Ερωτικά «αντίο» και η λαχτάρα της επανασύνδεσης

Καλή η θετική σκέψη και σωστα τα λέτε. Αν όμως απλά ελπίζουμε σε καλύτερες μερες (εν προκειμένω σε επανασύνδεση) χωρίς να το παλευουμε με όλες μας τις δυνάμεις...

Βέβαια, πάντα εξαρτάται και το πόσο πολύ θέλουμε τον άλλον. Αν απλά ξυπνησε ο πληγωμένος μας εγωισμος και αυτο το βαφτιζουμε αγάπη, και να επιστρέψει ο συντροφος θα ειναι κάτι πρόσκαιρο.
Η πραγματική αγάπη ειναι κάτι πιο πολύπλοκο, και δυστυχώς δυσκολα βιώνεται ή γίνεται αντιληπτή μέσα στον σύγχρονο κυκεώνα συναισθημάτων. Πρόκειται για την απόλυτη προσφορά στον άλλον, πέρα από ατομικιστικές στάσεις και συμπεριφορές. Και δεν θεωρώ απαραίτητο να είναι αμφίδρομη. Αφού όλοι οι άνθρωποι διαφέρουν, έτσι κατά την γνώμη μου διαφέρει και το συναισθηματικό τους βάθος, το οποίο και τροφοδοτεί το εν λόγω συναίσθημα.

Ελπίζω να είναι σαφές ότι δεν απευθύνομαι σε συγκεκριμένο άτομο ή περίπτωση

κορίτσια, τι να πω!
τελικα γίνονται θαύματα!
Το Πάσχα έγινε η πολυποθητη επανασύνδεση και ομολογώ ότι μετά από μια εκατέροθεν ομολογία των λαθών μας, μια εν βαθέω κατάθεση συναισθημάτων και παραμέρηση του εγωισμού μας το δέσιμό μας τώρα είναι πολύ πιο βαθύ και ουσιαστικό.
Σας ευχαριστω για τη συντροφιά και το διάλογο που ειχαμε τόσες μέρες!

ΟΥΤΕ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΑΝΤΙΟ ΔΕΝ ΚΑΤΑΦΕΡΑΜΕ ΝΑ ΠΟΥΜΕ... ΣΙΩΠΗΡΑ ΙΣΩΣ.. ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΝΩΡΙΣ ΚΑΙ ΑΚΟΜΗ ΠΟΝΑΩ.. ΞΥΠΝΑΩ, ΚΟΙΜΑΜΑΙ ΚΑΙ ΤΟΝ ΒΛΕΠΩ ΠΑΝΤΟΥ.. ΘΥΜΑΜΑΙ ΟΣΑ ΜΟΙΡΑΣΤΗΚΑ ΜΑΖΙ ΤΟΥ, ΜΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΛΗΣΜΟΝΗΣΩ ΟΣΑ ΜΑΖΙ ΣΧΕΔΙΑΣΑΜΕ ΚΑΙ ΟΣΑ Η ΥΠΑΡΞΗ ΤΟΥ ΜΕ ΕΝΕΠΝΕΕ ΝΑ ΟΝΕΙΡΕΥΤΩ.. ΤΟΝ ΑΓΑΠΩ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ ΠΟΥ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ ΝΑ ΜΗ ΤΟ ΝΙΩΘΕΙ.. ΚΑΙ ΑΝΑΡΩΤΙΕΜΑΙ ΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΝΑ ΞΕΧΝΑ ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ.. ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑ ΚΙ ΕΓΩ.. ΕΛΠΙΖΩ ΤΟ ΑΥΡΙΟ ΝΑ ΦΕΡΕΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.. Ο,ΤΙ ΚΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ..

Σίγουρα το ερωτικό "αντίο" πάντα πονάει!¶λλες φορές λιγότερο & άλλες περισσότερο.....Ο τρόπος αντιμετώπισης είναι εύκολος στα λόγια αλλά όχι ακατόρθωτος στην πράξη αν ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ θέλουμε να "ξεκολλήσουμε" !!!!
Δεν θα πρέπει να αναλωνόμαστε στο "γιατί" να μας συμβεί αυτό , απλά να το δεχτούμε σαν γεγονός , να προσπαθήσουμε να ζούμε την στιγμή & να κάνουμε πράγματα που μας ευχαριστούν!!!!
Ξέρω , ακούγομαι σαν να είμαι εκτός κλίματος .....
αλλά ύστερα από αρκετό πόνο & φάσεις κατάθλιψης , συνειδητοποίησα οτι αυτή την μίζερη κατάσταση του χωρισμού την δημιουργούμε εμείς στον εαυτό μας , που ουσιαστικά θέλουμε να υποφέρουμε !!!!!!

Με αγγιξε αυτο το άρθρο και από ότι είδα δεν ειμαι η μόνη που νιώθω έτσι... Σε αυτές τις περιπτώσεις βέβαια η καλύτερη λύση είναι να τα βρεις με τον εαυτό σου, όταν όμως το συναίσθημα είναι δυνατό τον άνθρωπο που έφυγε από κοντά σου δεν τον ξεπερνάς ποτέ με όσους και αν μπλέξεις και όση προσπάθεια και αν κάνεις.

Γειά σε όλους!Είμαι σε διάσταση 4 μήνες,μετά από 22 χρόνια γάμου.Όλα έχουν γκρεμιστεί γύρω μου.Ψάχνω να βρώ τι ήταν αυτό που έφταιξε και ήρθαν έτσι τα πράγματα,αλλά τίποτα.Αυτός προχωράει στη ζωή του και γω είμαι στάσημη.Ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω μπροστά και ελπίζω να τα καταφέρω γιατί δε μου αρέσει έτσι όπως είμαι.

Quote:

---

Originally Posted by olia_an

Ξέρω ότι πρέπει να προχωρήσω μπροστά και ελπίζω να τα καταφέρω γιατί δε μου αρέσει έτσι όπως είμαι.

---

Ό,τι δεν μας αρέσει, πρέπει να το αλλάζουμε... Τραβάμε ένα Χ και προχωράμε την ζωή μας... όσο δύσκολο και αν είναι... Αρκεί να το θέλουμε και όλα θα ξεπεραστούν! ;)

[Πρέπει να προχωρήσεις μπροστά κι εγώ ΄χωρισμένη είμαι και προσπαθώ να κάνω βήματα μπροστά χωρις να κοιτάζω πίσω. Ύπομονή λοιπόν και όλα θα πάνε καλά

Εξάλου, ακολουθεί η ανάδρομη φορά της Αφροδίτης στο τέλος του μήνα, οπότε, εκείνο που πρέπει να εκτιμήσουμε εξ' αρχής είναι ο ίδιος μας ο εαυτός!

Αυτό το άρθρο με άγγιξε και με βοήθησε αρκετά. είχα ανάγκη να το διαβάσω.
Πιστεύω όμως, οτι σε κάποιες περιπτώσεις, ακόμη κι αν έχουμε προχωρήσει, δεν ξεχνάμε ποτέ..
Και υπάρχουν κάποιες μικρές στιγμές που θυμόμαστε και πονάμε..