"Εκδίκηση"...Ενα πιάτο που τρώγεται κρύο??

Να είστε σίγουροι ότι όλοι πέρνουμε το μερτικό μας σε αυτή την "αέναη ζωή". Και αυτοί που εκδικούνται και αυτοί που δεν εκδικούνται. Η επιλογή και η ελευθέρα βούληση είναι στην κρίση του καθενός. Τώρα... τι θα θερίσει??? ότι σπείρει. Κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από την ανταποδοτική δικαιοσύνη ή αλλιώς "Νόμος του κάρμα". Αυτός που δρά ενάντια στους συμπαντικούς νόμους να ξέρετε ότι με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα πάρει πίσω ότι του αξίζει. Λέτε ότι αν δεν αποφασίσετε να ανταποδώσετε "οδόντος αντί οδόντος......" το κακό που μπορεί να σας έκανε κάποιος, αυτός ο κάποιος δεν θα "τιμωρηθεί ποτέ"??? Θα σας πω ένα απλό παράδειγμα. Σας έχει τύχει ποτέ να βρίσκεστε σε απόγνωση?? να οικτήρετε την τύχη σας??? να έχετε ένα τόσο βαθύ πόνο που να νομίζετε ότι σας ξεριζώνουν την καρδιά???? να απευθύνεστε στο ΘΕΟ και να λέτε θεέ μου γιατί εγώ τι έχω κάνει και αξίζω τόσο πόνο??? Εεεε....!!!! ψάξτε λίγο ακόμη δεν μπορεί κάτι θα έχετε και έχουμε κάνει όλοι. Γι αυτό βρισκόμαστε ακόμη στην γη. Έχουμε χρέη να ξεπληρώσουμε. Όσο πιο γρήγορα το καταλάβουμε τόσο το καλύτερο για μας. Είθε να αλλάξουμε προς το καλύτερο. Από μας εξαρτάτε.

Αν όλοι εφαρμόζαμε το "οφθαλμός αντί οφθαλμού", σήμερα θα ζούσαμε στον κόσμο των τυφλών..

:love::love::love:

Πολύ καλό θέμα... Αν και το πρόσεξα αργά...

Υπήρξα πολύ φανατισμένη με το θέμα της εκδίκησης... Αλλά μόνο στο μυαλό μου!!! Τα σενάρια που δημιουργούσα για το πως να εκδικηθώ αυτόν που μου έκανε κακό τολμώ να πω ότι ήταν επιστημονικής φαντασίας... Από πράξη τίποτα. Οι ενοχές πολλές...

Μέχρι που συνειδητοποίησα, λίγο αργά βεβαίως, ότι όλες αυτές οι σκέψεις προέρχονταν από τον απίστευτο πόνο που ένιωθα κάθε φορά, ο οποίος ενεργοποιούσε όλους εκείνους τους φόβους που πολύ όμορφα είχα αποθηκεύσει μέσα στο υποσυνείδητο μου και δεν το είχα πάρει χαμπάρι...

Σήμερα, όταν πληγώνομαι ή θυμώνω (δευτερεύον συναίσθημα), το μόνο που κάνω είναι να προσπαθώ να καταλάβω από ποιο κομμάτι του υποσυνείδητου μου προέρχεται και να το αποδεχτώ... Χωρίς να χρειάζεται πια να "εκδικούμαι" κανέναν...

:bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by sag_femme

...ότι όλες αυτές οι σκέψεις προέρχονταν από τον απίστευτο πόνο που ένιωθα κάθε φορά, ο οποίος ενεργοποιούσε όλους εκείνους τους φόβους που πολύ όμορφα είχα αποθηκεύσει μέσα στο υποσυνείδητο μου και δεν το είχα πάρει χαμπάρι...

---

Quote:

---

Originally Posted by sag_femme

Σήμερα, όταν πληγώνομαι ή θυμώνω (δευτερεύον συναίσθημα), το μόνο που κάνω είναι να προσπαθώ να καταλάβω από ποιο κομμάτι του υποσυνείδητου μου προέρχεται και να το αποδεχτώ... Χωρίς να χρειάζεται πια να "εκδικούμαι" κανέναν...

---

Πολύ ωραίο αυτό, μπράβο!
Συνήθως εκδίκηση ζητούν αυτοί που φορτώνουν στον απολεσθέντα όλο τους το εγώ και όχι μόνο την αγάπη τους

Μετά τα παρακάλια να είμαστε μαζί με χώρισε και επιδεικτικά παρουσιάζεται μπροστά μου με άλλη.Δεν είμαι άτομο εκδικητικό αλλά θέλω να τιμωρηθεί.Η θεία δίκη κάπου πρέπει να ......είναι.

ΘΕΟΔΟΣΙΑ.Μπράβο σου.Το τέλειο μήνυμα.Πόσο καλό μου έκανε να ήξερες.

η εκδίκηση δυστυχώς είναι ένα πιατο που τρώγεται κρύο & λέω δυστυχώς γιατί σαν Κριός θα προτιμούσα να τρώγεται "χθές" ,το σήμερα & το αργότερα είναι βασανιστικό. Παρ ΄όλα αυτά μπορώ να περιμένω χρόνια αρκεί να το σερβίρω.Συνήθως την χαρίζω (υποθέτω φταίει ο αρης στον καρκίνο ,ωροσκόπος & αφροδίτη στους ιχθείς ) όσον αφορά τον εαυτό πλην μίας εξαίρεσης στα ερωτικά οπου δεν την έχω σερβίρει ακόμη μετα από 10χρονια .Εκεί όμως που θα είμαι αμειληκτη θα είναι σε όποιον τολμήσει να πληγώσει την αδελφή μου

Quote:

---

Originally Posted by sag_femme

Πολύ καλό θέμα... Αν και το πρόσεξα αργά...

Υπήρξα πολύ φανατισμένη με το θέμα της εκδίκησης... Αλλά μόνο στο μυαλό μου!!! Τα σενάρια που δημιουργούσα για το πως να εκδικηθώ αυτόν που μου έκανε κακό τολμώ να πω ότι ήταν επιστημονικής φαντασίας... Από πράξη τίποτα. Οι ενοχές πολλές...

Μέχρι που συνειδητοποίησα, λίγο αργά βεβαίως, ότι όλες αυτές οι σκέψεις προέρχονταν από τον απίστευτο πόνο που ένιωθα κάθε φορά, ο οποίος ενεργοποιούσε όλους εκείνους τους φόβους που πολύ όμορφα είχα αποθηκεύσει μέσα στο υποσυνείδητο μου και δεν το είχα πάρει χαμπάρι...

Σήμερα, όταν πληγώνομαι ή θυμώνω (δευτερεύον συναίσθημα), το μόνο που κάνω είναι να προσπαθώ να καταλάβω από ποιο κομμάτι του υποσυνείδητου μου προέρχεται και να το αποδεχτώ... Χωρίς να χρειάζεται πια να "εκδικούμαι" κανέναν...

:bigsmile:

---

Σωστα τα λες

ολοι μας εχουμε βιωσει το αισθημα της εκδικησης...με πολλους διαφορετικους ..τροπους αλλοτε περιμενουμε την ευκαιρια και αλλοτε την δικαιωση...θεωρω οτι ερχεται παντα την καταλληλη στιγμη εστω κ αν εχουν περασει χρονια.. αλλα στους επεισοδιακους χωρισμους...πρεπει να παιζουμε τον γιατρο και να λεμε τις 3 μαγικες λεξουλες......Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ ΠΑΡΑΚΑΛΩ.........

Προσωπικα,πιστευω πως η εκδίκηση όταν θα έρθει η ώρα που θα μπορέσεις να την πάρεις,θα σου έχει περάσει και δεν θα θές καν να ασχολήθεις..Αλλά απο την άλλη πάλι...υπάρχει καλύτερη εκδίκηση απ αυτό????Perfect