οταν αλλαζει ο τροπος που εχεις συνηθισει να πραττει ενας ανθρωπος δεν ειναι σαν να αλλαζει?
Printable View
οταν αλλαζει ο τροπος που εχεις συνηθισει να πραττει ενας ανθρωπος δεν ειναι σαν να αλλαζει?
Αν δεχτουμε οτι καθε ανθρωπος περιεχει το Ολον, οι διαφοροποιησεις εχουν να κανουν με την εκφραση σε διαφορετικα ποσοστα [για τον καθενα] των μερων του Ολου. Τα "ποσοστα" αυτα, ρυθμιζονται -ας το πω ετσι- απο πολλες παραμετρους, εξωτερικες, εσωτερικες και εσωτερικευμενες. Αρα οι εμπειριες μας σε συνδυασμο με την ιδιοσυγκρασια μας και με τον τροπο που τις αφομοιωνουμε, βγαζουν στην πορεια της ζωης μας μια διαφορετικη εκδοχη του εαυτου μας. Σιγουρα οχι αλλαγη σε βαθος, αλλα πιθανοτατα σε ενα επιπεδο που μπορει να γινεται εμφανης, συνειδητοποιησιμη [επιτρεψτε μου τον ... νεολογισμο!:cheesy:]Quote:
Originally Posted by skorpion
Όταν λες «βγάζουν» πώς ακριβώς το εννοείς όμως. Βγάζουν μέσα μας (συνείδηση) ή προς τα έξω (συμπεριφορά)? Καταλαβαίνεις ότι το ένα δεν προαπαιτεί υποχρεωτικά το άλλο, όσο κι αν έχουν σχέση μεταξύ τους.
Θέλω να το συνδέσω με τα προηγούμενα που είπε ο Μητσάκος και η Αργυρώ, δηλαδή ότι μερικοί άνθρωποι προτιμούν να κρύβουν χαρακτηριστικά τους επειδή κάποια στιγμή τούς είναι δυσάρεστα (για όποιο λόγο). Αυτό όμως σημαίνει, συνειδητή ή ασυνείδητη, αλλαγή χαρακτήρα και επηρρεάζει τον εξωτερικό μας περίγυρο πυροδοτώντας διαφορετικά γεγονότα συνεπώς και την πορεία της ζωής μας! Πιθανόν δε και με πολύ καταλυτικό τρόπο.
Οπότε λοιπόν τι ουσιαστική διαφορά έχει μία συμπεριφορά ή ένας χαρακτήρας που συγκαλύπτεται, καταπιέζεται, δεν εκδηλώνεται κλπ. με εκείνον ο οποίος είναι πραγματικά έτσι?... Ότι ο πρώτος έχει περισσότερες πιθανότητες να εκδηλωθεί όταν και εάν ενσκύψουν οι κατάλληλες συνθήκες? Μα και ο δεύτερος δεν μπορεί να αποφασίσει οποιαδήποτε στιγμή συναντήσει τα όριά του ότι πρέπει να συμβιβαστεί?..
Το θεμέλιο του ερωτήματός μου στηρίζεται στο κατά πόσον ο κόσμος των ιδεών (ψυχή - νόηση) μπορεί να υπάρξει αυτοτελώς και κατά πόσον η ύπαρξή του έχει νόημα εάν δεν εκδηλωθεί στην ύλη (φύση - σώμα).
ΥΓ1: Κάθε ομοιότητα με πραγματικούς φιλοσόφους και θεωρίες είναι συμπτωματική και εντελώς τυχαία!
YΓ2: Είμαστε καραεκτός θέματος, εάν υπάρχει παρόμοια συζήτηση παρακαλώ υποδείξτε την..
ΥΓ3: Αργυρώ για τις εμπειρίες σου (μας) επιφυλάσσομαι. Μάλλον ας προετοιμάζεται καινούργιο θέμα, θα έχει ενδιαφέρον.
ΥΓ4: Εάν δεν έχω γίνει απόλυτα καταννοητός συμπαθάτε με και ρωτήστε διευκρινήσεις. Αυτός ο Ποσειδώνας μπροστά από τον Ήλιο σήμερα δίνει την πραγματική διάσταση τούτου του smiley! :dizzy:
:bigsmile:
Κατ αρχην με ανακουφιζει το γεγονος οτι "φταιει" ο Ποσειδωνας [που μαζι με τους λοιπους που εχουν μαζευτει στον Υδροχοο, απεναντι απο τον γεν. Ερμη μου] που διαβαζω το τι εγραψα και δεν ειμαι σιγουρη οτι καταλαβαινω τι εννοω!!:cry::wacko:
Επισης δεν ειμαι σιγουρη αν καταλαβαινω το τι εννοεις εσυ! Τριγυρναω γυρω-γυρω απ αυτο που εγραψες [απο πλευρα κατανοησης] αλλα μεχρι εκει.
...Παντως, ετσι κι αλλιως συμφωνω τουλαχιστον με την Αργυρω, οτι δοθεισης της ευκαιριας, πολλες αποψεις/συμπεριφορες μας που στηριζονται στα "πρεπει" και σε συνηθειες, μπορουν να καταρρευσουν στην στιγμη! ΚΑι γι αυτο [παρ οτι μ ενοχλει σ ενα βαθμο :toung:] την λεξη <ποτε> την εχω καταργησει απο το λεξιλογιο μου.
**Και για να κλεισω: NAI ειμαστε offtopic!!:cheesy:... για πολλοστη φορα.... και με τον φοβο της δαμοκλειας σπαθης των admin.....:nuts::nuts:
Μάλλον ο ανάδρομος Ερμής φταίει και όχι ο Ποσειδώνας. Υπομονή μέχρι την Πανσέληνο που θα γυρίσει σε ορθή φορά...:cheesy:Quote:
Originally Posted by starfish
Και γιατί είμαστε εκτός τόπικ; Για τον έρωτα με διαφορά ηλικίας δεν είναι όλα αυτά που κουβεντιάζουμε τόση ώρα; Δεν αναφερθήκαμε σε κάτι άλλο νομίζω...:weird:
Πιστευω οτι ετσι κι αλλιως ειναι δυσκολο αλλα και βαρετο, μια συζητηση να ακολουθει εναν δρομο απο τον οποιο δεν πρεπει να ξεφευγεις καθολου.
Εμεις ξεφυγαμε γιατι αρχισαμε να μιλαμε για το αν ο ανθρωπος αλλαζει, θεμα σχετικο μεν, διαφορετικο δε! Μου αρεσει βεβαιως βεβαιως [η βαρκα οταν αρμενιζει..:toung:], απλως, χρειαζεται να θυμομαστε και που πηγαινουμε! :bigsmile::bigsmile:
**Αμαν ο αναδρομος!!!!:nuts::nuts:
Αν αλλαξουμε καποια στιγμη τροπο συμπεριφορας και δρασης οσον αφορα μια συγκεκριμενη πτυχη της ζωης η οποια ειναι προβληματικη και δουμε οτι αυτο εχει καλυτερα αποτελεσματα για μας πιστευετε οτι ειναι δυνατον να αλλαξει ο τροπος που βλεπαμε τα πραγματα μεχρι τοτε, ακομα κι αν η αλλαγη ηταν αρχικα υποκριτικη σε εισαγωγικα μπορει να γινει καποια στιγμη διαφορετικος αληθινος τροπος σκεψης, μηπως μερικες φορες μαθαινουμε να ημαστε αναλογα με τα αποτελεσματα? Τι πιστευετε? Και αυτο μπορουμε να το γενικευσουμε?
Quote:
Originally Posted by skorpion
Τα ποντικακια και τα σκυλακια [και οχι μονο] ακολουθουν συμπεριφορες που επιβραβευονται, και αποφευγουν αυτες που προκαλουν πονο. Γνωστο! Οπως και το "η επαναληψη μητηρ πασης μαθησεως". ΠΑρ ολα αυτα, αισθανομαι μια απεχθεια για τους συμπεριφοριστες, επειδη περιοριζουν μια απιστευτη ποικιλια παραμετρων της ψυχολογιας, μονο σ αυτο το κομματι.
Δεν θελω να γενικευσω την [οποια] ισχυ αυτης της θεωριας. Θελω να ελπιζω και ταυτοχρονα πιστευω, οτι δεν θα γινουμε ποτε 100% υποχειρια στο καροτο και στο μαστιγιο, αυτων που αρεσκονται να καθοδηγουν τα πληθη με τετοιο τροπο!!
Ουφφφ!!:nuts::nuts:
Βρε παιδιά θέμα είναι πέρα από την ηλικία,τα βιώματα, ο χαρακτήρας και οι εμπειρίες που έχει ο άλλος!:embarrest
Ετσι ακριβως.Quote:
Originally Posted by zeta1987
Και μερσι για την επαναφορα στην ταξη! :bigsmile::nuts: