Το Παρατηρητής είναι λίγο. Εγώ βάζω κριτής. Το βάσανο του αιώνα. Μια ζωή αυτοκριτική. Φρενάρισμα ανάληψης πρωτοβουλίας, φιλτράρισμα και πάλι φιλτράρισμα αυτών που ήδη έχουν γίνει. Ζωή στο σκαμνί.:embarrestQuote:
Originally Posted by kiaRRa
Printable View
Το Παρατηρητής είναι λίγο. Εγώ βάζω κριτής. Το βάσανο του αιώνα. Μια ζωή αυτοκριτική. Φρενάρισμα ανάληψης πρωτοβουλίας, φιλτράρισμα και πάλι φιλτράρισμα αυτών που ήδη έχουν γίνει. Ζωή στο σκαμνί.:embarrestQuote:
Originally Posted by kiaRRa
Όταν πλέον μας είναι τόσο εύκολο να κρίνουμε τους πάντες, η αυτοκριτική είναι το ελάχιστο που μπορούμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας. Έτσι, και γνωρίζουμε τις δυνάμεις μας αλλά και τις αιτίες για τα λάθη μας. Τότε, έχοντας την ρίζα του προβλήματος είμαστε ικανοί- χωρίς να είναι εύκολο, όμως- να επανεξετάσουμε την πορεία που διαγράφουμε και να αντιμετωπίσουμε τα όποια συναισθήματα μας ταλανίζουν.Quote:
Originally Posted by e k
Ωραία όλα αυτά και σίγουρα ο σωστός δρόμος είναι ο δυσκολότερος, αλλά πολύ σπαζοκεφαλιά. Ώρες ώρες λέω πως θα προτιμούσα να΄μουν λίγο πιο ελαφρύς και αδιάφορος. Για να συμβεί το ας πάω κι’άς μου βγεί και σε κακό πρέπει να υπάρχει μεγάλο αδιέξοδο και πολύ ζόρι.
Quote:
Originally Posted by kiaRRa
Αυτο ίσως τεριάζει και στον φίλο μας τον alien1 ;όλοι μας κριτηκάρουμε τους άλλους ενώ εμεις είμαστε ολόσωστοιVerneigung
Kαλό θα ήταν να μην αναφέρεσαι σε μέλη, χωρίς να τους ξέρεις. Έτσι δημιουργούνται παρεξηγήσεις χωρίς λόγο.
Λίγη κατανόηση:embarrest
τότε ζητώ συγμώμη δεν ήταν αυτοί η προθεσή μου
Θα έλεγα φίλη panther πως ισχύει απο πάντα. Σαν να υπάρχει ένα...περίεργο μικροτσίπ στο μυαλό μου και η λειτουργία του είναι πολύ συγκεκριμένη.Quote:
Originally Posted by panther
Θα ήθελα να επισημάνω εδώ πως σαν άνθρωπος δεν είμαι μηδενίστρια και δεν είμαι βέβαια και απαισιόδοξη. Πάντα προσπαθώ να βλέπω την θετική πλευρά του καθετί που λαμβάνει χώρα στην ζωή μου, έστω και άν αυτό είναι το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί. Πάντα πίστευα και συνεχίζω να πιστεύω, πως ότι γίνεται, γίνεται για καλό! Με όσα κι άν έχουν διαδραματιστεί στην ζωή μου..
Quote:
Originally Posted by diml
Θα σου ελεγα, πως ειναι ενα ειδος διαισθησης. Και ισως επειδη σου κανει μεγαλυτερη εντυπωση οταν επαληθευεται στις δυσοιωνες καταληξεις, να νομιζεις οτι το δυσοιωνο, το μαγνητιζει η σκεψη.
Καταλαβαινω πολυ καλα τι εννοεις. Ειναι και δικη μου απορια! Παντως πιστευω απολυτα πως ειναι ενα ειδος διαισθησης... Αν οι απαντησεις που σου δινει, δεν αντιστοιχουν με τις επιθυμιες σου, δεν φταιει αυτη. Αυτη (η διαισθηση) σε προειδοποιει.... Απο κει και περα εσυ πραττεις!!
Είχα ανατρέξει πρόσφατα σε μια εγκυκλοπαίδεια η οποία είχε κατ εξοχήν θέματα ψυχολογίας και μου κίνησε την περιέργεια η στήλη ενός θέματός της που αφορούσε τα συναισθήματα.Quote:
Originally Posted by starfish
Ανέφερε λοιπόν μεταξύ των άλλων, πως, τα συναισθήματα είναι συγκινησιακές καταστάσεις, σταθερές και διαρκείς, μικρής έντασης, οι οποίες όμως δεν προκαλούν καμία σωματική ενεργοποίηση.
Δεν ξέρω κατά πόσο αυτό ισχύει στο 100% ή άν όντως το συναίσθημα είναι μια -ας την αποκαλέσω- βασική λειτουργία που ενεργοποιεί άλλες πιο ισχυρές.
Το προαίσθημα πάντως, όσο και άν το αποκαλούν χάρισμα, άν δεν μπορεί κάποιος να το διαχειριστεί σωστά και με σύνεση, τον οδηγεί μάλλον σε άσχημες και μη δίκαιες καταστάσεις.
Προσπαθώ να μην βασίζομαι πάντα στο προαίσθημά μου, το οποίο μπορεί κάλλιστα να είναι ένας απλός φόβος , ή μια μορφή ανασφάλειας. Ίσως εδώ η λογική είναι καλύτερα να λαμβάνει χώρα, και, όσες φορές την έχω υιοθετήσει, δεν έχω κάνει λάθος. Πριν το "πράττω", ειναι καλό να προηγείται το "σκέφτομαι", σε κάποιες περιπτώσεις βέβαια.
Παρ' όλα αυτά, ο "μηχανισμός" της προαίσθησης είναι ένα κομμάτι που όσο και να θέλω να το ανακαλύψω, ειλικρινά, με δυσκολεύει.
Ειλικρινα με εκπλησει ο συγκεκριμενος ορισμος των συναισθηματων!!:nuts:Quote:
Originally Posted by diml
Δεν θα τον σχολιασω περαιτερω, θα μπορουσε να ανοιξει ενα καινουριο θεμα επ αυτου!
Οσον αφορα στο προαισθημα, συμφωνω οτι ειναι πολυ δυσκολο να το ξεχωρισεις απο τον φοβο η την ανασφαλεια, ειδικα οταν ειναι "μαυρο".
Το "πραττω" υπο την δικη σου οπτικη το εγραψα, προφανως δεν ημουν αρκετα σαφης! Για να πραξω, οφειλω πρωτα να σκεφτω. Το θεωρησα δεδομενο, ενω μαλλον δεν ειναι....:embarrest
Δεν ξερω αν υπαρχει και πως λειτουργει ο μηχανισμος της διαισθησης. Ποσο ανεξαρτητος μπορει ειναι απο τις ενδειξεις ενος γεγονοτος. Σε ορισμενες περιπτωσεις πιστευω πως βασιζεται σε αυτο που ονομαζουμε "αποχρωσες ενδειξεις", τις οποιες επεξεργαζομαστε σε ενα υποσυνειδητο επιπεδο και με πολυ μεγαλη ταχυτητα... Μου ερχεται στο μυαλο ο ορος "διευρυμμενη συνειδηση".