Όταν ψυχολογικά είστε πεσμένοι τι κάνετε για να το αντιμετωπίσετε ????

ΚΑΠΝΙΖΩΩΩΩΩΩΩΩΩ!!!! (μεσα και εξω)!

Τι μάρκα για να σε έχω στα υπόψην για τράκα;

camel medium
να με θυμασαι οταν μπω φυλακη. (μια τραπεζα με εχει βαλει στο ματι....)

τι χρονιες αυτες οι 2 τελευταιες για τα οικονομικα μου!!!!!!!!!!!!!!!
ΛΕΦΤΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ

Συγνωμη...σαν να ξεφυγα...

Δεν πειράζει. Πανσέληνος rules

Ναι.....
:-((((

Αν είναι να κλάψεις πέσμου να κάνω αποσύνδεση :toung:

κανε καλου κακου....:-)

Τρώω:suspiciou

Και εγώ όταν είμαι ψυχολογικά πεσμένη την "κάνω", καταφύγιο το πατρικό μου εκεί τα ξεχνάω όλα!!!
Ωστόσο για να μην μένουνε απωθημένα την καλύτερη ιδέα την έδωσε η KIARRA να κρεμάμε αυτούς που μας ρίξανε η μας νευριάσανε για παραδειγματισμό αν βέβαιά τους μαστιγώναμε ταυτόχρονα ακόμα καλύτερα!! Perfect

Quote:

---

Originally Posted by raingirl

να κρεμάμε αυτούς που μας ρίξανε η μας νευριάσανε για παραδειγματισμό αν βέβαιά τους μαστιγώναμε ταυτόχρονα ακόμα καλύτερα!! Perfect

---

Μετά έρχεσαι στη στήλη ΜΟΥ και αναρωτιέσαι γιατί δεν;;;;; ΕΜΜΜΜ εκτίθεσαι δημόσια και πως ΘΑΑΑΑΑ;;;;; :toung:

Τίποτα!Κλείνω παντζούρια,κουρτίνες (την ημέρα) ή τα ανοίγω(την νύχτα,ειδικά αν έχει φεγγάρι),γκρινιάζω όλη την ώρα και απολαμβάνω την κατάστασή μου:embarrest Αλλωστε είναι πάγια κατάσταση αυτή για εμάς τα βαμπίρ...μάλλον μας προξενεί μελαγχολία η νύχτα:toung:

Χμμ..μάλλον αλλάζω περιβάλλον..

Εγώ τελευταία έχω βρει πολύ χαλαροτικό και αναζωγονιτικό το να πλένω τα πιάτα ή να κάνω μικρο-τακτοποιησούλες στο σπίτι μου (Καρκινάκι είμαι :)).

Για πόσα πιάτα μιλάμε; :toung:

Quote:

---

Originally Posted by ScP

Για πόσα πιάτα μιλάμε; :toung:

---

Αρκετα ωστε να ταξιδεψεις [να πας, να μεινεις και να γυρισεις!] κοιταζοντας τον νεροχυτη!! Κατσαρολες και οτι σε βγαζει απο την επαναληψη των κινησεων εξαιρουνται!!! :nuts: :cheesy: :cheesy:

Quote:

---

Originally Posted by Deodonus

Εγώ τελευταία έχω βρει πολύ χαλαροτικό και αναζωγονιτικό το να πλένω τα πιάτα ή να κάνω μικρο-τακτοποιησούλες στο σπίτι μου (Καρκινάκι είμαι :)).

---

Ως καρκινάκι ,καταλαβαίνω!
Καλή λύση αλλα όπου ξεκιναω μικροτακτοποιησούλες οπως λές καταλήγω σε....πληρη μετακόμιση και μετά δεν βρίσκω τίποταααααααα!
Στα πιάτα συμφωνω και να είναι ντουζίνες ολόκληρες!!!:laugh:

Δεν ερχεσαι μια βολτα κι απο μενα;
Εχω πιατα και σιδερωμα να σε κερασω!!:cheesy:

Πιατα μετά χαράς...σιδέρωμα όμως λΕπάμαι αλλα δεν θα μπορέεεσωωωωω:toung:

Ελα ντε; τι κάνεις για να ανέβεις;Εγώ λειτουργώ μάλλον κατά περίπτωση.
Βγαίνω με φίλους κολλητούς όπου και να γρινιάξω δεν θα δυσανασχετήσουν,ακούω τα πιό κλαψιάρικα του Πάριου και αφού πλαντάξω κανα-δυό μέρες μετά τα πέρνω στο κρανίο και λέω "αστο καλό","δεν θα αφήσω τίποτα να μου χαλάει τη διάθεση" και τέλος οδηγώ για κάμποση ώρα όπου το φιλοσοφώ με τον εαυτό μου και καταλήγω σε αποφάσεις σημαντικές που με ηρεμούν (κατα κάποιο τρόπο).Πάντως πιστεύω οτι το καλύτερο ειναι να κανεις υπομονή ,να περιμένεις και σύντομα θα γίνει κάτι που θα σου φτιάξει την ψυχολογία.Και προπάντων να χαμογελάμε.Κάθε μέρα,κάθε πρωί.Ετσι ειναι η ζωή....

Ε όχι και ντουζίνες πιάτα.... Έτσι, 5-6 πιάτα, καμιά δεκαριά ποτήρια....

Όσο για το σηδέρωμα, να μου λείπει. Α-πα-πα....

Επισκέπτομαι το αγαπημένο μου βιβλιοπωλείο...ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΕΤΑΡΤΗ ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΚΛΕΙΣΤΑ ΤΟ ΑΠΟΓΕΥΜΑΑΑΑΑΑ????!!!! :evil::evil::evil::evil:

Όσο και να με χαλαρώνει το σιδέρωμα (και έχω 3 πλυντήρια σήμερα) προχθές που νευρίασα πέταξα ένα κηροπήγιο στον τοίχο και ηρέμησα!!!!
Ξέρω, είμαι λίγο επικίνδυνη:love: :love: :love: :love: :love: :love:

:blink: :blink:

Ελπίζω μόνο να μην βγήκε ο σοβάς από τον τοίχο... διαφορετικά σε κόβω να μαστορεύεις για να μη το δει η σπιτονοικοκυρά :nuts: :laugh:

Πάντως το μόνο καλό είναι ότι ΕΚΤΟΝΩΘΗΚΕΣ :bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by kia

:blink: :blink:

Ελπίζω μόνο να μην βγήκε ο σοβάς από τον τοίχο... διαφορετικά σε κόβω να μαστορεύεις για να μη το δει η σπιτονοικοκυρά :nuts: :laugh:

Πάντως το μόνο καλό είναι ότι ΕΚΤΟΝΩΘΗΚΕΣ :bigsmile:

---

Και το κακό ότι δεν μεσολάβησε μεταξύ κηροπηγίου και τοίχου το κεφάλι του υπαίτιου!!!:nuts:
Πάντως η εκτόνωση που ένιωσα ήταν όντως ανεπανάληπτη!

'Eκανα πολλά παλαιότερα όταν έπεφτα ψυχολογικά, σχεδόν όλα τα παραπάνω.Πλέον οταν βλέπω οτι στραβοξυπνάω και θα με πάει έτσι όλη η μέρα απλα λέω στον εαυτό μου "δεν φταίς εσύ γλυκιά μου,καμμία δυσκολη όψη είναι":cheesy: και περιμένω...να φύγει :laugh:

Τελευταία δεν κάνω απολύτως τίποτα. Κάθομαι σαν αποχαυνωμένο, σωπαίνω και το βλέμμα μου στο άπειρο :oh:

Quote:

---

Originally Posted by laziali

Τελευταία δεν κάνω απολύτως τίποτα. Κάθομαι σαν αποχαυνωμένο, σωπαίνω και το βλέμμα μου στο άπειρο :oh:

---

Κάπως έτσι κι εγώ:sad2: Παλιότερα γκρίνιαζα, μέχρι να κάνω και όλους τους άλλους να πέσουν ψυχολογικά:nuts: , και ως δια μαγείας αισθανόμουν καλύτερα και άφηνα τους υπόλοιπους να κλαίνε την μοίρα τους:evil: :toung: :toung:

Quote:

---

Originally Posted by Marina 7771

Κάπως έτσι κι εγώ:sad2: Παλιότερα γκρίνιαζα, μέχρι να κάνω και όλους τους άλλους να πέσουν ψυχολογικά:nuts: , και ως δια μαγείας αισθανόμουν καλύτερα και άφηνα τους υπόλοιπους να κλαίνε την μοίρα τους:evil: :toung: :toung:

---

Ρίχνεις τους άλλους για να νιώσεις ότι όλοι συμπάσχουν και μετά αισθάνεσαι καλά με τον πόνο των άλλων;;;; Ε είσαι κακιά:toung:

Quote:

---

Originally Posted by laziali

Τελευταία δεν κάνω απολύτως τίποτα. Κάθομαι σαν αποχαυνωμένο, σωπαίνω και το βλέμμα μου στο άπειρο :oh:

---

Τελευταίως και μένα με εκφράζει το παραπάνω!Με βλέμμα απορημένο και στραμένο προς το ταβάνι!:weird: :weird:

Quote:

---

Originally Posted by laziali

Ρίχνεις τους άλλους για να νιώσεις ότι όλοι συμπάσχουν και μετά αισθάνεσαι καλά με τον πόνο των άλλων;;;; Ε είσαι κακιά:toung:

---

Ήμουν κακιά, χωρίς να το θέλω:toung: Τώρα όταν είμαι πεσμένη, είμαι απλώς στον κόσμο μου:laugh: :laugh: :laugh: Καρφωμένο βλέμμα στο κενό και νοητό ταξίδι στο άπειρο.:dizzy:

Quote:

---

Originally Posted by roadrunner

Τελευταίως και μένα με εκφράζει το παραπάνω!Με βλέμμα απορημένο και στραμένο προς το ταβάνι!:weird: :weird:

---

Ε φαίνεται είναι της μόδας :laugh:

Ορίστε Marina 7771... να και άλλα άτομα που βρίσκονται στην ίδια κατάσταση χωρίς να δυσκολευτείς εσύ να τους φέρεις στην ίδια ψυχολογία με την δικιά σου! Δεν θέλει κόπο... θελει τροπο :laugh:
Ας γελάσουμε και λίγο μπας και φυγει το νταούνιασμα :blink:

Ε σιγά, αν βρίσκεστε εν βρασμώ ψυχής, μπορείτε να τους βαράτε με μια κουτάλα, να τους τρυπάτε με μια πιρούνα ή να τους βουτάτε στο βραστό νερό! Α ξέχασα υπάρχει και το βραστό λάδι…:bigsmile: :bigsmile: :bigsmile:

Quote:

---

Originally Posted by e k

Ε σιγά, αν βρίσκεστε εν βρασμώ ψυχής, μπορείτε να τους βαράτε με μια κουτάλα, να τους τρυπάτε με μια πιρούνα ή να τους βουτάτε στο βραστό νερό! Α ξέχασα υπάρχει και το βραστό λάδι…:bigsmile: :bigsmile: :bigsmile:

---

Η διαφορετικά, εάν δεν θέλετε να σας κλείσουν μέσα, να βγείτε να πάτε μια βόλτα:toung:

Quote:

---

Originally Posted by e k

Ε σιγά, αν βρίσκεστε εν βρασμώ ψυχής, μπορείτε να τους βαράτε με μια κουτάλα, να τους τρυπάτε με μια πιρούνα ή να τους βουτάτε στο βραστό νερό! Α ξέχασα υπάρχει και το βραστό λάδι…:bigsmile: :bigsmile: :bigsmile:

---

Αμα με εκνευρίσει κανένα "ατιμο"φιλέτο γαλοπούλας ή μοσχαράκι ,θα το έχω στα υπόψιν!:toung:

Quote:

---

Originally Posted by e k

Ε σιγά, αν βρίσκεστε εν βρασμώ ψυχής, μπορείτε να τους βαράτε με μια κουτάλα, να τους τρυπάτε με μια πιρούνα ή να τους βουτάτε στο βραστό νερό! Α ξέχασα υπάρχει και το βραστό λάδι…:bigsmile: :bigsmile: :bigsmile:

---

Αυτό δεν είναι ψυχολογικό πέσιμο, είναι ψυχολογικό delirium:laugh: :laugh: :laugh:

Quote:

---

Originally Posted by roadrunner

Αμα με εκνευρίσει κανένα "ατιμο"φιλέτο γαλοπούλας ή μοσχαράκι ,θα το έχω στα υπόψιν!:toung:

---

:laugh: :laugh: Έγραψες πάλι! :laugh: :laugh:

Εμένα που μονιμως με εκνευρίζουν και γαλοπουλες και μπριζολίτσες και όλα τα κρεατικά?Μιλάμε για νευρική βουλιμία.Πάντως το καλύτερο νομίζω είναι να εξωτερικεύουμε τα συναισθήματα θυμου, κ.α. προς την αιτία που τα δημιουργεί.Έτσι, ούτε άμαχοι θα την πληρώσουν και εμείς θα ξεσπάσουμε εποικοδομητικά...

Κοιμάμαι ώρες ατελείωτες ή διαβάζω.
Μόνο έτσι επανέρχομαι.

Παλιότερα όταν ήμουν εκνευρισμένη ή στεναχωρημένη το ΄ριχνα στο φαί. Επειδή όμως τελικά αυτό είχε άσχημη επίδραση σε μένα και ευχάριστη στους¨"εχθρούς μου", το άλλαξα και τώρα κάνω το αντίθετο. Δεν τρώω καθόλου. Τουλάχιστον μπορεί να αισθάνομαι ψυχολογικά χάλια αλλά στο τέλος μου βγαίνει σε καλό. Το κυριότερο πάντως είναι ότι μιλάω με μια φίλη.