Η ΕΥΤΥΧΙΑ

Καλησπέρα και καλό μήνα στην όμορφη παρέα!

Επί δεκαετίες έψαχνα να βρώ την ευτυχία, όπως τη φανταζόμουν σαν έφηβη της τότε εποχής: Ένα πριγκηπόπουλο να μ΄ανεβάσει στο άλογο και να με πάρει μαζί του στο παλάτι. Ήθελα όλα γύρω μου να είναι, όπως νόμιζα ότι ήθελα να είναι, για να νιώσω ευτυχισμένη. Έχασα πολλές όμορφες στιγμές, μέρες, μήνες χρόνια, ψάχνοντας την ευτυχία.
Περνώντας όμως δύσκολα χρόνια από πάνω μου, ανακάλυψα μικρές χαρές, που μ΄έκαναν ευτυχισμένη. Σιγά σιγά, οι μικρές χαρές μ΄έκαναν να νιώθω πολύ όμορφα και να ξεπερνάω ευκολότερα κάποια προβλήματα.
Είδα ότι ένιωθα ευτυχισμένη με όλα όσα σας έγραψα στην αρχική μου δημοσίευση και γι αυτό τα έγραψα. Ξεπέρασα πολλές φορές τον πόνο ακούγοντας μουσική, βλέποντας το ηλιοβασίλεμα, χαζεύοντας κάποια πουλιά που έφτιαχναν τη φωλιά τους και τόσα άλλα όμορφα πράγματα που υπάρχουν γύρω μας.
Ίσως κάποιοι να έχουν διαφορετική άποψη και δεν τους παρεξηγώ φυσικά..
Έπαψα πια να "χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο γιατί είδα τα αίματα να τρέχουν".
Δε στέκομαι πια στα δύσκολα και βρίσκω τρόπους να τα ξεπεράσω.
Απολαμβάνω πλέον την κάθε στιγμή της ζωής μου. Αυτό, το θεωρώ ευτυχία.

Δεν υπάρχει μονοπάτι προς την ευτυχία.. Το μονοπάτι είναι η ευτυχία..

Συγγνώμη αν σας κούρασα..

:love::love::love::love::love:

Με αγάπη


Σόφη

Αναρωτιέμαι πώς θα ξεπεράσεις όταν σε κοπανήσω :toung: που δεν γράφεις όπως όλοι μας

:love:

Quote:

---

Originally Posted by getzaki

Έπαψα πια να "χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο γιατί είδα τα αίματα να τρέχουν".
Δε στέκομαι πια στα δύσκολα και βρίσκω τρόπους να τα ξεπεράσω.

---

Quote:

---

Originally Posted by getzaki

Καλησπέρα και καλό μήνα στην όμορφη παρέα!

Επί δεκαετίες έψαχνα να βρώ την ευτυχία, όπως τη φανταζόμουν σαν έφηβη της τότε εποχής: Ένα πριγκηπόπουλο να μ΄ανεβάσει στο άλογο και να με πάρει μαζί του στο παλάτι. Ήθελα όλα γύρω μου να είναι, όπως νόμιζα ότι ήθελα να είναι, για να νιώσω ευτυχισμένη. Έχασα πολλές όμορφες στιγμές, μέρες, μήνες χρόνια, ψάχνοντας την ευτυχία.
Περνώντας όμως δύσκολα χρόνια από πάνω μου, ανακάλυψα μικρές χαρές, που μ΄έκαναν ευτυχισμένη. Σιγά σιγά, οι μικρές χαρές μ΄έκαναν να νιώθω πολύ όμορφα και να ξεπερνάω ευκολότερα κάποια προβλήματα.
Είδα ότι ένιωθα ευτυχισμένη με όλα όσα σας έγραψα στην αρχική μου δημοσίευση και γι αυτό τα έγραψα. Ξεπέρασα πολλές φορές τον πόνο ακούγοντας μουσική, βλέποντας το ηλιοβασίλεμα, χαζεύοντας κάποια πουλιά που έφτιαχναν τη φωλιά τους και τόσα άλλα όμορφα πράγματα που υπάρχουν γύρω μας.
Ίσως κάποιοι να έχουν διαφορετική άποψη και δεν τους παρεξηγώ φυσικά..
Έπαψα πια να "χτυπάω το κεφάλι μου στον τοίχο γιατί είδα τα αίματα να τρέχουν".
Δε στέκομαι πια στα δύσκολα και βρίσκω τρόπους να τα ξεπεράσω.
Απολαμβάνω πλέον την κάθε στιγμή της ζωής μου. Αυτό, το θεωρώ ευτυχία.

Δεν υπάρχει μονοπάτι προς την ευτυχία.. Το μονοπάτι είναι η ευτυχία..

Συγγνώμη αν σας κούρασα..

:love::love::love::love::love:

Με αγάπη


Σόφη

---

Μπραβο Σοφη..ετσι απλα!:love:
και αυτο που μου κανει εντυπωση ειναι οτι δεν συναρτας αυτη την ευτυχια απο κανεναν παρα μονο απο σενα!

Quote:

---

Originally Posted by Dell Piero

Αναρωτιέμαι πώς θα ξεπεράσεις όταν σε κοπανήσω :toung: που δεν γράφεις όπως όλοι μας

:love:

---

Γράφω έντονα, με μαλώνεις..
Γράφω αχνά, με μαλώνεις..
Όμως κι εγώ σ΄αγαπάω..

:love::love::love:

Όποιος αγαπά, πονά (τον άλλον εννοείται :toung: )

Quote:

---

Originally Posted by emmalene

Μπραβο Σοφη..ετσι απλα!:love:
και αυτο που μου κανει εντυπωση ειναι οτι δεν συναρτας αυτη την ευτυχια απο κανεναν παρα μονο απο σενα!

---

Yπάρχει ευτυχία χωρίς τον άλλο;

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Yπάρχει ευτυχία χωρίς τον άλλο;

---

Υπαρχει αγαπητε μου αν τα εχεις καλα με τον εαυτο σου :bigsmile:
φιλικα Δεσποινα-Κουκι

Τι περιεργα πλασματα ειμαστε εμεις οι ανθρωποι τελικα ?
Ο καθενας μας μιλαει για την ευτυχια απο διαφορετικη σκοπια , απο διαφορετικη οπτικη γωνια . Αλλιως ειναι στα ματια του καθενος μας η ευτυχια !
Ακομη και αν καταφερεις να νιωσεις ευτυχισμενος , οντας μονος σου - δλδ ευτυχια χωρις τον αλλο και οταν τα εχεις καλα με τον εαυτο σου , παντα κατι θα σου λειπει ! Θα ειναι αυτο το κατι που θα σου λεει οτι δεν εισαι απολυτα ευτυχισμενος , γιατι θα αναζητας την ολοκληρωση . Ποιος απο εμας γεννηθηκε για να ζησει μονος του ? .........
Αν μπορουσαμε να υπαρχουμε για να ζουμε μονοι μας ειναι σαν να απορριπτουμε την εννοια ''ερωτας'' , την εννοια ''αγαπη'' , την εννοια ''ολοκληρωση'' .... Αν γεννηθηκαμε για να ειμαστε μονοι μας , κανεις μας δεν θα δημιουργουσε οικογενεια και ουτε θα εκανε παιδια ! Και ουτε θα συναπτε σχεσεις με το αντιθετο φυλο , μα για να βρει τι ? για να του δωσει τι αυτη η σχεση ? αφου ο ιδιος νιωθει ολοκληρωμενος που ειναι μονος του ?
Σιγουρα ενας ανθρωπος ο οποιος τα χει καλα με τον εαυτο του , νιωθει καλα . Νιωθει μια πληροτητα με βαση το ''ειναι'' του . Αλλα ειναι αρκετο αυτο ?
Η απολυτη ευτυχια για τον καθενα μας διαφερει , γιατι πολυ απλα εμεις διαφερουμε μεταξυ μας .
Πιστευω ομως ακραδαντα , οτι κανεις μας δεν σκεφτηκε να μεινει μονος του για μια ολοκληρη ζωη . . . και ισως να αρκεστει στην ευτυχια που του δινει η πληροτητα του εαυτου του ! Ειμαστε ανθρωποι και εχουμε καρδια , εχουμε αισθηματα , αγαπαμε , ποναμε , κλαιμε , απογοητευομαστε , ελπιζουμε , ζουμε.. Δεν ειμαστε αψυχα σωματα ..

:love::love::love:

Quote:

---

Originally Posted by ΔΕΣΠΟΙΝΑ ΚΟΥΚΙ

Υπαρχει αγαπητε μου αν τα εχεις καλα με τον εαυτο σου :bigsmile:
φιλικα Δεσποινα-Κουκι

---

Νομίζω ότι αυτό είναι απλά ασφάλεια. Όχι ευτυχία... Αλλά πάλι... καθένας έχει τη δική του στάση ζωής... Κι όπως λέει η Αθηνούλα καθένας ορίζει αλλιώς την ευτυχία...

Quote:

---

Originally Posted by emmalene

δεν συναρτας αυτη την ευτυχια απο κανεναν παρα μονο απο σενα!

---

Aν και πιστεύω ότι είναι μια εσωτερική κατάσταση που κατακτιέται με κόπο, ας πώ κι εγώ την άποψη μου.:bigsmile:

Για να είναι ένα ανθρωπος ευτυχισμένος θεωρώ θα πρέπει να είναι ολοκληρωμένος, πλήρης και να έχει ξεκαθαρίσει τί θέλει απο την ζωή.
Ευτυχισμένος για μένα είναι ο ανθρωπος που δεν συνδέει ή εξαρτά την ευτυχία του απο τους άλλους.Είναι απλά ευτυχής που είναι εδώ και είναι ο εαυτός του.Και θεωρώ πως ακριβώς αυτοί οι ανθρωποι μπορούν να δημιουργήσουν "προυποθέσεις" ευτυχίας και για τα άτομα που αγαπούν, γιατί τα αγαπούν απο το περίσσευμά τους και όχι απο το υστέρημα τους.Εν ολιγοις δίνουν απλά γιατί θέλουν και μπορούν χωρίς να περιμένουν κάτι πίσω και άρα δεν εξαρτούν τον συναισθηματικό τους κόσμο απο την αλληλεπίδραση ή παρε δώσε με τους άλλους, ούτε και περιμένουν απο τους άλλους να τους γεμίσουν κάποιο κενό στην ζωή ή την ψυχή τους.

Ευτυχία για μένα προσωπικά λοιπόν, είναι να απολαμβάνω αυτό που μένει όταν δεν υπάρχει κανένας γύρω.:bigsmile:

Είσαι πολύ σωστη, αν και νομίζω πως και η emmalene το ίδιο εννοούσε! Αλλα καμια φορα η αναπτυξη χρειάζεται για να γίνεται κανεις πιο σαφής ;)

Mία πολύ ωραία ταινία που παίζεται στα σινεμά αυτή την εποχή και που πραγματεύεται αυτό το θέμα είναι το "Ταξίδι στην ¶γρια Φύση". Όποιος θέλει, του συνιστώ να τη δει...

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Μία πολύ ωραία ταινία που παίζεται στα σινεμά αυτή την εποχή και που πραγματεύεται αυτό το θέμα είναι το "Ταξίδι στην ¶γρια Φύση". Όποιος θέλει, του συνιστώ να τη δει...

---

Για όποιον δεν εχει χρόνο, θα ηθελες να δώσεις μια περίληψη?

Quote:

---

Originally Posted by black moon

Είσαι πολύ σωστη, αν και νομίζω πως και η emmalene το ίδιο εννοούσε! Αλλα καμια φορα η αναπτυξη χρειάζεται για να γίνεται κανεις πιο σαφής ;)

---

Μα το ξέρω οτι το ίδιο εννοούσε:laugh: Απλά παρέθεσα το πόστ της :love: και ανέφερα την άποψη μου:bigsmile:


Ευχαριστούμε για την πρόταση Βασίλη.:bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by black moon

Για όποιον δεν εχει χρόνο, θα ηθελες να δώσεις μια περίληψη?

---

Θα ακουστεί δογματικό. Είναι καλύτερα να τη δει κανείς, έστω κι αργότερα σε dvd.

Γενικά παντως πιστεύω ότι ο άλλος υπάρχει πάντα στη ζωή μας ακόμη κι ως σκέψη ως αιτία δράσης. Ακόμα κι αυτός που επιθυμεί να είναι μόνος συνήθως το κάνει γιατί ο άλλος έχει αποτελέσει στο παρελθόν γι' αυτόν πηγή πόνου. Αλλά και η πρωταρχική στιγμή ευτυχίας για μας (το πρώτο μητρικό χάδι) προέρχεται από κάποιον άλλο. Αυτό δε σημαίνει όμως ότι πρέπει να ζούμε για τον άλλο. Δεν εννοώ αυτό λέγοντας ότι δεν υπάρχει ευτυχία χωρίς τον άλλο. Εννοώ ότι η απλή παρουσία ενός άλλου (ακόμη κι ενός ξένου) μας βγάζει από την αυταπάτη της αυτάρκειας. H αλήθεια είναι όμως ότι για να επιτύχει κανείς μία κατάσταση ευτυχίας πρέπει ενωρίτερα να έχει ισορροπήσει και τον εαυτό του. Αυτή η ηρεμία κι η σιγή που προκύπτει από την επίτευξη της ισορροπίας δίνει όντως το αίσθημα της ευτυχίας. Τελικά όμως ακόμη κι αν καταφέρει κανείς την ισορροπία αυτή, πάντα αισθάνεται την ανάγκη να τη μοιραστεί. Αυτό δεν έκανε κι η Σόφη ανοίγοντας αυτό το topic? Η ευτυχία είναι ευτυχία όταν μοιράζεται. Αλλιώς διαρκεί μία μόνο στιγμή και μετά ... μοναξιά.

Τέλος πάντων, είναι μεγάλο το θέμα...

Μα κανεις δεν ειναι διατεθειμένος να μείνει επ'αοριστον στην μοναξια του πιστευω και να δηλώνει ευτυχισμένος....μετα παμε σε μια αλλη κατηγορια ανθρώπων. Αυτο που λεει και η Σόφη νομίζω, και δικιο εχει, ειναι οταν εισαι αναγκασμένος για καποιο διαστημα να μεινεις μόνος, για να μπορεσεις να το αντιμετωπισεις, πρεπει να τα εχεις καλα με τον εαυτό σου και να εχεις κατανοήσει οτι όλα ειναι μεσα στο παιχνίδι. Αυτο δεν καλύπτει το κενο σιγουρα, αλλα τουλάχιστον σε βοηθαει να κανεις ενα βημα μπροστα πιο γρηγορα απο καποιον που το αντιμετωπιζει μεμψιμοιρόντας και πισωγυρίζοντας την σκέψη του.

Σε όλα τα άλλα ειμαστε σύμφωνοι.

Ας το δούμε κι από αυτή τη σκοπιά:όταν μας συμβεί κάτι καλό,επιτυχία στη δουλειά, καινούρια σχέση,απόκτηση παιδιού κτλ, όλοι τρέχουμε να το μοιραστούμε με κάποιον για να χαρεί με τη χαρά μας!:bigsmile:
Τα άσχημα, όσο και να τα συζητάμε και να τα μοιραζόμαστε το βάρος δεν φεύγει ολόκληρο...:embarrest

Ευτυχία είναι να είναι κάποιος υγιής, να έχει γύρω του ανθρώπους να τον νοιάζονται και να τον αγαπούν πραγματικά, να σηκώνεται το πρωί και να είναι καλά,να πέφτει για ύπνο και να είναι καλά, να χαίρεται με την ευτυχία των άλλων γιατί σημαίνει ότι δεν έχει απωθημένα,να είναι μόνος του και να μην τον πνίγει η μοναξιά του...:love:

Ευτυχία είναι να βρίσκουμε μέσα στις αναποδιές ένα λόγο να χαρούμε, να πονάμε για να μαθαίνουμε και να είμαστε πιο ευτυχισμένοι μετά...
Όσο ρομαντικό ή ρόζ κι αν ακούγεται έτσι το βλέπω, αλλά ο καθένας έχει το δικό του ορισμό για την ευτυχία, οπότε... είναι ευτυχισμένος με διαφορετικό τρόπο. :weird:

αλλωστε ολοι ζητάμε την μοναξια σε κάποια φάση της ζωης μας και συνφωνώ μα την black moon οτι πρέπει να τα εχουμε καλά με τον ευατόμας για να μην πάμε σε διαφορα άλλα μονοπάτια
και στην μοναξια μας είμαστε ευτυχής γιατι το κανουμε εις γνώση μας
καποιος μου ειπε
κανείς δεν εχει πραγματικα αυτο που θέλει πραγματικα στην ζωη του
ειχε δικιο εν μέρη
μα αυτο δεν συμαινει οτι δεν ζητάμε να ειμαστε καλά και να προσπαθουμαι να γινουμε ευτυχισμένη

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Yπάρχει ευτυχία χωρίς τον άλλο;

---

Αν περιμεναμε απο τους αλλους να μας κανουν ευτυχεις αγαπητε φιλε Βασιλη τοτε θα ειχαμε θεμα!βεβαια ειναι προσωπικο αλλα την ευτυχια την βιωνεις ειτε μεσω εσου ειτε μεσω καποιου αλλου...μεσω ομως οχι απο.αυτη ειναι η αποψη μου...:love:

Quote:

---

Originally Posted by emmalene

Αν περιμεναμε απο τους αλλους να μας κανουν ευτυχεις αγαπητε φιλε Βασιλη τοτε θα ειχαμε θεμα!

---

Λίγο σκληρή δεν είναι αυτή η άποψη, Μαρία; Όταν το ακούει κανείς αυτό έχει την αίσθηση ότι δεν μπορούμε να περιμένουμε τίποτα από τους άλλους. Είναι δυνατόν αυτό να το πούμε ευτυχία; Η ευτυχία προαπαιτεί σίγουρα να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου όπως είπαν και τα παιδιά πιο πάνω, αλλά δεν υπάρχει ολοκλήρωση αν δεν έχεις και κάποιον να τη μοιραστείς. Ακόμη κι αν αυτός ο κάποιος είναι ένας φανταστικός φίλος, ο υποτιθέμενος ανώτερος εαυτός σου (οι ψυχαναλυτές θα το έβαζαν κι αυτό στην κατηγορία των μεταθέσεων), ο Θεός ή τηλεόραση ή το κομπιούτερ. Όλα αυτά είναι πραγματικά ή φανταστικά υποκατάστατα της ανάγκης να μοιραστεί κανείς αυτό που νιώθει. Και η φράση ακόμα "τα έχω καλά με τον εαυτό μου", δείχνει ότι αποστασιοποιούμαι από αυτόν και έρχομαι σε διάλογο μαζί του, ως άν να ήταν κάποιος άλλος. Υποκρίνομαι λοιπόν ότι είμαι δύο πρόσωπα, γιατί έχω την ανάγκη να συνδιαλλαγώ με κάποιον άλλο, κάποιον που να μην είμαι εγώ (στην πραγματικότητα συνδιαλέγομαι με εντυπώσεις που έχουν μπει μέσα μου από προβολές των άλλων επάνω σε μένα, άρα στην ουσία συνδιαλέγομαι με αυτούς).

Τι σημαίνει τα έχω καλά με τον εαυτό μου; Στην πράξη ότι αισθάνομαι ότι δεν κάνω κάτι κακό, ότι έχω την έγκριση του εαυτού μου. Ποιου εαυτού μου όμως; Μήπως είναι κάποιου εαυτού που έχει μπει μέσα μας με μια μορφή συνείδησης; ¶ρα στην ουσία έχω την έγκριση των άλλων, αλλά των άλλων όπως τους έχω κρατήσει και τους θυμάμαι μέσα στο μυαλό μου (ή και στα κύτταρα μου ακόμα).

Το ότι η διαδικασία είναι φανταστική και γίνεται μέσα στο μυαλό μου δε σημαίνει ότι οι εντυπώσεις αυτές και οι προβολές δεν είναι κάποιου άλλου. Στην πραγματικότητα προσπαθώ να τα έχω καλά με αυτόν που μου πέρασε τα κριτήρια του σωστού και του λάθους. Με ένα πρόγραμμα υπολογιστή που μου φυτεύτηκε στο νου για να κρίνω το σωστό και το λάθος. Οι κανόνες του προγράμματος όμως δεν είναι δικοί μου. Είναι αυτού που το έγραψε. Έτσι τη δική του έγκριση συνήθως προσπαθώ να πετύχω. Κι οι άνθρωποι που συναντώ στη ζωή μου αρέσουν και τους εγκρίνω όταν μπορώ να προβάλλω τις αξίες του προγράμματος αυτού επάνω τους. Όταν συμφωνούν με τα κριτήρια του. Δεν είμαι εγώ όμως αυτό το πρόγραμμα. Είναι προβολές άλλου. ¶ρα ο άλλος με καθορίζει από αρχής της ύπαρξης μου ακόμα. Κι η δική μου στάση είναι απλά να τοποθετούμε απέναντι σε αυτόν, να τον αποδέχομαι ή να τον αρνούμαι.

Το τα έχω καλά με τον εαυτό μου λοιπόν δεν είναι τόσο απλό όσο ακούγεται. Ο εαυτός δεν είναι κάτι ενιαίο, ούτε ταυτίζεται με το εγώ μας. Αποτελείται από κομμάτια ξένα, κομμάτια που προσπαθούμε να ισορροπήσουμε μέσα μας για να αποφύγουμε τις συνέπειες. Ο άλλος ως έννοια δεν είναι κάτι ξένο. Υπάρχει ήδη μέσα μας.

Ολοι εκφραζουμε τις απόψεις μας για το τι εστί ευτυχία για τον καθενα προσωπικά και άρα θεωρώ δε τιθεται θέμα επιχειρημάτων.

Ωστόσο θα ήθελα να επισημάνω ότι -κατά την προσωπική μου άποψη πάντα -είναι κάπως εγωιστικό τελικά να μεταθέτουμε την ευθύνη- δικαίωμα μας στην ευτυχία εξαρτώντας το απο τους άλλους ανθρώπους.

Κι επειδή βλέπω ότι ίσως παρεξηγηθεί το παραπάνω δεν εννοώ να αρνούμαστε τις σχέσεις με τους αλλους ανθρώπους ή την αγάπη μας, αλλά η προσωπική μας ευτυχία να είναι προσωπική μας επιδίωξη.Κανενας δε μπορεί να μας ολοκληρώσει πιστευω, αν εμείς δεν έχουμε φροντίσει να ολοκληρωθούμε.Πώς αλλιώς να μοιραστείς κάτι που δεν έχεις;Οι σχέσεις είναι μια πηγή ευτυχίας αλλά αν γινουν αυτοσκοπός τότε δεν είμαστε ευτυχείς ουτε και οι άλλοι φυσικά.Οι σχέσεις όποιου είδους κι αν είναι θεωρώ βασίζονται πάνω σε δύο ολοκληρωμένες μονάδες που βαδίζουν χέρι χέρι και όχι σε μισά που εξαρτούν η προσδιορίζουν την υπαρξη τους ή την ευτυχία τους το ένα απο το άλλο.

Φιλικά:bigsmile:

συνφωνώ με το Βασιλη
αν δεν τα έχεις βρει με εσένα πιστευω οτι δεν τα έχειςμε κανένα και είσαι δυστηχησμένος αλλά δεν το παραδέχεσε

Quote:

---

Originally Posted by roadrunner

Ωστόσο θα ήθελα να επισημάνω ότι -κατά την προσωπική μου άποψη πάντα -είναι κάπως εγωιστικό τελικά να μεταθέτουμε την ευθύνη- δικαίωμα μας στην ευτυχία εξαρτώντας το απο τους άλλους ανθρώπους.

---

Είναι εγωιστικό, βρε Φωτεινή μου, να μεταθέτουμε στους άλλους; Και δεν είναι εγωιστικό να πιστεύουμε ότι ευτυχούμε μόνοι μας και δε χρειαζόμαστε τους άλλους;;;;

Λίγο περίεργα δεν ακούγεται αυτό; Και γιατί όταν λέμε ότι ευτυχία δε γίνεται χωρίς τον άλλο αυτό το εισπράττουμε ως εξάρτηση; Γιατί να μην είναι πρόκληση, ενδιαφέρον, χαρά, περιέργεια για το καινούριο, το διαφορετικό από μας; Γιατί να είναι εξάρτηση; Εισπράττουμε δηλαδή τον άλλο ως καταπιεστή κι όχι ως απελευθερωτή; Πόσες φορές κανείς ευτύχησε και απελευθερώθηκε μέσα από τον έρωτα; Πρέπει ο έρωτας να είναι πάντοτε πόνος;

Όπως και να' χει, για να μη μένουν αμφιβολίες η δική μου άποψη είναι ότι η ύπαρξη του άλλου όπως και το να τα έχουμε καλά με τον εαυτό μας είναι και οι δύο αναγκαίες συνθήκες για την ευτυχία, δεν είναι όμως καμία από μόνη της ικανή. Κανείς δεν μπορεί να ευτυχήσει χωρίς τον άλλο και κανείς δεν μπορεί να ευτυχήσει αν δε τα έχει βρει με τον εαυτό του. Αλλά μόνο με το ένα από τα δύο, ευτυχία νομίζω δε γίνεται.

Να συμπληρώσω πάντως κάτι σημαντικό... Ανάλογα με τη φάση που είναι κανείς στη ζωή του, μπορεί να πρέπει να δώσει βαρύτητα είτε στη μία είτε στην άλλη πλευρά.
Κατανοώ ότι γι' αυτό το λόγο, όταν λέω σε ένα άνθρωπο που έχει πρωταρχικό του μέλημα αυτόν τον καιρό να αποστασιοποιηθεί και να τα βρει με τον εαυτό του ότι χρειάζεται τους άλλους, ότι θα αντιδράσει, αφού τη συγκεκριμένη στιγμή το αντίθετο ψάχνει, να ξεφύγει. Γι' αυτό ζητώ συγγνώμη προκαταβολικά, αν με τα επιχειρήματα μου κάποιος αισθάνεται ότι πιέζεται σε σχέση με αυτά που επιζητεί στη ζωή του αυτόν τον καιρό...

Να'στε καλά...

Δεν διαφωνούμε ακριβώς.Απλά βλέπουμε το θέμα απο διαφορετική οπτική:bigsmile:

Δεν είναι εγωιστικό να κάθεσαι και να περιμένεις κάποιον να σε ΚΑΝΕΙ ευτυχισμένο;Κι εμείς τι κάνουμε γι αυτό; ΄Δεν είναι εγωιστικό να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις και να φορτώνουμε τέτοια ευθυνη πάνω στους άλλους - που παρεπιμπτόντως εκ των προτέρων θεωρώ θα μας απογοητευσουν;(η ευτυχία μοιράζεται ναί συμφωνώ, αλλά δεν δημιουργείται απο τους γύρω μας ή έχει σκοπό να αρέσει στους στους άλλους ή ακόμα η πηγή της δεν ειναι απαραίτητο να ταιριάζει με τις πηγές ευτυχίας των άλλων, είναι προσωπικό συναίσθημα και πρέπει να το νιώθεις πρώτα σαν μονάδα για να το μοιραστείς με τους άλλους)Αυτό εννοώ το λοιπόν.:bigsmile:

Σαφώς ο ανθρωπος είναι κοινωνικό ζώο και ως τέτοιο χρειάζεται να μοιράζεται τις στιγμές του με τους άλλους για να νιώθει πληρότητα.
Ομως η ευτυχία σαν συναίσθημα, όταν φορτωθεί σε άλλους ή μετατεθεί ως ευθυνη άλλων ή εξαρτηθεί από την ανάγκη για συντρόφικότητα, θεωρώ οδηγεί στο αντίθετο αποτέλεσμα.


Αυτά απο μένα και τονίζω και πάλι είναι η προσωπική μου άποψη.:bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Είναι εγωιστικό, βρε Φωτεινή μου, να μεταθέτουμε στους άλλους; Και δεν είναι εγωιστικό να πιστεύουμε ότι ευτυχούμε μόνοι μας και δε χρειαζόμαστε τους άλλους;;;;

---

Quote:

---

Originally Posted by roadrunner

Δεν είναι εγωιστικό να κάθεσαι και να περιμένεις κάποιον να σε ΚΑΝΕΙ ευτυχισμένο;Κι εμείς τι κάνουμε γι αυτό; Δεν είναι εγωιστικό να έχουμε τέτοιες απαιτήσεις και να φορτώνουμε τέτοια ευθυνη πάνω στους άλλους - που παρεπιμπτόντως εκ των προτέρων θεωρώ θα μας απογοητευσουν;

---

Καλημέρα και καλή βδομάδα...

Μου έχει μείνει ακόμη η απορία γιατί όταν κάποιος λέει ότι η ευτυχία δεν μπορεί να έρθει χωρίς τη συμμετοχή του άλλου, εισπράττει κάποιος άλλος το γεγονός αυτό ως μετάθεση ή εξάρτηση. Το ρώτησα και πριν, αλλά δεν εισέπραξα απάντηση. Μήπως το μυστικό είναι ο φόβος της απογοήτευσης που όπως λες κι εσύ εκ των προτέρων πιστεύουμε ως δεδομένη;

Πάντως, Φωτεινή, δεν ισχυρίστηκα πουθενά ότι κάποιος άλλος σε ΚΑΝΕΙ ευτυχισμένο. Ισχυρίστηκα ότι χωρίς τον άλλο δεν μπορείς να ΕΙΣΑΙ ευτυχισμένος. Ευτυχισμένος γίνεσαι εσύ, αλλά χωρίς την ύπαρξη του άλλου δεν μπορείς να γίνεις. Ο άλλος είναι συστατικό της συνταγής που θα μαγειρέψεις για να γίνεις ευτυχισμένος. Το μαγείρεμα εσύ θα το κάνεις, αλλά χωρίς το συστατικό, δε βγαίνει το φαί.

Επίσης δεν πιστεύω ότι η ευτυχία είναι κάτι που μπορείς να επιτύχεις μόνος σου και μετά να τη μοιραστείς. Αν ήταν έτσι, γιατί να τη μοιραστείς; Αφού την πέτυχες μόνος σου, τι τον χρειάζεσαι τον άλλο; Το κάνεις από φιλανθρωπία; Η ευτυχία προαπαιτεί την ύπαρξη του άλλου. Χωρίς τον άλλο δεν υπάρχει ολοκλήρωση, που είναι το ύψιστο στάδιο των πνευματικών αναγκών. Αλλά στον άλλο πρέπει να φτάσεις "εσύ". Εσύ θα κινηθείς "προς" αυτόν. Δεν "περιμένεις" να σε κάνει ευτυχισμένο. "Κινείσαι" προς αυτόν με σκοπό να γίνεται μαζί ευτυχισμένοι. Σα να είστε άτομα που μοιράζεστε ηλεκτρόνια. Καθένας μόνος του δεν ολοκληρώνεται ποτέ. Αλλά συνυπάρχοντας με κάποιον ολοκληρώνονται και οι δύο. Στη σχέση αυτή κανείς δεν "προσφέρει" την ευτυχία στον άλλο. Κανείς δεν "εξαρτάται". Και οι δύο προσφέρουν. Και οι δύο "μαγειρεύουν".

Και να πω και κάτι άλλο. Η ευτυχία μέσα στο Όλο είναι βαθιά δημοκρατική διαδικασία. Με τις δικές μας αυταρχικές προσλαμβάνουσες είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Το εγώ μας αντιδρά στην προοπτική ότι κάτι "μπορεί" να εξαρτάται από κάποιον άλλο. Δεν έχει μάθει στο μοίρασμα και δεν έχει μάθει να βλέπει τον άλλο ως "επέκταση" του εαυτού και δυνατότητα "διεύρυνσης" του, αντί για περιορισμό.

Αλήθεια, γιατί κάνουμε παιδιά; Όταν κάνουμε παιδιά, δε δεχόμαστε συνειδητά ότι στο εξής η ελευθερία μας θα είναι πιο περιορισμένη; Αν η ελευθερία είναι συστατικό της ευτυχίας, γιατί τα κάνουμε; Δε μιλάω για τις περιπτώσεις που μας το υποβάλλουν, έτσι; Μιλάω για την περίπτωση που το κάνουμε από μόνοι μας. Δεν αισθανόμαστε ότι μέσα από το μοίρασμα με τα παιδιά θα ολοκληρωθούμε περισσότερο; ¶ρα θυσιάζουμε ένα μέρος της ελευθερίας μας για να έχουμε μεγαλύτερη ολοκλήρωση. Ευτυχία και ελευθερία δεν είναι πάντα συνώνυμα.

Αλλά να πω κι ένα άλλο παράδειγμα. Από τα δυο μας πόδια το ένα μόνο του δε σε πάει τόσο μακριά όσο τα δύο. Αλλά εμείς θεωρούμε το συγχρονισμό μεταξύ των δύο ποδιών για να προχωράνε μαζί μακρύτερα ως εξάρτηση. Μήπως να το δούμε σα συνεργασία για την ευτυχία και των δύο; Μήπως το ένα πόδι μόνο του δε θα έφτανε ποτέ στα μέρη που επισκέφτηκε συνεργαζόμενο με το άλλο; Μήπως η συνύπαρξη απαιτεί κάτι σα διαπραγμάτευση; Πού είναι η ουσία κάθε δημοκρατικής εκπαίδευσης, λειτουργίας και διακυβέρνησης; Κερδίζω εγώ, κερδίζεις κι εσύ; Κι είμαστε όλοι ευχαριστημένοι;

Σίγουρα είναι δύσκολο να το δει κανείς όπως πιο πάνω. Πρέπει να έχει αποβάλλει πολύ τους φόβους του για να μπορέσει να "ρισκάρει" να κινηθεί προς τον άλλο. Αλλά νομίζω είναι καλό να το έχει υπόψη του σαν κατεύθυνση κανείς. Προς τα πού θα ήταν καλό να πάει...

Βασίλη και Φωτεινή (ελπίζω να μου επιτρέπετε να σας αποκαλώ με τα ονόματά σας) αυτό που έχω καταλάβει εγώ από τη δική σας κουβεντούλα είναι πως λέτε το ίδιο πράγμα με διαφορετικά λόγια και με αναφορά διαφορετικά επίπεδα...:love:

Επιτρέψτε μου να εξηγηθώ.Η μεν Φωτεινή, ισχυρίζεται πως αν δεν είσαι μέσα σου ευτυχισμένος και δεν τα 'χεις βρεί με τον εαυτό σου, δεν έχεις ολοκληρωθεί δηλαδή σαν προσωπικότητα, σε οποιαδήποτε σχέση -φιλική, ερωτική,συγγενική- δε θα μπορείς να είσαι καλά και να δώσεις αυτά που θές για να γίνεις ευτυχισμένος και να κάνεις και τον άλλον να νιώσει το ίδιο.

Ο δε Βασίλης, υποστηρίζει πως η ευτυχία είναι μονοπάτι για δύο και πως ενωμένοι μπορούμε να οδηγηθούμε σε αυτήν, μέσα από αμοιβαίες υποχωρήσεις και κατανόηση.Μαθαίνοντας τον εαυτό μας και τον άλλο.Η αγάπη δεν είναι πάντοτε πόνος, κι όταν γίνεται είναι μάθημα για πάμε με την επόμενη στην ευτυχία.Δεν υπάρχει κάτι κακό σε αυτό!:bigsmile:

Θέλω να πώ, ότι συμφωνώ και με τους δυό σας και νομίζω ότι αυτά που λέτε πρέπει να συνδιαστούν.Να "αφηνόμαστε" στις σχέσεις μας τόσο ώστε να μην υποβαθμίζουμε τον ευατό μας, να κρατάμε με άλλα λόγια και κάποια "πισινή".Όλα είναι μέσα στη ζωή και όπως πολύ σωστά τονίσατε και οι δύο δεν μπορούμε να ζήσουμε μόνοι όντας "ζώα κοινωνικά".

Αυτά!:bigsmile:Αν έχω παρεξηγήσει κάτι από τα λεγόμενά σας, παρακαλώ διορθώστε με!:embarrest
Φιλικά,
Αγγέλα

Εγώ απλά να προσθέσω ότι υ ευτυχία είναι υπερατομική και ατομική, εν γένει υποκειμενική, συνεπώς το πώς βιώνεται και αν βιώνεται από τον καθένα μας αφορά τον καθένα μας...

Aς βρούμε καλύτερα μια ισορροπία!!... :cheesy:

Aς είμαστε ευτυχισμένοι με τον εαυτό μας (με ότι έχουμε καταφέρει αλλά και φυσικά επειδή είμαστε υγιείς κάθε μέρα που περνάει) και ας αναμένουμε κ από τον άλλον να μας προσφέρει λίγο από την ευτυχία του. Δεν είναι κακό να περιμένουμε πράγματα από τον άλλον. Aπλώς αυτό είναι το δεύτερο στάδιο.

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Καλημέρα και καλή βδομάδα...

Μου έχει μείνει ακόμη η απορία γιατί όταν κάποιος λέει ότι η ευτυχία δεν μπορεί να έρθει χωρίς τη συμμετοχή του άλλου, εισπράττει κάποιος άλλος το γεγονός αυτό ως μετάθεση ή εξάρτηση. Το ρώτησα και πριν, αλλά δεν εισέπραξα απάντηση. Μήπως το μυστικό είναι ο φόβος της απογοήτευσης που όπως λες κι εσύ εκ των προτέρων πιστεύουμε ως δεδομένη;

---

H απογοήτευση καλέ μου Βασίλη,

έρχεται απο το φόρτωμα εξωπραγματικών προσδοκιών σε ένα πρόσωπο το οποίο όσο και να προσπαθήσει το καψερό ΔΕΝ μπορεί να φτάσει το όποιο "πρότυπο" εχουμε δημιουργήσει εμείς για την ευτυχία μας. Η παρουσία αγαπημένων προσωπων στην ζωή μας σαφώς είναι μια πηγή ευτυχίας ωστόσο υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που ενώ έχουν ανθρώπους να μοιραστούν την ζωή και τις στιγμές τους είναι δυστυχισμενοι.
Με λίγα λόγια, θεωρώ ότι δεν μπορεί η ευτυχία να χτιστεί πάνω σε κάποιον άλλον παρα στον εαυτό μας και επειτα να την μοιραστούμε και να την χαρίσουμε στα αγαπημένα μας πρόσωπα.


Δεν εχω κάποια ένσταση ουσιαστικά σε ότι γράφεις.Συμφωνώ θα έλεγα.

Μια παρένθεση μόνο. Γιατί πρέπει να δαιμονοποιείται η ύπαρξη ενός υγιούς εγώ στο άτομο;Η αίσθηση της προσωπικής αξίας και η αίσθηση της προσωπικής ταυτότητας δεν νομίζω ότι έβλαψε ποτέ κανέναν ,αρκεί να μένει ίσος χώρος στην καρδιά και ψυχή του κάθε ατόμου να νιώθει και σέβεται και τους ανθρώπους.

Τέλος όντας ΠΟΛΥ Καρκίνος και το αναφέρω εδώ για ευνόητους λόγους, καθως θα το ξαναπώ εκφράζω ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ άποψη για το πως βλέπω εγώ το θέμα, σαφώς χρειαζομαι την υπαρξη ανθρώπων που με αγαπούν στην ζωή μου και εχω απολυτη συνείδηση αυτής της αλήθειας, όμως παρόλα αυτα η πορεία μου στα 30 (:nuts:) χρονάκια που ζώ, με δίδαξε ότι κανείς δεν μπορεί να μου δώσει απλά την ευτυχία γιατί ειναι μια έννοια που για κάθε άνθρωπο σημαίνει διαφορετικά πράγματα και άρα είναι πρωτίστως δική μου ευθύνη να την δημιουργήσω για μένα και έπειτα να μοιραστω αυτό το συναίσθημα και με τα αγαπημένα μου άτομα για να έχει και ουσία.

scorpio επιασες ακριβώς το νόημα όσων έχουν λεχθεί.:love:
Απλά εγω το βλέπω πρώτα σε ατομικό επίπεδο ενώ ο Βασίλης σε συλλογικό.
Και τα δύο, άτομο και συνολο, χρειάζονται το ένα το άλλο για να υπάρχει αρμονία.:bigsmile:

Κάπου εδώ κλείνω το θέμα απο την πλευρά μου καθώς πιστευω είναι ανεξάντλητο:bigsmile:

Έτσι όπως τα τοποθετείς κι εγώ συμφωνώ Φωτεινή. Μόνο που δεν πιστεύω ότι υπάρχει ατομικό και συλλογικό. Ο άλλος είναι μέσα μας κι εμείς είμαστε πάνω στον άλλο, αφού του προβάλλουμε όπως λες κι εσύ τις προσδοκίες μας.

Δεν υπάρχει σαφής διαχωρισμός ατομικού και συλλογικού. Είναι τεχνητός και μεθολογικός για να έχουμε μία κάποια ψυχολογική ισορροπία.

Συνοψίζοντας να ευχαριστήσω κι εγώ για το γόνιμο διάλογο...

[QUOTE=Βασίλης Παπαδολιάς;59499]Καλημέρα και καλή βδομάδα...

Μου έχει μείνει ακόμη η απορία γιατί όταν κάποιος λέει ότι η ευτυχία δεν μπορεί να έρθει χωρίς τη συμμετοχή του άλλου, εισπράττει κάποιος άλλος το γεγονός αυτό ως μετάθεση ή εξάρτηση. Το ρώτησα και πριν, αλλά δεν εισέπραξα απάντηση. Μήπως το μυστικό είναι ο φόβος της απογοήτευσης που όπως λες κι εσύ εκ των προτέρων πιστεύουμε ως δεδομένη;

Πάντως, Φωτεινή, δεν ισχυρίστηκα πουθενά ότι κάποιος άλλος σε ΚΑΝΕΙ ευτυχισμένο. Ισχυρίστηκα ότι χωρίς τον άλλο δεν μπορείς να ΕΙΣΑΙ ευτυχισμένος. Ευτυχισμένος γίνεσαι εσύ, αλλά χωρίς την ύπαρξη του άλλου δεν μπορείς να γίνεις. Ο άλλος είναι συστατικό της συνταγής που θα μαγειρέψεις για να γίνεις ευτυχισμένος. Το μαγείρεμα εσύ θα το κάνεις, αλλά χωρίς το συστατικό, δε βγαίνει το φαί.

Επίσης δεν πιστεύω ότι η ευτυχία είναι κάτι που μπορείς να επιτύχεις μόνος σου και μετά να τη μοιραστείς. Αν ήταν έτσι, γιατί να τη μοιραστείς; Αφού την πέτυχες μόνος σου, τι τον χρειάζεσαι τον άλλο; Το κάνεις από φιλανθρωπία; Η ευτυχία προαπαιτεί την ύπαρξη του άλλου. Χωρίς τον άλλο δεν υπάρχει ολοκλήρωση, που είναι το ύψιστο στάδιο των πνευματικών αναγκών. Αλλά στον άλλο πρέπει να φτάσεις "εσύ". Εσύ θα κινηθείς "προς" αυτόν. Δεν "περιμένεις" να σε κάνει ευτυχισμένο. "Κινείσαι" προς αυτόν με σκοπό να γίνεται μαζί ευτυχισμένοι. Σα να είστε άτομα που μοιράζεστε ηλεκτρόνια.

Και να πω και κάτι άλλο. Η ευτυχία μέσα στο Όλο είναι βαθιά δημοκρατική διαδικασία. Με τις δικές μας αυταρχικές προσλαμβάνουσες είναι δύσκολο να κατανοηθεί. Το εγώ μας αντιδρά στην προοπτική ότι κάτι "μπορεί" να εξαρτάται από κάποιον άλλο. Δεν έχει μάθει στο μοίρασμα και δεν έχει μάθει να βλέπει τον άλλο ως "επέκταση" του εαυτού και δυνατότητα "διεύρυνσης" του, αντί για περιορισμό.

Αλήθεια, γιατί κάνουμε παιδιά; Όταν κάνουμε παιδιά, δε δεχόμαστε συνειδητά ότι στο εξής η ελευθερία μας θα είναι πιο περιορισμένη; Αν η ελευθερία είναι συστατικό της ευτυχίας, γιατί τα κάνουμε; Δε μιλάω για τις περιπτώσεις που μας το υποβάλλουν, έτσι; Μιλάω για την περίπτωση που το κάνουμε από μόνοι μας. Δεν αισθανόμαστε ότι μέσα από το μοίρασμα με τα παιδιά θα ολοκληρωθούμε περισσότερο; ¶ρα θυσιάζουμε ένα μέρος της ελευθερίας μας για να έχουμε μεγαλύτερη ολοκλήρωση. Ευτυχία και ελευθερία δεν είναι πάντα συνώνυμα.



Σίγουρα είναι δύσκολο να το δει κανείς όπως πιο πάνω. Πρέπει να έχει αποβάλλει πολύ τους φόβους του για να μπορέσει να "ρισκάρει" να κινηθεί προς τον άλλο. Αλλά νομίζω είναι καλό να το έχει υπόψη του σαν κατεύθυνση κανείς. Προς τα πού θα ήταν καλό να πάει...[/QUOTE]





Καλησπέρα!!!!!
Εντυπωσιάζομαι..Είναι δυνατόν ολοκλήρωση να έρχεται έτσι???????
Είναι δυνατόν να συγχέεται έτσι ο νους???????Ευτυχία ισούται με "πόσο με βολεύει να με νταντεύουν"????????Ευτυχία είναι η καταδίκη των απλά ευτυχισμένων ανθρώπων????????Των ανθρώπων που δεν έχασαν τον Θεό από μέσα τους?????
Αυτή την κοινωνία ανθρώπων είναι καλό να κυοφορήσουμε?????
Το μήνυμα σε όσα παιδιά διαβάζουν πρέπει να είναι ότι γεννήθηκαν γιατί οι γονείς τους ήταν πππππολύ εγωιστές και απλά δεν ήθελαν να πεθάνουν χωρίς ν'αφήσουν κάτι????¨Εστω κι αν αντάλλαγμα είναι η έλλειψη ελευθερίας????ΑΡΝΟΥΜΑΙ...
Ποιός μεγαλύτερος φόβος από την αυτογνωσία?Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα..εκεί είναι όλες οι απαντήσεις..Ανώτερος εαυτός είναι εγώ και το αρχέγονο κτήνος μου που καλούμαι να κάνω φίλο και έτσι να γεννήσουμε Σοφία...Ποιός όμως τολμάει να πλησιάσει το κτήνος?Γι αυτό οι περισσότεροι χρειάζονται δεκανίκι...

Μεγαλώνω έναν γιο..τον μαθαίνω να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και τους γύρω του...Του δίνω να καταλάβει τον λόγο που πρέπει να σέβεται αυτόν και τους γύρω του..Τον μαθαίνω να είναι Φιλάνθρωπος και τον προτρέπω να "κοιτάει" να "ακούει" με Αγάπη γιατί μόνο τότε θα είναι ¨Ανθρωπος...Του εξηγώ γιατί τα παιδιά είναι τόσο μα τόσο ευτυχισμένα και γιατί μεγαλώνοντας οι περισσότεροι (ευτυχώς όχι όλοι) αλλάζουν...

Θα συμφωνήσω μαζί σου μόνο σε ένα...Πρέπει να προσέχουμε πολύ τι λέμε αν θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας "ΕΡΓΟ"


Ζητώ συγνώμη που κάθε φορά ενώ υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναπαθιαστώ κάνω πάντα το ίδιο...Ζητώ συγνώμη όμως δεν μπορώ να το κλείσω το "ρημάδι"!!!!!


Απαντώ και σε άλλες απόψεις σου πάνω στο θέμα απλά δεν τις παραθέτω όλες..

Quote:

---

Originally Posted by εφη ταδε-ταδε εφη

Καλησπέρα!!!!!
Εντυπωσιάζομαι..Είναι δυνατόν ολοκλήρωση να έρχεται έτσι???????
Είναι δυνατόν να συγχέεται έτσι ο νους???????Ευτυχία ισούται με "πόσο με βολεύει να με νταντεύουν"????????Ευτυχία είναι η καταδίκη των απλά ευτυχισμένων ανθρώπων????????Των ανθρώπων που δεν έχασαν τον Θεό από μέσα τους?????
Αυτή την κοινωνία ανθρώπων είναι καλό να κυοφορήσουμε?????
Το μήνυμα σε όσα παιδιά διαβάζουν πρέπει να είναι ότι γεννήθηκαν γιατί οι γονείς τους ήταν πππππολύ εγωιστές και απλά δεν ήθελαν να πεθάνουν χωρίς ν'αφήσουν κάτι????¨Εστω κι αν αντάλλαγμα είναι η έλλειψη ελευθερίας????ΑΡΝΟΥΜΑΙ...
Ποιός μεγαλύτερος φόβος από την αυτογνωσία?Εκεί αρχίζουν και τελειώνουν όλα..εκεί είναι όλες οι απαντήσεις..Ανώτερος εαυτός είναι εγώ και το αρχέγονο κτήνος μου που καλούμαι να κάνω φίλο και έτσι να γεννήσουμε Σοφία...Ποιός όμως τολμάει να πλησιάσει το κτήνος?Γι αυτό οι περισσότεροι χρειάζονται δεκανίκι...

Μεγαλώνω έναν γιο..τον μαθαίνω να είναι ειλικρινής με τον εαυτό του και τους γύρω του...Του δίνω να καταλάβει τον λόγο που πρέπει να σέβεται αυτόν και τους γύρω του..Τον μαθαίνω να είναι Φιλάνθρωπος και τον προτρέπω να "κοιτάει" να "ακούει" με Αγάπη γιατί μόνο τότε θα είναι ¨Ανθρωπος...Του εξηγώ γιατί τα παιδιά είναι τόσο μα τόσο ευτυχισμένα και γιατί μεγαλώνοντας οι περισσότεροι (ευτυχώς όχι όλοι) αλλάζουν...

Θα συμφωνήσω μαζί σου μόνο σε ένα...Πρέπει να προσέχουμε πολύ τι λέμε αν θέλουμε να αφήσουμε πίσω μας "ΕΡΓΟ"


Ζητώ συγνώμη που κάθε φορά ενώ υπόσχομαι στον εαυτό μου ότι δεν θα ξαναπαθιαστώ κάνω πάντα το ίδιο...Ζητώ συγνώμη όμως δεν μπορώ να το κλείσω το "ρημάδι"!!!!!


Απαντώ και σε άλλες απόψεις σου πάνω στο θέμα απλά δεν τις παραθέτω όλες..

---

Λυπάμαι αλλά δεν κατάλαβα απολύτως τίποτα...
Με ψέγεις για κάτι;
Έχεις παραθέσει με bold κάποιες απόψεις μου και απαντάς σε ερμηνείες που δεν έχουν καμία σχέση με την πραγματικότητα...
Το να κάνεις παιδιά σημαίνει ότι το κάνεις για να αφήσεις πίσω σου κάτι;
Αυτό κατάλαβες;
Σίγουρα πολεμάς εμένα ή κάποια δική σου σκιά;
Γιατί εγώ δεν είπα αυτό...
Είπα ότι διευρύνεις την εμπειρία του να μοιράζεσαι...

Δεν είπα ότι επίσης πρέπει να σε νταντεύουν...
Πού το είδες αυτό;
Εννοείς την αναφορά στο μητρικό χάδι;
Μήπως είναι καλύτερα να κατηγορήσεις τους ψυχολόγους; Γιατί αυτοί αναφέρονται στο μητρικό χάδι. Δεν είναι δική μου ευρεσιτεχνία.

Πιστεύω ότι πρέπει να αναρωτηθεί καθένας μας γιατί αντιδρά όπως αντιδρά όταν διαβάζει κάποιες απόψεις. Για την ερμηνεία που κάνεις είτε εσύ είτε κάποιος άλλος δεν είναι πάντα υπεύθυνος αυτός που γράφει, αλλά κι αυτός που διαβάζει και το τι έχει απωθήσει αυτός μέσα του. Τότε μόνο θα πλησιάσει και λίγο σε αυτό που ανάγεις ως ύψιστη ευτυχία. Την αυτογνωσία. Αλλιώς την αυτογνωσία την έχει απλά σαν δικαιολογία για το φόβο της επικοινωνίας με τους άλλους. Και τι είναι οι άλλοι παρά φιγούρες που προβάλλουμε εικόνες από το "κτήνος" κι ο φόβος να επικοινωνήσουμε μαζί τους είναι φόβος για το δικό μας κτήνος. Να γιατί η επικοινωνία με τον άλλο σε φέρνει στην πραγματικότητα διαρκώς αντιμέτωπο με τον εαυτό σου και συνιστά αυτογνωσία (και ποια καλύτερη αυτογνωσία από το μεγάλωμα παιδιών βέβαια, θα μπορούσα να πω παρενθετικά, μία διαδικασία που αναγκάζεσαι να αντιμετωπίζεις συνεχώς τον εαυτό σου). Στον άλλο βλέπεις συνεχώς τον εαυτό σου κι όταν δεν τον αντέχεις, δεν αντέχεις στην πραγματικότητα τον εαυτό σου. Και το στοίχημα είναι αυτό να το καταλάβεις και να το αναιρέσεις και να γνωρίσεις εκείνον όπως είναι στην πραγματικότητα, να βγεις από το φαύλο κύκλο των προβολών και να γνωρίσεις στα αλήθεια τον άλλο και ταυτόχρονα μέσα από τη διαδικασία να συνειδητοποιήσεις με κάποια χαρά ότι έχεις γνωρίσει και λίγο τον εαυτό σου.

Όσο για το τι αφήνουμε στα παιδιά μας είμαι σίγουρος ότι το μήνυμα είναι πολύ καλύτερο όταν τους λέει ότι δεν πρέπει να περνούν τη ζωή τους σε μία αυτοικανοποίηση ότι τα έχουν καλά με το Θεό (αλλά με κανέναν άλλο) και ότι δε χρειάζονται τους άλλους για να ευτυχήσουν αλλά τους αρκεί μία κονσόλα play station ή ένας σταθμός internet ή ο κοντινός παπάς της ενορίας. Γιατί αυτογνωσία δεν είναι ο νοητικός διαλογισμός. Η αυτογνωσία προϋποθέτει "ζόρισμα" του αστρικού και τριβή του στην επαφή με τους άλλους κι όχι "ντάντεμα" του σε ήπιες συναισθηματικά καταστάσεις απομόνωσης και ησυχίας (κι αυτά δεν τα λέω εγώ, τα λένε δάσκαλοι όπως ο Γκουρτζίεφ).

Τα λέμε...

Δεν νομιζω οτι ισχυριζεται κανεις οτι μπορεις να εισαι ευτυχισμενος στην κορυφη του βουνου μονος ΑΡΝΟΥΜΕΝΟΣ την επικοινωνια.Αυτο ομως που μπορεις να εχεις ειναι μια ευτυχισμενη στιγμη οδηγωντας και απλα κοιταζοντας την θαλασσα...μονος αλλα οχι γιατι κανεις δεν μπορει να σε καταλαβει στον ματαιο τουτο κοσμο αλλα απλα γιατι ετυχε να εισαι μονος εκεινη την στιγμη...Υπαρχουν λοιπον ανθρωποι που θα ελεγαν αχ να ηταν εδω και ο ταδε να μοιραζομασταν αυτη την στιγμη και αλλοι οι οποιοι απλα την βιωνουν την καταγραφουν και την ανακαλουν καποια φορα που η καθημερινοτητα τους δεν επιτρεπει να επαναληφθει.
Ειμαι ενας πολυ κοινωνικος ανθρωπος,αγαπαω τους φιλους μου,λατρευω την συναναστροφη με κοσμο και παιδια με τα οποια εχω και ιδιαιτερα καλες σχεσες συνηθως.Η ευτυχια μου ναι ειναι αυτη η κοινωνικοτητα.Ομως το αν καποιος απο τους γυρω μου ευθυνεται για αυτη την ευτυχια η οχι δεν εχει να κανει με τιποτα αλλο παρα με εμενα και τον ορισμο που εχω δωσει εγω στην εννοια.
Για μενα η ευτυχια ειναι στιγμες ειτε μοναχικες ειτε συντροφικες τις οποιες μπορει να βιωσει και καποιος αλλος με ακριβως τον ιδιο τροπο και να μην του πουν τιποτα.
Οι στιγμες αθροιζομενες και συγκρινομενες με τις ουδετερες η ακομα και τις αρνητικες στιγμες,δινουν ενα διαστημα ευτυχισμενο η οχι.Οι παραμετροι ομως υπολογισμου το αθροισματος διαφερουν απο ατομο σε ατομο.
Αν ομως σε ενδιαφερει παρα πολυ να συμετεχει οποιοσδηποτε εσυ θεωρεις σημαντικο ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ στην στιγμη αυτη της ευτυχιας τοτε νομιζω οτι χανεις κατι πολυτιμο ζητωντας κατι ακομα περισσοτερο απο αυτο που σου δινει το Συμπαν εκεινη ακριβως την ωρα.:love:

Τι είναι ευτυχία?, ...δύσκολο να πεί κανείς. Και απλό μαζί.
Δύσκολο γιατί κάθε φορά και γιά τον καθένα μας μπορεί να είναι κάτι άλλο. Και απλό, γιατί μόλις κάνουμε ένα βήμα πίσω και αφουγκραστούμε την έσω μας φωνή η δίψα γι'αυτήν ανασύρεται από τον θόρυβο.

Η ευτυχία φθίνει όσο απομακρυνόμαστε από την μήτρα, όσο μεγαλώνουμε και ασπαζόμαστε κοινά ήθη και έθιμα κάνοντάς μας να αποζητούμε ισοβίως μέσω αυτής την αναγέννησή μας.

Την ευτυχία συνάντησε ο Πικάσο όταν σε ώριμη ηλικία άρχισε να ζωγραφίζει σαν παιδί.

Την ευτυχία συνάντησαν αναδομηστές έργων της κλασσικής και jazzmen όταν ξεσκαρτάρισαν από μέσα τους την σχολή που τους ανέδειξε.

Την ευτυχία βρίσκουν οι συνειδητά υποχωρούντες από το άστυ προς την ύπαιθρο.

Την ευτυχία βρίσκουν οι ερωτευμένοι εις σάρκαν και πνεύμα ένα.

Καταλυτικός παράγων στην ευτυχία είναι η φθορά που επιφέρει ο χρόνος και η αδυναμία ανανέωσης.

Υπάρχουν και φορές που αναθεωρούμε και η ευτυχία αλλάξει πρόσωπο ή έκφραση.

Κλειδί για την αναζήτησή της είναι καταρχήν να γνωρίσουμε ποιοι είμαστε και τι θέλουμε.

Υ.Γ
Δεν το προτείνω προς αγορά και ακρόαση (γιατί είναι μανίκι), όμως αν κάποιος εννοεί την πραγματικότητα μέσω της Μουσικής (όπως εγώ), θα έβρισκε τουλάχιστον ενδιαφέρουσα την έκδοση που επιμελήθηκε ο Στ.Βασιλειάδης πάνω στο έργο του Γιάννη Χρήστου, η Μουσική του Φοίνικα (1948-1949) και αναφέρεται στον μύθο του ιστορικού Φοίνικα ο οποίος καιγόταν και ξαναγεννιόταν από την ίδια του τη τέφρα. Το συμφωνικό έργο έχει τη μορφή ποιήματος σε 5 μέρη τα οποία παίζονται δίχως διακοπή. Το κάθε μέρος αντιπροσωπεύει και μία φάση της πορείας του Φοίνικα, που ακολουθεί το εξής πρότυπο: γέννηση / εξέλιξη / δράμα (δραματικό κορύφωμα) / τέλος (θάνατος) / νέα αρχή (αναγέννηση).

Quote:

---

Originally Posted by e k

Δεν το προτείνω προς αγορά και ακρόαση (γιατί είναι μανίκι), όμως αν κάποιος εννοεί την πραγματικότητα μέσω της Μουσικής (όπως εγώ), θα έβρισκε τουλάχιστον ενδιαφέρουσα την έκδοση που επιμελήθηκε ο [/FONT]Στ.Βασιλειάδης πάνω στο έργο του Γιάννη Χρήστου, η Μουσική του Φοίνικα (1948-1949) και[FONT=Verdana] αναφέρεται στον μύθο του ιστορικού Φοίνικα ο οποίος καιγόταν και ξαναγεννιόταν από την ίδια του τη τέφρα. Το συμφωνικό έργο έχει τη μορφή ποιήματος σε 5 μέρη τα οποία παίζονται δίχως διακοπή. Το κάθε μέρος αντιπροσωπεύει και μία φάση της πορείας του Φοίνικα, που ακολουθεί το εξής πρότυπο: γέννηση / εξέλιξη / δράμα (δραματικό κορύφωμα) / τέλος (θάνατος) / νέα αρχή (αναγέννηση.

---

To ξέρω ότι είναι οφ τόπικ, αλλά δεν θα μπορούσα να μη σχολιάσω το έντονα σκορπίστικο συμβολισμό που υπάρχει στο συγκεκριμένο μυθικό πτηνό...

Καλημέρα...Σαφώς και δεν έχω τίποτα προσωπικό με κανέναν και ούτε μπορώ ούτε και θέλω να κρίνω κανέναν...

¨οπως πολλές φορές έχουμε πει είναι δικαίωμά μας και- υποχρέωση θα συμπληρώσω- να λέμε την άποψή μας..Ως έτσι και μόνο γι αυτό γράφω αυτά που γράφω...
Προσπαθώ να ταιριάξω όλα αυτά που διάβασα από έναν σκεπτόμενο άνθρωπο,στον όρο Ευτυχία...Δυστυχώς δεν τα κατάφερα...ίσως έχω απλοϊκή σκέψη και δεν μπορώ να παρακολουθήσω.... Το μόνο κοντινό σημείο που βρήκα για τις απόψεις αυτές είναι το ΓΙΑΤΙ κανείς θέλει να είναι ευτυχισμένος...

Η ΕΥΤΥΧΙΑ με το ΓΙΑΤΙ θέλω να είμαι ευτυχισμένος έχει διαφορά...
Ϊσως πάλι δεν γίνω κατανοητή...κι όμως χρησιμοποιώ απλές καθημερινές λέξεις...
Αν και έχω πολλά ακόμη να πω θα προτιμήσω το ρητό "η σιωπή είναι χρυσός..."

Καλημέρα..

Μάλλον κι εγώ δε γίνομαι κατανοητός αλλά η Σύνοδος ¶ρη - Κρόνου στην Παρθένο αυτή την εποχή είναι ό,τι πρέπει για τσακωμό μέσω παρεξηγήσεων και διϋλίσεως του κώνωπα...

Ευχαριστώ λοιπόν για το γόνιμο διάλογο κι εύχομαι ο καθένας να βρει την ευτυχία όπως την αισθάνεται και την εννοεί....

Καλό απόγευμα σε όλους...

Quote:

---

Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς

Μάλλον κι εγώ δε γίνομαι κατανοητός αλλά η Σύνοδος ¶ρη - Κρόνου στην Παρθένο αυτή την εποχή είναι ό,τι πρέπει για τσακωμό μέσω παρεξηγήσεων και διϋλίσεως του κώνωπα...

Ευχαριστώ λοιπόν για το γόνιμο διάλογο κι εύχομαι ο καθένας να βρει την ευτυχία όπως την αισθάνεται και την εννοεί....

Καλό απόγευμα σε όλους...

---

Ασχετο αλλα ΟΝΤΩΣ αυτη η καταπληκτικη συνοδος ενδεικνυται....:love:

παντως το να διαφωνουμε οι ανθρωποι ακομα και στο τι ειναι ευτυχια ειναι θεμα..

Όποιος μπορέσει να υπερνικήσει τα εσωτερικά του προβλήματα
και να φτάσει στη μόνιμη εσωτερική ειρήνη, είναι ευτυχισμένος.
Σύντροφο μπορούμε να αλλάξουμε αμέτρητες φορές, όμως,
αν δεν αλλάξουμε το ανήσυχο και ανικανοποίητο πνεύμα μας,
δεν θα βρούμε ποτέ την αληθινή ευτυχία.
Δεν υπάρχουν λέξεις ή ορισμοί για να περιγράψουμε
αυτό το τόσο όμορφο συναίσθημα.
Από μέρους μου, το μόνο που μπορώ να κάνω, είναι
να σας ευχηθώ να το νιώσετε όλοι!

:love::love::love::love::love:

Με αγάπη

Σόφη