Printable View
Eδω θα εκφράσω μια ένσταση! Ο ανθρωπος δεν πιστευω ότι κατα βαση αλλάζει. Ο σκελετός της συμπεριφόρας του παραμένει ιδιος οπώς ήταν, αυτο που αλλάζει κατ' εμέ ειναι κάποια στοιχεία της συμπεριφόρας του. Αφου ο άνθρωπος ειναι ένα κοινωνικό ων, λογικό ειναι να δεχεται επίδραση από την ιδιοσυγκρασία άλλων ατόμων. Αλλά όχι να αλλάζει εκ θεμελίων!(προσωπική πάντα άποψη)
θα συμφωνήσω και εγώ...Quote:
Originally Posted by kia
Και γω επισης συμφωνω με τον Βασιλάκη και την Κία.
Είναι περισσοτερο η οικειοτητα που έχουμε με το άλλο άτομο και το πόσο καλα τον γνωριζουμε.. τις αντιδρασεις του, τα χουγια του... ΄΄ολα του!
και ίσως να "θεοποιούμε" την όλη αυτή κατάσταση πιστεύοντας ότι ναι είναι το άλλο μας μισό...
πάντα ο άνθρωπος θέλει να νιώθει μέρος ενός συνόλου-ζευγαριου-ομάδας. Ίσως και τα περί αδελφών ψυχών εκει εντάσσονται
Διάβασα ένα βιβλίο σχετικά με το θέμα μετενσάρκωση και αδελφές ψυχές του πάολο κοέλο επηρεάστηκα πολύ και ένιωσα την ανάγκη να το αναζητήσω στο φορουμ .:cheesy:Μακάρι να τον βρώ μια μέρα!Η αδερφή ψυχή είναι το άλλο μας μισό που μας βοηθά να ολοκληρώσουμε το πνευματικό μας ταξίδι , μας συμπληρώνει απόλυτα και γενικότερα είναι η αντανάκλαση του εαυτού μας.Είμαι αθεράπευτα ρομαντική τι να κάνουμε!!!:bigsmile:
Τα σημεία στο ωροσκόπιο μας που δείχνουν τα καρμικά μας κατάλοιπα (αν δεν κάνω λάθος) είναι ο ΒΔ ,ο Κρόνος και η Σελήνη.Ο Αρης και η Αφροδίτη σε μικρότερο βαθμό.
Ωραια ειναι ολα αυτα Χarashoroscope ,
αλλα ας μην ξεχναμε,οτι κανεις δεν μας βοηθα να ολοκληρωσουμε το πνευματικο μας ταξιδι.Πρεπει να κανουμε οοολη την "λατζα" μονοι μας!
Δεν πρεπει να περιμενουμε κομματια απο καποιον αλλο για να νιωσουμε ολοκληρωμενοι.Ετσι ειναι σιγουρο οτι θα νιωθουμε για παντα ημιτελεις.
Και κανεις μα κανεις δεν ειναι η αντανακλαση του εαυτου μας.Ειμαστε ολοι μοναδικοι.
Τι παει να πει "αδελφη ψυχη"?!Ολοι χρειαζεται να δουλεψουμε για να οικοδομησουμε μια σχεση με στερεες βασεις.
Δεν μας την δινει το συμπαν σε κιντερ εκπληξη.
Φιλικα,Ανν
Εύκολη Ερώτηση που απαιτεί Δύσκολη απάντηση..... Εχω βρεί αυτό που ταιριάζει στήν ιδιοσυγκρασία μου έχω βρεί αυτό που "πρέπει νομοτελειακά να έχω",έχω βρεί αυτό που μπορεί να με ανεχθεί αν θέλεις, και να είναι "εκεί" για μένα,καταβάλοντας τεράστιες προσπάθειες για να είμαι απλά.....ευχαριστημένη. Και του είμαι ευγνωμων....
Δεν έχω βρεί αυτό που χωρίς προσπάθεια ήμουν ευτυχισμένη μαζί του,δεν έχω βρεί αυτό που χωρίς να μου υπαγορεύει έκανα τεράστια όνειρα που χαμογελούσα συνειδητά και οχι απο σπασμούς του προσώπου,αυτό που ενώ έφευγε ήταν ακόμη εκεί,στην γωνιά του δρόμου,στο κρεββάτι μου,στην δουλειά μου....
Ας μου απαντήσει κάποιος λοιπόν αν έχω βρεί την Αδερφή ψυχή μου,μπορεί και να την έχω βρεί και να μην το έχω συνειδητοποιήσει.......:cry:
Αγαπητή φίλη,Quote:
Originally Posted by παλίρροια
κανένας δεν μπορεί να στο απαντήσει αυτό. Μόνο εσύ η ίδια ξέρεις τι ένιωσες/νιώθεις δίπλα σε κάποιον άνθρωπο, είτε μιλάμε για ερωτική, είτε για φιλική, είτε για συγγενική σχέση.
Μόνο εσύ ξερεις τόσο καλά τον εαυτό σου για να καταλάβεις αν την εχεις βρει. Και εν τέλει μόνο εσύ μπορείς να ξέρεις αν θες να ελπίζεις να την βρεις. :embarrest
Το γεγονός οτι δεν αισθάνομαι αισθήματα πληρότητας, αυτό με κάνει να υποθέτω πως δεν την έχω βρεί,παρ'ολο που δεν θέλω να δείχνω αχάριστη σε ανθρώπους που όταν πέφτω μου προτείνουν το χέρι τους για να με σηκώσουν....
Παρ'ολα αυτά δεν μπορώ να υπαγορεύσω στον εαυτό μου να αισθάνεται διαφορετικά, και το δύσκολο για μένα είναι πως δεν ξέρω τον τρόπο να προσεγγίσω προς αυτή την κατεύθυνση δηλ.καποια στιγμή να δηλώσω σίγουρη πως πραγματι την έχω βρεί. Αυτό το νόημα όμως ισως έχει και το ταξίδι της ζωής μας,που έχει μεγαλύτερη τελικά σημασία απο τον προορισμό.Συνεχίζω λοιπόν και ο χρόνος θα δείξει....