Ερωτικά «αντίο» και η λαχτάρα της επανασύνδεσης

Quote:

---

Originally Posted by roadrunner

Δηλαδή αγαπητέ alien έχουν πάντα οι άλλοι που σε χωρίζουν λαθος κι εσύ ποτέ;;

Εγώ παλι το βλέπω αντίθετα.Οτι πάντα φταίω εγώ

---

Aγαπητη Roadrunner
Αν και δεν εχω το χρονο αλλα ουτε και την διαθεση αυτη την στιγμη για εξηγησεις... θα προσπαθησω να σου εξηγησω πως νιωθω εγω τον χωρισμο

"Ομορφος χωρισμος" δεν υπαρχει...
αυτες οι δυο λεξεις δεν συνυπαρχουν και ουτε προκειται να συνυπαρξουνε τουλαχιστον για μενα.

Συνηθως απο την στιγμη που υπαρξει χωρισμος προκειται για σοβαρο λογο και οχι γιατι εκατσε το τασακι στραβα και δεν πειραζει...

Μολις γινει ο χωρισμος παει ΤΕΛΟΣ..και το τελευταιο πραγμα που με ενδιαφερει ειναι να βαλω σε συγκεκριμενη σχεση μου Ηappy end και να καθομαι να ψαχνομαι αμα φταιω εγω η αυτη η ο γειτονας

Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα!!!
Δυστυχώς ο χωρισμός εμπεριέχει το στοιχείο του πόνου, γιατί με έναν τρόπο, όσα ονειρεύτηκες ή πιθανόν προσδοκούσες, αναιρείται και ανατρέπεται. Είτε φεύγεις πρώτος είτε σου ζητείται να φύγεις από τη σχέση, ο χωρισμός πονάει γιατί σε αποκόβει από μία κατάσταση που κάπου μέσα σου την είχες "τακτοποιήσει" διαφορετικά.
Όταν όμως ο χρόνος καταφέρει να σε γιατρέψει, μπορέσει να επουλώσει τα όποια τραύματα, γυρίζεις πίσω και συνειδητοποιείς πως με έναν τρόπο, όσο κι αν πληγώθηκες, το τέλος μιας σχέσης όσο και η ίδια, αποτελούν ένα μάθημα ζωής, που σε έκανε να γνωρίσεις πτυχές του εαυτού σου που δεν ήξερες, σου έδωσε την ευκαιρία να βιώσεις πρωτόγνωρα συναισθήματα και ανάλογα με το βαθμό ωριμότητάς σου, να εξελιχθείς σαν άνθρωπος.
Ακούγονται πολύ ιδανικά και βέβαια, όταν βρίσκεσαι ακόμη στη δύνη ενός χωρισμού, το μόνο που σε ανακουφίζει, είναι η σκέψη πως σε λίγο θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα ακούσεις τη φωνή του άλλου να σου λέει πως σ' αγαπάει και θέλει να είστε πάλι μαζί..
Ανθρώπινα και πολύ κατανοητά όλα αυτά, νομίζω για όλους μας. Το μόνο που ίσως βοηθάει σε αρνητικές καταστάσεις, είναι η θετική μας στάση απέναντι σ' αυτές. Τί οφείλουμε να διδαχτούμε κάθε φορά, σε τί βαθμό ένα αρνητικό περιστατικό μπόρεσε να μας ωριμάσει και να μας κάνει πιο ανθρώπινους, πιο ανεκτικούς προς τους συνανθρώπους, με περισσότερη κατανόηση για τις αδυναμίες μας και κατά συνέπεια για τις δικές τους. Κατανόηση για την ατελή μας φύση, που μόνο μέσα από τη ζωή και τα βιώματά της, προχωρά προς την όποια "τελείωση".

Quote:

---

Originally Posted by GORDANA

Καλημέρα σε όλους και καλή εβδομάδα!!!
Δυστυχώς ο χωρισμός εμπεριέχει το στοιχείο του πόνου, γιατί με έναν τρόπο, όσα ονειρεύτηκες ή πιθανόν προσδοκούσες, αναιρείται και ανατρέπεται. Είτε φεύγεις πρώτος είτε σου ζητείται να φύγεις από τη σχέση, ο χωρισμός πονάει γιατί σε αποκόβει από μία κατάσταση που κάπου μέσα σου την είχες "τακτοποιήσει" διαφορετικά.
Όταν όμως ο χρόνος καταφέρει να σε γιατρέψει, μπορέσει να επουλώσει τα όποια τραύματα, γυρίζεις πίσω και συνειδητοποιείς πως με έναν τρόπο, όσο κι αν πληγώθηκες, το τέλος μιας σχέσης όσο και η ίδια, αποτελούν ένα μάθημα ζωής, που σε έκανε να γνωρίσεις πτυχές του εαυτού σου που δεν ήξερες, σου έδωσε την ευκαιρία να βιώσεις πρωτόγνωρα συναισθήματα και ανάλογα με το βαθμό ωριμότητάς σου, να εξελιχθείς σαν άνθρωπος....

---

Γειά σου GORDANA, με τα ωραία σου...
... είμαι απόλυτα σύμφωνος, έτσι ακριβώς είναι!
http://myhoroscope.gr/showpost.php?p=26247&postcount=2
;)

Πιστεύω ακράδαντα και το υποστηρίζω μετά μανίας μπορώ να πω, πως τίποτα στην ζωή μας δεν γίνεται τυχαία. Τίποτα δεν συμβαίνει χωρίς κάτι να μείνει απο αυτό, είτε ως συναίσθημα, είτε ως αποθημένο, είτε ως δίδαγμα ζωής.
Κάθε τι όμορφο γεμίζει την ψυχή μας με αγαλίαση και ευτυχία, έτσι γνωρίζουμε απο προσωπική εμπειρία τι ακριβώς σημαίνουν οι δύο αυτές δυνατές λεξούλες και γινόμαστε κοινωνοί τους.
Κάθε τι που μας πονάει πάλι, μας γεμίζει δύναμη, ωριμότητα και επίσης μας καθιστά πιο προσεκτικούς. Λάθη που κάναμε στο παρελθόν τα αποφεύγουμε τώρα πια διότι ξέρουμε τι είδους κατάληξη θα έχουμε. Γινόμαστε περισσότερο προσεκτικοί, διορατικοί και δεν αφήνουμε να κυλούν απλά στην τύχη τους όλα αυτά που τα θεωρούμε...αγκαθάκια.
Μέσα απο τον πόνο αντλούμε δύναμη, απεριόριστη δύναμη και αυτό είναι και η εξέλιξή μας!
Μπορεί στην αρχή ενός χωρισμού να κυριαρχούν συναισθήματα όπως αυτά του θυμού, του μίσους ενίοτε, της οργής, που σιγά σιγά γίνονται πόνος και λύπη.
Αυτά ο καθένας μας μπορεί με το χρόνο -καλά λένε πως είναι ο καλύτερος γιατρός- να τα ανάγει σε όφελος.
Το όφελος, είναι μια απο τις διαδικασίες όπου υποβάλει ο καθένας μας τον εαυτό του τονίζοντας την προσαρμογή και την αξιοπρέπειά του.
Με το όφελος αναρωτιόμαστε: τί θέλω εγώ για μένα τώρα?
τί άνθρωπος θέλω να είμαι?
ποιές οι συνέπειες της συμπεριφοράς μου?
Αρχίζουμε να αγαπάμε εμάς, όπου εδώ αγάπη σημαίνει γνώση, ευθύνη, σεβασμός, ωριμότητα, εμπειρία, χρόνος.

Σε μια σχέση, η στήριξη, η κατανόηση, η ανταπόδοση, το συναίσθημα, το κίνητρο, η επικέντρωση και οι κοινοί στόχοι, είναι αυτά που κυριαρχούν.
Στην συντροφικότητα πάλι, κυριαρχεί η αναπλήρωση της μοναξιάς, η κατανόηση, η προσοχή-φροντίδα, ο διαχωρισμός, η αγάπη, ο έρωτας, η εξέλιξη, οι κοινές ανάγκες.
Όταν κάποιο ή κάποια απο αυτά χολαίνει, τοτε η σχέση βρίσκεται σε κρίση, και άν δεν δωθεί η ανάλογη σημασία και αφεθούν κομμάτια στην τύχη , τότε επέρχεται το τέλος με όλα τα προαναφερόμενα..

Πάντα ένα "αντίο" πονάει, αλλά άν διαχειριστούμε σωστά το συναίσθημά μας, τότε θα έχουμε το λιγότερο για εμάς κόστος..

ΦΟΒΕΡΟ ΑΡΘΡΟ
ΠΡΙΝ ΛΙΓΟ ΚΑΙΡΟ Ο ΦΙΛΟΣ ΜΟΥ ΜΟΥ ΕΙΠΕ ΤΟ ΑΝΤΙΟ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΤΕΣΣΕΡΑ ΧΡΟΝΙΑ. ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΝΟΗΜΑ ΝΑ ΖΩ. ΑΛΛΑ ΤΩΡΑ ΘΕΩΡΩ ΟΤΙ ΕΙΧΑ ΣΚΕΦΤΕΙ ΠΟΛΥ ΑΝΩΡΗΜΑ Η ΖΩΗ ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΚΑΛΑ ΤΙΣ:pleasantry:

θα ήθελα να σας συγχαρώ για το καταπληκτικό άρθρο σας. Πραγματικά δεν πιστεύω να μην υπάρχει άνθρωπος που λίγο πολύ να μην τον έχει αγγίξει. Λυπάμαι αλλα θα συμφωνήσω ότι πολύ πιστεύουμε ότι η ελπίδα πεθαίνει τελευταία αυτό έχει σαν αποτέλεσμα πολλές φορές να διαιωνίζουμε καταστάσεις που κάτω από άλλες συνθήκες δεν θα έπρεπε καν να τις συζητάμε. Είναι λοιπόν οι ανασφάλιες που νιώθουμε για τον εαυτό μας βιώματα που έχουμε ζήσει ο τρόπος και το περιβάλλον που μεγαλώσαμε και ανατραφήκαμε και ο χαρακτήρας του καθενός μας. Τις αιτίες πλέον τις έχουμε αναγνωρίσει. Το δύσκολο είναι από την στιγμή που θα μπεις σε αυτό το τρυπάκι να βρεις την δύναμη και να ξεφύγεις.

Ναι οκ αλλα υπαρχουν και σχεσεις που αναβιωνουν μετα απο ενα χωρισμο και η επανασυνδεση δεν ειναι επιστημονικο σεναριο

Quote:

---

Originally Posted by skorpion

Ναι οκ αλλα υπαρχουν και σχεσεις που αναβιωνουν μετα απο ενα χωρισμο και η επανασυνδεση δεν ειναι επιστημονικο σεναριο

---

Perfect Συμφωνώ απόλυτα. Υπάρχει και αυτή η πλευρά στο νόμισμα.

Θα συμφωνήσω εδώ με alien.
Όταν χωρίζεις χωρίζεις. Τί να την κάνεις την επανασύνδεση? Το θέμα είναι να προχωρήσεις ,όχι να πηγαίνεις με την όπισθεν. Η ζωή πάει μπροστά, δε λέει να της πηγαίνουμε κόντρα.
Στο μεταξύ υπάρχει και το άλλο: όταν κάτι τελειώνει σημαίνει ότι δεν άξιζε ή δε σου ταίριαζε. Αν κάποιος σου φερθεί σκάρτα μία φορά, είναι νόμος ότι θα κάνει το ίδιο και την επόμενη και τη μεθεπόμενη.
Προσωπικά οι δικοί μου χωρισμοί μου έκαναν πάντα καλό. Μάθαινα περισσότερα. Και κυρίως, έφευγε η σαπίλα απ'τη ζωή μου.:vic:

Quote:

---

Originally Posted by gia_pep

Θα συμφωνήσω εδώ με alien.
Όταν χωρίζεις χωρίζεις. Τί να την κάνεις την επανασύνδεση? Το θέμα είναι να προχωρήσεις ,όχι να πηγαίνεις με την όπισθεν. Η ζωή πάει μπροστά, δε λέει να της πηγαίνουμε κόντρα.
Στο μεταξύ υπάρχει και το άλλο: όταν κάτι τελειώνει σημαίνει ότι δεν άξιζε ή δε σου ταίριαζε. Αν κάποιος σου φερθεί σκάρτα μία φορά, είναι νόμος ότι θα κάνει το ίδιο και την επόμενη και τη μεθεπόμενη.
Προσωπικά οι δικοί μου χωρισμοί μου έκαναν πάντα καλό. Μάθαινα περισσότερα. Και κυρίως, έφευγε η σαπίλα απ'τη ζωή μου.:vic:

---

Δηλαδη θεωρουμε δεδομενο ο,τι καθε χωρισμος συμβαινει, γιατι δεν αξιζε η σχεση, γιατι δεν μας ταιριαζε, γιατι ο αλλος μας την εκανε; Δεν υπαρχουν αλλες περιπτωσεις που να "σηκωνουν" επανασυνδεση;
Το κακο ειναι οτι πολλοι κολλανε στην πιθανοτητα, που δεν ειναι επιστημονικο σεναριο, -οπως ειπε η φιλη παραπανω-, αλλα δεν παυει να ειναι η εξαιρεση στον κανονα.... :cry: Αλλωστε η ελπιδα αυτο δεν ειναι; Η επιθυμια να πραγματοποιηθει η εξαιρεση του κανονα...

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Δηλαδη θεωρουμε δεδομενο ο,τι καθε χωρισμος συμβαινει, γιατι δεν αξιζε η σχεση, γιατι δεν μας ταιριαζε, γιατι ο αλλος μας την εκανε; Δεν υπαρχουν αλλες περιπτωσεις που να "σηκωνουν" επανασυνδεση;
Το κακο ειναι οτι πολλοι κολλανε στην πιθανοτητα, που δεν ειναι επιστημονικο σεναριο, -οπως ειπε η φιλη παραπανω-, αλλα δεν παυει να ειναι η εξαιρεση στον κανονα.... :cry: Αλλωστε η ελπιδα αυτο δεν ειναι; Η επιθυμια να πραγματοποιηθει η εξαιρεση του κανονα...

---

Βασικά, εξαρτάται τον λόγο/ τους λόγους του χωρισμού.
Αλλά, συνήθως εάν χωρίσεις για σοβαρό λόγο όπως άσχημη συμπεριφορά ή ασυμφωνία χαρακτήρων, αδιαφορία κλπ., δύσκολα να πετύχει!!!
Γιατί για να φύγεις μια φορά (από τη σχέση) σημαίνει ότι κάτι δεν σου άρεσε. ¶μα, ξαναγυρίσεις, πάλι δεν θα σου αρέσει, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι δεν αλλάζουν!!!

Επίσης, άλλο να χωρίσεις για 2-3 μέρες και άλλο 6 μήνες ή και 1 χρόνο. Γιατί, όταν ο ένας θέλει τον άλλο μπορεί να τσακωθούν και να χωρίσουν, αλλά δεν θα μπορέσουν να μείνουν μακρυά παραπάνω από 2-3 μέρες, γιατί όταν ενδιαφέρεσαι πραγματικά για τον άλλον ... ΑΠΛΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΣ ΜΑΚΡΥΑ ΤΟΥ.;)

Quote:

---

Originally Posted by gia_pep

Στο μεταξύ υπάρχει και το άλλο: όταν κάτι τελειώνει σημαίνει ότι δεν άξιζε ή δε σου ταίριαζε. Αν κάποιος σου φερθεί σκάρτα μία φορά, είναι νόμος ότι θα κάνει το ίδιο και την επόμενη και τη μεθεπόμενη.

---

Quote:

---

Originally Posted by panther

¶μα, ξαναγυρίσεις, πάλι δεν θα σου αρέσει, γιατί πολύ απλά οι άνθρωποι δεν αλλάζουν!!!

---

Εδώ θα έρθω να συμφωνήσω και να επιβεβαιώσω τον νόμο που λέτε με δυο υπάρχοντες νόμους της ψυχολογίας!

Δηλαδή:
1. Αν σε κάποια στιγμή ένας οργανισμός εκφράσει μια συμπεριφορά, τότε τείνει να την επαναλάβει αν βρεθεί σε μια παρόμοια κατάσταση (νόμος της συνάφειας κατά Edwin Guthrie)
2. Η αντίδραση σε μια νέα κατάσταση είναι ανάλογη με την αντίδραση παρόμοιας προηγηθείσας κατάστασης (νόμος της αναλογίας κατά Ε. Thorndike)

Βέβαια θα μπορούσαμε να πούμε πως ο επιμένων νικά (για να μην είμαστε και απόλυτοι) αλλά αυτό προϋποθέτει προσπάθεια και από τους δύο και υποχωρήσεις. Υποχωρήσεις όμως τις οποίες εάν επαναληφθεί η ίδια συμπεριφορά (τελικά) δεν θα τις χτυπάμε στον άλλο γιατί έτσι δείχνουμε ότι ό,τι και αν κάναμε ήταν καθαρά εγωιστικό.

Σιγουρα αν ο λογος χωρισμου ειναι η ασχημη συμπεριφορα ή η προδοσια ειναι δυσκολο να γινει επανασυνδεση και ποιος ο λογος αλλωστε αλλα οταν υπαρχουν αλλοι λογοι ή αν απλα δεν υπηρξε χρονος για να φτιαξεις καποια κακως κειμενα της σχεσης σου ή οι συγκυριες τα φεραν κατα καποιο τροπο ετσι τοτε υπαρχει "χωρος" για επανασυνδεση και καμμια φορα ο χωρισμος μπορει να σε κανει να συνειδητοποιησεις καλυτερα τα συναισθηματα, τον εαυτο σου σε σχεση με τον αλλον και την σχεση και να ξαναμπεις πιο ωριμα παλι μεσα σε αυτην. Αλλα για να γινει αυτο δεν φτανουν μονο 2-3 μερες εξαλλου 2-3 μερες χωρισμος ειναι σαν να μην ειναι χωρισμος ισως χρειαστουν και μηνες (ενταξει οχι πανω απο 6 μηνες γιατι μετα πιο πολυ για ουτοπια μου κανει ή για εξαιρεση στον κανονα)

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Δηλαδη θεωρουμε δεδομενο ο,τι καθε χωρισμος συμβαινει, γιατι δεν αξιζε η σχεση, γιατι δεν μας ταιριαζε, γιατι ο αλλος μας την εκανε; Δεν υπαρχουν αλλες περιπτωσεις που να "σηκωνουν" επανασυνδεση;
Το κακο ειναι οτι πολλοι κολλανε στην πιθανοτητα, που δεν ειναι επιστημονικο σεναριο, -οπως ειπε η φιλη παραπανω-, αλλα δεν παυει να ειναι η εξαιρεση στον κανονα.... :cry: Αλλωστε η ελπιδα αυτο δεν ειναι; Η επιθυμια να πραγματοποιηθει η εξαιρεση του κανονα...

---

Μα δεν είναι το θέμα ότι δεν υφίσταται επανασύνδεση. Φυσικά και μπορεί να γίνει και μία και δυο και τρεις φορές. Το θέμα είναι τί μας προσφέρει, τί προσωπικό όφελος θα έχουμε και τί χαρά θα μας δώσει. Διότι προσωπικά πιστεύω ότι στην αρχή πάλι όλα μέλι γάλα θα'ναι, αλλά μετά πάλι τα ίδια προβλήματα θα υπάρχουν.Πολύ απλά, διότι οι χαρακτήρες δεν αλλάζουν. Αλλά ακόμη κι αν άλλαζαν, θα εξακολουθούσα να μη θέλω πίσω στη ζωή μου κάτι που ήδη είναι φθαρμένο. Δεν πάω κόντρα στους νόμους της ζωής, ίσως γι'αυτό... Υπάρχουν φυσικά πολλά ζευγάρια που ζουν ευτυχισμένα μετά από επανασύνδεση. Και καλά κάνουν. Μιλάω εντελώς προσωπικά εδώ. Δε θα ένιωθα με τίποτα ευτυχισμένη με κάτι που ήδη είναι τελειωμένο για εμένα. Γιατί όταν χωρίζω, δε νιώθω μετά την πίκρα ΤΙΠΟΤΑ. Απλά έχει κλείσει ο κύκλος και κοιτάζω το μέλλον.:nana:

Ποτε μη λες ποτε

Quote:

---

Originally Posted by skorpion

Ποτε μη λες ποτε

---

Λες να τα λέω έτσι αυτά εδώ μέσα? Λες να μην είχα τέτοιες εμπειρίες? Λες να μην το είδα το story απ'την καλή κι απ'την κακή?
Πίστεψέ με όσα λέω τα εννοώ. Και ναι, μπορεί να είμαι απόλυτη, αλλά όταν κάποιος έχει καεί, μια και δυο φορές, δεν ξανακάνει τα ίδια λάθη. Εγώ τουλάχιστον έτσι λειτουργώ εδώ και αρκετά χρόνια πλέον.Νομίζεις δεν αγαπώ ακόμα κι αν χωρίσω? Τα πάντα όμως μπορεί ο καθένας μας να τα κοντρολάρει. Αν λειτουργήσεις με λογική, βλέπεις καθαρά την κατάσταση, τί σου αξίζει και τί όχι. Και ναι, μπορεί να είναι σκληρό, αλλά όταν σκέφτομαι λογικά, μετά φεύγει και το συναίσθημά μου. Και δε νιώθω πραγματικά τίποτα.(γιατί όπως είπα, έχω καεί κι έμαθα);)

Εμενα ακομα δεν μου εχει τυχει αλλα εχει τυχει σε δικους μου ανθρωπους και το αποτελεσμα ηταν η σχεση να ειναι καλυτερη απο ποτε και φτιαξαν μια αγαπημενη οικογενεια.

Quote:

---

Originally Posted by skorpion

Εμενα ακομα δεν μου εχει τυχει αλλα εχει τυχει σε δικους μου ανθρωπους και το αποτελεσμα ηταν η σχεση να ειναι καλυτερη απο ποτε και φτιαξαν μια αγαπημενη οικογενεια.

---

Και μπράβο τους!:bigsmile:
Είπα ότι συμβαίνει κι αυτό και μάλιστα καλά κάνουν.
Δεν είπα το αντίθετο.
Εμένα απλώς αυτό δε μου κάνει.
Προσωπικά μιλάω πάντα.Όσοι το κάνουν, μαγκιά τους!Perfect
Εγώ δε θα πάρω...

Ψαχνοντας κατι στο google βρηκα ενα διηγημα που με συγκινησε και που ταιριαζει με το θεμα αυτο. Οποιος εχει ορεξη να το διαβασει ας παει στο http://diigima.blogspot.com/ (δεν ειναι διαφημιση) Εγω συγκινηθηκα παντως. Οποιος το διαβασει ας μου πει την γνωμη του μια που εχει σχεση με το θεμα (μιλαει για χωρισμο και τη λαχταρα επανασυνδεσης και των δυο ατομων που χωρισαν)

Το άρθρο αυτό για μένα ήταν ό,τι καλύτερο, γιατί πριν μία εβδομάδα χώρισα. Εκείνος ήταν που ζήτησε να χωρίσουμε γιατί ένιωθε ότι δεν αισθανόταν τίποτα πλέον, σε αντίθεση με μένα που ήμουν πολύ ερωτευμένη. Τώρα με πλημμυρίζουν όλα αυτά τα συναισθήματα που αναφέρονται στο άρθρο, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι η ζωή συνεχίζεται και ότι πρέπει να ανακαλύψω ακόμα περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου και να προχωρήσω μπροστά, γιατί δεν υπάρχει γυρισμός σε καταστάσεις που δεν μπορούν να προχωρήσουν και βαλτώνουν. Όσο γι' αυτόν πρέπει να τον αφήσω να φύγει από το μυαλό μου και από τη ζωή μου. Εξάλλου όταν αγαπάς κάποιον αληθινά δεν τον πιέζεις να μείνει. Απλά τον αφήνεις ελεύθερο να βρει το δρόμο του και εσύ τον δικό σου.

Τον ευχαριστώ που μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτή η σχέση δεν θα είχε μέλλον και ότι έτσι και αλλιώς κάποτε θα καταλήγαμε στον χωρισμό. Μόνο που αν περνουσε περισσότερος χρόνος, ίσως θα καταλήγαμε σε αμοιβαίο μίσος και αδιαφορία.

Quote:

---

Originally Posted by kassy

Το άρθρο αυτό για μένα ήταν ό,τι καλύτερο, γιατί πριν μία εβδομάδα χώρισα. Εκείνος ήταν που ζήτησε να χωρίσουμε γιατί ένιωθε ότι δεν αισθανόταν τίποτα πλέον, σε αντίθεση με μένα που ήμουν πολύ ερωτευμένη. Τώρα με πλημμυρίζουν όλα αυτά τα συναισθήματα που αναφέρονται στο άρθρο, αλλά πρέπει να παραδεχτώ ότι η ζωή συνεχίζεται και ότι πρέπει να ανακαλύψω ακόμα περισσότερα πράγματα για τον εαυτό μου και να προχωρήσω μπροστά, γιατί δεν υπάρχει γυρισμός σε καταστάσεις που δεν μπορούν να προχωρήσουν και βαλτώνουν. Όσο γι' αυτόν πρέπει να τον αφήσω να φύγει από το μυαλό μου και από τη ζωή μου. Εξάλλου όταν αγαπάς κάποιον αληθινά δεν τον πιέζεις να μείνει. Απλά τον αφήνεις ελεύθερο να βρει το δρόμο του και εσύ τον δικό σου.

Τον ευχαριστώ που μου έδωσε να καταλάβω ότι αυτή η σχέση δεν θα είχε μέλλον και ότι έτσι και αλλιώς κάποτε θα καταλήγαμε στον χωρισμό. Μόνο που αν περνουσε περισσότερος χρόνος, ίσως θα καταλήγαμε σε αμοιβαίο μίσος και αδιαφορία.

---

kassy hold on!

όταν αγαπάς κάποιον το αφήνεις ελεύθερο αν δεν γυρίσει δεν ήταν ποτέ δικό σου αυτό μου το είχε πει μια φίλη μου όταν είμουν σε μια παρόμια θέση

Πολύ ωραίο το άρθρο...

Εγώ εχω 3 χρόνια σχέσης με κάποιο παιδι και κατα διαστήματα "Χωρίζουμε" γιατί αυτός κυρίως δε νιώθει άνετα με την δέσμευση της σχέσης μας, επειδή όσο την αφήνουμε ελεύθερη πηγαίνει προς την επισημοποίηση και ακόμη δεν είμαστε έτοιμη, ούτε γω, ούτε και αυτός!

Να διευκρινίσω κάτι..όταν λέμε "χωρίζουμε" εννοούμε στα λόγια, για ουσιαστικά δεν...μιλάμε συνέχεια και βγαίνουμε (όχι βέβαια τόσο συχνά όσο όταν είμαστε και τυπικά μαζί, για να πάρουμε το χρόνο μας)..και αφολυ πάρουμε το χρόνο μας, που ποτέ δεν παιρνάμε ουσιαστικά χώρια, είμαστε και πάλι μαζί....ΤΥΠΙΚΑ!

Βασικά αυτό το ΤΥΠΙΚΑ το σιχάθηκα! Βλέπω ότι με αυτόν τον άνθρωπο δεν αντέχουμε πάνω από μέρα χωρίς να μιλήσουμε! προσπαθήσαμε και οι δυο πάνω σρην απελπισία μας να κάνουμε σχέσεις με άλλους, στα πρώτα ραντεβού μέναμε! 'Ολοι λένε πως αυτό που έχουμε είναι αρρωστημένο, είναι? Εγώ ξέρω ότι σχεδόν (το βάζω για να μην φανώ υπερβολική) πάντα είμαστε ευτυχισμένοι...έχω προβληματιστεί..είναι το κάρμα μου ή απλά αδυναμία?

Quote:

---

Originally Posted by ioni

όταν αγαπάς κάποιον το αφήνεις ελεύθερο αν δεν γυρίσει δεν ήταν ποτέ δικό σου αυτό μου το είχε πει μια φίλη μου όταν είμουν σε μια παρόμια θέση

---

ναι δυστυχώς ισχύει...
τουλάχιστον έτσι σταματάς να ελπίζεις...αν ποτέ σταματά κανείς...

όταν όμως ακούς το περίφημο "είμαστ φίλοι" τι κάνεις; μετανιώνεις, θυμάσαι και αν θέλεις πια...προχωράς...αν...

Quote:

---

Originally Posted by stabie

ναι δυστυχώς ισχύει...
τουλάχιστον έτσι σταματάς να ελπίζεις...αν ποτέ σταματά κανείς...

όταν όμως ακούς το περίφημο "είμαστ φίλοι" τι κάνεις; μετανιώνεις, θυμάσαι και αν θέλεις πια...προχωράς...αν...

---

Εκει μαλλον θα πρεπει να εχει κανεις το θαρρος [απεναντι στον εαυτο του κυριως] να αρνηθει. Εκτος κι αν κρινει, πως ειναι ικανος να ανταπεξελθει!
Απ οτι εχω παρατηρησει, αυτοι που μιλανε για φιλια μετα απο εναν χωρισμο, ή νιωθουν ενοχοι, η φροντιζουν την "υστεροφημια" τους, ή και τα δυο.

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Εκει μαλλον θα πρεπει να εχει κανεις το θαρρος [απεναντι στον εαυτο του κυριως] να αρνηθει. Εκτος κι αν κρινει, πως ειναι ικανος να ανταπεξελθει!
Απ οτι εχω παρατηρησει, αυτοι που μιλανε για φιλια μετα απο εναν χωρισμο, ή νιωθουν ενοχοι, η φροντιζουν την "υστεροφημια" τους, ή και τα δυο.

---

Ή δεν έχουν τα κότσια να πουν στον άλλον τι πραγματικά συμβαίνει, και από το φόβο τους μιλάνε για φιλία, σκεπτόμενοι ότι ο άλλος δεν θα το πάρει τόσο βαριά!

Και τελικά με την ατάκα "μονο φίλοι" ποιον εξαπατούν, αν όχι πρωτίστως τον εαυτό τους? Για να θέλουν να έχουν επικοινωνία με τον πρώην σύντροφο τους, δεν τον αφήνουν να προχωρήσει στη ζωή του, αφού διαρκώς θα του παρουσιάζονται σαν φίλοι. ¶ρα μάλλον τον επιβαρύνουν για να απομακρύνουν τις όποιες δήθεν τύψεις μπορεί να έχουν.
¶λλο πράγμα να έχουν απομείνει "εκκρεμότητες" μεταξύ του πρώην ζευγαριού, και άλλο το να μην προχωράμε σε νέο κεφάλαιο μέσα από τα όποια παθήματα-μαθήματα πήραμε.:sad:

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Και τελικά με την ατάκα "μονο φίλοι" ποιον εξαπατούν, αν όχι πρωτίστως τον εαυτό τους? Για να θέλουν να έχουν επικοινωνία με τον πρώην σύντροφο τους, δεν τον αφήνουν να προχωρήσει στη ζωή του, αφού διαρκώς θα του παρουσιάζονται σαν φίλοι. ¶ρα μάλλον τον επιβαρύνουν για να απομακρύνουν τις όποιες δήθεν τύψεις μπορεί να έχουν.
¶λλο πράγμα να έχουν απομείνει "εκκρεμότητες" μεταξύ του πρώην ζευγαριού, και άλλο το να μην προχωράμε σε νέο κεφάλαιο μέσα από τα όποια παθήματα-μαθήματα πήραμε.:sad:

---

Σε αυτό δεν φταίνε μόνο εκείνοι που παρουσιάζονται ως φίλοι, αλλά και εκείνοι που τους αφήνουν να παρεμβαίνουν στην ζωή τους!
Γιατί εάν δεν μπορούσε, δεν θα το έκανε;)

Quote:

---

Originally Posted by panther

Σε αυτό δεν φταίνε μόνο εκείνοι που παρουσιάζονται ως φίλοι, αλλά και εκείνοι που τους αφήνουν να παρεμβαίνουν στην ζωή τους!
Γιατί εάν δεν μπορούσε, δεν θα το έκανε;)

---

Νομίζω πως την ατάκα αυτή κατα κύριο λόγο χρησιμοποιεί όποιος φεύγει πρώτος από μια σχέση. Σε αυτή την περίπτωση ο σύντροφος του/της είναι σε κάπως πιο ευάλωτη θέση και βλέποντας ένα μέρος της ζωής του να κλείνει δεν σκέφτεται τις όποιες συνέπεις της στάσης του.

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Νομίζω πως την ατάκα αυτή κατα κύριο λόγο χρησιμοποιεί όποιος φεύγει πρώτος από μια σχέση. Σε αυτή την περίπτωση ο σύντροφος του/της είναι σε κάπως πιο ευάλωτη θέση και βλέποντας ένα μέρος της ζωής του να κλείνει δεν σκέφτεται τις όποιες συνέπεις της στάσης του.

---

Συμφωνώ γιατί είμαι παθούσα, και απλά έβαλα μυαλό. Και συνεχίζω λέγοντας ότι αυτός που μένει πίσω θα πρέπει να προστατέψει τον εαυτό του. Τώρα το πόσο εύκολο είναι αυτό, εξαρτάται από το χαρακτήρα του κάθε ανθρώπου.

Και ποιος δεν είναι παθών σε τέτοιες εμπειρίες. Προσωπικά, στην αρχή δεν κατάλαβα καν απο πού μου ήρθε, άρα το "μονο φίλοι" δεν μου πολυξένισε. Κατόπιν έβαλα την λογική μπροστά και αντιπρότεινα "το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία".:love:

Αλλά όταν ο άλλος αγαπά τον σύντροφο του, του είναι πιο επώδυνο να σκεφτεί λογικά και να καταλάβει πως δεν έχει νόημα η περαιτέρω επαφή τους. ¶σε που δεν τολμά καν να σκεφτεί πως οι ελπίδες του για επανασύνδεση μπορεί να είναι φρούδες και αυτός απλά αιθεροβάμων.

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Και ποιος δεν είναι παθών σε τέτοιες εμπειρίες. Προσωπικά, στην αρχή δεν κατάλαβα καν απο πού μου ήρθε, άρα το "μονο φίλοι" δεν μου πολυξένισε. Κατόπιν έβαλα την λογική μπροστά και αντιπρότεινα "το κουβαδάκι σου και σε άλλη παραλία".:love:

Αλλά όταν ο άλλος αγαπά τον σύντροφο του, του είναι πιο επώδυνο να σκεφτεί λογικά και να καταλάβει πως δεν έχει νόημα η περαιτέρω επαφή τους. ¶σε που δεν τολμά καν να σκεφτεί πως οι ελπίδες του για επανασύνδεση μπορεί να είναι φρούδες και αυτός απλά αιθεροβάμων.

---

Σύμφωνοι. Μιλάς σωστά. Για αυτό λέμε ότι εάν αγαπάς κάτι/κάποιον άστο ελεύθερο, εάν ξαναγυρίσει (σε λογικό διάστημα 1-2 εβδομάδες) είναι δικό σου, αλλιώς προχωράμε σε νέες καταστάσεις.

συνήθως θέλει χρόνο...
προσωπικα δεν πιστευω πως θα το ξεπεράσω ποτε...ακόμα κι αν προχωρήσω...αν βρω την όρεξη...θα το έχω στο νου μου και θα αμύνομαι υπερβολικά ίσως...

αχχχχ άσχημα πραγματα...

όταν κάποιν τον έχεις αγαπήσει δεν το δέχεσε με τοίποτα το φίλοι αν και το έχω κάνει το μετάνιωσα και εκεί έβαλα μυαλό:sad2: δεν το ξανακάνω

Να σας κάνω κι εγώ μια ερώτηση κρίσεως;Οταν δυο έφηβοι γνώριζουν για πρώτη φορά τον έρωτα ο ένας στα ματια και στη καρδιά του αλλου ειναι μαζί 3 χρόνια νοιώθουν τα ιδιά δυνατά συναισθήματα και χωριζουν για λόγους ανωριμοτητος του αγοριου να καταλαβει τι νοιώθει και το οποιο αφου περασαν 25 χρόνια εποικοινωνεί τηλεφωνικά με τη κοπελα και διαπιστώνουν οτι και οι δυο εχουν συντηρήσει τα ιδια κι ισως πιο δυνατα συναισθήματα μονο που και οι δύο έχουν οικογένειες ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; Παρακαλώ τις απόψεις σας...

Quote:

---

Originally Posted by viki65

Να σας κάνω κι εγώ μια ερώτηση κρίσεως;Οταν δυο έφηβοι γνώριζουν για πρώτη φορά τον έρωτα ο ένας στα ματια και στη καρδιά του αλλου ειναι μαζί 3 χρόνια νοιώθουν τα ιδιά δυνατά συναισθήματα και χωριζουν για λόγους ανωριμοτητος του αγοριου να καταλαβει τι νοιώθει και το οποιο αφου περασαν 25 χρόνια εποικοινωνεί τηλεφωνικά με τη κοπελα και διαπιστώνουν οτι και οι δυο εχουν συντηρήσει τα ιδια κι ισως πιο δυνατα συναισθήματα μονο που και οι δύο έχουν οικογένειες ΤΩΡΑ ΤΙ ΓΙΝΕΤΑΙ; Παρακαλώ τις απόψεις σας...

---

Προσωπικά νομίζω πως σε κάτι τέτοιο θα λάμβανα πολύ σοβαρά υπόψιν μου αν, με την οικογένεια που θα είχα δημιουργήσει πλέον, είμαι ευτυχισμένη.

νομίζω πως εκεί πια πρέπει να δράσει κάποιος μόνο με βάση τη ΛΟΓΙΚΗ...
εδώ δεν χωρούν συναισθηματισμοί....όσο κι αν πονάει αυτο!

ισώς γιάτι δεν βρήκαν αυτο που ήθελατε στους συντροφους σους

μα μην ξεχνας πόσο αλλάζει ο ανθρωπος με το πέρασμα του χρόνου τις εμπιρίες

καλύτερα μια γλυκια ανάμνηση παρά μια πικρή συνέχεια γιατι τώρα δεν είστε μόνοι είναι καιάλλοι που θα αλλάξη η ζωή τους

Πραγματικα με εντυπωσιασε το αρθρο...:bigsmile:

Η αληθεια ειναι οτι πριν αρκετους μηνες εζησα ενα πολυ δυσκολο χωρισμο!Αναγκαστικο θα ελεγα...Πλεον δεν ξερω αν θα βρω κπ που θα πληρει τις ιδιες προυποθεσεις!Αρκετες φορες αγανακτω με τον εαυτο μου,μετανιωνω...κλαιω!Γενικ� � υπαρχουν φορες που περναω πολυ δυσκολα!Ενας παραγοντας που με οδηγει σε τετοιου ειδους συμπεριφορες ειναι η μοναξια...Μισω να νιωθω μονη μου!Ισως βεβαια αυτο που εχω αναγκη αυτον τον καιρο να μην ειναι αυτος ο ιδιος αλλα κπ αλλος που ισως να ενδιαφερεται περισσοτερο για μενα...
ΘΑ ΣΥΜΦΩΝΗΣΩ ΛΟΙΠΟΝ ΑΠΟΛΥΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ στο οτι χρειαζεται να αφιερωνουμε χρονο στον εαυτο μας,στο να ενδοσκοπουμε,στο να ανακαλυπτουμε τις πραγματικες αναγκες μας και κυριως στο να βαζουμε στοχους....γιατι ετσι πετυχαινουμε το ακατορθωτο,που κατα τη γνωμη μου ειναι η ΖΩΝΤΑΝΙΑ στη ζωη μας....!!!!!ΧΩΡΙΣ ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΑΞΙΖΕΙ ΝΑ ΖΟΥΜΕ...:noworry:

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

Και τελικά με την ατάκα "μονο φίλοι" ποιον εξαπατούν, αν όχι πρωτίστως τον εαυτό τους?

---

Πραγματι την βρισκω αθλια ατακα και τα ατομα που την χρησιμοποιουν ιδιαιτερα ψευτικα

Την θεωρω ως βλακωδεις δικαιολογια οταν δεν γουσταρεις αρκετα καποιον\καποια και θες να τον\την << ξεφορτωθεις >> υποτιθεται με ευγενικο τροπο ασχετα με το τι αισθανεσαι

Προτιμω τα ατομα να ειναι ειλικρινης στις ατακες του οπως "δεν μου αρεσεις ρε κυριε\κυρια" οποτε ανταποδιδεις αναλογος και παιρνεις και εσυ το δρομο σου και χ*στηκες....παρα μια τετοια φθηνη δικαιολογια του τυπου """ μονο φιλοι"""

Δεν ξερω πως αντιμετωπιζεται καποιοι\ες τα πραγματα στην ζωη σας αλλα προσωπικα για μενα φιλιες με το συγκεκριμενο ατομο που θα εριχνε μια τετοια ατακα δεν προκειται να υπαρξουν....

Ειμαι του ολα η τιποτα...καθαρα σκορπιος σε οτι αφορα τετοιες αποφασεις και μου αρεσει :love: