Τοτε πιστευω έχεις την ιδανική παρέα για την παραλία:bigsmile:Quote:
Originally Posted by alegra
Και φυσικά τις εντυπώσεις όταν επιστρέψεις;)
Printable View
Τοτε πιστευω έχεις την ιδανική παρέα για την παραλία:bigsmile:Quote:
Originally Posted by alegra
Και φυσικά τις εντυπώσεις όταν επιστρέψεις;)
Εδώ μυρίζομαι υποστήριξη στο καρκινίστικο μπλοκ!! :cheesy::laugh:Quote:
Originally Posted by roadrunner
Και μάλλον πρέπει να αναζητήσουμε τις αιτίες στην αστρολογία, γιατί το "Ακόμη και οι καουμπόυσσες μελαγχολούν" το βρήκα άθλιο βιβλίο. Λεω να κάνουμε και μια ψοφοφορία για να δούμε ποια ζώδια προτιμούν ποιους συγγραφείς. :cheesy:
Για το "Ο χορός των 7 πέπλων" δεν μπορώ να εκφέρω άποψη, δεν το έχω διαβάσει.
Γενικότερα όμως, όσον αφορά τα ελαφρυντικά που επισήμανες, Φωτεινή, δεν είμαι σίγουρη κατά πόσον αποτελούν όντως ελαφρυντικά. Κι αυτό με τη λογική πως δεν ισχύει με τόση καθολικότητα η επιρροή ενός ρεύματος. Με αυτή τη λογική, πρέπει να δικαιολογήσουμε όλη τη σαβούρα που κυκλοφορεί στις μέρες μας όσον αφορά το γραπτό λόγο, επειδή η δική μας η γενιά είναι η , κατά γενική ομολογία, η γενιά απολιτικ. Δεν νομίζω πως πάει έτσι ακριβώς.
Λές τελικά οι Καρκίνοι να έχουμε τόσο κακό γούστο στα βιβλία;:unsure::laugh:Quote:
Originally Posted by Κασσιόπη
Το ελαφρυντικά μέσα σε εισαγωγικά.Αναζητώντας το γιατί γράφει με τόσο περίεργο τρόπο - εγω σε καμία περιπτωση δεν θεωρώ οτι είναι σαβούρα παντως- βρήκα αυτό το γεγονός.Προσωπικά μου αρέσει και ο τρόπος που γράφει,τον θεωρώ ακομπλεξάριστο, μου αρέσουν και τα θέματα του και το χιούμορ του και όλα - τουλάχιστον στα 2 βιβλία που προανέφερα.
Δεν λεω σε καμία περίπτωση ότι πρόκειται για αριστουργήματα φυσικά, αλλά πάντως για μένα πολύ ευχάριστα αναγνώσματα.:bigsmile:
'Οχι, βασικά αναφέρομαι στο γεγονός πως ο Τομ Ρόπινς είναι Καρκίνος. Και με πολλά στοιχεία στον Καρκίνο, από ότι θυμάμαι.Quote:
Originally Posted by roadrunner
Για το θεμα αυτο θα πρεπει να γινει μια ενδελεχης ερευνα!!:toung::toung:Quote:
Originally Posted by roadrunner
**Ομως ειναι απο τα βιβλια που σε συγκλονισαν;
Για να πω την αληθεια, οταν διαβασα τον Τρυποκαρυδο [προ αμνημονευτων χρονων..] με ταρακουνησε με το υφος, το στυλ, το χιουμορ που τα χρησιμοποιησε ως εργαλεια για να πει πραγματα.
Μεχρι τοτε για τους "σοβαρους" κι "ευαισθητους" αναγνωστες, το χιουμορ ηταν κατι που προσβαλε σοβαρα την σοβαροτητα και την ευαισθησια τους!! Οποτε η εκδοση στα ελληνικα του βιβλιου αυτου ήταν κατι σαν κεραυνος εν αιθρια! Ασε που οσοι τον ειχαμ(ν)ε ανακαλυψει αισθανομασταν και πιο ψαγμενοι...:toung::toung:
To μόνο που δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Τιμ Ρόμπινς είναι η έλλειψη πρωτοτυπίας...
[Off topic- Αμάν!!!Τελικά όντως κάτι συμβαίνει.Αγαπημένος αρχιτέκτων ο Γκαουντί -Καρκίνος,αγαπημένος ζωγράφος ο Βαν Γκογκ -ωροσκόπος Καρκίνος και τώρα και ο Ρομπινς;;;;!μα τι γίνεται;;;;;;:nuts:]Quote:
Originally Posted by Κασσιόπη
Τωρα μόλις σκεφτόμουν οτι οι συνειρμοί που κάνει ο Ρομπινς ειναι Καρκινίστικοι:laugh::cheesy:ξεκι ά απο το κολιμπρί και καταλήγει...χμμμ:cheesy:
Το ζήτημα της πρωτοτυπίας είναι άλλο μεγάλο θέμα. Και μάλλον είναι και κάπως υποκειμενικό, ανάλογα με τις εμπειρίες που έχει κανείς, τόσο σχετικά με τα αναγνώσματά του, όσο και γενικότερα.Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Μήπως θα μου πει κανείς τι ζώδιο είναι η Ζατέλη????:toung:
Το ερωτημα σου ειναι off topic!!Quote:
Originally Posted by nanstenka
Μην παρασυρεσαι απο την roadrunner [:toung:]!!!
Όχι σοβαρά ίσως ο χαρακτηρισμός 'συγκλονιστικό' δεν ταιριάζει στον Ρόμπινς και δυστυχώς δεν έχω διαβάσει παρά μόνο το ¶ρωμα ενώ έχω στα υπόψη τις Καουμπόισες και τον Τρυποκάρυδο...οπότε δεν ξέρω για το χυλό...γιαουρτάκι έφαγα μόνο, μια χαρά δροσερό το βρήκα :bigsmile: και ενδιαφέρον..εμενα μ' αρεσουν οι επιρροές του κι ας ταιριάζουν σε μιαν άλλη εποχή και κυρίως το ονειρικό κομμάτι με τραβάει γενικώς...λέτε επειδή είμαι Καρκίνος??:cheesy: Βίβα πατζαροφαγίαση!!!
Η αλίκη στη χώρα του LSD δεν με συγκλόνισε σε καμμία περίπτωση..Υπερβολικά καταθλιπτικό το βρήκα.και γι' αυτό τείνω να το διαγράψω από τη μνήμη μου..:embarrest
'Οσο για τη Σώτη τί να πει κανείς γι' αυτό το τέρας παραγωγικότητας???/Το εργοστάσιο των μολυβιών μου άρεσε πολύ....ωστόσο σε γενικές γραμμές είναι τόσο βαθιά ιστορικά τα βιβλία της και στηρίζονται σε τέτοια έρευνα που θα έλεγα ότι ναι είναι ενδιαφέροντα αλλά δεν βρίσκω κ'απου αυτή την προσωπική σφραγίδα που θα με έκανε να την ξεχωρίσω .....
Έχω και μετακόμιση!!!σι για
:embarrestΚαλά...επανέρχομαι στην τάξη αλλά αφού στην κατηγορία οφ τόπικ θέματα δεν βρίσκομαι???:toung:Quote:
Originally Posted by starfish
Όχι μόνο οφ αλλά και αναπάντητο...:sad2:
Επίσης, ξέχασα να πω - προσπάθησα να κάνω διόρθωση στο κείμενό μου, αλλά φαίνεται πέρασε αρκετή ώρα - πως στο "Σπίτι του ύπνου" του Κόου, δίνω και το παράσημο του καλύτερου φινάλε!! Χεχε!
Κατι τετοια βιβλια μπορεις να τα χαρακτηρισεις καταθλιπτικα, αλλα ο κοσμος που περιγραφουν να ειναι τοσο σκοτεινος και ανελπιδος, που συγκλονιζουν. Και πολυ περισσοτερο επειδη ειναι υπαρκτος! Ο Μπουκοφσκι, π.χ. [τουλαχιστον στις Ιστοριες καθημερινης τρελας], ειναι εως και απωθητικος. Κι ομως ανθωπινος με τον δικο του τροπο.Quote:
Originally Posted by nanstenka
Δεν ειναι μονο ροζ η ζωη...
Ποιές εκδόσεις? Έχω ξανακούσει να μιλούν γι΄αυτό το βιβλίο και τώρα μου έχεις κινήσει την περιέργεια..μάλλον είναι η ώρα τουQuote:
Originally Posted by Κασσιόπη
;)
Αυτό εγω το ξέρω καλά...ίσως γι αυτόQuote:
Originally Posted by starfish
Παω πασο!....Quote:
Originally Posted by nanstenka
Εκδόσεις Πόλις. Καλή ανάγνωση. ;)Quote:
Originally Posted by nanstenka
μόνο φινάλε ; :cry::cry:Quote:
Originally Posted by Κασσιόπη
Αυτό με την Αλίκη στη χώρα του LSD έχει να κάνει με ναρκομανείς αν κατάλαβα καλά; Δεν το έχω διαβάσει και μου κινήσατε την περιέργεια.Πάντως καλό θα ήταν τέτοια θέματα να μην τα διαγράφουμε απ την μνήμη μας(αν και αυτή η επιθυμία μάλλον δείχνει πως σε συγκλόνισε πολύ περισσότερο απ όσο λες ;) ),μια και πρόκειται για καταστάσεις άκρως πραγματικές και θλιβερές.Όπως είναι,έτσι θα πρέπει να περιγράφονται ,με όλη τους τη σκληρότητα ώστε να λειτουργούν σαν παράδειγμα προς αποφυγήν κι όχι προς μίμηση μόνο και μόνο επειδή κάποιοι έχουν ανάγκη να τις ωραιοποιούν.
Προφανως αυτο το βιβλιο το λατρευει!!Quote:
Originally Posted by Λευκή
[οσο μπορει να λατρεψει ενα βιβλιο μια Αιγοκερινα!:toung::toung::love:]
Καλα καταλαβες! Κι εγω το εχω διαγραψει απ τη μνημη μου. Θυμαμαι μονο το εξωφυλλο της εκδοσης που ειχα...:cry: και την αισθηση της ασφυξιας που μου ειχε προκαλεσει...:cry:
Επ, επ, τι θέλει να πει ο ποιητής;;; :cheesy::laugh:Quote:
Originally Posted by starfish
Είπαμε, ο Αιγόκερως συγκλονίζεται από τα βιβλία. Και από την καλή, και από την ανάποδη... ;):nuts:
:laugh::toung: Οταν ρωτησα τον ποιητη μου ειπε με παιχνιδιαρικο υφος, ο,τι η εποχη σηκωνει πειραγμα και παιχνιδι...:nuts::nuts::toung::toung:Quote:
Originally Posted by Κασσιόπη
Αλλα τροπαια απο την αναποδη εχεις να μοιραστεις μαζι μας; :nuts:
Quote:
Originally Posted by starfish
Χεχε! :laugh: Καλώς ομίλησε ο ποιητής!! :cheesy:
Έχω, έχω, αλλά είπα να μην το μπαχαλέψω εντελώς το θέμα! :laugh::nuts:
Βιβλιοφιλικη συζητηση κανουμε! Ενταξει, δεν θα πιασουμε την τρεχουσα μαζικη ροζ+κατι παραγωγη, αλλά τα βιβλια για τα οποια, ειχες προσδοκιες που ακυρωθηκαν...:worried:Quote:
Originally Posted by Κασσιόπη
Η τρέχουσα μαζική ροζ + κάτι παραγωγή, είναι ένα φαινόμενο που κερδίζει έδαφος, δυστυχώς κατ' εμέ. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο το γεγονός πως πλέον υφίσταται και αναγνωρίζεται ο όρος "γυναικεία παραφιλολογία", στο ευρύτερο πεδίο του οποίου συγκαταλέγονται τίτλοι από σοβαρούς εκδοτικούς οίκους.Quote:
Originally Posted by starfish
Από εκεί και πέρα, όσον αφορά συγκεκριμένους τίτλους, θυμάμαι πως ένα μεγαλομεσαίας κλάσης σοκ είχα υποστεί όταν διάβαζα τον "Κήπο της Εδέμ" του Χέμινγουει. Βέβαια, ήμουν και σε μικρή ηλικία τότε - πάει μια δεκαετία - κι ακόμη πιστεύω πως το πιο πιθανό είναι πως εγώ κάτι δεν κάταλαβα καλά.
Αλλά ότι έχω μείνει με την απορία, είναι γεγονός... :unsure:
Κάποια στιγμή θα αποπειραθώ να το ξαναδιαβάσω πάντως.
Διαβάστε τη Μεγάλη Χίμαιρα του Καραγάτση !! Συγκλονιστικό !!:bigsmile:
Μου έχουν δώσει μια λίστα με ένα σωρό βιβλία, με καλές κριτικές, τα οποία κάποια στιγμή πρέπει να διαβάσω. Μόλις βρω τη λίστα, θα σας την παραθέσω, να μου πείτε γνώμες!
Εχω καταληξει στο συμπερασμα πως, πρεπει να υπαρχει το σωστο timing ακομη και στο διαβασμα ενος βιβλιου. Υπαρχουν εργα που για να τα διαβασουμε ειναι απαραιτητο να εχουμε εκτος απο περιεργεια, εμπειριες, ωριμοτητα και ανοιχτο μυαλο. Το ιδιο πιστευω ισχυει και για την μουσικη.Quote:
Originally Posted by Κασσιόπη
Συμφωνώ απολύτως!! Μου έχει τύχει να διαβάσω ξανά βιβλίο μετά από 4 χρόνια και να αντιληφθώ κάποια νοήματα του διαφορετικά από ότι την πρώτη φορά..Quote:
Originally Posted by starfish
Πάντως τη ΜΕΓΑΛΗ ΧΙΜΑΙΡΑ τη διάβασα μια φορά στα 16 μου , μια στα 23 μου και μια τώρα στα 34 και με έχει συγκλονίσει το ίδιο.Έντονα συναισθήματα , άψογη περιγραφή απλή και σαφής από τον Καραγάτση, θα μπορούσε κανείς να ζει στιγμές του βιβλίου την ώρα που το διαβάζει.Quote:
Originally Posted by kritikia
Συμφωνώ ως προς αυτό. Ωστόσο αναρωτιέμαι αν είναι δυνατόν να διαβάσει κανείς κάτι που ως γενικότερο νόημα να μην τον καλύψει καθόλου και ξαφνικά, μετά από καιρό, το ίδιο γραπτό να τον συγκλονίσει. Σε κάποια επιμέρους ζητήματα, είναι εύκολο, αλλά μόνο ως προς αυτά. Νομίζω δηλαδή πως, όσον αφορά τη λογοτεχνία τουλάχιστον, η καθολική "αλλαγή πλεύσης" είναι κάπως δύσκολη. Τουλάχιστον, δεν έχει συμβεί σε μένα προσωπικά.Quote:
Originally Posted by starfish
Εντούτοις, νομίζω πως αυτό μπορεί να γίνει κάλλιστα στη μουσική.
H μουσική είναι και λίγο μόδα !! Αν βγει ένα καινούργιο άκουσμα σίγουρα θα έχει κάποιο ενδιαφέρον και στα κέντρα διασκέδασης και τα media λίγο πολύ μας την επιβάλλουν.Ενώ η λογοτεχνία είναι καθαρά προσωπική υπόθεση.Quote:
Originally Posted by Κασσιόπη
:bigsmile:
Θα συμφωνήσω με την starfish καθώς κι εμένα και στα βιβλία αλλά και στην μουσική, αλλά και σε όποια τέχνη, μου συμβαίνει ακριβώς αυτό.
Υπήρξαν βιβλία τα οποία διαβασα και αδιαφόρησα ή δεν μου άρεσαν και διαβάζοντάς τα σε διαφορετική στιγμή και ηλικία αλλαξα άποψη
.Επίσης έχω παρατηρήσει με κάποια βιβλία, αυτό που είπε και κάποια άλλη φίλη, ότι δηλαδή διαβάζοντάς τα σε διαφορετικές ηλικίες και κάτω απο διαφορετικές συνθήκες , μου έδωσαν διαφορετικά πράγματα- εξίσου σημαντικά πάντα.
Δεν θα το έλεγα. Και η έκδοση ενός βιβλίου, πια, όπως και η προώθησή του εντάσσονται σε μηχανισμούς που δεν έχουν κριτήριο την ποιότητα ή την οποιαδήποτε αξία, λογοτεχνική ή άλλη. Βλέπουμε μόδες και στα βιβλία. Όπως και και να έχει όμως, το "ψάξιμο" στον σωρό μπορεί να δώσει διαμαντάκια, είτε μουσικά είτε λογοτεχνικά.Quote:
Originally Posted by august-10
φιλικά :bigsmile:
Καποτε, σχεδον οποιο βιβλιο διαβαζα ηταν ενας καινουριος κοσμος!
[Τοτε ακομη δεν ειχε συμβει αυτη η εκρηξη στην βιβλιοπαραγωγη, η αν θελετε, τα συνορα ηταν διακριτα! Ροζ λογοτεχνια εκδ. Βιπερ Νορα και Αρλεκιν, παραλογοτεχνια Εκδ. Bell κλπ. ]
Ωστοσο δεν ηταν ολοι κοσμοι θελκτικοι ή "προσβασιμοι"! Οποτε, ή παρατουσα το ταξιδι απο την αρχη [σπανια] ή συνεχιζα ακομη κι αν με απωθουσε, ελπιζοντας να καταλαβω. Βιβλια που τοτε με εξεπληξαν, εχει συμβει να τα ξαναδιαβασω μετα απο χρονια και να μου φανουν σχεδον αδιαφορα. Το αντιθετο εχει συμβει ελαχιστες φορες. [Ωστοσο μου εχει συμβει στην μουσικη: π.χ. Οταν ημουν πιτσιρικα, καπου στα 12, απορουσα πως θεωρουσαν τραγουδιστη τον Χατζη! Μου φαινοταν παραφωνος και αυτο μ εκανε να μην ακουω τα τραγουδια του, παρ ολο που μου αρεσαν οι στιχοι και η μουσικη τους. :embarrest:embarrest
Πολυ αργοτερα εκανα στροφη 180°. Τωρα τον θεωρω συγκλονιστικο ερμηνευτη...]
Έχω την εντύπωση πως ο καθένας κρίνει τα βιβλία - ή και τη μουσική - κατά πρώτο λόγο βάσει του προσωπικού του συστήματος αξιών και, κατά δεύτερο, από τη φάση στην οποία βρίσκεται, υπό την έννοια του ποια συγκεκριμένα ερεθίσματα και ερμηνείες έχει την τάση να δεχτεί, ασχέτως αν αυτά όντως θίγονται από ένα κείμενο ή ένα μουσικό κομμάτι.
Και δεν διαφωνώ πως οι φάσεις μπορεί να ποικίλουν και να εμπεριέχουν εντελώς αντικρουόμενα ποιοτικά χαρακτηριστικά, ωστόσο το προσωπικό σύστημα αξιών - έστω και εξελισσόμενο με τα χρόνια - αποτελεί σταθεροποιητικό παράγοντα σχετικά με τις επιλογές και τις κρίσεις.
Προσωπικά, έχω μία εμμονή με τα κυρίως θέματα των βιβλίων και το βάθος των εννοιών, τα οποία διαχωρίζω από την επέκταση ενός θέματος και των συναφών εννοιών του σε πλάτος. Εκεί κρίνω και την ειδοποιό διαφορά μεταξύ ενός βιβλίου που με συγκλονίζει ή με συγκινεί ή μου αρέσει κι ενός που μου κάνει μια περισσότερο ή λιγότερο ευχάριστη παρέα. Πρόκειται για μια παράμετρο που ανατρέπεται δύσκολα.
Κι αυτό πολλές φορές ανεξάρτητα από τις κριτικές που συνοδεύουν το κείμενο, με τις οποίες άλλες φορές μπορεί να συμφωνώ, άλλες πάλι όχι, κάτι που νομίζω συμβαίνει στους περισσότερους αναγνώστες.
Ποτέ δεν με επηρέασαν οι κριτικές για να διαβάσω ένα βιβλίο, να ακούσω ένα δίσκο ή να δω μια ταινία. Χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους κριτικούς και την δουλειά τους νομίζω ότι ο καλύτερος τρόπος για να αποκτήσεις άποψη για ένα βιβλίο, δίσκο ή ταινία είναι να έχεις προσωπική επαφή.Quote:
Originally Posted by Κασσιόπη
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου!!Quote:
Originally Posted by kritikia
Κι εγώ συμφωνώ απόλυτα σε αυτό! Και γενικά για την όποια μορφή τέχνης.Δεν σνομπάρω σε καμμία περίπτωση τη δουλειά των κριτικών και πολλές φορές μια κατεύθυνση ή μια οπτική είναι πολύ χρήσιμη για τον προσωπικό πλέον 'διάλογο' αλλά η τέχνη είναι ελεύθερη και αυτή είναι η ομορφιά και η πεμπτουσία της.Ευτυχώς!Είναι τόσο προσωπική όσο και πανανθρώπινη.
Όσο για την προσέγγιση σε ένα έργο σε διαφορετικές φάσεις της ζωής μας πιστεύω πως μπορεί να ποικίλλει αλλά όχι ουσιαστικά και σ' αυτό θα συμφωνήσω σε μεγάλο βαθμό με την φίλη Κασσιόπη.παρότι βρίσκεται σε άρρηκτη σύνδεση με την πνευματική και διανοητική ωριμότητα. Μια διαδικασία που εγώ τουλάχιστο την θεωρώ συνεχώς εν κινήσει και χωρίς τέλος...Ωστόσο νομίζω ότι μεγάλο ρόλο παίζει και η ' συνειδητότητα' σ' αυτό που μπορεί να σχετίζεται φυσικά με την ωριμότητα αλλά μπορεί να είναι απλά συγκυριακή.Και στο βαθμό που η συγκυρία επηρεάζει το πόσο συνειδητά αντιλαμβανόμαστε ένα έργο οι αποκλίσεις είναι συχνές και ίσως δικαιολογημένες.
Μόδα στα βιβλία?Φυσικά! Παντού.Δεν παύει να είναι προιόν! ¶λλα όπως έλεγε κι ο Γουέλς ' η μόδα είναι ένα είδος ασχήμιας τόσο αφόρητο, που αναγκαζόμαστε να την αλλάζουμε κάθε 6 μήνες'Σωστός?:bigsmile:
Ουπς!Ο Γουάιλντ