Μυθιστόρημα

Quote:

---

Originally Posted by SONIA64

...δεν πρόλαβε να αποσώσει την σκέψη του και ενα διαπεραστικό και στριγκό γρύλισμα φρένων ακούστηκε στην μπροστινή αλέα.Ήρθε! σκέφτηκε.Μα πως; Ειπε πως θα έπερνε την ταχεία και κατόπιν ταξί ή τα συμπαθητικά μικρά αλογάκια που κάνουν αυτές τις μικρές διαδρομές υποβοηθούμενα απο τους ηλικιομένους της περιοχής."Τελικά θα νοίκιασε αυτοκίνητο" είπε μέσα του.
-Αυτό το κορίτσι δεν θα βάλει ποτέ μυαλό,ειπε φωναχτα.Όπως ήταν στα δεκαπέντε της έτσι και παρέμεινε.Ατίθαση,ζωηρή και απρόβλεπτη.Ετσι την έιχε ερωτευθεί.Τι ατυχία!Ανομολόγητος έρωτας.Θαμένος βαθιά στην πίσω γωνίτσα του μυαλού του.Τι θα μπορούσε να της προσφέρει αυτός άλλωστε.Τα χίλια κακά της μοίρας του τράβηξε.Αν την είχε μαζί του πολύ απλά θα την ταλαιπωρούσε κι αυτήν.Οχι!Ειναι καλύτερα έτσι.Αν και τώρα που το σκέφτόταν, κοντοζυγώνοντας την εξώπορτα, γιατί να έρθει άραγε σ΄αυτόν;Αυτός ήταν η λύση εκτάκτου ανάγκης, η τελευταία διέξοδος πρίν την καταστροφή.Ανοιξε την πόρτα και αντοίκρησε μπροστα του το πιο όμορφο ζωντανό πλάσμα του πλανήτη.Η καρδιά του φτερούγισε και με μιας έχασε 10 χρόνια απ΄την εξωτερική του εμφάνιση.Ενιωσε τα μαλλιά του ξανά μαύρα και στυλπνά όπως όταν την γνώρισε.Οι ρυτίδες εξαφανίστηκαν με μιάς.Οι μύς του φάνηκαν γεροδεμένοι και γυαλιστεροί όπως πρόβαλαν απο το αμάνικο πουκάμισο,ξεκούμπωτο μπροστά,χωμένο άτσαλα στο σκούρο rangler του.Μάγισα ειναι σκέφτηκε ή....

---

... νεράϊδα?
- "Ευτυχώς σε βρήκα" του είπε, διακόπτωντας όλες τις σκέψεις του.
- "Τι έγινε? ανησύχησα. Με κατατρόμαξες" της απάντησε...
- "Πρέπει να με βοηθήσει. Δεν μπορώ να στηριχτώ σε κανέναν άλλον, αυτή
την στιγμή", του λέει
- "Μα, πες μου τελικά, τι έγινε", την ρώτησε με απορία.
- "Θα στα πώ όλα", του λέει
Μέσα σε 20 λεπτά του διηγήθηκε όλη την κατάσταση. Την συνάντησή
της με τον Άντονι στο υπόγειο, την ξαφνική εμφάνιση της Λουσίλ,
τον θάνατο του Άντονυ, και την ξαφνική της απόφαση να πάει να
τον βρει.
- Λοιπόν .... , του λέει ...

... ο χρονος μας ειναι πολυτιμος, απο στιγμη σε στιγμη κινδυνευουμε να εισβαλλει η Λουσιλ"...

- "Μη φοβασαι κοριτσι μου", της ειπε ο Κριστοφερ με μειλιχια φωνη, "ειμαστε ασφαλεις. Το σπιτικο μου προστατευεται απο βιοενεργειακο πεδιο υψηλης συχνοτητας, καταλαβαινεις λοιπον οτι κανενας δε μπορει να σε πειραξει αυτη τη στιγμη"...

- "Θα παρω εκδικηση Κριστοφερ, θα το πληρωσει ακριβα, πολυ ακριβα αυτο που εκανε... Αυτο το βιβλιο θα γινει ο οδηγος μας", ειπε τρεμαμενη η Σελια δειχνοντας στον Κριστοφερ το βιβλιο της γιαγιας Κατιγκος, "Τα απόκρυφα του Κώδικα Ντα Βίντσι"...

- "Μα... με γελουν τα ματια μου ή οντως αυτο ειναι το θρυλικο βιβλιο του Λεοναρντο; Νομιζα πως... ηταν μονο ενας μυθος... Και ομως το βιβλιο βρεθηκε!!!", ειπε ενθουσιασμενος ο Κριστοφερ.

- "Σελια, δεν φανταζεσαι ποσο καιρο αναζητουσα αυτο το βιβλιο... Να που τα εφερε η μοιρα ετσι ωστε να μπορω να επαληθευσω το χειρογραφο σημειωμα της προγιαγιας μου το οποιο εκεινη ειχε παρει απο εναν μεθυσμενο πειρατη στην ταβερνα που διατηρουσε...
Νατο, εδω το'χω.."
-Σελιδα 324: Κοιτα στην κατω δεξια ακρη-

Ο Κριστοφερ με αγωνια βρισκει την σελιδα αυτη οπου με λιγο κοπο η κατω δεξια ακρη φαινεται να ξεκολλαει... Ηταν μια προσθετη σελιδα που ηταν κολλημενη με μαεστρια...

- "Α χα!! Επιτελους το βρισκω!! Ειναι η αυθεντικη συνταγη για σουτζουκακια α λα πολιτα!!!"

Η Σελια ολο αυτο το διαστημα παρακολουθουσε αμηχανη τις κινησεις του Κριστοφερ χωρις να αντιδρα... Το μυαλο της βρισκοταν βυθισμενο αλλου... Καποια στιγμη ξεσπα:
- "Κριστοφερ, αρκετα! Δεν ηρθα εδω για γαστριμαργικες απολαυσεις... Χρειαζομαι τη βοηθεια σου.......

Quote:

---

Originally Posted by astral_dreamer

... ο χρονος μας ειναι πολυτιμος, απο στιγμη σε στιγμη κινδυνευουμε να εισβαλλει η Λουσιλ"...

- "Μη φοβασαι κοριτσι μου", της ειπε ο Κριστοφερ με μειλιχια φωνη, "ειμαστε ασφαλεις. Το σπιτικο μου προστατευεται απο βιοενεργειακο πεδιο υψηλης συχνοτητας, καταλαβαινεις λοιπον οτι κανενας δε μπορει να σε πειραξει αυτη τη στιγμη"...

- "Θα παρω εκδικηση Κριστοφερ, θα το πληρωσει ακριβα, πολυ ακριβα αυτο που εκανε... Αυτο το βιβλιο θα γινει ο οδηγος μας", ειπε τρεμαμενη η Σελια δειχνοντας στον Κριστοφερ το βιβλιο της γιαγιας Κατιγκος, "Τα απόκρυφα του Κώδικα Ντα Βίντσι"...

- "Μα... με γελουν τα ματια μου ή οντως αυτο ειναι το θρυλικο βιβλιο του Λεοναρντο; Νομιζα πως... ηταν μονο ενας μυθος... Και ομως το βιβλιο βρεθηκε!!!", ειπε ενθουσιασμενος ο Κριστοφερ.

- "Σελια, δεν φανταζεσαι ποσο καιρο αναζητουσα αυτο το βιβλιο... Να που τα εφερε η μοιρα ετσι ωστε να μπορω να επαληθευσω το χειρογραφο σημειωμα της προγιαγιας μου το οποιο εκεινη ειχε παρει απο εναν μεθυσμενο πειρατη στην ταβερνα που διατηρουσε...
Νατο, εδω το'χω.."
-Σελιδα 324: Κοιτα στην κατω δεξια ακρη-

Ο Κριστοφερ με αγωνια βρισκει την σελιδα αυτη οπου με λιγο κοπο η κατω δεξια ακρη φαινεται να ξεκολλαει... Ηταν μια προσθετη σελιδα που ηταν κολλημενη με μαεστρια...

- "Α χα!! Επιτελους το βρισκω!! Ειναι η αυθεντικη συνταγη για σουτζουκακια α λα πολιτα!!!"

Η Σελια ολο αυτο το διαστημα παρακολουθουσε αμηχανη τις κινησεις του Κριστοφερ χωρις να αντιδρα... Το μυαλο της βρισκοταν βυθισμενο αλλου... Καποια στιγμη ξεσπα:
- "Κριστοφερ, αρκετα! Δεν ηρθα εδω για γαστριμαργικες απολαυσεις... Χρειαζομαι τη βοηθεια σου.......

---

Ο Κρίστοφερ επανήλθε στην πραγματικότητα.
-Είμαι πεπεισμένη πως με τη βοήθεια αυτού του βιβλίου οι δυό μας μπορούμε να εξοντώσουμε την σκοτεινή "παρέα" του Μαύρου Άρχοντα κι ίσως ακόμα και τον ίδιο. Θέλω τόσο πολύ να τους εκδικηθώ....
Οι μνήμες ξύπνησαν στο μυαλό του Κρίστοφερ και μούδιασε ολόκληρος από την αγωνία και το φόβο που ένιωσε ξανά. Το βλέμμα του σκοτείνιασε και με βραχνή φωνή που μόλις έβγαινε της είπε:
-Γλυκιά μου Σέλια παρόλη την πολύ άσχημη εμπειρία σου είσαι πάρα πολύ νέα ακόμα και έχεις πολλά χρόνια μπροστά σου για να ζήσεις ξανά όμορφες στιγμές και καλές εμπειρίες. Μην τα βάζεις με πράγματα που είναι ολοφάνερα πάνω από τις δυνάμεις σου, μην υπερεκτιμάς τον εαυτό σου. Ξέρω πως νιώθεις αλλά είναι σίγουρο πως ο χρόνος θα γιατρέψει σιγά σιγά τις πληγές σου και δεν θα πονάς πια τόσο ...
-Δεν ξέρεις τι λες Κρίστοφερ, φώναξε η Σέλια εκνευρισμένη. Ότι πιο όμορφο θα μπορούσα να ζήσω ήταν αυτό που μου κατέστρεψαν δεν ήταν απλά μια "πολύ άσχημη εμπειρία"! Ποτέ δεν θα σταματήσω να πονάω για το παιδί που έχασα και ποτέ δεν θα ξεχάσω τον μοναδικό άντρα που αγάπησα και θαύμαζα τόσο πολύ! Καμμιά εμπειρία όσο ευχάριστη και να είναι δεν θα μου δώσει τόση ευτυχία και πληρότητα όσο αυτά που έχασα για αυτό και ποτέ δεν θα πάψω να αγωνίζομαι για να τους καταστρέψω, έχω αφιερώσει την υπόλοιπη ζωή μου σ' αυτό το σκοπό!
-Δηλητηριάζεις την ψυχή σου με αυτό το μίσος, φορτίζεις αρνητικά την ενέργειά σου και το κυριότερο κινδυνεύεις πολύ σοβαρά να βρεθείς σύντομα εκτός του παιχνιδιού που σκαρώνεις... οριστικά. Σέλια σύνελθε, εσύ ανήκεις στο φως, ανήκεις στο Καλό, κάνε όσα καλά μπορείς και θα δεις πως θα πλημμυρίσεις πάλι από ευτυχία.
-Μήπως φοβάσαι τελικά; Αν πετύχουμε το σκοπό μας, πέρα από την εκδίκησή μου, θα έχουμε κάνει το μεγαλύτερο καλό στην ανθρωπότητα, το ξέρεις αυτό. Επιπλέον δεν θα χρειάζεται να ζεις πια μόνος, φοβισμένος, κρυμμένος από τη ζωή και ανήμπορος, θα μπορείς και εσύ να είσαι ευτυχισμένος ή τουλάχιστον ήρεμος. Πως μπορείς να κλωτσάς την ευκαιρία να δώσεις την τελική μάχη ενάντια σε όσα σε στοιχειώνουν;

Τρομερες βροντες ακουστηκαν απο παντου...
-Μα τι ειναι αυτο?ειπε η Σελια
-Ω Θεε μου βομβαρδισμοι παντου
-Αρχισε ο πολεμος του καλου με το κακο
-οχι,οχι αυτος ειναι ο πολεμος των ανθρωπων
Απ το ραδιοφωνο ακουστηκε η φραση: Αρχισε ο τριτος παγκοσμιος Ο Θεος μαζι σας
-Το κακο κατελαβε τους ανθρωπους ειμαστε χαμενοι...ΑΑΑ...

Νεκρικη σιγη παντου...
Συντριμια και αιμα παντου...
Σκονη...
Σωματα διασκελισμενα κειτονται στο εδαφος...
Σπλαχνα ανακατεμμενα με τα απομειναρια της ασφαλτου.
Μανες,παιδια,αδερφια,πατερ� �ς ολα μια μαζα...Σκουπιδια...
Τιποτα,.. το τελος...

Το τέλος άρχισε, αλλά τίποτα δεν είχε τελειώσει ακόμη....
Η Σέλια και ο Κρίστοφερ άρχισαν να τρέχουν. Το ημιανθρώπινό τους ένστικτο τούς κατηύθηνε. Και οι δυο τους είχαν συνειδητοποιήσει πως αυτή η απρόσμενη εξέλιξη στα ανθρώπινα πράγματα δεν ήταν τίποτα άλλο, παρά μόνο ένα δημιούργημα, μια ψευδαίσθηση που Κάποιοι είχαν ποτίσει στο μυαλό τους. Δεν υπήρχε λόγος να τρέξουν. Τίποτα από όλα αυτά που είδαν τα μάτια τους δεν συνέβαινε στην πραγματικότητα. Όλα ήταν ένα ψέμα. Ποιος όμως ο λόγος να προκαλέσουν κάτι τέτοιο οι δυνάμεις της Λουσίλ;
Η σκέψη της Σέλιας έγινε έναρθρη απορία από τον Κρίστοφερ. Μόνο που είχε ένα ακόμη ερώτημα να θέσει:
- Σέλια... πού είναι το βιβλίο που κρατούσες;;;;

Και τοτε γυρισαν το κεφαλι τους και οι δυο ταυτοχρονα πισω οταν με φοβο, εκπληξη και διχως ιχνος ελπιδας στα ματια τους αντικρισαν ενα τεραστιο καλαμαρι να μασουλαει το ιερο βιβλιο...

Με μια αστραπιαία κίνηση ο Κρίστοφερ βρέθηκε μπροστά στο καλαμάρι. Ανοίγει την καπαρτίνα του και βγάζει από την εσωτερική θήκη ένα φωτόσπαθο, ένα εξελιγμένο μοντέλο μεσαιωνικού ξίφους, που είχε μια εκτυφλωτική λάμψη. Του το είχε δώσει ο Ντάνκαν, ο καλύτερός του φίλος, την τελευταία φορά που τον είδε.

- Κράτα αυτό πάντα μαζί σου, του είχε πει, και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή χρησιμοποίησέ το.

Μια κίνηση αρκούσε για κείνον να πάρει πίσω το βιβλίο. Το κομμένο πλοκάμι βρέθηκε στο έδαφος και αυτός δίπλα στη Σέλια με το βιβλίο στο χέρι.

- Ελπίζω να μη συμβεί τίποτε άλλο σήμερα. Αυτά δεν συμβαίνουν ούτε σε σενάρια επιστημονικής φαντασίας..., είπε και την επιασε από τον αγκώνα, οδηγώντας μακριά από κει.

Μπήκαν γρήγορα στο μικρό αυτοκίνητό του. Ο Κρίστοφερ οδηγούσε όσο πιο γρήγορα μπορούσε. Επρεπε να φύγουν μακριά και να δουν τί έπρεπε να γίνει.

Βρεθηκαν ξανα στο σπίτι του Κρίστοφερ. Μεσα σε αυτη την ησυχη νύχτα ουτε που εφτανε το μυαλο σου για το τι κακο μπορει να συνεβαινε στην αλλη ακρη του κόσμου...Η Σέλια αρχισε να αναρωτιέται τι απο ολα αυτά μπορουσε να ειναι αλήθεια και τι ψέματα.
Γυρισε πλευρο στο κρεβάτι και αναζητησε την αγκαλια του Κρίστοφερ που κοιμόταν ηρεμος. Αυτη η γαληνια εκφραση που ειχε στο προσωπο του μπορει να κάλμαρε και το ταραγμένο της νου από το ονειρο που ειχε μολις δει. Εκείνος ξυπνησε από το αγγιγμα της.
"Τι επαθες γλυκεια μου;" της ειπε νυσταγμένα.
"Ειδα έναν εφιαλτη", απαντησε εκεινη. "Γινόταν πολεμος. Παντου υπήρχαν αιματα κι ανθρώπινα μελη....Και εμεις τρεχαμε να σωθούμε. Μετα μας απείλησε ενα γιγάντιο καλαμάρι όταν εσυ έβγαλες ενα φωτόσπαθο και...."
"Σελια ...Σελια...." της ειπε γελώντας. "Αφου σου ειπα οτι δεν ηταν καλη ιδέα να φαμε στην ταβέρνα του Μπαρμπα-Νικόλα. Εχει γεράσει πια και ξεχναει ποσο καιρο εχει τα καλαμαρακια στο ψυγείο. Αλλα εσυ εκει ...να φας καλαμαρακι με θεα στην θάλασσα. Και αυτη η μανία σου με το Star Wars. Εχουμε δει ολοκληρο το επος πανω από 79 φορές. Την άλλη φορα ονειρευτηκες οτι ημουν ο Χαν Σόλο και συ η Λία. Και αυτά τα αίματα.....αναρωτιεμαι αν εκανες καλα που σταμάτησες τις συνεδριες στο κ. Μουρλιάδη......"
"Αφου σου ειπα οτι ειμαι καλά Κρις!" του φωναξε θυμωμένη."Ξερεις καλα οτι αφου βγηκα απο την φυλακη έως τωρα εκανα πανω από 3 χρόνια επισκέψεις στον Μουρλιαδη και τελικα μου συνέστησε τα φάρμακα που παινω τωρα. Εχουν παρενέργειες αλλα αν τα επαιρνα και πριν να στραγγαλισω εκείνη την δυστυχη γιαγιακα που μου πατησε το ποδι στο τρολλευ θα γλυτωνα την φυλακή. Αλλα και εκείνη πηγαινε γυρεύοντας...."

Quote:

---

Originally Posted by tsigana

Βρεθηκαν ξανα στο σπίτι του Κρίστοφερ. Μεσα σε αυτη την ησυχη νύχτα ουτε που εφτανε το μυαλο σου για το τι κακο μπορει να συνεβαινε στην αλλη ακρη του κόσμου...Η Σέλια αρχισε να αναρωτιέται τι απο ολα αυτά μπορουσε να ειναι αλήθεια και τι ψέματα.
Γυρισε πλευρο στο κρεβάτι και αναζητησε την αγκαλια του Κρίστοφερ που κοιμόταν ηρεμος. Αυτη η γαληνια εκφραση που ειχε στο προσωπο του μπορει να κάλμαρε και το ταραγμένο της νου από το ονειρο που ειχε μολις δει. Εκείνος ξυπνησε από το αγγιγμα της.
"Τι επαθες γλυκεια μου;" της ειπε νυσταγμένα.
"Ειδα έναν εφιαλτη", απαντησε εκεινη. "Γινόταν πολεμος. Παντου υπήρχαν αιματα κι ανθρώπινα μελη....Και εμεις τρεχαμε να σωθούμε. Μετα μας απείλησε ενα γιγάντιο καλαμάρι όταν εσυ έβγαλες ενα φωτόσπαθο και...."
"Σελια ...Σελια...." της ειπε γελώντας. "Αφου σου ειπα οτι δεν ηταν καλη ιδέα να φαμε στην ταβέρνα του Μπαρμπα-Νικόλα. Εχει γεράσει πια και ξεχναει ποσο καιρο εχει τα καλαμαρακια στο ψυγείο. Αλλα εσυ εκει ...να φας καλαμαρακι με θεα στην θάλασσα. Και αυτη η μανία σου με το Star Wars. Εχουμε δει ολοκληρο το επος πανω από 79 φορές. Την άλλη φορα ονειρευτηκες οτι ημουν ο Χαν Σόλο και συ η Λία. Και αυτά τα αίματα.....αναρωτιεμαι αν εκανες καλα που σταμάτησες τις συνεδριες στο κ. Μουρλιάδη......"
"Αφου σου ειπα οτι ειμαι καλά Κρις!" του φωναξε θυμωμένη."Ξερεις καλα οτι αφου βγηκα απο την φυλακη έως τωρα εκανα πανω από 3 χρόνια επισκέψεις στον Μουρλιαδη και τελικα μου συνέστησε τα φάρμακα που παινω τωρα. Εχουν παρενέργειες αλλα αν τα επαιρνα και πριν να στραγγαλισω εκείνη την δυστυχη γιαγιακα που μου πατησε το ποδι στο τρολλευ θα γλυτωνα την φυλακή. Αλλα και εκείνη πηγαινε γυρεύοντας...."

---

... Αχ!!! Σέλια,
- πόσο πολύ μου έλειψε το χιούμορ σου!!! Το είχα ξεχάσει τόσο καιρό.
- Και εσύ όμως, δεν έχασες το δικό σου...
- Δεν έπρεπε να σε αφήσω να πιείς τόσο πολύ!!!
- Έλα, Κρίστοφερ, άστα αυτά! Πάμε να πιούμε ένα καφεδάκι και να μελετήσουμε το βιβλίο.
- Είναι κάτι που ήθελα να στο πω από την ώρα που ήρθαμε!!!
- Τι είναι, Σέλια, πες μου με τρομάζεις!
- Πρόσεξες κάτι περίεργο στο βιβλίο που σου έδειξε νωρίτερα?
- Σαν τι?
- Το εξώφυλλο και το οπισθόφυλλο είναι ντυμένο!
- Τώρα που το λες, ναι... έτσι είναι
- Ανάμεσα στα χονδρά χαρτόνια ... βρίσκονται οι χάρτες ... αυτούς που ψάχνει η Λουσίλ...

και εκεινη την ωρα που πειναν το καφεδακι τους και κοιτουσαν τους χαρτες με αγωνια......... μπαμ

Περαστικος: Πω! Τι εγινε? ποιος τους σκοτωσε? τον πιασανε?
Θαμωνας: O ψυχοπαθης που εψαχνε χτες η Νικολουλη. Ειδα την εκπομπη! Απιστευτο τους σκοτωσε ο τρελος! Θα μπορουσε να ειχε σκοτωσει οποιονδηποτε! Τον χωσανε μεσα.........