Ερωτικά «αντίο» και η λαχτάρα της επανασύνδεσης

Quote:

---

Originally Posted by viki65

Να σας κάνω κι εγώ μια ερώτηση κρίσεως;Οταν δυο έφηβοι γνώριζουν για πρώτη φορά τον έρωτα ο ένας στα ματια και στη καρδιά του αλλου ειναι μαζί 3 χρόνια νοιώθουν τα ιδιά δυνατά συναισθήματα και χωριζουν για λόγους ανωριμοτητος του αγοριου να καταλαβει τι νοιώθει και το οποιο αφου περασαν 25 χρόνια εποικοινωνεί τηλεφωνικά με τη κοπελα και διαπιστώνουν οτι και οι δυο εχουν συντηρήσει τα ιδια κι ισως πιο δυνατα συναισθήματα μονο που και οι δύο έχουν οικογένειες ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; Παρακαλώ τις απόψεις σας...

---

Εφοσον η κυρια ειναι "η ωριμη" της υποθεσης και εφοσον αποφασισε να προχωρησει τη ζωη της με αλλον δεν θα ξαναγυρισει πισω στο εφηβικο της παθος.

Τωρα αμα του θυμηθηκε του παλιου οτι μετα απο 25 χρονια νιωθει ξαφνικα ερωτευμενος με την παλια του εεε αυτο ειναι καθαρα δικο του προβλημα

Πιστευω οτι εφοσον ενας "ωριμος" ανθρωπος ειναι ηδη σε προχωρημενη σχεση με καποιον αλλον πρεπει να προχωρα μπροστα και οχι να ξαναγυριζει πισω στα παλια παθοι...εκτος και αν βεβαια εισαι χωρισμενος\η και γενικοτερα ελευθερος\η

Παρεπιπτοντος μεσα απο αυτο το παραδειγμα που εδωσες για τον εαυτο σου μιλας ???

Quote:

---

Originally Posted by viki65

Να σας κάνω κι εγώ μια ερώτηση κρίσεως;Οταν δυο έφηβοι γνώριζουν για πρώτη φορά τον έρωτα ο ένας στα ματια και στη καρδιά του αλλου ειναι μαζί 3 χρόνια νοιώθουν τα ιδιά δυνατά συναισθήματα και χωριζουν για λόγους ανωριμοτητος του αγοριου να καταλαβει τι νοιώθει και το οποιο αφου περασαν 25 χρόνια εποικοινωνεί τηλεφωνικά με τη κοπελα και διαπιστώνουν οτι και οι δυο εχουν συντηρήσει τα ιδια κι ισως πιο δυνατα συναισθήματα μονο που και οι δύο έχουν οικογένειες ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; Παρακαλώ τις απόψεις σας...

---

ΔΥΣΚΟΛΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ.
1.ΤΟ ΖΕΙΣ ΜΕ ΟΠΟΙΟ ΤΙΜΗΜΑ (ΣΥΝΗΘΩΣ ΠΛΗΡΩΝΟΝΤΑΙ ΑΚΡΙΒΑ ΑΥΤΑ) Ή
2.ΒΑΖΕΙΣ ΤΗ ΛΟΓΙΚΗ ΜΠΡΟΣΤΑ ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΣΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΣΤΟ ΓΑΜΟ ΣΟΥ ΔΕΝ ΡΙΣΚΑΡΕΙΣ.ΚΡΑΤΑΣ ΑΠΛΑ ΑΥΤΟ ΤΟ ΤΗΛΕΦΩΝΟ ΩΣ ΕΝΑ ΓΛΥΚΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙΣ ΤΗΝ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑ ΣΟΥ.

Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα!!!
Δύσκολα μπορούν δυο άνθρωποι που είχαν ερωτική σχέση να παραμείνουν φίλοι μετά το χωρισμό τους. Συνήθως αυτό το προτείνει εκείνος που φεύγει πρώτος από τη σχέση γιατί είναι εκείνος που έχει πάρει τις αποφάσεις, εκείνος που έχει διαχειριστεί μέσα του το συναισθηματικό κομμάτι και μπορεί άνετα να προχωρήσει στη ζωή του, πολύ συχνά μάλιστα, έχει ήδη μπεί σε καινούργια σχέση. Γι αυτόν που βρίσκεται προ απροόπτου, που τρώει την κεραμίδα στο κεφάλι, που ακόμη φαντασιωτικά έστω, ζει τη σχέση του, η φράση αυτή είναι το τελειωτικό χτύπημα. Δηλαδή, τί του λέει ο άλλος? να μείνουν φίλοι? να μπορεί άνετα να του μιλάει π.χ. για την καινούργια του σχέση?!! όταν ακόμη σου αρέσει ο άλλος ερωτικά, κάτι τέτοιο είναι αδύνατο. Μόνο σε μία περίπτωση, από τις πολλές σχέσεις που είχα ως τώρα, είχα κάποια επαφή με το άλλο άτομο κι αυτό έγινε περίπου δύο χρόνια αφού είχαμε χωρίσει, όταν με πήρε τηλέφωνο να μάθει νέα μου, βγήκαμε, μου είπε ότι του πήρε πολύ χρόνο να με ξεπεράσει (σημ. εγώ τον είχα χωρίσει)και κρατήσαμε από τότε κάποια τηλεφωνική επαφή σε καθαρά ανθρώπινο επίπεδο, δεν γίναμε ξαφνικά φιλαράκια, απλά ανταλλάσσαμε νέα, ώσπου κι αυτό κάποια στιγμή ξεθώριασε.
Η φράση πάντως που εγώ δεν αντέχω σε έναν χωρισμό είναι: "να προσέχεις τον εαυτό σου!" αυτή με πεθαίνει. Την ώρα δηλαδή που ο άλλος δεν ενδιαφέρεται για το αν είσαι σε θέση να ξεκόψεις μαζί του, δεν σου αφήνει περιθώριο να συζητήσεις, να βρείτε μαζί τί έφταιξε, να τον διεκδικήσεις με κάποιο τρόπο (στην περίπτωση που ο χωρισμός είναι ξαφνικός, επειδή ο άλλος έκανε μια άλλη σχέση ή απλά βαρέθηκε, του πέρασε κ.λ.π.) αυτό το πρόσεχε τον εαυτό σου, εμένα προσωπικά μου ΄φαίνεται ... ψέμα και ειρωνία. Μια προσπάθεια του άλλου να δείχνει και να είναι ο δυνατός ακόμη και στο τέλος, κι εσύ υποβιβασμένος στο ρόλο του θύματος που πρέπει να υπομένει, να μαζέψει τα κομμάτια του, την αξιοπρέπειά του και να προχωρήσει. Ε, όχι, αν θα προσέχω τον εαυτό μου από κεί και πέρα είναι δικό μου θέμα και δεν πρέπει πλέον να τον αφορά!!
Πρόσφατα βίωσα έναν χωρισμό δύο καλών μου φίλων, που μετά από 11 χρόνια συμβίωση, αυτός έκανε μια άλλη σχέση και χωρίσανε. Πραγματικά με πόνεσε πολύ, μερικές φορές νιώθω σαν να ήμουν το παιδί τους και δεν ξέρω με ποιον να... "πάω". Μου έχει στοιχίσει πολύ, γιατί τους αγαπώ πολύ και τους δυό και για την κοπέλα ειδικά είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Παρόλο που είχε δείγματα κατά καιρούς ότι η σχέση δεν πήγαινε καλά, υπήρχαν προβλήματα επικοινωνίας μεταξύ τους, ωστόσο δυσκολεύεται να το δεχτεί γιατί η δύναμη της συνήθειας είναι πολύ μεγάλη. Ξαφνικά εξιδανικεύει το παρελθόν, τη μικρή γλυκειά καθημερινότητα μαζί του που την είχε θεωρήσει δεδομένη κι ακόμη και τα αρνητικά της ΄φαίνονται εκ των υστέρων ωραία. Θα της πάρει χρόνο και προσπάθεια αλλά θα τα καταφέρει. Γιατί στο τέλος, όλοι τα καταφέρνουμε, απλά τον τρόπο είναι που επιλέγουμε ο καθένας να ξεπεράσει το χωρισμό. Αλλος με πόνο, κλάμα, ξύνοντας τις πληγές του, άλλος με όπλο τη λογική, άλλος με το να χάνει την εμπιστοσύνη του στις σχέσεις και δημιουργώντας πια μόνο εφήμερες καταστάσεις, άλλος βουλιάζοντας στην κατάθλιψη, το ποτό ή τα χάπια αλλά στο τέλος όλοι το παίρνουμε απόφαση και συνεχίζουμε. Και μετά από καιρό, λιγότερο ή περισσότερο, όταν "γυρίζουμε" νοερά σε κείνη την κατάσταση, χαμογελάμε και αναγνωρίζουμε πως όλο αυτό μας οδήγησε να γίνουμε ένας άλλος άνθρωπος, μας γέμισε εμπειρία, γνώση και ευτυχώς δεν μας πονάει πια. Στην ανθρώπινη ζωή ο πόνος μπορεί να γίνει εξαγνιστικός και να μας ωριμάσει. Αρκεί να ξέρουμε όταν τον βιώνουμε πως είναι κι αυτό ένα στάδιο, πως τίποτε δεν πρέπει να μένει ίδιο. Να θυμόμαστε κάτι που κεντούσαν παλιά οι γυναίκες και το κρεμούσαν στον τοίχο μαζί με την "Καλημέρα" : "..Κι αυτό θα περάσει!"

Quote:

---

Originally Posted by GORDANA

Η φράση πάντως που εγώ δεν αντέχω σε έναν χωρισμό είναι: "να προσέχεις τον εαυτό σου!" αυτή με πεθαίνει.

---

Γιατί το "πιστεύω σου αξίζει κάτι καλύτερο" πού το πας;;;:toung:

Γιατί τα βλέπετε μονόπλευρα τα πράγματα βρε κορίτσια?:unsure: Εγώ όταν λέω "να προσέχεις τον εαυτό σου", το εννοώ δεν το λέω ούτε ψεύτικα ούτε ειρωνικά. Κάποιοι άνθρωποι όταν χωρίζουν δεν κάνουν ταυτόχρονα και λοβοτομή. Εξακολουθούν να ενδιαφέροντε για το πρώην ταίρι τους, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν πριν. Πού είναι το κακό?:huh:

Quote:

---

Originally Posted by Marina 7771

Γιατί τα βλέπετε μονόπλευρα τα πράγματα βρε κορίτσια?:unsure: Εγώ όταν λέω "να προσέχεις τον εαυτό σου", το εννοώ δεν το λέω ούτε ψεύτικα ούτε ειρωνικά. Κάποιοι άνθρωποι όταν χωρίζουν δεν κάνουν ταυτόχρονα και λοβοτομή. Εξακολουθούν να ενδιαφέροντε για το πρώην ταίρι τους, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο που το έκαναν πριν. Πού είναι το κακό?:huh:

---

Κοίτα το "να προσέχεις" δεν το βρίσκω τόσο κακό σε σχέση με το "σου αξίζει κάτι καλύτερο" αλλά όπως και να έχει όταν η απόφαση του χωρισμού είναι δική σου στον άλλον δε χτυπάει και τόσο καλά αυτό που ακούει..Σκέψου ότι εκείνη την ώρα τρώει κι αυτός το "πακετάκι" του :unsure:

Quote:

---

Originally Posted by SKYLOROCK

Κοίτα το "να προσέχεις" δεν το βρίσκω τόσο κακό σε σχέση με το "σου αξίζει κάτι καλύτερο" αλλά όπως και να έχει όταν η απόφαση του χωρισμού είναι δική σου στον άλλον δε χτυπάει και τόσο καλά αυτό που ακούει..Σκέψου ότι εκείνη την ώρα τρώει κι αυτός το "πακετάκι" του :unsure:

---

Σύμφωνοι. Δεν μπορώ όμως να πιστέψω ότι σε κάποιους έχει τύχει μόνο να τους χωρίζουν και ποτέ να μην έχουν πάρει αυτοί μια ανάλογη απόφαση.
Απλά σκέφτεσαι τί δεν θέλεις να σου κάνουν σ' έναν χωρισμό και δεν κάνεις και συ το ίδιο όταν βρεθείς στην θέση η απόφαση να είναι δική σου.
Δεν μπορείς όμως και να μην χωρίζεις ενώ το θες, με μόνο κριτήριο τα συναισθήματα του άλλου. Και φυσικό είναι να προσπαθείς να είσαι φιλικός. Τώρα αν ο άλλος δεν το δέχεται, τότε εντάξει σέβεσαι την επιθυμία του.
Προσωπική άποψη πάντα, δεν λέω ότι σώνει και καλά πρέπει να υιοθετηθεί απ' όλους.;)

Quote:

---

Originally Posted by Marina 7771

Σύμφωνοι. Δεν μπορώ όμως να πιστέψω ότι σε κάποιους έχει τύχει μόνο να τους χωρίζουν και ποτέ να μην έχουν πάρει αυτοί μια ανάλογη απόφαση.
Απλά σκέφτεσαι τί δεν θέλεις να σου κάνουν σ' έναν χωρισμό και δεν κάνεις και συ το ίδιο όταν βρεθείς στην θέση η απόφαση να είναι δική σου.
Δεν μπορείς όμως και να μην χωρίζεις ενώ το θες, με μόνο κριτήριο τα συναισθήματα του άλλου. Και φυσικό είναι να προσπαθείς να είσαι φιλικός. Τώρα αν ο άλλος δεν το δέχεται, τότε εντάξει σέβεσαι την επιθυμία του.
Προσωπική άποψη πάντα, δεν λέω ότι σώνει και καλά πρέπει να υιοθετηθεί απ' όλους.;)

---

Σίγουρα απλά όταν παίρνω εγώ την απόφαση να χωρίσω προσπαθώ μεν να είμαι φιλική αλλά αποφεύγω τυποποιημένες φράσεις που ίσως κάνουν τον άλλον να νιώσει άσχημα..Δε λέω ότι ο άλλος που το λέει δεν το εννοεί αλλά προσωπικά μου ακούγεται "κάπως"... :love:

Quote:

---

Originally Posted by kleonis

Εγώ εχω 3 χρόνια σχέσης με κάποιο παιδι και κατα διαστήματα "Χωρίζουμε" γιατί αυτός κυρίως δε νιώθει άνετα με την δέσμευση της σχέσης μας, επειδή όσο την αφήνουμε ελεύθερη πηγαίνει προς την επισημοποίηση και ακόμη δεν είμαστε έτοιμη, ούτε γω, ούτε και αυτός!

Να διευκρινίσω κάτι..όταν λέμε "χωρίζουμε" εννοούμε στα λόγια, για ουσιαστικά δεν...μιλάμε συνέχεια και βγαίνουμε (όχι βέβαια τόσο συχνά όσο όταν είμαστε και τυπικά μαζί, για να πάρουμε το χρόνο μας)..και αφολυ πάρουμε το χρόνο μας, που ποτέ δεν παιρνάμε ουσιαστικά χώρια, είμαστε και πάλι μαζί....ΤΥΠΙΚΑ!

Βασικά αυτό το ΤΥΠΙΚΑ το σιχάθηκα! Βλέπω ότι με αυτόν τον άνθρωπο δεν αντέχουμε πάνω από μέρα χωρίς να μιλήσουμε! προσπαθήσαμε και οι δυο πάνω σρην απελπισία μας να κάνουμε σχέσεις με άλλους, στα πρώτα ραντεβού μέναμε! 'Ολοι λένε πως αυτό που έχουμε είναι αρρωστημένο, είναι? Εγώ ξέρω ότι σχεδόν (το βάζω για να μην φανώ υπερβολική) πάντα είμαστε ευτυχισμένοι...έχω προβληματιστεί..είναι το κάρμα μου ή απλά αδυναμία?

---

Μπορείτε να μου πείτε την αποψήσας πάνω σε αυτό σας παρακαλώ?

Το Σάββατο ξεκίνησε μία νέα σχέση αυτός και εγώ βγαίνω με άλλον αλλά τον σκέφτομαι και μιλάμε, αν όχι τόσο πολύ, όπως είναι λογικό την ψιλοκόψαμε! Λέει προσπαθεί να με ξεπεράσει! (το γιατί δεν καταλαβαίνω βασικά!)

Πολύ ωραίο και ρεαλιστικό άρθρο.. Έτσι πιστευα κι εγω μέχρι πριν από ενάμισυ μήνα.. τώρα όμως βιώνω τον "μικρό θάνατο" και δεν ξέρω πια τι να πιστέψω..
Το μόνο που μπορώ να πω πλέον με βεβαιότητα είναι πως όταν λες πως αγαπάς κάτι δεν πρέπει να του κλείνεις τον οποιοδήποτε δρόμο θελήσει να ακολουθήσει..Κοινώς το αφήνεις ελεύθερο.. αν γυρίσει πίσω τότε μπορείς να πεις με 50% πάντα σιγουριά ότι μπορεί και να σε αγαπά.. (έχε όμως πάντα το νου σου μήπως γύρισε γιατί δεν βρήκε κάτι καλύτερο..) ;-)

Quote:

---

Originally Posted by kleonis

Μπορείτε να μου πείτε την αποψήσας πάνω σε αυτό σας παρακαλώ?

Το Σάββατο ξεκίνησε μία νέα σχέση αυτός και εγώ βγαίνω με άλλον αλλά τον σκέφτομαι και μιλάμε, αν όχι τόσο πολύ, όπως είναι λογικό την ψιλοκόψαμε! Λέει προσπαθεί να με ξεπεράσει! (το γιατί δεν καταλαβαίνω βασικά!)

---

Εγώ πάλι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν είστε μαζί...Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι τον θες και σε θέλει...¶ρα το δύσκολο πού είναι;;;Δεν ξέρω...Μπερδεύτηκα :wacko:
Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο εσείς οι δύο μπορείτε να το λύσετε αυτό που συμβαίνει μεταξύ σας!!!

Quote:

---

Originally Posted by SKYLOROCK

Εγώ πάλι δεν μπορώ να καταλάβω γιατί δεν είστε μαζί...Από τα λεγόμενα σου καταλαβαίνω ότι τον θες και σε θέλει...¶ρα το δύσκολο πού είναι;;;Δεν ξέρω...Μπερδεύτηκα :wacko:
Πάντως το μόνο σίγουρο είναι ότι μόνο εσείς οι δύο μπορείτε να το λύσετε αυτό που συμβαίνει μεταξύ σας!!!

---

Απ' ό,τι μου χει πει φοβάται την δέσμευση... Νιώθει ότι αυτή η σχέση τον δεσμεύει πολύ...και γω τι νιωθα αυτό στις αρχές, αλλά το ξεπέρασα με το καιρό!

Ευχαριστώ πολύ και για την απάντηση σου

καλησπέρα κι από μένα, άλλη μια πληγωμένη καρδια!:sad:
πολύ όμορφο το αρχικό κείμενο, αλλά να θέσω μια ερώτηση:
Σίγουρα υπάρχει κάτι καλύτερο, αλλά τι συμβαίνει όταν αυτό το τέλειο (με μερικά μειονεκτήματα σαφώς) εμφανίζεται στη ζωή σου στα 35 σου για 1η φορά; Δηλαδή το καλύτερο πότε θα έρθει; μετά από 35 χρόνια πάλι;
Πριν 1,5 χρόνο γνωρίστηκα με έναν 10 χρόνια μικρότερό μου! ( μη με λιθοβολειτε!!) Εγώ χωρισμένη με 2 παιδιά, πολύ επιφυλακτική στην αρχή, μετά όμως χαλάρωσα και έζησα μαζί του ό,τι δεν εζησα με κανέναν άλλον μέχρι τα 35 μου. Ο απόλυτος έρωτας, η τέλεια αγάπη και από τις 2 πλεύρες. Υποσχέσεις που δώσαμε ο ένας στον αλλον και τις εννόύσαμε (τουλάχιστον εγώ). Ήθελε δέσμευση και παιδιά. Παρόλο που δεν το είχα σχεδιάσει ήμουν διατεθειμένη να του κάνω όσα παιδιά ήθελε. Τόσο τον αγάπησα!
Και ξαφνικά πριν 1,5 μήνα με χώρισε:sad2: Μη με ρωτάτε γιατί! Τον γέμιζα ανασφάλειες λέει! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βρήκε και αμέσως αντικαταστάτρια. Κρατάει ακόμα επαφές μαζί μου, αλλά εγώ του το ξέκοψα (όσο κι αν πονάει) και του είπα να πάρει τις αποφάσεις του! Όχι ότι ελπίζω να τις πάρει, αλλά δεν αντέχω να τον μοιράζομαι!
Και ρωτάω εγώ τώρα: πως ξεχνάς έτσι εύκολα έναν τέτοιο έρωτα, που μπορεί να τον συναντάς και 1 φορά μόνο στη ζωή σου? (δεν ειμαι πιτσιρικα και μπορώ να ξεχωρίσω την αληθινή αγάπη από τον ενθουσιασμό)!
ΠΩΣ??????:cry:
Τι να κάνω που πολύ βαθειά μέσα μου ελπίζω ότι θα γυρίσει, κι αν δεν γυρίσει πως προχωράω; με τι μέτρο σύγκρισης; Αν εξαιρέσει κανείς τη διαφορά ηλικίας ήταν για μένα ο καλύτερος άντρας της ζωής μου!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by didimos

καλησπέρα κι από μένα, άλλη μια πληγωμένη καρδια!:sad:
πολύ όμορφο το αρχικό κείμενο, αλλά να θέσω μια ερώτηση:
Σίγουρα υπάρχει κάτι καλύτερο, αλλά τι συμβαίνει όταν αυτό το τέλειο (με μερικά μειονεκτήματα σαφώς) εμφανίζεται στη ζωή σου στα 35 σου για 1η φορά; Δηλαδή το καλύτερο πότε θα έρθει; μετά από 35 χρόνια πάλι;
Πριν 1,5 χρόνο γνωρίστηκα με έναν 10 χρόνια μικρότερό μου! ( μη με λιθοβολειτε!!) Εγώ χωρισμένη με 2 παιδιά, πολύ επιφυλακτική στην αρχή, μετά όμως χαλάρωσα και έζησα μαζί του ό,τι δεν εζησα με κανέναν άλλον μέχρι τα 35 μου. Ο απόλυτος έρωτας, η τέλεια αγάπη και από τις 2 πλεύρες. Υποσχέσεις που δώσαμε ο ένας στον αλλον και τις εννόύσαμε (τουλάχιστον εγώ). Ήθελε δέσμευση και παιδιά. Παρόλο που δεν το είχα σχεδιάσει ήμουν διατεθειμένη να του κάνω όσα παιδιά ήθελε. Τόσο τον αγάπησα!
Και ξαφνικά πριν 1,5 μήνα με χώρισε:sad2: Μη με ρωτάτε γιατί! Τον γέμιζα ανασφάλειες λέει! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βρήκε και αμέσως αντικαταστάτρια. Κρατάει ακόμα επαφές μαζί μου, αλλά εγώ του το ξέκοψα (όσο κι αν πονάει) και του είπα να πάρει τις αποφάσεις του! Όχι ότι ελπίζω να τις πάρει, αλλά δεν αντέχω να τον μοιράζομαι!
Και ρωτάω εγώ τώρα: πως ξεχνάς έτσι εύκολα έναν τέτοιο έρωτα, που μπορεί να τον συναντάς και 1 φορά μόνο στη ζωή σου? (δεν ειμαι πιτσιρικα και μπορώ να ξεχωρίσω την αληθινή αγάπη από τον ενθουσιασμό)!
ΠΩΣ??????:cry:
Τι να κάνω που πολύ βαθειά μέσα μου ελπίζω ότι θα γυρίσει, κι αν δεν γυρίσει πως προχωράω; με τι μέτρο σύγκρισης; Αν εξαιρέσει κανείς τη διαφορά ηλικίας ήταν για μένα ο καλύτερος άντρας της ζωής μου!!!!!!

---

ΜΗΠΩΣ ΑΥΤΟΣ ΚΑΤΑ ΒΑΘΟΣ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΕΤΟΙΜΟΣ ΦΟΒΗΘΗΚΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕ ΝΑ ΤΑ ΒΓΑΛΗ ΠΕΡΑ :bigsmile: ΜΗΝ ΣΤΕΝΑΧΩΡΙΕΣΑΙ ΤΕΛΙΚΑ ΔΕΝ ΗΤΑΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ:sad2: :cheesy:

Quote:

---

Originally Posted by didimos

καλησπέρα κι από μένα, άλλη μια πληγωμένη καρδια!:sad:
πολύ όμορφο το αρχικό κείμενο, αλλά να θέσω μια ερώτηση:
Σίγουρα υπάρχει κάτι καλύτερο, αλλά τι συμβαίνει όταν αυτό το τέλειο (με μερικά μειονεκτήματα σαφώς) εμφανίζεται στη ζωή σου στα 35 σου για 1η φορά; Δηλαδή το καλύτερο πότε θα έρθει; μετά από 35 χρόνια πάλι;
Πριν 1,5 χρόνο γνωρίστηκα με έναν 10 χρόνια μικρότερό μου! ( μη με λιθοβολειτε!!) Εγώ χωρισμένη με 2 παιδιά, πολύ επιφυλακτική στην αρχή, μετά όμως χαλάρωσα και έζησα μαζί του ό,τι δεν εζησα με κανέναν άλλον μέχρι τα 35 μου. Ο απόλυτος έρωτας, η τέλεια αγάπη και από τις 2 πλεύρες. Υποσχέσεις που δώσαμε ο ένας στον αλλον και τις εννόύσαμε (τουλάχιστον εγώ). Ήθελε δέσμευση και παιδιά. Παρόλο που δεν το είχα σχεδιάσει ήμουν διατεθειμένη να του κάνω όσα παιδιά ήθελε. Τόσο τον αγάπησα!
Και ξαφνικά πριν 1,5 μήνα με χώρισε:sad2: Μη με ρωτάτε γιατί! Τον γέμιζα ανασφάλειες λέει! Κι όχι μόνο αυτό, αλλά βρήκε και αμέσως αντικαταστάτρια. Κρατάει ακόμα επαφές μαζί μου, αλλά εγώ του το ξέκοψα (όσο κι αν πονάει) και του είπα να πάρει τις αποφάσεις του! Όχι ότι ελπίζω να τις πάρει, αλλά δεν αντέχω να τον μοιράζομαι!
Και ρωτάω εγώ τώρα: πως ξεχνάς έτσι εύκολα έναν τέτοιο έρωτα, που μπορεί να τον συναντάς και 1 φορά μόνο στη ζωή σου? (δεν ειμαι πιτσιρικα και μπορώ να ξεχωρίσω την αληθινή αγάπη από τον ενθουσιασμό)!
ΠΩΣ??????:cry:
Τι να κάνω που πολύ βαθειά μέσα μου ελπίζω ότι θα γυρίσει, κι αν δεν γυρίσει πως προχωράω; με τι μέτρο σύγκρισης; Αν εξαιρέσει κανείς τη διαφορά ηλικίας ήταν για μένα ο καλύτερος άντρας της ζωής μου!!!!!!

---

Νομίζω πως δεν ξεχνάς ποτέ κάποια πράγματα απλά ο χρόνος τα ξεθωριάζει!
Κράτα αυτό που έζησες και να θεωρείς τον εαυτό σου τυχερή που έζησε μια αληθινή αγάπη όπως λες και που ξέρεις μπορεί να έρθει μιά άλλη αγάπη να σου αποδείξει ότι αυτή δεν ήταν η αληθινή:love:

Quote:

---

Originally Posted by kleonis

Απ' ό,τι μου χει πει φοβάται την δέσμευση... Νιώθει ότι αυτή η σχέση τον δεσμεύει πολύ...και γω τι νιωθα αυτό στις αρχές, αλλά το ξεπέρασα με το καιρό!

Ευχαριστώ πολύ και για την απάντηση σου

---

Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα και όχι μόνο δεν το κατάλαβα αλλά όταν το ακούω εκνευρίζομαι κιόλας!!!!:mad:
Τι σημαίνει "φοβάμαι τη δέσμευση";;;Όταν θες κάποιον θες να είσαι συνεχώς μαζί του...Πώς γίνεται να σε θέλει και να μη θέλει να δεσμευτεί μαζί σου;;Προσωπικά όταν θέλω κάποιον,τον σκέφτομαι συνέχεια,θέλω να τον βλέπω συνέχεια και εννοείται ότι δε σκέφτομαι "φοβάμαι να δεσμευτώ μαζί του"...Αν τον θέλω πραγματικά θα θέλω να ξέρω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι δικός μου,ότι τον έχω μόνο εγώ...
Μήπως να σκεφτόσουν το ενδεχόμενο να είναι κι αυτός ένας από τους κλασικούς πλέον καλοπερασάκηδες που απλά θέλουν να "περνάνε καλά";:wacko:

Quote:

---

Originally Posted by didimos

Και ρωτάω εγώ τώρα: πως ξεχνάς έτσι εύκολα έναν τέτοιο έρωτα, που μπορεί να τον συναντάς και 1 φορά μόνο στη ζωή σου? (δεν ειμαι πιτσιρικα και μπορώ να ξεχωρίσω την αληθινή αγάπη από τον ενθουσιασμό)!
ΠΩΣ??????:cry:
Τι να κάνω που πολύ βαθειά μέσα μου ελπίζω ότι θα γυρίσει, κι αν δεν γυρίσει πως προχωράω; με τι μέτρο σύγκρισης; Αν εξαιρέσει κανείς τη διαφορά ηλικίας ήταν για μένα ο καλύτερος άντρας της ζωής μου!!!!!!

---

Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να ξεχάσεις κάτι που σε γέμιζε τόσο καιρό και σε έκανε πραγματικά χαρούμενη...
Κράτα το στο πίσω μέρος του μυαλού σου ως μια καλή ανάμνηση και να αισθάνεσαι τυχερή που το έζησες έστω για το χρονικό διάστημα που κράτησε..Σκέψου ότι υπάρχουν άνθρωποι που δε γνωρίζουν κάτι τόσο όμορφο ποτέ στη ζωή τους...
Όσο για το δεύτερο ερωτημά σου δεν ξέρω αν γυρίσει,αλλά θα σου έλεγα να προχωρήσεις τη ζωή σου χωρίς να σκέφτεσαι ότι ίσως μια μέρα ξαναεμφανιστεί...Ζήσε κι αν είναι να έρθει να είσαι σίγουρη ότι θα έρθει...;)

Σχετικά με την δικαιολογία του "φοβάμαι να δεσμευτω", ορισμένες ΜΟΝΟ φορές την καταλαβαίνω. Η οικογένεια ειδικα τους άντρες τους φορτώνει με ένα σωρό ιδέες τύπου " ποια θα τον τυλίξει". Όταν, λοιπόν, αυτοί βλέπουν τη σύντροφο τους να τους φορτώνει με ανεξάντλητη αγάπη και λόγια, δεν παραξενεύομαι και τόσο που χτυπάει κουδουνάκι και το σκάνε από την πίσω πόρτα λέγοντας, ότι φοβούνται να δεσμευτούν.:sad2:


Μην παρεξηγηθώ, όμως, τους καταλαβαίνω αλλα δεν το αποδέχομαι:mad:

Quote:

---

Originally Posted by SKYLOROCK

Αυτό ποτέ δεν το κατάλαβα και όχι μόνο δεν το κατάλαβα αλλά όταν το ακούω εκνευρίζομαι κιόλας!!!!:mad:
Τι σημαίνει "φοβάμαι τη δέσμευση";;;Όταν θες κάποιον θες να είσαι συνεχώς μαζί του...Πώς γίνεται να σε θέλει και να μη θέλει να δεσμευτεί μαζί σου;;Προσωπικά όταν θέλω κάποιον,τον σκέφτομαι συνέχεια,θέλω να τον βλέπω συνέχεια και εννοείται ότι δε σκέφτομαι "φοβάμαι να δεσμευτώ μαζί του"...Αν τον θέλω πραγματικά θα θέλω να ξέρω ότι αυτός ο άνθρωπος είναι δικός μου,ότι τον έχω μόνο εγώ...
Μήπως να σκεφτόσουν το ενδεχόμενο να είναι κι αυτός ένας από τους κλασικούς πλέον καλοπερασάκηδες που απλά θέλουν να "περνάνε καλά";:wacko:

---

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Σχετικά με την δικαιολογία του "φοβάμαι να δεσμευτω", ορισμένες ΜΟΝΟ φορές την καταλαβαίνω. Η οικογένεια ειδικα τους άντρες τους φορτώνει με ένα σωρό ιδέες τύπου " ποια θα τον τυλίξει". Όταν, λοιπόν, αυτοί βλέπουν τη σύντροφο τους να τους φορτώνει με ανεξάντλητη αγάπη και λόγια, δεν παραξενεύομαι και τόσο που χτυπάει κουδουνάκι και το σκάνε από την πίσω πόρτα λέγοντας, ότι φοβούνται να δεσμευτούν.:sad2:

Μην παρεξηγηθώ, όμως, τους καταλαβαίνω αλλα δεν το αποδέχομαι:mad:

---

Δεν διαφωνώ ακριβώς απλά δεν νομιζω οτι μπορούμε να γενικεύσουμε και να πούμε ότι όλοι όσοι δεν θέλουν "δεσμευση" ειναι κατακριτέοι "αδεσμευτοι τύποι" οπως μ'αρεσει να λέω.:cheesy:

Γενικά μιλώντας και πάντα με βάση τα δικά μου βιώματα, πολλές φορες επιλέγουμε ασυνείδητα συντρόφους οι οποίοι εξαρχής φαίνεται πώς δεν ειναι έτοιμοι να προχωρήσουν σε μόνιμη σχέση ή δεσμέυσεις γιατι αποτελούν την ενσάρκωση ουσιαστικά του δικού μας φόβου για δεσμευση ή ακόμα και του φόβου μας για οικειότητα κτλ.

Παντως προσωπικά δεν κατακρίνω και αντιλαμβάνομαι απόλυτα ότι δεν ειμαστε όλοι ίδιοι και δεν έχουμε όλοι την ίδια ευκολια απέναντι στις δεσμευσεις ανεξάρτητα με το φύλο.
Κατακρίνω ίσως την μή δήλωση των προθέσεων / απόψεων εξαρχής ώστε να ξέρει ο εκάστοτε σύντροφος τι μπορεί να περίμένει από εμας.
Όμως αν δηλωθεί και παρόλα αυτά ξεκινησουμε σχέση με την λογική να τον κάνουμε να θελει να δεσμευθει ,τότε...θα πρεπει να δεχτουμε και τις συνέπειες της επιλογης μας. ;)

Υπάρχει κάτι πιο ωραίο από την αίσθηση να περιβάλλεσαι από άπλετη αγάπη? Αυτό δεν είναι βάρος, ούτε κόπος, ούτε εμπόδιο όταν είναι αμφίδρομο.
Η αγάπη είναι που φτυαρίζει το γρασίδι γύρω μας και κάτω μας και μας ανασηκώνει απαλά και σβέλτα. Μας απελευθερώνει, ποτέ δεν πνίγει.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
Όμως, όταν κάποιος πνίγεται από το έντονο συναίσθημά μας, αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή απλά δεν είναι έτοιμος γι αυτό. Μάλλον γιατί η σχέση τον ενδιαφέρει τόσο όσο και το fastfood.

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Σχετικά με την δικαιολογία του "φοβάμαι να δεσμευτω", ορισμένες ΜΟΝΟ φορές την καταλαβαίνω. Η οικογένεια ειδικα τους άντρες τους φορτώνει με ένα σωρό ιδέες τύπου " ποια θα τον τυλίξει". Όταν, λοιπόν, αυτοί βλέπουν τη σύντροφο τους να τους φορτώνει με ανεξάντλητη αγάπη και λόγια, δεν παραξενεύομαι και τόσο που χτυπάει κουδουνάκι και το σκάνε από την πίσω πόρτα λέγοντας, ότι φοβούνται να δεσμευτούν.:sad2:


Μην παρεξηγηθώ, όμως, τους καταλαβαίνω αλλα δεν το αποδέχομαι:mad:

---

Ακριβώς!!!Μην το αποδεχτούμε κιόλας γιατι μην ξεχνάμε ότι όταν νοιάζεσαι για κάποιον και θες πραγματικά να είσαι μαζί του δε θα σκεφτείς τη μαμά σου που θα σου πει "πρόσεξε ποια θα σε τυλίξει"...;)

Quote:

---

Originally Posted by SKYLOROCK

Ακριβώς!!!Μην το αποδεχτούμε κιόλας γιατι μην ξεχνάμε ότι όταν νοιάζεσαι για κάποιον και θες πραγματικά να είσαι μαζί του δε θα σκεφτείς τη μαμά σου που θα σου πει "πρόσεξε ποια θα σε τυλίξει"...;)

---

Φυσικά και δεν θα σκεφτείς τη μαμά σου, ούτε κανέναν. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτες τις αντιληψεις στις έχουν εμφυσήσει από μικρή ηλίκια; Είναι πλέον κτήμα σου και δύσκολα-εως και αδύνατον μπορείς να τις αγνοήσεις.

¶λλωστε, όπως προαναφέρθηκε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν είναι δυνατόν όλοι ταυτόχρονα να επιθυμούμε μια πιο σοβαρή δέσμευση. Δεν έχει όλος ο κόσμος τις αυτές προτεραιότητες στη ζωή του.:love:

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Φυσικά και δεν θα σκεφτείς τη μαμά σου, ούτε κανέναν. Τι γίνεται, όμως, όταν αυτες τις αντιληψεις στις έχουν εμφυσήσει από μικρή ηλίκια; Είναι πλέον κτήμα σου και δύσκολα-εως και αδύνατον μπορείς να τις αγνοήσεις.

¶λλωστε, όπως προαναφέρθηκε, δεν είμαστε όλοι ίδιοι και δεν είναι δυνατόν όλοι ταυτόχρονα να επιθυμούμε μια πιο σοβαρή δέσμευση. Δεν έχει όλος ο κόσμος τις αυτές προτεραιότητες στη ζωή του.:love:

---

Δεν ξέρω αν είμαι απόλυτη σε αυτό αλλά θεωρώ ότι όταν αγαπάς κάποιον πραγματικά "απαρνείσαι" τις όποιες ιδέες σου έχουν εμφυσήσει από μικρή ηλικία,σκέφτεσαι πλέον με τα δικά σου θέλω και όχι με τα θέλω που σου έχουν περάσει οι άλλοι...Ουτοπικό ή όχι δεν ξέρω αλλά έτσι νιώθω ότι είναι το σωστό:love:

Quote:

---

Originally Posted by e k

Υπάρχει κάτι πιο ωραίο από την αίσθηση να περιβάλλεσαι από άπλετη αγάπη? Αυτό δεν είναι βάρος, ούτε κόπος, ούτε εμπόδιο όταν είναι αμφίδρομο.
Η αγάπη είναι που φτυαρίζει το γρασίδι γύρω μας και κάτω μας και μας ανασηκώνει απαλά και σβέλτα. Μας απελευθερώνει, ποτέ δεν πνίγει.<?xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" /><o:p></o:p>
Όμως, όταν κάποιος πνίγεται από το έντονο συναίσθημά μας, αυτό μπορεί να συμβαίνει επειδή απλά δεν είναι έτοιμος γι αυτό. Μάλλον γιατί η σχέση τον ενδιαφέρει τόσο όσο και το fastfood.

---

Εχω γίνει ο δικηγόρος του διαβόλου;:unsure:

Συμφωνώ ek!Πρέπει να είναι αμφίδρομο και για να είναι ,θα πρέπει και οι δύο να δύνανται να δώσουν αλλά και να λάβουν το συναίσθημα.

Οταν δεν εχουν τα ίδια συναισθήματα με εμάς ή όχι τόσο έντονα όσο εμεις είναι λογικό να πνίγονται ;)
Η καμιά φορά κάποιοι άνθρωποι έχουν μεγαλώσει σε περιβάλλον που τα συναισθήματα ήταν "ελεγχόμενα"κι όταν βρεθούν με κάποιον που ειναι εξαιρετικά εκδηλωτικός να τους ξενίζει..και τόσοι άλλοι λόγοι..
Ειναι πολύ ευκολο να καταλήγουμε σε "αφοριστικά" συμπεράσματα.Το δύσκολο είναι να αγαπάς κατανοοώντας και αποδεχόμενος την φύση του κάθε ανθρώπου.

Σε όλο τον κόσμο άνθρωποι βιώνουν έρωτες χωρίς ανταπόκριση η τουλάχιστον όχι με τους είδους την ανταπόκριση που ήθελαν.
Από τη στιγμή που θα δηλωθεί ομως εξαρχής η πρόθεση, η φύση του σύναισθήματος απέναντί μας ή έστω δηλωθεί στην διάρκεια, η το δεχόμαστε η χωρίζουμε και ψάχνουμε για αυτο που μας καλύπτει.:bigsmile:

Τα παραπάνω,είναι το αποτέλεσμα βαθιάς περισυλλογής, κατόπιν επώδυνων βιωματικών εμπειριών (πληθυντικός :cry: ).

Quote:

---

Originally Posted by roadrunner

... Ειναι πολύ ευκολο να καταλήγουμε σε "αφοριστικά" συμπεράσματα.Το δύσκολο είναι να αγαπάς κατανοοώντας και αποδεχόμενος την φύση του κάθε ανθρώπου...

---

Ναι, έχεις δίκιο, συμφωνώ.

Το πρόβλημα είναι, ότι η έννοια της αγάπης δεν γίνεται από όλους μας αντιληπτή με τον ίδιο τρόπο και την ίδια ένταση. Εκεί κάπου σε έναν χωρισμό χάνεται η μπάλα και λέμε ότι "ενω εγω τον αγαπούσα, αυτός...":sad2:

Έχει απόλυτο δίκιο η roadrunner μας, είναι δύσκολο να αποδεχτούμε τον άλλον όπως είναι, χωρίς να θέλησουμε πεισματικά να τον αλλάξουμε.:embarrest

Έχει απόλυτο δίκιο η roadrunner μας, είναι δύσκολο να αποδεχτούμε τον άλλον όπως είναι, χωρίς να θέλησουμε πεισματικά να τον αλλάξουμε.:embarrest[/quote]

Και το αντιστροφο...:sad:

Κανείς ποτέ δεν είπε ότι ειναι απλές οι διαπροσωπικές σχέσεις. Θέλει υπομονή και κατανόηση να αποδεχτείς και να αγαπήσεις κάποιον πραγματικά. Γι' αυτό και ένας χωρισμός μας αφήνει με την πίκρα του ανικανοποιήτου και ίσως την αίσθηση, ότι το μέχρι τότε ταίρι μας ήταν αχάριστο!

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Έχει απόλυτο δίκιο η roadrunner μας, είναι δύσκολο να αποδεχτούμε τον άλλον όπως είναι, χωρίς να θέλησουμε πεισματικά να τον αλλάξουμε.:embarrest

---

Και το αντιστροφο...:sad:[/QUOTE]

Νομίζω οτι αυτό αναζητάμε όλοι τελικά:bigsmile:

Κορίτσια έχετε όλες δίκαιο!
Εγώ πάντως πιστεύω στην απόλυτη αγάπη δίχως όρια και δεν ακούω ούτε οικογένεια, ούτε φίλους (ως δίδυμος). Το ζω κι όπου με βγάλει! Απ΄την άλλη δεν μπορώ να κατακρίνω τους ανθρώπους που υπολογίζουν τους γύρω τους, γιατί απλά έτσι έχουν μεγαλώσει!
'Οσο για τα ξεκαθαρίσματα που είπε μια φίλη, στην δική μου την περίπτωση το ξεκαθάρισμα ήταν για μια μόνιμη σχέση από την πλευρά του και όχι για κάτι που απλά μας διασκεδάζει και περνάμε την ώρα μας. Γι αυτό και πονάω τόσο πολύ τώρα!
Βέβαια δεν μπορώ να μην δω και να παραδεχτώ ότι ήταν 10 χρόνια μικρότερος και δεν μπορεί να σκέφτεται τόσο ώριμα όσο εμείς οι μεγαλύτερες και σαφώς τέτοιες τόσο σοβαρές αποφάσεις ίσως και να μην ήταν σε θέση να τις πάρει, χωρίς να σκεφτεί τη διαφορά ηλικίας!
Η ανωριμότητά του απλά ήταν ότι δεν έπρεπε να μου τάζει ΤΟΣΑ πολλά πράγματα, γιατί απλά δεν ήταν 100% σίγουρος ότι θα τα έκανε. Και αυτό ακριβώς είναι που πονάει τόσο πολύ! Ότι εγώ επένδυσα σ αυτόν.......

Quote:

---

Originally Posted by didimos

Ότι εγώ επένδυσα σ αυτόν.......

---

Σημασία έχει να το έκανες επειδή το ήθελες εσύ! Πολλές φορές λέμε ότι όταν επενδύουμε σε κάποιον, περιμένουμε και μεις το ίδιο... την απολαβή. Όταν αυτό όμως δεν συμβαίνει, τότε τα βάζουμε με τον εαυτό μας αντί να σκεφτούμε και να κρατήσουμε τα καλά από μια σχέση. Έδωσες και δεν πήρες... ή έδωσες και δεν πήρες όσα ήθελες εσύ... όσα έδωσες εσύ. Νομίζω πως πρέπει να ξεφύγουμε από αυτή την συνηθισμένη αντίδραση. Δύσκολο ακούγεται αλλά νομίζω μετά από έναν χωρισμό, μετά από ένα διάστημα που μας πιάνει το παράπονο και άλλου τέτοιου είδους αντιδράσεις, όταν καθαρίσει το μυαλό και δεν χρησιμοποιούμε μόνο το συναίσθημα αλλά και την λογική, χαιρόμαστε με όσα εμείς δώσαμε και με όσα λάβαμε από τον άλλο.. ακόμη και αν αυτά ήταν λιγότερα! :love:
Συμπέρασμα: Δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα δεδομένο! (όσο σκληρό και δύσκολο και αν ακούγεται)

Ο ερωτας ειναι για δυο και οχι για εναν

Quote:

---

Originally Posted by didimos

και δεν μπορεί να σκέφτεται τόσο ώριμα όσο εμείς οι μεγαλύτερες και σαφώς τέτοιες τόσο σοβαρές αποφάσεις ίσως και να μην ήταν σε θέση να τις πάρει, χωρίς να σκεφτεί τη διαφορά ηλικίας!
Η ανωριμότητά του απλά ήταν ότι δεν έπρεπε να μου τάζει ΤΟΣΑ πολλά πράγματα, γιατί απλά δεν ήταν 100% σίγουρος ότι θα τα έκανε. Και αυτό ακριβώς είναι που πονάει τόσο πολύ! Ότι εγώ επένδυσα σ αυτόν.......

---

Μεγαλουτσικη διαφορα ηλικιας

Και συ καθησες και πιστεψες εναν αρκετα μικροτερο σου ??...

Αυτα παθαινεις οταν πιστευεις στον ερωτα διχως ορια...

Αγαπητέ Alien όταν αγαπάς πιστεύεις..... και δεν μπαίνεις στη διαδικασία να λες: μωρέ μπας και με δουλεύει????
Τότε δεν κάνεις σχέσεις με ουσία, αλλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου!!!!
Κι όταν δίνεις και δίνεσαι το κάνεις για σένα και όχι για να πάρεις!
Εξάλλου όπως είπες: ο έρωτας είναι για 2.
Προφανώς είσαι μικρούλης ακόμα........

Quote:

---

Originally Posted by didimos

Αγαπητέ Alien όταν αγαπάς πιστεύεις..... και δεν μπαίνεις στη διαδικασία να λες: μωρέ μπας και με δουλεύει????
Τότε δεν κάνεις σχέσεις με ουσία, αλλά κοροϊδεύεις τον εαυτό σου!!!!
Κι όταν δίνεις και δίνεσαι το κάνεις για σένα και όχι για να πάρεις!
Εξάλλου όπως είπες: ο έρωτας είναι για 2.

---

Οποιος παιζει με την φωτια καιγεται αγαπητη didimos

Αυτος ηταν ανωριμος λογο ηλικιας αλλα και εσυ 10 χρονια μεγαλυτερη του μαλλον δεν εβαλες ακομα μυαλο για να πιστευεις οτι ο ερωτας δεν εχει ορια...

Oσο και να κλαιγεσαι τωρα για το λαθος σου τιποτα δεν προκειται γινει

Ας προσεχες
Παραδεξου οτι τα ηθελες και τα παθες εδω που τα λεμε

Αμα θες συνεχισε το κλαμα για τον 10χρονο μικροτερο γκομενο σου μονη σου...
Γιατι για να λεμε την ωμη αληθεια δεν μου καιγεται και κανενα καρφακι εδω που τα λεμε για τα προσωπικα σου

Quote:

---

Originally Posted by didimos

Προφανώς είσαι μικρούλης ακόμα........

---

Μηπως εσυ εισαι η πιο μικρη (και οχι απαραιτητα μονο στην ηλικια) γιατι εγω δεν εχω κανει τετοια λαθη ως τωρα στην ζωη μου

Προσεχε λιγακι τι λες και μιλα καλυτερα γιατι και απο οσα εκμυστηρευτηκες εδω μεσα ευκολα μπορει να γυρισει εις βαρος σου

Επειδη εσυ εισαι τυφλη στον ερωτα και την πατησες δεν σημαινει οτι και ολοι οι υπολοιποι ειναι στραβουλιακες σαν και σενα

Θα παρακαλούσα να μείνει η συζήτηση εντός θέματος και να μιλάμε πιο κόσμια μεταξύ μας χωρίς βαρείς χαρακτηρισμούς που εκθέτουν εμάς τους ίδιους και προσβάλλουν τους άλλους.
Ο καθένας από μας είναι σίγουρο ότι έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης και αυτό είναι το όμορφο:να ανακαλύπτουμε τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητά μας...Αυτό σε καμμία περίπτωση δε σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να μειώνουμε κάποιον που πιστεύει κάτι διαφορετικό απ'αυτό που πιστεύουμε εμείς...

Φιλικά, skylorock

Ομάδα συντονισμού

Quote:

---

Originally Posted by SKYLOROCK

Θα παρακαλούσα να μείνει η συζήτηση εντός θέματος και να μιλάμε πιο κόσμια μεταξύ μας χωρίς βαρείς χαρακτηρισμούς που εκθέτουν εμάς τους ίδιους και προσβάλλουν τους άλλους.
Ο καθένας από μας είναι σίγουρο ότι έχει διαφορετικό τρόπο σκέψης και αυτό είναι το όμορφο:να ανακαλύπτουμε τη διαφορετικότητα και τη μοναδικότητά μας...Αυτό σε καμμία περίπτωση δε σημαίνει ότι έχουμε το δικαίωμα να μειώνουμε κάποιον που πιστεύει κάτι διαφορετικό απ'αυτό που πιστεύουμε εμείς...

Φιλικά, skylorock

Ομάδα συντονισμού

---

Συγγνωμη skylorock αλλα απο την στιγμη που με ειρωνευτηκε τα ζητουσε η φαρα της...

Αγαπητέ Alien1 νομίζω ότι ήμουν σαφής στο προηγούμενο post...
Σημασία είπαμε να υπάρχει ένας σεβασμός από όλους και να μην ξεφεύγουμε με προσβλητικούς χαρακτηρισμούς.
Το θέμα λήγει εδώ.

Φιλικά,skylorock

Μετά λύπης διαπιστώνω ότι μερικοί νομίζουν ότι εδώ ειναι chat και ειρωνεύονται τους αλλους. Εδώ αγαπητέ Alien κάνουμε κατάθεση ψυχής και σεβόμαστε τις απόψεις του άλλου.
Αν σε πρόσβαλε το "μικρούλης" σου ζητώ συγγνώμη.
Όσο για το ανώριμη, εγώ τουλαχιστον ξέρω να ζω έναν μοναδικό έρωτα όταν τον βρώ. Αλί σ αυτούς που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τι θα πει αγάπη!

Quote:

---

Originally Posted by didimos

Μετά λύπης διαπιστώνω ότι μερικοί νομίζουν ότι εδώ ειναι chat και ειρωνεύονται τους αλλους. Εδώ αγαπητέ Alien κάνουμε κατάθεση ψυχής και σεβόμαστε τις απόψεις του άλλου.
Αν σε πρόσβαλε το "μικρούλης" σου ζητώ συγγνώμη.
Όσο για το ανώριμη, εγώ τουλαχιστον ξέρω να ζω έναν μοναδικό έρωτα όταν τον βρώ. Αλί σ αυτούς που δεν έχουν γνωρίσει ποτέ τι θα πει αγάπη!

---

Επειδη δεν εχω περασει τα 30 δεν σημαινει οτι ειμαι παιδαρελη για να μειωνεις την γνωμη μου με αυτο τον τροπο

Και ουτε χρειαζεται να μου κανεις υποδειξεις στο που ειμαι περι του chatroom κλπ
<<< Οπως βλεπεις ειμαι αρκετα περισσοτερο καιρο μελος απο οτι εσυ

Ζησε με τα πιστευω σου στον ερωτα σου οπως εσυ θελεις

Ο καθενας ειναι υπευθυνος για τις πραξεις του ακομα και στον συντροφο\ους που διαλεγει
και πληρωνει και τις συνεπειες φυσικα

Με τα πιστευω σου ομως δεν σημαινει οτι ολοι πρεπει να συμφωνουν μαζι σου
Και επειδη εσυ αντιμετωπιζεις τις σχεσεις σου τυφλα και χωρις ορια δεν σημαινει οτι ειναι και το σωστο και οτι ολοι ετσι πρεπει να κανουν οπως εκανες εσυ

Εξαλλου απο μονη σου ειπες ποιο ηταν το αποτελεσμα της σχεσης σου που ειναι και συνεπεια των πιστευω σου...

Τελοσπαντων δεν θελω να το συνεχισω το θεμα ας σεβαστουμε την Skylorock

Συγγνωμη και απο μενα

:cheesy: δεκτή η συγγνώμη!