Η καλυτερη εκδικηση απο ολες ειναι η αδιαφορια.Η αδιαφορια μασ κανει δυνατουσ η εκδικηση αδυναμουσ,γιατι οτι κανουμε τελικα επιστρεφει σε εμασ με τον εναν η τον αλλον τροπο.
Printable View
Η καλυτερη εκδικηση απο ολες ειναι η αδιαφορια.Η αδιαφορια μασ κανει δυνατουσ η εκδικηση αδυναμουσ,γιατι οτι κανουμε τελικα επιστρεφει σε εμασ με τον εναν η τον αλλον τροπο.
Διαφωνώ. Η αδιαφορία των άλλων προς το πρόσωπό μου πάντοτε με άφηνε παγερά αδιάφορη. Το λέω απλά για να μην το έχετε κάποιοι ως δεδομένο ότι αδιαφορώντας για κάποιον, αυτός ο κάποιος μπορεί να στενοχωρηθεί ή να πειραχτεί. Πολλές φορές έχετε να κάνετε με κόσμο που δεν θα του καεί καρφάκι. χεχε! :nana1: :crazy: ;)
Επειδή είμαι της άποψης (και κάποιος/α άλλος/η το είπε πριν-συγνώμη δεν τα πάω καλά με τα ονόματα) ότι ό,τι κάνεις επιστρέφει σε σένα που το ξεκίνησες (είναι αυτό που λένε πως θα γυρίσει ο τροχός θα ... και ο φτωχός) δεν είμαι και πολύ fun της εκδίκησης....Αλλά πιστεύω ότι η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο...
Εν μερη σωστη παρατηρηση
Η αδιαφορια μπορει να χρησιμοποιηθει ως εκδικηση αλλα δεν ειναι παντοτε αποτελεσματικη
Ειναι αρκετα ατομα εκει εξω που δεν τους ενοιαζει αμα αδιαφορεις για το προσωπο τους η οχι...οποτε προσπαθωντας να πληγωσεις με το να το παιζεις αδιαφορος δεν νομιζω οτι πειραζει τον καθενα εκει εξω
Αδιαφορεις εσυ για αυτους...αδιαφορουν και αυτοι για σενα
Και αυτοι μαλιστα αδιαφορουν αληθινα μιας και δεν το κανουν για λογους εκδικησης...απλως δεν δινουν αληθινα δεκαρα για σενα
Ακριβώς Alien 1! Aκριβώς αυτό ήθελα να πω! Τα εξήγησες καλύτερα! ;)
και εκατο χρονια να περασουν θα περιμενω την καταληλη στιγμη να παρω το αιμα μου πισω αν μου την φερουν πισωπλατα αν με πληγωσουν η με πειραξουν!!Ηεκδικηση φυσικα και σερβιρεται κρυα και μαλιστα την ωρα που θα πειναει [δηλαδη να μην το περιμενει]
¶γρια Συμμορία (του Σαμ Πέκινπα) άρχισε να γίνεται εδώ μέσα! :wacko:
Και μετά σου λέει δεν χρειάζεται το καβούκι... :laugh:
Υ.Γ
Προσωπικά, αν η εκδίκηση δεν είναι realtime-event, δεν με αφορά
Συμφωνώ στο ότι σε πολλές περιπτώσεις στη ζωή μας, μετά από άσχημες συμπεριφορές προς το πρόσωπό μας, όλοι μπαίνουμε στη "λογική" της εκδίκησης. Θέλουμε να είμαστε αυτοί που θα πουν την τελευταία κουβέντα, με όποιο τρόπο ή κόστος. Και εγώ κατά καιρούς έχω τέτοιες διαθέσεις- βγαίνει το Κριάρι από μέσα μου- ειδικά όταν με πνίγει το δίκιο μου, όταν ο άλλος/η προσπαθεί να με μειώσει για να νιώσει καλύτερα κτλ και αρχίζω να εύχομαι να πάθει ότι χειρότερο θα μπορούσε να πάθει και μετά ξεκινάει ο υπολογισμός του τι θα μπορούσα να κάνω για να πάρω το αίμα μου πίσω και άλλα τέτοια μακάβρια, διότι μόλις καταλαγιάσει ο θυμός, ξεκουραστεί το μυαλό και επανέλθει η καλή διάθεση, όλα τα παραπάνω μπαίνουν στην άκρη.. Αλίμονο αν καταναλώνουμε τον χρόνο μας συνεχώς σε ίντριγκες και σχέδια εκδικητικά (κρυα ή ζεστά- δεν έχει σημασία).. Ο κάθε ένας από εμάς θα πάρει στο τέλος αυτό που του αξίζει, οπότε αφήστε τη ζωή και τη ιστορία ενίοτε να αποδώσει δικαιοσύνη (ή εκδίκηση αν θέλετε)!
Αν ψάχνεις πως να εκδικηθείς τον άλλον χάνεις πολύτιμο χρόνο από τη ζωή σου που τρέχει ενώ εσύ έχεις κολλήσει στο χρόνο, καθυστερείς και την όποια τύχη σου έτσι.
Η αδιαφορία όντως είναι πολύ λίγο πράγμα για κάποιον που διψάει για εκδίκηση, δεν σε ικανοποιεί αλλά δεν πιάνει κιόλας, έχουν δίκιο όσα μέλη το ανέφεραν.
Όμως αν ο λόγος που θες να εκδικηθείς είναι γιατί θεωρείς πως αδικήθηκες τότε κάνε λίγο (ή πολύ δεν έχει σημασία) υπομονή και είναι βέβαιο πως το Σύμπαν θα το ξεπληρώσει ακριβώς τη στιγμή που πρέπει. Αν υπάρχει για μένα κάτι σίγουρο στον κόσμο αυτό είναι πως το άδικο πληρώνεται και αυτό γιατί το έχω δει να γίνεται επανηλλειμένα. Έχω τόση πίστη στο δίκαιο και το άδικο που σας διαβεβαιώ κάθε φορά που χαλάω χρόνο για να σκεφτώ πως θα εκδικηθώ, κορόϊδο πιάνομαι:toung:
Όταν όλο αυτό θα μου έχει φύγει, όταν δεν θα με ενδιαφέρει καθόλου πια ούτε θα ξέρω αν ζει, αν πέθανε, αν είναι καλά αν δεν είναι, κ.λ.π. και φυσικά -όπως είπε άλλο μέλος- "όταν θα πεινάει" δηλ όταν δε θα το περιμένει ούτε ο άλλος ούτε εσύ θα δείτε πως γίνεται το "μαγικό". Και να θες από την καλή σου την καρδιά να μην στεναχωρήσεις το άλλο πρόσωπο και να θες να αδιαφορήσεις το Σύμπαν είναι πολύ σκληρό.....
αγαπητα μου μελη γιατι να δειξω αδιαφορια σε καποιον που με τσακισε ,με πληγωσε;Μερικοι ανθρωποι το κανουν και το ξανακανουν γιατι καποιοι το αφηνουν ετσι το θεμα και αδιαφορουν και καλα ειναι υπερανω,πιστευω οτι πρεπει μερικες φορες χωρις θυμο και την καταληλη στιγμη να τους την ''πεις''..εκει που δεν το περιμενουν [δεν ειμαι εκδικητικη ,απλα δεν προσπερναω κατι ετσι ευκολα και ουτε φυσικα κανω σχεδια εκδικησης ]
Με εκτιμηση Δεσποινα
Αγαπητή Δέσποινα, επειδή βλέπω ότι αναφέρεις και κάποια από τις δικές μου φράσεις να σου πω ότι δεν αναφερόμουν καθόλου σε σένα αλλά γενικά. Ούτε πιστεύω στο χαρακτηρισμό "εκδικητικός". Κανείς δε γεννιέται εκδικητικός αλλά θα είναι ψεύτης κατά τη γνώμη μου όποιος πει πως ποτέ δεν ένιωσε αυτή τη φλόγα της εκδίκησης "να του πιω το αίμα με το καλαμάκι" να τον καίει κάποια στιγμή στη ζωή του. Για αυτό μη μασάς ότι και να σου λένε. Έτσι νιώθεις όταν συμβαίνει (όπως λες εσύ) απλά εδώ συζητάμε μάλλον πως να αποφύγουμε όλα αυτά τα δυσάρεστα
Συνοπτικά.. :blink:
όσο πιο κρύο γίνεται!!!... :toung:
Η εκδίκηση έχει περάσει από το μυαλό όλων μας.Είναι σίγουρο πως κάποτε γιά όλους μας υπήρξε ένας άνθρωπος που μας την έφερε.Οταν το διαπίστωσες έτρεμες από θυμό και ήθελες να εκδικηθείς εκείνη τη στιγμή.... πράγμα αδύνατον.Δεν μπορείς να προκαλέσεις στον άλλο τον ίδιο πόνο με αυτόν που σου προκάλεσε.Ακόμα και αν περάσεις σε αντίποινα ο αντίκτυπος δεν θα είναι ο ίδιος.Ασε που φαίνεται και λίγο παιδιάστικο.Εκτονώνεις το θυμό σου και αποσύρεσαι.Απο την άλλη είναι δύσκολο να είσαι αδιάφορος.Αν μετά από καιρό διαπιστώσεις ότι η εκδίκηση ακόμα τριβελίζει στο μυαλό σου τότε την οργανώνεις.
Αφήνεις το χρόνο να περάσει.Η εκδίκηση θέλει τέχνη,μαεστρία πείσμα και υπομονή.Είναι θέμα timing.Το χειρότερο είναι να την πάρει κάποιος άλλος γιά σένα - συνήθως έτσι γίνεται ή έτσι τα φέρνει η ζωή- και συ να μείνεις με το δάχτυλο στη σκανδάλη.Μετά μπορεί να μη χρειαστεί να πυροβολήσεις...
Πάντως Δέσποινα, άν νομίζεις πως με το να είσαι ντόμπρα και απλά να χρησιμοποιείς τον λόγο,ως μέσο επισήμανσης αυτών που σε έχουν πληγώσει (έστω και καυστικό),είναι εκδίκηση....μάλλον εκδικήσαι πολύ γλυκά.Η εκδίκηση (η οποία παρεπιπτόντως προυποθέτει και την υπαρξη της μνησικακίας), τις πιο πολλές φορές για να λειτουργήσει αποτελεσματικά, πρέπει να δουλέψει παρασκηνιακά...μιας και η εκδίκηση του τυπου Τζακ Νόρις, λαμβάνει χώρα μόνο στα κινηματογραφικά πλατό.
Ναι! Πάντως συμφωνώ πως η αδιαφορία δεν μπορεί να θεωρηθει, ουτε για πλάκα εκδίκηση.Το πιο πιθανό ειναι, ο άλλος να νομίζει πως είσαι τοσο χαζός,που ουτε που καταλαβες τι σου έχει κάνει.Με το σκεπτικό που κουβαλάνε τέτοια άτομα, δεν καταλαβαίνουν ουτε την έννοια της ανωτερότητας.Με το να φρενάρεις την αρνητική σου σκέψη(που η αλήθεια ειναι πως όλοι κάνουμε),ετσι ωστε να μην την κάνεις πράξη...νομίζω οτι το μόνο κέρδος είναι να γλυτώσεις, το κρύο πιάτο που θα έτρωγες ο ίδιος, αν υπέκυπτες στο χαμηλοδονητικό αισθημα της εκδίκησης.
Αυτό όσο να 'ναι όμως υπονομεύει και εμάς τους ίδιους. Αναλώνουμε φαιά ουσία και ενέργεια μάταια αφού εν τέλει κάνεις δεν παίρνει αυτό που θέλει. ¶λλωστε και για να μπούμε στη διαδικασία εκδίκησης μάλλον δεν έχουμε καταλάβει ότι ο άλλος άλλαξε σελίδα και εμείς τι παριστάνουμε; ...το σελιδοδείκτη;:embarrest
Γιατί, όμως,να μας απασχολεί η ιδέα των άλλων που πιθανώς και να μην αντιλαμβάνονται την αδιαφορία ως ανωτερότητα αλλά ως αδυναμία; Είναι απαραίτητο να εξηγούμε τις πράξεις μας όταν κάποιος απλά επιδιώκει να τονώσει τον εγωισμό του σκεφτόμενος πως θέλουμε να ασχολούμαστε μαζί του αλλά ως αδύναμοι χαρακτήρες δεν μπορούμε;
Δεν ξέρω, προσωπικά θεωρώ χάσιμο χρόνου την εκδίκηση.
¶λλωστε σε τι θα με ωφελήσει ουσιαστικά;
Δεν νομίζω να διαφωνούμε κάπου Kiarra!!!:love:
Δεν διαφώνησα απλά δεν αντιλαμβάνομαι σε τι μας απασχολεί το πώς οι άλλοι αντιλαμβάνονται τις κινήσεις μας, είτε είναι απόρροια ανωτερότητας είτε αδυναμίας.
Γιατί εδώ που τα λέμε πολλοί που θέλουν να εκδικηθούν δεν μπορούν είτε γιατί εμποδίζονται από τα συναισθήματα τους είτε επειδή δεν έχουν την απαιτούμενη επαφή με το "θύμα" τους.:embarrest
Εγω αυτο το προμελετημενο αισθημα ή αναγκη για εκδικηση δε το ενιωσα ποτε απ οσο θυμαμαι...οι αντιδρασεις μου ειναι εν βρασμω ..... Ουτε μισος εχω νιωσει ποτε αλλα θα πρεπε για ενα συγκεκριμενο ατομο τουλαχιστον, να φανταστειτε εμενα εβλαψε και αλλοι που με αγαπανε το μισουν χιχιχιι! πολυ παλια ιστορια τεσπα! Θα θελα παντως να κραταω περισσοτερο θυμο κτλ χρειαζεται καμμια φορα....Απλα μπορει να στεναχωρηθω σε πιο μεγαλο χρονικο διαστημα ή να αδιαφορησω παντελως ή να πω δεν αξιζει κτλ αλλα να μαι θυμωμενη κτλ για μεγαλο χρονικο διαστημα δε μπορω...μου περναει γρηγορα...δυστυχως?...δε ξερω...
Πολύ σωστό!Εξάλου αμα θες να τα έχεις καλά με τον εαυτό σου,καλο είναι να αποφεύγεις εκδικήσεις και τα συναφή.
Το πως θα το δει ο αλλος το ανέφερα,για να τονίσω την ματαιότητα του να θεωρεις την αδιαφορία ως τρόπο εκδίκησης.Την "αδιαφορία" πρέπει να την νιώθεις, επειδή έχεις μάθει να δικαιολογείς τις αδυναμίες των αλλων,αφού πρωτα τις εχει αποδεχτεί ως κομμάτι του ίδιου σου του εαυτού.Αυτό ηθελα να πω.
Εγώ πάντως το θέμα "εκδίκηση" το βλέπω σαν "σε δουλειά να βρισκόμαστε" :blink: Φανταστείτε τώρα να κάθεστε και να χαλάτε φαιά ουσία και χρόνο για τί πράμα; Για κάποιον που σας έβλαψε; Και δεν βρίσκετε κανά χόμπυ; Και δεν έρχεστε κοντά με τους φίλους σας; Και δεν το συζητάτε μαζί τους; (όχι το πώς θα εκδικηθείτε, αλλά την όλη κατάσταση). Πολλές φορές, μέσα από συζητήσεις με όσους είναι έξω από το χορό, μπορούμε να ανακαλύψουμε πράγματα για μας και κυρίως τυχόν ευθύνες μας για την κατάσταση του "θύματος" που έχουμε περιέλθει. Εμείς αφήνουμε, πολλές φορές (για να μην είμαι και απόλυτη) να μας βλάψουν... :embarrest
Ειμαι της αποψης οτι ΕΑΝ θελεις να εκδικηθεις καποιον για ενα κακο που σου προξενησε τοτε απλα ΚΑΝΤΟ... Ειναι στην κριση του καθενα , κανονες στο παιχνιδι της εκδικησης δεν υπαρχουν. Η μεγαλη ομως μαγκια ειναι να προσπαθησεις να εισαι 100% συγκεντρωμενος στον στοχο της εκδικησης σου και ΠΟΤΕ να μην επηρεαζεσαι και ενεργεις κατω απο το εκαστοτε θυμου λυπης και οργης. Αυτα τα συναισθηματα ειναι εξαιρετικα αποδιοργανωτικα...
Βεβαια το μονο κακο με την εκδικηση ειναι οτι σε κανει να οπισθοδρομεις και ξεκινας απο το σημειο που ησουν αρχικα.
Προσωπικα πιστευω οτι η καλυτερη εκδικηση ειναι η Μεθοδος του Βασιλια..
Ενα απο τα προνομια των βασιλιαδων ηταν η περιφρονηση , οπου και αν εστρεφε τα ματια του ο βασιλιας αυτη ηταν και η πραγματικοτητα. Σε οτι αγνοουσε και σε οτι εστρεφε την πλατη του ηταν απλα σαν να μην υπηρχε. Αυτη την τακτικη την εφαρμοζε ο Βασιλιας Λουδοβικος ο 18ος στον οποιο αν δεν αρεσες , δεν σου εδινε ουτε καν την παραμικρη ματια και ταυτοχρονα σε περναγε στην ληθη.
ΕΜΕΙΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΑΝ ΘΑ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΟΧΛΗΣΟΥΝ!!
ΑΠΛΑ ΠΕΡΑΣΤΕ ΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΛΗΘΗ ....
Εντάξει, δεν πιστεύω στην εκδίκηση και αυτό που κάνω είναι να γυρίζω απλά την πλάτη μου και να συνεχίζω τον δικό μου δρόμο. Ισως η αδιαφορία είναι η μεγαλύτερη "εκδίκηση" και νομίζω ότι πρέπει να προσπερνάμε αυτό που δεν αξίζει!!
Η προσωπική μου άποψη είναι αυτό που λέει και ο σοφός λαός:"όλα εδώ πληρώνονται".Αν κάποιος μας έχει βλάψει πραγματικά,και το λέω αυτό για να το διαχωρίσω από κάτι άλλο που ονομάζεται "θιγμένος εγωισμός", είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα "το βρεί μπροστά του".
Και θέλω να πω,ότι αργά ή γρήγορα,γυρίζει ο τροχός και το σύμπαν, ή όπως θέλετε πείτε το (θεία δίκη ή νέμεσις), φέρνουν καταστάσεις υπέρ μας και βρίσκουμε το δίκιο μας.Εκδίκηση μπορούμε να πάρουμε και μέσω άλλων ανθρώπων,δηλαδή ο άνθρωπος που μας έκανε κακό θα αναγκαστεί να αντιμετωπίσει κάτι ανάλογο,ίσως όχι από μας απαραίτητα αλλά από άλλο πρόσωπο.Αν είμαστε εμείς βέβαια,τόσο το καλύτερο για τον εγωισμό μας...
Καταλαβαίνω πως δεν είναι πάντα εύκολο να δείξεις ανωτερότητα και σαν γνήσιος εκπρόσωπος του ζωδίου μου θέλω να εκδικούμαι όταν νιώθω αδικημένη(όχι με κατάστρωση σχεδίων και σε σημείο αυτοσκοπού εννοείται!).Με δύο όρους όμως,υπομονή μέχρι οι συνθήκες να γίνουν κατάλληλες και φυσικά ποτέ δεν κάνουμε κινήσεις που γυρίζουν μπούμεραγκ,συμβαίνει κι αυτό.
Θα συμφωνήσω ότι η αδιαφορία είναι η καλύτερη μέθοδος.Και τα πιο γερά νεύρα σπάνε κάποτε!Κι αν ο άλλος είναι τόσο αναίσθητος που δεν καταλαβαίνει από αδιαφορία τότε πάλι όπως λέει ο λαός "η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει" κι ακόμα καλύτερα αν αυτά που θα πείς είναι εύστοχα και όχι μικρότητες ...:toung:
Κι αυτο χομπυ [μπορει να] ειναι!! :toung::toung:
Συμφωνω με οσα γραφετε, υπαρχουν ομως φορες που ο καθως-πρεπει εαυτος μου θα θελε να εκδικηθει χωρις αναστολες και ενοχες!! Εχω την εντυπωση [ή μηπως την ελπιδα;] οτι θα ενιωθα πραγματική ΑΠΟΛΑΥΣΗ !! :cheesy::bigsmile:
Ό,τι κι αν μας έκαναν....
.... δεν θα άντεχα να τους κοιτώ να κείτονται ριμαγμένοι.
Θά'ταν σαν να τσαλαπατάω όσα υπήρξα :embarrest
Σβήνω το φως
βάλε για καφέ
ξημερώνει, που ‘ναι τα κλειδιά μου
τα λεφτά είναι στην ψωμιέρα
κι ό,τι ζήσαμε μες τη νύχτα αυτή
σαν σπουργίτι το τζάμι μας ραγίζει.
Δ.Σαββόπουλος
Καλά νά'μαστε, μόνο, ...όλα δώρα είναι
Ναι, στο τελος-τελος ετσι ειναι!
Υπαρχουν φορες ομως που αναρωτιεμαι αν, η ολη αυτη η "πολιτικα ορθη" θεαση της εκδικησης, ειναι απλως δειλια, μακιγιαρισμενη με στρωματα καλων προθεσεων, φιλοσοφικων στοχασμων και καλοφτιαγμενων υπαγορευσεων.
Αυτοκριτικη κανω....:unsure::unsure:
Αν δεν μπω σ αυτο το τριπακι, μπορω να κρυβομαι μια χαρα πισω απ τα μεγαλα λογια και τις ευγενεις προθεσεις [μου].
Αν δεν αναρωτηθω ποσο ειλικρινης ειμαι, απεναντι στον εαυτο μου πρωτιστως, τοτε βλεπω τα πραγματα παραμορφωμενα. Τοτε, ειναι πολυ πιο ευκολο [και επικινδυνο] να κανω τον τιμητη. Να καταδικαζω....
Θελει παρα πολλη εσωτερικη/διανοητικη δουλεια ωστε η επιλογη της μη εκδικησης να γινει κομματι του εαυτου μας απαλλαγμενο απο ενοχες.
Και θα ξερουμε αν το εχουμε καταφερει, ΜΟΝΟ οταν δεν θα περασει καν απο το μυαλο μας η εκδικηση, οταν οι συνθηκες θα συντρεχουν. :unsure:
[ουφ! με κουρασα...:cheesy:]
Μη δηλητηριάζετε την ψυχή σας, ούτε με τη σκέψη της εκδίκησης..
Όλη η ενέργειά σας θα σκορπάει σε ανούσιες σκέψεις ή πράξεις..
Κρατείστε την ενέργειά σας για τον εαυτό σας
ή και γι αυτούς που δοκιμασμένα σας απέδειξαν ότι σας αγαπούν. :love:
Αυτό θα σας δυναμώσει σα χαρακτήρες λιγο λίγο, κάθε μέρα.
Όταν υπάρχει άδικο, να είστε σίγουρες-οι, ότι όλες οι δυνάμεις του σύμπαντος, δυνηγορούν στο να επέλθει δικαιοσύνη.
Σας χαρίζω κι αυτό:
Στίχοι Ιάκωβος Καμπάνέλης
Μουσική Μάνος Χατζηδάκης
"Ρίχνω την καρδιά μου στο πηγάδι
να γενεί νερό να ξεδιψάσεις
Σπέρνω την καρδιά μου στο λιβάδι
να γενεί ψωμάκι να χορτάσεις
Στη φωτιά τη ρίχνω την καρδιά μου
τα χεράκια σου έλα να ζεστάνεις
Στον αγέρα ρίχνω την καρδιά μου
να γενεί δροσούλα ν' ανασάνεις."
Σεβομαι ολες τις αποψεις σας αγαπητα μου μελη αλλα εγω εμαθα στην ζωη μου να μην αδιαφορω και να γυρναω την πλατη αν καποιος -αποια μου εκανε κακο σε εμενα η στην οικογενεια μου και ουτε κακια κραταω ουτε ''μνησικακια'' ουτε σχεδια εκδικησης κανω για ονομα του Θεου, εχω πολυ σημαντικοτερα και ομορφα πραγματα να κανω στην ζωη μου ,αλλα ουτε και ξεχναω ...
Με εκτιμηση Δεσποινα-Κουκι
Χμμμ....ειχα ενα αφεντικο καποτε..που η συμπεριφορα του ..τι να σας πω...Ιχθυς ο τυπος...απο την πρωτη στιγμη που με ειδε δεν με χωνεψε...φανταστειτε ουτε γραφειο να κατσω δεν εδινε..περιμενα πως και πως να αρρωστησει καποιος για να κανω την δουλεια μου..γλαστρα και χαζη με αποκαλουσε πισω απο την πλατη μου..δεν ηταν καθολου συνεργασιμος..ενω ολους τους αλλους τους βοηθουσε εμενα ποτε..ΚΑΙ ΕΛΕΓΕ ΚΑΙ ΣΤΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΝΑ ΜΗΝ ΜΕ ΒΟΗΘΟΥΝ!!!!!!Καποια στιγμη αξιωθηκε ενα παιδι να μου δειξει καποια πραγματα πανω σε μια συγκεκριμενη μελετη ...καταφερα να βρω ΜΟΝΗ μου ενα γραφειο σε εναν αλλον οροφο..ξεκινησα να κανω μελετες...εννοειται και δεν με αφηνε να συγκεντρωθω ποτε!!!Με ανεβαζε πανω επιτηδες και διεκοπτε τη δουλεια μου για να του κανω τον χαμαλη..βεβαια καταφερε και του πεταξα στη μουρη 5 μελετες για διαφορετικα πλοια μεσα σε μια εβδομαδα(κερδος 3.000 ευρω για καθε μελετη)..Και μια ωραια πρωια μου λεει-ξερεις δεν σε χρειαζομαστε αλλο-και οι μελετες που κανεις...εεεεε ενταξει δεν ειναι τοσο σημαντικες...
Λοιπον ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΜΑΙ ΚΑΙ ΣΜΥΡΝΙΑΑΑΑ!!!!!Πεταξα καταρα...και παιδια επιασε..ο τυπος αρχισε να παθαινει αρκετα....και επειδη αρχισε να χονδραινει το πραγμα το πηρα πισω....Ειναι το μοναδικο ατομο - τουλαχιστον ετσι εχω καταλαβει- που μου εχει φερθει τοσο ανανδρα και που**κα..Εαν ξαναβρεθει στο διαβα μου ομως τετοια παρομοια περιπτωση,δεν ξερω αν θα το παρω πισω...
Παντως γενικα συγχωρω αλλα θυμαμαι......