή του φύση, που παράλληλα υπάρχει με οποιοδήποτε άλλο χαρακτηριστικό του.
Με απλά λόγια, Γεωργία, αν πιστεύουμε γενικά ότι οι άνθρωποι είναι καλοί και δεν έχουν απώτερα κίνητρα κάποια στιγμή βλέπουμε κάποια ενέργεια τους που δεν την αναγνωρίζουμε. Αισθανόμαστε προδομένοι από αυτούς και το συναίσθημα της προδοσίας στην ουσία υποδηλώνει ξάφνιασμα. ¶ν όμως σε κάθε ενέργεια είμαστε υποψιασμένοι, τότε το παζλ καμιά φορά είναι λίγο πολύ συμπληρωμένο πριν έρθει η στιγμή που θα μας ξαφνιάσει.Quote:
Originally Posted by ZorZeta
Σε ευχαριστώ πολύ και όχι μόνο ΔΕΝ θα διαφωνήσω αλλά ΘΑ συμφωνήσω και απόλυτα μαζί σου. Φαινεται να είναι πολύ λεπτή η γραμμή που διαχωρίζει το ουράνιο με το πλουτώνιο αποτέλεσμα και είναι καλύτερο που το αναλύεις πλήρως γιατί σε άλλη περίπτωση μπορεί να είχαμε ανοίξει μια διαφωνία που ουσιαστικά όμως να μιλούσαμε για το ίδιο πράγμα.Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Καλησπέρα ΖορζέτταQuote:
Originally Posted by ZorZeta
Δεν ισχυρίστηκα ότι είναι εύκολο να το αποδεχθεί - το αντίθετο.
Και σίγουρα θέλει χρόνο. Αλλά πολλές φορές προσκολλούμαστε σε καταστάσεις που έχουν ήδη πεθάνει. Η εμπειρία μου από το θέμα πάντως μου λέει ότι ποτέ δεν είναι τόσο τρομερό όσο νομίζουμε ότι είναι.
Και η ήττα μέσα στο παιχνίδι είναι, αλλά τη φράση να σε ακολουθεί η ήττα, τη βλέπω υπερβολική. Δεν αντιμετωπίζεις κρίση του Πλούτωνα κάθε τρείς και λίγο.
Απλά;;; είναι απαραίτητο να μην επιδιώκεις συνέχεια και πάση θυσία να έχεις τον απόλυτο έλεγχο των καταστάσεων (και του εαυτού σου συμπεριλαμβανομένου) -δεν μπορείς άλλωστε.
Συμφωνώ με τον Στράτο και θα ήθελα να προσθέσω ότι το σημείο στο οποίο στεκόμαστε διαμορφώνει την οπτική μας. Αν π.χ. αποδίδουμε στην «ήττα» την έννοια που γενικά επικρατεί, αυτή του “loser”, τότε θα την θεωρήσουμε σαν κάτι αρνητικό, ένα καίριο πλήγμα στο εγώ και εκεί θα σταθούμε. Δεν υπάρχει τίποτα το κακό σε αυτό, αν ο άνθρωπος δεν είναι έτοιμος να πάει παρακάτω. Στην περίπτωση όμως που θα θελήσει να προχωρήσει, τότε η ίδια θεώρηση θα είναι περιοριστική για την εξέλιξή του. Όταν βρεθεί εκεί, όταν είναι έτοιμος και το επιθυμήσει να προχωρήσει, θα είναι αναγκαίο να δει ότι η «ήττα» είναι μία ευκαιρία, ένα μάθημα για την εξέλιξή του – το αν θα το αξιοποιήσει είναι άλλη ιστορία και επίσης θέμα προσωπικής ετοιμότητας και επιλογής.
Έχω την αίσθηση ότι όποια πρόκληση «μας δίνεται», μας δίνεται μαζί με την ικανότητα / τον τρόπο / το δρόμο να την αντιμετωπίσουμε – το «αντίδοτο» ας πούμε, ή έστω το …manual:-) Προσωπικά τουλάχιστο, τον τελευταίο καιρό που ασχολούμαι, η όλο και βαθύτερη ανάγνωση του χάρτη μου, αυτό έρχεται να μου επιβεβαιώσει με έναν πολύ αποκαλυπτικό τρόπο.
Δεν μπορώ να συμφωνήσω λιγότερο με αυτό που ειπώθηκε για τις πλουτώνιες εμμονές για έλεγχο, κτητικότητα, παιχνίδια εξουσίας - όλα αυτά που πηγάζουν από αισθήματα ανεπάρκειας σε προσωπική ασφάλεια και αξία - ότι δηλαδή το κλειδί είναι η παραίτηση, ένα μάθημα που τις περισσότερες φορές έρχεται αναγκαστικά μέσα από την απώλεια. Νομίζω το γιατί το εξηγεί πολύ καλά ο Καστανέντα: «όταν ένας άνθρωπος ανησυχεί, η απελπισία του τον κάνει να προσκολλάται σε οτιδήποτε και από τη στιγμή που έχει προσκολληθεί είναι γραφτό να εξαντληθεί ή να εξαντλήσει οποιονδήποτε ή οτιδήποτε είναι αυτό από το οποίο κρέμεται». Ένας αγαπημένος δάσκαλος το πάει πάρα πέρα με μια πολύ γλυκιά παρομοίωση: λέει ότι το πουλάκι στο κλαδί κελαηδεί ανέμελο και χαίρεται τη στιγμή γιατί δεν φοβάται ότι θα χάσει το κλαδί, ξέρει ότι αν το κλαδί σπάσει, υπάρχει άλλο να πάει.
Ο Πλούτωνας έρχεται μαζί με τις προκλήσεις του αλλά και με πολύ σημαντικά μαθήματα, δύσκολα, επίπονα και δίχως τελειωμό. Αν θέλει κανείς να τα παρακολουθήσει εναπόκειται στον ίδιον. Πάντως για αρχή θα πρότεινα, πάντα κατά την γνώμη μου, να ξεκινήσει με την αποδοχή των …πλουτώνειων χαρακτηριστικών του: όταν «πολεμάς» ή καταπιέζεις ή απορρίπτεις αυτό που θεωρείς «αρνητικό», τότε το μόνο που καταφέρνεις είναι να το δυναμώνεις αντί να το αλλάζεις.
Quote:
Originally Posted by stratos11
Καταρχήν για να συστηθώ κιόλας. Εχω στο χάρτη μου σύνοδο Ηλιου-Πλούτωνα και έναν έντονο Αρη που τετραγωνίζει την σύνοδο. Αυτό αγαπητέ Στράτο το αναφέρω για να σου πω οτι υπάρχει και η περίπτωση να αντιμετωπίζεις κρίσεις πλούτωνα κάθε τρεις και λίγο:bigsmile:Quote:
Originally Posted by offcloud
Τα βρίσκω πάρα πολύ ωραία όλα όσα είπατε αλλά..........
Offcloud με τα λόγια του Καστανέντα που παρέθεσες έδωσες και την απάντηση την δική μου. Μιλάτε για την αποδοχή των πλουτώνιων χαρακτηριστικών και την παραίτηση στην απώλεια. Συμφωνώ απολύτως, αλλά αν μπορούσες να διαχειριστείς τα πλουτώνια και απλά να παραιτηθείς μετά την απώλεια τότε θα είσουν κρόνιος και όχι πλουτώνιος. Συμφωνώ επίσης πως με τον πόλεμο το μόνο που καταφέρνεις είναι να το δυναμώνεις αλλά πείτε μου κάτι, με ποια διάθεση θα συνεχίσεις, θα ξαναπροσπαθήσεις να κερδίσεις ότι είχες χάσει, εάν παραδεχτείς ότι έχεις ηττηθεί. Για ποια ζωή μιλάμε τότε? Επίσης ποια δύναμη θα μπορέσεις να αντλήσεις από τον εαυτό σου την στιγμή που προσπαθείς να ανακτήσεις τον έλεγχο του ίδιου σου του εαυτού?. Μπορείς να παραιτηθείς στην δίνη της απώλειας κατά την διάρκεια που αυτή συμβαίνει, δεν μπορείς όμως να παραιτηθείς στην αποδοχή αυτής όταν πλέον φτάνεις στο σημείο που ξαναανακτάς τον ελεγχό σου.
Καστανέντα: «όταν ένας άνθρωπος ανησυχεί, η απελπισία του τον κάνει να προσκολλάται σε οτιδήποτε και από τη στιγμή που έχει προσκολληθεί είναι γραφτό να εξαντληθεί ή να εξαντλήσει οποιονδήποτε ή οτιδήποτε είναι αυτό από το οποίο κρέμεται»
Οταν λοιπόν ένας άνθρωπος ανησυχεί ή βιώνει το παραπάνω, ή το ξεπερνά με διαφορετικό τρόπο, που σαν αποτέλεσμα έχει να μην χρειάζεται να μιλάμε άλλο σε αυτή την ενότητα να ανοίξουμε μία άλλη για τον Κρόνο π.χ. Με αφορμή καποια προηγούμενα σχόλια θεωρώ ότι είναι σημαντικός ο ρόλος ενός εξωγενή παράγοντα.
Παιδιά, όπως και να έχει το πράγμα, το σίγουρο είναι οτι το σύνολο του χάρτη παίζει μεγάλο ρόλο στο πως περνάς, καταλαβαίνεις, ή ξεπερνάς την όλη κατάσταση.
Ενα δεύτερο σίγουρο είναι πως όλη αυτή η κουβέντα βοηθάει στο να αναγνωρίσουμε ή να συνηδειτοποιήσουμε και μια άλλη διάσταση του θέματος που ο καθένας μπορεί να απορρίψει ή να αξιοποιήσει.
Με εκτίμηση
Γεωργία
Έχω την άποψη ότι η Γεωργία έχει πιάσει κάτι σημαντικό. Το ζήτημα της "παραίτησης" ή της "αποδοχής της ήττας" όπως ειπώθηκε παραπάνω είναι θέμα αποδοχής της απώλειας του ελέγχου και πιστεύω στην ουσία ότι είναι υπέρβαση του Κρόνου στο χάρτη μας. Ο Κρόνος συνδέεται με τον έλεγχο και ζητούμενο στην παραδοχή της ήττας είναι η αποδοχή ότι υπάρχουν και πράγματα που δεν μπορούμε να ελέγξουμε.Quote:
Originally Posted by ZorZeta
Πιστεύω όπως είπα και πιο πάνω (με τις αμφιβολίες που μου γέννησε είναι αλήθεια ο Στράτος) ότι υπάρχουν δύο δρόμοι παραδοχής της ήττας. Το με την ελεύθερη βούληση μας άνοιγμα της ψυχής μας, που προσωπικά αποδίδω σε ουράνια επίδραση και η "με το ζόρι" κατανόηση του μαθήματος της απώλειας που μας διδάσκει ο Πλούτωνας. Κάπου ενδιάμεσα μπαίνει ίσως κι ο τρίτος από τους εξωκρόνιους πλανήτες, ο Ποσειδώνας που με τη σύγχυση των ορίων μας κάνει να ξεπερνάμε τον εαυτό μας και να παραδιδόμαστε στον έρωτα ή στο όνειρο, χάνοντας τον έλεγχο.
Στην ουσία οι εξωκρόνιοι πλανήτες μας δίνουν διαφορετικά μονοπάτια αποδοχής της "ήττας του Εγώ" που δεν είναι τίποτα άλλο παρά απόδοχή ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε τα πάντα. Παράλληλα όμως, μας δίνουν τη δυνατότητα κάνοντας ανατοποθέτηση του εαυτού μας όπως ωραία το είπε ο Μητσάκος στην αρχή της συζήτησης με το παράδειγμα για την καταστροφή της χαράς να μάθουμε να λειτουργούμε ως μέρος ενός όλου, ενός ρεύματος που υπάρχει πάνω από μας και αντί να αντιστεκόμαστε όπως κάνει το Εγώ, να γινόμαστε μέρος αποδεχόμενοι ότι μέσα στο Όλο είναι δυνατόν να απωλέσουμε την ατομικότητα μας κι αυτό δεν είναι παρά μία έμμεση (ή και άμεση) μορφή θανάτου αλλά παράλληλα και μία ενδεχόμενη υπόσχεση αθανασίας (αλλά με άλλη μορφή).
Πολύ μου άρεσε αυτό Βασίλη. Τοποθέτησες το καθένα απο όσα ειπώθηκαν στην σωστή του βάση.Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Συμφωνώ με όσα είπε ο Βασίλης σχετικά με τους εξωκρόνιους πλανήτες. Το θέμα σχετικά με τον Πλούτωνα είναι η αλλαγή, η μεταμόρφωση, και αυτή με τον Πλούτωνα θα συμβεί, με το καλό ή με το ζόρι. Το κακό είναι ότι ο πλανήτης δεν έχει καμμία όρεξη να αλλάξει τον τρόπο που λειτουργεί, και όσο πιο πολύ αντιστεκόμαστε στην αλλαγή, τόσο αυτή καθίσταται πιο επώδυνη. Η απώλεια είναι τόσο μεγαλύτερη, όσο προσπαθεί κανείς να μην αλλάξει απολύτως τίποτε. Αυτή την αλλαγή ο Πλούτωνας την αντιλαμβάνεται ως απειλή και το "εγώ" εμμένει στην κυρίαρχη τάση του να έχει την απόλυτη εξουσία των καταστάσεων.
Όταν κανείς μπορέσει να είναι ανοιχτός σε αυτή την αλλαγή και δεν την πολεμά, ο Πλούτωνας δεν θα τον "στραπατσάρει".
Μπορεί όλα αυτά να ακούγονται πολύ θεωρητικά, και είναι, αλλά πιστεύω πως αυτή είναι η ουσία. Απώλεια επέρχεται όταν δεν είμαστε διατεθειμμένοι να αλλάξουμε τον τρόπο που θεωρούμε και προσπαθούμε να επιβάλλουμε πως πρέπει να λειτουργούν οι καταστάσεις, οι σχέσεις, το εγώ μας.
Και συμφωνώ με την offcloud, ότι είναι θέμα θέασης των πραγμάτων, η ήττα.
Όλα αυτά δεν σημαίνουν ότι εγώ έχω μάθει να διαχειρίζομαι τον Πλούτωνα, απλά προσπαθώ να τον "καταλάβω" και να συμφιλιωθώ μαζί του.
Και για να συστηθώ, έχω σύνοδο ¶ρη - Πλούτωνα σε τετράγωνο με τον Ήλιο.:bigsmile: Μην νομίζεις, Ζορζέτα, ότι είμαστε οι μοναδικοί που ταλαιπωρούμαστε από τον εν λόγω κύριο.:bigsmile::bigsmile:
Πλουτωνας στο σκορπιο σε οψη εναμιση τετραγωνο με σεληνη,με ωροσκοπο και βορειο δεσμο στους διδυμους...Δεν ειναι ηλιος αλλα τον πλουτωνα μας τον εχουμε και μεις....χιχιιχ...
Υ.Γ ειπα μονο τις ασχημες οψεις οπως κανω σχεδον παντα
καλησπερα κ απο μενα....14/10/1980 ωρα 00:15 τοπος αθηνα.....εχω ηλιο συνοδο -πλουτων μπορει καποιος να μου μιλησει για το πωσ πρεπει να δουλευτει αθτη η ισχυρη οψη?