Κώδικας Da Vinci

Σκοπός μου ήταν η κριτική θεώρηση από λογοτεχνική άποψη, στο μέτρο που επιτρέπουν οι γνώσεις μου, σχετικά με τον ΚΩΔΙΚΑ ΝΤΑ ΒΙΝΤΣΙ για την αξια του οποίου πολλά έχουν γραφτεί και ειπωθεί και την αποφυγή τυχόν συνειρμών και συγκρίσεων. Εμένα το μυαλό μου πήγε αμέσως στον Καζαντζάκη γιατί όταν προβλήθηκε η ταινία δόθηκε μεγάλη σημασία στην ερωτική ζωή του Ιησού.
Δεν προσάπτω τίποτα σε κανένα, αλλά καλό είναι να αποφεύγονται αστήρικτοι συσχετισμοί. Αλλωστε το άρθρο σου προβάλει και απόψεις άλλων που προφανώς δεν υιοθετείς.
Η αναφορά στον Εκο έγινε για την ενημέρωση της Lady Snowblood μια και έτυχε να γνωρίζω το θέμα.
Η αναφορά στον Καζαντζάκη προς ενίσχυση του θαυμασμού σου.

Φυλλένια

Δεν εχω προβλημα με την κριτικη σου φυλλενια ισα-ισα μου αρεσει γιατι μονο ετσι γινομαστε καλυτεροι. Παντως οφειλω να ομολογησω πως εισαι πολυ ευστοχη στις παρατηρησεις σου

Δεν δείχνεις άνθρωπος με συμπλέγματα τέτοιου είδους.
Ευτυχώς το κουσούρι της κριτικής ανάλυσης και της υπεραναλυτικότητάς μου, βρίσκει και θετική διέξοδο!
Κακό στην προσωπική ζωή, βεβαίως...

Φυλλένια

ο Brawn προσπαθει να μιμηθει τροπους γραφης καταξιωμενων συγγραφεων και αυτο γινεται αισθητο.Οσον αφορα την αντιδραση της εκκλησιας οι καθολικοι ηδη τον αφορησαν αλλα τελικα και η κακη διαφημιση επιτελει τον ιδιο ρολο με την καλη.Ο Brawn συνεχιζει να πλουτιζει οποτε η καλυτερη αντιδραση ειναι η αδιαφορια.Αλλωστε τα θεματα της θρησκειας λογω της μυστικιστικης φυσης τους παντα θα προκαλουν στον ορθολογιστικο ανθρωπινο νου αμφιβολιες

Θα μου επιτρεψετε να κανω κι εγω μερικες παρατηρησεις.
Το βιβλιο του Brown το διαβασα και μαλιστα μονορουφι. Το βρηκα πολυ ενδιαφερον, χωρις να το υιοθετω απαραιτητως. Ως αστυνομικο μυθιστορημα εχει μια πολυπλοκη δομη [που κανει σε καποια σημεια κοιλιες] η οποια κραταει το ενδιαφερον του αναγνωστη μεχρι τελους.
Αυτο που προκαλεσε τοση αντιδραση, δεν νομιζω οτι ηταν απλως η σχεση του Χριστου με την Μαρια, αλλα το γεγονος πως στο βιβλιο η Μαρια [μια γυναικα δηλαδη, και μαλιστα πορνη] ειναι το βασικο προσωπο και η μητρα της το ιερο δισκοποτηρο, μια που υποτιθεται οτι κυοφορησε και γεννησε το παιδι του Ιησου. Εδω ερχεται να ανατρεψει την εικονα της γυναικας οπως αυτη εξελιχθηκε μεσα στο δογμα της χριστιανικης εκκλησιας, αρχης γενομενης απο την διδασκαλια του Παυλου. Την εξυψωνει και της προσφερει μια θεση κυριαρχη στην καρδια του χριστιανισμου αμφισβητωντας ακομη και την ιδιοτητας της ως πορνης.
Χριστιανικες αιρετικες [οπως ονομαστηκαν απο την Καθολικη εκκλησια] κοινοτητες εχουν εξοντωθει μεχρι τελευταιου οπαδου, στο παρελθον, για λιγοτερο σημαντικους δογματικους λογους! Και ειναι αρκετα ενδιαφερον, να δουμε πως απο αυτα που γνωριζουμε ως διδασκαλια του Ιησου μεσα απο τα Ευαγγελια, εχουν μεταλλαχθει και διαστρεβλωθει μεσα απο τα δογματα των επιγονων του.
Για να ξαναγυρισω ομως στο βιβλιο, το οτι εγινε τοσο μεγαλη επιτυχια, κατα την γνωμη μου δειχνει οτι ο συγγραφεας κατ αρχην μελετησε το θεμα του και κατοπιν το "ξαναδιαβασε" με τροπο ωστε να προκαλεσει την μεγαλυτερη δυνατη περιεργεια. Αυτο απο μονο του ειναι κατορθωμα. Μυθιστοριογραφος ειναι και μυθιστορημα εγραψε. Μεσα απ αυτο δημιουργησε ερωτηματα και δινει μια πιθανη απαντηση. Πως θα τα προσλαβουν αυτα οι αναγνωστες ειναι δικο τους θεμα.
"Αιρετικα" εργα σε σχεση με την ζωη του Χριστου εχουν γραφτει και απο αλλους [δυο τιτλους τους θυμαμαι: Τα ενεα προσωπα του Χριστου και το Ο ανθρωπος που εγινε Θεος] που δεν εγιναν διασημοι γιατι ισως δεν πραγματευτηκαν το θεμα τους στα πλαισια μιας εξυπνης αστυνομικης ιστοριας. Χωρις αυτο να σημαινει πως οτι ειχαν να πουν δεν ηταν σημαντικο.

Και επειδη δεν βλεπω την δυνατοτητα διορθωσης η προσθηκης, συνεχιζω εδω.
Δεν διεκρινα προσπαθεια μιμησης εκ μερους του. Δεν ξερω ποιους εννοει η Kiarra καταξιωμενους συγγραφεις τους οποιους ο Brown μιμειται η προσπαθει να μιμηθει.

αναφερομουν κατα κυριο λογο στον Εco.Ειχα διαβασεια πολυ καιρο πριν το εκκρεμες του Φουκω και το ονομα του Ροδου και μου φαινοταν πως και ο κωδικας και οι πεφωτισμενοι προσπαθουσαν να ακολουθησουν τα χναρια γραφης του Eco.Ωστοσο αυτο δεν ειναι παρα η εντυπωση που εγω αποκομισα

Quote:

---

Originally Posted by kiaRRa

αναφερομουν κατα κυριο λογο στον Εco.Ειχα διαβασεια πολυ καιρο πριν το εκκρεμες του Φουκω και το ονομα του Ροδου και μου φαινοταν πως και ο κωδικας και οι πεφωτισμενοι προσπαθουσαν να ακολουθησουν τα χναρια γραφης του Eco.Ωστοσο αυτο δεν ειναι παρα η εντυπωση που εγω αποκομισα

---

Να σου πω την αληθεια το μονο κοινο [σαν συνοδος πλανητων με μεγαλη ανοχη! :smile1: ] που μπορω να σκεφτω, αναμεσα στο Ονομα του ροδου και τον Κωδικα, ειναι η αστυνομικη πλοκη. Στον Eco ομως κατα την γνωμη μου λειτουργει καθαρα ως προσχημα, για να μας εισαγει στα δογματικα/φιλοσοφικα προβληματα του τελους του Μεσαιωνα και στις ζημωσεις που λαβαιναν χωρα μεσα στην Καθολικη Εκκλησια...Στο δε Εκκρεμες εχουμε την ευκαιρια να μαθουμε την ιστορια των μυστικιστικων ταγματων. Τους Πεφωτισμενους δεν τους εχω διαβασει...:push:

Quote:

---

Originally Posted by starfish

Να σου πω την αληθεια το μονο κοινο [σαν συνοδος πλανητων με μεγαλη ανοχη! :smile1: ] που μπορω να σκεφτω, αναμεσα στο Ονομα του ροδου και τον Κωδικα, ειναι η αστυνομικη πλοκη. Στον Eco ομως κατα την γνωμη μου λειτουργει καθαρα ως προσχημα, για να μας εισαγει στα δογματικα/φιλοσοφικα προβληματα του τελους του Μεσαιωνα και στις ζημωσεις που λαβαιναν χωρα μεσα στην Καθολικη Εκκλησια...Στο δε Εκκρεμες εχουμε την ευκαιρια να μαθουμε την ιστορια των μυστικιστικων ταγματων. Τους Πεφωτισμενους δεν τους εχω διαβασει...:push:

---

διαβασε το.Βεβαια και τα παραπανω αποτελουν τροπους να περναμε την ωρα μας.το πως αντιλαμβανεται ο καθενας καποιο βιβλιο ειναι αποτελεσμα προσωπικων ερθισματων και πολλων αλλων παραγοντων.γι'αυτο και παντα θα προκυπτουν διαφορετικες αποψεις

Πολύς λόγος πάντως για τον Κώδικα, αυτό είναι αλήθεια... και καλώς γίνεται, γιατί έχω την εντύπωση πως η ανταλλαγή απόψεων, όπως γίνεται και εδώ, είναι εξίσου σημαντική. Τώρα ως προς το βιβλίο, κι εγώ το διάβασα το καλοκαίρι, καθώς μου το είχαν προτείνει ως ένα βιβλίο εξαιρετικό, που σε κρατάει στην "τσίτα" και σου δημουργεί ερωτήματα του στυλ "μήπως όντως υπάρχει αλήθεια σ' αυτά;;". Το διάβασα λοιπόν...
Για μένα δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μυθιστόρημα, του οποίου ο συγγραφέας αποδεικνύει πως μάλλον είναι καλός στα μαθήματα "δημιουργικής συγγραφής" που κάνει στην Ακαδημία Φίλιπς Έξετερ. Επέλεξε ένα "καυτό" θέμα και το πλαισίωσε με όλα εκείνα τα στοιχεία που η σύγχρονη μυθιστοριογραφία θεωρεί, ας το πω έτσι "must" (αν και όταν μιλάμε για δημιοργία, τέχνη και λογοτεχνία δεν χωρούν τέτοιοι όροι, αλλά από τη στιγμή που υπάρχουν και τμήματα δημιουργικής συγγραφής σε πανεπιστήμια, σίγουρα υπάρχουν και φόρμουλες).
Το μόνο καλό που προσέφερε σε μένα το συγκεκριμένο βιβλίο είναι ότι μου έδωσε εναύσματα για να αρχίσω να ψάχνω για τα της Μαγδαλινής, του Δισκοπότηρου, των απόκρυφων ευαγγελίων κ.λπ.
Πάντως, να δείτε πόσος ντόρος θα γίνει όταν θα βγει στις αίθουσες η ταινία... μιλάμε για promoting, εδώ είστε και εδώ είμαι...