Έλα μου ντε!Quote:
Originally Posted by kiaRRa
(η κριαρίνα τι λέει?)
Printable View
Έλα μου ντε!Quote:
Originally Posted by kiaRRa
(η κριαρίνα τι λέει?)
Νομιζω πως οταν λεμε πεπρωμενο, εννοουμε τα σημαντικα [γεγονοτα] στα οποια δεν εχουμε τον ελεγχο -και δεν μπορουμε και να να τον αποκτησουμε.Quote:
Originally Posted by kiaRRa
Το μοιραιο!
Για τα υπολοιπα, οταν χρησιμοποιουμε την λεξη πεπρωμενο, ειναι μονο για να δικαιολογησουμε τα [εκ των προτερων ή εκ των υστερων] λαθη μας.
Παντως, εγω προτιμω την "συγχρονικοτητα" του Γιουνγκ.
:bigsmile:
Και τωρα που το ξανασκεφτομαι, μπορει μεσα στην κατηγορια του μοιραιου η του πεπρωμενου να βαλουμε και "τυχαια" γεγονοτα, που απο μονα τους δεν εχουν θετικη ή αρνητικη επιδραση, ομως ο χειρισμος σου επ αυτων, να τους προσδωσει -εκ των υστερων- χαρακτηρα πεπρωμενου. :blink:
Το πεπρωμένο λένε ειναι αδύνατο να το αλλάξεις.Κι αυτο γιατί θεωρείται οτι είναι μια σειρά γεγονότων τα οποία θα συμβουν ΑΣΧΕΤΑ με τις δικές μας ενέργειες.
Η άποψή μου είναι οτι τα γεγονότα που ονομάζονται μοιραια, ειναι μοιραία στον βαθμό κι εφόσον τα προκαλούμε.Δηλαδή θεωρώ οτι η μοιρα ή πεπρωμένο δεν λειτουργεί ανεξαρτητα απο τις ενέργειες μας αλλά μάλλον αλληλοεπηρεάζονται.
Ετσι θα έλεγα οτι μπροστά μας υπάρχουν διάφορα εναλλακτικά μοιραία γεγονότα, ανάλογα με τις ενέργειες μας που θα τα προκαλέσουν.
Πχ αποφασίζω να πάω ταξίδι(δική μου απόφαση).Εκεί που πάω γίνεται κατι μοιραίο(ανεξαρτητο απο μενα).Αν δεν πήγαινα, το μοιραίο δεν θα συνέβαινε;Η απόφαση ειναι δική μου και το μοιραίο θα μπορούσε α) να μην συμβεί β) να συμβεί με άλλη μορφή.
Αν κάποιοι απο εμας σπεύδουν να υπερασπιστούν την μοίρα και το αναπόφευκτο, νομίζω αντιστοιχεί σε αυτό που παθαινει ένα λιοντάρι γεννημενο σε ζωολογικό κήπο που όταν το ελευθερώσουν δεν μπορεί να επιβιωσει γιατι δεν ειναι μαθημενο στην ελευθερία.;)
Αν υπάρχει το πεπρωμένο με την κλασσική εννοια, οπου ο ανθρωπος είναι μια μαριονέτα που υπακούει στις κινήσεις του χειριστή, τότε καταργείται τελείως η βούληση, η σκέψη ,η δική μας απόφαση.Αυτο , προσωπικά, δεν το δεχομαι,δεν μου ταιριάζει σαν φιλοσοφία.
Υπαρχουν ανθρωποι που ακυρωσαν την τελευταια στιγμη ενα ταξιδι με αεροπλανο και γλιτωσαν την ζωη τους. Στην προκειμενη, το μοιραιο εχει διπλη μορφη: Μια αρνητικη για οσους ταξιδεψαν κι εχασαν την ζωη τους, και μια θετικη για οσους δεν ταξιδεψαν και γλιτωσαν. Ουτε στην μια του μορφη ουτε στην αλλη ειχε να κανει με επιλογη. [Αν επιλεγαμε παντα με κινητρο την εκμηδενιση του κινδυνου, θα επρεπε να μενουμε ακινητοι για ολη μας την ζωη. Ακομη κι αυτο ομως μπορει να ειναι επικινδυνο!]Quote:
Originally Posted by roadrunner
Για να παρεις μια "σωστη" αποφαση προϋποθεση ειναι να εχεις ολα τα δεδομενα. Το μοιραιο ομως εξαιρειται των δεδομενων. Οποτε, σε μια τετοια περιπτωση δεν ειναι θεμα επιλογης.
Η αληθεια ομως ειναι πως χρησιμοποιουμε τις λεξεις "μοιραιο" και "πεπρωμενο" με ποικιλες ερμηνειες. Π.χ. "Μοιραια, τα πραγματα οδηγησαν εκει" λεμε: για ενα τελος που ηταν προδιαγεγραμμενο, αλλα κατα καποιο τροπο και "ορατο" εκ των προτερων.
Νομιζω πως οτι και να πιστευουμε, τελικα ενα κομματι της αληθειας μενει απ εξω. Κι αφου δεν γνωριζουμε το πεπρωμενο μας [με την εννοια του μοιραιου] ειναι αδιαφορο αν υπαρχει ή οχι!!:bigsmile::bigsmile:
Η ταπεινη μου αποψη ειναι πιο κοντα με εκεινη της φιλης Φωτεινης.
Στο παραδειγμα του ταξιδιου με αεροπλανο, οντως οπως λεει η φιλη starfish μπορει να υπαρχουν καποιοι που το ακυρωσαν και σωθηκαν απο το θανατο μετα την πτωση του. Αυτο που επισημαινω εγω ειναι οτι δεν ειναι απαραιτητα θετικη εξελιξη για εκεινους που δεν ταξιδεψαν, υπο την εννοια οτι γλιτωσαν το μοιραιο.
Αυτο που περναει στην κοινη γνωμη(σωστα ή λανθασμενα, δεν θα το κρινω) ειναι οτι οσοι δεν ταξιδεψαν σωθηκαν και ειναι τυχεροι που δεν το επραξαν. Ομως, δεν μπορει να ειπωθει με βεβαιοτητα οτι δεν τους συνεβη κατι κακο μετα το ταξιδι. Κακο οχι υπο την εννοια ατυχηματος αποκλειστικα, υπαρχουν πολλων ειδων προβληματα που ανηκουν σε αυτη την κατηγορια, για παραδειγμα προβληματα υγειας. Η αλλη εκδοχη ειναι να μην συνεβη τιποτε σε οσους δεν ταξιδεψαν και οντως να το "γλιτωσαν".
Χιουμοριστικα να πω οτι υπαρχει ενα παραλληλο συμπαν που δεν διαβασατε το συγκεκριμενο ποστ:toung:
Υ.Γ.: +1 ψηφο στη "συγχρονικοτητα" του Jung
Αναγκαστικα εστιασα στο θεμα ζωης και θανατου, λογω παραδειγματος.Quote:
Originally Posted by astral_dreamer
Το τι συνεβη αργοτερα στη ζωη αυτων που δεν ταξιδεψαν δεν μπορει να μας απασχολει. Ενα παραδειγμα ηταν!
Αλλωστε το πεπρωμενο ή το μοιραιο, δεν εχει απαραιτητως αρνητικη εννοια.
[Πάντως, θυμαμαι στο ναυαγιο του Σαμινα, ενας απο τους νεκρους, ο οποιος πριν πνιγει, ειχε βοηθησει αλλους να σωθουν -στρατιωτης νομιζω- λιγο καιρο πριν, ειχε γλιτωσει απο παρομοιο γεγονος. Ετσι ειχε ειπωθει τοτε στα ρεπορταζ. Συγχωρεστε με αλλα δεν θυμαμαι λεπτομερειες.]
**Ενα παραλληλο συμπαν, απο ποσα αλλα; :toung::toung:
Δεν ξέρω αν το πεπρωμένο μου είναι γραμμένο στα άστρα.. Δεν ξέρω αν είναι καλό ή κακό, τυχερό ή άτυχο, πλούσιο ή φτωχό.. Αυτό που ξέρω σίγουρα και που έχω βιώσει, είναι το γεγονός ότι στη ζωή μας σε οτιδήποτε κάνουμε, μας δίνονται κάποιες επιλογές. Αναλόγως του τι θα επιλέξουμε θα οδηγηθούμε σε μια κατάσταση η οποία έχει διάφορα παρακλάδια τα οποία με τη σειρά τους κάπου οδηγούν.. Έτσι η προσωπική μας εκτίμηση και επιλογή μιας κατάστασης θα μας οδηγήσει αναπόφευκτα στο αποτέλεσμα, το οποίο ανάλογα με τις πράξεις που θα έχουν προηγηθεί, θα είναι θετικό ή αρνητικό στην πορεία της ζωής μας.
Εγώ πάλι πιστεύω ότι ότι μα ότι συμβαίνει στην ζωή μας είναι προκαθορισμένο να συμβεί... Γιατί πως αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός της ύπαρξης τόσων μαντικών τεχνών...Βέβαια όλα αυτά συμβαίνουν μέχρι ενός ορίου, γιατί κάπου έχουμε και εμείς την ευθύνη για τις πράξεις μας. Όμως και κάποια γεγονότα δεν μπορούμε να τα καθορίσουμε εμείς, είναι καθαρά μοιραία... Και για αυτό υπάρχει και το ένστικτο, το οποίο μας καθοδηγεί και μας λέει κάποιες φορές τι είναι σωστό και τι όχι. Αυτό μάλιστα λένε πως είναι η εμπειρία της ψυχής από προηγούμενες ζωές..
Πολύ σωστά Βασίλη κι εγώ πιστεύω πως εκτός από εμάς υπάρχει εκεί έξω κι ένας ολόκληρος κόσμος.
Όσο για τις παραπάνω απόψεις των φίλων της στήλης, πιστεύω πως ο Θεός έχει δώσει στον άνθρωπο το δώρο ή την κατάρα αν το θέλετε της πολαπλής επιλογής. Δηλαδή η ζωή δεν είναι τίποτα άλλο από μια επιλογή. Επιλέγεις αν θα είσαι μίζερος ή αν θα είσαι ευτυχής. Επιλέγεις αν θα σπουδάσεις ή θα παραμείνεις στα βασικά. Γενικά αυτό στη ζωή σου σε αναγκάζει να παίρνεις διάφορους δρόμους και ότι πιστεύεις ότι είσαι, αυτό και θα γίνεις. Αν πιστεύεις ότι αξίζεις θα φτάσεις ψηλά, αν αισθάνεσαι μίζερα δεν μπορείς να πας πολύ μακριά. ¶ρα το πεπρωμένο, για μένα, το δημιουργείς εσύ. Υπάρχουν σίγουρα και κάποια γεγονότα μοιραία στη ζωή κάθε ανθρώπου αλλά το υπόλοιπο κομμάτι το δημιουργεί ο ίδιος. Φτιάχνει που λέμε κάρμα για την επόμενη ζωή.
Παλιά
Στη ζωή μας έχουμε την εντύπωση ότι έχουμε τη δυνατότητα να κάνουμε επιλογές. Αγνοούμε όμως ότι το σύμπαν όλο είναι ένας διαρκώς εξελισόμενος και πάντα ανανεούμενος ζωντανός οργανισμός που παράγει γεγονότα που αλληλοσυνδέονται. Είμαστε έρμαια αυτής της διαδικασίας και η μικρότητα μας σε συνδυασμό με την ματαιοδοξία μας μας κάνει να νομίζουμε ότι έχουμε και επιλογές. Να ρωτήσετε ένα παιδάκι από την Παλαιστίνη η το Σουδάν αν μπορεί να αλλάξει τη μοίρα του και τι επιλογές έχει και μετά τα λέμε :cheesy:
Σαλούδος
Τώρα θα πω κάτι που ίσως παρεξηγηθεί από τους υπόλοιπους αλλά δεν έχει σημασία. Έχω μια φίλη που έχει φοβερό ταλέντο στο φλυτζάνι. Μου το λέει χρόνια , από τότε που ήμουν πιτσιρίκα. Λοιπόν, ποτέ δεν μπόρεσε να μου πει με βεβαιότητα εάν θα πάρω το χαρτί από τη σχολή μου, ή αν θα πάρω το δίπλωμα του αυτοκινήτου, ή αν θα γραφτώ στη σχολή αστρολογίας που ήθελα πολύ. Πάντα, ακόμα και στο φλυτζάνι, (κι ας γελάτε), ήταν δική μου η επιλογή του τι θα κάνω. Ακόμη κι αν η μοίρα είχε αποφασίσει αλλιώς και μου δημιουργούσε χίλια εμπόδια , αυτό που ήθελα θα το έκανα έστω και καθυστερημένα. Αλλά δεν ήταν πουθενά γραφτό. Ούτε και στο φλυτζάνι, που το αναφέρω εδώ χαριτολογώντας , ούτε και στον αστρολογικό χάρτη κάποιου του τι θα κάνει τελικά στη ζωή του. Εννοώ, ότι αστρολογικά όλοι έχουμε κάποιες τάσεις, κάποια ταλέντα και κάποιο τρόπο σκέψης. Θα ενεργοποιηθούν όμως όλα; Από εμάς εξαρτάται ή από τη μοίρα;
Τι είναι αυτό που διαφοροποιεί άτομα όπως ο Αρ. Ωνάσης που ξεκίνησε πάμφτωχος από έναν ψαρά σε ένα νησί που δεν φεύγει ποτέ από το μέρος όπου γεννήθηκε; Μήπως το όραμα για τον εαυτό του; Η πίστη του για κάτι καλύτερο; Η μοίρα;
Πολλοί παράγοντες... Η τόλμη καταρχήν, να ξεφύγει κανείς από αυτό που θεωρεί δεδομένο... αλλά και οι ευκαιρίες... πολλοί συμπατριώτες μας που πήγαν στο εξωτερικό διέπρεψαν, καθώς εκεί δε βρήκαν την τάση μας εδώ να τραβάμε προς τα κάτω όποιον πάει να ανέβει... το περιβάλλον, γενικά παίζει ρόλο... αν δίνει ευκαιρίες... τι ευκαιρίες να έχει κανείς στην Αφρική; Εκεί δεν έχει και σημασία να βλέπουν ούτε το φλυτζάνι...
Αστρολογικά υπάρχουν κάποιοι που λένε ότι και οι φυλές των ανθρώπων έχουν ένα κάρμα... Δεν είναι ανάγκη να το πιστέψουμε, αλλά ισχύει γενικά ότι το περιβάλλον που μεγαλώνουμε επηρεάζει και τη δική μας μοίρα...
Ξέρεις όμως τί αναρωτιέμαι, Μητσάκο; Τελικά τί είναι λιγότερο επικίνδυνο για εμάς τους ίδιους; Να παραμυθιαζόμαστε ότι μπορούμε να ελέγχουμε τη ζωή μας, ότι έχουμε επιλογές και είμαστε κύριοι του εαυτού μας (αν ισχύει αυτό που λες για το συμπαντικό παιχνίδι στο οποίο εμείς είμαστε απλώς πιόνια του) ή να επαναπαυόμαστε και να τα αφήνουμε όλα σ' αυτό το υπέρτερο που μας ορίζει;Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Όντως μπορούμε να δούμε τη ζωή μας ως ένα παιχνίδι, φτάνει να ξέρουμε τους κανόνες του, να ξέρουμε τις δυνατότητές μας και να παίζουμε μέχρις ότου χάσουμε/ κερδίσουμε και αρχίσει η παρτίδα απ' την αρχή.
'Ενας πρόγονός μου γεννημένος στην Αθήνα, έζησε και δούλεψε πολλά χρόνια στις ΗΠΑ (- ξείπα) και μόλις επέστρεψε στην Ελλάδα μόνο που δεν αυτοκτόνησε. Τι πιστεύετε ότι ήταν αυτό ; Καθαρό κάρμα γιατί έφυγε υπό πίεση και η ίδια ιστορία παραλίγο να επαληθευθεί και από απογόνους του, άσχετο αν απετράπη για όλους την τελευταία στιγμή. 'Υστερα μάθαμε ότι υπήρχε μια κατάρα στην οικογένεια να πεθαίνουν εξόριστοι και πολύ πλούσιοι αλλά δυστυχισμένοι. Ξέρετε, μετά το συνέδεσε μ'αυτά που έχει γράψει ο Αλαν Λίο για επίμαχο πλανήτη στον 4ο ή στον 8ο της κληρονομικότητας, για στοιχειωμένους πύργους από φαντάσματα προγόνων και καταραμένες οικογένεις... 'Οταν ανοίξεις το κουτί της Πανδώρας, δεν κλείνει εύκολα. Το κάρμα δεν πρέπει να'ναι τίποτα περισσότερο από κακή κληρονομιά. Αυτό συνέβη και στην οικογένεια Ωνάσση και στην οικογένεια Κένεντυ.
Ναι. πιστευω οτι ολοι εχουμε ενα σκοπο υπαρξης και προορισμο.Ανεξαρτητα ποιο δρομο θα ακολουθησουμε θα φτασουμε εκει που ειναι γραμμενο. Το μονο που μπορουμε να επιλεξουμε ειναι οι δρομοι μας.:love:
Μα αν υπάρχει ένα τελεσίδικο σημείο προορισμού το οποίο είναι προδιαγεγραμμένο και δεν αλλάζει με τίποτα, τότε ποιός ο λόγος να παλεύουμε, να αναζητάμε, να ερωτευόμαστε, να πληγωνόμαστε, να θυμώνουμε, να πονάμε, να αγαπάμε κτλ.. Εφόσον ότι και αν κάνουμε στο ίδιο σημείο θα καταλήξουμε, όποιον δρόμο και να ακολουθήσουμε το τέλος του ταξιδιού θα είναι το ίδιο, γιατί δεν αράζουμε να περιμένουμε το τέλος χωρίς να "κουραζόμαστε"?? Η μοναδική περίπτωση που θα συμφωνούσα με αυτό που γράφεις είναι για τον θάνατο. όντως ότι και αν κάνουμε όλοι εκεί καταλήγουμε.. αλλά σε όλα όσα αφορούν τη ζωή νομίζω ότι κάθε φορά που επιλέγεις κάποιο δρόμο, το αποτέλεσμα σίγουρα αλλάζει..αλλιώς γιατί να μας δίνετε το δικαίωμα της επιλογής??Quote:
Originally Posted by tzonston
Δεν υπάρχει θέμα επικινδυνότητας. Αν θα παραμυθιαστούμε η αν θα ενεργοποιηθούμε για να κάνουμε κάτι η για να μην κάνουμε κάτι δεν είναι κάτι που το επιλέγουμε. Κάνουμε αυτό που μπορούμε να κάνουμε μέσα στο πλαίσιο που ήδη υπάρχει. Αυτό που μπορούμε να κάνουμε μπορεί να είναι μικρό η μεγάλο, "καλό" η "κακό", αλλά πάντα μέσα στο ήδη υπάρχον πλαίσιο, δηλαδή υπάρχει περιορισμός που δεν παλεύεται. Η δυνατότητα που νομίζουμε ότι έχουμε για να παλέψουμε η να μην παλέψουμε κάτι είναι απλά η κινητήρια δύναμη που σπρώχνει να παίξουμε το μεμονομένο ρόλο μας μέσα στο συμπαντικό σχέδιο. Αν κάποιος νομίζει ότι ότι μπορεί να κάνει κάτι περισσότερο από αυτό που φαινομενικά μπορεί, και τελικά το καταφέρνει, απλά έχει επιτελέσει το ρόλο του στο πλαίσιο του σχεδίου που αναπτύσσεται ανεξάρτητα από τη δική του βούληση.Quote:
Originally Posted by DrMaroulita
ουφ :blink:
Αν τα πάντα είναι ένα τότε αυτό ισχύει. Αν τα πάντα δεν είναι ένα τότε αυτό δεν ισχύει.
Γιατί νομίζεις ότι έχεις το δικαίωμα της επιλογής?Quote:
Originally Posted by kritikia
Ρωτάς εάν νομίζω ότι το έχω ή για ποιον λόγο μου το έχουν δώσει?Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Αν υπάρχει δικαίωμαQuote:
Originally Posted by kritikia
Μητσάκο, είμαι σίγουρη ότι υπάρχει το δικαίωμα της επιλογής. Συμφωνώ όμως ότι κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν τη δυνατότητα αυτή εξαιτίας των συνθηκών διαβίωσης, του τρόπου ζωής ή άλλων παραγόντων. Κανείς όμως δεν μπορεί εφόσον δεν το αρνουμαι εγώ να μου στερήσει την ελευθερία να επιλέξω ποιο είναι το καλύτερο για μένα ή ποιον δρόμο θα ακολουθήσω στη ζωή μου. Δικαίωμα είναι η ελεύθερη βούληση να ζήσω όπως εγώ θέλω (φυσικά χωρίς να προκαλέσω προβλήματα στους άλλους), να υποστηρίξω τις ανάγκες μου και να πραγματοποιήσω τα όνειρά μου..και όλα αυτά θα συμβούν μεσω των επιλογών που θα κάνω.Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Είναι αυτό που λέμε ότι πρέπει να βρισκόμαστε σε ισόρροπη σχέση με την αναγκαιότητα...
Δεν σου φαίνεται παράλογο άλλα να ισχύουν για κάποιους και άλλα για κάποιους άλλους?Quote:
Originally Posted by kritikia
Χάχαχαχαχαχα!! Τον Σωκράτη μου θυμίζεις (εχμμμ!! Τον Αθηναίο διδάσκαλο του Πλάτωνα -για να μην παρεξηγούμαστε)...αν έχω ποτέ μνήμη αυτού:toung::toung:...με τις συνεχείς ερωτήσεις εκμαίευσης νοητών και ουσιωδών απαντήσεων :bigsmile::bigsmile:Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Μαιευτική το λένε :bigsmile:Quote:
Originally Posted by BlackOrWhat
Η μαμμη της φιλοσοφιας! :bigsmile:Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Το ξερωωω, το ξερωωω!!:offtopic:
Παντως εχουμε μπλεξει το πεπρωμενο με το καρμα πασπαλιζοντας τα με ελευθερια της βουλησης! Η κανω λαθος;
Ωστοσο -για οποιον πιστευει στο καρμα- υποτιθεται πως εχουμε την δυνατοτητα να το αλλαξουμε. Αλλωστε γι αυτο μετενσαρκωνομαστε.
Επισης αν δεχτουμε οτι το πεπρωμενο ειναι γραμμενο στ αστρα, αλλα και οτι "ο σοφος κυβερναει τ αστρα", ανατρεπουμε το αναποτρεπτο [αρκει να γινουμε σοφοι!]
Υπαρχουν αραγε αξιωματα στο νοημα της ζωης; :unsure::unsure:
Είναι λίγο πιο μπερδεμένο... Πολλές φορές "νομίζουμε" ότι ανατρέπουμε το κάρμα, αλλά απλά εισερχόμαστε σε πιο εσωτερική σπείρα...
Και οταν καποιος "χτυπαει το κεφαλι του στον τοιχο" γνωριζοντας οτι θα το σπασει, αυτο που εντασσεται; Στο πεπρωμενο ή στην ελευθερια βουλησης;
Δυστυχώς Μητσάκο μου το παράλογο είναι αναγκαία "συνθήκη" της φύσης.. Πρέπει να κρατηθεί μια ισορροπία... όσο σκληρό και αν ακούγεται.Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
Αυτό είπα και εγώ πιο πριν :cheesy:Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Ουπς.. σόρρυ... Δεν το'πιασα...
Το είπα με δικά μου λόγια μάλλον, για αυτό :toung:Quote:
Originally Posted by Βασίλης Παπαδολιάς
Εγώ δεν έχω μπλέξει τίποτα. Αλλοι έχουν :unsure:Quote:
Αρχικά Δημοσιευμένο απο starfish
Παντως εχουμε μπλεξει το πεπρωμενο με το καρμα πασπαλιζοντας τα με ελευθερια της βουλησης! Η κανω λαθος;
Δεν διακρίνεις ότι αν αποδεχθούμε την αναγκαιότητα της "συνθήκης" παύει η ελευθερία?Quote:
Αρχικά Δημοσιευμένο απο kritikia
Δυστυχώς Μητσάκο μου το παράλογο είναι αναγκαία "συνθήκη" της φύσης.. Πρέπει να κρατηθεί μια ισορροπία... όσο σκληρό και αν ακούγεται.
Το είπα περιφραστικά χρησιμοποιώντας το ρήμα της παραγόμενης λέξης που ανέφερες...πειράζει???:toung::toun g:Quote:
Originally Posted by Μητσάκος
τα φασόλια πειράζουν αλλά και αυτά ακόμα μόνο σε ποσότηταQuote:
Originally Posted by BlackOrWhat
(ξέρω, :offtopic: παίρνω το κουβαδάκι μου και πάω σε άλλο θέμα)
ειναι της μοιρας μας γραφτο να νομιζουμε οτι ειμαστε απολυτα ελευθεροι.... Οπου ειναι γραφτο να φτασουμε θα φτασουμε τωρα οσο διαρκει το ταξιδι εχουμε επιλογες ισως, που και το ταξιδι ειναι κομματι της ζωης και μπορουμε ειτε να το ομορφυνουμε ειτε να το δυσκολεψουμε ως ενα βαθμο παλι, οπως και να χει το αποτελεσμα θα ειναι το ιδιο.....
Ρε παιδιά γιατί παιδεύεστε τόσο; Αφού όλοι πιστεύουμε στη μετενσάρκωση τότε αυτό που λέει ο Μητσάκος για τις διαφορετικές ζωές των άλλων , αντιστοιχεί σε προηγούμενες ζωές μάλλον. Αν κάποιοι (ωραίοι) έχουν χρέη τότε καλούνται να τα "πλερώσουν" σ' αυτή τη ζωή. Ίσως κάποιοι άλλοι τα πήγαν καλύτερα από εμάς σε προηγούμενες ζωές και τώρα "καλοπερνούν". Λέω τώρα ....
εγω δεν εχω αποφασισει οτι το πιστευω αυτο που λες, τριγυριζει μες στο μυαλο μου αλλα δε ξερω...
Καλησπέρα! Πολύ ενδιαφέροντα όλα αυτά πραγματικα! Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί πολλοί μοιάζει να θεωρούν την ελεύθερη βούληση αντίθετη με το πεπρωμένο ή οτι φράσεις όπως "το πεπρωμένο φυγείν αδύνατο" ή ότι "είναι γραμμένο στα αστρα" υπονοούν οτι η ελεύθευρη βούληση δεν είναι υπέυθυνη γιαυτό ή οτι το πεπρωμένο είναι θετικό μόνο για την ''ψυχή'' & όχι πάντα για το παρόν του ανθρώπου...Παντού & πάντα μπορεί κανείς να πάρει μαθήματα, να εξελιχθεί & να ολοκληρωθεί. Όσο ζει κανείς & αναπνέει αυτό γίνεται είτε θέλει κανείς είτε δε θέλει. Προσωπικά πιστεύω οτι οι άνθρωποι αναλόγως την προσωπικότητά τους, τις προτεραιότητες τους & τα πιστεύω τους, το συνειδητοποιούν αυτό σε διαφορετικές ηλικίες, με διαφορετικούς τρόπους & με διαφορετικές αφορμές. Για παράδειγμα, άλλοι μέσω εκτεταμένων σπουδών ποικίλων επιστημονικών κλάδων, άλλοι μέσω ενασχόλησης με την αστρολογία & ανατολική φιλοσοφία, άλλοι με αφορμή κάποιο συνταρακτικό γεγονός στη ζωή του ή κάποια κρίση κλπ
Επίσης, πιστεύω οτι διαχωρισμοί τύπου "γραμμένο στα άστρα-ατομική πρωτοβουλία'' όπως θετικό-αρνητικό, καλό-κακό, μαύρο-άσπρο είναι κατάλοιπα του τρόπου με τον οποίο μαθαίναμε τον κόσμο όταν είμασταν παιδιά. Πράγματα όπως μια τέτοια εύκολη κατηγοριοποίηση, η αίσθηση οτι είμαστε το κέντρο του κόσμου &πολλά άλλα είναι από τα "κακά" εκείνης της περιόδου. Τα "καλά" ήταν ότι το ''ένστικτό'', 'οτι απορροφούσαμε περισσότερα πράγματα, οτι βλέπαμε τον κόσμο για πρώτη φορά για αυτό ρωτάγαμε να μάθουμε τα πάντα & οτι η μάθηση πολλές φορές μέσω παιχνιδιού ήταν κυρίαρχα για μας. Στο χεράκι μας & μόνο είναι συνειδητά να κρατήσουμε τα "καλά" ως προς τον τρόπο κατανόησης τους εαυτού μας & τον κόσμο ..Όλοι διαθέτουμε τρομακτικές ικανότητες ως προς το πως εκπαιδεύουμε το μυαλό μας & δεν εννοώ μόνο το συνειδητό κομμάτι. Οι πράξεις που επιλέγουμε να κάνουμε & το πως τις ερμηνεύουμε, τις "ζούμε" αλλά & τις θυμόμαστε έπωνται (είτε θέλουμε είτε όχι) & η "εκαίδευση" του συνειδητού τουλάχιστον μέρους συνεχίζεται...& συνεχίζεται.... Επίσης, υπάρχουν τρόποι να αγγίξουμε & το ασυνείδητο μας & να προχωρήσουμε...
Γιατί λοιπόν οι αστρικές επιρροές την ώρα που γεννηθήκαμε να είναι είτε καλές είτε κακές? Δεν είναι πρωτιμότερο να τις δούμε ως κομμάτι μας τόσο σημαντικό όσο π.χ. τα μέλη του σωματός μας, οι εμπειρίες μας κλπ & το πεπρωμένο ως αέναη αναζήτηση της ισορροπίας μας μες στο σύμπαν? Απο που & ως που κάτι τέτοιο δείχνει "αβουλία" ή κάτι από το οποίο δεν μπορούμε να ξεφύγουμε λες & γιατί πρέπει να ξεφύγουμε? Μήπως δε θέλει αρετή & τόλμη όχι μόνο η ελευθερία αλλά & η διατήρηση της ισσοροπίας & της αέναης εξέλιξης γενικότερα, και η "εκπλήρωση του πεπρωμένου" μας? Μήπως είναι το ίδιο πράγμα & απλά "κουτουλάμε" με διαφορετικές λέξεις στην προσπάθειά μας να το κατανοήσουμε?
Υπάρχει ελευθερία βούλησης, που μπορεί να σε κάνει να διαβάζεις χάρτη και να αναρωτιέσαι...
Και υπάρχει και Θεός που παρεμβαίνει. Αλήθεια, το θαύμα φαίνεται στο χάρτη;
Το πεπρωμένο φυγείν δυνατόν.