Originally Posted by
gargoyle
Συγγνώμη, αλλά εδώ δεν μιλάμε για κάτι υποκειμενικό. Η λέξη "φυσιολογικό έχει μια κυριολεκτική έννοια και όντως σχετίζεται με την αναπαραγωγή.
Δεν κατάλαβα από που ορίζεται με τόση εμφατικότητα ότι το αίσθημα της ομοφυλοφιλίας υπάρχει σε όλους μας. Από που έχει προκύψει αυτό; Και με βάση ποιές μελέτες; Αν π.χ. σου πω εγώ ή όποιος άλλος ετεροφυλοφιλος πως δεν έχω ούτε κατά διάνοια αυτό το πράγμα να με απασχολεί, θα με αντιμετωπίσεις στη βάση του "όοοοχι, το έχεις, αλλά δεν το ξέρεις..."; (Αυτά, εκτός των άλλων, μου θυμίζουν και τις θέσεις καποιοων ατόμων που προσπαθούν να με πείσουν για την αναγκαιότητα του γάμου:"το θέλεις, αλλά δεν το ξέρεις..." :laugh:)
Και όχι να φτάνουμε στο σημείο να λέμε πως η τεκνοποίηση είναι κοινωνικό παραμύθι. Έλεος. Αυτό είναι ίσως ότι πιο αντιεπιστημονικό έχω ακούσει. Το μόνο πράγμα για το οποίο δεν μπορεί να πεί κανείς πως είναι παραμυθάκι και προϊόν κοινωνικών συμβάσεων είναι ακριβώς η επιταγή της αναπαραγωγής.
ΣΧετικά με τους ρόλους που μας έχουν "δωρίσει" από τη στιγμή που γεννηθήκαμε και την έννοια της εξέλιξης. Γιατί την κουτσουρεύουμε έτσι; Η εξέλιξη του ανθρώπινου γένους δεν είναι ανθρώπινο χρέος; Ή μήπως έχεις την εντύπωση πως αυτή η θεώρηση πως " η εξέλιξη είναι προσωπικό θέμα του καθενός" δεν αποτελεί κι αυτή κοινωνική σύμβαση, αντίστοιχης δυναμικής με όσες απορρίπτεις, και βασίζεται στο "ο καθείς για τον εαυτό του"; Λέω εγώ τώρα...
Συμφωνώ απόλύτως πως το τι θα κάνει κανείς στο κρεβάτι του είναι δικό του θέμα. Με το ζήτημα του "φυσιολογικού" όμως ανοίγονται διάφορα ζητήματα. Και δεν συμφωνώ πως ο καθένας μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως φυσιολογικός. Το παράδειγμα της Ολλανδίας με την κίνηση για τη δημιουργία του κόμματος των παιδεραστών αποτελεί σαφή ένδειηξη ως προς αυτό (και μην πει κανείς τώρα πως συσχετίζονται διαφορετικά πράγματα, γιατί ήδη και η έννοια του διαφορετικού έχει υποστεί πλήρη μετάλλαξη και έχουν ανοίξει οι ασκοί του Αιόλου).
Και για να μη βγάζουμε τον εαυτό μας απ' έξω, επειδή ισχύει το "μπορεί να συμβεί και σε σας":
Αν ποτέ στη ζωή μου αποκτήσω παιδί που έχει αυτή την ιδιαιτερότητα, σαφώς και θα το αγαπάω, σαφώς και θα το προστετεύω, σαφώς και θα το στηρίζω, αλλά δεν βρίσκω τίμιο να το παραμυθιάζω καλλιεργώντας του το αίσθημα του "φυσιολογικού" κάνοντας λάστιχο την όποια έννοια.