Originally Posted by
Τίνα Ζαχαριάδου
Χαχα Κάτια μου, μόνο από Ιχθύ δεν περίμενα να ακούσω τέτοιες απόψεις.
Ακόμη κι εγώ που είμαι αρκετά Κρόνιο άτομο δεν θα ερμήνευα με τόσο κυνισμό τους πλατωνικούς, ανεκπλήρωτους έρωτες.
Αλήθεια πόσο Κρόνια είσαι?
Παρόλα αυτά στα περισσότερα συμφωνώ μαζί σου.
Πράγματι σε τέτοιες περιπτώσεις ένας από τους δυο δεν είναι αρκετά ειλικρινής ή δεν έχει τα αντίστοιχα συναισθήματα με τον άλλο.
Κι εγώ είμαι της άποψης πως όταν τα συναισθήματα είναι αληθινά και δυνατά είναι σαν ένα ορμητικό ποτάμι που τίποτα δεν σταματά την ροή του ακόμη κι αν χρειαστεί διαρκώς να γκρεμίζεις τοίχους από παντού.
Φυσικά και μας βολεύει να θυμόμαστε τους πλατωνικούς και ανεκπλήρωτους έρωτες μας, πως αλλιώς θα ξεφεύγαμε από την σκληρή πραγματικότητα που ζούμε?
Επιπλέον οι περισσότεροι από εμάς έχουμε μάθει είτε αντιμετωπίζουμε σοβαρά προβλήματα είτε όχι, να τα επινοούμε, βλέπεις η θλίψη και η απογοήτευση είναι σοβαρές ενδείξεις ζωής, αντίστοιχες με εκείνες της χαράς και της ευτυχίας γιατί νιώθουμε ζωντανοί μέσα από την δυστυχία μας. :cry:
Δεν μπορώ να υποτιμήσω την λύπη ή το απωθημένο ενός ανεκπλήρωτου πλατωνικού έρωτα κι όσο κι αν θέλω να δώσω συμβουλές σαν τις δικές σου, το αποφεύγω γιατί όλες οι σχέσεις πρέπει να κάνουν τον κύκλο τους, ακόμη και οι πλατωνικές.
Κάποια στιγμή κι αυτές ξεφτίζουν, αφού όμως πρώτα έχουμε βιώσει την χαρά αλλά και την λύπη, το κακό είναι πως οι πλατωνικοί έρωτες δύσκολα απομυθοποιούνται.
Για όλα χρειάζεται χρόνος ακόμη κι αν, από πολλούς θεωρείται χαμένος, αν κι εγώ προσωπικά είμαι της άποψης πως τίποτα δεν πάει χαμένο, όλα για κάποιο λόγο γίνονται και όλα κάτι έχουν να προσφέρουν.
Αν τώρα με το πέρασμα του χρόνου δεν ξεφτίσουν, το πρόβλημα δεν είναι ο Ποσειδώνας αλλά ο Πλούτωνας με τις επικίνδυνες εμμονές του.
Κατά τ’ άλλα κι εγώ μαζί σου, όχι στους πλατωνικούς και ανεκπλήρωτους έρωτες…..αρκεί να μην τυχαίνουν :love:
Καλή συνέχεια και επιφυλάσσομαι για την Αφροδίτη την ανάδρομη.